ภาพยนตร์สารคดี
ภาพยนตร์ที่มีระยะเวลาการฉายยาวนาน

ภาพยนตร์สารคดีหรือภาพยนตร์ยาว (มักย่อว่าสารคดี ) เรียกอีกอย่างว่าภาพยนตร์ฉายในโรงภาพยนตร์เป็นภาพยนตร์เชิงบรรยาย ( ภาพเคลื่อนไหวหรือ "ภาพยนตร์") ที่มีระยะเวลาฉายยาวนานพอที่จะถือเป็นการนำเสนอหลักหรือการนำเสนอครั้งเดียวในรายการบันเทิงเชิงพาณิชย์ คำว่าภาพยนตร์สารคดีเดิมหมายถึงภาพยนตร์ยาวเรื่องหลักในรายการภาพยนตร์ที่ประกอบด้วยภาพยนตร์สั้นและมักเป็นสารคดีข่าวรายการรอบบ่าย โดยเฉพาะในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา โดยทั่วไปจะประกอบด้วยการ์ตูนซีรีส์รายสัปดาห์อย่างน้อยหนึ่งเรื่องและโดยทั่วไปแล้ว จะเป็นภาพยนตร์ยาวเรื่องที่สองในช่วงสุดสัปดาห์

ภาพยนตร์สารคดีเรื่องแรกคือเรื่อง The Story of the Kelly Gang (พ.ศ. 2449, ประเทศออสเตรเลีย) ซึ่ง มีความยาว 60 นาที [1]ภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ ในช่วงแรกๆ ได้แก่Les Misérables (พ.ศ. 2452, สหรัฐอเมริกา), L'Inferno , Defence of Sevastopol , The Adventures of Pinocchio (พ.ศ. 2454), Oliver Twist (เวอร์ชันอเมริกา), Oliver Twist (เวอร์ชันอังกฤษ), Richard III , From the Manger to the Cross , Cleopatra (พ.ศ. 2455), Quo Vadis? (พ.ศ. 2456), Cabiria (พ.ศ. 2457) และThe Birth of a Nation (พ.ศ. 2458)

คำอธิบาย

แนวคิดเกี่ยวกับความยาวของภาพยนตร์นั้นแตกต่างกันไปตามเวลาและสถานที่ ตาม สถาบันศิลปะและ วิทยาการภาพยนตร์[2] [3]สถาบันภาพยนตร์อเมริกัน[4]และสถาบันภาพยนตร์อังกฤษ[5]ภาพยนตร์ยาวจะมีความยาวมากกว่า 40 นาที ในขณะที่ สมาคมนักแสดงภาพยนตร์ (Screen Actors Guild)ระบุว่าภาพยนตร์ยาว 60 นาทีขึ้นไป[6] [7] Centre National de la Cinématographieในฝรั่งเศสกำหนดให้เป็นภาพยนตร์ขนาด 35 มม.ที่มีความยาวมากกว่า 1,600 เมตร (5,200 ฟุต) ซึ่งเท่ากับ 58 นาที 29 วินาทีพอดีสำหรับภาพยนตร์เสียง[8]

ประวัติศาสตร์

นักแสดงที่รับบทเป็น เนด เคลลีนักล่าพรานป่าชาวออสเตรเลียในThe Story of the Kelly Gang (1906) ซึ่งเป็นภาพยนตร์ดราม่าเรื่องยาวเรื่องแรกของโลก

คำว่าภาพยนตร์สารคดีเริ่มใช้เรียกภาพยนตร์หลักที่ฉายในโรงภาพยนตร์และภาพยนตร์ที่ได้รับการส่งเสริมหรือโฆษณา คำศัพท์นี้ใช้เพื่อแยกภาพยนตร์ที่ยาวกว่าออกจากภาพยนตร์สั้น (เรียกว่าภาพยนตร์สั้น) ที่มักฉายก่อนภาพยนตร์หลัก เช่นภาพยนตร์ข่าวซีรีส์ การ์ตูนแอนิเมชั่น ภาพยนตร์ตลก และสารคดีไม่มีการเลื่อนเวลาฉายภาพยนตร์อย่างกะทันหันให้ยาวเท่ากับคำจำกัดความของภาพยนตร์สารคดีในปัจจุบัน ภาพยนตร์ "สารคดี" ในโปรแกรมภาพยนตร์ในช่วงต้นทศวรรษปี 1910 ค่อยๆ ขยายจากสองม้วนเป็นสามม้วนเป็นสี่ม้วน ภาพยนตร์สารคดีในช่วงแรกๆ ผลิตในสหรัฐอเมริกาและฝรั่งเศส แต่ฉายเป็นฉากเดี่ยว (ภาพยนตร์สั้น) ทำให้ผู้จัดฉายมีทางเลือกที่จะฉายภาพยนตร์เหล่านี้คนเดียว ดูภาพยนตร์บางเรื่องรวมกันไม่ครบ หรือฉายทั้งหมดรวมกันเป็นภาพยนตร์สั้นเป็นชุด

ภาพยนตร์สารคดีในช่วงแรกๆ ส่วนใหญ่เป็นภาพยนตร์สารคดีเกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญๆ ภาพยนตร์สารคดีเรื่องยาวในช่วงแรกๆ ได้แก่ ภาพยนตร์เกี่ยวกับการแข่งขันชกมวย เช่นThe Corbett-Fitzsimmons Fight (1897), [9] Reproduction of the Corbett-Jeffries FightและThe Jeffries-Sharkey Fight (1899) บางคนถือว่าThe Corbett-Fitzsimmons Fightที่มีความยาว 100 นาทีเป็นภาพยนตร์สารคดีเรื่องแรก แต่จริงๆ แล้วภาพยนตร์สารคดีเรื่องนี้มีลักษณะเฉพาะมากกว่า เนื่องจากภาพยนตร์สารคดีเรื่องนี้มีการแข่งขันชกมวยที่ไม่ได้ตัดต่อทั้งหมด ในปี 1900 Robert Paulได้ผลิต ภาพยนตร์สารคดี เรื่อง Army Lifeซึ่งเป็นภาพยนตร์สั้น 33 เรื่อง โดยมีความยาวรวมประมาณ 75 นาที โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการฝึกทหารอังกฤษ[10] ภาพยนตร์ เรื่อง Inauguration of Australian Commonwealth (1901) มีความยาว 35 นาที "นานกว่าภาพยนตร์ออสเตรเลียเรื่องใดๆ ก็ตามที่เคยมีมาถึง 6 เท่า" [11]และได้รับการยกย่องว่า "อาจเป็นสารคดีความยาวเรื่องแรกที่สร้างขึ้นในออสเตรเลีย" [12]บริษัทS. Lubin ของอเมริกา ได้เผยแพร่Passion Playชื่อLubin's Passion Playในเดือนมกราคม พ.ศ. 2446 เป็น 31 ส่วน รวมเวลาประมาณ 60 นาที[13]บริษัทPathé Frères ของฝรั่งเศส ได้เผยแพร่ Passion Play อีกเรื่องหนึ่งในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2446 ชื่อThe Life and Passion of Jesus Christเป็น 32 ส่วน รวมเวลาประมาณ 44 นาที

หากพิจารณาจากความยาว ภาพยนตร์ดราม่าเรื่องแรกคือ ภาพยนตร์ ออสเตรเลียความยาว 60 นาทีเรื่องThe Story of the Kelly Gang (1906) [14]ในทำนองเดียวกัน ภาพยนตร์ดราม่าเรื่องแรกของยุโรปคือภาพยนตร์ความยาว 90 นาทีเรื่องL'Enfant prodigue (ฝรั่งเศส, 1907) แม้ว่าจะเป็นบันทึกที่ไม่ได้แก้ไขของละครเวทีก็ตาม ภาพยนตร์เรื่องแรกของยุโรปที่ดัดแปลงมาสำหรับหน้าจอโดยตรงคือLes Misérables [ ต้องการแหล่งข้อมูลที่ดีกว่า ]มาจากฝรั่งเศสในปี 1909 [14]ภาพยนตร์เรื่องแรกของรัสเซียคือDefence of Sevastopolในปี 1911 [15]ภาพยนตร์อิตาลียุคแรกๆ ได้แก่L'Inferno (1911), Quo Vadis? , The Last Days of Pompeii (1913) และCabiria (1914) ภาพยนตร์สารคดีเรื่องแรกของสหราชอาณาจักรคือสารคดีWith Our King and Queen Through India (1912) ถ่ายทำในKinemacolor [16]และOliver Twist (1912 เช่นกัน) [14]ภาพยนตร์อเมริกันเรื่องแรกคือOliver Twist , From the Manger to the Cross , CleopatraและRichard III (ทั้งหมดในปี 1912) นักแสดงFrederick Wardeแสดงนำในภาพยนตร์ที่ดัดแปลงมาจากเรื่องนี้ด้วย[17] ภาพยนตร์เอเชียเรื่องแรกคือThe Life Story of Tasuke Shiobaraของญี่ปุ่น (ในปี 1912) [18] ภาพยนตร์อินเดียเรื่องแรกคือRaja Harishchandra (ในปี 1913) [19]ภาพยนตร์จีน เรื่องแรกคือ Nan Fu Nan Qi ของ Zhang Shichuan ภาพยนตร์อเมริกาใต้เรื่องแรก คือ O Crime dos Banhadosของบราซิล (ในปี 1913) [18]และ ภาพยนตร์ แอฟริกา เรื่องแรก คือDe Voortrekkers (ในปี 1916) ของแอฟริกาใต้[18]

ในปี 1915 มีการผลิตภาพยนตร์สารคดีมากกว่า 600 เรื่องต่อปีในสหรัฐอเมริกา[20]มักมีการอ้างอย่างไม่ถูกต้องว่าThe Birth of a Nation (1915) เป็นภาพยนตร์สารคดีเรื่องแรกของอเมริกา[21]ปีที่มีการผลิตภาพยนตร์สารคดีในสหรัฐอเมริกามากที่สุดคือปี 1921 โดยมีการเข้าฉาย 682 เรื่อง ส่วนปี 1963 มีการเข้าฉายน้อยที่สุดคือ 213 เรื่อง[20]ระหว่างปี 1922 และ 1970 สหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นสลับกันเป็นผู้นำในปริมาณการผลิตภาพยนตร์สารคดี ตั้งแต่ปี 1971 เป็นต้นมา ประเทศที่มีการผลิตภาพยนตร์สารคดีมากที่สุดคืออินเดีย[22] ซึ่งผลิตภาพยนตร์หนึ่งพันเรื่องใน ภาษาอินเดียมากกว่าสิบสอง ภาษา ในแต่ละปี[23]

การพัฒนาด้านเทคโนโลยี

โปสเตอร์ของThe Jazz Singer (1927) ซึ่งเป็นภาพยนตร์เรื่องยาวเรื่องแรกที่ใช้เสียงที่บันทึกไว้

ในปีพ.ศ. 2470 บริษัทวอร์เนอร์บราเดอร์สได้เผยแพร่ภาพยนตร์ยาวเรื่องแรกที่มีเสียงชื่อว่าThe Jazz Singerซึ่งแทร็กเสียงนั้นบันทึกด้วยเทคโนโลยีเฉพาะที่เรียกว่าVitaphone [24] ความสำเร็จของภาพยนตร์ดังกล่าวทำให้สตูดิโออื่นๆ ยอมลงทุนอย่างมากในการเพิ่มไมโครโฟนให้กับฉากของตน และรีบเร่งผลิต " ภาพยนตร์พูด " ของตนเอง[25]

ความก้าวหน้าครั้งสำคัญประการหนึ่งที่เกิดขึ้นในการผลิตภาพยนตร์คือฟิล์มสีก่อนที่สีจะเข้ามามีบทบาทในภาพยนตร์ ผู้สร้างภาพยนตร์ในยุคแรกๆ ก็สนใจว่าสีจะช่วยเสริมเรื่องราวของพวกเขาได้อย่างไร[26]เทคนิคในช่วงแรกๆ ได้แก่การย้อมสีด้วยมือ ซึ่งก็ คือการทาสีแต่ละเฟรมด้วยมือ[26] เทคนิค ที่ถูกกว่าและใช้กันอย่างแพร่หลายกว่า คือ การย้อมสีฟิล์มเป็นสีเดียว ซึ่งใช้ในภาพยนตร์หลายเรื่องในช่วงทศวรรษปี 1920 [26]ห้องปฏิบัติการประมวลผลฟิล์มTechnicolorได้พัฒนาเทคนิคการย้อมสีสามสีซึ่งกลายมาเป็นมาตรฐานสำหรับฟิล์มสี เป็นกระบวนการที่ซับซ้อน ใช้เวลานาน และมีราคาแพง ซึ่งสตูดิโอภาพยนตร์หลายแห่งไม่ต้องการลองใช้[27]หนึ่งในผู้ริเริ่มกระบวนการสามแถบคือDisneyภาพยนตร์บางเรื่องที่โดดเด่นที่สุดที่ Technicolorประมวลผลด้วยสามแถบ ได้แก่The Wizard of OzและGone with the Wind [26]

วิดีโอดิจิทัล (หรือ DV) ได้เปลี่ยนวิธีการสร้างภาพยนตร์ส่วนใหญ่ไปอย่างรวดเร็ว[28]กล้องดิจิทัลถูกใช้เพื่อสร้างเอฟเฟกต์พิเศษและภาพยนตร์แอนิเมชันเป็นอย่างแรก และกลายมาเป็นเรื่องธรรมดาในกองถ่ายภาพยนตร์ในช่วงปลายทศวรรษ 1990 ในปี 2002 ภาพยนตร์ Star Wars: Episode II – Attack of the Clonesของจอร์จ ลูคัสได้กลายเป็นภาพยนตร์สตูดิโอหลักเรื่องแรกที่ถ่ายทำโดยใช้ดิจิทัลวิดีโอเป็นหลัก ความสามารถในการเล่นภาพวิดีโอได้ทันทีและถ่ายโอนภาพวิดีโอไปยังคอมพิวเตอร์เพื่อตัดต่อได้อย่างรวดเร็ว ช่วยให้เวลาหลังการผลิตเร็วขึ้น[28]การสร้างภาพยนตร์ดิจิทัลได้รับการส่งเสริมอย่างมากในปี 2005 เมื่อDigital Cinema Initiativeจัดทำคู่มือสำหรับผู้ผลิตเพื่อสร้างมาตรฐานสากล เพื่อให้เทคโนโลยีต่างๆ เข้ากันได้มากขึ้นและใช้งานง่ายขึ้น[28] [29]การถ่ายภาพยนตร์ดิจิทัลยังนำไปสู่เทคโนโลยีใหม่สำหรับการจัดจำหน่ายภาพยนตร์Titan AEซึ่งเปิดตัวในปี 2000 เป็นภาพยนตร์เรื่องยาวเรื่องแรกที่เผยแพร่เพื่อรับชมผ่านอินเทอร์เน็ต[29]การจัดจำหน่ายแบบดิจิทัลได้เปลี่ยนวิธีที่ผู้คนรับและรับชมสื่อ นอกจากนี้ยังทำให้ผู้ชมสามารถเข้าถึงเนื้อหาออนไลน์จำนวนมากตามต้องการ[30]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ "เรื่องราวของแก๊ง Kelly (1906)". Australian Screen . สืบค้นเมื่อ26 พฤษภาคม 2014 .
  2. ^ "93rd Academy Awards of Merit rules" (PDF) . Oscars.org . Academy of Motion Picture Arts and Sciences. เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 พฤษภาคม 2020 . สืบค้นเมื่อ18 กุมภาพันธ์ 2021 .
  3. ^ "กฎข้อที่ 2 | กฎเกณฑ์การประกาศรางวัลออสการ์ครั้งที่ 79 | สถาบันศิลปะและวิทยาการภาพยนตร์". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 กันยายน 2008 . สืบค้นเมื่อ24 พฤศจิกายน 2006 .{{cite web}}: CS1 maint: bot: สถานะ URL ดั้งเดิมไม่ทราบ ( ลิงค์ )
  4. ^ รายชื่อภาพยนตร์ของสถาบันภาพยนตร์อเมริกัน
  5. ^ "คำถามที่พบบ่อย". สถาบันภาพยนตร์อังกฤษ. สืบค้นเมื่อ27 สิงหาคม 2018 .
  6. ^ "ภาพยนตร์ที่มีสิทธิ์เข้าชิงรางวัล SCREEN ACTORS GUILD AWARDS MOTION PICTURES" . สืบค้นเมื่อ22 พฤศจิกายน 2021 .
  7. ^ "SCREEN ACTORS GUILD MODIFIED LOW BUDGET AGREEMENT" (PDF) . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 ธันวาคม 2009 . สืบค้นเมื่อ10 ธันวาคม 2008 .{{cite web}}: CS1 maint: bot: สถานะ URL ดั้งเดิมไม่ทราบ ( ลิงค์ )
  8. ^ "Diffusion non commerciale | CNC". www.cnc.fr (ภาษาฝรั่งเศส) . สืบค้นเมื่อ12 เมษายน 2024 .
  9. ^ Charles Musser , The Emergence of Cinema: The American Screen to 1907 , หน้า 197–200
  10. ^ Robert Paul and the Origins of British Cinema, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยชิคาโก, 2562, หน้า 157–160, doi :10.7208/chicago/9780226610115.003.0012, ISBN 978-0-226-10563-5, S2CID  239321837 , สืบค้นเมื่อ9 สิงหาคม 2564
  11. ^ "พิธีสถาปนาเครือจักรภพ (1901): บันทึกการศึกษา" Australian Screen . สืบค้นเมื่อ8 มกราคม 2019
  12. ^ "พิธีสถาปนาเครือจักรภพ (1901)". Australian Screen . สืบค้นเมื่อ8 มกราคม 2019 .
  13. ^ Passion Play (1903), ใน: แคตตาล็อกภาพยนตร์ของสถาบันภาพยนตร์อเมริกัน [ฐานข้อมูลออนไลน์]
  14. ^ abc โรเบิร์ตสัน, แพทริก (2001). ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับภาพยนตร์. นิวยอร์ก: Billboard Books. หน้า 9. ISBN 0-8230-7943-0. ดึงข้อมูลเมื่อ13 กันยายน 2565 .
  15. ^ Patrick Robertson, Film Facts , นิวยอร์ก: Billboard Books, 2001, หน้า 13. ISBN 0-8230-7943-0 . 
  16. ^ Charles Urban, A Yank in Britain: The Lost Memoirs of Charles Urban, ผู้บุกเบิกด้านภาพยนตร์ , The Projection Box, 1999, หน้า 79. ISBN 978-0-9523941-2-9 
  17. ^ Patrick Robertson, Film Facts , นิวยอร์ก: Billboard Books, 2001, หน้า 10. ISBN 0-8230-7943-0 . 
  18. ^ abc Patrick Robertson, Film Facts , นิวยอร์ก: Billboard Books, 2001, หน้า 10–14 . ISBN 0-8230-7943-0 
  19. ^ Patrick Robertson, Film Facts , นิวยอร์ก: Billboard Books, 2001, หน้า 12. ISBN 0-8230-7943-0 . 
  20. ^ ab แคตตาล็อกภาพยนตร์ของสถาบันภาพยนตร์อเมริกัน [ฐานข้อมูลออนไลน์]
  21. ^ "'The Birth of a Nation' เป็นภาพยนตร์ยาวเรื่องแรกและเรื่องแรกที่ฉายในทำเนียบขาว" Movies Silentlyกันยายน 2015 2 กันยายน 2017 http://moviessilently.com/2015/09/07/silent-movie-myth-the-birth-of-a-nation-was-the-first-feature-and-the-first-film-shown-at-the-white-house/
  22. ^ Patrick Robertson, Film Facts , นิวยอร์ก: Billboard Books, 2001, หน้า 15
  23. ^ เนลเมส, จิลล์ (2003), "10", บทนำสู่การศึกษาด้านภาพยนตร์ (ฉบับที่ 3), รูทเลดจ์ , หน้า 360, ISBN 0-415-26268-2
  24. ^ Carringer, Robert L (1979). The Jazz Singer. วิสคอนซิน: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน หน้า 17 ISBN 978-0299076641-
  25. ^ Parkinson, David (18 เมษายน 2012). "100 ไอเดียที่เปลี่ยนภาพยนตร์: เสียง". Credo Reference . Laurence King . สืบค้นเมื่อ21 ตุลาคม 2016 .
  26. ^ abcd Parkinson, David (18 เมษายน 2012). ""Color" 100 Ideas That Changed Film". Credo Reference . Laurence King . สืบค้นเมื่อ21 ตุลาคม 2016 .
  27. ^ Kroon, Richard W. (2010). ""Technicolor." A/v A to Z: An Encyclopedic Dictionary of Media, Entertainment and Other Audiovisual Terms". Credo Reference . McFarland . สืบค้นเมื่อ22 ตุลาคม 2016 .
  28. ^ abc พาร์กินสัน, เดวิด (2012). ""วิดีโอดิจิทัล." 100 ไอเดียที่เปลี่ยนโฉมภาพยนตร์". อ้างอิง Credo . สืบค้นเมื่อ24 พฤศจิกายน 2016 .
  29. ^ ab Kroon, Richard W. (2014). "Digital Cinema; A/v A to Z: An Encyclopedic Dictionary of Media, Entertainment and Other Audiovisual Terms". Credo Reference . McFarland . สืบค้นเมื่อ24 พฤศจิกายน 2016 .
  30. ^ Curtin, Michael; Holt, Jennifer & Sanson, Kevin (2014). Distribution Revolution : Conversations about the Digital Future of Film and Television . เบิร์กลีย์ สหรัฐอเมริกา: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย หน้า 165 ISBN 9780520959088-
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Feature_film&oldid=1240914925"