ชีวประวัติของกวีอังกฤษผู้มีชื่อเสียงที่สุด
หนังสือ 1779–81 โดย Samuel Johnson

ภาพพิมพ์ของ Samuel Johnson ซึ่งอิงจากภาพเหมือนของ Joshua Reynolds ซึ่งต่อมาใช้ใน Lives of the Poetsฉบับปี 1806

ชีวประวัติของกวีอังกฤษผู้โดดเด่นที่สุด (ค.ศ. 1779–81) หรือเรียกสั้นๆ ว่า ชีวประวัติของกวีเป็นผลงานของซามูเอล จอห์นสันประกอบด้วยชีวประวัติสั้นๆ และการประเมินเชิงวิจารณ์ของกวี 52 คน ซึ่งส่วนใหญ่มีชีวิตอยู่ในช่วงศตวรรษที่ 18 โดยเรียงตามลำดับวันที่เสียชีวิตโดยประมาณ

ตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 18 การพิมพ์เพิ่มเติมและการอัปเดตผลงานของจอห์นสันก็เริ่มปรากฏขึ้น

พื้นหลัง

จอห์นสันเริ่มเขียนชีวประวัติแต่ละชิ้นในปี ค.ศ. 1740 โดยชิ้นแรกอุทิศให้กับJean-Philippe Baratier , Robert BlakeและFrancis Drakeในปี ค.ศ. 1744 เขาได้เขียนชีวประวัติทางวรรณกรรมชิ้นแรกของเขาที่มีชื่อว่าLife of Mr Richard Savageเพื่อเป็นเกียรติแก่เพื่อนคนหนึ่งที่เสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว

มีการเล่ารายละเอียดต่างๆ มากมายเกี่ยวกับการที่จอห์นสันเขียนLives of the Poets ได้อย่างไร ในช่วงที่อังกฤษมีกระแสต่อต้านชาวสก็อต[1]ตามที่เกี่ยวข้องในคำนำของ Lives ฉบับปี 1891 [2]สำนักพิมพ์ในสก็อตแลนด์เริ่มผลิตผลงานรวมของกวีชาวอังกฤษหลายคนและขายในลอนดอน ซึ่งถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์จากนั้นในปี 1777 สำนักพิมพ์John Bellเสนอที่จะพิมพ์ชุดThe Poets of Great Britain จำนวน 109 เล่มตั้งแต่ Chaucer ถึง Churchillโดยพิมพ์ในเอดินบะระในอัตรา 1 เล่มต่อสัปดาห์ เพื่อแข่งขันกับโครงการนี้ จอห์นสันได้รับการร้องขอจากตัวแทนสำนักพิมพ์และผู้ขายหนังสือในลอนดอน นำโดยThomas Davies , William StrahanและThomas Cadellให้จัดทำชีวประวัติสั้นๆ สำหรับฉบับมาตรฐานของกวีที่พวกเขาสนใจ จอห์นสันตั้งราคาไว้ที่ 200 กินี ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่ต่ำกว่าที่เขาเรียกร้องอย่างมาก หลังจากนั้นไม่นาน ก็เริ่มมีโฆษณาออกมาประกาศว่า “กวีอังกฤษ มีคำนำเกี่ยวกับชีวประวัติและคำวิจารณ์ของนักเขียนแต่ละคน…พิมพ์อย่างวิจิตรบรรจงในหนังสือขนาดเล็กขนาดพกพาบนกระดาษเขียนคุณภาพดี ตกแต่งด้วยหัวของนักเขียนแต่ละคน แกะสลักโดยศิลปินที่มีชื่อเสียงที่สุด” [3]

จอห์นสันช้าในการเขียนปากกาลงบนกระดาษแม้ว่าในวันที่ 3 พฤษภาคม 1777 เขาจะเขียนถึงบอสเวลล์ว่าเขากำลังยุ่งอยู่กับการเตรียม "Lives and Prefaces เล็กๆ น้อยๆ สำหรับฉบับพิมพ์เล็กๆ ของ The English Poets" [ 4]เมื่อบอสเวลล์ถามในภายหลังว่าเขาจะทำสิ่งนี้สำหรับ "ผลงานของคนโง่เขลาคนใดก็ตามหากพวกเขาถามเขา" จอห์นสันตอบว่า "ครับท่าน และบอกว่าเขาเป็นคนโง่เขลา" [5]อย่างไรก็ตาม ในขณะที่มีส่วนร่วมอย่างมาก เขาได้เสนอแนะบางอย่างของเขาเองเพื่อรวมไว้ รวมถึงบทกวีของJohn Pomfret , Thomas Yalden , Isaac Watts , The CreationของRichard BlackmoreและThe SeasonsของJames Thomsonแต่เมื่องานดำเนินไป คำนำหลายบทก็ยาวขึ้น ทำให้ความคืบหน้าล่าช้าลงไปอีก รูปแบบของคำนำเหล่านี้รวมถึงการเล่าเรื่องชีวิตของกวี สรุปตัวละครของเขา และการประเมินเชิงวิจารณ์เกี่ยวกับบทกวีหลักของเขา ในที่สุด ในปี ค.ศ. 1779 จึงมีการตัดสินใจออกหนังสือกวี 56 เล่ม โดยพิมพ์แผ่นงานแล้วพร้อมทั้งคำนำแยกเล่มเมื่อจอห์นสันพิมพ์เสร็จ[6]ในตอนแรก คำนำจะแจกจ่ายเฉพาะสมาชิกที่ซื้อหนังสือกวีครบชุดเท่านั้น แต่ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1781 คำนำที่รวบรวมไว้จะจำหน่ายแยกกันเป็นผลงาน 6 เล่มภายใต้ชื่อปัจจุบัน[7]

ชีวิตและข้อบกพร่องของพวกเขา

ยกเว้นบางกรณี คำนำเกือบทั้งหมดเขียนขึ้นเป็นพิเศษสำหรับซีรีส์นี้ ชีวประวัติของRichard Savage ที่ขยายออก ไปในปี 1744 ได้ถูกเพิ่มเข้ามาโดยมีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย บทความเกี่ยวกับเอิร์ลแห่ง Roscommonซึ่งตีพิมพ์ก่อนหน้านี้ในนิตยสาร The Gentleman's Magazineฉบับเดือนพฤษภาคม 1748 ได้รับการปรับปรุงเพื่อให้สอดคล้องกับแผนโดยรวมของ Johnson บทความก่อนหน้านี้เกี่ยวกับ "Dissertation on Pope's Epitaphs" จากปี 1756 ถูกเพิ่มเข้ามาในตอนท้ายของชีวประวัติของAlexander PopeและตัวละครของWilliam Collinsก็ปรากฏอยู่แล้วในThe Poetical Calendar (1763) [8]ชีวประวัติของEdward YoungเขียนโดยSir Herbert Croftตามคำขอของ Johnson เนื่องจากบารอนเน็ตผู้นี้รู้จักเขาเป็นอย่างดี นอกจากนี้ยังมีคำพูดที่ยกมาอย่างยาวนานจากผู้เขียนคนอื่นๆ เช่น "Prefatory Discourse" สำหรับงานของJohn Philips ที่เขียนโดย Edmund Smithเพื่อน ของเขา

แม้ว่าการเลือกนักเขียนจะจำกัดเฉพาะผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว แต่บางคนในบรรดาผู้เสียชีวิตล่าสุดไม่ได้รวมอยู่ในรายชื่อนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาร์ลส์ เชอร์ชิลล์ (ซึ่งจอห์นสันไม่เห็นด้วย) และโอลิเวอร์ โกลด์สมิธ แต่สาเหตุอาจเป็นเพราะปัญหาลิขสิทธิ์ในทั้งสองกรณี กวีหญิงถูกละเว้นอย่างครอบคลุม และข้อเท็จจริงนี้ก็ทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ด้วยเช่นกัน[9]อันที่จริง มีการคาดเดาว่าPoems by Eminent Ladies 2-books ของGeorge ColmanและBonnell Thornton ฉบับพิมพ์ใหม่ในปี 1785 (ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1755) อาจมีไว้เพื่อเสริมเนื้อหาโดยเจตนาของชุดผลงานชายล้วน[10]

รายละเอียดในหนังสือไม่ได้น่าเชื่อถือทั้งหมด และคำวิจารณ์หลายกรณีถูกมองว่าลำเอียงและไม่เท่าเทียมกัน แม้กระทั่งในช่วงเวลาที่ตีพิมพ์ The Concise Oxford Companion to English Literatureยกตัวอย่าง "การจำกัดความของLycidasของMilton , Odes ของ Grayและอคติที่เห็นได้ชัดต่อSwift " เช่นเดียวกับลักษณะที่เป็นปฏิปักษ์ของรูปแบบ MetaphysicalในชีวิตของAbraham Cowley [ 11]อคติของ Johnson ไม่สามารถบรรเทาลงได้ด้วยการสังเกตในThe Cambridge History of English and American Literatureที่ว่า "เขาสนใจในตัวบุคคลมากกว่าส่วนหนึ่งของเขาซึ่งเป็นผู้เขียน ... เขาไม่ได้อ้างสิทธิ์พิเศษใดๆ และไม่ได้ถือว่ากวีเป็นบุคคลอีกคนหนึ่งที่แยกจากกันซึ่งไม่สามารถวัดได้ด้วยมาตรฐานที่ใช้กับบุคคลอื่น" [12]

รายชื่อชีวิต

กวีที่รวมอยู่มีดังนี้:

คำตอบของบรรณาธิการ

หน้าปกหนังสือLives of the Poets ของ Samuel Johnson ฉบับปี 1781

แม้ว่าคุณภาพงานเขียนของจอห์นสันจะรับประกันความอยู่รอดของงานชิ้นสำคัญชิ้นสุดท้ายของเขา แต่ข้อจำกัดในการวิจารณ์ทำให้มีการเผยแพร่การตอบสนองเกือบจะในทันทีจอห์น สก็อตต์ เพื่อนคนหนึ่งของจอห์นสัน มีความเห็นแตกต่างกับคำตัดสินของเขาบางข้อมากถึงขนาดที่เขาเขียนเรียงความเกี่ยวกับงานแต่ละชิ้นของจอห์น เดนแฮมจอห์น ไดเออร์ มิลตันโพป คอ ล ลินส์ โกลด์สมิธ และทอมสัน ซึ่งตีพิมพ์ในปี 1785 ภายใต้ชื่อCritical Essays on Some of the Poems of Several English Poets [ 13]เมื่อพิจารณาเรื่องThe Deserted Village ของโกลด์สมิธ เขาตั้งคำถามโดยเฉพาะกับหลักการของการรวมเข้าไว้ในคอลเล็กชันกวีที่จอห์นสันเกี่ยวข้องด้วย เขากล่าวหาว่า "วิหารแห่งเกียรติยศ ซึ่งสร้างขึ้นเมื่อไม่นานนี้ภายใต้ชื่อThe Works of the English Poetsเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของความเอาแต่ใจในเรื่องการยอมรับเกียรติยศทางวรรณกรรม" สำหรับสก็อตต์ การเลือกกวีดูเหมือนจะขาดทั้งวิธีการและ "การวิจารณ์ที่เป็นกลางอย่างมีเหตุผล" (หน้า 247)

ในปีเดียวกันนั้น ได้มีการตีพิมพ์บทกวีโดยสตรีผู้ทรงเกียรติแห่งบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ฉบับใหม่…พร้อมการแก้ไข เพิ่มเติม และปรับปรุงมากมาย [ 14]มีการคาดเดาดังที่กล่าวไว้ข้างต้นว่า การพิมพ์ผลงานใหม่อีกครั้งหลังจากตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อสามสิบปีนั้นเป็นการตอบสนองต่อการขาดกวีหญิงในคอลเล็กชันล่าสุด บรรณาธิการในปี 1785 ไม่ได้กล่าวถึงเรื่องนี้มากนักใน "โฆษณา" และจากการเปรียบเทียบรายการเนื้อหาของทั้งสองฉบับเท่านั้นที่เห็นได้ชัดว่าฉบับใหม่นี้ให้ทางเลือกของผลงานที่ครอบคลุมน้อยลงเพื่อให้รวมนักเขียนมากขึ้น เนื้อหาที่ครอบคลุมในฉบับปี 1785 แสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของกวีหญิง มากกว่าความหลากหลายของงานเขียนของนักเขียนแต่ละคน เช่นเดียวกับฉบับปี 1755

ระหว่างปี 1821 ถึง 1824 Henry Francis Caryได้ตีพิมพ์บทความหลายเรื่องในThe London Magazineซึ่งรวบรวมและตีพิมพ์หลังจากเสียชีวิตในปี 1846 ภายใต้ชื่อLives of English poets, from Johnson to Kirke Whiteซึ่งออกแบบมาเพื่อเป็นภาคต่อของ Lives ของ Johnson [ 15]บทความเหล่านี้ไม่ได้มาพร้อมกับผลงานของกวีทั้ง 17 คนที่กล่าวถึง ยกเว้นข้อความที่ยกมาอ้างในการพูดคุยเกี่ยวกับงานเขียนของพวกเขา บทความเหล่านี้ติดตามการอธิบายรายละเอียดชีวประวัติ การศึกษาตัวละคร และการสำรวจเชิงพรรณนาของกวีของ Johnson ทั้งสามส่วน และเริ่มต้นด้วย Johnson เอง ซึ่งมีความยาว 90 หน้า ซึ่งเป็นบทความที่ยาวที่สุดในหนังสือ ในบทความนั้นมีการพูดถึงงานร้อยแก้วของเขาและบทกวีของเขา ในความเป็นจริง หน้าต่างๆ อุทิศให้กับ Lives of the Poetsมากกว่าการแสดงของ Johnson ในฐานะกวี Oliver Goldsmith ปรากฏตัวในช่วงกลางของหนังสือและได้ให้เพียง 24 หน้า ซึ่งน้อยกว่าWilliam MasonและErasmus Darwin ที่ได้รับรางวัล ซึ่งทำก่อนและหลังเขา หากมีความเกี่ยวข้อง จะมีการอ้างอิงความเห็นเชิงวิพากษ์วิจารณ์ของจอห์นสัน (ถึงแม้จะไม่ได้รับการอนุมัติเสมอไป) และในกรณีของโกลด์สมิธ ก็มีการแนะนำเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของจอห์นสันด้วย

กลุ่มกวีอังกฤษมาตรฐาน

โรเบิร์ต แอนเดอร์สันได้นำหน้าหนังสือA complete edition of the poets of Great Britain (1795) [16]ของเขาด้วยคำกล่าวที่ว่า "เมื่อมีการนำเสนอผลงานรวมบทกวีภาษาอังกฤษชุดใหม่ต่อสาธารณชน ก็จะต้องมีการสอบถามอย่างไม่ต้องสงสัยว่าผลงานรวมบทกวีชุดก่อนหน้ามีข้อบกพร่องอะไรบ้าง" เพื่อตอบคำถามนี้ เขาได้สำรวจผลงานรวมบทกวีดังกล่าวเป็นเวลากว่าสองศตวรรษ โดยสังเกตว่าผลงานเหล่านั้นขาดความสมบูรณ์ตามที่เขาเสนอไว้อย่างไร 'ฉบับจอห์นสัน' ล้มเหลวในการรวบรวมบทกวีภาษาอังกฤษโดยเริ่มตั้งแต่ช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 17 เท่านั้น เมื่อมีการเสริมด้วยผลงานของกวีอีก 14 คนในปี 1790 ก็ยังล้มเหลวในการรวบรวมบทกวี แม้จะเกินช่วงเวลาที่กำหนดก็ตาม นอกจากนี้ รายละเอียดชีวประวัติของกวีที่เพิ่มเข้ามาก็ถูกละเว้นไป สิ่งที่แอนเดอร์สันเสนอในตอนนี้คือกลุ่มกวีที่มีความทะเยอทะยานมากขึ้น ซึ่งขยายจากผลงานของชอเซอร์และครอบคลุมบทกวีของทิวดอร์และสจ๊วตยุคแรกๆ ที่ถูกละเว้นไว้ก่อนหน้านี้ แม้ว่าในกรณีนั้น เขาจะไม่สามารถรวมบทกวีทั้งหมดที่เขาต้องการได้ก็ตาม นอกจากนี้ ยังมีการคัดเลือกกวีชาวสก็อตเพิ่มเติม (โดยไม่รวมบทกวีสำเนียงท้องถิ่น) และหนังสือแปลจากนักเขียนคลาสสิกอีก 2 เล่ม ชีวประวัติของกวีที่แนบมาเขียนโดยแอนเดอร์สันเอง

จากมุมมองของการครอบคลุมเนื้อหาทั้งหมดอเล็กซานเดอร์ ชาลเมอร์สไม่ได้ก้าวไปไกลกว่าผู้ดำรงตำแหน่งก่อนหน้ามากนักในThe Works of the English Poets, from Chaucer to Cowper (1810) ความแตกต่างหลักคือ สำหรับกวีที่ปรากฏใน 'ฉบับของจอห์นสัน' ชีวิตของจอห์นสันยังคงอยู่ ณ วันที่นี้ คำนำได้ยอมรับกันว่า "หลังจากมีการคัดค้านทั้งหมดที่เกิดขึ้น [การคัดค้านเหล่านั้น] จะต้องเป็นรากฐานของชีวประวัติกวีอังกฤษตลอดไป" การรวมการคัดค้านเหล่านี้ไว้ด้วยนั้นยังหมายถึงความต่อเนื่องโดยนัยระหว่างเล่มที่จอห์นสันมีส่วนสนับสนุนและ "ผลงานของชาลเมอร์สที่อ้างว่าเป็นผลงานของกวีอังกฤษมาตรฐาน" [17]

การตีความวิจารณ์ในภายหลัง

แมทธิว อาร์โนลด์ในหนังสือSix Chief Lives from Johnson's "Lives of the Poets" (1878) กล่าวถึง Lives of Milton, Dryden , Pope, Addison , Swift และ Gray ว่าเป็น "จุดต่างๆ ที่เป็นศูนย์กลางธรรมชาติมากมาย และเมื่อเราหันกลับไปหาจุดเหล่านั้น เราก็จะพบหนทางใหม่ได้เสมอ" [18]และยังเป็นต้นแบบของ "อุดมคติการศึกษาเสรีนิยม" ของอาร์โนลด์อีกด้วย ซึ่งแสดงถึง "ศตวรรษครึ่งที่สำคัญยิ่งในวรรณคดีอังกฤษ" สำหรับอาร์โนลด์แล้ว งานทั้งหมดที่เน้นที่หกเรื่องนี้ได้ก่อให้เกิด "เรื่องราวอันน่าทึ่งของยุคที่สำคัญยิ่งในวรรณคดีอังกฤษ ซึ่งบอกเล่าโดยบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ และในการแสดงซึ่งถือเป็นงานวรรณกรรมอังกฤษชั้นยอดชิ้นหนึ่ง" [19]

ในการกล่าวถึงการอ่านชีวประวัติของจอห์นสันในตอนต้นของบทความของเขาเองในThe Cambridge Companion to Samuel Johnson Greg Clingham ได้อธิบายหัวข้อที่ครอบคลุมในนั้นว่า "เหมือนรายการประเด็นสำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์วรรณกรรมในช่วงปี 1600–1781" เช่นเดียวกับบางอย่างเช่นประวัติศาสตร์สังคม ปรัชญา และการเมืองในยุคนั้น[20]แต่ Philip Smallwood ซึ่งแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับ Lives in The Oxford Handbook of British Poetry, 1660–1800ได้ทำให้สิ่งนี้มีความแตกต่างโดยชี้ให้เห็นว่าจอห์นสันไม่ได้ตั้งใจที่จะผลิตประวัติศาสตร์วรรณกรรม ความกังวลหลักของเขาคือว่างานวรรณกรรมอยู่ในสภาวะที่เปลี่ยนแปลงและก้าวหน้าโดยบุคคลเขียนในบริบททางประวัติศาสตร์ การพิจารณาชีวิตของพวกเขาจึงมีความสมเหตุสมผลเนื่องจากช่วยให้ผู้อ่านในช่วงเวลาอื่นสามารถชื่นชมความสำคัญของผลงานที่บรรยายไว้ได้[21]

บรรณานุกรม

  • อาร์โนลด์, แมทธิว (1972), ริกส์, คริสโตเฟอร์ (บรรณาธิการ), การวิจารณ์แมทธิว อาร์โนลด์ที่คัดสรร , นิวยอร์ก: ห้องสมุดอเมริกันแห่งใหม่, OCLC  6338231
  • เบต วอลเตอร์ แจ็คสัน (1977) ซามูเอล จอห์นสันนิวยอร์ก: ฮาร์คอร์ต เบรส โจวาโนวิชISBN 0-15-179260-7
  • บอนเนลล์, โทมัส เอฟ. การค้าที่น่าเสื่อมเสียชื่อเสียงที่สุด: การตีพิมพ์บทกวีคลาสสิกภาษาอังกฤษ 1765-1810, OUP 2008
  • Boswell, James: ชีวิตของ Samuel Johnson, Musaicum Books 2017
  • ลอนส์เดล, โรเจอร์ บทนำสู่หนังสือ "Lives" ของจอห์นสัน ฉบับปี 2006 (สำนักพิมพ์ Clarendon)
  • Nichol Smith, David. "Johnson and Boswell" ในThe Cambridge History of English and American Literature 1913, Vol.X, ส่วนที่ 25–6 เกี่ยวกับ Bartleby

อ้างอิง

  1. ^ Pat Rogers, “Johnson, Boswell, and Anti–Scottish Sentiment”, ในJohnson and Boswell: The Transit of Caledonia , OUP 1995
  2. ^ กูเทนเบิร์ก
  3. ^ Lonsdale 2006, หน้า 4-5
  4. ^ บอสเวลล์ หน้า 271
  5. ^ บอสเวลล์ หน้า 290
  6. ^ Lonsdale 2006, หน้า 32-3
  7. ^ เบต 1977, หน้า 546
  8. ^ นิโคล สมิธ 2456, หมวด 25
  9. ^ Lonsdale 2006, หน้า 9-10
  10. ^ Lonsdale 2006, หมายเหตุ 17, หน้า 11
  11. ^ คู่มือ Oxford Concise สำหรับวรรณกรรมอังกฤษ
  12. ^ นิโคล สมิธ 2456, หมวด 26
  13. ^ กูเกิลบุ๊คส์
  14. ^ กูเกิลบุ๊คส์
  15. ^ เก็บถาวรออนไลน์
  16. ^ เล่มที่ 1, หน้า 1-8
  17. ^ คูเปอร์, ทอมป์สัน (1887). "Chalmers, Alexander"  . พจนานุกรมชีวประวัติแห่งชาติ . เล่มที่ 09. หน้า 443–445.
  18. ^ อาร์โนลด์ 1972, หน้า 351
  19. ^ อาร์โนลด์ 1972, หน้า 362
  20. ^ ชีวิตและวรรณกรรมในหนังสือ Lives of the Poets ของ Johnsonมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ 1997, หน้า 162
  21. ^ "จอห์นสันในฐานะนักประวัติศาสตร์กวี", The Oxford Handbook of British Poetry, 1660-1800 , OUP 2016, [1]
วิกิซอร์สมีข้อความต้นฉบับที่เกี่ยวข้องกับบทความนี้:
ชีวประวัติของกวีอังกฤษผู้มีชื่อเสียงที่สุด
Wikisourceมีข้อความจากบทความ Lives of the Poets ในสารานุกรม Americana ปี 1920
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับLives of the Most Eminent English Poets
  • ชีวิตของกวี เล่ม 1ที่Project Gutenberg
  • ชีวิตของกวี เล่ม 2ที่Project Gutenberg
  • ชีวประวัติของกวีอังกฤษที่มีชื่อเสียงที่สุด พร้อมข้อสังเกตเชิงวิจารณ์เกี่ยวกับผลงานของพวกเขา (1783)
    • เล่มที่ 2
    • เล่มที่ 3
    • เล่มที่ 4
  • ผลงานของกวีอังกฤษตั้งแต่ Chaucer ถึง Cowper รวมถึงซีรีส์ที่แก้ไขพร้อมคำนำ ชีวประวัติและวิจารณ์ เล่มที่ I (1810)
  • ชีวประวัติของกวีอังกฤษที่มีชื่อเสียงที่สุด พร้อมข้อสังเกตเชิงวิจารณ์เกี่ยวกับผลงานของพวกเขา ใน 3 เล่ม (พ.ศ. 2353?) ที่ Internet Archive
    • เล่มที่ 1 (1821)
    • เล่มที่ 2 พิมพ์ซ้ำในปีพ.ศ. 2448 คำนำโดยอาเธอร์ วอห์ (พ.ศ. 2362)
    • เล่มที่ 3; (1819)
  • ชีวประวัติของกวีในสองเล่ม (1826) ที่ Internet Archive
    • เล่มที่ 1
    • เล่มที่ 2
  • ชีวประวัติของกวีอังกฤษที่มีชื่อเสียงที่สุด พร้อมข้อสังเกตเชิงวิจารณ์เกี่ยวกับผลงานของพวกเขา ใน 3 เล่ม (พ.ศ. 2397 บรรณาธิการ ปีเตอร์ คันนิงแฮม ) ที่ Internet Archive
    • เล่มที่ 1
    • เล่มที่ 2
    • เล่มที่ 3
สืบค้นจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=ชีวประวัติของกวีอังกฤษผู้ยิ่งใหญ่&oldid=1239483629"