สไตล์หลุยส์ที่ 13

สไตล์หลุยส์ที่ 13หรือหลุยส์เทรซเป็นแฟชั่นในศิลปะและสถาปัตยกรรม ของฝรั่งเศส โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ศิลปะ ทัศนศิลป์และการตกแต่งความโดดเด่นของสไตล์นี้ในฐานะช่วงเวลาหนึ่งในประวัติศาสตร์ศิลปะฝรั่งเศสนั้นเกี่ยวข้องอย่างมากกับ ช่วง การสำเร็จราชการที่หลุยส์ที่ 13 เริ่มครองราชย์ (ค.ศ. 1610–1643) มารี เดอ เมดิชิมารดาและผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ทรงนำลัทธิแมนเนอริสม์ มา จากบ้านเกิดของพระองค์ในอิตาลีและอิทธิพลของศิลปะอิตาลีนั้นยังคงมีอิทธิพลอย่างมากเป็นเวลาหลายทศวรรษ

จิตรกรรมแบบพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 ได้รับอิทธิพลจากทางเหนือผ่านเฟลมิชและบาโรกดัตช์และจากทางใต้ผ่านลีลาการเขียนแบบอิตาลีและบาโรกตอนต้น โรงเรียนต่างๆ พัฒนาขึ้นรอบๆคาราวัจจิโอและปีเตอร์ พอล รูเบนส์ในบรรดาจิตรกรชาวฝรั่งเศสที่ผสมผสานลีลาการเขียนแบบอิตาลีเข้ากับความรักในฉากแนวต่างๆได้แก่จอร์จ เดอ ลา ตูร์ซิมง วูเอต์และพี่น้องเลอ แน็งอย่างไรก็ตาม อิทธิพลของจิตรกรที่มีต่อรุ่นต่อๆ มานั้นลดน้อยลงเนื่องจากลัทธิคลาสสิกภายใต้ การนำของ นิโกลัส ปูแซ็งและผู้ติดตามของเขา

สถาปัตยกรรมของพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 ได้รับอิทธิพลจากสไตล์อิตาลีเช่นเดียวกัน สถาปนิกชาวฝรั่งเศสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนั้นอย่างซาโลมอน เดอ บรอสเป็นผู้ออกแบบพระราชวังลักเซมเบิร์กให้กับมารี เดอ เมดิชิ เดอ บรอสได้ริเริ่มประเพณีคลาสสิกในสถาปัตยกรรมซึ่งสืบต่อมาโดยฌัก เลอแมร์ซีเยผู้ซึ่งสร้างพระราชวังและผลงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาในสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 คือโบสถ์ซอร์บอนน์ (ค.ศ. 1635) ภายใต้สถาปนิกรุ่นต่อมาสถาปัตยกรรมบาโรกของฝรั่งเศสก็ได้เปลี่ยนแปลงไปในสไตล์คลาสสิกมากยิ่งขึ้น

เฟอร์นิเจอร์ในสมัยนั้นมักจะมีขนาดใหญ่และเรียบง่าย

• สไตล์สมัยหลุยส์

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับสไตล์หลุยส์ที่ 13

• สารานุกรมบริแทนนิกาออนไลน์: สไตล์หลุยส์ที่ 13 (2016)