นิคกี้ ฟิงกี้
นักข่าวชาวอเมริกัน (1953–2022)

นิคกี้ ฟิงกี้
รูปถ่ายบนบัตรสื่อมวลชนAP ของเธอในปี 1979
เกิด
นิคกี้ จีน ฟิงเก้

( 1953-12-16 )วันที่ 16 ธันวาคม 2496
นครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
เสียชีวิตแล้ว9 ตุลาคม 2565 (09-10-2022)(อายุ 68 ปี)
โบคาราตัน ฟลอริดาสหรัฐอเมริกา
การศึกษาวิทยาลัยเวลสลีย์
อาชีพนักเขียน นักข่าว นักเขียนบล็อก ผู้จัดพิมพ์
คู่สมรส
​
​
( ม.  1980 ; หย่าร้าง  1982 )

Nikki Jean Finke (16 ธันวาคม 1953 – 9 ตุลาคม 2022) เป็นบล็อกเกอร์ นักข่าว ผู้จัดพิมพ์ และนักเขียนชาวอเมริกัน เธอยังเป็นผู้ก่อตั้งบรรณาธิการบริหารและประธานของDeadline Hollywoodซึ่งเป็นเว็บไซต์ที่มีเนื้อหาต้นฉบับประกอบด้วยการรายงานและความคิดเห็นเกี่ยวกับธุรกิจของอุตสาหกรรมบันเทิงโดยเธอและ นักข่าว ธุรกิจบันเทิง คนอื่นๆ เธอเป็นผู้ก่อตั้งและดำรงตำแหน่งประธานเจ้าหน้าที่บริหารของ Hollywood Dementia LLC และเว็บไซต์ HollywoodDementia.com สำหรับเรื่องสั้นของวงการบันเทิง[1]

ชีวิตช่วงต้น

ฟิงก์เกิดที่โรงพยาบาลด็อกเตอร์ในแมนฮัตตันนครนิวยอร์ก เมื่อวันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2496 เป็นลูกสาวคนเล็กจากพ่อแม่ที่เป็นชาวยิว คือ โรเบิร์ตและดอริส ฟิงก์[2] [3] [4] [5]เธอเติบโตในหมู่บ้านที่ร่ำรวยของแซนด์ส์พอยต์ รัฐนิวยอร์กบนเกาะลองไอส์แลนด์ [ 6]

ฟิงค์ได้รับการศึกษาที่Buckley Country Day SchoolและHewitt Schoolก่อนที่จะเข้าเรียนที่Wellesley College [ 7]ซึ่งเธอได้ศึกษาเกี่ยวกับรัฐศาสตร์และเป็นบรรณาธิการบริหารของหนังสือพิมพ์ของวิทยาลัย[3] [8]

อาชีพ

งานแรกของ Finke หลังจาก Wellesley อยู่ที่สำนักงานวอชิงตัน ดี.ซี. ของEd Koch สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจากนิวยอร์ก [9]เธอตัดสินใจที่จะเป็นนักข่าวหลังจากเห็นว่า Koch และทีมงานของเขาแสดงความเคารพต่อนักข่าวอย่างไร[9]

ในปี 1975 Finke เข้าร่วมAssociated Press (AP) และรายงานการรณรงค์หาเสียงนายกเทศมนตรีเมืองนิวยอร์กที่ประสบความสำเร็จในปี 1977ของ Koch [9]จากนั้นเธอทำงานที่โต๊ะต่างประเทศของ AP ที่สำนักงานใหญ่ในนิวยอร์กซิตี้[8]บัลติมอร์ บอสตัน มอสโกว์ และลอนดอน ต่อมา Finke ทำงานให้กับThe Dallas Morning Newsเธอเข้าร่วมทีมงานของNewsweekในฐานะผู้สื่อข่าวในวอชิงตันและลอสแองเจลิส จากนั้นที่Los Angeles Timesในฐานะนักเขียนพนักงานที่ครอบคลุมความบันเทิงและบทความพิเศษ Finke กลายเป็นบรรณาธิการฝั่งตะวันตกของThe New York Observerและจากนั้นก็นิวยอร์กซึ่งเธอเขียนคอลัมน์ธุรกิจฮอลลีวูด[9]เธอยังเขียนให้กับThe New York Times , Vanity Fair , Esquire , Harper's Bazaar , Elle , The Washington Post , Salon , PremiereและLos Angeles [ 9]

ฟิงค์เข้าร่วมกับนิวยอร์กโพสต์ในปี 2001 แต่ถูกไล่ออกในช่วงต้นปี 2002 หลังจากที่เธอรายงานว่าบริษัทวอลต์ดิสนีย์กำลังทำลายเอกสารที่เกี่ยวข้องกับข้อพิพาทเรื่องใบอนุญาต[9] [10]จากนั้นเธอฟ้องดิสนีย์และโพสต์เป็นเงิน 10 ล้านเหรียญ โดยกล่าวหาว่าบริษัททั้งสองสมคบคิดกันเพื่อระงับการรายงานข่าวดังกล่าว เธอได้รับเงินชดเชยนอกศาล[9] [10]หลังจากนั้นLA Weeklyจ้างเธอและเริ่มเขียนคอลัมน์ "Deadline Hollywood" ของเธอ ในปี 2006 เธอเริ่ม บล็อก Deadline ( Deadline Hollywood Dailyจนถึงเดือนกันยายน 2009) เป็นเวอร์ชันออนไลน์รายวันของคอลัมน์รายสัปดาห์ของเธอ[9]เธออธิบายว่ามันเป็น "ฟอรัมสำหรับแจ้งข่าวคราวเกี่ยวกับ อุตสาหกรรม อินโฟเทนเมนต์ "

The New York Times กล่าวถึง Finke ว่าเป็น " วอลเตอร์ วินเชลล์แห่งยุคดิจิทัล" ที่มีรูปแบบการเขียนแบบ "ตรงไปตรงมา" [11]ซึ่ง "ผู้บริหาร [ฮอลลีวูด] เกรงกลัว" [12] Deadlineกลายเป็นพอร์ทัลข้อมูลสำคัญระหว่างการหยุดงานของสมาคมนักเขียนแห่งอเมริกาในปี 2007ทำให้ผู้อ่านของเธอเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่า[13] [14]ตามรายงานของ The Times : "เว็บไซต์ของ Finke กลายเป็นฟอรัมที่สำคัญสำหรับฮอลลีวูด...แต่การหยุดงานครั้งนี้อาจทำให้เธอมีตำแหน่งที่มั่นคงในฐานะนายหน้าค้าอำนาจในฮอลลีวูดในที่สุด" [13] Finke อ้างว่าเธอทำงาน "เกือบตลอดเวลา" ระหว่างการหยุดงาน ในปี 2009 Los Angeles Timesกล่าวถึงการประกาศของเธอเกี่ยวกับการลาพักร้อนห้าวัน[15]

ในปี 2551 ฟิงค์ได้รับการเสนอชื่อให้เป็นหนึ่งใน25 ผู้หญิงที่มีอิทธิพลมากที่สุดในฮอลลีวูด ของ นิตยสาร Elle [16]และติดอันดับHeeb 100 [17]ในปี 2552 เธอได้ขายเว็บไซต์ Deadlineให้กับMail.com Media Corp ของJay Penske ด้วยมูลค่า 14 ล้านเหรียญสหรัฐ [18]ภายใต้ข้อตกลงที่เธอจะยังคงดำรงตำแหน่งบรรณาธิการบริหารและประธานของเว็บไซต์ที่รายงานและวิจารณ์เนื้อหาของเธอต่อไป[19]

ในวันที่ 5 พฤศจิกายน 2013 Deadline Hollywoodได้ประกาศการลาออกของ Nikki Finke [20]ในวันที่ 12 มิถุนายน 2014 เธอได้เปิดตัว NikkiFinke.com [21] [22]ในวันที่ 3 สิงหาคม 2015 เธอได้เปิดตัว HollywoodDementia.com [1]ซึ่งเป็นไซต์สำหรับเรื่องสั้นในวงการบันเทิงที่เขียนโดยเธอและคนในแวดวงคนอื่นๆThe New York Timesกล่าวว่า: "Ms. Finke พบว่าตัวเองกำลังเผชิญกับบทใหม่ที่น่ากลัวในอาชีพการงานของเธอ: แผนการที่จะออกจากงานสื่อสารมวลชนและเขียนและตีพิมพ์เรื่องสั้นเกี่ยวกับอุตสาหกรรมบันเทิง" Finke กล่าวว่า "มีความจริงมากมายในนิยาย" และเสริมว่า "มีบางสิ่งที่ฉันจะสามารถพูดได้ในนิยายที่ฉันไม่สามารถพูดได้ในงานสื่อสารมวลชนในตอนนี้" [1]

เมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม 2016 Deadlineได้พิมพ์บันทึกความทรงจำของ Finke เกี่ยวกับการก่อตั้งDeadline Hollywoodเนื่องในโอกาสครบรอบ 10 ปีของเว็บไซต์ "เมื่อฉันเริ่มก่อตั้งDeadline Hollywood Dailyซึ่งใช้ชื่อนี้เมื่อนานมาแล้วในปี 2006 ฉันต้องการวิธีที่รวดเร็วกว่าในการรายงานข่าวบันเทิงสำคัญๆ มากกว่าคอลัมน์ในหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ ฉันจึงซื้อ URL DeadlineHollywoodDaily.com ในราคา 14 เหรียญและเศษเงิน ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะเป็นผู้สร้างความเปลี่ยนแปลง หรือเป็นนักข่าวอินเทอร์เน็ตที่สร้างบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาจากความว่างเปล่า ซึ่งทำให้ธุรกิจของฮอลลีวูดต้องชะงักงัน และปัจจุบัน ภายใต้การเป็นเจ้าของของ Penske Media เว็บไซต์มีมูลค่ามากกว่า 100 ล้านเหรียญ หรือเป็นผู้หญิงที่มีความกล้าหาญ ทัศนคติ และขยันขันแข็ง ซึ่งบอกเล่าความจริงอันโหดร้ายเกี่ยวกับบรรดาเจ้าพ่อ และรายงานข่าวเด็ดๆ ก่อนใคร" [23]

แผนกต้อนรับ

ในปี 2549 คอลัมน์ LA Weekly ของ Finke ได้รับรางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่งในรางวัล Alternative Weekly ในประเภท "การรายงาน/วิจารณ์สื่อ ยอดจำหน่าย >50,000" [24]ในปี 2550 Finke ได้รับรางวัล Southern California Journalism Award จาก Los Angeles Press Club ในสาขา "นักข่าวบันเทิงแห่งปี" โดยคณะกรรมการตัดสินกล่าวว่า "การอ่านบทความของ Nikki Finke เกี่ยวกับฮอลลีวูดและผู้คนในฮอลลีวูดอย่างตรงไปตรงมาและเร้าอารมณ์นั้นให้ความรู้สึกผิดบาป เธอผสมผสานข่าวเข้ากับการตำหนิติเตียนอย่างไม่เกรงกลัว ซึ่งอ่านสนุกไม่ว่าจะเป็นหัวข้อใดก็ตาม เธอหยิบยกเรื่องใหญ่ๆ ในอุตสาหกรรมนี้ขึ้นมาพูดโดยไม่ต้องใส่ถุงมือ และดูเหมือนว่าเธอจะควบคุมจังหวะได้ดี " [25]ในรางวัล AltWeekly Awards ปี 2550 Deadlineได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับสอง[26]

ผู้บริหารสตูดิโอกล่าวถึง Finke ว่า "เธอแม่นยำมาก แม่นยำมาก แม่นยำมาก น่าทึ่งมาก—คุณมีบทสนทนาส่วนตัวกับคนอีกสองคน แต่ปรากฏว่าบทสนทนานั้นปรากฏบนเว็บไซต์ของเธอภายในหนึ่งชั่วโมง" Charlie Koones อดีต ผู้จัดพิมพ์ นิตยสาร Varietyเรียกเธอว่า "ผู้มีพรสวรรค์เพียงคนเดียวในรุ่น" [18]

อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆ ตั้งคำถามถึง "น้ำเสียงที่รุนแรง" ของ Finke, "การดำเนินเรื่องโดยย่อ" [15] "ความชอบในการพูดเป็นนัยและแหล่งที่มา ที่ไม่ระบุชื่อ " และถูกกล่าวหาว่าให้การรายงานที่ดีกว่าแก่ "คนโปรด" ของเธอ[12]และแหล่งที่มาที่มักพบเห็นบ่อยๆ เช่นAri EmanuelและRonald Meyer [ 18]ในปี 2008 เธอถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นคนแรกที่โพสต์ข่าวประชาสัมพันธ์ของ Sony จากนั้นเพิ่มการวิเคราะห์ของเธอเองซึ่งขัดแย้งกับข่าวประชาสัมพันธ์โดยไม่ได้อัปเดตวันที่ และในช่วงต้นปี 2009 Finke ถูกกล่าวหาว่าแก้ไขย้อนหลัง[12] [15] [18]รายงาน ของ Deadline Hollywood Dailyเกี่ยวกับผู้กำกับภาพยนตร์Twilightภาคที่สาม[27 ]

ชีวิตส่วนตัวและความตาย

ในปีพ.ศ. 2518 ฟิงก์ได้หมั้นหมายกับเจฟฟรีย์ ดับเบิลยู กรีนเบิร์ก [ 4]ทั้งคู่แต่งงานกันตั้งแต่ปีพ.ศ. 2523 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]จนกระทั่งหย่าร้างกันในปีพ.ศ. 2525 [3]

สุขภาพของ Finke เสื่อมถอยลงในช่วงบั้นปลายชีวิต โดยส่วนใหญ่เกิดจากภาวะแทรกซ้อนของโรคเบาหวาน[9]เธอเสียชีวิตที่สถานพยาบาลผู้ป่วยระยะสุดท้ายในเมืองโบกาเรตัน รัฐฟลอริดาเมื่อวันที่ 9 ตุลาคม 2022 ขณะมีอายุ 68 ปี[9] [28]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ abc “Feared Hollywood Reporter Turns To Fiction”. The New York Times . 30 พฤษภาคม 2015. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 ตุลาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ11 กุมภาพันธ์ 2017 .
  2. ^ "Births" . The New York Times . 20 ธันวาคม 1953. หน้า 77. FINKE–Robert และ Doris (นามสกุลเดิม Nellinger) Sands Point, LI ประกาศการเกิดของ Nikki Jean น้องสาวของ Terry Ann ที่โรงพยาบาล Doctor's เมื่อวันที่ 16 ธันวาคม 1953
  3. ^ abc Genzlinger, Neil (10 ตุลาคม 2022). "Nikki Finke, Caustic Hollywood Chronicler, Is Dead at 68" . The New York Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 ตุลาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ10 ตุลาคม 2022 .
  4. ^ ab "Law Student Fiance of Nikki Finke". The New York Times . 20 ตุลาคม 1974. p. 74. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 กรกฎาคม 2018 . สืบค้นเมื่อ10 ตุลาคม 2022 .
  5. ^ Chase, Lisa (10 ตุลาคม 2007). "The Good, The Bad, and The Ugly – Out West, where movies and moguls are made, she's the sheriff". elle.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 ตุลาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ10 ตุลาคม 2022 . ที่จริงแล้ว การเป็นผู้หญิงและเป็นชาวยิวช่วยได้ เป็นเรื่องตลกอย่างหนึ่งที่นี่ที่ว่าคนต่างศาสนาถูกกีดกันเมื่อต้องมาอยู่ในฮอลลีวูด
  6. ^ White, Abbey (9 ตุลาคม 2022). "Nikki Finke, Veteran Entertainment Journalist and Deadline Founder, Dies at 68". The Hollywood Reporter . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 ตุลาคม 2022. สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2022 .
  7. ^ Mark Shanahan & Meredith Goldstein (25 กุมภาพันธ์ 2010). "Rapping it up: Matt keeps going" เก็บถาวรเมื่อ 4 มีนาคม 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน , Boston Globe ; เข้าถึงเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2021
  8. ^ โดย Walker, Hunter (18 มกราคม 2013). "How Ed Koch Helped Make Nikki Finke a Reporter". New York Observer . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 มกราคม 2013. สืบค้นเมื่อ19 มกราคม 2013 .
  9. ^ abcdefghij Bernstein, Jacob (21 มกราคม 2023). "Sharp Edges and Burned Bridges" . The New York Times . p. ST1. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 มกราคม 2023 . สืบค้นเมื่อ23 มกราคม 2023 .
  10. ^ โดย Shprintz, Janet (14 เมษายน 2002). "Journo ฟ้อง Disney & NY Post". Variety . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 มกราคม 2023 . สืบค้นเมื่อ23 มกราคม 2023 .
  11. ^ Friedman, Jon (28 มิถุนายน 2549). Finke ผู้ตรงไปตรงมาทำให้ฮอลลีวูดซื่อสัตย์ เก็บถาวรเมื่อ 8 กรกฎาคม 2549 ที่Wayback Machine MarketWatch
  12. ^ abc Carr, David. "A Hollywood Blogger Feared by Executives Archived ตุลาคม 11, 2022, ที่ เวย์แบ็กแมชชีน " The New York Times , กรกฎาคม 17, 2009.
  13. ^ โดย Stetler, Brian (26 พฤศจิกายน 2550) เว็บไซต์ของนักข่าวทางเลือกถูกตรวจสอบอย่างเข้มงวดสำหรับข่าวการประท้วงของนักเขียน เก็บถาวรเมื่อ 11 ตุลาคม 2565 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน นิวยอร์กไทมส์
  14. ^ Fixmer, Andy และ Michael Janofsky (26 พฤศจิกายน 2550). 'Toldja': Nikki Finke Has the Scoop on Hollywood Writers Strike. เก็บถาวร 30 พฤศจิกายน 2550 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Bloomberg.com
  15. ^ abc Rainey, James. "การไม่ลดละและเข้มงวดเป็นผลตอบแทนสำหรับ Nikki Finke จาก Deadline Hollywood Daily" Los Angeles Times , 15 กรกฎาคม 2009
  16. ^ รายงานของทีมงาน (พฤศจิกายน 2551) 25 สตรีผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในฮอลลีวูด/ เอลล์
  17. ^ รายงานของเจ้าหน้าที่ (ตุลาคม 2551) Heeb 100. เก็บถาวรเมื่อ 21 เมษายน 2553 ที่เวย์แบ็กแมชชีน นิตยสาร Heeb
  18. ^ abcd Friend, Tad (4 ตุลาคม 2009). "Call Me: Why Hollywood fears Nikki Finke". The New Yorker . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 พฤษภาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ10 เมษายน 2022 .
  19. ^ Ben Fritz (24 มิถุนายน 2009). "Nikki Finke's Deadline Hollywood Daily is sold to Mail.com". Los Angeles Times . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 มิถุนายน 2009. สืบค้นเมื่อ18 เมษายน 2020 .
  20. ^ Fleming, Mike Jr.; Andreeva, Nellie (5 พฤศจิกายน 2013). "Deadline.com And Nikki Finke Parting Ways". Deadline. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014Alt URL เก็บถาวรเมื่อ 30 สิงหาคม 2017 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  21. ^ "โพสต์แรก". นิคกี้ ฟิงเก้. 12 มิถุนายน 2014. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 สิงหาคม 2014.
  22. ^ Aurthur, Kate (29 พฤษภาคม 2014). "No One Really Wants a Nikki Finke Comeback (Except Nikki Finke)". Buzzfeed. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 พฤษภาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ6 กันยายน 2017 .
  23. ^ Finke, Nikki (11 พฤษภาคม 2016). "Deadline Turns 10: Nikki Finke Looks Back". Greater Los Angeles: Deadline. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 กรกฎาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ18 เมษายน 2020 .
  24. ^ คอลัมน์ 'Deadline Hollywood' ของ Finke ใน LA Weekly ชนะรางวัล Alt-Weekly Award ประจำปี 2549 เก็บถาวร 30 กันยายน 2550 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  25. ^ "รางวัลนักข่าวภาคใต้ของแคลิฟอร์เนีย" เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2551 สืบค้นเมื่อ17กันยายน2550
  26. ^ Altweekly Awards 2007 เก็บถาวร 20 มิถุนายน 2551 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  27. ^ Goldstein, Patrick. "Summit hires new 'Twilight' director, right? Wrong! Archived April 2, 2009, at เวย์แบ็กแมชชีน " Los Angeles Times , March 12, 2009.
  28. ^ Ortiz, Andi; Rossi, Rosemary (9 ตุลาคม 2022). "Nikki Finke, Pioneering Journalist and Scourge of Hollywood, Dies at 68". TheWrap . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 ตุลาคม 2022. สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2022 .
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikki_Finke&oldid=1257654450"