ถ้วยแห่งรัฐอิสระ

ถ้วยแห่งรัฐอิสระ

โลโก้ CIS Cup
หน่วยงานที่จัดงาน	สหพันธ์ฟุตบอลรัสเซีย , ฟีฟ่า
ก่อตั้ง	1993
ยกเลิก	2016

เครือจักรภพแห่งรัฐอิสระคัพ ( รัสเซีย : Кубок чемпионов Содружества, Кубок Содружества, Кубок чемпионов содружества стран СНГ и Балтии ) สิ้นสุดแล้ว^{[1] การแข่งขัน} ฟุตบอลสมาคมประจำปีระดับภูมิภาคที่ได้รับการยอมรับจากฟีฟ่า^{[2] [3]}

การแข่งขันนี้จัดขึ้นครั้งแรกสำหรับ สโมสร ฟุตบอลของอดีตสหภาพโซเวียตในปี 1993 (หนึ่งปีต่อมาหลังจากการล่มสลาย) ในหลายๆ ครั้ง องค์กรฟุตบอลแห่งชาติบางแห่งของอดีตสหภาพโซเวียต รวมถึงสโมสรต่างๆ ปฏิเสธการเข้าร่วมการแข่งขันด้วยเหตุผลต่างๆ โดยปกติแล้ว คำเชิญจะถูกส่งไปที่สโมสรที่ดีที่สุดของรัฐสมาชิกเครือรัฐเอกราชรวมถึงเอสโตเนียลัตเวีย ลิทัวเนียโดยเป็นแชมป์หรือรองแชมป์ ในขณะที่ในรุ่นหลังๆ ถ้วย (ก่อนปี 2012) จะมีสโมสรจากเซอร์ เบียและฟินแลนด์ เข้าร่วม

ในปี 2012 CIS Cup ได้กลายเป็นการแข่งขันของทีมเยาวชนทีมชาติ ก่อนหน้านี้มีเพียงทีมชาติรัสเซียรุ่นอายุต่ำกว่า 21 ปีเท่านั้นที่เข้าร่วมการแข่งขัน

การแข่งขันถูกยกเลิกในปีพ.ศ. 2559 ^[1]

การแข่งขันฟุตบอลเครือรัฐเอกราช (Centre of Independent States Cup) จัดขึ้นเพื่อเป็นการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติของกลุ่มประเทศเครือรัฐเอกราชและประเทศบอลติก ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2535 ในการประชุมคณะกรรมการบริหารของสมาคมสหพันธ์ฟุตบอลเครือรัฐเอกราช (CIS) ได้มีมติอนุมัติให้จัดการแข่งขันฟุตบอลเครือรัฐเอกราชครั้งแรก^[4]ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2536 โดยเปิดให้ทีมแชมป์จากประเทศที่สืบต่อมาจากสหภาพโซเวียต ( เครือรัฐเอกราชและเอสโตเนียลัตเวี ย และลิทัวเนีย ) เข้าร่วม

จนกระทั่งปี 1996 ยูเครนได้คว่ำบาตรการแข่งขันอย่างเป็นทางการ แต่ในปี 1995 เอฟซี ชัคตาร์โดเนตสค์ได้ถอนการคว่ำบาตรด้วยความคิดริเริ่มของตนเอง

ในปี1995-2006ทีมชาติรัสเซียรุ่นอายุต่ำกว่า 21 ปีเข้าร่วมการแข่งขันในฐานะทีมที่ 16 แต่ในปี 2007และ2008 เซอร์เบียได้เข้ามาแทนที่ในฐานะทีมที่ 17 ที่ส่งทีมเข้าร่วมการแข่งขัน และกลายเป็นชาติแรกที่ไม่ใช่อดีตสหภาพโซเวียตที่เข้าร่วมการแข่งขัน ซึ่งแตกต่างจากรัฐอื่นๆ ที่ส่งแชมป์ล่าสุดของตนเข้าร่วมการแข่งขันเซอร์เบียได้ส่งOFK Beogradไปเล่นในทัวร์นาเมนต์

ในช่วงปีแรกๆ การแข่งขันได้รับความนิยมในดินแดนของอดีตสหภาพโซเวียตรวมถึงทีมที่ครองแชมป์มากที่สุดจากลีกสูงสุดของสหภาพโซเวียตสปาร์ตักมอสโกวจากรัสเซียและไดนาโมเคียฟจากยูเครนต่างก็คว้าแชมป์ได้หลายครั้ง แต่หลังจากนั้นไม่ถึงทศวรรษ ทีมจากรัสเซียและยูเครนก็เริ่มลังเลที่จะส่งผู้เล่นที่ดีที่สุดของตนไปเล่นบนหญ้าเทียมที่สนามกีฬาโอลิมปิกจึงส่งผู้เล่นสำรองของตนไปแทน^{[5] [6] [7]}หรือบางครั้งก็ส่งรองแชมป์ลีกมาเล่นแทน ส่งผลให้ความนิยมของการแข่งขันลดลงโดยเฉพาะในรัฐเหล่านั้น และมูลค่าของการแข่งขันโดยรวมในระดับนานาชาติก็ลดลงด้วย

ในปี 2549 มีการจัดการแข่งขันรายการใหม่Channel One Cupขึ้น ซึ่งดึงดูดความสนใจจาก ทีมต่างๆ ของรัสเซียและยูเครนทำให้การแข่งขันรายการ Commonwealth of Independent States Cup ได้รับความนิยมลดน้อยลงไปอีก

เกิดเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่ในปี 2549เมื่อFC Pyunikแชมป์อาร์เมเนียปฏิเสธที่จะเล่นกับทีมNeftçi PFK ของ อาเซอร์ไบจานเนื่องจากขาดความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างรัฐบาลของทั้งสองประเทศในเวลานั้นเนื่องมาจากความขัดแย้งในนากอร์โน-คาราบัค FC Pyunikเอาชนะทีมจากยูเครนอย่าง FC Shakhtar Donetsk 3–1 ในรอบก่อนรองชนะเลิศ และได้ผ่านเข้ารอบรองชนะเลิศโดยพบกับNeftçiอย่างไรก็ตาม FC Pyunik ประกาศว่าจะไม่เล่นกับ ทีม จากอาเซอร์ไบจานและบินกลับบ้านจากมอสโกว์ในเย็นวันเดียวกันสหภาพฟุตบอลรัสเซียให้FC Shakhtar Donetskชนะทางเทคนิค 3–0 เพื่อที่พวกเขาจะได้เล่นในรอบรองชนะเลิศแทนFC Pyunikแต่FC Shakhtar Donetskปฏิเสธข้อเสนอโดยระบุว่า "...เราอยากเล่นในรอบรองชนะเลิศจริงๆ แต่เราไม่อยากไปถึงจุดนั้นด้วยวิธีอื่นใดนอกจากกีฬา" ในที่สุดNeftçi PFKก็ได้รับสิทธิ์เข้ารอบชิงชนะเลิศ โดยเอาชนะสโมสรFBK Kaunas จากลิทัวเนีย ไป ด้วยคะแนน 4–2 ^[8]

ในปี 2550 เริ่มมีการพูดคุยกันเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของการแข่งขันฟุตบอลถ้วย และการรวมเข้ากับChannel One Cupเพื่อดึงความสนใจของทีมชาติรัสเซียและยูเครน กลับมา ^[9]และในปี 2550 เกมการแข่งขันนี้ยังมีตัวแทนจาก FIFA เข้าชมด้วย[ 10 ^]แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจากการพูดคุยและความพยายามเหล่านั้น

ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2552 หลุยส์ เฟลิเป สโคลารีผู้จัดการทีมบุนยอดกอร์ประกาศว่าทีมอุซเบกิสถานของเขาจะไม่เข้าร่วมการแข่งขันในปี พ.ศ. 2553 เนื่องจากต้องมุ่งเน้นไปที่การแข่งขันชิงแชมป์เอเชีย [ ^11]

ฤดูกาล	ผู้ชนะ	คะแนน	รองชนะเลิศ	สถานที่จัดงาน
2016	รัสเซีย	4 – 2	มอลโดวา	SCC ปีเตอร์เบิร์กสกี้เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก
2015	แอฟริกาใต้	2 – 1	ฟินแลนด์	SCC ปีเตอร์เบิร์กสกี้เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก
2014	ยูเครน	4 – 0	รัสเซีย	SCC ปีเตอร์เบิร์กสกี้เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก
2013	รัสเซีย	4 – 2	ยูเครน	SCC ปีเตอร์เบิร์กสกี้เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก
2012	รัสเซีย	2 – 0	เบลารุส	SCC ปีเตอร์เบิร์กสกี้เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก

ฤดูกาล	ผู้ชนะ	คะแนน	รองชนะเลิศ	สถานที่จัดงาน
2011	อินเตอร์บากู	0 – 0 6 – 5 ในการยิงจุดโทษ	ชัคห์ติยอร์ โซลิกอร์สค์	SCC ปีเตอร์เบิร์กสกี้เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก
2010	เอฟเค รูบิน คาซาน	5 – 2	เอฟซี อัคโตเบ	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
2009	เอฟซี เชริฟฟ์ ตีราสปอล	0 – 0 5 – 4 ในการยิงจุดโทษ	เอฟซี อัคโตเบ	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
2008	คาซาร์ เลนโกรัน	4 – 3	ปัคตากอร์ ทาชเคนต์	SCC ปีเตอร์เบิร์กสกี้เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก
2007	ปัคตากอร์ ทาชเคนต์	0 – 0 9 – 8 ในการยิงจุดโทษ	เอฟเค เวนต์สปิลส์	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
2549	เนฟชิ	4 – 2	เอฟบีเค เคานาส	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
2005	โลโคมอทีฟ มอสโก	2 – 1	เนฟชิ	ไดนาโม แมเนจมอ สโกว์
2004	ดินาโม ทบิลิซี	3 – 1	สกอนโต ริกา	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
2003	นายอำเภอตีราสปอล	2 – 1	สกอนโต ริกา	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
2002	ไดนาโม เคียฟ	4 – 3	สปาร์ตัก มอสโก	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
2001	สปาร์ตัก มอสโก	2 – 1 ต.ค.	สกอนโต ริกา	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
2000	สปาร์ตัก มอสโก	3 – 0	ซิมบรู คีชีเนา	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
1999	สปาร์ตัก มอสโก	2 – 1	ไดนาโม เคียฟ	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
1998	ไดนาโม เคียฟ	1 – 0	สปาร์ตัก มอสโก	สโมสร LFK CSKA มอสโกว์
1997	ไดนาโม เคียฟ	3 – 2	สปาร์ตัก มอสโก	สโมสร LFK CSKA มอสโกว์
1996	ไดนาโม เคียฟ	1 – 0	อาลาเนีย วลาดิคัฟคาซ	สโมสร LFK CSKA มอสโกว์
1995	สปาร์ตัก มอสโก	5 – 1	ดินาโม ทบิลิซี	สโมสร LFK CSKA มอสโกว์
1994	สปาร์ตัก มอสโก	7 – 0	เนฟต์ชี เฟอร์กานา	สนามกีฬาโอลิมปิกกรุง มอสโก
1993	สปาร์ตัก มอสโก	8 – 0	เบลารุส มินสค์	สโมสร LFK CSKA มอสโกว์

ผู้ทำประตูสูงสุดตลอดกาลในรายการ Commonwealth of Independent States Cup ^[12]

อันดับ	ผู้เล่น	เป้าหมาย
1	วลาดิมีร์ เบสชา สต์นิก ( สปาร์ตัก มอสโก )	20
2	เยกอร์ ติตอ ฟ ( สปาร์ตัก มอสโก )	18
3	วาเลรี เคชินอฟ ( พัคทากอร์ ทาชเคนต์และสปาร์ตัก มอสโก )	17
-	มิคาอิล มิโคลาป ( เอฟซี สคอนโต ริก้า )	17
5	มิคาอิล คาเวลาชวิลี่ ( ดินาโม ทบิลิซีและสปาร์ตัก-อลาเนีย วลาดิคัฟคัซ )	14
-	หลุยส์ ร็อบสัน ( สปาร์ตัก มอสโก )	14
7	อังเดร ติโคน อฟ ( สปาร์ตัก มอสโก )	13
8	วาเลนติน เบลเควิช ( ดินาโม มินสค์และดินาโม เคียฟ )	12
-	อังเดร เชฟเชนโก้ ( ดินาโม เคียฟ )	12
10	เกล่า อินาลิชวิลี่ ( ดินาโม ทบิลิซี่ )	11
-	อนาโตลี คานิสเชฟ ( สปาร์ตัก-อลาเนีย วลาดิคัฟคาซและสปาร์ตัก มอสโก )	11
-	มิฮาอิลส์ เซมินสกี้ ( เอฟซี สคอนโต ริก้า )	11

อันดับ	ผู้เล่น	เป้าหมาย
1993	โชต้า อาร์เวลาดเซ ( ดินาโม ทบิลิซี่ )	5 [13]
1994	วลาดิมีร์ เบสชา สต์นิก ( สปาร์ตัก มอสโก )	10 [14]
1995	อิเลีย ซิมบาลาร์ ( สปาร์ตัก มอสโก )	6 [15]
1996	อูลาดซิมีร์ มาคอฟสกี้ ( ดินาโม มินสค์ )	5 [16]
1997	อันเดรย์ ติโคนอฟ ( สปาร์ตัก มอสโก )อังเด รเชฟเชนโก้ ( ดินาโม เคียฟ )	6 [17]
1998	อนาโตลี คานิสเชฟ ( สปาร์ตัก มอสโก )	8 [18]
1999	มิไฮลส์ มิโฮแล็ปส์ ( สกอนโต ริกา )	7 [19]
2000	วลาดิเมียร์ส โคเชเซนโก้ ( สกอนโต ริกา )หลุยส์ ร็อบสัน ( สปาร์ตัก มอสโก )เยกอร์ ติตอฟ ( สปาร์ตัก มอสโก )	5 [20]
2001	มิเคอิล แอชเวเทีย ( เอฟซี ตอร์ปิโด คูไตซี )จาฟาร์ อิริสเมตอฟ ( สปาร์ตัก มอสโก ), มาร์เกา ( สปาร์ตัก มอสโก )วาเลรี สไตรเปย์คิส ( เอฟซี สลาเวีย โมซีร์ )รามันวาซิลิยุค ( เอฟซี สลาเวีย โมซีร์ )	4 [21]
2002	วลาดิมีร์ เบสชาสต์นิก ( สปาร์ตัก มอสโก )	7 [22]
2003	คริสเตียน ทิวดอร์ ( นายอำเภอ ติราสพล )	9 [23]
2004	วิตาลี ดาราเซเลีย จูเนียร์ ( เอฟซี ดินาโม ทบิลิซี )	6 [24]
2005	จอร์กี้ อดาเมีย ( เนฟชี่ บากู )	6 [25]
2549	เอวีเฮน เซเลซเนียฟ ( เอฟซี ชัคตาร์ โดเน็ตส์ก )	5 [26]
2007	เซิร์ฟเวอร์ เจเปรอฟ ( เอฟซี พัคทากอร์ ทาชเคนต์ )วิตา ลีโรดิโอนอฟ ( บาเต้ โบริซอฟ )	4 [27]
2008	อูลาซิเมียร์ ยูร์ชานก้า ( เซนิต เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก )	4 [28]
2009	อิบราฮิม ราบิมอฟ ( เรการ์-ทาดาซ ตูร์ซุนโซดา ), วิทส์ ริมคุส ( เอฟเค เวนต์สปิลส์ )อเล็กซานเดอร์ เอโรคิน ( นายอำเภอ ติราสปอล )	4 [29]
2010	เอมิล เคนเซซาเรฟ ( เอฟซี อัคโตเบ )	6 [30]
2011	แอร์ทส คาร์ลสันส์ ( เอฟซี อินเตอร์ บากู )	6 [31]
2012	ซาร์ดาร์ อัซมูน ( อิหร่าน U20 )	8 [32]
2013	อังเดร ปันยูคอฟ ( รัสเซีย U21 )	6 [33]
2014	โรมัน มูร์ตาเซฟ ( คาซัคสถาน U21 ), รุสลัน โบลอฟ ( รัสเซีย U21 ), อับดูราซุล รัคโมนอฟ ( ทาจิกิสถาน U21 )	5 [34]
2015	อเล็กเซย์ เยฟเซเยฟ ( รัสเซีย U21 )	5
2016	มิคาอิล ซาบกิน ( รัสเซีย U21 )	3

ทีม	ชื่อเรื่อง	รองชนะเลิศ
สปาร์ตัก มอสโก	6 ( 1993 , 1994 , 1995 , 1999 , 2000 , 2001 )	3 ( 1997 , 1998 , 2002 )
ไดนาโม เคียฟ	4 ( 1996 , 1997 , 1998 , 2002 )	1 ( 1999 )
รัสเซีย	3 ( 2012 , 2013 , 2016 )	1 ( 2014 )
นายอำเภอตีราสปอล	2 ( 2003 , 2009 )
ยูเครน	1 ( 2014 )	1 ( 2013 )
ดินาโม ทบิลิซี	1 ( 2004 )	1 ( 1995 )
เนฟชิ	1 ( 2549 )	1 ( 2005 )
ปัคตากอร์ ทาชเคนต์	1 ( 2007 )	1 ( 2008 )
แอฟริกาใต้	1 ( 2015 )
โลโคมอทีฟ มอสโก	1 ( 2005 )
คาซาร์ เลนโกรัน	1 ( 2008 )
รูบิน คาซาน	1 ( 2010 )
อินเตอร์บากู	1 ( 2011 )
สกอนโต ริกา		3 ( 2001 , 2003 , 2004 )
อัคโทเบ		2 ( 2009 , 2010 )
เอฟบีเค เคานาส		1 ( 2549 )
เบลารุส มินสค์		1 ( 1993 )
เนฟต์ชี เฟอร์กานา		1 ( 1994 )
อาลาเนีย วลาดิคัฟคาซ		1 ( 1996 )
ซิมบรู คีชีเนา		1 ( 2000 )
เอฟเค เวนต์สปิลส์		1 ( 2007 )
ชัคห์ติยอร์ โซลิกอร์สค์		1 ( 2011 )
เบลารุส		1 ( 2012 )
ฟินแลนด์		1 ( 2015 )
มอลโดวา		1 ( 2016 )

ประเทศ	ชื่อเรื่อง	รองชนะเลิศ
รัสเซีย	11	5
ยูเครน	5	2
อาเซอร์ไบจาน	3	1
มอลโดวา	2	2
อุซเบกิสถาน	1	2
จอร์เจีย	1	1
แอฟริกาใต้	1
ลัตเวีย		4
เบลารุส		3
คาซัคสถาน		2
ลิทัวเนีย		1
ฟินแลนด์		1

• ชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในทัวร์นาเมนต์เกิดขึ้นในปี1998เมื่อสปาร์ตักมอสโก ( รัสเซีย ) เอาชนะวัคช์ คูร์กอนเทปปา ( ทาจิกิสถาน ) 19–0 ^{[12] [18]}
• นักเตะที่มีสถิติการลงเล่นในทัวร์นาเมนต์นี้คือมิฮาอิลส์ เซมินสกิสจากสโมสรเอฟซี สคอนโต ริกาซึ่งลงเล่นในทัวร์นาเมนต์นี้ 46 ครั้ง^[12]
• สถิติการคว้าแชมป์มากที่สุดโดยผู้เล่นคือสี่สมัย โดยครองโดยOleksandr HolovkoจากDynamo KyivและDmitri KhlestovจากSpartak Moscow [ ^12]
• สามถือเป็นจำนวนสูงสุดที่ทีมใดๆ สามารถคว้าแชมป์ได้ติดต่อกัน ได้แก่สปาร์ตัก มอสโก ( รัสเซีย 2 สมัยในปี 1993 , 1994 , 1995และในปี 1999, 2000, 2001) และดินาโม เคียฟ ( ยูเครน 1996 , 1997, 1998)

• ยูไนเต็ดทัวร์นาเมนต์
• ช่องวันคัพ
• ฟุตบอลที่ Spartakiads ของประชาชนแห่งสหภาพโซเวียต

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับCommonwealth of Independent States Cup

• เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ
• สถิติและข้อมูลอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับการแข่งขันบนRSSSF
• เว็บไซต์แฟนคลับ มีข้อมูลตั้งแต่ปี 1999 เท่านั้น (เก็บถาวร 22 มกราคม 2551)