โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ (แคลิฟอร์เนีย)
Public high school in Berkeley, California, United States
โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์
ที่อยู่
1980 ออลสตันเวย์

เบิร์กลีย์
-
แคลิฟอร์เนีย
94704

ประเทศสหรัฐอเมริกา
พิกัด37°52′04″N 122°16′17″W / 37.86772°N 122.27141°W / 37.86772; -122.27141
ข้อมูล
ประเภทโรงเรียน โรงเรียนมัธยมศึกษารัฐบาล
ที่จัดตั้งขึ้น1880
เขตการศึกษาเขตโรงเรียนเบิร์กลีย์ยูไนเต็ด
รหัสเขตNCES0604740
รหัสโรงเรียนNCES060474000432
อาจารย์ใหญ่ฮวน เรย์โกซ่า
คณะครูผู้สอน179.35 (เต็มเวลา) [1]
เกรด9-12
การลงทะเบียน3,204 (2022–2023) [1]
อัตราส่วนนักเรียนต่อครู17.86 [1]
ชั่วโมงเรียนในแต่ละวัน7
ประเภทวิทยาเขตในเมือง
สีสีแดงและสีทอง  
การประชุมกรีฑาเวสต์อลาเมดาเคาน์ตี้ (WAC)
ชื่อเล่นตัวต่อเหลือง
การรับรองระบบสมาคมโรงเรียนและวิทยาลัยภาคตะวันตก (WASC)
หนังสือพิมพ์เสื้อแจ็คเก็ตสูง Berkeley
หนังสือรุ่นโอลลา พอดริดา
โรงเรียนป้อนอาหารโรงเรียนมัธยมคิง
โรงเรียนมัธยมวิลลาร์ด
โรงเรียนมัธยมลองเฟลโลว์
เว็บไซต์โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์
[2]

Berkeley High Schoolเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายของรัฐ ในเขตโรงเรียน Berkeley Unified School Districtและเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายของรัฐแห่งเดียวในเมืองเบิร์กลีย์ รัฐแคลิฟอร์เนียสหรัฐอเมริกาตั้งอยู่ห่างจากShattuck Avenue ไปทางตะวันตกหนึ่งช่วงตึก และห่างจาก University Avenueไป ทาง ทิศใต้สามช่วงตึกมาสคอตของโรงเรียนคือ Yellowjacket

อาคารในมหาวิทยาลัยบางแห่งได้รับการยอมรับจากทางเมือง ให้เป็น สถานที่สำคัญของเมืองเบิร์กลีย์[3]และตั้งแต่วันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2551 อาคารในมหาวิทยาลัย 8 แห่งได้รับการกำหนดให้เป็นเขตประวัติศาสตร์โดยทะเบียนสถานที่ทางประวัติศาสตร์แห่งชาติภายใต้ชื่อ เขตประวัติศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์[4] [5]

ประวัติศาสตร์

โรงเรียนมัธยมเก่าเบิร์กลีย์
โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ มุมมองด้านหลังของอาคารแสดงให้เห็นปล่องไฟที่พังทลายลงมาหลังจากแผ่นดินไหวในซานฟรานซิสโกเมื่อปี 2449

ชั้นเรียนโรงเรียนมัธยมสาธารณะแห่งแรกในเมืองเบิร์กลีย์จัดขึ้นที่โรงเรียน Kellogg Primary School ซึ่งตั้งอยู่บนถนน Oxford และถนน Center ซึ่งอยู่ติดกับมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย [6] เปิดทำการในปี พ.ศ. 2423 และมีพิธีรับปริญญาจากโรงเรียนมัธยมแห่งแรกในปี พ.ศ. 2427 ในปี พ.ศ. 2438 ได้มีการตีพิมพ์วารสารประจำปีฉบับแรกของโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ซึ่งมีชื่อว่าCrimson and Gold (เปลี่ยนเป็นOlla Podridaในปี พ.ศ. 2442)

ในปี 1900 ชาวเมืองเบิร์กลีย์ลงคะแนนเสียงเห็นชอบมาตรการพันธบัตรเพื่อจัดตั้งวิทยาเขตโรงเรียนมัธยมศึกษาของรัฐแห่งแรกในเมือง ในปี 1901 การก่อสร้างเริ่มขึ้นในส่วนตะวันตกเฉียงเหนือของที่ตั้งโรงเรียนมัธยมศึกษาในปัจจุบัน อาคารเรียนหลักตั้งอยู่ที่มุมถนน Grove (ปัจจุบันคือถนน Martin Luther King) และถนน Allston ซึ่งเป็นที่ตั้งของอาคาร "H" ในปัจจุบัน ในเวลานั้น ถนน Kittredge ทอดผ่านที่ตั้งของวิทยาเขตในปัจจุบันแทนที่จะไปสิ้นสุดที่ Milvia สำนักงานท้องถิ่นของบริษัท Bay Cities Telephone Company ตั้งอยู่บนที่ตั้งของอาคารบริหารในปัจจุบันที่มุมถนน Allston Way และ Milvia ในปี 1911

ในวันต้นไม้แห่งปี พ.ศ. 2445 นักธรรมชาติวิทยาชื่อดังจอห์น มิวร์ได้ร่วมกับวิลเลียม เอช. มาร์สตัน นายกเทศมนตรีเมืองเบิร์กลีย์ ปลูกต้นเซควอเอียยักษ์ในสนามหญ้าทางทิศใต้ของอาคารโรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งใหม่[7] ดูเหมือนว่าต้นไม้ต้นนี้ไม่อยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว โดยรอผลการสอบสวนในอนาคต

อาคารหลักของโรงเรียนมัธยมได้รับความเสียหายปานกลางในรูปแบบของปล่องไฟที่พังทลาย หน้าต่างแตก และผนังบางส่วนที่อ่อนแอ อันเป็นผลจากแผ่นดินไหวในซานฟรานซิสโกในปี พ.ศ. 2449ศาสตราจารย์แอนดรูว์ ลอว์สันแห่งมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียได้รวมภาพถ่ายของเขาเอง (แสดงที่ด้านซ้าย) เกี่ยวกับความเสียหายไว้ในรายงานที่มีชื่อเสียงของเขาที่ออกในปี พ.ศ. 2451 [8] ต่อมาอาคารดังกล่าวได้รับการซ่อมแซมและเปิดทำการอีกครั้ง ในปี พ.ศ. 2477 อาคารแห่งนี้ถูกทำลาย[9]และไม่นานหลังจากนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยอาคารที่ตั้งอยู่ตรงนั้นในปัจจุบัน ซึ่งก็คืออาคาร "H" และ "G"

ในปีพ.ศ. 2498 บ็อบ ลัตต์ ผู้อำนวยการวงดนตรีของโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ (ซึ่งในที่สุดก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการบริหารของวง Berkeley Symphony Orchestra) ได้ก่อตั้งCazadero Performing Arts Campขึ้น

ในปี 1964 วิทยาเขตตะวันตกของโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ได้เปิดทำการในอาคารของโรงเรียนมัธยมต้นเบอร์แบงก์เดิมที่ถนนโบนาร์และถนนยูนิเวอร์ซิตี้ โดยให้บริการนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 9 ทั้งหมด ในขณะที่วิทยาเขตหลักให้บริการนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 10–12 ยกเว้นช่วงระหว่างกลางทศวรรษ 1970 ถึงต้นทศวรรษ 1980 เมื่อเปิดทำการตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 7–9 เพื่อรองรับการก่อสร้างที่โรงเรียนมัธยมต้นวิลลาร์ด วิทยาเขตนี้ถูกโอนไปยังโรงเรียนผู้ใหญ่เบิร์กลีย์ในปี 1986 ซึ่งใช้พื้นที่ดังกล่าวจนถึงปี 2004 ปัจจุบันวิทยาเขตตะวันตกปิดให้บริการ แต่ตัวอาคารหลักยังคงใช้เป็นสำนักงานบริหารของเขตโรงเรียนเบิร์กลีย์ยูนิฟายด์

นักแสดงที่มีชื่อเสียงหลายคนเคยแสดงที่โรงละครชุมชนเบิร์กลีย์ในวิทยาเขตโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ เมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม 1952 พอล โรเบสันได้ร้องเพลง แม้ว่าจะไม่ค่อยมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับยุคแม็กคาร์ธีก็ตาม[10] [11]ในปี 1957 สแตน เกตซ์เป็นหนึ่งในนักแสดงหลักของเทศกาลดนตรีแจ๊สเบิร์กลีย์[12]

นักศึกษาและคณาจารย์จำนวนมากต่างมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมืองรูปแบบต่างๆ ที่เป็นลักษณะเด่นของช่วงทศวรรษที่ 1960 ในเมืองเบิร์กลีย์ รวมถึงการประท้วงสงครามเวียดนามการสนับสนุนสิทธิพลเมืองและการศึกษาโลกที่สาม และการสนับสนุนPeople's Park [ 13]ในมหาวิทยาลัยมีสหภาพนักศึกษาผิวสี สหภาพนักศึกษาชิคาโน และสหภาพนักศึกษาเอเชีย (เดิมเรียกว่าสหภาพนักศึกษาโอเรียนเต็ล) ในปี 1971 นักศึกษาโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ได้เลือกนักศึกษาชายชาวแอฟริกันอเมริกันที่เป็นเกย์ให้เป็นราชินีงานเต้นรำ [ 14]

โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ได้สร้างสรรค์หลักสูตรมัธยมศึกษาตอนปลายอย่างสร้างสรรค์ ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1970 โรงเรียน "ภายในโรงเรียน" ได้เปิดขึ้นที่โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ เรียกว่าโรงเรียนมัธยมชุมชน โรงเรียนแห่งนี้เป็น "ทางเลือก" ซึ่งสอดคล้องกับวัฒนธรรมของยุค 60 ที่แทรกซึมเข้ามาในชีวิตในเมืองเบิร์กลีย์ในขณะนั้น ในปี 1974 โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ได้เปิดโรงเรียนขนาดเล็กหลายแห่ง ได้แก่ Genesis-Agora (เดิมชื่อ Community and Community 2), Model School A, School of the Arts และ College Prep นอกจากนี้ โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ยังเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายของรัฐแห่งแรกในสหรัฐอเมริกาที่มี แผนก African American Studiesซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 1969 [15]

วิทยาเขตได้รับการกำหนดให้เป็นเขตประวัติศาสตร์ คือเขตประวัติศาสตร์ของวิทยาเขตโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์โดยทะเบียนสถานที่ทางประวัติศาสตร์แห่งชาติ เมื่อวันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2551 [4] [5]

การบริหารและการจัดองค์กร

ข้อมูลประชากร

ข้อมูลประชากรของโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ ณ ปีการศึกษา 2560–2561 จากนักเรียนที่ลงทะเบียนเรียน 3,118 คน: [16]

  • 463 (15%) แอฟริกันอเมริกันหรือผิวดำ
  • 7 (0.2%) อินเดียนแดงอเมริกันหรือชาวพื้นเมืองอลาสก้า
  • 251 (8%) ชาวเอเชีย
  • 22 (0.7%) ฟิลิปปินส์
  • 731 (23%) ฮิสแปนิกหรือลาติน
  • 11 (0.3%) ชาวเกาะแปซิฟิกหรือชาวพื้นเมืองฮาวาย
  • 1,258 (40%) ผิวขาว ไม่ใช่ฮิสแปนิก
  • 375 (12%) ระบุว่าเป็น 2 เชื้อชาติขึ้นไป
  • 949 คน (30%) ได้รับอาหารฟรี/ลดราคา ผู้เรียนภาษาอังกฤษหรือเยาวชนในระบบอุปถัมภ์
  • 884 คน (28%) ได้รับมื้ออาหารฟรีและราคาลด
  • ผู้เรียนภาษาอังกฤษ 177 คน (6%)
  • 652 (21%) สามารถพูดภาษาอังกฤษได้คล่อง

ช่องว่างแห่งความสำเร็จ

ช่องว่างความสำเร็จหมายถึงความแตกต่างทางวิชาการระหว่างกลุ่มต่างๆ รวมถึงคนอเมริกันเชื้อสายแอฟริกัน ลาติน นักเรียนที่ภาษาแรกไม่ใช่ภาษาอังกฤษ และนักเรียนที่อาศัยอยู่ในความยากจน ซึ่งมีผลการเรียนต่ำกว่ากลุ่มอื่นๆ อย่างมาก[17]ช่องว่างนี้ขยายออกไปไกลกว่าผลคะแนนสอบมาตรฐาน และยังใช้กับความแตกต่างระหว่างกลุ่มต่างๆ ในเรื่องอัตราการลาออก การเข้าร่วมชั้นเรียนเกียรตินิยมและการสอบ Advanced Placement (AP)และจำนวนนักเรียนที่ได้รับการตอบรับเข้ามหาวิทยาลัย[18]เนื่องจากประชากรนักเรียนของ Berkeley High School มีความหลากหลายทางเชื้อชาติ ชาติพันธุ์ และเศรษฐกิจและสังคม จึงได้รับการขนานนามว่าเป็น "โรงเรียนมัธยมที่บูรณาการมากที่สุดในอเมริกา" [19]อย่างไรก็ตาม ช่องว่างความสำเร็จยังคงมีอยู่ระหว่างนักเรียนผิวขาวและนักเรียนผิวดำและลาติน ตัวอย่างเช่น สำหรับปีการศึกษา 2017–18 เปอร์เซ็นต์ของนักเรียนผิวขาวที่สำเร็จการศึกษาโดยมีคุณสมบัติตามข้อกำหนดในการสมัคร UC อยู่ที่ 86% เมื่อเทียบกับนักเรียนผิวดำ 40% และนักเรียนลาติน 50% [16]ในปี 2015 อัตราการสำเร็จการศึกษาของผู้เรียนภาษาอังกฤษอยู่ที่ 68% ซึ่งต่ำกว่ากลุ่มอื่นๆ มาก[20]นอกเหนือจากผลการเรียนและผลการปฏิบัติงานและพฤติกรรมของนักเรียนแล้ว “นักเรียนผิวขาวและฮิสแปนิกถูกพักการเรียนน้อยกว่านักเรียนแอฟริกัน-อเมริกัน” และนักเรียนผิวดำถูกไล่ออก ออกจากโรงเรียน ขาดเรียน และ/หรือลงทะเบียนเรียนในชั้นเรียนเสริมและการศึกษาพิเศษบ่อยกว่ามาก[20]ในแง่ของการสำเร็จการศึกษา “นักเรียนผิวขาวและเอเชียจำนวนมากสำเร็จการศึกษาด้วยเกียรตินิยมและเข้าเรียนในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยชั้นนำ ในขณะที่นักเรียนผิวดำและละตินเพียงไม่กี่คนเดินตามเส้นทางเดียวกัน” [16]

โรงเรียนขนาดเล็ก

ในปี 2543 ในความพยายามที่จะให้บริการชุมชนที่หลากหลายได้ดีขึ้นและลดช่องว่างด้านความสำเร็จระหว่างนักเรียนผิวขาวและนักเรียนผิวสี BHS จึงเริ่มทดลองกับแนวคิดของโรงเรียนขนาดเล็ก[21] [22] ในปี 2548 โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ได้จัดตั้งโรงเรียนขนาดเล็กสี่แห่งอย่างเป็นทางการและมีโปรแกรมที่ครอบคลุมชื่อว่า Academic Choice

โรงเรียนขนาดเล็กที่เริ่มเปิดดำเนินการในปี 2548-2549 โดยมีนักเรียน 240 คน ได้แก่

  • สถาบันศิลปะและมนุษยศาสตร์ (AHA)
  • ศิลปศาสตร์และวิทยาการการสื่อสาร (CAS)
  • สถาบันการแพทย์และบริการสาธารณะ (AMPS)

นอกจากโรงเรียนขนาดเล็กแล้ว ยังมีชุมชนการเรียนรู้ที่ครอบคลุมอีก 2 แห่ง ซึ่งคิดเป็นเกือบสองในสามของนักเรียนทั้งหมด โดยมีนักเรียนระหว่าง 1,000 ถึง 1,300 คน ชุมชนการเรียนรู้ที่ครอบคลุมนี้ประกอบด้วย Academic Choice (AC) และ Berkeley International High School (BIHS) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม International Baccalaureate (IB) ตั้งแต่ปี 2007[update]

  • ทางเลือกทางวิชาการ (AC)
  • โรงเรียนมัธยมนานาชาติเบิร์กลีย์ (BIHS)

ก่อนถึงปีการศึกษาฤดูใบไม้ร่วง 2018 เมื่อลงทะเบียนเรียนที่โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ นักศึกษาใหม่จะเลือกเข้าร่วมชุมชนการเรียนรู้หนึ่งในห้าแห่งทันที ซึ่งมีขนาด ความสำคัญทางวิชาการ และข้อเสนอที่แตกต่างกัน[23]เมื่อพิจารณาถึงความชอบเหล่านี้ รวมถึงรหัสไปรษณีย์ของนักเรียน ระบบลอตเตอรีจะกำหนดตำแหน่งของนักเรียนในโรงเรียนขนาดเล็กแห่งหนึ่ง อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปหลายปี ก็ชัดเจนว่ารูปแบบชุมชนการเรียนรู้ไม่ได้คืบหน้ามากนักในการปิดช่องว่างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนระหว่างนักเรียนที่ BHS [24]การแยกย่อยข้อมูลประชากรของโรงเรียนขนาดเล็กจากรายงานของ Western Association of Schools and Colleges (WASC) ตั้งแต่ปี 2011 ถึง 2012 รายงานว่าภายใน AC มีนักเรียนละติน 12% นักเรียนแอฟริกันอเมริกัน 19% และคนผิวขาว 41% และภายใน IB มีนักเรียนละติน 11% นักเรียนแอฟริกันอเมริกัน 29% และคนผิวขาว 47% ในขณะที่ภายใน AMPS มีนักเรียนละติน 24% นักเรียนแอฟริกันอเมริกัน 51% และคนผิวขาว 9% [25]นอกจากนี้ Green Academy (ปัจจุบันยุติการให้บริการแล้ว) และ AMPS ยังเป็นชุมชนการเรียนรู้ที่มีนักเรียนที่ทำคะแนนไม่เก่งวิชาคณิตศาสตร์และภาษาอังกฤษจาก California Standards Test (CST) มากที่สุด

ข้อมูลประชากรและอัตราความสามารถทางคณิตศาสตร์/ภาษาอังกฤษตามชุมชนการเรียนรู้

ข้อมูลประชากรศาสตร์ต่อไปนี้ถูกแยกตามชุมชนการเรียนรู้โดยการศึกษาด้วยตนเองของ WASC BUSD ในปี 2011–2012 โปรดทราบว่า Green Academy และ Life Academy ได้ถูกยกเลิกแล้ว

ข้อมูลประชากรของ BHS 2010-2011

โรงเรียนขนาดเล็กพื้นเมือง/เอเชีย/แปซิฟิกลาตินแอฟริกันอเมริกันสีขาวมัลติไม่ทราบทั้งหมด
ทางเลือกทางวิชาการ (AC)13%12%19%41%11%4%1336
สถาบันศิลปะและมนุษยศาสตร์ (AHA)8%14%30%36%10%1%236
โรงเรียนมัธยมนานาชาติเบิร์กลีย์ (BIHS)9%11%20%47%11%2%918
ศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์การสื่อสาร (CAS)5%19%34%27%13%1%231
การแพทย์และบริการสาธารณะ (AMPS)6%24%51%9%7%3%238
กรีนอะคาเดมี (ยกเลิกแล้ว)10%12%44%20%11%3%261
ไลฟ์อะคาเดมี (ยุติการเรียนการสอนแล้ว)0%14%62%5%19%0%21
ทั้งหมดของ BHS10%13%26%37%11%3%3241
โครงการศึกษาอิสระ9%9%33%38%11%159

ข้อมูลการทดสอบมาตรฐานแคลิฟอร์เนีย (CST) ต่อไปนี้ได้รับการแยกตามชุมชนการเรียนรู้โดยแผนกประเมินผลของ BUSD และเปรียบเทียบอัตราความสามารถของชุมชนการเรียนรู้ทั้งหกแห่งของโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์[26]โปรดทราบว่า Green Academy ได้ถูกยกเลิกแล้ว

เปอร์เซ็นต์ของนักเรียนที่ "มีความสามารถหรือสูงกว่า" ในวิชาคณิตศาสตร์และภาษาอังกฤษจากการทดสอบมาตรฐานแคลิฟอร์เนีย (CST)

โรงเรียนขนาดเล็กรับสมัครปี 2554ภาษาอังกฤษ 2007ภาษาอังกฤษ 2011คณิตศาสตร์ 2550คณิตศาสตร์ 2554
ทางเลือกทางวิชาการ (AC)1,30067%57%36%30%
โรงเรียนมัธยมนานาชาติเบิร์กลีย์ (BIHS)90064%69%39%33%
ศิลปศาสตร์และมนุษยศาสตร์ (AHA)24040%47%12%7%
ศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์การสื่อสาร (CAS)24042%31%5%6%
การแพทย์และบริการสาธารณะ (AMPS)24028%22%4%2%
กรีนอะคาเดมี (ปัจจุบันยุติการดำเนินการแล้ว)28036%30%7%6%
ค่าเฉลี่ยของโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์3,20051%52%24%23%
ค่าเฉลี่ยของรัฐแคลิฟอร์เนีย41%49%21%28%

คำอธิบายช่องว่างความสำเร็จที่เป็นไปได้

มีนโยบายเกี่ยวกับนักเรียนที่ต้องการเข้าเรียนในโรงเรียน IB หรือ AC (ซึ่งเป็นโรงเรียนขนาดเล็กที่เข้มงวดที่สุด) ซึ่งรับรองว่านักเรียนจะได้เข้าเรียนในโรงเรียนขนาดเล็กเหล่านี้หากนักเรียนไม่ระบุตัวเลือกอื่น ๆ "นักเรียนผิวขาวและนักเรียนเอเชียส่วนใหญ่ที่เข้าเรียนในโรงเรียนไม่ได้เลือกชุมชนการเรียนรู้ขนาดเล็ก พวกเขาเลือกเฉพาะ IB หรือ AC" และนโยบายนี้ยังไม่ถูกยกเลิก เนื่องจากผู้ปกครองได้ต่อสู้เพื่อไม่ให้นักเรียนต้องเข้าเรียนในชุมชนการเรียนรู้ขนาดเล็กหากพวกเขาไม่ต้องการ[20]การแบ่งแยกระหว่างนักเรียนเป็นอีกสาเหตุที่เป็นไปได้สำหรับช่องว่างด้านผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่ยังคงมีอยู่ ครูโรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่งกล่าวว่า "นักเรียนใหม่มักจะตัดสินใจเกี่ยวกับชุมชนการเรียนรู้ของตนเองโดยพิจารณาจากแบบแผนภายในโรงเรียน" [23] "การแบ่งแยกส่วนใหญ่เกิดขึ้นในช่วงที่ไม่มีโครงสร้างในวันเรียน เช่น ก่อนและหลังเลิกเรียน ระหว่างพักเที่ยง และระหว่างคาบเรียน" [19]การแบ่งแยกภายในโรงเรียนได้รับอิทธิพลโดยตรงจากการแบ่งแยกภายนอกโรงเรียน และในเมืองเบิร์กลีย์ มีรายงานว่านักเรียนผิวขาวส่วนใหญ่มาจากครอบครัวชนชั้นกลางและชนชั้นกลางบนที่อาศัยอยู่ในบริเวณเนินเขาเบิร์กลีย์ ในขณะที่นักเรียนกลุ่มน้อยส่วนใหญ่มาจากครอบครัวที่มีรายได้น้อยในละแวกที่ราบ[27]

เกรด 9 สากล

ในปี 2015 ผู้บริหารเริ่มหารือเกี่ยวกับการจัดระเบียบโรงเรียนมัธยมศึกษาตอน ปลาย [28] [29] [30]โครงการออกแบบใหม่ของเบิร์กลีย์เกี่ยวข้องกับครู เจ้าหน้าที่ นักเรียน และผู้ปกครอง การเปลี่ยนแปลงสำคัญครั้งแรกคือการเปลี่ยนเป็น "เกรด 9 สากล" ซึ่งนักเรียนชั้นปีที่ 1 จะถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มหลักที่มีนักเรียน 120 คน โดยสามารถเลือกชุมชนการเรียนรู้ได้ตั้งแต่เกรด 10 เป็นต้นไป วัตถุประสงค์นี้เพื่อแก้ปัญหาการเกิดขึ้นของนักเรียนชั้นปีที่ 1 ที่เลือกชุมชนการเรียนรู้ของตนเองโดยอิงจากแบบแผนภายในโรงเรียน และให้โอกาสพวกเขาได้เรียนรู้ว่าชุมชนเป็นอย่างไรก่อนตัดสินใจเข้าร่วมชุมชนใด โดยสร้าง "กลุ่มนักเรียนแบบสุ่มและแตกต่างกันโดยตั้งใจ ซึ่งจะแบ่งปันกลุ่มครูหลักร่วมกัน" เพื่อคอยดูแลนักเรียนและให้แน่ใจว่าไม่มีนักเรียนคนใดหลุดรอดไปได้[23]เดิมกำหนดให้เริ่มเรียนในฤดูใบไม้ร่วงปี 2017 แต่ได้เริ่มเรียนในฤดูใบไม้ร่วงปี 2018 [31]กลุ่มหลักเหล่านี้เรียกว่ากลุ่มรังผึ้ง ประกอบด้วยนักเรียนประมาณ 120 คน ซึ่งแบ่งปันครู 4 คนในวิชาหลัก ได้แก่ คณิตศาสตร์ 1 (หรือคณิตศาสตร์ขั้นสูง 1) ฟิสิกส์ 1 ภาษาอังกฤษ และการศึกษาชาติพันธุ์/การใช้ชีวิตในสังคม นักเรียนยังเลือกวิชาเลือกได้ 2 วิชา "เมื่อจบเกรด 9 นักเรียนจะมีโอกาสจัดอันดับชุมชนการเรียนรู้ 1 ใน 5 แห่งของโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์สำหรับการศึกษาระดับเกรด 10-12" [32]หลังจากกระบวนการจับฉลากของ BHS และเมื่อได้เข้าไปอยู่ในชุมชนการเรียนรู้แล้ว นักเรียนจะต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดทางวิชาการเฉพาะของแต่ละชุมชนการเรียนรู้ และสามารถเลือกหลักสูตรเพิ่มเติมจากแผนกต่างๆ ได้ เช่น การศึกษาด้านแอฟริกันอเมริกัน คณิตศาสตร์ ศิลปะการแสดงและทัศนศิลป์ พลศึกษา วิทยาศาสตร์ และภาษาโลก[33]ถ้าหากนักเรียนต้องการการศึกษาที่ยืดหยุ่นและเป็นรายบุคคลมากกว่า พวกเขาก็มีตัวเลือกของ Berkeley Independent Study (BIS) ซึ่งเป็นทางเลือกอื่นนอกเหนือจากสภาพแวดล้อมห้องเรียนแบบดั้งเดิม

การเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต

แนวคิดเพิ่มเติมในการแก้ไขช่องว่างความสำเร็จ ได้แก่ การนำช่วงเวลาเพิ่มเติมมาใช้เพื่อให้คำแนะนำโดยเฉพาะ เพื่อไม่เพียงแต่ให้การสนับสนุนทางวิชาการและแนวทางในการเลือกหลักสูตรเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการสนับสนุนทางสังคมและอารมณ์ด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับแผนการหลังสำเร็จการศึกษา อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่ากังวลอย่างหนึ่งก็คือ เนื่องจากความแตกต่างทางวิชาการระหว่างกลุ่มเชื้อชาติและเศรษฐกิจสังคมเกิดขึ้นในโรงเรียนประถมและมัธยมต้น โปรแกรมเหล่านี้ซึ่งมุ่งหวังที่จะปิดช่องว่างความสำเร็จที่ BHS จึงไม่สร้างความแตกต่างมากนัก[23]จากนั้นจึงมีการโต้แย้งว่าโรงเรียนประถมและมัธยมต้นควรพยายามในลักษณะเดียวกันเพื่อลดความแตกต่างดังกล่าวตั้งแต่เนิ่นๆ นอกจากนี้ การพัฒนาวงจรข้อเสนอแนะแบบโต้ตอบจะทำให้เขตการศึกษาต่างๆ มีศักยภาพในการวัดประสิทธิผลอย่างต่อเนื่อง จากนั้นจึงนำการเปลี่ยนแปลงหรือปรับเปลี่ยนโปรแกรมไปปฏิบัติ[34]การปฏิรูป 5 ปีโดย Bay Area School Reform Collaborative (BASRC) เน้นย้ำถึงความสำคัญของการพัฒนาวิชาชีพที่เหมาะสมสำหรับครู เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ในการนำโปรแกรมทั่วทั้งโรงเรียนไปปฏิบัติเพื่อการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวก ซึ่งรวมถึงการปฏิบัติต่อครูในฐานะผู้เรียนที่กระตือรือร้นผ่านการฝึกอบรมและเวิร์กช็อป และการเสริมพลังในฐานะมืออาชีพโดยกันและกันและโดยครูผู้สอน[35]

การจัดอันดับอิสระ

โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ได้รับการจัดอันดับโดยองค์กรอิสระหลายแห่ง ปัจจุบันได้รับการจัดอันดับ 8/10 จาก GreatSchools ซึ่งใช้ข้อมูลคะแนนสอบ ความพร้อมสำหรับการเรียนต่อในมหาวิทยาลัย หลักสูตรที่เปิดสอน ความเท่าเทียม และวินัยในการประเมินโรงเรียนต่างๆ โรงเรียนมัธยมได้รับเกรด A+ จาก Niche ซึ่งใช้ข้อมูลสาธารณะและบทวิจารณ์ของผู้ใช้

หน่วยงาน องค์กรผู้ปกครองและนักศึกษา

  • ภาควิชาการศึกษาแอฟริกันอเมริกัน[36]
  • สภาที่ปรึกษาการเลือกทางวิชาการ[37]
  • กรีฑา: บาสเก็ตบอล[38]แบดมินตัน ทีมเรือ[39]วิ่งระยะไกล[40]ฟุตบอล[41]ลาครอสหญิง[42]ลาครอสชาย[43]กรีฑา[44]
  • กองทุนกีฬา BHS [45]สมาคมฟุตบอล
  • เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์
  • แดนนี่ โก! คลับ
  • การพิจารณาคดีจำลอง
  • หุ่นยนต์
  • อังกฤษ/อังกฤษ
  • ภาษาอังกฤษและภาษาโลก
  • ประวัติศาสตร์
  • JSA [46] จามจุรี
  • คณิตศาสตร์
  • การสื่อสารมวลชนซึ่งผลิตหนังสือพิมพ์โรงเรียนที่มีชื่อเสียงในท้องถิ่นBerkeley High Jacket [47]
  • พลศึกษา
  • PTSA [48] สาเหตุ
  • ศาสตร์
  • การศึกษาพิเศษ
  • ศิลปะทัศนศิลป์และการแสดง: วงดนตรีแจ๊ส[49]
  • เยาวชนและรัฐบาล[50]

วิทยาเขตและสถาปัตยกรรม

วิทยาเขตโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ครอบคลุมพื้นที่สี่ช่วงตึกระหว่างถนนมิลเวียและถนนมาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ และถนนออลสตันและแชนนิงเวย์ ศิลาฤกษ์ก้อนแรกวางในปี 1901 และอาคารหลังนี้ยังคงก่อสร้างอย่างต่อเนื่องมาโดยตลอด ยกเว้นช่วงหนึ่งทศวรรษในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง[51] ในช่วงปลายทศวรรษปี 1930 โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ได้รับการปรับปรุงใหม่และอาคารเก่าถูกแทนที่ด้วยอาคารใหม่กว่า โรงละครเล็กฟลอเรนซ์ ชวิมลีย์โรงละครชุมชนเบิร์กลีย์และอาคาร G และ H เป็นตัวอย่างหลักของ สไตล์ Streamline Moderneที่ออกแบบโดยสถาปนิก Henry H. Gutterson และ William G. Corlett การสร้างใหม่นี้ได้รับเงินทุนส่วนใหญ่จากโครงการ New Deal ของแฟรงคลิน โรสเวลต์ หรือWPA [ 52]ตกแต่งด้วยงานประติมากรรมนูนต่ำโดยRobert Boardman Howard , Jacques Schnier และ Lulu Hawkins Braghetta [53]

บุคคลที่มีชื่อเสียง

เบิร์กลีย์เป็นหัวข้อของ "School Colors" ซึ่งเป็นตอนหนึ่งของFrontline ทางสถานี PBS เกี่ยวกับการเมืองด้านเชื้อชาติในโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ สารคดีเรื่องนี้ถ่ายทำตลอดทั้งปีการศึกษา 1993–1994 และออกอากาศเมื่อวันที่ 18 ตุลาคม 1994 [54]

ในนวนิยายเรื่องEl Cuaderno de Mayaของ Isabel Allende เมื่อปี 2011 ตัวละครหลัก Maya Vidal ได้เข้าเรียนที่ Berkeley High [55] [56]

แนนซี รูบิน ผู้สอนชั้นเรียน "การใช้ชีวิตทางสังคม" ที่โรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์มาหลายทศวรรษ ได้ตีพิมพ์หนังสือในปี 1994 ชื่อAsk Me If I Care: Voices from an American High Schoolซึ่งกล่าวถึงปัญหาทางสังคมของวัยรุ่น และรวบรวมจากบันทึกประจำวันของนักเรียนโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์ที่ไม่เปิดเผยชื่อซึ่งเขียนขึ้นระหว่างชั้นเรียนการใช้ชีวิตทางสังคม[57]เธอและชั้นเรียนของเธอเป็นหัวข้อในตอนที่ 2 ซีซั่น 1 ของซีรีส์สารคดี "Hi I'm ___" ซึ่งออกฉายในเดือนธันวาคม 2021

นักเรียนโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์รวบรวมและตีพิมพ์พจนานุกรมคำแสลง ของเยาวชนในปี พ.ศ. 2544 [58]

ตอน "Candidate One" ของReply All ในปี 2020 เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเลือกตั้งประธานสภาโรงเรียนประจำปีการศึกษา 2019 [59]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ abc "Berkeley High". ศูนย์สถิติการศึกษาแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ13 ตุลาคม 2024 .
  2. ^ "ค้นหาโรงเรียนของรัฐ - รายละเอียดโรงเรียนสำหรับ Berkeley High". ed.gov . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-02 . สืบค้นเมื่อ20 มีนาคม 2015 .
  3. ^ "รายชื่อสถานที่สำคัญของเมืองที่ได้รับการกำหนด โครงสร้างที่มีคุณธรรม และเขตประวัติศาสตร์" (PDF) . เมืองเบิร์กลีย์ . มกราคม 2023. เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 30 มิถุนายน 2023 . สืบค้นเมื่อ1 กรกฎาคม 2023 .
  4. ^ ab "เขตประวัติศาสตร์ของโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์" ระบบการจัดการทรัพย์สินดิจิทัล NPGallery
  5. ^ ab "ทะเบียนสถานที่ทางประวัติศาสตร์แห่งชาติ: Berkeley High School Campus Historic District". National Park Service . 7 มกราคม 2008 . สืบค้นเมื่อ1 กรกฎาคม 2023 .พร้อมภาพประกอบ
  6. ^ "ประวัติของ Berkeley High | Berkeley Unified School District". 2011-08-03 . สืบค้นเมื่อ2024-06-16 .
  7. ^ "ประวัติศาสตร์ Alameda County; บทที่ XIX: Berkeley". อดีตและปัจจุบันของ Alameda County, California . SJ Clarke Pub. Co. 1914. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-02-19 . สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2018 – ผ่านทาง Calarchives4u.com
  8. ^ คณะกรรมการสอบสวนแผ่นดินไหวแห่งรัฐแคลิฟอร์เนีย (1908). แผ่นดินไหวในแคลิฟอร์เนียเมื่อวันที่ 18 เมษายน 1906: รายงานของคณะกรรมการสอบสวนแผ่นดินไหวแห่งรัฐ. สถาบันคาร์เนกีแห่งวอชิงตัน. แผ่นที่ 119. สืบค้นเมื่อ20 มีนาคม 2015 – ผ่านทาง Internet Archive.
  9. ^ ภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายข้อมูล ห้องสมุดสาธารณะเบิร์กลีย์
  10. ^ ซานฟรานซิสโกโครนิเคิล , 23 เมษายน 1952
  11. ^ "Berkeley Board of Education Meeting minutes" (PDF) . berkeleyschools.net . พฤษภาคม 1952 เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กันยายน 2013
  12. ^ โอ๊คแลนด์ทริบูน 2 สิงหาคม 2500
  13. ^ Fountain, Aaron G. Jr. (ฤดูร้อน 2015). "สงครามในโรงเรียน" ประวัติศาสตร์แคลิฟอร์เนีย . 92 (2): 22–41. doi :10.1525/ch.2015.92.2.22.
  14. ^ ทีมงาน SF Weekly (17 กันยายน 2551). "Yellowjackets stings Berkeley High's rep". SFWeekly . สืบค้นเมื่อ 3 ตุลาคม 2567 .
  15. ^ "ชะตากรรมของหลักสูตรการศึกษาแอฟริกัน-อเมริกันระดับสูงของเบิร์กลีย์ยังไม่ชัดเจน" The Daily Californianสืบค้นเมื่อ26 กันยายน 2008 – ผ่านทาง dailycal.org[ ลิงค์เสีย ]
  16. ^ abc "EdData - School Profile - Berkeley High". www.ed-data.org . สืบค้นเมื่อ2018-11-01 .
  17. ^ E., Snow, Catherine (2003). การรู้หนังสือของวัยรุ่นและช่องว่างทางความสำเร็จ: เรารู้อะไรบ้างและเราจะไปต่อจากนี้อย่างไร? Carnegie Corporation. OCLC  59671519{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  18. ^ Ladson-Billings, Gloria (ตุลาคม 2549). "จากช่องว่างความสำเร็จสู่หนี้สินทางการศึกษา: ความเข้าใจความสำเร็จในโรงเรียนของสหรัฐฯ" Educational Researcher . 35 (7): 3–12. doi :10.3102/0013189x035007003. ISSN  0013-189X. S2CID  145286865
  19. ^ ab "กำลังเปลี่ยนเส้นทาง..." heinonline.org . สืบค้นเมื่อ2018-11-01 . {{cite web}}: อ้างอิงใช้ชื่อทั่วไป ( ช่วยด้วย )
  20. ^ abc Orenstein, Natalie (23 มี.ค. 2017). "New state report card goes beyond test scores for Berkeley schools". Berkeleyside . สืบค้นเมื่อ1 พ.ย. 2018 .
  21. ^ "Unfinished Business: Closing The Achievement Gap At Berkeley High School (บทแรก)". inmotionmagazine.com . In Motion Magazine. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-09-24 . สืบค้นเมื่อ26 กุมภาพันธ์ 2018 .
  22. ^ Noguera, Pedro A.; Wing, Jean Yonemura (2006). Unfinished Business: Closing the Racial Achievement Gap in Our Schools . จอห์น ไวลีย์ แอนด์ ซันส์ISBN 978-0470384442-
  23. ^ abcd "Berkeley High taking action to close academic achievement gap | The Daily Californian". The Daily Californian . 2016-05-17 . สืบค้นเมื่อ2018-11-01 .
  24. ^ Swan, Rachel (11 มีนาคม 2009). "Separate and Unequal at Berkeley's Small Schools". eastbayexpress.com . East Bay Express. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2018 . สืบค้นเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2018 .
  25. ^ "Berkeley High School, WASC Self-Study 2011-2012" (PDF) . เขตโรงเรียน Berkeley Unified . 2011–2012
  26. ^ "Berkeley Unified School District High School Data Analysis" (PDF) . berkeleyschools.net . 25 เมษายน 2012 เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04 . สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2018 .
  27. ^ Rothstein, Richard (2015-03-01). "The Racial Achievement Gap, Segregated Schools, and Segregated Neighborhoods: A Constitutional Insult". Race and Social Problems . 7 (1): 21–30. doi :10.1007/s12552-014-9134-1. ISSN  1867-1756. S2CID  144219774.
  28. ^ "Archival Info on School Redesign/U9" (PDF) . Berkeley High School . Berkeley Unified School District. เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2018 . สืบค้นเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2018 .
  29. ^ Dinkelspiel, Frances (6 มิถุนายน 2016). "Berkeley High may overhaul schedule, classes to address achievement gap". Berkeleyside.com . Berkeleyside. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-02-27 . สืบค้นเมื่อ26 กุมภาพันธ์ 2018 .
  30. ^ Sampson-Eves, Millicent (14 มีนาคม 2017). "Teachers Plan School Redesign". Berkeley High Jacket . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2018. สืบค้นเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2018 .
  31. ^ "BHS Universal Ninth Grade". Berkeley High School . 22 เมษายน 2016. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-02-20 . สืบค้นเมื่อ26 กุมภาพันธ์ 2018 .
  32. ^ "BHS Universal 9th ​​Grade | Berkeley High School". bhs.berkeleyschools.net . 22 เมษายน 2016. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 ธันวาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 13 ธันวาคม 2018 .
  33. ^ "Berkeley High School 2017-2018 Choices Brochure" (PDF) . www.berkeleyschools.net . สืบค้นเมื่อ2018-12-13 .
  34. ^ Leithwood, Kenneth (2010). "ลักษณะของเขตโรงเรียนที่มีประสิทธิผลอย่างโดดเด่นในการปิดช่องว่างความสำเร็จ". ความเป็นผู้นำและนโยบายในโรงเรียน . 9 (3): 245–291. doi :10.1080/15700761003731500. S2CID  145781426.
  35. ^ ลิเบอร์แมน, แอนน์; มิลเลอร์, ลินน์ (2001). ครูที่ถูกจับในปฏิบัติการ: การพัฒนาวิชาชีพที่สำคัญ สำนักพิมพ์วิทยาลัยครูISBN 9780807740996-
  36. ^ Peng, Cindy (28 กุมภาพันธ์ 2005). "Berkeley High Program Connects Students to Past: African American Studies Department Widens Historical Scope". The Daily Californian . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 มีนาคม 2006 . สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2018 .
  37. ^ "Academic Choice Advisory Council (ACAC) Meeting Minutes" (PDF) . berkeleyschools.net . 5 พฤษภาคม 2017 เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ 2018
  38. ^ บาสเกตบอล เก็บถาวร 2007-09-28 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  39. ^ "ทีมงานโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์" www.berkeleyhighcrew.org .
  40. ^ "Berkeley High School Cross Country". 28 ตุลาคม 2009. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 ตุลาคม 2009.
  41. ^ ฟุตบอล[ ลิงค์ตายถาวร ‍ ]
  42. ^ ลาครอสหญิง เก็บถาวร 2005-09-11 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  43. ^ "ลาครอสชาย". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 กันยายน 2550.
  44. ^ "สนามกรีฑาครอสคันทรีของโรงเรียนมัธยมเบิร์กลีย์" . สืบค้นเมื่อ2023-02-06 .
  45. ^ "Berkeley High Athletic Fund -". Berkeley High Athletic Fund . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 สิงหาคม 2005
  46. ^ JSA เก็บถาวร 2008-06-28 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  47. ^ "BHS Jacket". bhsjacket.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 มีนาคม 2015 . สืบค้นเมื่อ20 มีนาคม 2015 .
  48. ^ "PTSA". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน 2548
  49. ^ "BHS Jazz". BHS Jazz . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-27 . สืบค้นเมื่อ 2015-09-26 .
  50. ^ "เยาวชนและรัฐบาล | ศูนย์วัยรุ่น YMCA-PG&E | YMCA ของพื้นที่อ่าวเซ็นทรัล". ymca-cba.org . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กันยายน 2015 . สืบค้นเมื่อ 26 กันยายน 2015 .
  51. ^ "ประวัติของ Berkeley High - Berkeley Unified School District". www.berkeleyschools.net . 3 สิงหาคม 2011. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-04-16 . สืบค้นเมื่อ2018-04-16 .
  52. ^ สมิธ, ฮาร์วีย์ แอล. (2014). เบิร์กลีย์และนิวดีล , หน้า 51.
  53. ^ สมิธ, หน้า 70–73.
  54. ^ "การอภิปรายต่อเนื่อง: สีประจำโรงเรียน". PBS .org . WGBH /PBS. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 6 กันยายน 2548
  55. ^ "ผู้เขียน Isabel Allende ให้ความกระจ่างแก่ผู้ฟัง Berkeley". San Jose Mercury News . 2 พฤษภาคม 2013. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-12 . สืบค้นเมื่อ2016-01-10 .
  56. ^ Warwick, Mal (9 พฤษภาคม 2013). "นวนิยายเรื่องใหม่ของ Isabel Allende มีเนื้อเรื่องแบบเบิร์กลีย์". Berkeleyside . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 ม.ค. 2016 . สืบค้นเมื่อ10 ม.ค. 2016 .
  57. ^ "ถามฉันว่าฉันสนใจไหม: เสียงจากโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในอเมริกา" (บทวิจารณ์) . Publishers Weekly . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-12
  58. ^ พฤษภาคม, เมอริดิธ (29 เมษายน 2001). "Talkin' off the hizzle with homeys / Berkeley High dictionary can help parents translate latest slang". San Francisco Chronicle . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 มกราคม 2016
  59. ^ "#163 ผู้สมัครหนึ่ง | ตอบทั้งหมด". Gimlet . สืบค้นเมื่อ2021-01-14 .

อ่านเพิ่มเติม

  • เบิร์กลีย์ แคลิฟอร์เนีย: เรื่องราวการพัฒนาหมู่บ้านให้กลายเป็นเมืองแห่งวัฒนธรรมและการค้าโดยวิลเลียม วาร์เรน เฟอร์เรียร์ สำนักพิมพ์ เบิร์กลีย์ แคลิฟอร์เนีย (1933)
  • เบิร์กลีย์: เมืองและชุดราตรีโดย จอร์จ เอ. เพ็ตติตต์, Howell-North Books, เบิร์กลีย์ (1973)
  • แผนที่ Sanborn Insurance: เบิร์กลีย์ แคลิฟอร์เนีย แผ่นที่ 83 (พ.ศ. 2454)
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับBerkeley High School (California )
  • เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ
  • เว็บไซต์เยลโล่แจ็กเก็ต
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Berkeley_High_School_(California)&oldid=1258054293"