เบรนเนอร์พาส
ช่องเขาผ่านเทือกเขาแอลป์ พรมแดนระหว่างอิตาลีและออสเตรีย

เบรนเนอร์พาส
วิวระหว่างยอดเขาและหมู่บ้านGries am Brenner
ระดับความสูง1,370 ม. (4,495 ฟุต)
เดินผ่านโดยทางด่วน E45
ที่ตั้งชายแดนออสเตรีย - อิตาลี
พิสัยเทือกเขาแอลป์
พิกัด47°0′12″N 11°30′27″E / 47.00333°N 11.50750°E / 47.00333; 11.50750
Brenner Pass ตั้งอยู่ในเทือกเขาแอลป์
เบรนเนอร์พาส
เบรนเนอร์พาส
Brenner Pass ตั้งอยู่ตามแนวชายแดนของออสเตรียและอิตาลี
Brenner Pass เป็นทางหลวงสี่เลนซึ่งเป็นหนึ่งในเส้นทางขนส่งที่สำคัญที่สุดระหว่างยุโรปตอนเหนือและตอนใต้

ช่องเขาเบรนเนอร์ (เยอรมัน: Brennerpass [ˈbʁɛnɐpas]เรียกสั้นๆ ว่าเบรนเนอร์ ; อิตาลี : Passo del Brennero [ˈpasso del ˈbrɛnnero] ) เป็นช่องเขาที่ทอดข้ามเทือกเขาแอลป์ซึ่งเป็นพรมแดนระหว่าง ประเทศอิตาลีและออสเตรียช่องเขานี้เป็นหนึ่งในช่องเขาหลักของเทือกเขาแอลป์ตะวันออกและมีระดับความสูงที่ต่ำที่สุดในบรรดาช่องเขาแอลป์ในพื้นที่

ตลอดฤดูร้อน วัวนมจะกินหญ้าในทุ่งหญ้าบนภูเขาในหุบเขาใต้ช่องเขาและบนไหล่เขา ในระดับความสูงที่ต่ำกว่า เกษตรกรจะตัดต้นสน ปลูกพืชผล และเก็บหญ้าแห้งเพื่อใช้เป็นอาหารในฤดูหนาว ทุ่งหญ้าบนที่สูงหลายแห่งตั้งอยู่บนระดับความสูงกว่า 1,500 เมตร (4,900 ฟุต) มีเพียงจำนวนเล็กน้อยเท่านั้นที่ตั้งอยู่บนภูเขาสูงประมาณ 2,000 เมตร (6,600 ฟุต)

ส่วนตรงกลางของ Brenner Pass ครอบคลุมทางด่วนสี่เลนและทางรถไฟที่เชื่อมต่อเมือง Bozen/Bolzanoทางทิศใต้และเมือง Innsbruckทางทิศเหนือ หมู่บ้าน Brenner ประกอบด้วยศูนย์การค้าแบบเอาท์เล็ต (ซูเปอร์มาร์เก็ตและร้านค้า) ร้านขายผลไม้ ร้านอาหาร คาเฟ่ โรงแรม และปั๊มน้ำมัน มีประชากร 400 ถึง 600 คน (ข้อมูลในปี 2011 [อัปเดต])

นิรุกติศาสตร์

ทฤษฎีที่เก่าและล้าสมัยชี้ให้เห็นถึงความเชื่อมโยงระหว่างชื่อBrennerกับชนเผ่าโบราณของBreuniหรือหัวหน้าเผ่ากอลBrennusแต่เนื่องจากชื่อช่องเขาปรากฏครั้งแรกในศตวรรษที่ 14 เท่านั้น นิรุกติศาสตร์ที่ใหม่กว่าจึงมีความเป็นไปได้มากกว่า[1] เดิมที Prennerเป็นชื่อของฟาร์มใกล้เคียง ซึ่งตั้งชื่อตามเจ้าของคนก่อน ฟาร์มของPrennerius คนหนึ่ง ถูกกล่าวถึงในเอกสารในปี 1288 และChunradus Prenner de Mittenwalde คนหนึ่ง ถูกกล่าวถึงในปี 1299 คำว่าPrenner ในภาษาเยอรมัน อาจหมายถึงบุคคลที่ใช้ วิธี การเผาและตัดไม้เพื่อถางป่า ชื่อของช่องเขาปรากฏครั้งแรกในปี 1328 ในชื่อob dem Prenner (ภาษาเยอรมันแปลว่าอยู่เหนือ Prenner ) [2]

ประวัติศาสตร์

จักรวรรดิโรมัน

เบรนเนอร์และเครือข่ายถนนโรมันโดยรอบปรากฏในTabula Peutingeriana เบรนเนอ ร์อยู่ระหว่างMatreioและVepiteno

ชาวโรมันได้ปรับปรุงช่องเขาที่เบรนเนอร์ให้ถูกต้องตามกฎหมาย ซึ่งช่องเขานี้ถูกใช้บ่อยครั้งตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์จนถึงยุคน้ำแข็งครั้งล่าสุด[3]อย่างไรก็ตาม ช่องเขาเบรนเนอร์ไม่ใช่ถนนโรมันสายแรกที่ข้ามเทือกเขาแอลป์ที่ได้รับการปรับปรุงให้ถูกต้องตามกฎหมายภายใต้จักรวรรดิโรมัน

ถนนโรมันสายแรกที่ข้ามเทือกเขาแอล์ปคือVia Claudia Augustaซึ่งเชื่อมต่อเมืองเวโรนาทางตอนเหนือของอิตาลีกับAugusta Vindelicorum (ปัจจุบันคือเมืองออกสบูร์ก ) ในจังหวัดราเอเทีย ของโรมัน Via Augusta สร้างเสร็จในช่วงปีค.ศ. 46–47 เส้นทางนี้ทอดยาวไปตามหุบเขา AdigeไปจนถึงReschen Pass ที่อยู่ใกล้เคียง (ทางตะวันตกของ Brenner Pass) จากนั้นจึงลาดลงสู่หุบเขา Innก่อนจะขึ้นไปจนถึงFern Passมุ่งหน้าสู่เมืองออกสบูร์ก

ถนนโรมันที่ทอดข้ามช่องเขาเบรนเนอร์นั้นไม่มีอยู่จริงจนกระทั่งศตวรรษที่ 2 เส้นทางนี้ใช้เส้นทาง "ตะวันออก" ผ่านหุบเขาพุสเตอร์และลงสู่เวลดิเดนา (ปัจจุบันคือวิลเทน ) ซึ่งข้ามอินน์และเข้าสู่เซิร์ลและไปถึงเมืองออกส์บวร์กผ่านเมืองฟุสเซน

ชาวอาลามันนี (ชนเผ่าเยอรมัน) ข้ามช่องเขาเบรนเนอร์ไปทางใต้สู่ประเทศอิตาลีในปัจจุบันในปี ค.ศ. 268 แต่พวกเขาถูกหยุดในเดือนพฤศจิกายนของปีนั้นที่ยุทธการที่ทะเลสาบเบนาคัสชาวโรมันยังคงควบคุมช่องเขาแห่งนี้ไว้จนกระทั่งจักรวรรดิของพวกเขาล่มสลายในศตวรรษที่ 5 [4]

จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

ในช่วงยุคกลางตอนปลาย Brenner Pass เป็นส่วนหนึ่งของVia Imperii ที่สำคัญ ซึ่ง เป็น ถนนหลวงที่เชื่อมระหว่างราชอาณาจักรเยอรมนีทางเหนือของเทือกเขาแอลป์กับMarch of Verona ของอิตาลี ในสมัยการาโลลิงเจียน Divisio Regnorumของปี 806 ภูมิภาค Brenner ถูกเรียกว่าper alpes Noricasซึ่งเป็นเส้นทางผ่านเทือกเขาแอลป์ Noric [5]ตั้งแต่ศตวรรษที่ 12 Brenner Pass ได้รับการควบคุมโดยเคานต์แห่งทีโรลภายในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิเฟรเดอริก บาร์บารอสซาใช้ Brenner Pass บ่อยครั้งเพื่อข้ามเทือกเขาแอลป์ระหว่างการเดินทางของจักรวรรดิไปยังอิตาลี[ 6] Brenner Pass ในศตวรรษที่ 12 เป็นเส้นทางสำหรับขบวนรถลากและเกวียน

การปรับปรุงช่องเขา Brenner เริ่มต้นในปี พ.ศ. 2320 เมื่อมีการสร้างถนนสำหรับรถม้าตามพระบัญชาของจักรพรรดินีมาเรีย เทเรซา

จักรวรรดิออสเตรีย

การปรับปรุงให้ทันสมัยยิ่งขึ้นภายใต้จักรวรรดิออสเตรียและทางรถไฟเบรนเนอร์ซึ่งสร้างเสร็จเป็นช่วงๆ ตั้งแต่ปี 1853 ถึง 1867 ทางรถไฟสายนี้กลายเป็นทางรถไฟข้ามเทือกเขาแอลป์สายแรกที่ไม่มีอุโมงค์ใหญ่และตั้งอยู่บนที่สูง (ข้ามช่องเขาเบรนเนอร์ที่ความสูง 1,371 เมตร) การสร้างทางรถไฟให้เสร็จสมบูรณ์ทำให้ออสเตรียสามารถเคลื่อนย้ายทหารได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ออสเตรียหวังที่จะรักษาดินแดนเวเนเชียและลอมบาร์ดี (ทางใต้ของเทือกเขาแอลป์) ของตนเอาไว้ แต่กลับเสียดินแดนเหล่านี้ให้กับอิตาลีหลังจากสงครามประกาศอิสรภาพอิตาลีครั้งที่สองในปี 1859 และสงครามออสเตรีย-ปรัสเซียในปี 1866

ประวัติศาสตร์ล่าสุด

เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 1ในปี 1918 การควบคุมช่องเขาเบรนเนอร์ถูกแบ่งระหว่างอิตาลีและออสเตรียภายใต้สนธิสัญญาแซงต์แฌร์แม็งอ็องแล (1919)สนธิสัญญาลอนดอน (1915)มอบดินแดนทางใต้ของช่องเขาเบรนเนอร์ให้กับอิตาลีโดยลับๆ เพื่อสนับสนุนฝ่ายพันธมิตร เวลช์ทีโรล/เทรนติโน รวมถึงส่วนทางใต้ของมณฑลทีโรล (ปัจจุบันคือทีโรลใต้ ) ถูกโอนไปยังอิตาลี และกองทหารอิตาลีได้ยึดครองทีโรลและมาถึงช่องเขาเบรนเนอร์ในปี 1919 ถึง 2020

ถ่านหินของเยอรมนีเข้าสู่ประเทศอิตาลีผ่านช่องเขาเบรนเนอร์ในช่วงทศวรรษปี ค.ศ. 1930

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองอดอล์ฟ ฮิตเลอร์และเบนิโต มุสโสลินีพบกันที่เบรนเนอร์พาสเพื่อเฉลิมฉลองสนธิสัญญาเหล็กในวันที่ 18 มีนาคม 1940 ต่อมาในปี 1943 หลังจากอิตาลีสงบศึกกับฝ่ายสัมพันธมิตรเบรนเนอร์พาสก็ถูกผนวกเข้ากับนาซีเยอรมนีทำให้พรมแดนกับสาธารณรัฐสังคมนิยมอิตาลีซึ่งเป็นรัฐหุ่นเชิดของนาซีที่นำโดยมุสโสลินีขยับลงไปทางใต้มากขึ้น ในปี 1945 พื้นที่ดังกล่าวถูกกองทัพสหรัฐ ยึดครอง และส่งคืนให้กับอิตาลีหลังจากสงครามสิ้นสุดลง เบรนเนอร์พาสเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางเดินทัพที่นาซีอาวุโสใช้หลบหนีฝ่ายสัมพันธมิตรหลังจากเยอรมนียอมแพ้ในปี 1945

หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 ช่องเขาแห่งนี้ก็ได้กลายมาเป็นพรมแดนระหว่างอิตาลีและสาธารณรัฐออสเตรียที่เพิ่งได้รับเอกราชอีกครั้ง และยังคงมีความสำคัญในฐานะเส้นทางการค้าสำคัญ เมื่อวันที่ 1 มกราคม 1995 ความตกลงเชงเกนได้มีผลบังคับใช้ในออสเตรีย ซึ่งเป็นสนธิสัญญาที่อิตาลีให้สัตยาบันเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม เป็นผลให้การตรวจสอบพรมแดนถูกยกเลิกในช่องเขาเบรนเนอร์สำหรับสินค้าและผู้คนระหว่างทั้งสองประเทศ เมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 1995 กำแพงกั้นพรมแดนระหว่างอิตาลีและออสเตรียที่เบรนเนอร์ได้ถูกยกเลิกอย่างเป็นทางการ โดยมีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยของออสเตรีย คาร์ล ชโลเกิล รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยของอิตาลีจอร์โจ นาโปลีตาโนและผู้ว่า การ อินส์บรุคและโบลซาโนเข้า ร่วมพิธีรำลึก [7]

เบรนเนอร์พาส
แผนภูมิภูมิอากาศ ( คำอธิบาย )
เจ
เอฟ
เอ็ม
เอ
เอ็ม
เจ
เจ
เอ
ส
โอ้
เอ็น
ดี
 
 
37
 
 
0
-7
 
 
31
 
 
1
-6
 
 
47
 
 
4
-4
 
 
69
 
 
7
-1
 
 
98
 
 
13
4
 
 
138
 
 
16
6
 
 
137
 
 
19
9
 
 
124
 
 
19
9
 
 
102
 
 
15
6
 
 
81
 
 
10
2
 
 
67
 
 
3
-3
 
 
47
 
 
0
-6
█อุณหภูมิสูงสุดและต่ำสุดเฉลี่ยเป็น°C
█ปริมาณน้ำฝนรวมเป็นมิลลิเมตร
ที่มา : ZAMG
การแปลงเป็นจักรวรรดิ
เจเอฟเอ็มเอเอ็มเจเจเอสโอ้เอ็นดี
 
 
1.5
 
 
32
19
 
 
1.2
 
 
34
21
 
 
1.9
 
 
39
25
 
 
2.7
 
 
45
30
 
 
3.9
 
 
55
39
 
 
5.4
 
 
61
43
 
 
5.4
 
 
66
48
 
 
4.9
 
 
66
48
 
 
4
 
 
59
43
 
 
3.2
 
 
50
36
 
 
2.6
 
 
37
27
 
 
1.9
 
 
32
21
█อุณหภูมิสูงสุดและต่ำสุดเฉลี่ยเป็น °F
█ปริมาณน้ำฝนรวมเป็นนิ้ว

ทางด่วน

ทางด่วนE45 (ชื่อเรียกในยุโรป ในอิตาลีคือA22ในออสเตรียคือA13 ) Brenner Autobahn/Autostrada del Brenneroเริ่มต้นในเมืองอินส์บรุควิ่งผ่านช่องเขา Brenner เมืองโบเซน/โบลซาโนเมืองเวโรนาและสิ้นสุดที่นอกเมืองโมเดนาซึ่งเป็นหนึ่งในเส้นทางเชื่อมต่อเหนือ-ใต้ที่สำคัญที่สุดในยุโรป

หลังจากการลงนามในข้อตกลงเชงเก้นในปี 1992 และการเข้าร่วมสหภาพยุโรป ของออสเตรีย ในปี 1995 ด่านศุลกากรและตรวจคนเข้าเมืองที่ช่องเขาเบรนเนอร์ก็ถูกยกเลิกในปี 1997 อย่างไรก็ตาม ออสเตรียได้เริ่มใช้การตรวจสอบชายแดนอีกครั้งในปี 2015 เพื่อตอบสนองต่อวิกฤตผู้อพยพในยุโรปในเดือนเมษายน 2016 ออสเตรียประกาศว่าจะสร้างรั้วยาว 370 เมตรที่ช่องเขา แต่ชี้แจงว่า "จะใช้เพื่อ "กั้น" ผู้คนเท่านั้น และไม่ใช่สิ่งกีดขวาง[8] "

สะพานยุโรป ( Europabrücke ) ตั้งอยู่ระหว่างเมืองอินส์บรุคและช่องเขาเบรนเนอร์ เป็นสะพานคอนกรีตขนาดใหญ่ที่ทอดข้ามหุบเขาแม่น้ำซิล (Wipptal) บนถนนสายหลัก 6 เลน ของเบรนเนอร์ด้วยความสูง 180 เมตร (590 ฟุต) และช่วงสะพาน 820 เมตร (2,690 ฟุต) สะพานนี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นผลงานชิ้นเอกทางวิศวกรรมเมื่อสร้างเสร็จในปี 1963 เป็นสถานที่ที่การกระโดดบันจี้จัมพ์จากสะพานกลายมาเป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยม

อย่างไรก็ตาม ปริมาณการขนส่งสินค้าและการพักผ่อนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องได้ก่อให้เกิดการจราจรติดขัด เป็นเวลานาน ในช่วงเวลาที่มีผู้คนพลุกพล่าน แม้จะไม่มีการบังคับใช้กฎหมายเกี่ยวกับพรมแดนก็ตาม Brenner Pass เป็นช่องเขาหลักแห่งเดียวในพื้นที่ ทางเลือกอื่นๆ ในบริเวณใกล้เคียงคือทางเดินเท้าข้ามภูเขาที่สูงกว่า 2,000 เมตร (6,600 ฟุต) ส่งผลให้มลพิษทางอากาศและเสียงก่อให้เกิดการถกเถียงกันอย่างมากในแวดวงการเมืองระดับภูมิภาคและระดับยุโรป ในปี 2004 [อัปเดต]มีรถบรรทุกประมาณ 1.8 ล้านคันข้ามสะพาน Europa ต่อปี[9]

ทางรถไฟ

เพื่อลดภาระการจราจรบนท้องถนน มีแผนจะปรับปรุงทางรถไฟ Brennerจากเมืองเวโรนาไปยังเมืองอินส์บรุคด้วยอุโมงค์หลายแห่ง รวมถึงอุโมงค์ Brenner Baseที่อยู่ใต้เมือง Brenner [10]แม้ว่าพิธีวางศิลาฤกษ์อุโมงค์อย่างเป็นทางการจะเกิดขึ้นในปี 2006 (โดยมีการขุดเจาะอุโมงค์สำรวจในปีเดียวกัน) แต่การก่อสร้างขนาดใหญ่ไม่ได้เริ่มต้นจนกระทั่งปี 2011 ปัญหาด้านเงินทุนทำให้กำหนดวันสร้างอุโมงค์ล่าช้าจากปี 2022 ไปเป็นไม่เร็วกว่าปี 2032 [11]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ↑ อาลัวส์ เทรงค์วอลเดอร์: เบรนเนอร์ แบร์กดอร์ฟ อุนด์ อัลเพนพาส – เบรนเนโร Storia di un paesino และ di un valicoนานาชาติ เบรนเนอร์ 1999, p. 72 (เก็บถาวรออนไลน์ 23 สิงหาคม 2019 ที่Wayback Machine )
  2. ↑ เอกอน คูเฮบาเชอร์ (1991) Die Ortsnamen Südtirols und ihre Geschichte , Bozen: Athesia, p. 59
  3. ^ Walter Woodburn Hyde (1935). เส้นทางเดินเขาในเทือกเขาแอลป์ในสมัยโรมัน (ฟิลาเดลเฟีย: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย), หน้า 194: "การใช้เส้นทางผ่านหลักๆ นั้นมีมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์จนถึงปัจจุบัน"
  4. ↑ "Geschichte Schwabens bis zum Ausgang des 18. Jahrhunderts" โดย แม็กซ์ สปินด์เลอร์, คริสตอฟ บาวเออร์, แอนเดรียส เคราส์, ฉบับที่ 3; ผู้จัดพิมพ์: CH Beck Verlag 2001, หน้า 80 ISBN  3-406-39452-3 , ISBN 978-3-406-39452-2 
  5. ↑ มาร์ติน บิตชเนา; ฮันเนส โอเบอร์แมร์ (2009) ทิโรเลอร์ อูร์คุนเดนบุค, II. สิ้นสุด: Die Urkunden zur Geschichte des Inn-, Eisack- und Pustertals. ฉบับที่ 1: Bis zum Jahr 1140 (ภาษาเยอรมัน) อินส์บรุค: มหาวิทยาลัยวากเนอร์ หน้า 51–52 เลขที่. 73. ไอเอสบีเอ็น 978-3-7030-0469-8-
  6. ^ Santosuosso, Antonio (2004). Barbarians, Marauders, and Infidels: The Ways of Medieval Warfare . นิวยอร์ก: MJF Books. หน้า 190 ISBN 978-1-56731-891-3-
  7. ↑ Michael Gehler, Der Brenner: Vom Ort Negativer Erfahrung zum historischen Gedächtnisort oder zur Entstehung und Überwindung einer Grenze in der Mitte Europas (1918-1998) , ใน Idem, Andreas Pudlat (a cura di), Grenzen in Europa , Hildesheim-Zurigo- นิวยอร์ก 2009 หน้า 145-182
  8. ^ Scherer, Steve; Pullella, Philip; Jones, Gavin; Roche, Andrew (28 เมษายน 2016). "Italy, Austria seek to calm stresss over Brenner border controls". Reuters . Reuters. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 พฤศจิกายน 2018 . สืบค้น เมื่อ 2 พฤษภาคม 2016 . เมื่อวันพุธ ออสเตรียได้ร่างแผนการสร้างรั้วยาว 370 เมตรที่ช่องเขาเบรนเนอร์ ซึ่งเป็นเส้นทางที่พลุกพล่านที่สุดสำหรับรถบรรทุกสินค้าหนักผ่านเทือกเขาแอลป์ แต่โซบอตกากล่าวเมื่อวันพฤหัสบดีว่าจะใช้รั้วนี้เพื่อ "กั้น" ผู้คนเท่านั้น และไม่ใช่สิ่งกีดขวาง
  9. ^ [1] [ ลิงก์เสีย ]
  10. ↑ Galleria di Base del Brennero – Brenner Basistunnel BBT SE – ออฟไลน์เก็บถาวร 22 ธันวาคม 2548 ที่Wayback Machine
  11. ^ "ผู้ว่าการประท้วงความล่าช้าล่าสุดในการก่อสร้างอุโมงค์ Brenner Base". railjournal.com. 27 พฤษภาคม 2021. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2022 . สืบค้นเมื่อ12 มกราคม 2022 .
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Brenner_Pass&oldid=1241260435"