รายชื่อกษัตริย์แห่งเบอร์กันดี

ต่อไปนี้เป็นรายชื่อกษัตริย์จากสองราชอาณาจักรเบอร์กันดีและหน่วยงานการเมืองที่เกี่ยวข้องจำนวนหนึ่งซึ่งสืบเชื้อสายมาจากการวางแผนการอแล็งเฌียงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางครอบครัว

• เกบิกกา (ปลายศตวรรษที่ 4 – ประมาณ ค.ศ. 407)
• กุนโดมาร์ที่ 1 (ราว ค.ศ. 407 – 411) บุตรชายของเกบิกกา
• Giselher (ราว ค.ศ. 407 – 411) บุตรชายของเกบิกกา
• กุนเธอร์ (ราว ค.ศ. 407 – 436) บุตรชายของเกบิกกา

ฟลาเวียส เอเทียสย้ายชาวเบอร์กันดีไปยังซาปาอูเดีย ( แอ่งโรนตอนบน )

• กุนเดอริค/กุนดิอ็อค (436–473) ต่อต้านโดย
  • ชิลเพอริคที่ 1พี่ชายของกุนดิอ็อค (443–ราว ค.ศ. 480)
• การแบ่งอาณาจักรระหว่างบุตรชายทั้งสี่ของกุนดิอ็อค:
  • กุนโดบาด (473–516 ในเมืองลียง กษัตริย์แห่งเบอร์กันดีทั้งหมดตั้งแต่ 480)
  • ชิลเปริกที่ 2 (473–493 ในวาลองซ์)
  • โกโดมาร์ที่ 1 (ค.ศ. 473–486 ในเวียนนา)
  • Godegisel (473–500 ในเวียนนาและเจนีวา)
• ซิกิสมุนด์บุตรชายของกุนโดบาด (516–523)
• Godomarหรือ Gundimar บุตรชายของ Gundobad (523–534)

ค่อย ๆ ถูกพิชิตโดยกษัตริย์แฟรงค์ ชิลด์เบิร์ตที่ 1และโคลธาร์ที่ 1ระหว่างปี ค.ศ. 532–534

• ชิลเดเบิร์ตที่ 1 , 534–558 (ส่วนกลาง)
• Theudebert I , 534–548 (ภาคเหนือ)
• โคลธาร์ที่ 1ค.ศ. 534–561 (ภาคใต้) ในที่สุดก็รวมอาณาจักรทั้งหมดเข้าด้วยกัน
• กุนทรัม (561–592)
• ชิลเดเบิร์ตที่ 2 , 592–595
• เทอูเดอริก II , 595–613

รวมเป็นหนึ่งกับนูสเตรียภายใต้กษัตริย์องค์เดียว แต่มีการบริหารแยกกัน^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]} (613–751)

• ปิ๊ปปินผู้น้อง 751–768
• คาร์โลแมน , 768–771
• ชาร์เลอมาญ , 771–814
• หลุยส์ผู้เคร่งศาสนา 814–840
• ลอแธร์ที่ 1ค.ศ. 840–855 กษัตริย์ภายใต้การปกครองของบิดาหลังค.ศ. 817

บุตรชายของหลุยส์ผู้เคร่งศาสนาแบ่งอาณาจักรแฟรงค์ออกเป็นสองส่วนในสนธิสัญญาแวร์เดิงในปีค.ศ. 843 เบอร์กันดีถูกแบ่งออกระหว่างพี่น้องทั้งสอง

• ชาร์ลส์ผู้หัวโล้นได้รับดินแดนส่วนเล็กกว่าทางตะวันตกของแม่น้ำโซนดินแดนนี้ถูกเรียกอย่างเป็นทางการว่าregnum burgundiae (ราชอาณาจักรเบอร์กันดี) แต่เนื่องจากกษัตริย์แห่งฝรั่งเศสมอบอำนาจการปกครองให้กับดยุก ดินแดนนี้จึงกลายเป็นที่รู้จักในชื่อดัชชีเบอร์กันดี
• โลแธร์ที่ 1ได้รับส่วนใหญ่ทางตะวันออกของแม่น้ำโซน ซึ่งยังคงชื่อราชอาณาจักรเบอร์ กันดีไว้

หลังจากโลแธร์สิ้นพระชนม์ในปีค.ศ. 855 อาณาจักรของพระองค์ก็ถูกแบ่งออกระหว่างพระโอรสของพระองค์เอง ดินแดนของเบอร์กันดีถูกแบ่งออกระหว่าง:

• โลแธร์ที่ 2ผู้ได้รับดินแดนทางเหนือ และ
• ชาร์ลแห่งโพรวองซ์ผู้ได้รับดินแดนทางใต้ ได้แก่โพรวองซ์ลียงและเวียนน์อาณาจักรของเขาถูกเรียกว่าregnum provinciae ( อาณาจักรโพรวองซ์ )

ราชอาณาจักรเบอร์กันดีตอนล่าง (หรือ Cisjurane Burgundy) เรียกอีกชื่อหนึ่งว่าราชอาณาจักรโพรวองซ์ เมืองหลวงเดิมคือเมืองเวียนน์และเมืองอาร์ล

• ชาร์ลส์แห่งโพรวองซ์ (855–863)
  เมื่อเขาเสียชีวิต โพรวองซ์ก็ถูกแบ่งแยกระหว่างพี่น้องที่ยังมีชีวิตอยู่ ได้แก่ลอแธร์ที่ 2และจักรพรรดิหลุยส์ที่ 2ส่วนแบ่งส่วนใหญ่ตกเป็นของหลุยส์
• หลุยส์ที่ 2 (ค.ศ. 863–875) เป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่ ค.ศ. 855
  หลังจากพระองค์สวรรคต พระองค์ก็ตกอยู่ภายใต้การปกครองของชาร์ลส์ผู้หัวโล้น พระอาชาของพระองค์เช่นเดียว กับ ราชอาณาจักรอิตาลี
• ชาร์ลส์ผู้หัวโล้น (ค.ศ. 875–877) จักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์จากปี ค.ศ. 875
• หลุยส์ผู้พูดติดอ่าง (ค.ศ. 877–879)
  เมื่อหลุยส์ผู้พูดติดอ่างสิ้นพระชนม์ ขุนนางของแคว้นโพรวองซ์ก็ปฏิเสธที่จะเลือกบุตรชายทั้งสองของพระองค์ แต่กลับเลือกโบโซซึ่งเป็นคนหนึ่งในพวกเขาเองเป็นกษัตริย์แทน โบโซแต่งงานกับเออร์เมนการ์ด ธิดาของหลุยส์ที่ 2 เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับการอ้างสิทธิ์ของตนและบุตรชาย
• โบโซ (879–887)
• หลุยส์ผู้ตาบอด (ค.ศ. 887–928) จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่ ค.ศ. 901 ถึง ค.ศ. 905
  อาณาจักรของหลุยส์ไม่ได้ตกทอดไปยังลูกหลานของพระองค์ แต่ตกทอดไปยังพี่เขยของพระองค์ ซึ่งเป็นสามีของอูจ น้องสาวของพระองค์ ซึ่งทำหน้าที่ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาตั้งแต่ปี ค.ศ. 905 อูจไม่เคยใช้บรรดาศักดิ์ราชวงศ์ในแคว้นโพรวองซ์
• ฮิวจ์ (ค.ศ. 911–933)
  ในปี ค.ศ. 933 แคว้นโพรวองซ์ไม่ถือเป็นอาณาจักรแยกอีกต่อไป เนื่องจากฮิวจ์ได้แลกเปลี่ยนกับรูดอล์ฟที่ 2 แห่งเบอร์กันดีตอนบนเพื่อแลกกับมงกุฎเหล็กแห่งลอมบาร์ดีหรือก็คือการปกครองอิตาลีนั่นเอง

• โลแธร์ที่ 2 , 855–869

โลแธร์ได้รวมเอาดินแดนเบอร์กันดีของตนเข้าไว้ในราชอาณาจักรโลแธร์ริงเจียและเมื่อชาร์ลแห่งโพรวองซ์ พระ อนุชาของพระองค์สิ้นพระชนม์ พระองค์ก็ได้ดินแดนทางตอนเหนือบางส่วนจากราชอาณาจักรของพระองค์ เมื่อโลแธร์ที่ 2สิ้นพระชนม์ในปี 869 อาณาจักรของพระองค์ก็ถูกแบ่งออกระหว่างชาร์ลส์ผู้หัวโล้นและหลุยส์ผู้เป็นลุง ของพระองค์ ในสนธิสัญญาเมอร์เซน

เมื่อจักรพรรดิชาร์ลส์ผู้อ้วน สิ้นพระชนม์ในปีค.ศ. 888 ซึ่งจนถึงปีค.ศ. 884 ได้รวมอาณาจักรแฟรงค์ทั้งหมดไว้ด้วยกัน ยกเว้นอาณาจักรโพรวองซ์ ขุนนางและนักบวชชั้นนำแห่งเบอร์กันดีตอนบนได้รวมตัวกันที่เซนต์มอริสและเลือกรูดอล์ฟ เคานต์แห่งโอแซร์ จาก ตระกูล เอลเดอร์เวลฟ์เป็นกษัตริย์ ในตอนแรก เขาพยายามรวมอาณาจักรของโลแธร์ที่ 2 ไว้ด้วยกันอีกครั้ง แต่การต่อต้านของอาร์นูล์ฟแห่งคารินเทียทำให้เขาต้องมุ่งเน้นไปที่ดินแดนเบอร์กันดีของตน

• รูดอล์ฟที่ 1 (888–912)
• รูดอล์ฟที่ 2 (912–937) ในปี ค.ศ. 933 รูดอล์ฟได้ยกสิทธิในราชอาณาจักรอิตาลีให้แก่อูกแห่งอาร์ลส์เพื่อแลกกับราชอาณาจักรโพรวองซ์จึงทำให้ทั้งสองดินแดนกลับมารวมกันอีกครั้ง

• คอนราดที่ 1 (937–993)
• รูดอล์ฟที่ 3 (993–1032) ^[1]

ในปี ค.ศ. 1032 ราชอาณาจักรเบอร์กันดีถูกรวมเข้ากับจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ในฐานะราชอาณาจักรที่สาม โดยมีกษัตริย์เยอรมันเป็นกษัตริย์แห่งเบอร์กันดี ตั้งแต่ศตวรรษที่ 12 ราชอาณาจักรนี้มักถูกเรียกว่าราชอาณาจักรอาร์ล

• คอนราดที่ 2กษัตริย์ ค.ศ. 1032–1039 จักรพรรดิหลัง ค.ศ. 1027
• พระเจ้าเฮนรีที่ 3กษัตริย์ ค.ศ. 1039–1056 จักรพรรดิ ค.ศ. 1046–1056
• พระเจ้าเฮนรีที่ 4กษัตริย์ ค.ศ. 1056–1105 จักรพรรดิ ค.ศ. 1084–1105
• พระเจ้าเฮนรีที่ 5กษัตริย์ ค.ศ. 1105–1125 จักรพรรดิ ค.ศ. 1111–1125

• กษัตริย์โลธาร์ที่ 3 ค.ศ. 1125–1137 จักรพรรดิ ค.ศ. 1133–1137

• คอนราดที่ 3กษัตริย์ ค.ศ. 1138–1152
• พระเจ้าฟรีดริชที่ 1 บาร์บารอสซากษัตริย์ ค.ศ. 1152 จักรพรรดิ ค.ศ. 1155–1190
• พระเจ้าเฮนรีที่ 6กษัตริย์ ค.ศ. 1190 จักรพรรดิ ค.ศ. 1191–1197
• ฟิลิปแห่งสวาเบียกษัตริย์ ค.ศ. 1198–1208
• ออตโตที่ 4 แห่งบรันสวิก ( ราชวงศ์เวลฟ์ ) กษัตริย์ ค.ศ. 1208–1215 จักรพรรดิ ค.ศ. 1209–1215
• พระเจ้าฟรีดริชที่ 2กษัตริย์ ค.ศ. 1212 จักรพรรดิ ค.ศ. 1220–1250
• คอนราดที่ 4กษัตริย์ ค.ศ. 1237–1254 (จนถึง ค.ศ. 1250 ภายใต้การปกครองของบิดา)

ภายใต้การปกครองของคอนราดที่ 1และรูดอล์ฟที่ 3อำนาจของราชวงศ์อ่อนลง ในขณะที่ขุนนางในท้องถิ่น เช่นเคานต์แห่งเบอร์กันดี กลับได้รับความโดดเด่นมากขึ้น

จักรพรรดินีอักเนสทรงมอบราชสมบัติชวาเบียแก่รูดอล์ฟ ฟอน ไรน์เฟลเดนและยังทรงมอบอำนาจปกครองเบอร์กันดีให้แก่รูดอล์ฟด้วยอย่างไรก็ตาม รูดอล์ฟได้รับเลือกให้ ต่อต้านกษัตริย์ และในปี ค.ศ. 1079 พระเจ้าเฮนรีที่ 4ทรงปลดเขาออกจากอำนาจและมอบอำนาจดังกล่าวให้แก่เจ้าชายบิชอปแห่งโลซานน์และซิตเทน

เมื่อเคานต์วิลเลียมที่ 3 แห่งเบอร์กันดีถูกลอบสังหารในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1127 พระเจ้าโลธาร์ที่ 3สนับสนุนการอ้างสิทธิ์ของดยุคคอนราดแห่ง แซห์ริงเงิน ลุงของวิลเลียม ซึ่ง เป็นหลานชายของรูดอล์ฟ ฟอน ไรน์เฟลด์ในการดำรงตำแหน่งเคานต์ และมอบอำนาจการปกครองเบอร์กันดีให้กับเขา

เนื่องจากไม่มีตำแหน่งที่เหมาะสม ชาวแซห์ริงเกอร์จึงเรียกตัวเองว่าดยุคและอธิการบดีแห่งเบอร์กันดีเพื่อให้ตนเองมีสถานะเป็นดยุคแห่งเบอร์กันดี อย่างไรก็ตาม สำนักราชเลขาธิการมักจะหลีกเลี่ยงเงื่อนไขนี้ และอำนาจที่แท้จริงของอธิการบดี (ในกฎหมายโรมัน เป็นคำทั่วไปที่ใช้เรียกผู้ว่าราชการจังหวัด) ก็ถูกจำกัดให้อยู่ในอาณาเขตของพวกแซห์ริงเกอร์ทางตะวันออกของแม่น้ำจูราเท่านั้น

ความพยายามใดๆ ที่จะบังคับใช้การเรียกร้องของตระกูล Zähringer และขยายอำนาจราชวงศ์ไปยังส่วนตะวันตกและใต้ของอาณาจักรล้มเหลว โดยเฉพาะอย่างยิ่งการรณรงค์ทางทหารในปี ค.ศ. 1153 หลังจากความล้มเหลวเหล่านี้ จักรพรรดิเฟรเดอริก บาร์บารอสซาได้ยึดครองเขตตะวันตกได้อย่างมั่นคงในปี ค.ศ. 1156 โดยการแต่งงานกับเคาน์เตสเบียทริซที่ 1 แห่งเบอร์ กันดี เหตุการณ์นี้ทำให้ตระกูล Zähringer ถูกจำกัดให้อยู่ระหว่างจูราและเทือกเขาแอลป์ ซึ่งพวกเขาใช้พลังอำนาจของราชวงศ์เพื่อขยายอาณาเขตของตน^{[ จำเป็นต้องชี้แจง ]}

ในปี ค.ศ. 1218 ดยุคเบอร์โธลด์ที่ 5 แห่งแซห์ริงเงนสิ้นพระชนม์โดยไม่มีทายาท พระเจ้า ฟรีดริ ชที่ 2จึงทรงสถาปนาตำแหน่งอธิการบดีแห่งเบอร์กันดีแก่เฮนรี พระราชโอรสของพระองค์เพื่อป้องกันไม่ให้ทายาทของแซห์ริงเงอร์ได้รับอำนาจจากตำแหน่งดังกล่าว การแต่งตั้งนี้มีความสำคัญเพียงชั่วขณะเท่านั้น และหลังจากที่เฮนรีได้รับเลือกเป็นกษัตริย์แห่งเยอรมนีในเดือนเมษายน ค.ศ. 1220 ตำแหน่งดังกล่าวก็หายไปตลอดกาล อำนาจของราชวงศ์ที่เสื่อมถอยลงภายในราชอาณาจักรเบอร์ กันดี ก็ยังคงไม่สามารถย้อนกลับได้^{[ จำเป็นต้องชี้แจง ]}

• ราชินีแห่งเบอร์กันดี
• ดัชชีแห่งเบอร์กันดี
• ดยุกแห่งเบอร์กันดี
• มณฑลเบอร์กันดี
• เคานต์แห่งเบอร์กันดี
• ต้นตระกูลดยุคแห่งเบอร์กันดี