กฎบัตรสังคมยุโรป


สนธิสัญญาสภายุโรปปี 1961

สมาชิกกฎบัตรปี 1961 ในชุดสีเขียวอ่อน สมาชิกกฎบัตรฉบับแก้ไขในชุดสีเขียวเข้ม รัฐที่ไม่ใช่สมาชิกของสภายุโรปในชุดสีขาว

กฎบัตรสังคมยุโรปเป็นสนธิสัญญาของสภายุโรป ซึ่งเปิดให้ลงนามเมื่อวันที่ 18 ตุลาคม 1961 และมีผลบังคับใช้ครั้งแรกเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 1965 หลังจากเยอรมนีตะวันตกกลายเป็นประเทศที่ 5 จาก 13 ประเทศที่ลงนามให้สัตยาบันต่อกฎบัตรดังกล่าว ในปี 1991 มี 20 ประเทศที่ให้สัตยาบันต่อกฎบัตรดังกล่าว[1]

เนื้อหา

กฎบัตรได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อสนับสนุนอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิมนุษยชนแห่งยุโรปซึ่งส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่สิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองและเพื่อขยายขอบเขตของสิทธิพื้นฐานที่ได้รับการคุ้มครองให้รวมถึงสิทธิทางสังคมและเศรษฐกิจกฎบัตรยังรับประกันสิทธิและเสรีภาพในเชิงบวกที่เกี่ยวข้องกับบุคคลทุกคนในชีวิตประจำวัน สิทธิพื้นฐานที่กำหนดไว้ในกฎบัตรมีดังนี้: ที่อยู่อาศัย[2] สุขภาพ[3] การศึกษาสิทธิแรงงานการจ้างงานเต็มที่[4]การลดชั่วโมงการทำงาน[5] การจ่ายเงินที่เท่าเทียมกันสำหรับงานที่เท่าเทียมกัน [ 6] การลาเพื่อเลี้ยงดูบุตร [ 7] หลักประกันทางสังคม[8] การคุ้มครองทางสังคมและทางกฎหมายจากความยากจนและการกีดกันทางสังคม[9] การเคลื่อนย้าย บุคคลอย่างเสรี และ การไม่เลือกปฏิบัติรวมถึงสิทธิของแรงงานข้ามชาติ[10]และผู้พิการ[11 ]

รัฐภาคีแห่งกฎบัตรจะต้องส่งรายงานประจำปีเกี่ยวกับบทบัญญัติบางส่วนของกฎบัตร (ไม่ว่าจะเป็นกฎบัตรปี 1961 หรือกฎบัตรแก้ไขปี 1996) โดยต้องแสดงให้เห็นว่ารัฐภาคีเหล่านั้นได้นำไปปฏิบัติในทางกฎหมายและในทางปฏิบัติอย่างไร

ปรับปรุงแก้ไขเมื่อปี 1996

กฎบัตรดังกล่าวได้รับการแก้ไขในปี 1996 กฎบัตรฉบับแก้ไขมีผลบังคับใช้ในปี 1999 และจะเข้ามาแทนที่สนธิสัญญาฉบับแรกในปี 1961 กฎบัตรดังกล่าวกำหนดสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพและจัดตั้งกลไกกำกับดูแลเพื่อรับรองความเคารพจากรัฐภาคี

มาตรา 21 สร้างสิทธิในการเข้าถึงข้อมูลและการปรึกษาหารือ

มาตรา 22 บัญญัติให้ “สิทธิในการมีส่วนร่วมในการกำหนดและปรับปรุงสภาพการทำงานและสภาพแวดล้อมในการทำงาน” หรือการตัดสินใจร่วมกัน ผ่านการเป็นตัวแทนใน คณะกรรมการบริหารของบริษัท หรือองค์กรและสภาการทำงาน

คณะกรรมการสิทธิทางสังคมแห่งยุโรป

คณะกรรมการสิทธิทางสังคมแห่งยุโรป (ECSR) เป็นองค์กรที่รับผิดชอบในการติดตามตรวจสอบการปฏิบัติตามกฎหมายในประเทศที่เป็นภาคีของกฎบัตร

ECSR ประกอบด้วยสมาชิกอิสระ 15 ราย ที่ได้รับเลือกโดยคณะรัฐมนตรี ของสภาแห่งยุโรป เป็นระยะเวลา 6 ปี และสามารถต่ออายุได้หนึ่งครั้ง

ภายใต้พิธีสารเพิ่มเติมปี 1995 ที่กำหนดระบบการร้องเรียนรวม ซึ่งมีผลใช้บังคับในปี 1998 สามารถยื่นคำร้องเรียนเกี่ยวกับการละเมิดกฎบัตรได้ที่ ECSR

องค์กรบางแห่งมีสิทธิที่จะยื่นคำร้องเรียนต่อ ECSR (ได้มีการจัดทำรายชื่อพิเศษขององค์กรพัฒนาเอกชนซึ่งประกอบด้วยองค์กรพัฒนาเอกชนที่ได้รับสถานะการมีส่วนร่วมกับสภายุโรป) ECSR จะตรวจสอบคำร้องเรียนและประกาศว่าคำร้องเรียนนั้นสามารถรับฟังได้หากเป็นไปตามข้อกำหนดอย่างเป็นทางการ จากนั้นรัฐภาคีอาจตอบกลับเป็นลายลักษณ์อักษร และฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอาจร้องขอให้มีการไต่สวนในขั้นตอนการดำเนินการ ในที่สุด คณะกรรมการจะตัดสินใจเกี่ยวกับข้อดีข้อเสีย

ดูเพิ่มเติม

หมายเหตุ

  1. ^ Carole Benelhocine, กฎบัตรสังคมยุโรป (สภายุโรป 2012) หน้า 77-78
  2. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป ภาคที่ 2 มาตรา 31
  3. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป ภาคที่ 2 มาตรา 11
  4. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป ภาคที่ 2 มาตรา 1
  5. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป ภาคที่ 2 มาตรา 2
  6. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป ภาคที่ 2 มาตรา 4
  7. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป ภาคที่ 2 มาตรา 8
  8. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป ภาคที่ 2 มาตรา 12
  9. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป ภาคที่ 2 มาตรา 30
  10. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป มาตรา 19
  11. ^ กฎบัตรสังคมยุโรป มาตรา 15
  • เว็บไซต์กฎบัตรสังคมยุโรป
  • กฎบัตรสังคมยุโรป พ.ศ. 2504
  • กฎบัตรสังคมยุโรปฉบับแก้ไข
  • พิธีสารเพิ่มเติม พ.ศ. 2538 ที่กำหนดระบบการร้องเรียนร่วมกัน
  • ภาพรวมโดยย่อของกฎบัตรสังคมยุโรป
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=กฎบัตรสังคมยุโรป&oldid=1185461125"