ประเทศต่างๆ ในประเทศจีน


เทศมณฑล
ซี
อาน
หมวดหมู่การแบ่งเขตการปกครองระดับที่สามของรัฐรวม
ที่ตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน
พบในจังหวัด , จังหวัด
ตัวเลข1,319 (1,307 รายถูกควบคุม 11 รายถูกเรียกร้อง) (ณ ปี 2023)
รัฐบาล
การแบ่งย่อย
เขต
ชื่อภาษาจีน
ภาษาจีนตัวย่ออยู่
ภาษาจีนแบบดั้งเดิม
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
พินอินฮานิวซีอาน
ชื่อภาษาธิเบต
ธิเบตརྫོང་།
(เดิมชื่อ 宗 ในภาษาจีน)
การถอดเสียง
ไวลี่รดซอง
พินอินภาษาธิเบตจง
ชื่อจ้วง
จวงเยน
ชื่อเกาหลี
ฮันกึลโฮ
การถอดเสียง
การแก้ไขอักษรโรมันฮยอน
แม็คคูน-ไรส์ชาเออร์ฮยอน
ชื่อภาษามองโกเลีย
อักษรซีริลลิกของมองโกเลียชานยี
อักษรมองโกเลียᠰᠢᠶᠠᠨ
การถอดเสียง
เอสเอเอสเอ็ม/จีเอ็นซีเซียน
ชื่ออุยกูร์
ชาวอุยกูร์ไร้สาระ
การถอดเสียง
ละติน เยซิกีนาฮิเย
เยนกี เยซีⱪนะไฮยา
เอสเอเอสเอ็ม/จีเอ็นซีนะอิยะ
ชื่อแมนจู
อักษรแมนจูᡥᡳᠶᠠᠨ
เมลเลนดอร์ฟเฮียน
ชื่อคาซัค
คาซัคอิ
ดาน ออดัน
ออดัน
ชื่อคีร์กีซ
คีร์กีซอูดาน
อู
ดาน

เขตปกครองตนเอง ( จีนตัวย่อ :; จีนตัวเต็ม :; พินอิน : Xiàn ) พบในระดับที่สามของลำดับชั้นการบริหารในมณฑลและเขตปกครองตนเองและระดับที่สองในเทศบาลและไหหลำซึ่งเป็นระดับที่เรียกว่า " ระดับเขตปกครองตนเอง " และยังประกอบด้วยเขตปกครองตนเองเมืองระดับเขตปกครองตนเองแบนเนอร์เขตปกครองตนเองและเขตเมือง ใน จีนแผ่นดินใหญ่มี 1,355 เขตปกครอง ตนเอง จากทั้งหมด 2,851 เขตปกครองตนเอง

คำว่าเซียนบางครั้งจะถูกแปลว่า " เขต " หรือ " จังหวัด " เมื่อนำไปใช้ในบริบทของประวัติศาสตร์จีน

ประวัติศาสตร์

ซีอานมีมาตั้งแต่สมัยรณรัฐและก่อตั้งขึ้นทั่วประเทศโดยราชวงศ์ฉิน[1] [2]จำนวนมณฑลในจีนค่อยๆ เพิ่มขึ้นจากราชวงศ์หนึ่งไปสู่อีกราชวงศ์หนึ่ง เมื่อจิ๋นซีฮ่องเต้จัดระเบียบมณฑลใหม่หลังจากการรวมประเทศของพระองค์ มีจำนวนประมาณ 1,000 แห่ง ภายใต้ราชวงศ์ฮั่น ตะวันออก จำนวนมณฑลเพิ่มขึ้นเป็นมากกว่า 1,000 แห่ง มีอยู่ประมาณ 1,400 แห่งเมื่อราชวงศ์สุยยกเลิก ระดับ การบังคับบัญชา (郡 jùn) ซึ่งเป็นระดับที่สูงกว่ามณฑลเล็กน้อย และลดตำแหน่งผู้บัญชาการบางแห่งลงเป็นมณฑล จำนวนมณฑล ในปัจจุบัน ส่วนใหญ่คล้ายคลึงกับช่วงปีหลังๆ ของราชวงศ์ชิงการเปลี่ยนแปลงที่ตั้งและชื่อของมณฑลในประวัติศาสตร์จีนเป็นสาขาการวิจัยที่สำคัญในภูมิศาสตร์ประวัติศาสตร์จีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ทศวรรษ 1960 ถึงทศวรรษ 1980 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ในสมัยจักรวรรดิจีน มณฑลเป็นหน่วยบริหารที่สำคัญเนื่องจากเป็นระดับต่ำสุดของโครงสร้างระบบราชการของจักรพรรดิ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เป็นระดับต่ำสุดที่รัฐบาลเคยไปถึง รัฐบาลที่ต่ำกว่าระดับมณฑลมักดำเนินการผ่านวิธีการไม่เป็นทางการที่ไม่ใช่ระบบราชการ ซึ่งแตกต่างกันไปตามราชวงศ์ หัวหน้ามณฑลคือผู้พิพากษาซึ่งทำหน้าที่ควบคุมดูแลทั้งการดำเนินงานประจำวันของมณฑล ตลอดจนคดีแพ่งและคดีอาญา

ในช่วงสมัยสาธารณรัฐ มณฑลต่างๆ ถือเป็นเขตการปกครองระดับที่สองของมณฑลต่างๆ หลังจากสงครามกลางเมืองจีน มณฑลต่างๆ ก็ขึ้นตรงต่อเมืองระดับจังหวัดในขณะที่โครงสร้างเดิมยังคงอยู่ มณฑลต่างๆ อยู่ภายใต้การบริหารโดยตรงของสภาบริหารหลังจากที่มณฑลต่างๆ ได้รับการปรับปรุงใหม่ในปี 1998 แต่ถูกยกเลิกทั้งหมดในปี 2018

เขตปกครองตนเอง

เขตปกครองตนเอง (自治县; zìzhìxiàn ) เป็นเขตปกครองพิเศษในจีนแผ่นดินใหญ่ที่สงวนไว้สำหรับชนกลุ่มน้อย ที่ไม่ใช่ ชาวจีนฮั่น เขตปกครองตนเองมีอยู่ทั่วประเทศจีน และตามกฎหมายแล้ว เขตปกครองตนเองจะได้รับอำนาจในการออกกฎหมายมากกว่าเขตปกครองทั่วไป

จีนแผ่นดินใหญ่มีเขตปกครองตนเอง 117 แห่ง

รัฐบาล

เนื่องจากพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CCP) เป็นศูนย์กลางในการกำหนดนโยบายของรัฐบาลในจีนแผ่นดินใหญ่ หน่วยงานบริหารทุกระดับจึงมีคณะกรรมการ CCP ประจำท้องถิ่น คณะกรรมการ CCP ประจำมณฑล (中共县委书记) เรียกว่าเลขาธิการ (中共县委书记) ซึ่งเป็นตำแหน่งสูงสุดโดยพฤตินัยของมณฑลนโยบายต่างๆดำเนินการผ่านรัฐบาลของประชาชนในมณฑลและหัวหน้าของคณะกรรมการเรียกว่าผู้ว่าการมณฑล (县长) ผู้ว่าการมักเป็นหนึ่งในรองเลขาธิการในคณะกรรมการ CCP ด้วย

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

การอ้างอิง

  1. ซู, โช-ยุน (2012) [2006]. จีน: ประวัติศาสตร์วัฒนธรรมใหม่ . แปลโดย Baker, Timothy D. Jr.; Duke, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย Michael S. Columbia. พี 102. ไอเอสบีเอ็น 9780231159203-
  2. ^ กูดแมน, เดวิด เอสจี, บรรณาธิการ (2015). คู่มือการเมืองของจีน . สำนักพิมพ์เอ็ดเวิร์ด เอลการ์ พับลิชชิ่ง จำกัด. หน้า 159. ISBN 9781782544364-

แหล่งที่มา

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Counties_of_China&oldid=1247309873"