เบลิซาริโอ เบตันคูร์

เบลิซาริโอ เบตันคูร์
เบตันคูร์ ในปี 1985
ประธานาธิบดี คนที่ 26 ของโคลอมเบีย
ดำรงตำแหน่ง 7 สิงหาคม 2525 – 7 สิงหาคม 2529 ( 7 ส.ค. 2525 ) ( 7 ส.ค. 2529 )
ก่อนหน้าด้วย	จูลิโอ เซซาร์ ตูร์เบย์ อายาลา
ประสบความสำเร็จโดย	เวอร์จิลิโอ บาร์โก วาร์กัส
เอกอัครราชทูตโคลอมเบียประจำประเทศสเปน
ดำรงตำแหน่ง 16 ธันวาคม 2518 – มกราคม 2520
ประธาน	อัลฟองโซ โลเปซ มิเชลเซ่น
ก่อนหน้าด้วย	อัลวาโร โยเรดา ไคเซโด
ประสบความสำเร็จโดย	ซามูเอล โฮโยส อารังโก
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน
ดำรงตำแหน่ง ตั้งแต่วันที่ 7 สิงหาคม 2505 – 23 เมษายน 2506
ประธาน	กิเยร์โม เลออน บาเลนเซีย
ก่อนหน้าด้วย	นายฮวน เบนาบิเดส ผู้สนับสนุน
ประสบความสำเร็จโดย	คาสเตอร์ จารามิลโล อาร์รูบลา
รายละเอียดส่วนตัว
เกิด	เบลิซาริโอ เบตันกูร์ คัวร์ตาส ( 4 ก.พ. 1923 )4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2466 เมืองอามากาเมืองอันติโอเกีย ประเทศโคลอมเบีย
เสียชีวิตแล้ว	7 ธันวาคม 2561 (7 ธันวาคม 2561)(อายุ 95 ปี) โบโกตา ดีซีโคลอมเบีย
พรรคการเมือง	ซึ่งอนุรักษ์นิยม
คู่สมรส	โรซ่า เฮเลน่า อัลวาเรซ เยเปส ​ ​ ( ม.  1946 เสียชีวิต พ.ศ.2541 ) ดาลีตา ราฟาเอลา นาวาร์โร ปาลมาร์ ​ ​ ( ม.  2000–2018 )
เด็ก	สาม; รวมถึงดิเอโก
โรงเรียนเก่า	มหาวิทยาลัยพระสันตปาปาโบลิวาร์ ( JD )
วิชาชีพ	ทนายความ

เบลิซาริโอ เบตันกูร์ กวาร์ตัส (4 กุมภาพันธ์ 1923 – 7 ธันวาคม 2018) เป็นนักการเมืองชาวโคลอมเบียที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 26 ของโคลอมเบียระหว่างปี 1982 ถึง 1986 เขาเป็นสมาชิกของพรรคอนุรักษ์นิยมโคลอมเบียการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขาโดดเด่นจากความพยายามเจรจาสันติภาพกับกลุ่มกองโจรโคลอมเบียหลายกลุ่ม นอกจากนี้ เขายังเป็นหนึ่งในประธานาธิบดีไม่กี่คนที่งดเว้นจากการมีส่วนร่วมทางการเมืองหลังจากออกจากตำแหน่ง

Betancur เกิดในเขต Morro de la Paila ของเมืองAmagá , Antioquiaในปี 1923 ^{[1] [2]}พ่อแม่ของเขาคือ Rosendo Betancur ซึ่งเป็นคนงานปกติ และ Ana Otilia Cuartas ซึ่งเป็นนักธุรกิจ^[2] แม่ของ Betancur เสียชีวิตในปี 1950 เขามีเชื้อสายฝรั่งเศส^[3]

เบตันกูร์เดินทางไปยังเมืองเมเดยินซึ่งเขาเข้าเรียนที่Universidad Pontificia Bolivariana [ ^3]ในปี พ.ศ. 2498 เบตันกูร์สำเร็จการศึกษาด้านนิติศาสตร์และได้รับปริญญาทางกฎหมายและเศรษฐศาสตร์^[3]

เบตันกูร์เริ่มต้นอาชีพทางการเมืองของเขาในฐานะรองหัวหน้า สภานิติบัญญัติ จังหวัด แอนติโอเกีย ซึ่งเขาทำหน้าที่ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2488 ถึง พ.ศ. 2490 ^[4]เขาทำหน้าที่เป็นตัวแทนสภานิติบัญญัติแห่งชาติสำหรับจังหวัด คุน ดินามาร์กาและแอนติโอเกีย และเป็นสมาชิกของสภาร่างรัฐธรรมนูญแห่งชาติตั้งแต่ปี พ.ศ. 2496 ถึง พ.ศ. 2500 ^[5]

เบตันกูร์เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานในปี พ.ศ. 2506 และเป็นเอกอัครราชทูตประจำสเปนตั้งแต่ปี พ.ศ. 2518 ถึง พ.ศ. 2520 ^[5]

เขาลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในฐานะผู้สมัครอิสระจากพรรคอนุรักษ์ นิยมในการเลือกตั้งปีพ. ศ. 2513 โดย ได้อันดับที่ 3 ^[6]เขาลงสมัครอีกครั้งในฐานะผู้สมัครพรรคอนุรักษ์นิยมอย่างเป็นทางการใน การเลือกตั้ง ปีพ.ศ. 2521แต่พ่ายแพ้ให้กับJulio César Turbay Ayala [ ^6]

ในที่สุดเบตันกูร์ก็ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีในปี 1982และดำรงตำแหน่งจนถึงปี 1986 ^[6]ในฐานะประธานาธิบดี เขาช่วยก่อตั้งกลุ่ม Contadoraเพื่อสร้างสันติภาพในอเมริกากลาง เริ่มปฏิรูปประชาธิปไตยโดยรวมเอาขบวนการติดอาวุธหลักเข้ามาในชีวิตพลเรือน ส่งเสริมที่อยู่อาศัยราคาประหยัดและมหาวิทยาลัยเปิด เริ่มรณรงค์ด้านการรู้หนังสือ และรับรอง การ นิรโทษกรรมภาษี^[7]

ในระหว่างดำรงตำแหน่ง รัฐบาลได้อนุมัติกฎหมายการเลือกตั้งนายกเทศมนตรี การปฏิรูปเทศบาลและแผนก การปฏิรูปตุลาการและรัฐสภา กฎหมายโทรทัศน์ กฎหมายวันหยุดประจำชาติ และ Código Contencioso Administrativo ฉบับใหม่^{[8] [9]}รัฐบาลของเขาเริ่มดำเนินการสำรวจและส่งออกถ่านหินใน ภูมิภาค Cerrejón North และออกอากาศช่องโทรทัศน์ระดับภูมิภาค Teleantioquia และ Telecaribe ^[10]

เบตันกูร์ยังเป็นที่รู้จักจากความพยายามที่จะนำสันติภาพมาสู่ประเทศของเขา^[12]ในระหว่างการบริหารของเขา เขาริเริ่มการเจรจาสันติภาพกับกลุ่มกองโจรโคลอมเบียหลายกลุ่ม^[13] การปิดล้อมพระราชวังแห่งความยุติธรรมที่ก่อให้เกิดข้อโต้แย้งเกิดขึ้นในช่วงปลายปี พ.ศ. 2528 น้อยกว่าหนึ่งปีก่อนสิ้นสุดวาระการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขา^[14]

เขาเป็นประธานาธิบดีในช่วงที่ภูเขาไฟเนวาโดเดลรุยซ์ ปะทุในปี พ.ศ. 2528 ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนไปกว่า 20,000 ราย^[15]

เบตันคูร์เกษียณจากการเมืองหลังออกจากตำแหน่งในปีพ.ศ. 2529

เบตันกูร์เป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของสโมสรโรมเพื่อละตินอเมริกา^[16]ประธานคณะกรรมาธิการความจริงแห่งเอลซัลวาดอร์^[17]และประธานมูลนิธิซานตียานาเพื่อละตินอเมริกาในโบโกตา^[5] นอกจากนี้ เขายังเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของสถาบันสังคมศาสตร์แห่งพระสันตปาปา [ ^5]

ในปี 1946 Betancur แต่งงานกับRosa Helena Álvarez Yepes พวกเขามีลูกด้วยกันสามคนรวมทั้งนักการทูต^Diego Betancur Álvarezด้วย^Álvarez Yepes เสียชีวิตในปี 2541 ใน ^{เดือน}ตุลาคม พ.ศ. 2543 Betancur แต่งงานกับ Dalia Rafaela Navarro Palmar ^[20]

เมื่อวันที่ 6 ธันวาคม 2018 เบตันคูร์ถูกส่งตัวเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลในโบโกตาด้วยอาการวิกฤต เนื่องจากติดเชื้อที่ไต^{[21] [22]} รองประธานาธิบดี มาร์ตา ลูเซีย รามิเรซประกาศการเสียชีวิตของเขาผ่านทวิตเตอร์ ก่อนกำหนด แต่ต่อมาได้ถอนคำพูดของเธอ^{[23] [24]}เบตันคูร์เสียชีวิตในวันถัดมาด้วยอาการป่วย ในวัย 95 ปี^{[25] [26]}

ก่อนเสียชีวิต เบตันกูร์กล่าวว่าเขาไม่ประสงค์จะจัดงานศพแบบรัฐพิธีและแสดงความสนใจที่จะฝังศพเขาที่สุสาน Jardines del Recuerdo ในโบโกตา^[27]เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม พิธีศพของเขาจัดขึ้นโดยมีประธานาธิบดีอีวาน ดูเก มาร์เกซอดีตประธานาธิบดีฮวน มานูเอล ซานโตสและเซซาร์ กาบิเรียเข้าร่วม^{[28] [29]}เขาถูกฝังที่สุสาน Jardines del Recuerdo ในช่วงบ่ายของวันนั้น หลังจากพิธีมิสซาที่Gimnasio Modernoในโบโกตา^{[30] [29]}

เบตันกูร์ได้รับปริญญากิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยโคโลราโดและมหาวิทยาลัยจอร์จทาวน์ [ ^{31] [32]}เขาได้รับรางวัลPrince of Asturias Peace Awardแห่งสเปนในปี 1983 ^[33]

• ชีวประวัติโดยมูลนิธิ CIDOB
• หน้าของเบตันกูร์ที่สถาบันสันตปาปาแห่งสังคมศาสตร์