อิบนุ อาราบี

มีการเสนอให้รวมอิบนุ อาราบีและลัทธิลึกลับเชิงทฤษฎีไว้ในบทความนี้ ( อภิปราย ) เสนอตั้งแต่เดือนเมษายน 2024

อัช-เชค อัล-อัคบัร มูห์ยี อัด-ดีน อิบนุ อาหรับ
อาหรับ
เกิด	28 กรกฎาคม 2508 มูร์เซียไทฟาแห่งมูร์เซีย (ปัจจุบันคือมูร์เซียแคว้นมูร์เซียสเปน )
เสียชีวิตแล้ว	16 พฤศจิกายน 1240 (1240-11-16)(อายุ 75 ปี) Ṣāliḥiyya , ดามัสกัส , รัฐสุลต่านอัยยูบิด
ยุค	ปรัชญาในยุคกลาง ปรัชญาศตวรรษที่ 12 ปรัชญาศตวรรษที่ 13
ภูมิภาค	ปรัชญาตะวันออกกลาง ปรัชญาอิสลาม
โรงเรียน	ผู้ก่อตั้งอักบาริยา
ความสนใจหลัก	ลัทธิความลึกลับ พระนามของพระเจ้า ออนโทโลยี บทกวี สุฟีอภิปรัชญา
ชื่ออาหรับ
ส่วนบุคคล( Ism )	มูฮัมหมัด
นามสกุล( นาซับ )	อิบัน ʿอาลี บิน มูฮัมหมัด บิน อาหรับบี
คุนย่า( Kunya )	อบูอับดุลลอฮ์
คำคุณศัพท์( ลาคับ )	อิบนุ อาหรับ
นิศบา( Nisba )	อัลฮาติมี อาฏาตี

ส่วนหนึ่งของซีรีส์เกี่ยวกับศาสนาอิสลาม ซูฟี
สุสานของอับดุลกอดีร์ กิลานี กรุงแบกแดด ประเทศอิรัก
ไอเดีย อับดาล อัล-อินซาน อัล-คามิล บาก้า ดาร์วิช ดอว์ค ฟาคีร์ ฟาน่า ฮาล ฮักกีกา อิซาน อิรฟาน อิชค คารามัต กัชฟ์ ลาไตฟ์ มันซิล มาริฟา มะกัม มูริด มุรชิด นาฟส์ นูร์ กาลันดาร์ กุฏบ์ ซิลซิลา จักรวาลวิทยาของสุฟี สุฟีอภิปรัชญา ปรัชญาซูฟี บทกวีซูฟี จิตวิทยาของสุฟี ซาลิก ทัสเคียะห์ วาลี ยากีน
การปฏิบัติ อนาชีด ดิกร์ ฮาดรา มูรากาบะห์ กาวาลี ซามะ การหมุนวน ซิยารัต
คำสั่งของสุฟี มนุษย์ต่างดาว บา อาลาวี เบคตาชี กาดิรี ชิสติ นัคช์บันดี ชาดิลี สุฮราวาร์ดี ริฟาอี ขัลวาตี ราห์มานี บาดาวี เดอซูกิ ติจานี ดาร์กาวี อิดริซี่ เซนุสิ บายรามี เยลเวติ ไมซบันดารี มาลามาติ มูริดี สุไลมานียะห์ ซาลิฮิยะห์ อาซิเมีย กุบราวี เมฟเลวี ชัตตารี อุวายซี ฮูรูฟี่ นิมาตุลลอฮี นุคตาวี กาลันดารี ซาฟาวี ซาฮาบียา อัคบารี กาลีบี ฮักกานี อันจูมาน อินายาตี อิสซาวิยะห์ เจอราฮี มาดารี มะห์ดาวี นูร์บาชี ซาเฮดี ซิกรี
รายชื่อซูฟี โดดเด่นในช่วงต้น โดดเด่นทันสมัย นักร้อง
หัวข้อในศาสนาซูฟี เตาฮิด ชารีอะห์ ทาริก้า ฮักกีกา มาริฟา ศิลปะ ประวัติศาสตร์ ดนตรีซูฟี การข่มเหง ซิยารัต
พอร์ทัลอิสลาม
วี ที อี

อิบนุ ʿอาหรับบี ( อาหรับ : ابن عربي , ALA-LC : อิบนุ ʻอาหรับ ‎; ชื่อเต็ม: ابو عبد الله محـمـد بن عربي الصائي الحاتمي , อบู ʻอับดุลลอฮ์ มูฮัมหมัด บิน ʻอาหรับบี อัล-Ṭāī al -Ḥātimī ; 1165–1240) ^[1]เคยเป็นนักวิชาการผู้ลึกลับกวีและนักปรัชญาชาวอาหรับอันดาลูซี มีอิทธิพลอย่างยิ่งในความคิดของอิสลาม จากผลงาน 850 ชิ้นที่เป็นของเขา มีประมาณ 700 ชิ้นที่เป็นของแท้ ในขณะที่ยังมีอีกกว่า 400 ชิ้นที่ยังหลงเหลืออยู่ คำสอนจักรวาลวิทยาของเขากลายเป็นมุมมองโลกที่โดดเด่นในหลายส่วนของโลกมุสลิม^[2]

ชื่อตามประเพณีของเขาคือMuḥyiddīn ( อาหรับ : محيي الدين ; ผู้ฟื้นคืนชีวิตศาสนา ) ^{[3] [4] [5]}หลังจากที่เขาเสียชีวิตและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้ปฏิบัติศาสนาซูฟีเขาได้รับชื่อเสียงด้วยตำแหน่งเกียรติยศเชคอัลอักบาร์ ( อาหรับ : الشيخ الأكبر ) ^[6]ซึ่งในทางกลับกัน นี่คือชื่อที่สำนัก "อักบาร์" ของศาสนาซูฟีได้ชื่อมา ทำให้เขาเป็นที่รู้จักในนามดอกเตอร์แม็กซิมัส (ครูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด) ในยุโรปยุคกลาง [ ^7]อิบนุ อาหรับบี ถือเป็นนักบุญโดยนักวิชาการบางคนและชุมชนมุสลิม^{[8] [9]}

อิบนุ อาราบีเป็นที่รู้จักในฐานะบุคคลคนแรกที่อธิบายแนวคิดของ " วะฮ์ดาต อุล-วุญุด " ("เอกภาพแห่งการดำรงอยู่") อย่างชัดเจน ซึ่งเป็นหลักคำสอนของลัทธิ เอกนิยมที่อ้างว่าสรรพสิ่งในจักรวาลเป็นการแสดงออกของ "ความจริง" ที่เป็นเอกภาพ อิบนุ อาราบีเปรียบเทียบ "ความจริง" นี้กับสิ่งที่เขาเรียกว่า "สิ่งที่เป็นที่สุด" (" อัล-วุญุด อัล-มุตลัค ")

อิบนุ อาราบีเกิดที่เมืองมูร์เซียอัลอันดาลุสในวันที่ 17 ของ เดือน รอมฎอน 560 AH (28 กรกฎาคม ค.ศ. 1165) ^[1]หรือแหล่งข้อมูลอื่น ๆ ระบุว่าเป็นวันที่ 27 ของเดือนรอมฎอน 560 AH (5 สิงหาคม ค.ศ. 1165) ^[5]ชื่อแรกของเขาคือ มูฮัม หมัด ^[6]แต่ต่อมาเรียกว่า 'อาบู 'อับดุลลาห์ (หมายถึง: บิดาของอับดุลลาห์ ) - ตามประเพณีอาหรับคลาสสิก - หลังจากที่เขามีลูกชาย ในผลงานบางชิ้นของเขา อิบนุ อาราบีอ้างถึงตัวเองด้วยชื่อเต็มของเขาว่าอบู 'อับดุลลาห์ มูฮัมหมัด อิบนุ อาลี อิบนุ อัล'อาราบี อัล-ตา'อี อัล-ฮาติมี^{[1] [6]}โดยสามชื่อสุดท้ายบ่งบอกถึงสายเลือดอาหรับ อันสูงส่งของเขา และแน่นอนว่าHâtim al-Tây'îเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะกวีแห่งอาณาจักรอาหรับก่อนอิสลาม^[5]จากเผ่าTayyi ในอาหรับตอนใต้ (ปัจจุบันคือเยเมน) ^[10]

อิบนุ อาหรับมีเชื้อสายอาหรับ^[11]แหล่งข้อมูลบางแห่งระบุว่าเขาสืบเชื้อสายมาจากอาหรับ โดยบิดาเป็นชาวอาหรับที่สืบเชื้อสายมาจากผู้อพยพไปยังอัลอันดาลุสในช่วงปีแรกๆ ของการพิชิตคาบสมุทรไอบีเรียของชาวอาหรับ ในขณะที่มารดาของเขาสืบ เชื้อสายมาจากเบอร์เบอร์^[12]ในFutūḥāt al-Makkīyahเขาเขียนถึงลุงฝ่ายแม่ที่เสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งเป็นเจ้าชายแห่งTlemcenที่ละทิ้งความมั่งคั่งเพื่อใช้ชีวิตแบบนักพรตหลังจากได้พบกับนักพรตซูฟี^[13]บรรพบุรุษฝ่ายพ่อของเขามาจากเยเมนและเป็นหนึ่งในสายเลือดอาหรับที่เก่าแก่ที่สุดในอันดาลูเซียโดยพวกเขาอาจอพยพมาในช่วงคลื่นลูกที่สองของการพิชิตคาบสมุทรไอบีเรียของชาวมุสลิม^[5]

บิดาของเขา 'อาลี อิบนุ มูฮัมหมัด รับใช้ในกองทัพของอิบนุ มาร์ดานีชผู้ปกครองเมืองมูร์เซีย^[1]เมื่อเมืองมูร์เซียพ่ายแพ้ต่ออัลโมฮัดเคาะลีฟะฮ์ในปี ค.ศ. 1172 อิบนุ มาร์ดานีชไม่รอดชีวิตจากความพ่ายแพ้และถูกสังหารในสนามรบ ส่งผลให้บิดาของเขาให้คำมั่นสัญญาว่าจะจงรักภักดีต่ออัลโมฮัดเคาะลีฟะฮ์อบู ยาคูบ ยูซุฟที่ 1 [ ^5]ในเวลานั้น อิบนุ อาหรับีอายุเพียง 7 ขวบ และครอบครัวของเขาย้ายจากเมืองมูร์เซียไปยังเซบียาเพื่อรับใช้ผู้ปกครองคนใหม่^[5]

อิบนุ อาหรับีมีภรรยาสามคน เขาแต่งงานกับมารยัม ผู้หญิงจากตระกูลที่มีอิทธิพล^[1]เมื่อเขายังเป็นผู้ใหญ่และอาศัยอยู่ในอันดาลูเซีย มารยัมยังได้แบ่งปันความปรารถนาของเขาในการเดินตามแนวทางซูฟีตามที่ออสตินอ้างไว้ในSufis of Andalusia :

“ภรรยาผู้ศักดิ์สิทธิ์ของฉัน มัรยัม บินต์ มุฮัมหมัด บินตี อับดูน กล่าวว่า ‘ฉันเคยเห็นบุคคลคนหนึ่งในยามหลับซึ่งฉันไม่เคยเห็นในกาย แต่ปรากฏกายให้ฉันเห็นในช่วงเวลาแห่งความสุขทางจิตวิญญาณของฉัน เขาถามฉันว่าฉันปรารถนาหนทางหรือไม่ ซึ่งฉันตอบว่าฉันปรารถนา แต่ไม่รู้ว่าจะไปถึงได้อย่างไร จากนั้นเขาบอกฉันว่าฉันจะไปถึงจุดนั้นได้ด้วยห้าสิ่ง ได้แก่ ความไว้วางใจ ความแน่ใจ ความอดทน ความตั้งใจแน่วแน่ และความจริง’ ดังนั้น เธอจึงเสนอวิสัยทัศน์ของเธอให้ฉัน (เพื่อให้ฉันพิจารณา) และฉันก็บอกเธอว่านั่นคือวิธีการของชนพื้นเมือง (ซูฟี) ฉันเองก็ไม่เคยเห็นใครที่มีประสบการณ์ลึกลับในระดับนั้น” ^[14]

เมื่ออิบนุ อาหรับบี อาศัยอยู่ในอานาโตเลียเป็นเวลาหลายปี ตามแหล่งข้อมูลต่างๆ ในภาษาอาหรับและเปอร์เซีย เขาได้แต่งงานกับภรรยาม่ายของมัจดูอุดดิน และดูแลการศึกษาของซัดรุดดิน อัลกุนาวี ลูกชายวัยเตาะแตะของเขา ^[5]อิบนุ อาหรับบี ยังได้กล่าวถึงภรรยาคนที่สามของเขาในงานเขียนของเขา ซึ่งเป็นแม่ของอิมาดุดดิน ลูกชายของเขา โดยเขาได้ยกมรดกเป็นหนังสือFutūḥāt al-Makkīyah ฉบับแรกให้กับ เธอ^[5]

อิบนุ อาราบีศึกษาภายใต้การดูแลของนักวิชาการหลายคนในสมัยของเขา ซึ่งหลายคนได้รับการกล่าวถึงในอิญาซะฮ์ (อนุญาตให้สอนและถ่ายทอด) ที่เขียนถึงกษัตริย์อัลมุซัฟฟาร์ บาฮา' อัลดิน กาซี^{[หมายเหตุ 1]} (โอรสของอัลอาดิลที่ 1 แห่งอัยยูบิด ) ^{[16] [17]}ซึ่งหนึ่งในบุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุด ได้แก่: ^{[18] [19] [20]}

• อิบนุ 'อาซากีร์ (เสียชีวิต 571/1176) และบุตรชายของเขา อัล-กอซิม บี. อาลี บี. 'อาซากีร์ [ar] (เสียชีวิต 600/1203)
• อบู ตาฮีร์ อัล-ซิลาฟี (เสียชีวิต 576/1180)
• อิบนุ บัชกูวาล (เสียชีวิต ค.ศ. 578/1183)
• อับดุลฮักก์ อัลอิชบิลี [อาร์] (เสียชีวิตในปี 581/1185) ศิษย์ของอิบนุ ฮัซม์อิบนุ อาราบีอ่านหนังสือของอิบนุ ฮัซม์ทั้งหมดในขณะที่ศึกษาอยู่กับเขา^{[16] [21] [22]}
• อบู ซัยด์ อัล-ซูฮัยลี (เสียชีวิต 581/1185) ^[23]
• อิบนุ ซาร์กุน [อัร] (เสียชีวิต 586/1190) ^[24]
• อิบนุ อัล-จัดด์ [อัร] (สวรรคต 586/1190) ^[25]
• อบูมัดยาน (มรณภาพ 594/1197) ^{[26] [27]}
• อิบนุ รุชด์ (อาเวอร์โรเอส) (เสียชีวิต ค.ศ. 595/1198)
• อิบนุล-เญาซี (เสียชีวิต ค.ศ. 597/1201)
• อิบนุ อบี ญัมเราะห์ [อัร] (เสียชีวิต 599/1202)
• อบู ชุญาอ์ ซาฮีร์ อิบนุ รุสตัม อัล-อิสฟาฮานี (เสียชีวิตเมื่อ ค.ศ. 609/1212) อิหม่ามแห่งศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์ในมัสยิดใหญ่แห่งมักกะห์
• จามาล อัล-ดิน บี. อัล-หะรัสตานี [อาร์] (สวรรคต 614/1217)
• อิบนุ มาลิก (เสียชีวิต ค.ศ. 672/1274)

ในบรรดาลูกศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดของเขา ได้แก่: ^{[28] [29]}

• บาดร์ อัล-ดิน อัล-ฮาบาชิ (เสียชีวิต 618/1221) ^[30]
• อิบนุ อัล-ฟาริด (มรณะ 632/1235) ได้รับการพิจารณาโดย'อับดุลฆอนี อัล-นาบุลซีในหมู่ลูกศิษย์ของอิบนุ อราบี^{[30] [31]}
• อัล-มุซัฟฟาร์ บาฮา อัล-ดิน ฆอซี (โอรสของอัล-อาดิลที่ 1 ชาวอัยยูบิด ) (สวรรคต 613/1216 หรือ 635/1237)
• ซากีย์ อัล-ดิน อัล-บีรซาลี [อาร์] (สวรรคต 636/1239)
• ชัมส์ อัล-ดีน อัล-คูวัยยี [อาร์] (สวรรคต 637/1239)
• อิบนุลดูบัยซี (เสียชีวิต ค.ศ. 637/1239)
• อิบนุลนัจญัร (เสียชีวิต ค.ศ. 643/1245)
• ดียา อัล-ดีน อัล-มักดิซี (สวรรคต 643/1245)
• อิสมาอิล บิน ซอว์ดาคิน (เสียชีวิต 646/1248)
• สะอัด อัล-ดิน อัล-ฮามาวี (สวรรคต 650/1252)
• มุฮิดดีน ยะห์ยา อิบนุ อัล-ซากี (เสียชีวิตเมื่อปี 668/1270) ผู้เป็นผู้อุปถัมภ์อิบนุ อาราบีในดามัสกัส และเป็นผู้จัดเตรียมให้ฝังอิบนุ อาราบีในสุสานของตระกูลบานู อัล-ซากี^{[32] [หมายเหตุ 2]}เขาเป็นลูกหลานของซากีดดีน อะลี บิน มูฮัมหมัด บิน อัล-ซากี (เสียชีวิตเมื่อปี 564/1169) หัวหน้ากอดีชาฟิอีแห่งดามัสกัส ผู้สร้างพันธมิตรทางการเมืองอันทรงพลังกับตระกูลบานู อาซากีร์ (บานู อาซากีร์) ^[34]ซึ่งสมาชิกของพวกเขาดำรงตำแหน่งอันทรงเกียรติในฐานะผู้พิพากษาและนักวิชาการของสำนักชาฟิอีแห่งกฎหมายซุนนีในดามัสกัสนานเกือบสามศตวรรษ (ปลายศตวรรษที่ 11 ถึงต้นศตวรรษที่ 14)
• ซาดร์ อัล-ดิน อัล-กูนาวี (สวรรคต 672/1273)
• เบย์บาร์ส (เสียชีวิต ค.ศ. 676/1277)

อิบนุ อาหรับีเติบโตในศาลปกครองและได้รับการฝึกทหาร^[1]ตามที่เขาสารภาพในอัล-ฟุตุฮัต อัล-มักกียยาเขาชอบเล่นในค่ายทหารกับเพื่อนๆ มากกว่าอ่านหนังสือ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขายังเป็นวัยรุ่น เขาก็ได้ประสบกับนิมิตครั้งแรก ( ฟานา ) และต่อมาเขาเขียนถึงประสบการณ์นี้ว่า "ความแตกต่างของความจริงสากลที่ประกอบขึ้นด้วยการมองนั้น" ^[35]

พ่อของเขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวเขา จึงได้บอกเรื่องนี้กับนักปรัชญาและผู้พิพากษา อิบนุ รุชด์ ( อาเวอร์โรอิส ) ^[35]ซึ่งขอพบกับอิบนุ อาราบี อิบนุ อาราบีกล่าวว่าจากการพบกันครั้งแรกนี้ เขาได้เรียนรู้ที่จะรับรู้ถึงความแตกต่างระหว่างความรู้อย่างเป็นทางการของความคิดเชิงเหตุผลและความเข้าใจที่เปิดเผยเกี่ยวกับธรรมชาติของสิ่งต่างๆ จากนั้นเขาก็รับเอาลัทธิซูฟีและอุทิศชีวิตให้กับเส้นทางจิตวิญญาณ^[35]ต่อมาเมื่อย้ายไปที่เมืองเฟซในโมร็อกโก มูฮัมหมัด อิบนุ กาซิม อัล-ทามิมี ก็กลาย มาเป็นที่ปรึกษาทางจิตวิญญาณของเขา^[36]ในปี ค.ศ. 1200 เขาลาจากครูคนสำคัญที่สุดคนหนึ่งของเขา เชค อาบู ยาคูบ ยูซุฟ อิบนุ ยัคลาฟ อัล-คูมี ซึ่งในขณะนั้นอาศัยอยู่ในเมืองซาเล^[37 ]

อิบนุ อาราบีออกจากอันดาลูเซียครั้งแรกเมื่ออายุ 36 ปีและมาถึงตูนิสในปี ค.ศ. 1193 ^{[ ขัดแย้ง ] [5]}หลังจากอยู่ที่ตูนิเซียได้หนึ่งปี เขาก็กลับมายังอันดาลูเซียในปี ค.ศ. 1194 บิดาของเขาเสียชีวิตไม่นานหลังจากที่อิบนุ อาราบีมาถึงเซบียาเมื่อมารดาของเขาเสียชีวิตไม่กี่เดือนต่อมา เขาก็ออกจากอันดาลูเซียเป็นครั้งที่สองและเดินทางกับน้องสาวสองคนไปที่เมืองเฟส ประเทศโมร็อกโก ในปี ค.ศ. 1195 เขากลับมาที่เมืองกอร์โดบา ประเทศอันดาลูเซียในปี ค.ศ. 1198 และออกจากอันดาลูเซียโดยข้ามจากยิบรอลตาร์เป็นครั้งสุดท้ายในปี ค.ศ. 1200 ^[5]ในขณะที่อยู่ที่นั่น เขาได้รับนิมิตสั่งให้เขาเดินทางไปทางทิศตะวันออก หลังจากเยี่ยมชมสถานที่บางแห่งในมาเกร็บแล้ว เขาก็ออกจากตูนิเซียในปี ค.ศ. 1201 และมาถึงฮัจญ์ในปี ค.ศ. 1202 ^[38]เขาอาศัยอยู่ในมักกะห์เป็นเวลาสามปี และเริ่มเขียนงานของเขาFutūḥāt al-Makkiyya ( الفتوحات المكية ) The Meccan Illuminations —ซึ่งมีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษโดยนักวิชาการหลายคน เช่นEric Winkel [ ^39]

หลังจากใช้เวลาอยู่ที่มักกะห์แล้ว เขาก็เดินทางไปทั่วซีเรียปาเลสไตน์อิรักและอานาโตเลียในปี ค.ศ. 1204 อิบนุ อาราบีได้พบกับเชคมัจดุดดีน อิสฮาก อิบนุ ยูซุฟ (شيخ مجد الدين إسحاق بن يوسف) ชาวมาลัตยาและเป็นผู้มีชื่อเสียงโด่งดังใน ราชสำนัก เซลจุคในครั้งนี้ อิบนุ อาราบีเดินทางไปทางเหนือ โดยพวกเขาไปเยือนเมดินา ก่อน และในปี ค.ศ. 1205 พวกเขาก็เข้าสู่กรุงแบกแดดการเยือนครั้งนี้ทำให้เขามีโอกาสได้พบกับสาวกโดยตรงของเชคอับดุลกอดีร์ ญีลานีอิบัน อราบีอยู่ที่นั่นเพียง 12 วันเพราะเขาต้องการไปเยี่ยมโมซุลเพื่อพบเพื่อนของเขา 'อาลี บิน 'อับดุลลาห์ บิน จามี' ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของกอฎีบ อัล-บาน ผู้ลึกลับ (471-573 AH/1079-1177 AD; قصيب البان) ที่นั่นเขาใช้เวลา ^{หนึ่ง}เดือนรอมฎอนและแต่งเพลงTanazzulāt al-Mawṣiliyya (تنزلات الموصلية), Kitāb al-Jalāl wa'l-Jamāl (كتاب الجلال والجمال, "หนังสือแห่งความสง่างามและความงาม") และKunh mā lā Budda lil- MurīdMinhu ^[41]

ในปี 1206 อิบนุ อาราบีได้เดินทางไปเยือนเยรูซาเล็มเมกกะ และอียิปต์นับเป็นครั้งแรกที่เขาเดินทางผ่านซีเรีย โดยไปเยือนอา เลปโปและดามัสกัส

ต่อมาในปี ค.ศ. 1207 พระองค์เสด็จกลับมายังมักกะห์ พระองค์ยังคงศึกษาและเขียนหนังสือต่อไป โดยทรงใช้เวลาอยู่กับเพื่อนของพระองค์ คือ อบู ชูจา บิน รุสเตม และครอบครัว รวมทั้งนีซามด้วย^[41]

อิบนุ อาราบีใช้ชีวิตในดินแดนเหล่านี้เป็นเวลาสี่ถึงห้าปีถัดมา และเขายังคงเดินทางและจัดเซสชันการอ่านผลงานของเขาต่อหน้าเขาเองด้วย^[42]

หลังจากออกจากอันดาลูเซียเป็นครั้งสุดท้ายเมื่ออายุ 33 ปี (ค.ศ. 1198) และพเนจรไปในโลกอิสลามเป็นเวลาประมาณ 25 ปี เมื่ออายุได้ 58 ปี อิบนุ อาราบีได้เลือกดามัสกัสเป็นบ้านหลังสุดท้ายและอุทิศชีวิตให้กับการสอนและการเขียน^[5]ในเมืองนี้ เขาประพันธ์Fuṣūṣ Al-Ḥikamในปี ค.ศ. 1229 ^{[10] และสรุปต้นฉบับ} Futūḥāt al-Makkiyyaสองฉบับในปี ค.ศ. 1231 และ 1234 ^[5]

อิบนุ อาราบีเสียชีวิตเมื่อวันที่ 22 รอบีอัฎฏอนี 638 AH (16 พฤศจิกายน 1240) ขณะมีอายุได้ 75 ปี เขาถูกฝังไว้ในสุสาน Banu Zaki ซึ่งเป็นสุสานของตระกูลขุนนางแห่งดามัสกัส บนเนิน Qasiyun เขต Salihiyya ดามัสกัส^[43]

หลังจากที่เขาเสียชีวิต คำสอนของอิบนุ อาราบีก็แพร่หลายไปทั่วโลกอิสลามอย่างรวดเร็ว งานเขียนของเขาไม่ได้จำกัดอยู่แค่เฉพาะชนชั้นสูงของชาวมุสลิมเท่านั้น แต่ยังแพร่หลายไปสู่กลุ่มอื่นๆ ในสังคมผ่านการเข้าถึงอย่างกว้างขวางของกลุ่มซูฟี งานของอาราบียังแพร่หลายไปทั่วผ่านงานภาษาเปอร์เซีย ตุรกี และอูรดู กวีชื่อดังหลายคนได้รับการฝึกฝนจากกลุ่มซูฟีและได้รับแรงบันดาลใจจากแนวคิดของอาราบี^[44]

นักวิชาการท่านอื่นๆ ในสมัยของเขา เช่นอัล-มุนาวีอิบนุ อิมาด อัล-ฮันบาลีและอัล-ฟัยรูซาบาดี ต่างก็ยกย่องอิบนุ อาราบีว่าเป็น "มิตรสหายที่ชอบธรรมของอัลลอฮ์และนักวิชาการผู้ซื่อสัตย์แห่งความรู้" "มุจตะฮิด (นักคิดอิสระ) ผู้สมบูรณ์แบบโดยปราศจากข้อสงสัย" และ "อิหม่ามแห่งชารีอะห์ทั้งในด้านความรู้และมรดก ผู้ให้การศึกษาแก่ผู้คนในแนวทางปฏิบัติและความรู้ และเป็นเชคแห่งเชคแห่งผู้คนแห่งความจริงผ่านประสบการณ์ทางจิตวิญญาณ ("ดอว์ค") และความเข้าใจ" ^[45]

แม้ว่าอิบนุ อาราบีจะเคยกล่าวไว้มากกว่าหนึ่งครั้งว่าเขาไม่ได้เดินตามสำนัก ใดสำนักหนึ่ง ในนิติศาสตร์ อิสลามอย่างไม่ลืมหูลืมตา แต่เขาก็เป็นผู้รับผิดชอบในการคัดลอกและรักษาหนังสือของ สำนัก ซาฮีร์หรือสำนักที่ยึดตามตัวอักษร ซึ่งมีการถกเถียงกันอย่างดุเดือดว่าอิบนุ อาราบีเดินตามสำนักนั้นหรือไม่^{[46] [47]} อิกนาซ โกลด์ซิเฮอร์ยืนกรานว่าอิบนุ อาราบีเป็นของ สำนัก ซาฮีร์หรือ สำนัก ฮันบาลีในนิติศาสตร์อิสลาม^[48]ฮัมซา ดัดเจียน อ้างว่าอัดดาส, โชดคีวิซ, กริล, วิงเคิล และอัลโกรับ เข้าใจผิดว่าอิบนุ อาราบีเป็นผู้ไม่ใช้มาซฮาบี^{[49] [50]}

ในต้นฉบับที่ยังมีอยู่ของอิบนุ ฮัซม์ ซึ่งถ่ายทอดโดยอิบนุ อาหรับ อิบนุ อาหรับได้แนะนำผลงานโดยบรรยายถึงวิสัยทัศน์ที่เขามี:

“ข้าพเจ้าเห็นตัวเองอยู่ในหมู่บ้านชาราฟใกล้ซิวิลล์ ที่นั่นข้าพเจ้าเห็นที่ราบสูงซึ่งสูงขึ้นไปบนเนินนั้น ศาสดาได้ยืนอยู่บนเนินนั้น และชายคนหนึ่งซึ่งข้าพเจ้าไม่รู้จักได้เข้ามาหาท่าน พวกเขาโอบกอดกันอย่างรุนแรงจนดูเหมือนว่าพวกเขาจะแทรกซึมกันและกลายเป็นคนๆ เดียวกัน ความสว่างไสวที่ยิ่งใหญ่บดบังพวกเขาจากสายตาของผู้คน 'ข้าพเจ้าต้องการทราบ' ข้าพเจ้าคิด 'ชายแปลกหน้าคนนี้คือใคร' จากนั้นข้าพเจ้าได้ยินบางคนพูดว่า 'นี่คือผู้ยึดถือขนบธรรมเนียม ʿAlī Ibn Ḥazm' ข้าพเจ้าไม่เคยได้ยินชื่อของ Ibn Ḥazm มาก่อน เชคคนหนึ่งของข้าพเจ้าซึ่งข้าพเจ้าได้สอบถาม บอกฉันว่าชายคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญในสาขาวิทยาศาสตร์ฮาดิษ ”

—  โกลด์ซิเฮอร์, Ẓāhirīs: หลักคำสอนและประวัติศาสตร์ของพวกเขา (1971)

โกลด์ซิเฮอร์กล่าวว่า “ช่วงระหว่างศตวรรษที่ 6 (ฮิจเราะห์) และศตวรรษที่ 7 ดูเหมือนจะเป็นช่วงรุ่งเรืองของสำนักฮาฮีร์ในแคว้นอันดาลูเซีย” ^[51]

บางครั้งอิบนุ อาราบีก็ได้เจาะลึกรายละเอียดที่เจาะจง และเป็นที่รู้จักจากมุมมองของเขาที่ว่าความเห็น พ้องต้องกันที่มีผลผูกพันทางศาสนา สามารถเป็นแหล่งที่มาของกฎหมายศักดิ์สิทธิ์ได้ก็ต่อเมื่อเป็นความเห็นพ้องต้องกันของ ชาวมุสลิม รุ่นแรกที่ได้เห็นการเปิดเผยโดยตรงเท่านั้น^[52]

อิบนุ อาราบี ยังได้อธิบายเกี่ยวกับอุปมานิทัศน์แบบซูฟีของการสร้างชารีอะห์โดยอ้างอิงจากงานก่อนหน้านี้ของอัล-ฆอซาลีและอัล-ฮากิม อัล-ติรมีซี [ ^53]

หลักคำสอนเรื่องมนุษย์ผู้สมบูรณ์แบบ ( Al-Insān al-Kāmil ) มักถูกมองว่าเป็นตำแหน่งเกียรติยศที่เชื่อกันว่าเป็นของมูฮัมหมัดซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากลัทธิลึกลับของศาสนาอิสลาม แม้ว่าที่มาของแนวคิดนี้จะเป็นที่ถกเถียงและถกเถียงกัน^[54]อาราบีอาจเป็นคนแรกที่สร้างคำนี้ขึ้นโดยอ้างถึงอาดัมตามที่พบในงานของเขาที่ชื่อว่าFusus al-hikamซึ่งอธิบายว่าเป็นบุคคลที่ผูกพันตนเองกับพระเจ้าและการสร้างสรรค์^[55]

อิบนุ อาราบีใช้แนวคิดที่แพร่หลายอยู่แล้วในวัฒนธรรมซูฟีเพื่อวิเคราะห์และไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับแนวคิดของมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบและการแสวงหาเป้าหมายนี้ของตนเอง ในการพัฒนาคำอธิบายของเขาเกี่ยวกับสิ่งที่สมบูรณ์แบบ อิบนุ อาราบีได้อภิปรายประเด็นของความเป็นหนึ่งเดียวผ่านการเปรียบเทียบของกระจกเป็นอันดับแรก^[56]

ในอุปมาเชิงปรัชญานี้ อิบนุ อาราบีเปรียบเทียบวัตถุที่สะท้อนในกระจกนับไม่ถ้วนกับความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับสิ่งที่พระองค์สร้าง สาระสำคัญของพระเจ้าปรากฏอยู่ในมนุษย์ที่ดำรงอยู่ เนื่องจากพระเจ้าเป็นวัตถุและมนุษย์เป็นกระจก ความหมายมีสองประการ คือ เนื่องจากมนุษย์เป็นเพียงภาพสะท้อนของพระเจ้า จึงไม่สามารถแยกแยะหรือแยกออกจากกันได้ และหากไม่มีพระเจ้า สิ่งที่พระองค์สร้างก็จะไม่มีอยู่ เมื่อบุคคลเข้าใจว่าไม่มีการแยกออกจากกันระหว่างมนุษย์กับพระเจ้า บุคคลนั้นก็จะเริ่มต้นบนเส้นทางแห่งความเป็นหนึ่งเดียวอย่างแท้จริง ผู้ที่ตัดสินใจเดินในความเป็นหนึ่งเดียวนี้ จะแสวงหาความจริงที่แท้จริง และตอบสนองต่อความปรารถนาของพระเจ้าที่จะเป็นที่รู้จัก การค้นหาความจริงแห่งความเป็นหนึ่งเดียวภายในตนเองทำให้บุคคลนั้นกลับมารวมตัวกับพระเจ้าอีกครั้ง และยังทำให้สำนึกในตนเองดีขึ้นด้วย^[56]

มนุษย์ที่สมบูรณ์แบบนั้นผ่านการพัฒนาจิตสำนึกและการตระหนักรู้ในตนเองนี้ กระตุ้นให้เกิดการสำแดงตนเองของพระเจ้า สิ่งนี้ทำให้มนุษย์ที่สมบูรณ์แบบนั้นมีต้นกำเนิดจากทั้งพระเจ้าและโลก อิบนุ อาราบีเรียกเขาในเชิงเปรียบเทียบว่าคอคอดเนื่องจากเป็นคอคอดที่อยู่ระหว่างสวรรค์และโลก มนุษย์ที่สมบูรณ์แบบจึงสนองความปรารถนาของพระเจ้าที่จะเป็นที่รู้จัก การปรากฏตัวของพระเจ้าสามารถเกิดขึ้นได้ผ่านเขาโดยผู้อื่น อิบนุ อาราบีแสดงให้เห็นว่าผ่านการแสดงออกถึงตนเอง คนๆ หนึ่งจะได้รับความรู้จากพระเจ้า ซึ่งเขาเรียกว่าวิญญาณดั้งเดิมของมูฮัมหมัดและความสมบูรณ์แบบทั้งหมดของมัน อิบนุ อาราบีอธิบายรายละเอียดว่ามนุษย์ที่สมบูรณ์แบบนั้นมาจากจักรวาลถึงพระเจ้า และถ่ายทอดวิญญาณของพระเจ้าไปยังจักรวาล^[56]

อิบนุ อาราบีอธิบายแนวคิดเรื่องมนุษย์สมบูรณ์แบบเพิ่มเติมโดยใช้คำอธิบายที่แตกต่างกันอย่างน้อยยี่สิบสองแบบและแง่มุมต่างๆ เมื่อพิจารณาถึงโลโก้[ ^56]เขาพิจารณาโลโก้หรือ "มนุษย์สากล" ในฐานะตัวกลางระหว่างมนุษย์แต่ละคนและสาระสำคัญของพระเจ้า^[57]

อิบนุ อาราบีเชื่อว่ามูฮัมหมัดเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบคนแรกที่เป็นตัวอย่างศีลธรรมของพระเจ้า^[58]อิบนุ อาราบีถือว่าตัวตนแรกที่ถือกำเนิดขึ้นคือความจริงหรือแก่นแท้ของมูฮัมหมัด ( อัล-ฮากีกอ อัล-มูฮัมมาดียะห์ ) ผู้เป็นเจ้านายของสรรพสิ่งทั้งมวล และเป็นแบบอย่างหลักที่มนุษย์ควรเลียนแบบ อิบนุ อาราบีเชื่อว่าคุณลักษณะและพระนามของพระเจ้าปรากฏอยู่ในโลกนี้ โดยคุณลักษณะและพระนามอันศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ปรากฏชัดและสมบูรณ์แบบที่สุดที่เห็นในมูฮัมหมัด อิบนุ อาราบีเชื่อว่าคนๆ หนึ่งอาจเห็นพระเจ้าในกระจกของมูฮัมหมัด เขาอ้างว่ามูฮัมหมัดเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดของพระเจ้า และด้วยการรู้จักมูฮัมหมัด คนๆ หนึ่งจะรู้จักพระเจ้า^[59]

อิบนุ อาราบียังได้บรรยายถึงอาดัม โนอาห์ อับราฮัม โมเสส เยซู และศาสดาท่านอื่นๆ ทั้งหมด รวมทั้งอันบียาอ์ อัลลอฮ์ (ศาสดาของชาวมุสลิม) ว่าเป็นบุคคลที่สมบูรณ์แบบ แต่ไม่เคยเบื่อหน่ายที่จะยกย่องศาสดามูฮัมหมัดว่าเป็นเจ้านาย เป็นแรงบันดาลใจ และเป็นตำแหน่งสูงสุด^{[59] [60]}อิบนุ อาราบีเปรียบเทียบสถานะของตนเองในฐานะบุคคลที่สมบูรณ์แบบว่าเป็นเพียงมิติเดียวเท่านั้นเมื่อเทียบกับธรรมชาติโดยรวมของศาสดามูฮัมหมัด^[60]อิบนุ อาราบีกล่าวอ้างอย่างไม่ธรรมดาเกี่ยวกับอันดับจิตวิญญาณของตนเอง แต่การอ้างถึงความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างกล้าหาญนี้โดยยืนยันว่าความสมบูรณ์แบบที่ "สืบทอดมา" ของเขาเป็นเพียงมิติเดียวของความสมบูรณ์แบบโดยรวมของศาสดามูฮัมหมัด^[60]

ปฏิกิริยาของอิบนุ อับดุล อัส-ซาลามนักวิชาการมุสลิมที่ทั้งผู้สนับสนุนและผู้คัดค้านอิบนุ อาราบีเคารพนับถือ เป็นที่สังเกตเนื่องมาจากข้อโต้แย้งว่าเขาเป็นผู้สนับสนุนหรือผู้คัดค้าน เขาเป็นที่รู้จักในนามสุลต่านอัล-อุลามะฮ์ สุลต่านแห่งนักวิชาการ เป็นมุจตะฮิด ที่มีชื่อเสียง นักเทววิทยา อัชอารีนักกฎหมาย และเป็น ผู้มีอำนาจ ชาฟีอี ชั้นนำ ในยุคของเขา^[61]ดังนั้น บุคคลในความขัดแย้งของอิบนุ อับดุล อัส-ซาลามจึงอ้างสิทธิ์โดยกลุ่มต่างๆ เนื่องมาจากประวัติอันไร้ที่ติของเขาในฐานะผู้ปกป้องชารีอะฮ์ ที่ เหนียวแน่น^[62]

รายงานของ อิบนุ ตัยมียะห์นั้นอิงจากผู้ส่งข่าวที่เชื่อถือได้สองคน คือ อบูบักร บิน ซาลาร์ และอิบนุ ดาคิก อัล-อิดตามรายงานนั้น อิบนุ อับดุล-ซาลามได้ประกาศว่าอิบนุ อาราบีเป็น "เจ้าแห่งความชั่วร้าย" และ "เป็นคนน่ารังเกียจ" ซึ่ง "แสดงออกถึงความเป็นนิรันดร์ของโลกนี้และไม่ได้ห้ามการผิดประเวณี" ^[63]คำตัดสินที่รุนแรงนี้ ซึ่งอิบนุ ตัยมียะห์ถือว่ามีความถูกต้องเหนือข้อสงสัย ได้รับการประกาศโดยอิบนุ อับดุล-ซาลามเมื่อเขามาถึงอียิปต์ในปี 639/1241 นั่นคือหนึ่งปีหลังจากที่เขาเสียชีวิต^[64]เรื่องราวที่เขียนโดยอัล-ซาฟาดีผู้สนับสนุนอิบนุ อาราบีอย่างระมัดระวัง และอัล-ซาฮาบีนักวิจารณ์ที่ขมขื่นของเขา และอาจารย์ของอัล-ซาฟาดี มีประโยชน์อย่างยิ่งในการวางคำตำหนิของอิบนุ อับดุล-ซาลามลงในกรอบประวัติศาสตร์ที่มีความหมาย ทั้งอัล-ซาฟาดีและอัล-ซาฮาบียืนกรานว่าพวกเขาอ่านเรื่องราวที่บันทึกด้วย ลายมือของ อิบนุ ซัยยิด อัล-นาสเอง แต่ถึงกระนั้น เรื่องราวของพวกเขาก็แตกต่างกันไป ทั้งสองเรื่องราวต่างบรรยายถึงความประหลาดใจของอิบนุ ดาคิก อัล-อิด ต่อการวิจารณ์อย่างรุนแรงของอาจารย์ของเขาที่มีต่อวาลี ผู้มีชื่อเสียง ซึ่งทำให้เขาต้องขอหลักฐานการโกหกของอิบนุ อาราบี อิบนุ อับดุลสลามตอบตามนี้ (ในบทประพันธ์ของอัลซาฟาดี): ^[65] “เขาเคยปฏิเสธ [ความเป็นไปได้] ของการแต่งงานระหว่างมนุษย์กับญินเนื่องจากตามที่เขากล่าว ญินเป็นวิญญาณที่ละเอียดอ่อน ในขณะที่มนุษย์มีร่างกายที่มั่นคง ดังนั้นทั้งสองจึงไม่สามารถรวมกันได้ อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา เขาอ้างว่าเขาแต่งงานกับผู้หญิงจากกลุ่มญิน ซึ่งอยู่กับเขาชั่วระยะหนึ่ง จากนั้นตีเขาด้วยกระดูกอูฐจนได้รับบาดเจ็บ เขาเคยแสดงรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขาให้เราดู ซึ่งในเวลานั้นได้ปิดลงแล้ว” ^[66]ในบทประพันธ์ของอัลซาฮาบี: “เขา [อิบนุ อาราบี] กล่าวว่า ฉันแต่งงานกับญิน และเธอให้พรฉันด้วยลูกสามคน จากนั้นก็เกิดขึ้น ฉันทำให้เธอโกรธ และเธอตีฉันด้วยกระดูกจนทำให้เกิดรอยแผลเป็น หลังจากนั้นเธอก็จากไป และฉันก็ไม่เคยเห็นเธออีกเลยนับแต่นั้นมา” ^[67]ความถูกต้องของการดูหมิ่นอิบนุ อับดุล-ซาลามที่มีต่ออิบนุ อาราบี ดูเหมือนจะได้รับการสนับสนุนจาก "จดหมายของเขาเกี่ยวกับผู้ทดแทน [นักบุญ] และความช่วยเหลือ [สูงสุด]" (ริซาลา ฟิล-อับดุล วัล-ฆอว์ษ) ^[68]

ในทางกลับกัน รายงานอีกฉบับหนึ่งที่ยกย่องอิบนุ อาราบีโดยอัลอิซซ์นั้น รายงานโดยอับดุลฆัฟฟาร์ อัลกุซีอัลฟัยรูซาบาดี อัลกอรี อัลบักดาดี อัลสุยูตีอัลชะอ์รานี อัลมักกอรี อิบนุ อัลอิมาดและผู้สนับสนุนคนอื่นๆ แม้จะมีความแตกต่างกันเล็กน้อยในรายงานของพวกเขา แต่ทั้งหมดก็อ้างอิงแหล่งที่มาเดียวกัน: คนรับใช้หรือลูกศิษย์ที่ไม่ระบุชื่อของ lbn 'Abd al-Salam ในบันทึกของอัลกุซี อิบนุ อับดุลละฮ์และคนรับใช้ของเขาเดินผ่านอิบนุ อาราบี ซึ่งสั่งสอนสาวกของเขาในมัสยิดใหญ่อุมัยยัดแห่งดามุสคัส ทันใดนั้น คนรับใช้ก็นึกขึ้นได้ว่า อิบนุ อับดุล ซาลามได้สัญญาว่าจะเปิดเผยตัวตนของนักบุญสูงสุดแห่งยุคสมัยนี้แก่เขา ซึ่งก็คือ “เสาแห่งยุคสมัย” คำถามนี้ทำให้ อิบนุ อับดุล ซาลาม ประหลาดใจ เขาหยุดชะงักชั่วครู่ จากนั้นก็ชี้ไปทางอิบนุ อาราบี แล้วพูดว่า “เขาคือเสา!” “และนี่คือสิ่งที่ท่านกล่าวโจมตีเขา” คนรับใช้ถาม อิบนุ อับดุล ซาลามเพิกเฉยต่อคำพูดนี้และเพียงแค่ตอบซ้ำ^[69]ในเรื่องราวของอัลฟัยรูซาบาดี อิบนุ อับดุล ซาลามถูกนำเสนอในฐานะผู้ชื่นชมเขาอย่างลับๆ ซึ่งตระหนักดีถึงสถานะอันสูงส่งของบุคคลหลังในลำดับชั้นของซูฟี อย่างไรก็ตาม ในฐานะบุคคลสาธารณะ อิบนุ อับดุล-ซาลามระมัดระวังที่จะปกปิดความเห็นที่แท้จริงของเขาเกี่ยวกับซูฟีที่ก่อให้เกิดข้อโต้แย้ง เพื่อ "รักษาแง่มุมภายนอกของกฎหมายศาสนา" ในการทำเช่นนี้ ตามที่อัลฟัยรูซาบาดีกล่าว เขาหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับ "นักกฎหมาย" อย่างชาญฉลาด ซึ่งมองว่าอิบนุ อาราบีเป็นคนนอกรีต^[70]

ความสำคัญของการประเมินที่คลุมเครือของอิบนุ อาราบีของอิบนุ อับดุล-ซาลามสำหรับการโต้แย้งในเวลาต่อมานั้นได้รับการยืนยันเพิ่มเติมด้วยรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในพจนานุกรมชีวประวัติขนาดใหญ่ของอัลฟาซีที่มีชื่อว่า "สร้อยคออันล้ำค่า" (อัล-ลกด์ อัล-ซามิน) อัลฟาซี ซึ่งเป็นนักวิจารณ์ที่ขมขื่นต่อทัศนคติแบบเอกภาพของอิบนุ อาราบี ปฏิเสธเรื่องราวในเวอร์ชันซูฟีโดยระบุว่าเป็นเรื่องแต่งขึ้น อย่างไรก็ตาม ในฐานะมุฮัดดิษ ที่เคร่งครัด เขาพยายามหาเหตุผลสนับสนุนตำแหน่งของตนโดยใช้วิธีการวิพากษ์วิจารณ์หะดีษในปัจจุบัน: ^[71] "ฉันมีความสงสัยอย่างยิ่งว่าเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นโดยพวกซูฟีหัวรุนแรงที่หลงใหลในตัวอิบนุ อาราบี หลังจากนั้น เรื่องนี้ก็แพร่หลายออกไปอย่างกว้างขวางจนกระทั่งไปถึงคนน่าเชื่อถือบางคนที่ยอมรับด้วยความจริงใจ .... ความสงสัยของฉันเกี่ยวกับความถูกต้องของเรื่องนี้ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเนื่องจากข้อสันนิษฐานที่ไม่มีมูลว่าการที่อิบนุ อับดุลสลามยกย่องอิบนุ อาราบีเกิดขึ้นพร้อมๆ กับการที่เขาตำหนิอิบนุ อาราบี คำกล่าวของอิบนุ อับดุลสลามที่ว่าเขาตำหนิอิบนุ อาราบีเพราะเป็นห่วงกฎหมายชารีอะห์นั้น บ่งบอกเป็นนัยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าอิบนุ อาราบีมีตำแหน่งสูงในช่วงเวลาเดียวกับที่อิบนุ อับดุลสลามตำหนิเขา ความผิดพลาดนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับนักวิชาการศาสนาที่น่าเชื่อถือได้ ไม่ต้องพูดถึงคนที่มีความรู้และความถูกต้องอย่างอิบนุอับดุลซาลามเลย ผู้ใดที่สงสัยในเรื่องนี้ ถือว่าทำผิดพลาดและกระทำบาป [โดยถือว่าเขาต้องรับผิดชอบ] ต่อข้อความที่ขัดแย้งกันเอง .... อาจพยายามอธิบายการสรรเสริญอิบนุอับดุลซาลามของอิบนุอาราบีได้ หากมันเกิดขึ้นจริง โดยอาศัยข้อเท็จจริงที่ว่า [อิบนุอับดุลซาลาม] กำลังลังเลระหว่างการสรรเสริญและการตำหนิ เพราะในตอนนั้น อิบนุอาราบีกำลังพูด สถานะของอิบนุอาราบีได้เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น หากเป็นเช่นนั้น คำพูดของอิบนุอับดุลซาลามก็ไม่มีข้อขัดแย้งใดๆ หากเรายอมรับว่าคำสรรเสริญนั้นเกิดขึ้นจริง แต่คำสรรเสริญนั้นก็ถูกยกเลิกโดยรายงานของอิบนุ ดาคิก อัล-อิด เกี่ยวกับการประณามของ ลบนุ อับดุล-ซาลาม [ภายหลัง] ต่อ ลบนุ อาราบี เพราะว่าอิบนุ ดาคิก อัล-อิด ได้ยินอิบนุ อับดุล-ซาลามในอียิปต์เท่านั้น นั่นคือไม่กี่ปีหลังจากอิบนุ อาราบีเสียชีวิต ซึ่งคงไม่ใช่เช่นนั้นเพราะเขา ... ได้รับการศึกษาที่กุส ซึ่งเขาได้ศึกษามาซฮับมาลิกีจนกระทั่งเขาเชี่ยวชาญมันอย่างสมบูรณ์ จากนั้นเขาจึงมาที่ไคโรเพื่อศึกษามาซฮับชาฟิอีและศาสตร์อื่นๆ ภายใต้การชี้นำของอิบนุ อับดุล-ซาลาม ... การจากไปของเขาสามารถเกิดขึ้นได้หลังจากปี 640 ซึ่งเป็นเวลาที่อิบนุ อาราบีเสียชีวิตไปแล้ว ... ขณะนี้ คำสรรเสริญของอิบนุ อับดุลสลาม เกิดขึ้นเมื่ออิบนุ อาราบียังมีชีวิตอยู่ ตามที่เรื่องราวได้ยืนยันไว้แล้ว เพราะเขาไม่ได้ชี้ไปที่ [อิบนุ อาราบี] เมื่อบุคคลนั้น [คนรับใช้] ถามเขาเกี่ยวกับชาวโปแลนด์หรือนักบุญ [ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด] ของยุคนั้นหรือ” ^[72]

หนังสือที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขา ชื่อว่า ' อัล-ฟุตุฮัต อัล-มักกียา ' (ชัยชนะหรือการส่องสว่างของเมกกะ) ซึ่งเริ่มต้นด้วยคำกล่าวเกี่ยวกับหลักคำสอน (ความเชื่อ) ที่อัล-ซาฟาดี (เสียชีวิตในปี 764/1363) กล่าวว่า: "ฉันเห็น (อ่าน) สิ่งนั้น (อัล-ฟุตุฮัต อัล-มักกียา) ตั้งแต่ต้นจนจบ ซึ่งประกอบด้วยหลักคำสอนของอาบู อัล-ฮะซัน อัล-อัชอารีโดยไม่มีความแตกต่าง (เบี่ยงเบน) ใดๆ ทั้งสิ้น" ^{[73] [74]}

ผลงานประมาณ 800 ชิ้นระบุว่าเป็นผลงานของอิบน์ อาราบี แม้ว่าจะมีเพียงบางชิ้นเท่านั้นที่ได้รับการรับรอง การวิจัยล่าสุดระบุว่าผลงานของเขามากกว่า 100 ชิ้นยังคงอยู่ในรูปแบบต้นฉบับ แม้ว่าฉบับพิมพ์ส่วนใหญ่ยังไม่ผ่านการแก้ไขอย่างละเอียดและมีข้อผิดพลาดมากมาย^[76]ผู้เชี่ยวชาญด้านผลงานของอิบน์ อาราบีวิลเลียม ชิตติกอ้างถึงบรรณานุกรมฉบับสมบูรณ์ของออสมัน ยาห์ยาเกี่ยวกับผลงานของอันดาลูเซีย และกล่าวว่าจากผลงาน 850 ชิ้นที่ระบุว่าเป็นผู้ประพันธ์ มีประมาณ 700 ชิ้นที่เป็นของแท้ ในขณะที่อีกกว่า 400 ชิ้นยังคงอยู่^[77]

• The Meccan Illuminations ( Al-Futūḥāt al-Makkiyya ) เป็นผลงานชิ้นใหญ่ที่สุดของเขาซึ่งมีจำนวน 37 เล่ม โดยตีพิมพ์ครั้งแรกใน 4 หรือ 8 เล่มในยุคปัจจุบัน ซึ่งกล่าวถึงหัวข้อต่างๆ มากมาย ตั้งแต่ปรัชญาลึกลับไปจนถึงการปฏิบัติของศาสนาซูฟีและบันทึกความฝัน/นิมิตของเขา หนังสือเล่มนี้มีทั้งหมด 560 บท โดยในฉบับปัจจุบันมีประมาณ 15,000 หน้า ^[78]
• The Ringstones of Wisdom (แปลอีกอย่างว่าThe Bezels of Wisdom ) หรือFusus al-Hikamงานนี้แต่งขึ้นในช่วงหลังของชีวิตของ Ibn 'Arabi บางครั้งถือว่างานชิ้นนี้สำคัญที่สุดของเขาและสามารถอธิบายได้ว่าเป็นการสรุปคำสอนและความเชื่อลึกลับของเขา งานชิ้นนี้เกี่ยวข้องกับบทบาทของศาสดาต่างๆ ในการเปิดเผยพระเจ้า^{[79] [80] [81]}การระบุที่มาของงานนี้ (Fusus al-Hikam) แก่ Ibn Arabi เป็นที่ถกเถียงกันและมีอย่างน้อยหนึ่งแหล่ง^[82]อธิบายว่าเป็นการปลอมแปลงและการระบุที่มาเท็จแก่เขาโดยให้เหตุผลว่ามีหนังสือทั้งหมด 74 เล่มที่ระบุว่าเขียนโดย Sheikh Ibn Arabi ซึ่ง 56 เล่มได้รับการกล่าวถึงใน "Al Futuhat al-Makkiyya" และส่วนที่เหลือกล่าวถึงในหนังสือเล่มอื่นที่อ้างถึงในนั้น อย่างไรก็ตาม นักวิชาการคนอื่นๆ จำนวนมากยอมรับว่างานชิ้นนี้เป็นของแท้^{[83] [84]}
• Dīwān เป็นหนังสือรวมบทกวีจำนวน 5 เล่มซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้แก้ไข ฉบับพิมพ์ที่มีจำหน่ายนั้นอิงจากงานต้นฉบับเพียงเล่มเดียวเท่านั้น
• พระวิญญาณบริสุทธิ์ในการปรึกษาหารือกับวิญญาณ ( Rūḥ al-quds ) เป็นบทความเกี่ยวกับวิญญาณซึ่งสรุปประสบการณ์ของเขาจากปรมาจารย์ทางจิตวิญญาณต่างๆ ในมัฆริบ ส่วนหนึ่งของบทความนี้ได้รับการแปลเป็นซูฟีแห่งอันดาลูเซียความทรงจำและเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยทางจิตวิญญาณเกี่ยวกับบุคคลที่น่าสนใจมากมายที่เขาพบในอันดาลูเซีย
• การพิจารณาความลึกลับศักดิ์สิทธิ์ ( Mashāhid al-Asrār ) อาจเป็นผลงานสำคัญชิ้นแรกของเขา ประกอบด้วยภาพนิมิต 14 ภาพและบทสนทนากับพระเจ้า
• สุภาษิตศักดิ์สิทธิ์ ( Mishkāt al-Anwār ) เป็นคอลเล็กชันสำคัญที่รวบรวมโดย Ibn 'Arabī จาก 101 หะดีษกุดซี
• หนังสือแห่งการทำลายล้างในการพิจารณา ( K. al-Fanā' fi'l-Mushāhada ) บทความสั้น ๆ เกี่ยวกับความหมายของการทำลายล้างแบบลึกลับ ( fana )
• คำอธิษฐานประจำวัน ( อาวรัด ) เป็นชุดคำอธิษฐานที่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย ประกอบด้วยบทสวดมนต์ 14 บทสำหรับแต่ละวันและแต่ละคืนในสัปดาห์
• การเดินทางสู่พระเจ้าแห่งพลัง ( ริซาลาต อัล อันวาร์ ) คู่มือทางเทคนิคโดยละเอียดและแผนการเดินทางสำหรับ "การเดินทางที่ไม่มีระยะทาง"
• หนังสือแห่งวันของพระเจ้า ( Ayyām al-Sha'n ) เป็นงานเกี่ยวกับธรรมชาติของเวลาและวันประเภทต่างๆ ที่พวกโนสติกได้สัมผัส
• The Astounding Phoenix regarding the Seal of Saints and the Sun of the West ( Arabic : عنقاء مغرب في معرفة ختم الأولياء وشمس المغرب , ALA-LC : ʻAnqāʼ al-Mughrib fī Maʻrifat Khatm al-Awliyāʼ wa-Shams al-Maghrib ), a book ถึงความหมายของความเป็นนักบุญและจุดสุดยอดของความเป็นนักบุญในพระเยซูและมะห์ดี
• ต้นไม้แห่งจักรวาลและนกทั้งสี่ ( อัลอิตติฮาด อัลคาวนี ) หนังสือบทกวีเกี่ยวกับมนุษย์ที่สมบูรณ์และหลักการดำรงอยู่ทั้งสี่ประการ
• คำอธิษฐานเพื่อขอพรและความคุ้มครองทางจิตวิญญาณ (อัล-ดาวร์ อัล-อาลา ) ซึ่งเป็นคำอธิษฐานสั้นๆ ที่ยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในโลกมุสลิม
• หนังสือ The Interpreter of Desires ( Tarjumān al-Ashwaq ) ซึ่งเป็นหนังสือรวบรวมบทกวีซึ่งอิบนุ อาราบีได้ตีพิมพ์ซ้ำพร้อมคำอธิบายความหมายสัญลักษณ์ในบทกวีเพื่อตอบสนองต่อคำวิจารณ์ของบรรดานักวิจารณ์ (1215)
• การปกครองอันศักดิ์สิทธิ์แห่งอาณาจักรมนุษย์ ( อัต-ตัดบิดรัต อัล-อิลาฮิยะห์ ฟีอิสลาห์ อัล-มัมลากัต อัล-อินซานิยะฮ์ )
• เสาหลักทั้งสี่แห่งการเปลี่ยนแปลงทางจิตวิญญาณ ( Hilyat al-abdāl ) งานสั้น ๆ เกี่ยวกับสิ่งสำคัญของเส้นทางจิตวิญญาณ

ตามบันทึกของClaude Addasอิบนุ อาราบีเริ่มเขียนFutūḥāt al-Makkiyyaหลังจากมาถึงมักกะห์ในปี 1202 หลังจากผ่านไปเกือบสามสิบปี ร่างแรกของFutūḥātก็เสร็จสมบูรณ์ในเดือนธันวาคม 1231 (AH 629) และอิบนุ อาราบีได้ยกมรดกให้กับลูกชายของเขา^[85]สองปีก่อนที่เขาจะเสียชีวิต อิบนุ อาราบีได้เริ่มร่างที่สองของFutūḥātในปี 1238 (AH 636) ^[85]ซึ่งมีการเพิ่มและลบหลายครั้งเมื่อเทียบกับร่างก่อนหน้า ซึ่งมี 560 บท ร่างที่สอง ซึ่งเป็นฉบับที่ส่งต่อกันอย่างกว้างขวางกว่า ได้ยกมรดกให้กับสาวกของเขาซาดร์ อัดดิน อัล-กุนาวี มีนักวิชาการจำนวนมากพยายามแปลหนังสือเล่มนี้จากภาษาอาหรับเป็นภาษาอื่น แต่จนถึงทุกวันนี้ ก็ยังไม่มีการแปล Futūḥāt al-Makkiyya ฉบับสมบูรณ์

• 
  แผนผัง "ที่ราบชุมนุม" ( Ard al-Hashr ) ในวันพิพากษา จากต้นฉบับลายเซ็นของFutuhat al-Makkiyyaประมาณปี 1238 (ภาพถ่าย: หลังจากFutuhat al-Makkiyyaฉบับไคโร พ.ศ. 2454)
• 
  แผนภาพของญันนัท ฟูตูฮัต อัล-มัคกิยะ, c. 1238 (ภาพ: หลัง Futuhat al-Makkiyya ฉบับไคโร พ.ศ. 2454)
• 
  แผนภาพแสดงโลก สวรรค์ นรก และบัรซัค ฟูตูฮัต อัล-มักกียา ประมาณปี ค.ศ. 1238 (ภาพ: หลัง Futuhat al-Makkiyya ฉบับไคโร พ.ศ. 2454)

มีคำอธิบายมากมายเกี่ยวกับFuṣūṣ al-Ḥikam ของ Ibn 'Arabī โดย Osman Yahya ได้ระบุชื่อมากกว่า 100 รายการ ในขณะที่Michel Chodkiewiczได้ระบุอย่างชัดเจนว่า "รายการนี้ยังห่างไกลจากความครอบคลุมทั้งหมด" ^[86]ฉบับแรกคือKitab al-Fukūkที่เขียนโดยṢadr al-Dīn al-Qunawīซึ่งได้ศึกษาหนังสือเล่มนี้กับ Ibn 'Arabī ฉบับที่สองโดย Mu'ayyad al-Dīn al-Jandi ซึ่งเป็นคำอธิบายบรรทัดต่อบรรทัดฉบับแรก ฉบับที่สามโดยDawūd al-Qaysarī นักศึกษาของ Jandī ซึ่งกลายเป็นผู้มีอิทธิพลอย่างมากในโลกที่พูดเปอร์เซีย การแปลภาษาอังกฤษล่าสุดของบทสรุปของ Fusus เองของ Ibn 'Arabī เกี่ยวกับFuṣūṣ, Naqsh al-Fuṣūṣ (รอยประทับหรือรูปแบบของ Fusus) เช่นเดียวกับคำอธิบายเกี่ยวกับงานนี้โดย'Abd al-Raḥmān Jāmī , Naqd al-Nuṣūṣ fī Sharḥ Naqsh al-Fuṣūṣ (1459) โดยWilliam Chittickได้รับการตีพิมพ์ในเล่มที่ 1 ของวารสารของMuhyiddin Ibn 'Arabi Society (1982) ^[87]

ฟุศู ...^​

การแปลภาษาอังกฤษครั้งแรกทำในรูปแบบบางส่วนโดย Angela Culme-Seymour ^[89]จากการแปลภาษาฝรั่งเศสของTitus Burckhardtในชื่อWisdom of the Prophets (1975) ^[90]และการแปลเต็มรูปแบบครั้งแรกโดย Ralph Austin ในชื่อBezels of Wisdom (1980) ^[91]นอกจากนี้ยังมีการแปลภาษาฝรั่งเศสทั้งหมดโดย Charles-Andre Gilis ชื่อLe livre des chatons des sagesses (1997) คำอธิบายประกอบสำคัญเพียงฉบับเดียวที่ได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษจนถึงขณะนี้มีชื่อว่าการแปลและคำอธิบายประกอบ Fusus al-hikam โดยMuhyiddin Ibn 'Arabi ของ Ismail Hakki Burseviซึ่งแปลจากภาษาตุรกีออตโตมันโดยBulent Raufใน 4 เล่ม (1985–1991)

ในภาษาอูรดู การแปลที่แพร่หลายและถูกต้องที่สุดนั้นทำโดย Shams Ul Mufasireen Bahr-ul-uloom Hazrat (Muhammad Abdul Qadeer Siddiqi Qadri -Hasrat) อดีตคณบดีและศาสตราจารย์ด้านเทววิทยาของมหาวิทยาลัยOsmania เมืองไฮเดอราบาดเนื่องด้วยเหตุนี้ การแปลของเขาจึงอยู่ในหลักสูตรของมหาวิทยาลัย Punjab Maulvi Abdul Qadeer Siddiqui ได้ทำการแปลเชิงตีความและอธิบายคำศัพท์และไวยากรณ์ในขณะที่ชี้แจงความคิดเห็นของชีค การแปลฉบับใหม่ได้รับการตีพิมพ์ในปี 2014 พร้อมคำอธิบายสั้นๆ ตลอดทั้งเล่มเพื่อประโยชน์ของผู้อ่านภาษาอูรดูร่วมสมัย^[92]

ในซีรีส์ทางโทรทัศน์ของตุรกีเรื่อง Diriliş: Ertuğrulอิบน์ อาราบีรับบทโดยOzman Sirgood [ ^93]ในปี 2017 นักเขียนนวนิยายชาวซาอุดีอาระเบียMohammed Hasan Alwanได้รับรางวัลนานาชาติสาขานวนิยายอาหรับสำหรับนวนิยายเรื่องA Small Deathซึ่งเป็นเรื่องราวชีวิตของอิบน์ อาราบีในรูปแบบนิยาย^[94]

• Dehlvi, Ghulam Rasool. "Sheikh Muhiyuddin Ibn Arabi & his impact on some Indian Sufi Mystics". Qadri Shattari . สืบค้นเมื่อ10 พฤษภาคม 2024 .

บทความนี้ใช้เนื้อหาจาก "ชีวประวัติย่อของอิบนุ อาราบี" ซึ่งได้รับอนุญาตในลักษณะที่อนุญาตให้ใช้ซ้ำภายใต้สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบแสดงที่มา-อนุญาตแบบเดียวกัน 3.0แต่ไม่อนุญาตภายใต้ สัญญาอนุญาต GFDLต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องทั้งหมด

นี่คือตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ จากหนังสือมากมายของเขา

• อิบนุ อาหรับ อัล-ฟูตูฮาต อัล-มักกียา เล่ม 1–4 เบรุต: ไม่มีภาพถ่าย พิมพ์ซ้ำของฉบับเก่าของ Bulaq 1329/1911 ซึ่งประกอบด้วย 4 เล่ม เล่มละประมาณ 700 หน้า 35 บรรทัด ขนาดหน้า 20 x 27 ซม. ภาพพิมพ์
• อิบนุ อาหรับ, อิบราฮิม มัดกูรและอุษมาน ยาฮ์ยา . อัล-ฟูตูฮ์ต อัล-มักกียา เล่มที่ 1–14, อัล-กาฮิเราะห์: อัล-ฮายะห์ อัล-มิศรียะฮ์ อัล-ʻĀมมะห์ ลิล-คิตาบ 1972. ฉบับพิมพ์ นี่คือฉบับวิจารณ์โดยออสมาน ยาฮ์ยา ฉบับพิมพ์นี้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ และจำนวน 14 เล่มสอดคล้องกับเล่มที่ 1 ของฉบับมาตรฐานของบูลาก/เบรุตเท่านั้น
• อิบนุ อะระบี, ฟุชซูช อัล-ฮิกัม . เบรุต: Dar al-Kitab al-'Arabī. พิมพ์.
• อิบนุ'อรอบี. ชาร์ฮ ริซาลัต รูฮ อัลกุดสฟี มูฮาซาบัต อัลนาฟส์ คอมพ์ มาห์มุด กูรับ. ฉบับที่ 2 ดามัสกัส: Naḍar, 1994. พิมพ์.
• อิบนุ'อรอบี. อินชาอ์ อัล-ดาวาอีร , เบรุต: ดาร์ อัล-กุตุบ อัล-อิลมิยะห์. 2547. พิมพ์.
• อิบนุ'อรอบี. ราซาอิล อิบนุ อาราบี (อิญาซา ลี มาลิก อัล-มุẓaffar ) เบรุต: Dar al-kutub al-'Ilmiyya, 2001. พิมพ์.
• อิบนุ'อรอบี. ราซาอิล อิบนุ อัล-อาราบี (กิตาบ อัล-ญะลาลา) . Hyberadad-Deccan: Dā'irat al-Ma'ārif al-'Uthmāniyya, 1948. พิมพ์.
• อิบนุ'อรอบี. กิตาบ อัลบาอ์ . ไคโร: Maktabat al-Qāhira, 1954. พิมพ์.
• อิบนุ อะระบี ริซาลัท อิลา อิมาม อัล-ราซี . Hyberadad-Deccan: Dā'irat al-Ma'ārif al-'Uthmāniyya, 1948. พิมพ์.

• อิบนุ อาราบี (1997). การปกครองอาณาจักรมนุษย์ของพระเจ้า แปลโดย โทซุน บายรัก Fons Vitae ISBN 9781887752053-
• อิบนุ อาราบี (1992) สิ่งที่ผู้แสวงหาต้องการ: เรียงความเกี่ยวกับการปฏิบัติทางจิตวิญญาณ ความเป็นหนึ่ง ความสง่างาม และความงาม พร้อมคำศัพท์ทางเทคนิคของสุฟี 199 คำของอิบนุ อาราบี แปลโดยโทซุน บายรัก มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย: Threshold Books ISBN 9780939660414-
• อิบนุ'อรอบี. นาซับ อัลคีร์กา . ทรานส์ เจอรัลด์ เอลมอร์. ฉบับที่ XXVI ออกซ์ฟอร์ด: วารสารของMuhyiddin Ibn 'Arabi Society, 1999. พิมพ์.
• อิบนุ อาหรับ. สุภาษิตศักดิ์สิทธิ์ มิชคาต อัล-อันวาร์ ของอิบนุ อาหรับี . อ็อกซ์ฟอร์ด: Anqa, 2005. พิมพ์
• อิบนุ อาราบีการเปิดเผยของมักกะห์สำนักพิมพ์ Pir

• Addas, Claude, การแสวงหากำมะถันแดง , Islamic Texts Society , Cambridge , 1993. ISBN 0-946621-45-4 
• Addas, Claude, Ibn Arabi: The Voyage of No Return , Cambridge , 2019 (พิมพ์ครั้งที่สอง), Islamic Texts Society. ISBN 9781911141402 
• อัคคาช, ซาเมอร์, จักรวาลวิทยาของอิบน์ 'อาหรับและแนวคิดเรื่องเวลาของซูฟีใน: การก่อสร้างเวลาในยุคกลางตอนปลายบรรณาธิการ Carol Poster และ Richard Utz Evanston, IL: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนอร์ทเวสเทิร์น, 1997. หน้า 115-42
• Titus Burckhardtและ Bulent Rauf (นักแปล) โหราศาสตร์ลึกลับ อ้างอิงจาก Ibn 'Arabi (The Fons Vitae Titus Burckhardt Series) ISBN 1-887752-43-9 
• ชิตทิค, วิลเลียม ซี. (2007). อิบนุ อาราบี: ทายาทของศาสดา. อ็อกซ์ฟอร์ด: Oneworld Publications. หน้า 1 ISBN 978-1851685110-
• Henry Corbin , Alone with the Alone; Creative Imagination in the Sūfiism of IbnʿArabī , Bollingen, Princeton 1969, (พิมพ์ซ้ำในปี 1997 พร้อมคำนำใหม่โดยHarold Bloom )
• เอลโมร์ เจอรัลด์ ที. อิบนุ อัล-อาราบี พินัยกรรมเกี่ยวกับเสื้อคลุมแห่งการเริ่มต้น (อัล-คิรเกาะ)วารสารของ สมาคม Muhyiddin Ibn 'Arabi ฉบับที่ XXVI (1999): 1-33. สิ่งพิมพ์
• เอลโมร์ เจอรัลด์ ที. ความเป็นนักบุญของอิสลามในความสมบูรณ์ของเวลา: หนังสือเรื่องกริฟฟอนอันน่าเหลือเชื่อของอิบนุ อัล-อาราบีไลเดน: บริลล์, 1999. พิมพ์
• Hirtenstein, Stephen (1999). The Unlimited Mercifier, The Spiritual life and thought of Ibn 'Arabi . Anqa Publishing & White Cloud Press. ISBN 978-0953451326-
• Hirtenstein, Stephen และ Jane Clark รายงานโครงการ Ibn 'Arabi Digital Archive ประจำปี 2009 เก็บถาวรเมื่อวันที่ 2 มกราคม 2015 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Muhyiddin Ibn 'Arabi 1165AD - 1240AD และ Ibn 'Arabi Society ธ.ค. 2009 เว็บ 20 ส.ค. 2010
• Knysh, Alexander. Ibn 'Arabi ในประเพณีอิสลามยุคหลัง: การสร้างภาพลักษณ์ที่ขัดแย้งในศาสนาอิสลามยุคกลาง Albany, NY: SUNY Press, 1999
• ทอร์บยอร์น เซฟเว, "Var inte rädd" ('อย่ากลัว'), ISBN 91-7221-112-1 
• ยาเฮีย, ออสมาน. มุอัลลอฟฟาต อิบนุ อะระบี: ฏอรีคูฮา วะตัซนีฟูฮา . ไคโร: Dār al-Ṣābūnī, 1992. พิมพ์.
• Yousef, Mohamed Haj. Ibn 'Arabi - เวลาและจักรวาลวิทยา (ลอนดอน, Routledge, 2007) (วัฒนธรรมและอารยธรรมในตะวันออกกลาง)
• ยูซุฟ, มูฮัมหมัด ฮัจญ์. ชัมส์ อัล-มักริบ . อัลเลโป: Dār al-Fuṣṣilat, 2006. พิมพ์.
• Kiliç, M.Erol; การาดาช, กัฟเฟอร์; คายา, มาห์มุต (1999) İBNÜ'l-ARABÎ, Muhyiddin - บทความที่ตีพิมพ์ในสารานุกรมอิสลามแห่งตุรกี (ในภาษาตุรกี) ฉบับที่ 20 (อิบนุ ฮัลดุน - อิบนุล เชเซรี) อิสตันบูล : ทีดีวี อิสลาม อันซิโคลเปดิซี หน้า 493–522. ไอเอสบีเอ็น 978-975-389-447-0-

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับอิบน์ อาราบี

• ชิตติก, วิลเลียม. "อิบนุ อาราบี". ในซัลตา, เอ็ดเวิร์ด เอ็น. (บรรณาธิการ). สารานุกรมปรัชญาสแตนฟอร์ด
• Rustom, Mohammed (2014). "จดหมายของ Ibn ʿArabī ถึง Fakhr al-Dīn al-Rāzī: การศึกษาและการแปล" วารสารการศึกษาอิสลาม . 25 (2): 113–137. doi :10.1093/jis/ett071
• หน้าสังคมอิบนุ อาราบี เกี่ยวกับอิบนุ อัล อาราบี
• การสำรวจอิบนุ อาราบี ลัทธิลึกลับและลัทธิซูฟี - เว็บไซต์ที่นำเสนอมุมมองของชีอะ
• อิบนุ อาราบีและการเดินทางลึกลับ: การเดินทางสู่พระเจ้าแห่งพลัง เก็บถาวร 2006-09-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (จอห์น จี. ซัลลิแวน ภาควิชาปรัชญาที่วิทยาลัยอีลอน )
• Le concept d'amour chez Ibn 'Arabi (ในภาษาฝรั่งเศส)
• Ibnarabi.net - ดาวน์โหลดหนังสือ
• حكم من يدعي اهل السنة على تكير الإمام محيي الدين بن العربي Archived 2021-07-25 at the Wayback Machine — Dar al-Ifta al-Misriyyah (in Arabic)
• อิบนุ อราบี และวะห์ดัท อัล-วูญุด
• บทกวี Tarjuman Al Ashwaq (ผู้แปลความปรารถนา) ของ Ibn 'Arabi แปลโดยYasmine SealeและRobin Moger