สถานีเบอร์ลินฟรีดริชสตราสเซอ

เบอร์ลิน ฟรีดริชสตราสเซอ
บีเอฟ
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้ง	Friedrichstraße / Georgenstraße Mitte เบอร์ลิน เยอรมนี
พิกัด	52°31′13″N 13°23′13″E / 52.52028°N 13.38694°E / 52.52028; 13.38694
เป็นเจ้าของโดย	สถานีรถไฟเยอรมัน
ดำเนินการโดย	DB สเตชั่นแอนด์เซอร์วิส
เส้น	สตัดท์บาห์น อุโมงค์เหนือ-ใต้ ยู6
แพลตฟอร์ม	แพลตฟอร์มเกาะ 4 แห่ง
รางรถไฟ	8
การเชื่อมต่อ	147 น6
ข้อมูลอื่นๆ
รหัสสถานี	527
รหัส DS100	บีเอฟอาร์ไอ[1]
อิบรอนิกา	8011306
หมวดหมู่	2 [2]
โซนค่าโดยสาร	:เบอร์ลิน A/5555 [3]
เว็บไซต์	www.bahnhof.de
ประวัติศาสตร์
เปิดแล้ว	7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2425 ; 142 ปี มาแล้ว ( 7 ก.พ. 2425 )
ผู้โดยสาร
2018	220,000
การบริการ สถานีก่อนหน้า ดีบี เรจิโอ นอร์ดอสต์ สถานีต่อไป เบอร์ลิน เอชบีเอฟ มุ่งหน้าสู่เบอร์ลิน ชาร์ลอตเทนเบิร์ก ฟลูเกฮาเฟน-เอ็กซ์เพรส บริการจำกัด เบอร์ลินอเล็กซานเดอร์พลาทซ์ มุ่งหน้าสู่สนามบิน BER เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางDessau Hbf RE 7 เบอร์ลินอเล็กซานเดอร์พลาทซ์ สู่เซนฟ์เทนเบิร์ก เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางกอล์ม อาร์บี 23 เบอร์ลินอเล็กซานเดอร์พลาทซ์ มุ่งหน้าสู่สนามบิน BER สถานีก่อนหน้า อาเบลลิโอ เรล มิทเทลดอยท์ชลันด์ สถานีต่อไป เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางThale HbfหรือGoslar ฮาร์ซ-เบอร์ลิน-เอ็กซ์เพรส เบอร์ลินอเล็กซานเดอร์พลาทซ์ มุ่งหน้าสู่เบอร์ลิน Ostbahnhof สถานีก่อนหน้า สถานีรถไฟกลางเยอรมัน สถานีต่อไป เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางBrandenburg HbfหรือMagdeburg Hbf RE1 รี1 เบอร์ลินอเล็กซานเดอร์พลาทซ์ มุ่งหน้าสู่Cottbus Hbfหรือแฟรงก์เฟิร์ต (โอเดอร์) เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางนาอูเอน RE2 รี2 เบอร์ลินอเล็กซานเดอร์พลาทซ์ มุ่งหน้าสู่Cottbus Hbf เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางวิสมาร์ RE8 รี8 เบอร์ลินอเล็กซานเดอร์พลาทซ์ มุ่งหน้าสู่สนามบิน BER สถานีก่อนหน้า เบอร์ลินเอสบาห์น สถานีต่อไป ถนนออราเนียนบัวร์เกอร์ มุ่งหน้าสู่ออราเนียนเบิร์ก เอสวัน บรันเดินบัวร์เกอร์ ทอร์ ไปทางวันเซ ถนนออราเนียนบัวร์เกอร์ ไปทางเบอร์เนา S2 บรันเดินบัวร์เกอร์ ทอร์ มุ่งหน้าสู่Blankenfelde ถนนออราเนียนบัวร์เกอร์ สู่เฮนนิกส์ดอร์ฟ S25 บรันเดินบัวร์เกอร์ ทอร์ ไปทางTeltow Stadt ถนนออราเนียนบัวร์เกอร์ สู่แบลนเคนเบิร์ก S26 เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางสปันเดา S3 ตลาดแฮคเกสเชอร์ ไปทางเออร์กเนอร์ เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางเวสท์ครอยซ์ S5 ตลาดแฮคเกสเชอร์ มุ่งหน้าสู่Strausberg Nord เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางPotsdam Hbf S7 ตลาดแฮคเกสเชอร์ ไปทางอาเรนส์เฟลเดอ เบอร์ลิน เอชบีเอฟ ไปทางสปันเดา S9 ตลาดแฮคเกสเชอร์ มุ่งหน้าสู่สนามบิน BER สถานีก่อนหน้า เบอร์ลิน อูบาห์น สถานีต่อไป ออราเนียนเบอร์เกอร์ ทอร์ มุ่งหน้าสู่Alt-Tegel ยู6 อันเตอร์ เดน ลินเดน มุ่งหน้าสู่Alt-Mariendorf
ที่ตั้ง เบอร์ลิน ฟรีดริชสตราสเซอ ที่ตั้งภายในเบอร์ลิน แสดงแผนที่เบอร์ลิน เบอร์ลิน ฟรีดริชสตราสเซอ ที่ตั้งภายในประเทศเยอรมนี แสดงแผนที่ประเทศเยอรมนี เบอร์ลิน ฟรีดริชสตราสเซอ ที่ตั้งภายในยุโรป แสดงแผนที่ยุโรป

เบอร์ลิน ฟรีดริชชตราสเซอ ( เยอรมัน: [bɛʁˌliːn ˈfʁiːdʁɪçˌʃtʁaːsə] ^ⓘ ) เป็นสถานีรถไฟในกรุงเบอร์ลินเมืองหลวงของเยอรมนี ตั้งอยู่บนถนนFriedrichstraßeซึ่งเป็นถนนสายหลักในแนวเหนือ-ใต้ในMitteของเบอร์ลิน ติดกับจุดที่ถนนข้ามแม่น้ำSpreeใต้สถานีรถไฟคือสถานีรถไฟใต้ดินFriedrichstraße^[4]

เนื่องจากตั้งอยู่ใจกลางเมืองเบอร์ลินและอยู่ใกล้กับสถานที่ท่องเที่ยว เช่น ถนนUnter den Lindenประตูบรันเดินบวร์กและไรชส์ทาค สถานีนี้จึงเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมของนักท่องเที่ยว ในเวลาเดียวกัน สถานีนี้ยังเป็น จุดเชื่อมต่อหลักสำหรับการจราจรในภูมิภาคในเบอร์ลิน โดยวัดจากจำนวนผู้โดยสาร^[5]

ในช่วงสงครามเย็น Friedrichstraße มีชื่อเสียงในฐานะสถานีที่ตั้งอยู่ในเบอร์ลินตะวันออก ทั้งหมด แต่ยังคงให้บริการรถไฟ S-Bahn และ U-Bahn จากเบอร์ลินตะวันตกรวมถึงรถไฟระยะไกลจากประเทศทางตะวันตกของม่านเหล็ก สถานีนี้ยังเป็น ด่านพรมแดนหลักระหว่างเบอร์ลินตะวันออกและเบอร์ลินตะวันตก อีกด้วย ^[6]

ในปี 1878 สถานีแรกถูกสร้างขึ้นตามแผนของ Johannes Vollmer ระหว่างFriedrichstraßeและแม่น้ำSpreeซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ การก่อสร้าง Berlin Stadtbahnสถาปนิกกำลังทำงานในสถานี Hackescher Markt ที่อยู่ใกล้เคียง ในเวลาเดียวกัน เช่นเดียวกับสะพานลอยที่สถานีรวมอยู่ สถานีตั้งอยู่บนซุ้มโค้งขนาดใหญ่ที่สร้างด้วยอิฐ สถานีมีชานชาลาสองแห่งซึ่งแต่ละแห่งมีรางสองรางปกคลุมด้วยโรงเก็บรถไฟ โค้งขนาดใหญ่ ซึ่งวางอยู่บนโครง เหล็ก ที่มีความยาวต่างกันเพื่อปกปิดความโค้งของสะพานลอยด้านล่าง ทางเข้าหลักอยู่ทางด้านเหนือ จุดรับรถม้าอยู่ทางด้านใต้ สถานีเปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 1882 เป็นส่วนหนึ่งของพิธีเปิดBerlin Stadtbahnรถไฟระยะไกลเริ่มให้บริการในวันที่ 15 พฤษภาคมของปีเดียวกัน^[7]

เนื่องจากมีปริมาณการจราจรที่ผ่านสถานีจำนวนมากแม้กระทั่งก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1จึงมีการวางแผนที่จะขยายสถานีในปี 1914 มีชานชาลาใหม่ที่ยกสูงขึ้นเล็กน้อยทางด้านเหนือสำหรับ S-Bahn และชานชาลาที่มีอยู่เดิมก็แคบลงเล็กน้อย เหลือชานชาลาหนึ่งสำหรับ S-Bahn และอีกสองชานชาลาสำหรับรถไฟระยะไกล โรงเก็บรถไฟโครงเหล็กโค้งคู่ถูกสร้างขึ้นระหว่างปี 1919 ถึง 1925 โดยมีด้านหน้ากระจกขนาดใหญ่ ทางด้านเหนือของอาคาร มีการสร้างโถงทางเข้าสองแห่งในสไตล์เอ็กซ์เพรสชันนิสต์และด้านเหนือทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยกระเบื้องสีเข้มอันเป็นเอกลักษณ์ ส่วนด้านหน้าทางทิศใต้ได้รับการฉาบปูนจนกระทั่งการปรับปรุงครั้งสุดท้ายในปี 1999 เมื่อนั้นก็ถูกปกคลุมด้วยกระเบื้องเช่นกัน^[8]

ในปีพ.ศ. 2466 สถานีรถไฟใต้ดิน Friedrichstraße สำหรับสาย C (ปัจจุบันคือU6และสายตะวันออกเฉียงใต้คือ U7 ) ได้สร้างเสร็จสมบูรณ์ โดยกลายเป็นส่วนแรกของเขาวงกตใต้ดินที่สถานียังคงมีอยู่จนถึงทุกวันนี้

ในช่วงต้นทศวรรษปี 1930 การก่อสร้างสถานี Friedrichstraße ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง โดยอุโมงค์ทางเหนือ-ใต้ของ S-Bahn จะถูกเปิดใต้สถานี อุโมงค์สำหรับคนเดินเท้ายาวที่เชื่อมต่อกับสถานีรถไฟใต้ดินที่มีชื่อเดียวกันคือBerlin U-Bahnก็ถูกเปิดใต้ปลายด้านเหนือของสถานีเช่นกัน และสถานีรถไฟใต้ดินดังกล่าวได้รับกระเบื้องสีเหลืองอันเป็นเอกลักษณ์ซึ่งยังคงมีอยู่จนถึงทุกวันนี้^[9]เมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม 1936 ก่อนการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนปี 1936 ไม่นาน สถานี S-Bahn ใต้ดินก็เปิดให้บริการ^[9]

หลังจากเหตุการณ์ " Kristallnacht " ซึ่งเกิดขึ้นในวันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2481 เด็ก ชาวยิว หลายพัน คนเดินทางออกจากสถานีหรือเดินทางผ่านสถานีเพื่อเดินทางออกจากเยอรมนี โดยเป็นส่วนหนึ่งของขบวนการเด็กผู้ลี้ภัย

สถานีนี้ถูกทิ้งระเบิดโดยหน่วยทำลายล้างและเบี่ยงเบนความสนใจของโปแลนด์ " Zagra-Lin " ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2486 ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 14 รายและบาดเจ็บ 27 ราย^[10]

สถานีรอดพ้นจากความเสียหายอย่างหนักจากการทิ้งระเบิดเบอร์ลินในสงครามโลกครั้งที่ 2 U-Bahn และ S-Bahn หยุดให้บริการเมื่อวันที่ 23 และ 25 เมษายน 1945 ตามลำดับ เนื่องจากไฟฟ้าดับ ในตอนเช้าของวันที่ 2 พฤษภาคม 1945 ซึ่งเป็นวันที่กองทหารรักษาการณ์เบอร์ลินยอมจำนนต่อกองทัพแดงของโซเวียต การระเบิดในอุโมงค์เหนือ-ใต้ใต้ Landwehrkanal ทำให้อุโมงค์ถูกน้ำท่วม รวมถึงสถานี S-Bahn ใต้ดินของ Friedrichstraße และระบบใต้ดินส่วนใหญ่ของเบอร์ลินผ่านอุโมงค์เชื่อมระหว่าง S-Bahn และU-Bahn เบอร์ลินที่สถานี Friedrichstraße ตามลำดับ^{[หมายเหตุ 1]}

การก่อสร้างใหม่เริ่มขึ้นในปี 1945 โดยรถไฟได้กลับมาที่อาคารเหนือพื้นดินเป็นครั้งแรก ในช่วงปลายเดือนพฤษภาคมและต้นเดือนมิถุนายน 1945 BVGซึ่งเป็นผู้ดำเนินการรถไฟใต้ดินของเบอร์ลิน ได้ปิดอุโมงค์สำหรับคนเดินเท้าระหว่างอุโมงค์ของสถานี S-Bahn และ U-Bahn เพื่อหยุดไม่ให้น้ำท่วมเข้าไปในอุโมงค์Reichsbahnซึ่งเป็นผู้ดำเนินการรถไฟใต้ดิน ประกาศว่าไม่มีวิธีการอุดรอยรั่วของอุโมงค์ เมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 1945 BVG ได้เริ่มระบายน้ำที่รั่วซึมออกจากระบบใต้ดิน ในวันที่ 12 กรกฎาคม 1945 สถานีรถไฟใต้ดินได้เปิดให้บริการอีกครั้งที่สถานี Friedrichstraße โดยมีการให้บริการรถชัทเทิลรางเดียว 2 ครั้ง ครั้งหนึ่งจากทางเหนือและอีกครั้งจากทางใต้มาบรรจบกันที่นั่น และการจราจรแบบรางคู่ตามปกติได้กลับมาเปิดให้บริการอีกครั้งในวันที่ 5 ธันวาคม 1945 ^[11] Reichsbahn ได้ระบายน้ำออกจากอุโมงค์เหนือ-ใต้ในภายหลัง และเริ่มให้บริการรถไฟฟ้าใต้ดิน S-Bahn อีกครั้งในวันที่ 2 มิถุนายน 1946 ในวันที่ 1 ธันวาคม 1946 อุโมงค์เหนือ-ใต้และสถานีรถไฟใต้ดิน S-Bahn Friedrichstraße ได้ปิดให้บริการอีกครั้งเพื่อปรับปรุงใหม่ทั้งหมด ซึ่งกินเวลานานจนถึงวันที่ 16 ตุลาคม 1947 เมื่ออุโมงค์เหนือ-ใต้กลับมาให้บริการได้เต็มรูปแบบอีกครั้ง

ในช่วงเริ่มต้นของสงครามเย็นและความตึงเครียดระหว่างฝั่งตะวันตกและฝั่งโซเวียตของเบอร์ลิน สถานี Friedrichstraße มีบทบาทสำคัญในการที่ชาวเบอร์ลินสามารถติดต่อเพื่อนและญาติพี่น้องของพวกเขาในพื้นที่อื่นๆ ของเบอร์ลินได้ ในช่วงปลายปี 1946 กองทหารโซเวียตในเยอรมนีได้จัดตั้งกองกำลังตำรวจชายแดนของเยอรมนีตะวันออกขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดRepublikflucht (การหลบหนีจากสาธารณรัฐเยอรมนีตะวันออก) เมื่อมีการสร้างพรมแดนของเยอรมนีตอนในขึ้นในปี 1952 เยอรมนีตะวันออกก็ถูกปิดกั้นจากฝั่งตะวันตกเป็นส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม เบอร์ลินและโดยเฉพาะอย่างยิ่งระบบขนส่งสาธารณะที่ตัดผ่านระหว่างฝั่งตะวันตกของฝ่ายสัมพันธมิตรและโซเวียต ยังคงเป็นช่องโหว่ในม่านเหล็ก นั้น ดังนั้น เบอร์ลินจึงกลายเป็นเส้นทางหลักที่ชาวเยอรมันตะวันออกใช้เดินทางออกไปยังฝั่งตะวันตก ชาวเยอรมันตะวันออก 3.5 ล้านคนที่อพยพออกไปในปี 1961 คิดเป็นประมาณ 20% ของประชากรทั้งเยอรมนีตะวันออก^{[12] [ ต้องระบุหน้า ]}หลายคนใช้สถานี Friedrichstraße ที่มีการจราจรคับคั่งเป็นจุดเริ่มต้นในการหลบหนี ระหว่างการลุกฮือของเยอรมนีตะวันออกในปี 1953 Deutsche Reichsbahnของเยอรมนีตะวันออกได้หยุดให้บริการระบบขนส่ง S-Bahn ระหว่างวันที่ 17 มิถุนายนถึง 9 กรกฎาคม 1953

เมื่อรัฐบาลเยอรมันตะวันออกสร้างกำแพงเบอร์ลินเมื่อวันที่ 13 สิงหาคม 1961 ก็ได้ตัดขาดเส้นทางรถไฟใต้ดิน รถไฟฟ้าใต้ดิน และรถไฟทางไกลที่ผ่านเบอร์ลิน เขตเบอร์ลิน-มิตเทอซึ่งเป็นที่ตั้งของสถานี Friedrichstraße ถูกล้อมรอบด้วยเซกเตอร์ตะวันตกในทิศเหนือ ทิศตะวันตก และทิศใต้ สำหรับรถไฟฟ้าใต้ดินที่สถานี Friedrichstraße สถานีถัดไปทางทิศตะวันตกอยู่ฝั่งตรงข้ามกำแพงในเบอร์ลินตะวันตกทางทิศเหนือมีสถานีอีก 3 สถานีในเขตโซเวียต และทางใต้มีเพียง 2 สถานี สถานการณ์ก็คล้ายคลึงกันสำหรับรถไฟใต้ดินสาย U6 ที่อยู่ใต้ถนน Friedrichstraße ซึ่งมีสถานี 3 สถานีทางทิศเหนือและ 2 สถานีทางทิศใต้ก่อนจะข้ามกำแพง

ดังนั้น แม้ว่าจะตั้งอยู่ในเบอร์ลินตะวันออกทั้งหมด แต่สิ่งอำนวยความสะดวกใต้ดินของสถานีทั้งหมด ได้แก่ ชานชาลา S-Bahn ของอุโมงค์เหนือ-ใต้และสถานีรถไฟใต้ดิน สามารถเข้าถึงได้เฉพาะผู้โดยสารจากภาคตะวันตกเท่านั้นในฐานะสถานีถ่ายโอน หรือเข้าถึงจุดผ่านแดนที่ระดับพื้นดิน

สิ่งอำนวยความสะดวกเหนือพื้นดินบนซุ้มประตูStadtbahnถูกแยกออกตามชานชาลา: ^[13]

• ชานชาลาAใช้สำหรับรถไฟระยะไกล ซึ่งรวมถึงInterzonenzügeซึ่งเป็นรถไฟที่วิ่งตรงจากเบอร์ลินผ่านดินแดนเยอรมันตะวันออกไปยังเยอรมนีตะวันตกสำหรับรถไฟเหล่านี้ สถานี Friedrichstraße เป็นจุดสิ้นสุด นอกจากนี้ ชานชาลาแห่งนี้ยังเป็นจุดจอดสำหรับรถไฟที่เดินทางไปยังจุดหมายปลายทางระหว่างประเทศ เช่นโคเปนเฮเกนสตอกโฮล์ม(โดยใช้เรือข้ามฟากระหว่างSassnitzและTrelleborg ) ซูริก เวียนนาและรถไฟด่วน ปารีส - มอสโกว์ ในตำนาน ผู้โดยสารจากเยอรมนีตะวันออกไม่สามารถขึ้นรถไฟ ด่วนปารีส - มอสโกว์ได้ที่สถานีนี้ ผู้โดยสารสามารถขึ้นรถไฟได้ที่สถานีถัดไปคือBerlin Ostbahnhofเท่านั้น
• ชานชาลาBกลายเป็นจุดสิ้นสุดของ Stadtbahn ที่มาจากเบอร์ลินตะวันตกไปยังWannseeและStaakenผู้โดยสารสามารถเปลี่ยนเส้นทางไปขึ้นรถไฟใต้ดินสาย S-Bahn และ U-Bahn หรือขึ้นรถไฟระยะไกลได้โดยไม่ต้องเข้าสู่เยอรมนีตะวันออก
• ชานชาลาCในโรงเก็บรถไฟขนาดเล็กทางด้านเหนือเคยใช้สำหรับการสัญจรไปยังเบอร์ลินตะวันออกและเยอรมนีตะวันออก ซึ่งปัจจุบันกลายเป็นจุดสิ้นสุดของรถไฟสาย Stadtbahn ไปยังErkner , Königs Wusterhausen , Strausberg Nord , Ahrensfelde , Wartenbergและไปยังท่าอากาศยานเบอร์ลิน-Schönefeld

ระหว่างชานชาลาBและCมีแผงกั้นกระจกโลหะซึ่งทำหน้าที่เหมือนกำแพงเบอร์ลินทหารชายแดนเยอรมันตะวันออกแบ่งสถานีออกเป็นสองพื้นที่ห่างไกลโดยสิ้นเชิง ทั้งสองพื้นที่อยู่ภายใต้การควบคุมของกองกำลังติดอาวุธทั้งหมด พื้นที่หนึ่งสำหรับคนที่อยู่ในเบอร์ลินตะวันออก และอีกพื้นที่หนึ่งสำหรับผู้เดินทางผ่าน ผู้ที่เปลี่ยนเส้นทางรถไฟมุ่งหน้าไปทางตะวันตก และชาวตะวันออกไม่กี่คนที่ได้วีซ่าออกนอกประเทศซึ่งยากต่อการขอ ทั้งหมดนี้รวมกันอยู่ในอาคารสถานีเดียวซึ่งมีทางเดินเชื่อมต่อที่ซับซ้อน แผงกั้น กล้องวงจรปิดจำนวนมาก เจ้าหน้าที่ติดอาวุธพร้อมสุนัขดมกลิ่น เจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบ และระเบียงใต้หลังคาเพื่อให้เจ้าหน้าที่ตระเวนชายแดนติดอาวุธและเจ้าหน้าที่สตาซี เฝ้าติดตาม ^[14]

รางรถไฟระหว่างระบบทางตะวันตกและตะวันออกนั้นแยกจากรางรถไฟระยะไกลโดยสิ้นเชิง รถไฟ S-Bahn ที่ใช้รางรถไฟผ่านที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนาทางทิศตะวันตกของชานชาลาCจะต้องได้รับอนุญาตจากผู้บัญชาการของหน่วยป้องกันชายแดน การแลกเปลี่ยนขบวนรถไฟระหว่างส่วน S-Bahn ที่แบ่งแยกออกจากกันของเบอร์ลินนั้นทำได้เฉพาะบนรางรถไฟระยะไกลบนชานชาลาA เท่านั้น รางรถไฟเหล่านี้ติดตั้งตัวเปลี่ยนรางเพื่อป้องกันการพยายามหลบหนี

ที่ระดับพื้นดิน ระหว่างส่วนยกระดับและใต้ดินของสถานี มีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการข้ามไปยังเบอร์ลินตะวันออก ซึ่งรวมถึงการตรวจหนังสือเดินทาง ส่วนบุคคลสามแห่ง การควบคุม ศุลกากรห้องรอ (เนื่องจากการข้ามอาจใช้เวลาตั้งแต่ 15 นาทีถึงหลายชั่วโมง) ห้องสอบสวน ห้องขัง สำนักงานลงทะเบียนและบันทึกข้อมูลผู้ที่ข้ามพรมแดน และเคาน์เตอร์สำหรับค่าธรรมเนียมวีซ่าและการแลกเปลี่ยนเงินตรา (ภาคบังคับ) ^[14]

เนื่องจากตั้งอยู่ในใจกลางกรุงเบอร์ลิน มีร้านค้า สำนักงาน อาคารราชการ สถานทูต โรงแรม ตลอดจนศูนย์วัฒนธรรมและความบันเทิง ( Friedrichstadtpalastโรงละคร Metropol โรงโอเปร่าเกาะพิพิธภัณฑ์ ) รวมถึงเป็นจุดตรวจชายแดน ปริมาณการจราจรในสถานีจึงมหาศาล ในช่วงแรกหลังจากสร้างกำแพงแล้ว การจราจรชายแดนทั้งขาเข้าและขาออกจะถูกควบคุมที่ระดับพื้นดิน สถานการณ์ที่ค่อนข้างจำกัดเหล่านี้ ประกอบกับการจราจรในและรอบ ๆ สถานี ทำให้ต้องมีการสร้างอาคารขึ้นที่จัตุรัสทางเหนือของสถานี ซึ่งเชื่อมต่อกับสถานีหลัก อาคารใหม่นี้ใช้สำหรับข้ามพรมแดนขาเข้า โดยมีจุดตรวจแยกสำหรับชาวเบอร์ลินตะวันตก เยอรมันตะวันตก ชาวต่างชาติและนักการทูต ผู้เดินทางผ่าน และชาวเยอรมันตะวันออกจำนวนเล็กน้อยที่มีวีซ่าออก ที่ประตูมีสถานีรักษาความปลอดภัยเพื่อแยกผู้ที่ได้รับอนุญาตให้ข้ามชายแดนจากผู้ที่ไม่มีสิทธิ์ ทำให้หลายคนต้องร่ำลากันด้วยน้ำตานองหน้าอาคาร ทำให้อาคารนี้ได้รับฉายาว่าTränenpalast ("พระราชวังแห่งน้ำตา") ^{[9] [13] [14]}

ทางด้านใต้ของอาคารสถานีมีสิ่งที่เรียกว่า "ทางเข้าบริการ" ( Diensteingang ) สำหรับเจ้าหน้าที่ของ Deutsche Reichsbahn (ทางรถไฟแห่งชาติเยอรมันตะวันออก ) ทางเข้านี้จะนำคุณผ่านห้องควบคุมของตัวเอง จากนั้นจึงผ่านทางเดินหลายทางไปยังประตูที่ชั้นล่างของด้าน "ตะวันตก" ทางเข้านี้ใช้สำหรับแทรกซึมและย้ายเจ้าหน้าที่ของหน่วยข่าวกรองเยอรมันตะวันออกและอนุญาตให้สมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์ เยอรมันตะวันตก และพรรคสังคมนิยมเบอร์ลินตะวันตกผ่านไปได้โดยไม่ถูกตรวจสอบหรือบันทึกข้อมูล^{[15] เส้นทางลับระหว่างแนวรบสงครามเย็นทั้งสองแห่งนี้ยังเป็นเส้นทางหลบหนีของสมาชิกบางคนของ} Red Army Faction ซึ่งเป็นองค์กรก่อการร้ายเยอรมันตะวันตกเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจับกุมในเยอรมนีตะวันตก อีกด้วย ^{[ ต้องการอ้างอิง ]} ในวันที่ 7 กรกฎาคม 1976 สมาชิกขบวนการ 2 มิถุนายนที่ต้องการตัวอย่างเป็นทางการ ได้แก่อิงเก้ เวียตต์โมนิกา เบอร์เบริช แกเบรียลล์ โรลนิก และจูเลียน พลามเบคหลบหนีหลังจากหลบหนีจากคุก และในวันที่ 27 พฤษภาคม 1978 ทิลล์ เมเยอร์หลบหนีเข้าเยอรมนีตะวันออกผ่านสถานี Friedrichstraße แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ที่นั่นก็ตาม เวียตต์หลบหนีไปยังเยอรมนีตะวันออกอีกครั้งในเวลาต่อมาและอยู่ที่นั่นจนกระทั่งกำแพงเบอร์ลินล่มสลาย [ ^{16] [17]}ในทิศทางตรงกันข้าม ในวันที่ 18 มกราคม 1979 สายลับสองหน้า ของเยอรมนีตะวันออก เวอร์เนอร์ สติลเลอร์ ใช้เส้นทางนี้หลบหนีไปทางตะวันตก^{[15] [18]}

สถานีรถไฟแห่งนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจอีกแห่งหนึ่งในช่วงสงครามเย็น ชั้นล่างและชานชาลาใต้ดินทางด้าน "ตะวันตก" ของสถานีมีสิ่งที่เรียกว่าIntershopsซึ่งสร้างขึ้นโดยเฉพาะสำหรับนักเดินทางจากเบอร์ลินตะวันตกที่ไม่ต้องการผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองของเยอรมนีตะวันออก^[14]ในตอนแรก รถเข็นเคลื่อนที่จะขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และยาสูบ แต่ไม่นานก็กลายเป็นร้านค้าที่รวมเข้ากับสถานีซึ่งจำหน่ายอาหาร แอลกอฮอล์ ยาสูบ หนังสือ ของเล่น เครื่องประดับ เครื่องสำอาง ของขวัญ และอื่นๆ อีกมากมาย ผู้โดยสารสามารถลงจากรถไฟใต้ดิน ซื้อของบางอย่าง จากนั้นขึ้นรถไฟขบวนถัดไปและกลับไปยังเบอร์ลินตะวันตก โดยไม่ต้องผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองของเยอรมนีตะวันออก ผู้โดยสารสามารถซื้อของด้วยสกุลเงินที่แปลงได้ เช่นดอลลาร์สหรัฐ ฟรัง ก์ฝรั่งเศส ปอนด์สเตอร์ลิงฟรังก์สวิสและโดยเฉพาะมาร์ก เยอรมันตะวันตก สินค้าดังกล่าวได้รับการยกเว้นภาษี ซึ่งทำให้ผลิตภัณฑ์แอลกอฮอล์และยาสูบดึงดูดผู้โดยสารจากเบอร์ลินตะวันตกเป็นพิเศษ นอกจากนี้ สำนักงานศุลกากรของเบอร์ลินตะวันตกยังทราบเรื่องนี้ด้วยซึ่งบางครั้งจะตรวจสอบผู้โดยสารที่มาจาก Friedrichstraße ที่สถานีแรกในเบอร์ลินตะวันตก^[14]

ระหว่างปี 1985 ถึง 1987 ได้มีการปรับปรุงโรงเก็บรถไฟเล็กน้อย โดยเปลี่ยนหลังคาไม้ตรงกลางเป็นกระจก เปลี่ยนไฟส่องสว่าง และทาสีส่วนโลหะของโรงเก็บรถไฟใหม่

ทันทีหลังจากการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลินปริมาณการจราจรของ S-Bahn ในเบอร์ลินรวมถึงปริมาณการจราจรของรถไฟระยะไกลไปและกลับจากเบอร์ลินเพิ่มขึ้นอย่างมาก^{[9] [19]}ในตอนแรก กำแพงและสิ่งกีดขวางที่สร้างขึ้นเพื่อแยกสถานีออกจากกันได้รับการรื้อออกเพื่อให้การเดินทางระหว่างเบอร์ลินตะวันออกและตะวันตกสะดวกขึ้นทันที ในเดือนกรกฎาคม 1990 รางที่ถูกตัดขาดบนชานชาลาCได้รับการเชื่อมต่อใหม่ และหลังจากผ่านไปเกือบ 29 ปี การจราจรบน ทาง ยกระดับStadtbahn จากสถานี Berlin Alexanderplatzไปยังสถานี Berlin Zoo ก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง ในช่วงที่เยอรมนีตะวันออกอยู่ภายใต้การปกครองของเยอรมนี แทบไม่มีการบำรุงรักษาสถานีเลย และโดยเฉพาะส่วนใต้ดินก็ดูเหมือนกับของเก่าจากยุคที่ล่วงเลยไปแล้ว

ระหว่างเดือนสิงหาคม 1991 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ 1992 อุโมงค์ S-Bahn ทางเหนือ-ใต้ รวมถึงส่วนใต้ดินของสถานี Friedrichstraße ถูกปิดเพื่อบูรณะ เนื่องจากความเสียหายที่เกิดจากสงครามโลกครั้งที่ 2 จึงปิดให้บริการทั้งหมด ความเสียหายจากน้ำท่วมในช่วงสงครามครั้งสุดท้ายถูกกำจัดออกไปในเดือนธันวาคม 1991

ระหว่างเดือนตุลาคม 1995 ถึงเดือนกันยายน 1999 ระดับพื้นดินและระดับที่ยกขึ้นของสะพานลอย Stadtbahn ได้รับการปรับปรุงใหม่ทั้งหมด ซึ่งทำให้Deutsche Bahn ต้องเสียค่าใช้จ่าย ทั้งหมด 220 ล้านมาร์กเยอรมัน ส่วนหน้าของอาคารถูกปกคลุมด้วยอิฐดินเผาคลิงเกอร์ เช่นเดียวกับอาคารเดิม^[20]ในครั้งนี้รวมถึงด้านใต้ของอาคารด้วย มีการสร้างอุโมงค์เพิ่มเติมสำหรับการจราจรไปยัง U-Bahn U6ใต้สถานี และ มีการเพิ่ม ลิฟต์ ระหว่างชั้นต่างๆ ชั้นล่างที่มีพื้นที่ 5,200 ตารางเมตร (56,000 ตาราง ฟุต) ได้รับการปรับเปลี่ยนเป็นพื้นที่ช้อปปิ้งสำหรับร้านค้า 50 แห่ง ตั้งแต่เปิดให้บริการอีกครั้ง รถไฟในภูมิภาคจะหยุดที่ชานชาลาAและB

เริ่มตั้งแต่ปีพ.ศ. 2545 อุโมงค์ S-Bahn เหนือ-ใต้ได้รับการปรับปรุงใหม่อีกครั้ง โดยกำจัดร่องรอยสุดท้ายของเยอรมนีตะวันออกจากสถานี Friedrichstraße ออกไป - กระเบื้องสีเขียวที่ปิดผนังไว้

เมื่อวันที่ 30 พฤศจิกายน 2008 อนุสรณ์สถานชื่อว่าTrains to Life – Trains to Deathได้ถูกเปิดตัวขึ้นเพื่อรำลึกถึง เด็ก ชาวยิว 10,000 คน ที่ได้รับการช่วยเหลือจากRefugee Children Movementและสำหรับเด็กที่ถูกเนรเทศซึ่งเริ่มต้นการเดินทางที่สถานีแห่งนี้แฟรงค์ ไมส์เลอร์ประติมากรของอนุสรณ์สถานแห่งนี้ได้รับการช่วยเหลือจากรถไฟขบวนหนึ่งที่มุ่งหน้าไปยัง สถานี London Liverpool Street (ซึ่ง มี อนุสรณ์สถานที่คล้ายกันเพื่อรำลึกถึงการมาถึงของเด็ก ๆ) ^[21]

สถานีนี้ให้บริการดังนี้: ^[22]

เส้น	เส้นทาง(จุดจอดหลัก)	ประเภทการบริการ
เฟ็กซ์	เบอร์ลิน-ชาร์ลอตเทินบวร์ก – สวนสัตว์เบอร์ลิน – เบอร์ลิน Hbf – เบอร์ลินฟรีดริชสตราสเซอ – เบอร์ลินอเล็กซานเดอร์พลัทซ์ – เบอร์ลินออสต์บานฮอ ฟ – เบอร์ลินออสครอยซ์ – Flughafen BER	บริการระดับภูมิภาค
เอชบีเอ็กซ์	Harz-Berlin-Express Berlin Ostbahnhof –Berlin Friedrichstraße –Berlin Hbf –Berlin Zoologischer Garten –Potsdam –Magdeburg –Halberstadt (แยกรถไฟ) –Quedlinburg –Thale / Wernigerode –Goslar
RE1 รี1	มักเดบวร์ก – บรันเดนบูร์ก – พอทสดัม – เบอร์ลิน Hbf – เบอร์ลิน ฟรีดริชสตราเซอ – แอร์คเนอร์ – เฟิร์สเทนวาลเด – แฟรงก์ เฟิร์ต (โอเดอร์) (– คอตต์บุส )
RE2 รี2	วิสมาร์ – ชเวริน – วิทเทนเบิร์ก – เนาเอิน – เบอร์ลิน Hbf – เบอร์ลิน ฟรีดริชสตราเซอ – เคอ นิกส์ วูสเตอร์เฮาเซิน – ลึบเบิน – คอตต์บุส
RE 7	เดสเซา – บาด เบลซิก – มิเคนดอร์ฟ – เบอร์ลิน Hbf – เบอร์ลิน ฟรีดริชชตราสเซอ – สนามบินเบอร์ลิน บรันเดนบ วร์ก – วุน สดอร์ฟ-วาลด์สตัดท์  – ลึบเบิน (ชปรีวาลด์)  – เซนฟเทนแบร์ก
RE8 รี8	วิสมาร์  – ชเวริน  – วิตเทนเบิร์ก  – เนาเอิน – เบอร์ลิน-ชปันเดา – เบอร์ลิน Hbf – เบอร์ลินฟรีดริชสตราเซอ  – เบอร์ลินออสครอยซ์ – สนามบิน BER
อาร์บี 23	โกลม์  – พอทสดัม – พอทสดัม กรีบนิทซ์เซ  – เบอร์ลิน-วันเซ – เบอร์ลิน Hbf – เบอร์ลิน ฟรีดริชสตราสเซอ  – เบอร์ลินออสครอยซ์ – สนามบิน BER
	โอราเนียนบวร์ก – วิทเทอเนา – เกซุนด์บรุนเนน – ฟรีดริช สตราเซอ – พอทสดาเมอร์ พลัทซ์ – เชินเนอแบร์ก – สเตกลิทซ์ – วันซี	บริการ S-Bahn เบอร์ลิน
	แบร์เนา – คาโรว์ – ปังโคว – ​​เกซุนด์บรุนเนน – ฟรีดริชสตราเซอ – พอทสดาเมอร์พลัทซ์ – ซุด ครอยซ์ – บลังเคนเฟลเดอ
	เฮนนิกสดอร์ฟ – เทเกล – เกซุนด์บรุนเนน – ฟรีดริช สตราเซอ – พอทสดาเมอร์พลัทซ์ – ซึดครอยซ์ – ลิชเทอร์เฟลเดอ – เทลโทว์
	บลังเคนบวร์ก – พังโคว – ​​เกซุนด์บรุนเนน – ฟรีดริช สตราเซอ – พอทสดาเมอร์พลัทซ์ – ซึดครอยซ์ – ลิชเทอร์เฟลเดอ – เทลโทว์
	ชปันเดา – เวสต์ครอยซ์ – เฮาพท์บานโฮฟ – ฟรีดริ ชสตราเซอ – อเล็กซานเดอร์พลัทซ์ – ออสต์บาห์นฮอ ฟ – คาร์ลสฮอร์สต์ – เคอเพนิค – แอร์คเนอร์
	เวสต์ครอยซ์ – เฮาพท์บานโฮฟ – ฟรีดริชสตราเซอ – อเล็กซานเดอร์พลัทซ์ – ออสต์บาห์นฮอฟ – ลิคเทนแบร์ก – เตราสเบิร์ก นอร์ด
	พอทสดัม – วานน์ซี – เวสต์ครอยซ์ – เฮาพท์บานโฮฟ – ฟรีดริชสตราเซอ – อเล็กซานเดอร์พลัทซ์ – ออสต์บาห์นฮอฟ – ลิคเทนแบร์ก – อาเรนส์เฟลเดอ
	Spandau – Westkreuz – Hauptbahnhof – Friedrichstraße – Alexanderplatz – Ostbahnhof – Schöneweide – สนามบินเบอร์ลิน บรันเดนบูร์ก
	Alt-Tegel – Borsigwerke – Holzhauser Straße – Otisstraße – Scharnweberstraße – Kurt-Schumacher-Platz – Afrikanische Straße – Rehberge – Seestraße – Leopoldplatz – งานแต่งงาน – Reinickendorfer Straße – Schwartzkopffstraße – Naturkundemuseum – Oranienburger Tor – Friedrichstraße – Unter den Linden – ชตราสเซอ (อดีต ) – ชตัดท์มิทเทอ – คอคชตราสเซอ–ฮั ล เลส เชส ทอร์ – เมริงดัม ม์ – พลาทซ์ เดอร์ ลุฟท์บรึคเคอ – ปาราเดสตราสเซอ – เทมเพลฮอฟ – อั ลท์-เทมเพลฮอฟ – ไคเซอริน - เอากุสต้า-สตราเซอ – อุลสไตน์ สตราเซอ – เวสต์ฟัลเวก – อัลท์ - มาเรียนดอร์ฟ	บริการรถไฟใต้ดินเบอร์ลิน

รถไฟ S-Bahn และรถไฟภูมิภาคจอดที่ชานชาลาA - CบนสะพานรถไฟBerlin Stadtbahn ซึ่งอยู่สูงเหนือถนนในเมือง ชั้นบนของสถานีนี้ล้อมรอบด้วย โรง เก็บรถไฟ สองแห่ง โรงเก็บขนาดเล็กทางด้านเหนือใช้สำหรับรถไฟS-Bahnส่วนโรงเก็บขนาดใหญ่ทางด้านใต้ใช้สำหรับรถไฟภูมิภาค ชานชาลาDเป็นสถานีในอุโมงค์เหนือ-ใต้ของรถไฟ S-Bahn ซึ่งตั้งอยู่ใต้ดิน โดยจัดวางตำแหน่งโดยประมาณให้ตรงกับฝั่งตะวันออกของแม่น้ำ Spree

สถานีรถไฟใต้ดิน สาย U6ตั้งอยู่ที่ปลายด้านตะวันออกของสถานี ใต้ถนนFriedrichstraße โดยตรง นอกจากนี้ ทางด้านใต้ของสถานียังทำหน้าที่เป็นสถานีและปลายทางของรถรางและรถบัส หลายสาย ของ บริษัท ขนส่ง เบอร์ลิน

ตั้งแต่มีการปรับปรุงใหม่ในปี 1999 สถานีแห่งนี้เต็มไปด้วยร้านค้า บูติก และร้านอาหารมากมาย ทำให้สถานีแห่งนี้กลมกลืนไปกับย่าน ช้อปปิ้ง Friedrichstraße ที่อยู่ใกล้เคียง นอกจากนี้ สถานีแห่งนี้ยังมี ศูนย์บริการลูกค้า S-Bahn ของเบอร์ลินและ ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ของ Deutsche Bahnบริเวณลานด้านใต้ของสถานีมี จุดจอด แท็กซี่ ขนาดใหญ่ และสถานีนี้ยังเชื่อมต่อกับระบบรถประจำทางและรถรางของเบอร์ลินอีกด้วย

อดีตอาคารTränenpalastเคยใช้เป็นคลับและเวทีสำหรับการแสดงต่างๆ เช่น การอ่านหนังสือ คอนเสิร์ต และคาบาเรต์จนถึงปี 2549 ^[23]ตั้งแต่เดือนกันยายน 2554 อาคารนี้ได้กลายเป็นพิพิธภัณฑ์สาขาของHaus der Geschichte (บ้านแห่งประวัติศาสตร์) ที่ตั้งอยู่ในเมืองบอนน์และจัดนิทรรศการถาวรที่อุทิศให้กับประวัติศาสตร์ของการข้ามพรมแดนด้านในของเยอรมนี โดยเน้นเป็นพิเศษที่ประสบการณ์ในการข้ามระหว่างเบอร์ลินตะวันออกและตะวันตก

ส่วนนี้ไม่ได้อ้างอิงแหล่งที่มาใดๆโปรดช่วยปรับปรุงส่วนนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงแหล่งที่มาที่เชื่อถือได้ เนื้อหาที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกโต้แย้งและลบออก ( มกราคม2017 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

มีภาพยนตร์หลายเรื่องที่มีฉากที่ถ่ายทำที่สถานี Friedrichstraße:

• ในหนังเรื่อง The Bourne Supremacyเจสัน บอร์นหลบหนีจากตำรวจด้วยการกระโดดจากสะพานหน้าสถานีลงไปบนเรือด้านล่าง
• ในเรื่องThe Keys to the Houseหน้าต่างห้องพักของพ่อและลูกชายหันหน้าไปทางสถานีที่ระดับชานชาลา
• ภาพยนตร์เรื่องThe Legend of Ritaมีฉากมากมายที่ผู้ก่อการร้ายจากกองทัพแดงใช้สถานีเพื่อหลบหนีไปยังเบอร์ลินตะวันออก

แวร์เนอร์ สติลเลอร์ สายลับเยอรมันตะวันออกบรรยายถึงการหลบหนีของเขาผ่านสถานีในบันทึกความทรงจำของเขาเรื่อง Beyond the Wall

ในเรื่องMr Norris Changes Trainsนักเขียนนวนิยายคริสโตเฟอร์ อิชเชอร์วูดให้วิลเลียม แบรดชอว์รับประทานแฮมและไข่กับอาร์เธอร์ นอร์ริส ในห้องอาหารชั้นหนึ่งในสถานี

ในCall of Duty: World at Warสถานีถูกใช้เป็นทางหลบหนีของกองทัพแดงในระหว่างการสู้รบที่เบอร์ลิน

ในนวนิยายเรื่องNo Man's Landโดย Michael Califra ผู้บรรยายของเรื่องซึ่งเป็นชาวอเมริกันที่อาศัยอยู่ในเบอร์ลินตะวันตกชื่อริชาร์ด ถูกคุมขังอยู่ที่สถานีหลังจากใช้เวลาทั้งคืนกับ Traudidi Franzke แฟนสาวชาวเยอรมันตะวันออกของเขา

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับBahnhof Berlin Friedrichstraße

• Technische Universität Berlin Architekturmuseum แผนสถาปัตยกรรม
• bildindex der Kunst und Architektur (โรงรถไฟที่กำลังก่อสร้าง พ.ศ. 2424)
• bildindex der Kunst und Architektur (สถานี Friedrichstraße ก่อนส่วนขยายปี 1914-25)
• ข้อมูลสถานี (S-Bahn) (ภาษาเยอรมัน)
• รถไฟ S-Bahn เบอร์ลินที่สถาบันหัวรถจักรและรถม้า