ไก่ฟ้า
| ไก่ฟ้า ช่วงเวลา: โอลิโกซีนตอนปลายถึงเมื่อเร็วๆ นี้ | |
|---|---|
 | |
| ทุ่งมืด , Gallinula tenebrosa | |
การจำแนกประเภททางวิทยาศาสตร์  | |
| โดเมน: | ยูคาริโอต้า |
| อาณาจักร: | สัตว์ในตระกูลแอนิมาเลีย |
| ไฟลัม: | คอร์ดาต้า |
| ระดับ: | อเวส |
| คำสั่ง: | วงศ์ Gruiformes |
| ตระกูล: | วงศ์ Rallidae |
| ประเภท: | กัลลินูลา บริสสัน 1760 |
| ชนิดพันธุ์ | |
| ฟูลิกา คลอโรปัส ลินเนียส , 1758 | |
| สายพันธุ์ | |
ดูข้อความ | |
| คำพ้องความหมาย | |
เอดิธอร์นิส พารู | |
นกอวนลาก — บางครั้งเรียกว่าไก่หนองบึง — เป็นนกน้ำขนาดกลางที่อยู่ในวงศ์Rallidae สายพันธุ์ส่วนใหญ่จัดอยู่ในสกุลGallinulaซึ่ง เป็น ภาษาละตินแปลว่า "ไก่ตัวเล็ก" [1] พวกมันเป็นญาติใกล้ ชิด ของนกคูทพวกมันมักถูกเรียกว่าgallinules (สีดำ) เมื่อไม่นานมานี้ พบว่าสายพันธุ์หนึ่งของGallinulaมีความแตกต่าง เพียงพอ ที่จะสร้างสกุลใหม่Paragallinulaโดยมีเพียงสายพันธุ์เดียวคือนกอวนลากเล็ก ( Paragallinula angulata )
ไก่พื้นเมือง สองสายพันธุ์จาก ภูมิภาค ออสเตรเลียซึ่งบางครั้งแยกออกจากกันในTribonyxเรียกว่า "ไก่พื้นเมือง" (หรือเรียกว่า ไก่พื้นเมือง หรือ ไก่พื้นเมือง) [2] [3] [4] [5]ไก่พื้นเมืองมีความแตกต่างกันในด้านรูปลักษณ์โดยมีนิ้วเท้าและจะงอยปากที่สั้นกว่า หนากว่า และสั้นกว่า และมีหางที่ยาวกว่าซึ่งไม่มีลวดลายสีขาวเหมือนไก่อวนทั่วไป[6] [7]
คำอธิบาย
นกกระเรียนพันธุ์นี้ส่วนใหญ่เป็นสีน้ำตาลและสีดำ โดยมีขน สีขาวเป็นลวดลาย บ้าง แตกต่างจากนกกระเรียนพันธุ์อื่นๆ ตรงที่นกกระเรียนพันธุ์นี้มักจะมองเห็นได้ง่าย เนื่องจากนกกระเรียนจะหากินในบริเวณน้ำเปิดแทนที่จะซ่อนตัวอยู่ในดงกก
นกเหล่านี้มีปีกสั้นและโค้งมนและบินได้ไม่แรง แม้ว่าโดยปกติจะสามารถบินได้ไกลก็ตามโดยเฉพาะนกอัญชันธรรมดาจะอพยพไปไกลถึง 2,000 กม. (1,200 ไมล์) จากแหล่งเพาะพันธุ์บางแห่งในพื้นที่หนาวเย็นของไซบีเรียนกที่อพยพจะอพยพในเวลากลางคืน ในทางกลับกัน นกอัญชันกัฟถือว่าแทบจะบินไม่ได้เลย โดยสามารถกระพือปีกได้เพียงไม่กี่เมตรเท่านั้น เช่นเดียวกับนกราง ทั่วไป นกเหล่า นี้มีแนวโน้มที่จะบิน ไม่ได้ในประชากรบนเกาะ
ไก่ฟ้าสามารถเดินได้ดีมากด้วยขาที่แข็งแรงและมีนิ้วเท้าที่ยาวซึ่งเหมาะกับพื้นผิวที่ไม่เรียบและนุ่ม
นกเหล่านี้ กิน ทั้งพืชและ สัตว์ โดยกินวัสดุจากพืช สัตว์ฟันแทะขนาดเล็ก สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก และไข่ นกเหล่านี้ มีอาณาเขตที่กว้างมากในช่วงฤดูผสมพันธุ์ แต่โดยปกติแล้วมักพบเป็นฝูงใหญ่ในทะเลสาบตื้นที่มีพืชพรรณซึ่งนกเหล่านี้ชอบ
ระบบวิทยาการและวิวัฒนาการ
สกุลGallinulaได้รับการแนะนำโดยนักสัตววิทยาชาวฝรั่งเศสMathurin Jacques Brissonในปี พ.ศ. 2303 โดยมีนกนางนวลหัวดำ( Gallinula chloropus ) เป็นชนิดพันธุ์ต้นแบบ[8] [9]
สกุลGallinulaมีชนิดที่ยังคงอยู่ 5 ชนิด หนึ่งชนิดเพิ่งสูญพันธุ์และหนึ่งชนิดที่อาจสูญพันธุ์ไปแล้ว : [10]
- ไก่ป่าซามัว Gallinula pacifica – บางครั้งพบในPareudiastesอาจสูญพันธุ์ไปแล้ว (พ.ศ. 2450?)
- นกอพยพ พันธุ์Makira (Gallinula silvestris) – บางครั้งพบได้ในPareudiastesหรือEdithornisซึ่งพบได้น้อยมากและไม่มีการสังเกตโดยตรงในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา แต่ยังคงถือว่าน่าจะยังมีอยู่ เนื่องจากมีรายงานว่าสายพันธุ์นี้ยังคงมีอยู่เป็นจำนวนน้อยมาก
- † Tristan moorhen , Gallinula nesiotis – ก่อนหน้านี้บางครั้งจะวางไว้ในPorphyriornis ;[11]สูญพันธุ์ (ปลายศตวรรษที่ 19)
- นก นางนวลแกฟ(Gallinula comeri) – เดิมทีบางครั้งก็พบในPorphyriornis
- นก นางนวลธรรมดาGallinula chloropus
- แกลลินูลธรรมดา Gallinula (chloropus) galeataซึ่งถูกแบ่งแยกโดยAOU เมื่อไม่นานนี้ คณะกรรมการอื่น ๆ ยังคงประเมินอยู่
- ทุ่งมืด , Gallinula tenebrosa
อดีตสมาชิกสกุล:
- มัวร์น้อย , Paragallinula angulata
- กะหล่ำ ดอกข้างจุดPorphyriops melanops
- ไก่พื้นเมืองหางดำTribonyx ventralis
- ไก่พื้นเมืองแทสเมเนียTribonyx mortierii
นกนางนวลชนิดอื่นๆ ได้รับการระบุจากซากโบราณ นอกเหนือจากการสูญพันธุ์ 1–3 ครั้งในช่วงเวลาล่าสุดแล้ว ยังมีนกอีก 1–4 สายพันธุ์ที่สูญพันธุ์ไปอันเป็นผลจากการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ในยุคแรก ได้แก่นกนางนวล Hodgen ( Gallinula hodgenorum ) ของนิวซีแลนด์ซึ่งอยู่ในสกุลย่อย Tribonyxและสายพันธุ์ที่ใกล้เคียงกับนกนางนวล SamoanจากBukaหมู่เกาะโซโลมอนซึ่งแทบจะแตกต่างจากนกนางนวล Makira อย่างแน่นอน เนื่องจากนกนางนวลชนิดหลังบินไม่ได้ นกนางนวล Viti Levu gallinule ของฟิจิ ซึ่งไม่ได้รับการระบุรายละเอียด นั้นจะถูกแยกออกในPareudiastes หากสกุลนั้นได้รับการพิจารณาให้ถูกต้อง หรือ อาจเป็นสกุลใหม่โดยสิ้นเชิง ในทำนองเดียวกัน "นกนางนวล" ที่ไม่มีการระบุรายละเอียดอย่างMangaiaซึ่งปัจจุบันได้รับการจัดประเภทชั่วคราวให้เป็นPorphyrioอาจอยู่ในGallinula / Pareudiastes
วิวัฒนาการ
ซากดึกดำบรรพ์ที่เก่าแก่กว่านี้ได้บันทึกสกุลนี้ไว้ตั้งแต่ยุคโอลิโกซีนตอนปลายเป็นต้นมา สกุลนี้ดูเหมือนว่าจะมีต้นกำเนิดในซีกโลกใต้ในภูมิภาคทั่วไปของออสเตรเลียเมื่อถึงยุคไพลโอซีนสกุลนี้น่าจะมีการกระจายพันธุ์ไปทั่วโลก:
- Gallinula sp. (ยุคไพลโอซีนตอนต้นของฮังการีและเยอรมนี)
- Gallinula kansarum (ปลาย Pliocene ของรัฐแคนซัส สหรัฐอเมริกา)
- Gallinula balcanica (ปลายยุคไพลโอซีน[12]ของวาร์เชตส์ บัลแกเรีย) [13]
- Gallinula gigantea (ยุคไพลสโตซีนตอนต้นของสาธารณรัฐเช็กและอิสราเอล)
"Gallinula" disneyiโบราณ (ยุคโอลิโกซีนตอนปลาย—ยุคไมโอซีนตอนต้นของริเวอร์สลี ประเทศออสเตรเลีย ) ได้รับการแยกเป็นสกุลAustrallus
แม้แต่ในกลุ่มที่ไม่ใช่Passeriformesสกุลนี้ก็ยังมีหลักฐานการมีอยู่มายาวนาน ดังนั้น ซากดึกดำบรรพ์รางรถไฟบางส่วนที่ยังไม่ได้ระบุอาจมาจากนกอีโก้งหรือไก่พื้นเมืองก็ได้ ตัวอย่างเช่น ตัวอย่างQM F30696 ซึ่ง เป็นชิ้น ส่วนกระดูกแข้งส่วนปลาย ด้านซ้าย จากขอบเขตโอลิโก-ไมโอซีนที่ริเวอร์สลีห์มีลักษณะคล้ายกับ"G." disneyiแต่ มีรายละเอียดที่แตกต่างกัน [6]ไม่สามารถพูดได้ว่านกชนิดนี้—หากเป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน—บินไม่ได้หรือไม่ จากขนาดเพียงอย่างเดียว อาจเป็นบรรพบุรุษของG. mortierii (ดูด้านล่างด้วย)
นอกจากสายพันธุ์ย่อยโบราณของGallinula chloropusแล้ว ยังมีการอธิบายถึงสายพันธุ์Gallinula mortierii repertaซึ่งแตกต่างอย่างน่าสงสัย จากยุคไพลโอซีนตอนปลายถึงยุคไพลสโตซีน โดยอ้างถึงประชากรของไก่พื้นเมืองแทสเมเนียที่เคยอาศัยอยู่ในแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลียและสูญพันธุ์ไปเมื่อสิ้นสุด ยุคน้ำแข็งครั้งสุดท้าย [ 14]อาจเป็นไปได้ว่านอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ แล้ว สายพันธุ์นี้ยังสูญพันธุ์ไปจากการเข้ามาของสุนัขป่าดิงโกซึ่งต่างจาก สัตว์นัก ล่าที่มีกระเป๋าหน้าท้องที่ล่าเหยื่อในเวลากลางวัน แต่จะต้องให้สายพันธุ์ Gallinula mortierii บนแผ่นดินใหญ่มีชีวิตอยู่รอดได้ จนถึงประมาณ 1,500 ปีก่อนคริสตกาล[15]
"G." disneyi เป็นไก่พื้นเมืองที่บินไม่ได้อีกตัวหนึ่ง ซึ่งบ่งบอกถึงตำแหน่ง พื้นฐานในกลุ่มนกอัญชัน เวลาและสถานที่เกิดของมันบ่งบอกว่ามันเป็นบรรพบุรุษของG. mortierii (reperta)ซึ่งมันแตกต่างจาก G. mortierii (reperta) มาก โดยส่วนใหญ่มันมีขนาดเล็กกว่ามาก อย่างไรก็ตาม สัดส่วนของกระดูกแขนขาก็แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด และไม่ว่าในกรณีใด สถานการณ์ดังกล่าวจะต้องให้นกที่บินไม่ได้เปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยในช่วง 20 ล้านปีในสภาพแวดล้อมที่มีนักล่า มากมาย เนื่องจากฟอสซิลของG. disneyiรวมถึงวัสดุฟอสซิลล่าสุดและย่อยของG. mortierii จำนวนมาก ไม่มีหลักฐานของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเลย"G." disneyiจึงน่าจะเป็นกรณีของวิวัฒนาการคู่ขนานในช่วงก่อนหน้า [ 6 ]ซึ่งบ่งบอกโดยตำแหน่งในAustrallus
อ้างอิง
- ^ Gallinulaเป็นคำย่อของ คำว่า gallīna ("ไก่ " ) ในตำราสัตววิทยาที่เก่ากว่า ได้เปลี่ยนเป็นคำว่า gallinule ภาษาอังกฤษ Oxford English Dictionary (ฉบับออนไลน์) Oxford University Press (ต้องสมัครสมาชิกหรือเป็นสมาชิกสถาบันที่เข้าร่วม)
- ^ "การปรับปรุงอนุกรมวิธานสำหรับปี 2017 - eBird" eBird . สืบค้นเมื่อ22 พฤศจิกายน 2018 .
- ^ Gill, Frank; Donsker, David (บรรณาธิการ). "Taxonomy Version 2". IOC World Bird List (v14.1) . IOC World Bird List . สืบค้นเมื่อ22 พฤศจิกายน 2018 .
- ^ Pepperday, Martin. "Profile - Tasmanian Native Hen". UTAS Zoology Home . University of Tasmania . Archived from the original on 2 ตุลาคม 2006 . สืบค้นเมื่อ22 พฤศจิกายน 2018 .
- ^ Goldizen, Dr. "ไก่พื้นเมืองแทสเมเนียนแบ่งปันคู่เพื่อให้ได้พื้นที่ที่ดีที่สุด". มหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์ ออสเตรเลีย . มหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์. สืบค้นเมื่อ22 พฤศจิกายน 2018 .
- ^ abc โบลส์ (2005)
- ^ "Parks & Wildlife Service - Native Hen, Tribonyx Mortierii". Parks & Wildlife Service . Tasmania Parks and Wildlife Service . สืบค้นเมื่อ22 พฤศจิกายน 2018 .
- ↑ บริซสัน, มาทูริน ฌากส์ (1760) Ornithologie, ou, Méthode Contenant la Division des Oiseaux en Ordres, Sections, Genres, Especes & leurs Variétés (ในภาษาฝรั่งเศสและละติน) ปารีส: Jean-Baptiste Bauche. ฉบับที่ 1, น. 50 เล่ม 6, น. 2.
- ^ ปีเตอร์ส, เจมส์ ลี , บรรณาธิการ (1934). Check-list of Birds of the World. เล่ม 2. เคมบริดจ์, แมสซาชูเซตส์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด. หน้า 202
- ^ Gill, Frank ; Donsker, David, บรรณาธิการ (2019). "Rails, gallinules, trumpeters, cranes". World Bird List Version 9.1 . International Ornithologists' Union . สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2019 .
- ^ เทย์เลอร์, แบร์รี (2010). Rails: A Guide to Rails, Crakes, Gallinules and Coots of the World. สำนักพิมพ์ Bloomsbury. หน้า 490. ISBN 978-1-4081-3538-9-
- ^ วิลลาฟรานเชียนกลาง
- ↑ Boev, Z. 1999. Gallinula balcanica sp. n. (Rallidae: Gruiformes) - มูเฮนวิลล่าฟรานเชียนกลางจากบัลแกเรียตะวันตก - แอกต้าสัตววิทยาบัลการิกา, 51(1): 43-48.
- ^ โอลสัน (1975), แบร์ด (1984), โบลส์ (2005)
- ^ แบร์ด (1991), โบลส์ (2005)
อ่านเพิ่มเติม
- Baird, Robert F. (1984): การกระจายพันธุ์ของไก่พื้นเมืองแทสเมเนียGallinula mortierii mortieriiในสมัย ไพลสโตซีน อีมู 84 (2): 119–123 PDF ฉบับเต็ม
- Baird, Robert F. (1991): Dingo เป็นปัจจัยที่เป็นไปได้ในการหายตัวไปของGallinula mortieriiจากแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลียอีมู 91 (2): 121–122. PDF ฉบับเต็ม
- Boles, Walter E. (2005): Gallinule ไร้ขมุกขมัวชนิดใหม่ (Aves: Rallidae: Gallinula ) จาก Oligo-Miocene แห่งริเวอร์สลีห์ ควีนส์แลนด์ตะวันตกเฉียงเหนือ ออสเตรเลีย (2005) บันทึกของพิพิธภัณฑ์ออสเตรเลีย 57 (2): 179–190 PDF ฉบับเต็ม
- Olson, Storrs L. (1975): ซากดึกดำบรรพ์ของ CW DeVis ซึ่งเป็นTribonyx mortierii ที่สูญพันธุ์ จากควีนส์แลนด์ เป็นส่วนใหญ่ Emu 75 (2): 49–54 บทคัดย่อ HTML
ลิงค์ภายนอก
- คู่มือการระบุตัวตน (PDF) โดย Javier Blasco-Zumeta
- วีดีโอเพื่อการศึกษาจาก Avi Birds