ออสเตรเลียตอนเหนือ
ภาคเหนือของออสเตรเลีย

พื้นที่
ออสเตรเลียตอนเหนือ
พื้นที่

เงื่อนไขทางภูมิศาสตร์อย่างไม่เป็นทางการว่าออสเตรเลียตอนเหนือครอบคลุมถึงพื้นที่ของรัฐควีนส์แลนด์และรัฐเวสเทิร์นออสเตรเลียทางเหนือของ ละติจูด 26°และทั้งหมดของนอร์เทิร์นเทร์ริทอรี [ จำเป็นต้องมีการอ้างอิง ]รวมถึงพื้นที่การปกครองส่วนท้องถิ่นของรัฐเวสเทิร์นออสเตรเลียและควีนส์แลนด์ที่อยู่บางส่วนทางตอนเหนือด้วย

แม้ว่าจะครอบคลุมพื้นที่ 45% ของพื้นที่ทั้งหมดของออสเตรเลียแต่พื้นที่ทางตอนเหนือของออสเตรเลียมีประชากรเพียง 5% ของประชากรออสเตรเลีย (1.3 ล้านคนในปี 2019) [1]อย่างไรก็ตาม พื้นที่ทางตอนเหนือของออสเตรเลียยังรวมถึงแหล่งส่งออกของออสเตรเลียหลายแห่ง ได้แก่ถ่านหินจากเทือกเขาเกรทดิไวดิงในควีนส์แลนด์/ นิวเซาท์เวลส์และก๊าซธรรมชาติและแร่เหล็กจาก ภูมิภาค พิลบาราใน WA นอกจากนี้ยังมีแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่สำคัญ เช่นอูลูรู (เอเยอร์สร็อก) แนวปะการังเกรทแบร์ริเออร์และอุทยานแห่งชาติคากาดู

ภูมิศาสตร์และภูมิอากาศ

บึงในอุทยานแห่งชาติคากาดู นอร์เทิร์น เทร์ ริทอรีภูมิอากาศแบบมรสุมของออสเตรเลียตอนเหนือร้อนและชื้นในฤดูร้อน

แทบทั้งพื้นที่ทางตอนเหนือของออสเตรเลียเป็นหลุมอุกกาบาต โบราณขนาดใหญ่ ที่ไม่เคยเกิดการเปลี่ยนแปลงทางธรณีวิทยาเลยตั้งแต่ปลายยุคพรีแคมเบรียน ข้อยกเว้นเดียวของการสรุปทั่วไปนี้คือบริเวณเขตร้อนชื้นทางตอนเหนือของควีนส์แลนด์ ซึ่ง เคยมี ภูเขาไฟ ที่ยังคุก รุ่นอยู่จนกระทั่งยุคไพลสโตซีน

คราตันอันกว้างใหญ่ทางเหนือและตะวันตกประกอบไปด้วยเทือกเขาที่ค่อนข้างขรุขระจำนวนหนึ่ง ซึ่งเทือกเขาที่สูงที่สุดคือเทือกเขาแมคดอนเนลล์และมัสเกรฟที่ชายแดนทางใต้ของนอร์เทิร์นเทร์ริทอรี เทือกเขาเหล่านี้มีความสูงกว่า 1,500 เมตร (4,900 ฟุต) แต่ลักษณะที่งดงามที่สุดคือหุบเขาที่ลึกของแม่น้ำ เช่น แม่น้ำฟิงก์อย่างไรก็ตาม คราตันส่วนใหญ่มีลักษณะแบนราบและโดยทั่วไปจะอยู่ที่ระดับต่ำ โดยมีระดับความสูงเฉลี่ยประมาณ 400 เมตร (1,300 ฟุต) ในขณะที่บริเวณแอ่งทะเลสาบเอียร์พื้นที่ส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่เหนือระดับน้ำทะเลมากนัก

ภูมิอากาศทางตอนเหนือของออสเตรเลียมีตั้งแต่แห้งแล้ง ( Köppen BWh ) ทางตอนใต้ไปจนถึงมรสุม (Köppen Aw ) ทางตอนบนและคิมเบอร์ลีย์อย่างไรก็ตาม บนชายฝั่งตะวันออก ภูมิอากาศชื้นกว่ามากและมีตั้งแต่ชื้นกึ่งเขต ร้อน (Köppen Cfaรอบๆ บริสเบนและCwaทางตอนเหนือ) ไปจนถึงชื้นเขตร้อน (Köppen AmและAf ) ในเขตร้อนชื้น ยกเว้นทางตะวันตกของ Pilbara และ Gascoyne ซึ่งฝนตกหนักที่สุดมักเกิดขึ้นตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงกรกฎาคมภายใต้แถบเมฆทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ฝนจะกระจุกตัวกันมากในช่วง "ฤดูร้อน" ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงมีนาคม ตัวอย่างเช่น ในเบิร์กทาวน์เดือนพฤษภาคมถึงกันยายนไม่มีฝนตกเลยในกว่าร้อยละ 50 ของทุกปี โดยมากกว่าร้อยละ 80 ของเดือนสิงหาคมไม่มีฝนตก[2]

อุณหภูมิในช่วงฤดูร้อนโดยทั่วไปจะร้อนอบอ้าว ยกเว้นบริเวณชายฝั่งตะวันออก อุณหภูมิสูงสุดในบริเวณอื่นๆ ระหว่างเดือนตุลาคมถึงเมษายนจะอยู่ที่ 30 °C (86 °F) ทางตอนใต้ในเดือนเมษายนถึงประมาณ 40 °C (104 °F) ในเขต Pilbara และ Kimberley ก่อนที่ฤดูฝนจะมาถึง ทางตอนเหนือ อุณหภูมิสูงสุดจะอยู่ที่ประมาณ 32 °C (90 °F) อย่างสม่ำเสมอ แต่ความชื้นที่มากเกินไปทำให้สภาพอากาศไม่เอื้ออำนวยเลย บนชายฝั่ง อุณหภูมิสูงสุดในเดือนมกราคมจะอยู่ที่ 29 °C (84 °F) ทางตอนใต้ถึง 32 °C (90 °F) โดยอุณหภูมิต่ำสุดโดยทั่วไปจะอยู่ที่ประมาณ 21 °C (70 °F)

ในเดือนกรกฎาคม อุณหภูมิจะแสดงช่วงที่กว้างขึ้น ตั้งแต่ 31 °C (88 °F) ทางตอนเหนือถึงประมาณ 19 °C (66 °F) ทางตอนใต้ ซึ่งค่าต่ำสุดอาจต่ำถึง 5 °C (41 °F) ในเมืองอลิซสปริงส์ในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคม

ความแปรปรวนของภูมิอากาศ

อย่างไรก็ตาม การสรุปทั่วไปดังกล่าวข้างต้นปิดบังความแปรปรวนอันมหาศาลของสภาพภูมิอากาศทั่วทั้งภูมิภาค ยกเว้นบริเวณตอนเหนือสุดของนอร์เทิร์นเทร์ริทอรี ความแปรปรวนของปริมาณน้ำฝนทั่วทั้งออสเตรเลียตอนเหนือนั้นสูงกว่าสภาพภูมิอากาศที่เปรียบเทียบได้ในทวีปอื่นๆ อย่างเห็นได้ชัด[3]ตัวอย่างเช่น ที่Charters Towersปริมาณน้ำฝนในฤดูฝนอาจแตกต่างกันไปตั้งแต่ต่ำกว่า 100 มิลลิเมตร (3.9 นิ้ว) ในปี 1901/1902 ไปจนถึงมากกว่า 2,000 มิลลิเมตร (79 นิ้ว) ในปี 1973/1974 สาเหตุหลักของความแปรปรวนที่สูงมากนี้คือพายุหมุนเขตร้อน ที่ไม่แน่นอน ซึ่งเกิดขึ้นตั้งแต่เดือนธันวาคมถึงเมษายน และในหลายๆ พื้นที่สามารถส่งมอบฝนตกมากถึง 350 มิลลิเมตร (14 นิ้ว) ในเวลาหนึ่งหรือสองวัน ทำให้เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ในแม่น้ำต่างๆ ในภูมิภาค ตัวอย่างเช่น ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2441 พายุหมุนเขตร้อนพัดผ่านบริเวณ Whim Creek ใน Pilbara สูงถึง 740 มิลลิเมตร (29 นิ้ว) ในหนึ่งวัน แต่ตลอดปี พ.ศ. 2467 สถานีเดียวกันนี้บันทึกได้เพียง 4 มิลลิเมตร (0.16 นิ้ว) ตลอดทั้งปี พายุหมุนเขตร้อนอาจพัดผ่านชายฝั่งได้ทุกที่ในออสเตรเลียตอนเหนือ แต่เกิดขึ้นบ่อยที่สุดระหว่างเมือง DerbyและOnslowทางฝั่งตะวันตก และระหว่างเมือง CooktownและRockhamptonทางฝั่งตะวันออก ในพื้นที่ตอนใน ปริมาณน้ำฝนที่แปรปรวนนั้นสัมพันธ์กับการเข้ามาของลมมรสุมฤดูร้อน โดยมีฝนตกหนักในฤดูกาลต่างๆ เช่น ปีพ.ศ. 2516/2517 2518/2519 และตั้งแต่ปีพ.ศ. 2541 ถึง 2544 ซึ่งเป็นฤดูกาลที่ลมมรสุมมีกำลังแรงที่สุด

การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศทำให้ปริมาณน้ำฝนประจำปีเพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 50 ตั้งแต่ปี 2510 ในพื้นที่ทางตะวันตกของเขตร้อนของออสเตรเลีย แต่ไม่พบปริมาณน้ำฝนที่เพิ่มขึ้นในพื้นที่ทางตะวันออก ปริมาณน้ำฝนที่เพิ่มขึ้นในพื้นที่ทางตะวันตกบางครั้งเกิดจากมลภาวะทางอากาศ ในพื้นที่อุตสาหกรรมของจีนและอินเดียแต่ปริมาณน้ำฝนอาจเกี่ยวข้องกับภาวะโลกร้อน

น้ำค้างแข็งเป็นเรื่องปกติในพื้นที่ตอนใต้ของแผ่นดินในช่วงฤดูหนาว แต่ในบางปี เช่น ปีพ.ศ. 2541 น้ำค้างแข็งจะเกิดขึ้นน้อยลงมาก เนื่องมาจากเมื่อเร็วๆ นี้มีแอ่งน้ำอุ่นเกิดขึ้นในมหาสมุทร อินเดีย

ดิน

ยกเว้นในแอ่งทะเลสาบ Eyreและพื้นที่ใกล้เคียงทางทิศตะวันออก ดินทางตอนเหนือของออสเตรเลียมีความโดดเด่นในระดับโลกเนื่องจากมีความอุดมสมบูรณ์ต่ำและยากต่อการแปรรูป[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]ดินส่วนใหญ่ประกอบด้วยดินลูกรัง แข็ง ที่เกิดขึ้นในช่วงที่มีสภาพอากาศชื้นกว่าที่ดาร์วินในปัจจุบันมาก เนื่องจากไม่มีการสร้างภูเขาในภูมิภาคนี้ตั้งแต่ยุคพรีแคมเบรียนและไม่มีการเกิดธารน้ำแข็งตั้งแต่ยุคคาร์บอนิเฟอรัส ดินในภูมิภาคนี้จึงมักถูกกัดเซาะอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีการผุกร่อนเป็นเวลา250 ล้านปี ซึ่งแตกต่างจากดินส่วนใหญ่ใน ยุโรปเอเชียอเมริกาเหนือและนิวซีแลนด์ ที่ มีน้อยกว่า 10,000 ปีซึ่งเกิดจากการสร้างภูเขาล่าสุดหรือการกัดเซาะแผ่นดินโดยธารน้ำแข็ง

ระยะเวลาการผุกร่อนที่ยาวนานมากนี้หมายความว่าระดับสารอาหารในดินทางตอนเหนือของออสเตรเลียต่ำเป็นพิเศษเนื่องจากแร่ธาตุที่ละลายน้ำได้เกือบทั้งหมดถูกผุกร่อนไปนานแล้ว ส่วนประกอบหลักของดินส่วนใหญ่ในออสเตรเลียตอนเหนือคือเหล็กและอะลูมิเนียมออกไซด์ซึ่งไม่เพียงแต่ไม่ละลายน้ำเท่านั้น แต่ยังทำหน้าที่ลดค่าpH ของดินและกำจัดฟอสฟอรัสออกจากดินในรูปของเหล็กและอะลูมิเนียมฟอสเฟต ที่ไม่ละลาย น้ำอีกด้วย การไม่ละลายน้ำของโลหะออกไซด์เหล่านี้ยังทำหน้าที่สร้างแผ่นโลหะขนาดใหญ่ซึ่งไม่สามารถไถพรวนได้ภายใต้สภาวะที่รุนแรงอย่างยิ่งในช่วงฤดูแล้งทางภาคเหนือและโดยทั่วไปทางภาคใต้[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ในแอ่งทะเลสาบ Eyre การทับถมของตะกอนจากบริเวณภูเขาไฟทางทิศตะวันออกทำให้เกิดดินเหนียวแตกร้าวที่มีความอุดมสมบูรณ์ค่อนข้างสูง ซึ่งมักจะมีฟอสฟอรัสค่อนข้างต่ำ แต่มีโพแทสเซียมแคลเซียมและกำมะถัน ในระดับที่ดีมาก ดินเหล่านี้เหมาะแก่การเลี้ยงสัตว์ใน พื้นที่ทุ่งหญ้ามากที่สุด เขตร้อนชื้นที่เกิดจากภูเขาไฟที่ยังอายุน้อยมีพื้นที่ดินตะกอนที่อุดมสมบูรณ์หลายแห่งซึ่งรองรับการปลูกพืชสวนแบบเข้มข้น[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

พืชพรรณและสัตว์

ความยากจนข้นแค้นในดินของพื้นที่ทางตอนเหนือของออสเตรเลียส่วนใหญ่ส่งผลให้สัตว์กินพืชขนาดใหญ่ เช่นจิงโจ้ อาศัย อยู่ในดินที่มีคุณภาพดีในทุ่งหญ้าแห้ง เนื่องจากพวกมันไม่สามารถย่อยอาหารจากพื้นที่มรสุมทางตอนเหนือได้ อย่างไรก็ตาม การเกิดไฟไหม้บ่อยครั้งในช่วงฤดูแล้งระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงกันยายน ทำให้ป่าไม้ไม่สามารถเติบโตได้ ยกเว้นในพื้นที่ที่ได้รับการคุ้มครอง ซึ่งทำให้เกิดสภาพแวดล้อมแบบสะวันนาเขตร้อนที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว โดยไฟไหม้มีบทบาทสำคัญในการเพิ่มระดับสารอาหารที่ต่ำมากและช่วยการเจริญเติบโตในช่วงฤดูฝน

แม่น้ำสายใหญ่หลายสายในภูมิภาค เช่น แม่น้ำมิตเชลล์ แม่น้ำกิลเบิร์ต-ไอนาสลีย์ แม่น้ำเซาท์และอีสต์อัลลิเกเตอร์ แม่น้ำดาลี แม่น้ำออร์ด และแม่น้ำฟิตซ์รอย เป็นแหล่งอาศัยของ จระเข้ น้ำเค็มและน้ำจืด ซึ่งเป็นสัตว์ที่รู้จักกันดีที่สุดในภูมิภาคนี้ นอกจากนี้ยังมี งูเหลือมหลายสายพันธุ์ ทางตอนใต้ซึ่งแม่น้ำไม่เพียงพอต่อการเลี้ยงจระเข้ มี กิ้งก่าสายพันธุ์ พิเศษมากมาย

ป่าฝนเขตร้อนชื้น เช่นเดียวกับป่าฝนเขตร้อนทั้งหมด อุดมไปด้วยพันธุ์ไม้หายากมากมาย และที่สำคัญยังมีพืชดอกที่ดั้งเดิมที่สุดในโลกอีกด้วย

เศรษฐกิจ

ออสเตรเลียตอนเหนือเผชิญกับความท้าทายครั้งใหญ่ต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ แม้ว่าสภาพอากาศและความยากจนในดินจะขัดขวางความพยายามทั้งหมดในการพัฒนาการเกษตรขนาดใหญ่ในพื้นที่ส่วนใหญ่ของออสเตรเลียตอนเหนือ แต่ภาคเกษตรและพืชสวนบางส่วนก็เติบโตอย่างแข็งแกร่ง ตัวอย่างเช่น ในพื้นที่เขตร้อนชื้นการ ปลูก มะม่วงอ้อยและกล้วยเป็นอุตสาหกรรมหลัก

ความล้มเหลวที่เห็นได้ชัดในการลงทุนปลูกข้าวเกิดขึ้นทั้งในพื้นที่แม่น้ำออร์ดในภูมิภาคคิมเบอร์ลีย์ของออสเตรเลียตะวันตก และโครงการข้าวฮัมป์ตี้ดูในเขตนอร์เทิร์นเทร์ริทอรี

ออสเตรเลียตอนเหนือผลิตมะม่วงมากกว่า 93% [4]กล้วยมากกว่า 94% [5]และน้ำตาลมากกว่า 95% [6] นอกจากนี้ แกะและวัวเนื้อยังได้รับการเลี้ยงอย่างประสบความสำเร็จทั่วออสเตรเลียตอนเหนือ โดยปกติแล้วจะเลี้ยงในพื้นที่ขนาดใหญ่เป็นอย่างมาก ออสเตรเลียตอนเหนือคิดเป็น 64% ของฝูงวัวเนื้อในประเทศออสเตรเลีย[7] อย่างไรก็ตาม ปัจจัยทางธรณีวิทยาที่ทำให้ดินในออสเตรเลียตอนเหนือไม่เหมาะสมกับการเกษตรแบบดั้งเดิม ทำให้ดินมีแร่โลหะลิเธียมที่ไม่ละลายน้ำจำนวนมากเช่น อะลูมิเนียม เหล็กและยูเรเนียมมากดินแห่งนี้มีแหล่งแร่โลหะทั้งหมดนี้ที่ใหญ่ที่สุดในโลก และเนื่องจาก โลหะ แคลโคไฟล์ ที่มีปฏิกิริยาต่ำถูกทำให้หมดไป ออสเตรเลียตอนเหนือจึงมีความสำคัญมากต่อเศรษฐกิจ ของ ประเทศในเอเชียที่ขาดแคลนแร่ธาตุ แร่เหล็กใน ออสเตรเลียตอนเหนือเป็นปัจจัยสำคัญที่หล่อเลี้ยง ปาฏิหาริย์ทางเศรษฐกิจ ของญี่ปุ่นหลังสงครามและสี่เสือแห่งเกาหลีใต้ไต้หวันฮ่องกงและสิงคโปร์ในปีพ.ศ. 2558 ออสเตรเลียตอนเหนือมีสัดส่วนมากกว่า 70% ของทรัพยากรแร่เหล็ก ตะกั่ว และสังกะสีที่รู้จักของออสเตรเลีย[8]

ในช่วงทศวรรษปี 1950 และ 1960 รัฐบาลของโรเบิร์ต เมนซีส์พยายามพัฒนาการเกษตรในออสเตรเลียตอนเหนือ แต่ศัตรูพืชทำให้ทำไม่ได้ แม้ว่าจะมีการพัฒนาพันธุ์ข้าวที่เหมาะกับดินแล้วก็ตาม อย่างไรก็ตาม ปัจจุบัน การปลูกอ้อยได้ขยายไปถึง ลุ่ม แม่น้ำออร์ดโดยที่อุตสาหกรรมหลักของภูมิภาคนี้ไม่ได้แซงหน้าปศุสัตว์และการท่องเที่ยว

ข้อเสนอเพื่อการพัฒนาพื้นที่ทางตอนเหนือของออสเตรเลีย

ผู้สนับสนุนการพัฒนาพื้นที่ทางตอนเหนือของออสเตรเลียนั้นพบมาตั้งแต่ก่อนการรวมชาติและได้แก่:

ข้อเสนอล่าสุดเหล่านี้พบได้ใน Our North Our Future: White Paper On Developing Northern Australiaซึ่งเผยแพร่โดยรัฐบาล Abbottเมื่อวันที่ 18 มิถุนายน 2015 [12] [13]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ Bolleter, Julian. "คุณไม่สามารถเพิ่มจำนวนประชากรทางตอนเหนือของออสเตรเลียเป็น 5 ล้านคนได้หากไม่มีแผนที่เหมาะสม" The Conversationสืบค้นเมื่อ4 ธันวาคม 2020
  2. ^ Willcocks, Jacqui; ประวัติปริมาณน้ำฝนของควีนส์แลนด์: กราฟแสดงค่าเฉลี่ยปริมาณน้ำฝน พ.ศ. 2423-2531 ; ตีพิมพ์ พ.ศ. 2534 โดยกรมอุตสาหกรรมพื้นฐานของควีนส์แลนด์
  3. ^ รูปแบบทางภูมิศาสตร์ของความแปรปรวนของปริมาณน้ำฝนระหว่างปีในเขตร้อนและบริเวณใกล้เคียง
  4. ^ "โครงการใหม่ที่จะเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรมมะม่วงของภาคเหนือ | CRCNA". ศูนย์วิจัยความร่วมมือเพื่อการพัฒนาออสเตรเลียตอนเหนือ (CRCNA) สืบค้นเมื่อ9ธันวาคม2021
  5. ^ "ข้อเท็จจริงสำคัญ | ผู้ปลูกกล้วยออสเตรเลีย". 23 ธันวาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ9 ธันวาคม 2021 .
  6. ^ "น้ำตาล - DAWE". www.awe.gov.au . สืบค้นเมื่อ9 ธันวาคม 2021 .
  7. ^ "การผลิตเนื้อวัวทางตอนเหนือของออสเตรเลีย". Angus Australia . สืบค้นเมื่อ9 ธันวาคม 2021 .
  8. ^ Austrade (2015). "Northern Australia – Emerging Opportunities in an Advanced Economy" (PDF) . Austrade . สืบค้นเมื่อ9 ธันวาคม 2021 .
  9. ^ Beddie, B. (1988). "Pearce, Sir George Foster (1870 - 1952)". พจนานุกรมชีวประวัติออสเตรเลีย . แคนเบอร์รา: ศูนย์ชีวประวัติแห่งชาติมหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย . ISBN 978-0-522-84459-7. ISSN  1833-7538. OCLC  70677943. สืบค้นเมื่อ2 ตุลาคม 2018 .
  10. ^ Rinehart, Georgina (19 สิงหาคม 2023), ออสเตรเลียตอนเหนือและอื่นๆ : การเปลี่ยนแปลงที่เราต้องการเพื่อทำให้ประเทศของเราร่ำรวยเมลเบิร์น รัฐวิกตอเรีย Executive Media (ตีพิมพ์ในปี 2013), ISBN 978-1-921345-25-8
  11. ^ "หน้าแรก". Australians for Northern Development and Economic Vision . สืบค้นเมื่อ1 ตุลาคม 2018 .
  12. ^ “ภาคเหนือของเรา อนาคตของเรา: เอกสารเผยแพร่เกี่ยวกับการพัฒนาพื้นที่ทางตอนเหนือของออสเตรเลีย” (PDF) . รัฐบาลออสเตรเลีย 2558
  13. ^ Massola, James (18 มิถุนายน 2015). "Northern Australia white paper to create 'economic powerhouse': Tony Abbott". Sydney Morning Herald สืบค้นเมื่อ17 ตุลาคม 2015 .

อ่านเพิ่มเติม

  • Richards, Leslie P (2007), คู่มือล่องเรือทางตอนเหนือของออสเตรเลีย: ท่าจอดเรือจากดาร์วินไปยังคาร์นาร์วอน (พิมพ์ครั้งที่ 4), Adventure Yarns, ISBN 978-0-9751857-4-2
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=ออสเตรเลียตอนเหนือ&oldid=1218144877"