ค้อนหัวกลม

ค้อนหัวกลมหรือค้อนหัวกลม หรือที่เรียกอีกอย่างว่าค้อนช่างเครื่อง^{[1] เป็น} ค้อนหัวกลม ชนิดหนึ่งที่ใช้ในการกลึงโลหะ มีหัวสองหัว หัวหนึ่งแบน อีกหัวหนึ่งเรียกว่า ค้อนหัวกลม ค้อน หัวกลมนี้แตกต่างจากค้อนหัวไขว้ ค้อนหัวเฉียงค้อนหัวแหลมหรือค้อนหัวสิ่วโดยมีหัวกลม ครึ่งวงกลม

นอกจากการขัดผิว (การทำให้พื้นผิวแข็งด้วยแรงกระแทก) แล้ว ค้อนหัวกลมยังมีประโยชน์สำหรับงานหลายอย่าง เช่น การตอกตะปูและสิ่ว (โดยปกติแล้วจะทำด้วยหน้าแบนของค้อน) หน้าขัดผิวมีประโยชน์ในการปัดขอบหมุดโลหะและตัวล็อค เช่น หมุดย้ำหน้ากลมของค้อนยังใช้ทำปะเก็นสำหรับพื้นผิวที่ประกบกันได้อีกด้วย วัสดุปะเก็นที่เหมาะสมจะถูกวางไว้เหนือพื้นผิวที่ต้องการปะเก็นที่ตรงกัน และผู้ปฏิบัติงานจะเคาะเบาๆ รอบขอบของพื้นผิวที่ประกบกันเพื่อเจาะวัสดุปะเก็น^[2]

ค้อนมีหลายประเภท เช่น ค้อนปลายตรง ค้อนปลายเฉียง และค้อนปลายไขว้ ค้อนเหล่านี้มีหัวรูปลิ่มแทนที่จะเป็นหัวรูปลูกบอล รูปร่างลิ่มนี้ทำให้โลหะกระจายในแนวตั้งฉากกับขอบหัว ค้อนปลายตรงมีลิ่มวางขนานกับด้ามจับของค้อน ในขณะที่ค้อนปลายไขว้มีลิ่มวางตั้งฉาก หัวค้อนปลายเฉียงตามชื่อจะตั้งฉากกับด้ามจับ 45° ช่างตีเหล็ก มักใช้ค้อนเหล่านี้ ใน ขั้นตอน การตี เหล็ก เพื่อตีเหล็กหรือตีเครื่องมือตีเหล็กอื่นๆ

หัวค้อนหัวกลมมักทำจากเหล็กกล้าคาร์บอนสูงที่ผ่านการอบด้วยความร้อน ^[3]หรือเหล็กอัลลอยด์ซึ่งแข็งกว่าหน้าค้อนหัวกลม^[4]บางครั้งอาจใช้หัวทองเหลืองที่อ่อนกว่า

• เบนฟอร์ด, ทอม (2006). คู่มืออุปกรณ์สำหรับโรงรถและอู่ซ่อมรถ MotorBooks/MBI ISBN 0-7603-2312-7-