เฮนรี่ ฟาวเลอร์

This article includes a list of general references, but it lacks sufficient corresponding inline citations. Please help to improve this article by introducing more precise citations. (May 2019) (Learn how and when to remove this message)

เฮนรี่ ฟาวเลอร์
ตราประทับของเฮนรี่จากเอกสารวันที่ 30 มีนาคม 925 เขาเป็นนักรบถือหอกและโล่ มีคำว่าHEINRICUS REX (กษัตริย์เฮนรี่)
กษัตริย์แห่งฟรานเซียตะวันออก
รัชกาล	ค.ศ. 919 – 2 กรกฎาคม ค.ศ. 936
ฉัตรมงคล	ค. 24 พฤษภาคม 919 [1]
รุ่นก่อน	คอนราดผู้ยังเกอร์
ผู้สืบทอด	อ็อตโต้ผู้ยิ่งใหญ่
ดยุกแห่งแซกโซนี
รัชกาล	30 พฤศจิกายน 912 – 2 กรกฎาคม 936
รุ่นก่อน	อ็อตโต้ผู้ยิ่งใหญ่
ผู้สืบทอด	อ็อตโต้ผู้ยิ่งใหญ่
เกิด	c. 7 กรกฎาคม 876 มิมิเลบาฝรั่งเศสตะวันออก
เสียชีวิตแล้ว	2 กรกฎาคม 936 (อายุ 59–60 ปี) มิมิเลบา ฟรานเซียตะวันออก
การฝังศพ	โบสถ์เควดลินเบิร์ก
คู่สมรส	ฮาเธเบิร์กแห่งเมอร์เซเบิร์ก มาทิลดาแห่งริงเกิลไฮม์
ปัญหา	ธังมาร์ เฮ็ดวิกแห่งแซกโซนี จักรพรรดิอ็อตโตที่ 1 จักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ เกอร์เบอร์กา ราชินีแห่งฝรั่งเศส เฮนรี่ที่ 1 ดยุกแห่งบาวาเรีย บรูโนผู้ยิ่งใหญ่อาร์ชบิชอปแห่งโคโลญ
ราชวงศ์	ออตโทเนียน
พ่อ	ออตโตที่ 1 ดยุกแห่งแซกโซนี
แม่	เฮดวิกา
ศาสนา	ศาสนาคริสต์นิกายคาลเซโดเนียน

เฮนรี เดอะ ฟาวเลอร์ ( เยอรมัน : Heinrich der VoglerหรือHeinrich der Finkler ; ละติน : Henricus Auceps ; ประมาณ 876 – 2 กรกฎาคม 936 ^[2] ) เป็นดยุคแห่งแซกโซนีตั้งแต่ปี 912 ^[2]และ เป็น กษัตริย์แห่งฟรานเซียตะวันออกตั้งแต่ปี 919 จนกระทั่งเสียชีวิตในปี 936 ในฐานะกษัตริย์ที่ไม่ใช่ชาวแฟรงค์ พระองค์แรก ของฟรานเซียตะวันออก เขาก่อตั้งราชวงศ์ออตโตเนียนแห่งกษัตริย์และจักรพรรดิและโดยทั่วไปแล้วเขาถือเป็นผู้ก่อตั้งรัฐเยอรมันในยุคกลางซึ่งจนกระทั่งในขณะนั้นรู้จักกันในชื่อฟรานเซียตะวันออก เขา เป็นนักล่า ตัวยง และได้รับฉายาว่า "ฟาวเลอร์" เพราะเขาถูกกล่าวหาว่าซ่อม ตาข่าย ดักนกอยู่เมื่อผู้ส่งสารมาถึงเพื่อแจ้งว่าเขาจะเป็นกษัตริย์

เขาเกิดในสายของดยุกแห่งซัคซอนในลิอูดอล ฟิง บิดาของเขา คืออ็อตโตที่ 1 แห่งซัคซอนเสียชีวิตในปี 912 และเฮนรีขึ้นครองราชย์แทน ดยุกคนใหม่ก่อกบฏ ต่อต้าน คอนราดที่ 1 แห่งเยอรมนีกษัตริย์แห่งฟรานเซียตะวันออกเพื่อแย่งชิงสิทธิในที่ดินในดัชชีทูริงเจีย ทั้งสองคืนดีกันในปี 915 และเมื่อเขาสิ้นใจในปี 918 คอนราดก็เสนอให้เฮนรีขึ้นเป็นกษัตริย์พระองค์ต่อไป โดยมองว่าดยุกเป็นคนเดียวเท่านั้นที่สามารถยึดราชอาณาจักรไว้ได้ท่ามกลางการกบฏภายในและการโจมตีของชาวมาไจร์ จาก ภายนอก

เฮนรี่ได้รับเลือกและสวมมงกุฎเป็นกษัตริย์ในปี 919 ต่อมาเขาสามารถเอาชนะดยุคแห่งบาวาเรียและชวาเบีย ที่ก่อกบฏได้ ทำให้การปกครองของเขามั่นคงขึ้น จากการทำสงครามที่ประสบความสำเร็จและการแต่งงานของราชวงศ์ เฮนรี่ได้ครอบครองโลธาริงเจียเป็นข้ารับใช้ในปี 925 ซึ่งแตกต่างจาก บรรพบุรุษ ชาวการอแล็งเจียน ของ เขา เฮนรี่ไม่ได้แสวงหาการสร้างระบอบกษัตริย์แบบรวมอำนาจ แต่ปกครองผ่านดัชชีสเต็มเซลล์ ที่ปกครองตนเองแบบสหพันธรัฐ แทน เฮนรี่ได้สร้างระบบป้อมปราการและทหารม้าหนัก เคลื่อนที่ ครอบคลุมเยอรมนีเพื่อต่อต้านภัยคุกคามจากมาไจยาร์ และในปี 933 เขาก็เอาชนะพวกเขาได้ในยุทธการที่ริอาเดทำให้การโจมตีของชาวมาไจยาร์ยุติลงในอีก 21 ปีถัดมาและก่อให้เกิดความรู้สึกเป็นชาติเยอรมัน พระเจ้าเฮนรีทรงขยายอำนาจปกครองของเยอรมันในยุโรปอย่างมากด้วยการเอาชนะชาวสลาฟในปี 929 ที่ยุทธการเลนเซนริม แม่น้ำ เอลเบ โดยทรงบีบให้ดยุค เวนเซสเลาส์ที่ 1 แห่งโบฮีเมียยอมจำนนโดยการรุกรานดั ช ชีโบฮีเมียในปีเดียวกัน และทรงพิชิตอาณาจักรเดนมาร์ก ใน ชเลสวิกในปี 934 สถานะการมีอำนาจปกครองของเฮนรีทางเหนือของเทือกเขาแอลป์ได้รับการยอมรับจากกษัตริย์ รูด อล์ฟแห่งเวสต์ฟรังเซียและรูดอล์ฟที่ 2 แห่งเบอร์กันดีตอนบน ซึ่งทั้งสองพระองค์ยอมรับตำแหน่งที่อยู่ใต้บังคับบัญชาในฐานะพันธมิตรในปี 935 พระเจ้าเฮนรีทรงวางแผนเดินทางไปกรุงโรมเพื่อทรงรับการสวมมงกุฎเป็นจักรพรรดิโดยพระสันตปาปาแต่แผนการนี้ถูกขัดขวางด้วยการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ พระเจ้าเฮนรีทรงป้องกันไม่ให้อำนาจราชวงศ์ล่มสลายเช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในเวสต์ฟรังเซียและทรงทิ้งอาณาจักรที่แข็งแกร่งกว่ามากให้แก่จักรพรรดิอ็อตโตที่ 1 ผู้สืบทอดตำแหน่ง พระองค์ถูกฝังที่เควดลินเบิร์กแอบบีย์ซึ่งก่อตั้งโดยมาทิลดา ภรรยาของเขา เพื่อเป็นเกียรติแก่พระองค์

เฮน รี่เกิดในเมืองเมมเลเบินในพื้นที่ที่ปัจจุบันคือแซกโซนี-อันฮัลท์ เป็นบุตรชายของอ็อตโตผู้โด่งดังดยุกแห่งแซกโซนี^{[3] และ} เฮดวิกาภรรยาของเขาซึ่งอาจเป็นบุตรสาวของเฮนรี่แห่งฟรานโคเนีย

ในปี 906 เขาแต่งงานกับHatheburg แห่ง Merseburg [ ^3]ลูกสาวของเคานต์ชาวแซกซอน Erwin ก่อนหน้านี้เธอเป็นแม่ชี การแต่งงานถูกยกเลิกในปี 909 เนื่องจากคำปฏิญาณของเธอในฐานะแม่ชีถูกคริสตจักรเห็นว่ายังคงถูกต้อง เธอได้ให้กำเนิดThankmar ลูกชายของ Henry ไปแล้ว การเพิกถอนการแต่งงานทำให้เกิดเครื่องหมายคำถามเกี่ยวกับความชอบธรรมของ Thankmar ต่อมาในปีนั้น เขาแต่งงานกับMatilda [ ^3]ลูกสาวของDietrich แห่ง Ringelheimเคานต์ในWestphalia Matilda ให้กำเนิดลูกชายสามคนและลูกสาวสองคนให้เขาคือHedwigและGerbergaและก่อตั้งสถาบันทางศาสนาหลายแห่งรวมถึงQuedlinburg Abbeyที่ Henry และ Matilda ถูกฝังอยู่ ต่อมาเธอได้รับการประกาศเป็นนักบุญ

ออตโตที่ 1บุตรชายของพระองค์ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามออตโตผู้ยิ่งใหญ่สานต่อผลงานของบิดาในการรวมชนเผ่าเยอรมันทั้งหมดให้เป็นอาณาจักรเดียว และขยายอำนาจของกษัตริย์อย่างมาก พระองค์แต่งตั้งสมาชิกในครอบครัวของพระองค์ให้ดำรงตำแหน่งที่สำคัญที่สุดของอาณาจักร ปกครองนักบวชภายใต้การควบคุมของพระองค์เอง เอาชนะชาวมาไจาร์และ พิชิตราชอาณาจักรอิตาลี

เฮนรีได้เป็นดยุกแห่งแซกโซนีหลังจากบิดาของเขาสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 912 เขาเป็นผู้ปกครองที่มีความสามารถซึ่งได้เสริมสร้างตำแหน่งของดัชชีของตนภายในราชอาณาจักรฟรานเซียตะวันออก ที่กำลังอ่อนแอลง และมักจะขัดแย้งกับเพื่อนบ้านทางใต้ในดัชชีฟรานโกเนียอยู่ บ่อยครั้ง

ในวันที่ 23 ธันวาคม 918 คอนราดที่ 1กษัตริย์แห่งฟรานเซียตะวันออกและดยุคแห่งฟรานเซียนสิ้นพระชนม์ แม้ว่าเฮนรี่จะก่อกบฏต่อคอนราดที่ 1 ระหว่างปี 912 ถึง 915 เพื่อแย่งชิงดินแดนในทูรินเจีย แต่ คอนราดก็เสนอให้เฮนรี่เป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง ราชวงศ์เปลี่ยนจากแฟรงค์เป็นแซ็กซอนซึ่งต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมากระหว่างการพิชิตชาร์เลอมาญ และภูมิใจในเอกลักษณ์ของตนเอง ในฐานะแซ็กซอน เฮนรี่เป็นผู้ที่ไม่ใช่แฟรงค์คนแรกที่ขึ้นครองบัลลังก์

การเลือกของคอนราดได้รับการตัดสินใจโดยพี่ชายของเขา ดยุคเอเบอร์ฮาร์ดที่ 3 แห่งฟรานโคเนียในการประชุมสภาจักรวรรดิแห่งฟริตซ์ลาร์ในปี 919 ขุนนางชาวฟรานโคเนียและแซกซอนที่มาร่วมประชุมได้เลือกเฮนรี่เป็นกษัตริย์ โดยดยุคในภูมิภาคอื่นๆ ที่ไม่ได้เข้าร่วมในการเลือกตั้ง อาร์ชบิชอปเฮอริเกอร์แห่งไมนซ์เสนอที่จะเจิมเฮนรี่ตามพิธีปกติ แต่เขาปฏิเสธ - ซึ่งเป็นกษัตริย์เพียงคนเดียวในสมัยของเขาที่ไม่ได้เข้าพิธีนั้น - อ้างว่าเป็นเพราะว่าเขาต้องการเป็นกษัตริย์ไม่ใช่เพราะคริสตจักร แต่เพราะต้องการเป็นกษัตริย์เพราะประชาชนยกย่องเขา

เฮนรี่ซึ่งได้รับการเลือกให้เป็นกษัตริย์โดยชาวแซ็กซอนและฟรานโคเนียนที่ฟริตซ์ลาร์เท่านั้น จำเป็นต้องปราบปรามดยุคคนอื่นๆ

ในไม่ช้า ด ยุคเบิร์ชาร์ดที่ 2 แห่งชวาเบียก็สาบานตนว่าจะจงรักภักดีต่อกษัตริย์องค์ใหม่ แต่เมื่อเขาสิ้นพระชนม์ เฮนรีก็แต่งตั้งขุนนางจากฟรานโคเนียให้เป็นดยุคคนใหม่

ดยุคอาร์นุลฟ์แห่งบาวาเรียผู้เป็นเจ้าผู้ปกครองอาณาจักรอันใหญ่โต มีอำนาจโดยพฤตินัยใน ฐานะกษัตริย์ และบางครั้งถึงกับมีชื่อระบุไว้ในเอกสารด้วยซ้ำ พิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นคนที่ยากจะเอาชนะได้มาก จนกระทั่งเฮนรีเอาชนะเขาได้ในสองสงครามในปี 921

ในข้อความที่เหลือจากข้อความยาวๆ เรื่อง "Fragmentum de Arnulfo duce Bavariae (de)" ผู้เขียนได้ให้ความประทับใจอย่างมีชีวิตชีวาเกี่ยวกับข้ออ้างที่ไม่ชัดเจนของเฮนรี่ที่เกิดขึ้นในบาวาเรีย ข้อความนี้เริ่มต้นด้วยประโยคหนึ่งอย่างกะทันหัน โดยกล่าวถึงการที่เฮนรี่ที่ 1 ( Saxo Heimricus ) รุกรานอาณาจักรบาวาเรีย ( regnum Baioariae ) ในลักษณะที่เป็นศัตรูตามคำแนะนำของบิชอปที่ไม่ได้ระบุชื่อ ซึ่งชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่าการบุกรุกครั้งนี้ผิดกฎหมาย กล่าวคือบาวาเรียเป็นดินแดนที่บรรพบุรุษของเฮนรี่ไม่เคยครอบครองแม้แต่ฟุตเดียว (gressum pedis) นี่เป็นเหตุผลด้วย – ตามพระประสงค์ของพระเจ้า (Dei nutu) – ที่เขาพ่ายแพ้ในการรบครั้งแรกนี้ ซึ่งอาจถือได้ว่าเป็นหลักฐานว่าเฮนรี่ได้รบรบกับบาวาเรียและอาร์นูลฟ์มากกว่าหนึ่งครั้ง ในบทที่สอง นักประวัติศาสตร์ที่ไม่มีใครรู้จักได้บอกเป็นนัยว่าคอนราดที่1 บรรพบุรุษของเฮนรี่ที่ครองบัลลังก์ ได้รุกรานบาวาเรียในลักษณะที่ผิดกฎหมายและเป็นปฏิปักษ์ (non regaliter, sed hostiliter) เช่นกัน กล่าวกันว่าคอนราดได้ปล้นสะดมไปทั่วดินแดน ฆ่าและปล้นสะดม ทำให้เด็กหลายคนกลายเป็นเด็กกำพร้า (orphanos) และผู้หญิงเป็นหม้าย (viduas) รัติสบอนซึ่งเป็นที่นั่งของดยุค ถูกจุดไฟเผาและปล้นสะดม หลังจากคอนราดได้ก่ออาชญากรรมเหล่านี้ (peccatis) รายงานว่าพระเจ้าช่วย (divino nutu) บังคับให้เขาถอนตัว เหตุผลไม่ได้ระบุไว้ ส่วนสุดท้ายเป็นคำสรรเสริญเยินยอต่อดยุคอาร์นูลฟ์ ซึ่งได้รับการบรรยายว่าเป็นผู้นำที่รุ่งโรจน์ (gloriosus dux) โดยได้รับพรจากสวรรค์ (ex alto) ด้วยคุณธรรมทุกประเภท กล้าหาญและมีพลัง เขาเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่ช่วยชีวิตประชาชนของเขาจากภัยพิบัติของชาวแซ็กซอน (de sevienti gladio paganorum) และคืนอิสรภาพให้พวกเขา การสรรเสริญดยุคแห่งบาวาเรียนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครเทียบได้ในยุคนั้น และเน้นย้ำถึงตำแหน่งอำนาจของเขาในภาคตะวันออกเฉียงใต้ของอาณาจักรแฟรงก์ตะวันออก ซึ่งตกอยู่ในอันตรายจากการแตกสลาย ทำให้ "อาร์นุลฟ์ ... เกือบจะ [พบ] เสียงสะท้อนเดียวกันในประวัติศาสตร์อันหายากในสมัยของเขา เช่นเดียวกับที่กษัตริย์เฮนรี่ทำ"

เฮนรีทรงล้อมที่ประทับของอาร์นูลฟ์ที่เมืองราทิสบอนและทรงบีบให้ดยุคต้องยอมจำนน อาร์นูลฟ์ได้สวมมงกุฎเป็นกษัตริย์แห่งบาวาเรียในปี 919 แต่ในปี 921 พระองค์ได้สละราชบัลลังก์และยอมจำนนต่อเฮนรี โดยยังคงรักษาอำนาจปกครองตนเองและสิทธิในการผลิตเหรียญกษาปณ์ของตนเองเอาไว้

ในสมัยของพระองค์ กษัตริย์ถือเป็นผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในบรรดาผู้เท่าเทียมกัน กษัตริย์และเจ้าชายได้ร่วมกันกำหนดนโยบาย และตำแหน่งของสถาบันพระมหากษัตริย์ก็ค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้นทีละน้อย แม้แต่ในสมัยของจักรพรรดิออตโตมหาราชและพระมหากษัตริย์ในเวลาต่อมา การสร้างฉันทามติก็ยังคงมีความสำคัญ^{[4] [5]}

ในปี 920 กษัตริย์แห่งเวสต์ฟรานเซียชาร์ลส์ผู้เรียบง่ายบุกโจมตีและเดินทัพไปจนถึงพเฟดเดอร์สไฮม์ใกล้กับเมืองวอร์มส์แต่ล่าถอยเมื่อทราบว่าเฮนรี่กำลังจัดกองทัพ^[6]ในวันที่ 7 พฤศจิกายน 921 เฮนรี่และชาร์ลส์พบกันและทำสนธิสัญญาบอนน์ซึ่งเฮนรี่ได้รับการยอมรับให้เป็นกษัตริย์แฟรงก์ตะวันออกและการปกครองของชาร์ลส์ในโลธาริงเกียได้รับการยอมรับ^[7]จากนั้นเฮนรี่ก็เห็นโอกาสที่จะยึดโลธาริงเกียเมื่อสงครามกลางเมืองเกี่ยวกับการสืบราชบัลลังก์เริ่มขึ้นในเวสต์ฟรานเซียหลังจากการราชาภิเษกของกษัตริย์ โร เบิร์ตที่ 1 ^[8]ในปี 923 เฮนรี่ข้ามแม่น้ำไรน์สองครั้ง ยึดครองดัชชีได้เป็นส่วนใหญ่^[9]โลธาริงเกียทางตะวันออกอยู่ในความครอบครองของเฮนรี่จนถึงเดือนตุลาคม 924 ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

ในปี ค.ศ. 925 ดยุคกิลเบิร์ตแห่งโลธาริงเกียก่อกบฏ เฮนรีรุกรานดัชชีและล้อมกิลเบิร์ตที่ซุลพิช (โทลเบียก) ยึดเมืองและครอบครองดินแดนส่วนใหญ่ของเขา เฮนรียอมให้กิลเบิร์ตยังคงมีอำนาจในฐานะดยุคต่อไป และจัดการให้เกอร์เบอร์กา ลูกสาวของเขาแต่งงานกับข้าราชบริพารคนใหม่ในปี ค.ศ. 928 ด้วยเหตุนี้ เขาจึงนำอาณาจักรที่สูญเสียไปในปี ค.ศ. 910 กลับคืนสู่ราชอาณาจักรในฐานะดัชชีลำดับที่ห้า

ภัยคุกคามจากพวกปล้นสะดมของชาวมาไจาร์ทำให้สถานการณ์ของเขาดีขึ้น เพราะเหล่าดยุคและขุนนางทุกคนต่างตระหนักดีว่ามีเพียงรัฐที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่สามารถปกป้องดินแดนของตนจากการบุกรุกของพวกอนารยชนได้

ในปี ค.ศ. 919 เฮนรีพ่ายแพ้ต่อชาวมาไจาร์ในสมรภูมิพูเคินโดยหลบหนีการสังหารในสมรภูมิได้อย่างหวุดหวิด แต่สามารถหลบภัยในเมืองพูเคินได้^[a]

ในปี 921 ชาวมาไจาร์ได้บุกโจมตีฟรานเซียตะวันออกและอิตาลีอีกครั้ง แม้ว่ากองกำลังชาวมาไจาร์จำนวนมากจะพ่ายแพ้ที่ บริเวณ ชายแดนบาวาเรียนของคารินเทียใกล้กับเมืองเบล บูร์ก โดยเอเบอร์ฮาร์ด และเคานต์แห่งเมรานและกองกำลังอีกกลุ่มหนึ่งก็พ่ายแพ้ต่อลิอุตฟรีด เคานต์แห่งเอลซาส (ภาษาฝรั่งเศสอ่านว่าอาลซัส ) แต่ชาวมาไจาร์ก็ยังคงโจมตีฟรานเซียตะวันออกต่อไป

เฮนรีจับเจ้าชายฮังการีได้สำเร็จ และจัดการสงบศึกสิบปีในปี 924 แม้ว่าเขาจะตกลงจ่ายบรรณาการประจำปีก็ตาม โดยการทำเช่นนี้ เขาและเหล่าดยุคจึงมีเวลาในการสร้างเมืองที่มีป้อมปราการใหม่และฝึกกองกำลังทหารม้าชั้นยอดใหม่^[11]เฮนรีสร้างนิคมที่มีป้อมปราการเพื่อป้องกันผู้รุกรานชาวมาไจาร์และชาวสลาฟ ในปี 932 เฮนรีปฏิเสธที่จะจ่ายบรรณาการประจำปีให้กับชาวมาไจาร์ เมื่อพวกเขาเริ่มโจมตีอีกครั้ง เฮนรีพร้อมด้วยกองทัพที่ปรับปรุงดีขึ้นในปี 933 ที่สมรภูมิริอาเดได้บดขยี้ชาวมาไจาร์จนหมดสิ้นจนพวกเขาไม่เคยกลับไปยังดินแดนทางตอนเหนือของอาณาจักรของเฮนรีอีกเลย^[12]

ระหว่างการสงบศึกกับชาวมาไจาร์ เฮนรีได้ปราบชาวสลาฟโปลาเบียนที่อาศัยอยู่บริเวณชายแดนด้านตะวันออกของเขา ในฤดูหนาวของปี 928 เขาเดินทัพไปต่อต้านชนเผ่าสลาฟเฮเวลลีและยึดเมืองหลวง บ รันเดินบวร์ก ของพวกเขา จากนั้นเขาก็บุกยึดดิน แดนโกลมาเช่บน แม่น้ำ เอลเบ ตอนกลาง ยึดเมืองหลวงกานา (จาห์นา) ได้สำเร็จหลังจากถูกปิดล้อมและได้สร้างป้อมปราการ (ภายหลังคืออัลเบรชท์สบูร์ก ) ที่ไมเซนในปี 929 ด้วยความช่วยเหลือของอาร์นูล์ฟแห่งบาวาเรีย เฮนรีได้เข้าสู่ดัชชีโบฮีเมียและบังคับให้ดยุคเวนเซสเลาส์ที่ 1จ่ายบรรณาการประจำปีแก่กษัตริย์อีกครั้ง^[13]

ในขณะเดียวกัน ชาวสลาฟRedariiได้ขับไล่หัวหน้าของพวกเขาออกไป ยึดเมืองWalslebenและสังหารชาวเมือง เคานต์ Bernard และ Thietmar ได้เดินทัพไปยังป้อมปราการLenzenซึ่งอยู่เลยแม่น้ำ Elbe และหลังจากการต่อสู้ ที่ดุเดือด ก็สามารถเอาชนะศัตรูได้หมดสิ้นในวันที่ 4 กันยายน 929 ชาวLusatiansและชาวUkrani ที่แม่น้ำ Oderตอนล่างถูกปราบและเปลี่ยนเป็นเสบียงในปี 932 และ 934 ตามลำดับ^[14]ในดินแดนที่ถูกพิชิต เฮนรีไม่ได้สร้าง การบริหาร แบบเดินทัพซึ่งดำเนินการโดย Otto I ผู้สืบทอดตำแหน่งของเขา

เฮนรียังทำให้ดินแดนทางเหนือสงบลงด้วย ซึ่งชาวเดนมาร์กได้รุกรานชาวฟรีเซียนทางทะเล พระภิกษุและนักบันทึกพงศาวดารวิดูคินด์แห่งคอร์เวย์รายงานว่าชาวเดนมาร์กเป็นข้าหลวงของเฮนรี เดอะ ฟาวเลอร์ในRes gestae Saxonicae ^[15]เฮนรีรวมดินแดนที่ชาวเวนด์ ยึดครองเข้าในอาณาจักรของเขา ซึ่งร่วมกับชาวเดนมาร์กได้โจมตีเยอรมนี และยังพิชิตชเลสวิกในปี 934 อีกด้วย ^[12]

เฮนรีเป็นกษัตริย์แซกซอนพระองค์แรกของฟรานเซียตะวันออกและเป็นผู้ก่อตั้งราชวงศ์ออตโตเนียน เขาและลูกหลานปกครองฟรานเซียตะวันออกและต่อมาคือจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่ปีค.ศ. 919 จนถึงปีค.ศ. 1024

เฮนรี่มีภรรยาสองคนและลูกอย่างน้อยหกคน:

• กับฮาเธเบิร์ก : ^[3]

1. แทงก์มาร์ (908–938) ^[3] – ก่อกบฏต่ออ็อตโต พี่ชายต่างมารดาของเขา และถูกฆ่าในสนามรบเมื่อปี 938

• กับมาทิลด้า : ^[3]

1. เฮ็ดวิก (ค.ศ. 910–965) ^[3] – ภรรยาของฮิวจ์ผู้ยิ่งใหญ่ดยุคแห่งโรเบอร์ เตียนผู้ทรงพลัง แห่งเวสต์ฟรานเซียมารดาของฮิวจ์ กาเปต์กษัตริย์แห่งเวสต์ฟรานเซีย
2. ออตโตที่ 1 (912–973) ^[3] – ดยุคแห่งแซกโซนีกษัตริย์แห่งฟรานเซียตะวันออกและจักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ในปี 929 เฮนรีแต่งงานกับออตโตกับอีดไจธ์ธิดาของเอ็ดเวิร์ดผู้เฒ่ากษัตริย์แห่งเวสเซ็กซ์ หนึ่งในบุตรชายของพระองค์คือเจ้าชาย (dux) Slavník จากมารดาที่ไม่ทราบแน่ชัด เขาได้ก่อตั้งราชวงศ์ Slavník จากราชวงศ์นี้ตระกูลขุนนาง Lehoczky ต่อมาก็เกิดขึ้น
3. Gerberga (913–984) ^[3] – ภรรยาของ (1) ดยุกGilbert แห่ง Lotharingiaและ (2) พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 แห่งฝรั่งเศส
4. เฮนรีที่ 1 (919–955) – ดยุกแห่งบาวาเรีย^[16]
5. บรูโน (925–965) ^[3] – อาร์ชบิชอปแห่งโคโล ญจน์ และดยุคแห่งโลทารินเกียและผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่ง ฟรานเซี ยตะวันตก

เฮนรีกลับมาเป็นที่สนใจของสาธารณชนอีกครั้งในบทบาทหนึ่งใน โอเปร่าเรื่อง Lohengrin (1850) ของริชาร์ด วากเนอร์โดยพยายามได้รับการสนับสนุนจาก ขุนนาง ชาวบรา บันต์ เพื่อต่อต้านชาวมาไจาร์ หลังจากความพยายามที่จะสร้างเอกภาพแห่งชาติเยอรมันล้มเหลวด้วยการปฏิวัติในปี 1848วากเนอร์ก็ยึดมั่นในภาพลักษณ์ของเฮนรีในฐานะผู้ปกครองชนเผ่าเยอรมันทั้งหมดตามคำแนะนำของนักเคลื่อนไหวเพื่อชาติเยอรมันอย่างฟรีดริช ลุดวิก จาห์น

มีหลักฐานว่าไฮน์ริช ฮิมม์เลอร์มองว่าตนเองเป็นการกลับชาติมาเกิดของเฮนรี่ ซึ่งได้รับการประกาศให้เป็นกษัตริย์องค์แรกของเยอรมนี^{[17] [18]} ฮิมม์เลอร์เดินทางไปเควดลินเบิร์กหลายครั้งเพื่อจัดพิธีในสุสานในวันครบรอบวันสวรรคตของกษัตริย์เมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม พิธีนี้เริ่มขึ้นในปี 1936 ซึ่งเป็นเวลา 1,000 ปีหลังจากที่เฮนรี่สิ้นพระชนม์ ฮิมม์เลอร์ถือว่าพระองค์เป็น "กษัตริย์เยอรมันองค์แรก" และประกาศว่าสุสานของพระองค์เป็นสถานที่แสวงบุญสำหรับชาวเยอรมัน ในปี 1937 พระบรมศพของกษัตริย์ถูกฝังใหม่ในโลงศพใหม่^[19]

• เฮนรี่ เดอะ ฟาวเลอร์ เป็นตัวละครหลักใน โอเปร่าเรื่อง โลเฮงกรินของริชาร์ด วากเนอร์
• Henry the Fowler คือหนึ่งในสองศัตรูตัวฉกาจ โดยเป็นบอสตัวสุดท้ายในภารกิจสุดท้ายของเกมReturn to Castle Wolfenstein ที่ออก ในปี 2001 เกมดังกล่าวพรรณนาถึงเขาในฐานะนักเล่นไสยศาสตร์ผู้ชั่วร้าย และทำให้เขาอยู่ในปี 943 CE ซึ่งผิดยุคไปจากเดิม 7 ปีหลังจากที่เขาเสียชีวิตในปี 936

• แผนภูมิลำดับเครือญาติของพระมหากษัตริย์เยอรมัน

• Bachrach, David S. (2012). สงครามในเยอรมนีในศตวรรษที่ 10. The Boydell Press
• Bachrach. David S. “การปรับโครงสร้างชายแดนตะวันออก: Henry I แห่งเยอรมนี 924–936” วารสารประวัติศาสตร์การทหาร (ม.ค. 2014) 78#1 หน้า 9–36
• Barraclough, Geoffrey, ed. (1961). Studies in Medieval History:Meival Germany . เล่มที่ II. เรียงความ. Basil Blackwell
• Bernhardt, John W. (2002). ราชวงศ์ที่ไร้ความหมายและอารามหลวงในภาษาเยอรมันยุคกลางตอนต้น ประมาณ ค.ศ. 936–1075สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์
• ฟริสเชาเออร์, วิลลี (1953). ฮิมม์เลอร์ อัจฉริยะผู้ชั่วร้ายแห่งไรช์ที่สามออดัมส์
• Kersten, Felix (1957). บันทึกความทรงจำของ Kersten: 1940–1945 . Macmillan
• ฟอน โฮลต์ซมันน์, โรเบิร์ต (1935) Thietmari Merseburgensis Episcopi Chronicon. ไวด์มันน์เชอ บุชฮันด์ลุง.
• ยานเซ่น, คาร์ล-ไฮนซ์ (2000) "ฮิมม์เลอร์ส ไฮน์ริช(เยอรมัน)" (PDF ) ตาย ไซท์. สืบค้นเมื่อ24 พฤษภาคม 2559 .
• Krofta, Kamil (1957). "Bohemia to the Extinction of the Premyslids". ใน Tanner, JR; Previt-Orton, CW; Brook, ZN (บรรณาธิการ). The Cambridge Medieval History: Victory of the Papacy . เล่มที่ VI. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์
• Leyser, Karl (1982). เยอรมนีในยุคกลางและเพื่อนบ้าน 900–1250 (ฉบับที่ 1) สำนักพิมพ์ Hambledon
• Poole, Austen Lane (1926). "เยอรมนี: Henry I and Otto the Great". ใน Gwatkin, HM; Whitney, JP; Tanner, JR; Previte-Orton, CW (บรรณาธิการ). The Cambridge Medieval History . Vol. III. Cambridge University Press. หน้า 179–203
• Steinberg, SH (2014). ประวัติศาสตร์สั้น ๆ ของเยอรมนี. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ISBN 978-1-107-66016-8-

• อาร์โนลด์ เบนจามินเยอรมนีในยุคกลาง ค.ศ. 500–1300: การตีความทางการเมือง (เบซิงสโตก: Palgrave Macmillan, 1997)
• Bachrach, David S., 'องค์กรทหารของออตโตเนียนเยอรมัน, c. 900–1018: มุมมองของบิชอป Thietmar แห่ง Merseburg', วารสารประวัติศาสตร์การทหาร , 72 (2008), 1061–1088
• Bachrach, David S., 'การใช้พระราชอำนาจในยุโรปยุคกลางตอนต้น: กรณีของอ็อตโตมหาราช 936–73' ยุโรปยุคกลางตอนต้น 17 (2009), 89–419
• Bachrach, David S., 'Henry I of Germany's 929 Military Campaign in Archaeological Perspective', ยุโรปยุคกลางตอนต้น , 21 (2013), 307–337
• Bachrach. David S., 'การปรับโครงสร้างชายแดนตะวันออก: Henry I แห่งเยอรมนี, 924–936', วารสารประวัติศาสตร์การทหาร , 78 (2014), 9–36
• จิลลิงแฮม จอห์นราชอาณาจักรเยอรมนีในยุคกลางตอนปลาย (900–1200) (ลอนดอน: สมาคมประวัติศาสตร์ 2514)
• Leyser, Karl, กฎและความขัดแย้งในสังคมยุคกลางตอนต้น: แซกโซนีออตโตเนียน (อินเดียนา: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอินเดียนา, 2522)
• Leyser, Karl, Medieval Germany and Its Neighbours 900–1250 (ลอนดอน: The Hambledon Press, 1982)
• Müller-Mertens, Eckhard, 'The Ottonians as Kings and Emperors', ในThe New Cambridge Medieval History III: c. 900–1024 , ed. by Timothy Reuter (Cambridge: Cambridge University Press, 2000), หน้า 233–266
• Nicholas, David M., The Evolution of the Medieval World: Society, Government & Thought in Europe, 312–1500 (ลอนดอน: Routledge, 1992)
• Peden, Alison 'Unity, Order and Ottonian Kingship in the Thought of Abbo of Fleury', ในBelief and Culture in the Middle Ages: Studies Presented to Henry Mayr-Harting , ed. Richard Gameson and Henrietta Leyser (Oxford: Oxford University Press, 2001), หน้า 158–168
• Reuter, Timothy, เยอรมนีในยุคกลางตอนต้น ราวๆ ค.ศ. 800–1056 (ลอนดอน: Longman Group, 1991)
• Reuter, Timothy 'ระบบคริสตจักรจักรวรรดิ' ของผู้ปกครองออตโตเนียนและซาลิอัน: การพิจารณาใหม่', วารสารประวัติศาสตร์คริสตจักร , 33 (2011), 347–375

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับหมวดหมู่: Henry I the Fowler

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Henry I the Fowler

วิกิซอร์สมีข้อความต้นฉบับที่เกี่ยวข้องกับบทความนี้:

เฮนรี่ ฟาวเลอร์

• พระราชกฤษฎีกาของเฮนรี่ที่ 1 สำหรับอารามเฮอร์สเฟลด์ 1 มิถุนายน 932 พร้อมตราประทับของพระองค์"ภาพดิจิทัล" คลังภาพถ่ายของเอกสารต้นฉบับเก่า ( Lichtbildarchiv älterer Originalurkunden ) มหาวิทยาลัยมาร์บูร์ก
• สิ่งตีพิมพ์เกี่ยวกับ Henry I ใน OPAC ของRegesta Imperii