ยุทธการที่มอนโดวี

ยุทธการที่มอนโดวี
ส่วนหนึ่งของสงครามพันธมิตรครั้งแรก
มุมมองของการรบที่มอนโดวีโดยจูเซปเป ปิเอโตร บาเก็ตติ
วันที่ 20–22 เมษายน พ.ศ. 2339 [1] ที่ตั้ง มอนโดวี , พีดมอนต์ , อิตาลี 44°23′00″N 7°49′00″E / 44.3833°N 7.8167°E / 44.3833; 7.8167 ผลลัพธ์ ชัยชนะ ของฝรั่งเศส สนธิสัญญาสงบศึกแห่งเคอราสโก การถอนตัวของซาร์ดิเนียจากกลุ่มพันธมิตรชุดแรก
ผู้ทำสงคราม
สาธารณรัฐฝรั่งเศส	ซาร์ดิเนีย
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
นโปเลียน โบนาปาร์ต ชาร์ลส์-ปิแอร์ ออเฌโร อังเดร มัสเซน่า ฌอง เซรูริเยร์ อองรี คริสเตียน มิเชล เดอ สเตนเกล  ( DOW )	มิเกลันเจโล คอลลี-มาร์กี ฌอง-กัสปาร์ ดิชาต เดอ ทัวซิง  †
ความแข็งแกร่ง
17,500 [2]	13,000 [2]
จำนวนผู้บาดเจ็บและสูญเสีย
เสียชีวิต บาดเจ็บ หรือถูกจับ 600 ราย[2]	เสียชีวิต บาดเจ็บ หรือถูกจับกุม 1,600 ราย ปืนหาย 8 กระบอก[2]

ยุทธการที่มอนโดวีเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 21 เมษายน ค.ศ. 1796 ^[3]ระหว่างกองทัพฝรั่งเศสของนโปเลียน โบนาปาร์ตและกองทัพของราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย-ปีเอมอน เต ซึ่งนำโดยไมเคิลแองเจโล อเลสซานโดร คอลลี-มาร์กีชัยชนะของฝรั่งเศสหมายความว่าพวกเขาได้ทิ้งเทือกเขาแอลป์ของลิกูเรียนไว้ข้างหลัง ขณะที่ที่ราบของปีเอมอนเต รอ พวกเขาอยู่เบื้องหน้า หนึ่งสัปดาห์ต่อมา พระเจ้าวิกเตอร์ อมาเดอุสที่ 3ยื่นคำร้องขอสันติภาพ โดยยึดราชอาณาจักรของเขาออกจากพันธมิตรชุดแรกความพ่ายแพ้ของพันธมิตรชาวซาร์ดิเนียทำให้ ยุทธศาสตร์ของ ราชวงศ์ฮับส์บูร์กของออสเตรียพัง ทลาย และส่งผลให้อิตาลีทางตะวันตกเฉียงเหนือถูกสาธารณรัฐฝรั่งเศสชุดแรกยึดครอง

นี่เป็นการสู้รบครั้งสุดท้ายในยุทธการมอนเตนอตเตซึ่งกองทัพอิตาลีของ โบนาปาร์ต ได้โจมตีระหว่างกองทัพออสเตรีย-ซาร์ดิเนียที่มีกำลังพล 21,000 นายของนายพลเฟลด์มาร์ชัล-เลอุตนันต์ คอลลี และกองทัพออสเตรียที่มีกำลังพล 28,000 นาย ของโยฮันน์ โบลิเยอเฟลด์ไซก์ไมสเตอร์ ในการสู้รบครั้งแรก โบนาปาร์ตได้ทำลายกองทัพของโบลิเยอและขับไล่ไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ จากนั้นแม่ทัพฝรั่งเศสก็หันการโจมตีหลักไปทางตะวันตกเพื่อต่อต้านชาวปิเอมอนเต คอลลีได้ดำเนินการต่อสู้อย่างดุเดือดหลายครั้งในแนวหลัง รวมถึงการสู้รบที่มิลเลซิโมในวันที่ 13 เมษายนและการสู้รบที่เซวาในวันที่ 16 เมษายน อย่างไรก็ตาม โบนาปาร์ตได้ขับไล่กองทัพซาร์ดิเนียไปทางตะวันตกอย่างไม่ลดละสู่ป้อมปราการคูเนโอและที่ราบปิเอมอนเต ในวันที่ 18 เมษายน คอลลีได้ล่าถอยไปยังตำแหน่งที่มั่นคงด้านหลังแม่น้ำคอร์ซาเกลีย

ดูลำดับการรบของการรณรงค์ Montenotte ปี 1796เพื่อดูรายชื่อองค์กรและหน่วยงานของฝรั่งเศส ออสเตรีย และซาร์ดิเนียที่ต่อสู้ในรณรงค์ครั้งนั้น

แม่น้ำ Corsaglia ไหลไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือจนกระทั่งไหลลงสู่แม่น้ำ Tanaro ที่ไหลไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ ใกล้กับเมืองLesegnoในเดือนเมษายน ลำธารจะบวมขึ้นเนื่องจากหิมะละลายและฝนซึ่งทำให้ไม่สามารถข้ามลำธารได้โดยทั่วไป บนฝั่งตะวันตกมีเนินเขาซึ่งโดดเด่นเหนือจุดข้ามแม่น้ำ ความสูงเหล่านี้ได้แก่ Madonna della Cassette ทางเหนือ La Bicocca ทางตอนกลาง และ Buon Gesù ทางตอนใต้ใกล้กับเมืองSan Michele Mondoviแม่น้ำElleroและเมืองMondovìอยู่ห่างจากแม่น้ำ Corsaglia ไปทางตะวันตก 5 กิโลเมตร^[4]

Colli แต่งตั้งนายพลJean-Gaspard Dichat de Toisingeพร้อมด้วยทหาร 8,000 นายและปืนใหญ่ 15 กระบอกเพื่อยึดตำแหน่งนี้^[4]โบนาปาร์ตวางแผนที่จะส่งกองพลของ MG Jean-Mathieu-Philibert Sérurierไปโจมตี San Michele โดยตรงในขณะที่กองพลของ MG Pierre Augereauข้ามแม่น้ำ Tanaro เพื่อโจมตีตำแหน่งจากทางเหนือ กองพลของ MG André Massénaล่องลอยอยู่บนภูเขาทางตอนเหนือของ Ceva คุกคามที่จะพุ่งไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเพื่อตัด Colli ออกจากTurin MG Henri Christian Michel de Stengelได้รับคำสั่งให้เดินทัพม้าเพื่อสนับสนุน Sérurier กองพลของ MG Amedee Emmanuel Francois Laharpeเฝ้าดูออสเตรียที่กำลังรวมกลุ่มใหม่ที่Acqui Terme [ ^5]

ทหารของ Augereau ไม่สามารถข้ามแม่น้ำได้เนื่องจากระดับน้ำสูงและปืนใหญ่ห้ากระบอกที่ตั้งไว้อย่างดี ชาว Piedmontese ตอบโต้การโจมตีสะพาน San Michele ในตอนเช้าของ Serurier ได้ด้วยความพ่ายแพ้ ต่อมา ทหารลาดตระเวนบางส่วนของกองพลของนายพลแห่งกองพล Jean Joseph Guieuพบสะพานคนเดินเท้าที่ไม่มีการป้องกันทางทิศใต้ใกล้กับหมู่บ้านTorre Mondovìในไม่ช้า ทหารของ Guieu ก็ข้ามไปอย่างแข็งแกร่งและเริ่มเคลื่อนพลขึ้นฝั่งขวาของซาร์ดิเนีย ผู้พิทักษ์ San Michele แยกทางไปด้านหลัง ทำให้ทหารของ BG Pascal Antoine Fiorellaข้ามสะพานและยึดเมืองได้ ในความสับสนวุ่นวาย Colli เกือบจะถูกจับกุม Dichat ถูกจับ แต่เขาหลบหนีโดยติดสินบนผู้จับกุมเขา^[6]

กองทหารฝรั่งเศสที่หิวโหย เงินเดือนน้อย และขาดวินัย ต่างก็พากันเข้ามาในเมืองโดยขโมยอาหารและปล้นสะดมบ้านเรือน ทหารสวิสจำนวนหนึ่งซึ่งรับเงินเดือนจากซาร์ดิเนียจึงยึดเมืองคืนมาได้บางส่วน เมื่อสังเกตเห็นว่าฝรั่งเศสควบคุมไม่ได้ คอลลีได้จัดการโจมตีตอบโต้ครั้งใหญ่ในช่วงบ่าย ซึ่งขับไล่กองทหารของเซรูริเยร์ออกจากซานมิเชลได้ แม้ว่ากีเยอจะสามารถยึดหัวสะพานเล็กๆ ของเขาไว้ได้ก็ตาม หน่วยงานหนึ่งประเมินว่าฝรั่งเศสสูญเสียทหารไปประมาณ 600 นาย ในขณะที่ทหารปิเอมอนเตสูญเสียทหารไป 300 นาย^[7]

ในวันที่ 20 โบนาปาร์ตได้นำกองกำลังของมัสเซนาไปข้างหน้าในขณะที่กองกำลังอื่นๆ พักผ่อน ทางตะวันออกเฉียงเหนือ โบลิเยอยังคงลังเลที่จะเพิ่มกำลังพลครั้งใหญ่เพื่อช่วยเหลือพันธมิตรของเขา ในคืนวันที่ 20 เมษายน คอลลีได้ถอนกองทัพของเขาออกจากตำแหน่งคอร์ซาเกลีย โดยตั้งใจที่จะถอยกลับไปด้านหลังแม่น้ำเอลเลโรที่มอนโดวี หลังจากทำลายสะพานและปล่อยให้กองไฟยังคงลุกไหม้ ทหารของคอลลีก็หลบหนีไปในตอนเย็น เมื่อถึงเที่ยงคืน โบนาปาร์ตพบว่าศัตรูของเขาได้ย้ายออกไปแล้ว และได้เริ่มติดตามอย่างรวดเร็วโดยใช้ทางข้ามแม่น้ำที่หน่วยสอดแนมพบ^[8]

เช้าวันรุ่งขึ้น การรุกคืบของ Sérurier โจมตีกองหลังของซาร์ดิเนียบนที่สูงของ Buon Gesù และขับไล่พวกมันกลับไปที่เมืองVicoforte Sérurier จัดทหารเกณฑ์ของเขาเป็นสามคอลัมน์หนักและปิดล้อมพวกเขาด้วยทหารที่มีประสบการณ์มากกว่าตามลำดับการปะทะ จากนั้น เขาตั้งตัวเองเป็นหัวหน้าคอลัมน์กลางและนำการโจมตีชาวซาร์ดิเนียโดยมีกองพลของ Masséna ตามมาด้านหลัง^[9]

ความเร็วของการโจมตีของฝรั่งเศสทำให้ Colli ไม่สามารถส่งกองกำลังของเขาได้อย่างเหมาะสม และยังไม่มีการเตรียมการป้องกันใดๆ ไว้ด้วย หน่วยทหารซาร์ดิเนียบางส่วนตื่นตระหนกและหนีไป ทำให้แนวรบมีช่องว่าง กองพลของ Fiorella และ Guieu ซึ่งได้รับการสนับสนุนจาก กองพล Masséna ของ BG Elzéar Dommartinเข้าโจมตี Vicoforte และยึดครองได้ ชาวซาร์ดิเนียที่ La Bicocca ยืนหยัดอย่างมั่นคงจนกระทั่ง Dichat ถูกสังหาร จากนั้นจึงเข้าร่วมการล่าถอยอย่างไม่เป็นระเบียบ ผู้บัญชาการกองทหารม้าของ Bonaparte สเตนเกล จับกุมทหารม้า 200 นายข้ามแม่น้ำ Ellero แต่พันเอก Chaffardon ตอบโต้ด้วยทหารม้าซาร์ดิเนีย 125 นาย และขับไล่ฝรั่งเศสกลับไป สเตนเกลได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้ระยะประชิด^[10]

เมื่อฝรั่งเศสมาถึงมอนโดวี ผู้ว่าราชการสามารถยื้อเวลาผู้ไล่ตามไว้ได้ชั่วขณะด้วยการเจรจา แต่เขายอมมอบเมืองเมื่อถูกยิงในเวลาประมาณ 18.00 น. โบนาปาร์ตบังคับให้ทางการเทศบาลจัดเตรียมอาหารจำนวนมากให้กับทหารที่หิวโหยของเขา ดังนั้นเมืองจึงไม่ถูกปล้นสะดม^[11]

ตามคำบอกเล่าของนักประวัติศาสตร์Gunther E. Rothenbergกองกำลังของโบนาปาร์ตสูญเสียทหารที่เสียชีวิตและบาดเจ็บ 600 นายจากจำนวนทั้งหมด 17,500 นาย ทหารปิเอมอนเตสูญเสียปืนใหญ่ไป 8 กระบอก และทหารที่เสียชีวิต บาดเจ็บ และถูกจับกุม 1,600 นายจากจำนวนทั้งหมด 13,000 นาย^[2] Digby Smithระบุทหารฝรั่งเศส 15,000 นาย และทหารซาร์ดิเนีย 11,000 นาย แต่ไม่ได้ระบุจำนวนทหารที่สูญเสีย^[12]แหล่งข้อมูลที่สามระบุทหารฝรั่งเศสที่เสียชีวิตทั้งหมด 1,000 นาย เทียบกับทหารปิเอมอนเต 800 นายที่เสียชีวิตและบาดเจ็บ รวมถึงทหารที่ถูกจับกุมอีก 800 ถึง 1,500 นาย^[13]โบนาปาร์ตสั่งให้ไล่ล่าทหารซาร์ดิเนียที่พ่ายแพ้อย่างเต็มที่ ในตอนเย็นของวันที่ 23 เมษายน Colli ได้ขอการสงบศึก แต่แม่ทัพฝรั่งเศสสั่งให้กองทัพของเขาเดินหน้าต่อไป โบนาปาร์ตเรียกร้องให้ซาร์ดิเนียส่งมอบป้อมปราการคูเนโอ เซวา และอาเลสซานเดรียหรือตอร์โตนาเพื่อแลกกับสันติภาพ ในวันที่ 28 เมษายน รัฐบาลซาร์ดิเนียได้ลงนามในสนธิสัญญาสงบศึกที่เคอราสโก ในที่สุด ซึ่งทำให้ราชอาณาจักรซาร์ดิเนียถูกขับออกจาก กองกำลัง ผสมชุดแรก^[14]การกระทำครั้งต่อไปคือยุทธการที่ฟอมบิโอในต้นเดือนพฤษภาคม

• Boycott-Brown, Martin. The Road to Rivoli.ลอนดอน: Cassell & Co., 2001. ISBN  0-304-35305-1
• แชนด์เลอร์, เดวิด . พจนานุกรมสงครามนโปเลียน.นิวยอร์ก: Macmillan, 1979. ISBN 0-02-523670-9 
• แชนด์เลอร์, เดวิด. การรณรงค์ของนโปเลียน.นิวยอร์ก: แมคมิลแลน, 1966
• แชนด์เลอร์, เดวิด (บก.) รูนีย์, เดวิด ดี. "Serurier: The Virgin of Italy" Napoleon's Marshals.นิวยอร์ก: Macmillan, 1987. ISBN 0-02-905930-5 
• Fiebeger, GJ (1911). การรณรงค์ของนโปเลียนโบนาปาร์ตในปี 1796–1797. เวสต์พอยต์ นิวยอร์ก: โรงพิมพ์ของวิทยาลัยการทหารสหรัฐฯ
• Rothenberg, Gunther E. (1980). The Art of Warfare in the Age of Napoleon . บลูมิงตัน อินเดียน่า : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอินเดียน่าISBN 0253310768-
• สมิธ ดิกบี้ . The Napoleonic Wars Data Book.ลอนดอน: กรีนฮิลล์, 1998. ISBN 1-85367-276-9 

• การรณรงค์ครั้งแรกของอิตาลีตามที่ศิลปินของ Dépôt de la Guerre เห็น
• historyofwar.org ยุทธการที่มอนโดวี โดย เจ. ริคการ์ด