เดฟ นิโคลสัน
| เดฟ นิโคลสัน | |
|---|---|
 | |
| ผู้เล่นนอกสนาม | |
| วันเกิด: 29 สิงหาคม 1939 เซนต์หลุยส์ มิสซูรีสหรัฐอเมริกา( 29 ส.ค. 2482 ) | |
| เสียชีวิต: 25 กุมภาพันธ์ 2023 (25 ก.พ. 2566)(อายุ 83 ปี) คาร์มี อิลลินอยส์สหรัฐอเมริกา | |
ตี :ขวา โยน:ขวา | |
| การเปิดตัว MLB | |
| 24 พฤษภาคม 2503 สำหรับทีมบัลติมอร์โอริโอลส์ | |
| การปรากฏตัวครั้งสุดท้ายใน MLB | |
| 1 ตุลาคม 2510 สำหรับทีมแอตแลนตา เบรฟส์ | |
| สถิติ MLB | |
| ค่าเฉลี่ยการตี | .212 |
| โฮมรัน | 61 |
| วิ่งตีเข้า | 179 |
| ทีมงาน | |
| |
.jpg){kind=link}
.jpg/1280px-CK_193,_Comiskey_Park_(NBY_648).jpg)
David Lawrence Nicholson (29 สิงหาคม 1939 – 25 กุมภาพันธ์ 2023) เป็นนักเบสบอล มือ อาชีพชาวอเมริกัน ที่เล่นในเมเจอร์ลีกเบสบอลให้กับBaltimore Orioles ( 1960และ1962 ), Chicago White Sox ( 1963 – 1965 ), Houston Astros ( 1966 ) และAtlanta Braves ( 1967 ) Nicholson เป็นที่รู้จักจากการตีโฮมรันที่สูงตระหง่านแม้ว่าจะไม่บ่อยนัก ในปี 1964 เขาตีโฮมรันที่วัดได้ที่ 573 ฟุต (175 ม . ) เหนือหลังคาสนามด้านซ้ายของComiskey Park ในชิคาโก
ชีวิตช่วงต้น
นิโคลสันเกิดที่เซนต์หลุยส์ รัฐมิสซูรีซึ่งเขาสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมเซาท์เวสต์ เขาเซ็นสัญญาเป็นนักกีฬาสมัครเล่นกับทีมโอริโอลส์ด้วยสัญญาโบนัส ซึ่งรายงานว่าได้รับเงิน 105,000 ดอลลาร์[1]เมื่อวันที่ 26 มกราคม 1958
อาชีพนักเบสบอล
นิโคลสันขว้างและตีด้วยมือขวา และระบุไว้ว่าสูง 6 ฟุต 2 นิ้ว (1.88 ม.) และหนัก 215 ปอนด์ (98 กก.) ในปีพ.ศ. 2502ซึ่งเป็นฤดูกาลที่สองของเขาในระบบฟาร์ม ของเมืองบัล ติมอร์ นิโคลสันตีได้ .298 ให้กับ บริษัทในเครือ Aberdeen Pheasants (ที่บริหารโดยEarl Weaver ) โดยตีโฮมรันได้ 35 ครั้ง ซึ่งเสมอกับผู้นำในClass C Northern League
ปีถัดมา Nicholson ได้รับการเลื่อนชั้นสู่Triple-Aและ เปิดตัว ใน MLBเมื่อวันที่24 พฤษภาคม 1960ตอนอายุ 20 ปี ในเกมที่พบกับ White Sox ที่ Comiskey Park เขาตีไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียวโดยเดินฐาน เดียว ในสี่ครั้งที่ขึ้นตี[2]เขาอยู่ในรายชื่อผู้เล่นของทีม Baltimore ตลอดทั้งฤดูกาลและตีโฮมรันได้ห้าครั้ง แต่สไตรค์เอาต์ 55 ครั้งจากการขึ้นตี 133 ครั้ง
เขาใช้เวลาปี 1961ในลีกระดับรองโดยส่วนใหญ่อยู่ในDouble-A Southern Associationก่อนที่จะได้รับคัดเลือกให้เข้าร่วมทีม Orioles ตลอดทั้งปี 1962 เขาลงเล่น 97 เกม โดย 80 เกมเป็นตัวจริงในตำแหน่งเอาท์ฟิลด์ แต่เขาตีได้เพียง .173 พร้อมโฮมรัน 9 ครั้งและสไตรค์เอาต์ 76 ครั้งจากการขึ้นตี 202 ครั้ง เมื่อวันที่5 พฤษภาคม 1962นิโคลสันเป็นผู้ตีคนสุดท้ายของ Orioles ที่ไม่สามารถตีได้สำเร็จ โดยมีโบ เบลินสกี้จากLos Angeles Angels เป็นผู้ขว้าง โดย เขาเล่นในตำแหน่งฐานที่สาม
ในเดือนมกราคม 1963 บัลติมอร์ได้แลกเปลี่ยน Nicholson, Hoyt Wilhelm ซึ่งต่อมาได้เข้าสู่ หอเกียรติยศเบสบอล และRon HansenและPete Ward ผู้เล่นตำแหน่งอินฟิลเดอ ร์ ให้กับ Chicago White Sox เพื่อแลกกับLuis Aparicio ผู้เล่นตำแหน่งชอร์ตสต็ อประดับ หอเกียรติยศ และAl Smithผู้เล่นตำแหน่งเอาท์ฟิ ลเดอร์ [3] Nicholson มีฤดูกาลที่ดีที่สุดในลีกระดับเมเจอร์ลีกในปี 1963โดยตีได้ 103 ครั้งและตีโฮมรันได้ 22 ครั้ง ซึ่งถือเป็นสถิติสูงสุดในอาชีพการเล่นของเขา แต่เขาสามารถสไตรค์เอาต์ได้ 175 ครั้ง ซึ่งถือเป็นสถิติใหม่ของ MLBการสไตรค์เอาต์ถือเป็นจุดอ่อน ของ Nicholson ในช่วงอาชีพการเล่นในเมเจอร์ลีกของเขา ในปี 1964ซึ่งเป็นฤดูกาลที่สองติดต่อกันที่เขาเล่นตำแหน่งเลฟต์ฟิลเดอร์ประจำของ White Sox เขาสามารถสไตรค์เอาต์ได้ 126 ครั้ง ซึ่งถือเป็นอันดับที่ 5 ในอเมริกันลีกตลอดอาชีพการเล่นของเขา เขาสามารถสไตรค์เอาต์ได้ 573 ครั้งจากการขึ้นตี 1,662 ครั้ง ซึ่งเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในทุกๆ 3.4 ครั้งที่ขึ้นตี
เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม 1964 ในระหว่างเกมแรกของการแข่งขันสองนัดที่สนามกีฬา Comiskey Park นิโคลสันตีโฮมรัน จาก โม ดราโบว์สกี้ของทีมแคนซัสซิตีแอธเลติกส์ซึ่งบอลเด้งออกจากหลังคาด้านซ้ายสนามหรือลอยออกไปหมด ลูกนั้นถูกพบอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน ฮาวี โรเบิร์ตส์ เลขานุการเดินทางของทีมไวท์ซอกซ์ กล่าวกับสำนักข่าวเอพีว่า "หากมันตกลงบนหลังคา มันคงมีรอยฟกช้ำที่มองเห็นได้ มันลอยออกไปนอกหลังคา" โฮมรันวัดอย่างเป็นทางการได้ที่ 573 ฟุต (175 เมตร) นิโคลสันตีโฮมรันสามครั้งในการแข่งขันสองนัดนั้น[4]แม้ว่าเขาจะตีโฮมรันได้เพียง 13 ครั้งตลอดทั้งฤดูกาลปี 1964
หลังจาก แคมเปญ ปีพ.ศ. 2508ทีม White Sox ได้ทำการเทรด Nicholson และBill Heath ผู้เล่นตำแหน่งแคชเชอ ร์ ให้กับทีม Houston Astros เพื่อแลกกับJack Lamabe ผู้เล่นตำแหน่งพิทเชอร์ และเงินสด[5]ทีม Astros ได้ทำการเทรด Nicholson และBob Bruceให้กับทีมAtlanta Bravesเพื่อแลกกับEddie Mathews , Arnold Umbachและผู้เล่นอีกคนที่จะทำการตั้งชื่อภายหลังหลังจากฤดูกาลพ.ศ. 2509 [6]
ตลอดอาชีพการเล่นใน MLB เขาลงเล่น 538 เกมมี 1,419 ครั้งที่ตี 184 แต้ม 301 ฮิต 32 ดับเบิล 12 ทริปเปิ้ล 61 โฮมรัน 179 RBI ขโมยฐานได้ 6 ครั้งเดิน 219 ครั้ง ฐานทั้งหมด 540 ครั้ง ตีสละ 4 ครั้ง ตีสละฟลาย 12 ครั้ง และเดินโดยตั้งใจ 7 ครั้ง เขาทำสถิติการตี ได้ .212 เปอร์เซ็นต์ขึ้นฐาน .318 และ เปอร์เซ็นต์สลัก . 381
ความตาย
นิโคลสันเสียชีวิตในเมืองคาร์มี รัฐอิลลินอยส์เมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2023 ขณะมีอายุได้ 83 ปี[7]
อ้างอิง
- ^ Doust, Dudley (14 กรกฎาคม 1958). "Bonus Baby Blues". vault.si.com . Sports Illustrated . สืบค้นเมื่อ17 มีนาคม 2023 .
- ^ "Baltimore Orioles 6, Chicago White Sox 1". retrosheet.org . Retrosheet . 24 พฤษภาคม 1960 . สืบค้นเมื่อ17 มีนาคม 2023 .
- ^ "Chisox, O's Swap Key Players". Newspapers.com. 15 มกราคม 1963 . สืบค้นเมื่อ1 มีนาคม 2023 .
- ^ "Longview Daily News 07 พฤษภาคม 1964, หน้า 10". Newspapers.com. 7 พฤษภาคม 1964 . สืบค้นเมื่อ1 มีนาคม 2023 .
- ^ "Johnson City Press 02 ธันวาคม 1965, หน้า 23". Newspapers.com. 2 ธันวาคม 1965 . สืบค้นเมื่อ1 มีนาคม 2023 .
- ^ "The Odessa American 01 Jan 1967, page 22". Newspapers.com. 1 มกราคม 1967. สืบค้นเมื่อ1 มีนาคม 2023 .
- ^ "David Lawrence Nicholson". WRUL . สืบค้นเมื่อ1 มีนาคม 2023 .
ลิงค์ภายนอก
- สถิติอาชีพและข้อมูลผู้เล่นจาก MLB หรือ Baseball Reference หรือ Baseball Reference (Minors) หรือ Retrosheet