นอร์ธัมเบรีย อังกฤษโบราณ

สำเนียงภาษาอังกฤษโบราณ

นอร์ธัมเบรียนเป็นสำเนียงภาษาอังกฤษโบราณที่ใช้พูดในอาณาจักรน อร์ธัมเบรียของแอง กลิ กัน ร่วมกับสำเนียงเมอร์เซียนเคนต์และเวสต์แซกซันสำเนียงนี้จัดเป็นสำเนียงย่อยของภาษาอังกฤษโบราณที่นักวิชาการสมัยใหม่คิดค้นและใช้

ภาษาถิ่น นี้ พูดกันตั้งแต่แม่น้ำฮัมเบอร์ซึ่งปัจจุบันอยู่ในอังกฤษไปจนถึงแม่น้ำเฟิร์ธออฟฟอร์ธซึ่งปัจจุบันอยู่ในสกอตแลนด์ในบริเวณเดนลอว์หลังจากการรุกรานของพวกไวกิ้งนอร์ธัมเบรียนอาจได้รับอิทธิพลจากภาษาของนอร์ส^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

ข้อความภาษาอังกฤษโบราณที่เก่าแก่ที่สุดบางส่วนที่ยังหลงเหลืออยู่เขียนขึ้นในนอร์ธัมเบรีย เช่นHymn ของ Cædmon (ศตวรรษที่ 7) และDeath Song ของ Bede (ศตวรรษที่ 8) ผลงานอื่นๆ รวมถึงบทกวีส่วนใหญ่ของ Cædmon ได้สูญหายไปตัวอย่างอื่นๆ ของภาษาถิ่นนี้ ได้แก่รูนบนไม้กางเขน Ruthwellจากเรื่องDream of the Rood นอกจากนี้ ยังมี Leiden Riddleในศตวรรษที่ 9 ^{[1] และ}Lindisfarne Gospelsฉบับแปลละเอียดในช่วงปลายศตวรรษที่ 10 ใน นอร์ธัมเบรี ย

ปัจจุบัน ภาษา สกอต (รวมทั้งภาษาสกอตแบบอัลสเตอร์ ) สืบเชื้อสายมาจากภาษาถิ่นนอร์ธัมเบรีย^{[2] เช่นเดียวกับภาษาถิ่น}นอร์ธัม เบรีย คัมเบรียและยอร์กเชียร์ในปัจจุบัน(โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตนอร์ท/อีสต์ไรดิงส์และทางเหนือของเวสต์ไรดิงส์) เช่นเดียวกับภาษาถิ่น นอร์ธแลงคาเชียร์ ด้วย

ประวัติศาสตร์

นักภาษาศาสตร์ประวัติศาสตร์ระบุสำเนียงภาษาอังกฤษโบราณ ที่แตกต่างกันสี่ สำเนียง ได้แก่ นอร์ธัมเบรีย เมอร์เซียน เคนท์ และเวสต์แซกซอน^[3]^[4]สำเนียงนอร์ธัมเบรียใช้พูดในราชอาณาจักรนอร์ธัมเบรียตั้งแต่แม่น้ำฮัมเบอร์ไปจนถึงแม่น้ำเมอร์ซีย์ (mersey หมายถึงแม่น้ำชายแดน) ทางตอนเหนือของอังกฤษไปจนถึงเฟิร์ธออฟฟอร์ธในที่ราบลุ่มของสกอตแลนด์ปัจจุบัน สำเนียงสกอ ต นอ ร์ธัมเบรียคัมเบรียและนอร์ท/อีสต์ไรดิงในปัจจุบันมีต้นกำเนิดมาจากนอร์ธัมเบรียล้วนๆ และยังเป็นพื้นฐานของสำเนียงเวสต์ไรดิงและแลงคาเชียร์ซึ่งได้รับอิทธิพลจากเมอร์เซียนมาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา^[5]สำเนียงนี้แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญจากสำเนียงที่พูดโดยราชอาณาจักรอื่นๆ โดยเฉพาะสำเนียงเวสต์แซกซอน (สำเนียงหลัก) ^[6]ในทางกลับกัน ภาษาอังกฤษมาตรฐานสมัยใหม่มีต้นกำเนิดมาจากสำเนียงเมอร์เซียน^[7]

แองเกิลได้นำภาษาของพวกเขา ( อังกฤษ ) มายังนอร์ธัมเบรียในศตวรรษที่ 6 ซึ่งได้ไปถึงที่ราบลุ่มของสกอตแลนด์ในปัจจุบัน[ 8 ^] ภาษา อังกฤษโบราณของนอร์ธัมเบรียรูปแบบนี้ได้รับการบันทึกไว้ครั้งแรกในบท กวีเช่นเพลงสรรเสริญของ Cædmon ประมาณ 658-680งานเขียนของBede ที่เคารพนับถือ ( ประมาณ 700 AD ) และปริศนา Leiden ^[9]ภาษานี้ยังได้รับการรับรองในLindisfarne Gospels ประมาณ 970 ADในสกอตแลนด์สมัยใหม่เป็นข้อความรูนแกะสลักDream of the RoodและบนRuthwell Cross ประมาณ 750 ADต่อมานอร์ธัมเบรียเก่าถูกพิชิตโดยชาวเดนมาร์ก (867-883 AD) และนับจากวันนี้เป็นต้นมาภาษาได้รับอิทธิพลจากภาษานอร์สเก่า^[10]

พื้นที่ซึ่งปัจจุบันอยู่ในสกอตแลนด์ตอนใต้ ซึ่งเดิมเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรนอร์ธัมเบรียถูกรุกรานโดยเคนเนธที่ 3 แห่งสกอตแลนด์และกลายเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนสกอต แม้ว่ากษัตริย์จะเป็น ผู้พูดภาษา เกลิกของสกอตแลนด์ แต่ พระองค์ก็ทรงอนุญาตให้ภูมิภาคนี้ยังคงใช้ภาษานอร์ธัมเบรียต่อไป อย่างไรก็ตาม ภูมิภาคนี้ถูกแบ่งแยกจากนอร์ธัมเบรียหลังจากการรบที่คาร์แฮม (โดยดินแดนครึ่งทางเหนืออยู่ภายใต้การปกครองของสกอตแลนด์ และดินแดนครึ่งทางใต้อยู่ภายใต้การปกครองของอังกฤษ) ^[5]ต่อมาภาษาทางเหนือของการแบ่งแยกนี้จึงรู้จักกันในชื่อสกอตติส^[11]หรือสกอต [ ^7]

ผู้เขียน Northumbrian Cursor Mundi ที่ไม่เปิดเผยชื่อ อ้างว่าจำเป็นต้องแปลข้อความภาษาอังกฤษทางตอนใต้เป็นภาษาถิ่นทางตอนเหนือเพื่อให้ผู้คนเข้าใจอย่างถ่องแท้ในสิ่งที่อ่าน^[10] Ralph Higdenบรรยายถึง Northumbrian ว่าเป็นภาษาถิ่นที่เข้าใจได้ยากอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับชาวพื้นเมืองทางใต้ในปี ค.ศ. 1364 โดยเชื่อว่าเหตุผลก็คือ "คนต่างชาติที่พูดจาแข็งกร้าวและพูดจาแรง" (เช่น ชาวสกอต) ที่เป็นพรมแดนของภูมิภาคนี้^[12] จอห์นแห่งเทรวิซาพูดถึง "คนต่างชาติที่พูดจาแรงกล้าและมนุษย์ต่างดาว" ในบริเวณใกล้เคียงเมื่อกล่าวถึงความแปลกประหลาดของภาษาอังกฤษทางตอนเหนือ และในราวปีค.ศ. 1440 Osbern Bokenamได้เขียนเกี่ยวกับอิทธิพลของชาวสกอตที่มีต่อภาษาอังกฤษทางตอนเหนือในMappula Angliae ของเขา ^[5]

ในศตวรรษที่ 14 ภาษาสกอตที่ราบลุ่มกลายมาเป็นภาษาหลักของพื้นที่ราบลุ่มของสกอตแลนด์ (ยกเว้นภาษาแกลโลเวย์ซึ่งยังคงพูดภาษาเกลิกอยู่) ^[7]แม้จะเป็นเช่นนี้ ภาษา Northumbrian ก็เริ่มสูญเสียความสำคัญในอังกฤษในศตวรรษที่ 16 คำศัพท์สำเนียง และลักษณะการพูดของภาษา Northumbrian ถือว่าไม่ถูกต้องและไม่สง่างามสำหรับผู้ที่มีอำนาจซึ่งนั่งอยู่ทางตอนใต้ของอังกฤษ เมื่ออังกฤษเริ่มรวมอำนาจไว้ที่ลอนดอนและทางตอนใต้ของอังกฤษ ข้อความในภาษาถิ่นมิดแลนด์และทางใต้ก็กลายมาเป็นมาตรฐานโดยพฤตินัย จดหมาย บทกวี และบทความในหนังสือพิมพ์จำนวนมากเขียนด้วยภาษาถิ่น Northumbrian และ Cumbrian ตลอดศตวรรษที่ 19 และ 20 อย่างไรก็ตาม การใช้ภาษาถิ่นเหล่านี้ลดลงเพื่อสนับสนุนภาษาอังกฤษมาตรฐาน^[10]ปัจจุบัน องค์กรต่างๆ เช่น Northumbrian Language Society และ Northumbrian Words Project ส่งเสริมภาษาถิ่น Northumbrian สมัยใหม่^[13]^[14]^{[15] ในทำนองเดียวกัน}สำเนียง Cumbrianที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดได้รับการส่งเสริมโดย Lakeland Dialect Society ^[16]^[17]

ตัวอย่าง

พยานของภาษาต่อไปนี้ได้เพิ่มเครื่องหมายวรรคตอน เครื่องหมายกำกับเสียงสำหรับสระยาวและเพดานปาก และตัวเอียงที่แสดงถึงการขยายความย่อ และข้อความที่หายไปหรืออ่านไม่ออก

บทเพลงสรรเสริญของเคดมอน

Nū sċylun herġ a n ‖ hefaenrīċaes uard,
metudæs maecti ‖ จบ mōdġidanc,
uerc uuldurfadur, ‖ suē hē undra ġihuaes,
ēċi dryctin ‖ ōr āstelidæ.
Hē ae rist sċōp ‖ aelda barnum
heben til hrōfe, ‖ hāleġ sċepen d .
Thā middunġeard, ‖ moncynnæs uard,
ēċi dryctin ‖ æfter tīadæ,
fīrum foldu, ‖ frēa allmectiġ. ^[18]

บทเพลงแห่งความตายของบีด

ก่อนนี้ thē m n ei dfaerae ‖ n ae niġ uuiurthit
thncsnottura, ‖ กว่าเขา tharf sīe
tō ymbhyċġġannae ‖ ae r hiniongae
huaet ของเขา gāstae ‖ gōdaes aeththa yflaes
aefter dēothdaeġe ‖ อยู่กลางทาง^[19]

ปริศนาแห่งไลเดน

Mec se uēta uong, ‖ uundrum frēoriġ,
ob his innaðae ‖ aeส่วนที่เหลือcændæ.
Ni uaat iċ mec biuorthæ ‖ uullan flīusu m ,
hēru m ðerh hēhcraeft, ‖ hyġiðonc um mīn .
Uundnae mē ni bīað ueflæ, ‖ ni iċ uarp hafæ,
ni ðerih ðrēatun ġiðraec ‖ ðrēt mē hlimmith,
ne mē hrūtendu ‖ hrīsil sċelfath,
ni mec ōuana ‖ aam sċeal cnyssa.
อุยร์มัส เมก นี āuēfun ‖ uyrdi craeftum,
ðā ði ġeolu gōdueb ‖ ġeatu m fraetuath.
Uil mec huethrae su ae ðēh ‖ uīdæ ofaer eorðu
hātan mith heliðum ‖ hyhtliċ ġiuǣd e ; พรรณีอันโอ เอ
ġu n ō iċ mē aeriġfaerae ‖ eġsan brōgu m , ðēh ði n umen sīæ ‖ niudlicae ob cocrum. ^[20]

จารึกไม้กางเขนรูธเวลล์

หมายเหตุการถอดเสียง: ġ = ᚷ; g = ᚸ; ħ = ᛇ; c = ᚳ; k = ᛣ/ᛤ; e͜a = ᛠ; ŋ = ᛝ ประเด็นต่างๆ มากมายของการถอดเสียงนี้ยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน เนื่องจากจารึกดั้งเดิมมีสภาพที่ผุพังมาก

ด้านที่ 1:

Ġeredæ hinæ God almeħttiġ ‖ þā hē walde on galgu ġistiga,
modiġ f ore ... ‖ men b ug...

... ic riicnæ kyniŋc,
he͜afunæs hlāfard ‖ hælda ic ni darstæ
b ismæradu n uŋket men ba æt g ad re ‖ ฉันอยากจะเป็นฉัน b l odi bistemi d ...

ด้านที่ 2:

Krist wæs บน rōdi,
hweþræ þēr fūsæ ‖ fe͜arran kwōmu
æþþilæ til ānum ‖ ic þæt al bih eald
Sā r ic wæs mi þ sorgum ġidrOĒfd ‖ h n ag...

Miþ strēlum ġiwundad
aleġdun hīæ hinæ limwOĒriġnæ ‖ gistoddu n h im æt his lī cæs hea f du m,
bih e͜a l du n hī æ þē r ...

คำอธิษฐานของพระเจ้า

คำอธิษฐานของพระเจ้าฉบับต่อไปนี้ ได้มาจากคำอธิบายของ Lindisfarne Gospelsฉบับปลายศตวรรษที่ 10 : ^[22]

เฟเดอร์ ūsær, ðū arð ใน heofnu m .
ซี เอฮาลกาด โนมา ดิน.
Tōcymeð rīċ ðīn.
Sīe willo ðīn,
suǣ อยู่ใน heofne ⁊ ใน eorðo
Hlāf ūserne of er wistlīċ sel ūs tōdæġ
⁊ f หรือ ġef ūs sċylda ūsra,
suǣ u oe f หรือ ġefon sċyldgum ūsum,
⁊ ne inlād ūsih ในภาษา costunge,
ah ġefriġ ūsich fro m yfle.

หมายเหตุ

^ ใน MS. Voss. lat. Q. 166 ที่มหาวิทยาลัยไลเดน (ดูบทความโดย RW Zandvoort ในEnglish and Germanic Studiesเล่ม 3 (1949-50))
^ "Ulster-Scots Language". Ulsterscotsagency.com. 30 มกราคม 2012. สืบค้นเมื่อ30 ธันวาคม 2012 .
^ แคมป์เบลล์, อลิสแตร์ (1959). Old English Grammar . Oxford: Oxford University Press . หน้า 4. ISBN 0-19-811943-7-
^ Scragg, DG (1974). ประวัติศาสตร์การสะกดคำภาษาอังกฤษ. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์. หน้า 6. ISBN 978-0-7190-0553-4-
^ abc Wales, Katie (2006). Northern English: A Social and Cultural History. Cambridge University Press. หน้า 49–50 ISBN 978-1-139-45705-7-
^ Beal, Joan C. (2012). Urban North-Eastern English. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเอดินบะระ หน้า 4. ISBN 978-0-7486-6445-0-
^ abc สกินเนอร์, จูน ซอว์เยอร์ส (1999). Maverick Guide to Scotland. Pelican Publishing. หน้า 60. ISBN 978-1-4556-0866-9-
^ Penhallurick, Rob (2010). การศึกษาภาษาอังกฤษ. Macmillan International Higher Education. หน้า 73. ISBN 978-1-137-03621-6-
^ สมิธ, อัลเบิร์ต ฮิวจ์ (1933) บทกวีสามบทของนอร์ธัมเบรีย: เพลงสรรเสริญของเคดมอน เพลงแห่งความตายของเบด และปริศนาแห่งไลเดน สื่อที่กระตือรือร้น
^ abc "Germanic and Other Languages". Centre for the Scots Leid . สืบค้นเมื่อ16 กันยายน 2020 .
^ Horobin, Simon (2016). How English Became English: A Short History of a Global Language. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด หน้า 101 ISBN 978-0-19-875427-5-
^ Chatto.]), Stephen OLIVER (ผู้น้อง, นามแฝง [เช่น William Andrew; Chatto, William Andrew (1835). "Rambles in Northumberland and on the Scottish Border ... By S. Oliver, etc". Chapman and Hall.{{cite news}}: CS1 maint: หลายชื่อ: รายชื่อผู้เขียน ( ลิงค์ )
^ "ประวัติศาสตร์และวิวัฒนาการ". Northumbrian Language Society . สืบค้นเมื่อ16 กันยายน 2020 .
^ "Northumbrian Language Society". www.NorthumbrianLanguageSociety.co.uk . สืบค้นเมื่อ13 กันยายน 2020 .
^ "ภาษาที่โดดเด่นของนอร์ธัมเบรีย - ชีวิตในภาคเหนือ" www.livingnorth.com . สืบค้นเมื่อ13 กันยายน 2020 .
^ "Lakeland Dialect Society". www.lakelanddialectsociety.co.uk . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2023 .
^ "การเฉลิมฉลองภาษาถิ่นที่จะจัดขึ้นบนชายฝั่งบาสเซนธ์เวต"
^ Marsden, Richard (2004), Old English Reader, Cambridge: Cambridge University Press, หน้า 80, รวบรวมด้วยต้นฉบับจำลอง
^ บทเพลงแห่งความตายของ Bede: เวอร์ชัน Northumbrian
^ MB Parkes, 'The Manuscript of the Leiden Riddle', Anglo-Saxon England, 1 (1972), 207–17 (หน้า 208); DOI: 10.1017/S0263675100000168 เพิ่มเครื่องหมายความยาวลงในการถอดความของ Parkes บนพื้นฐานของJohn R. Clark Hall , A Concise Anglo-Saxon Dictionary , ฉบับที่ 4 โดย Herbet D. Meritt (Cambridge: Cambridge University Press, 1960)
^ บราวน์ 1908:297 . harvcolnb error: no target: CITEREFBrowne1908 (help)
^ พระวรสารนักบุญแมทธิวในฉบับแองโกล-แซกซอนและนอร์ธัมเบรีย เรียบเรียงตามหลักสหวิทยาการ โดยเปรียบเทียบต้นฉบับที่ดีที่สุด (ภาษาอังกฤษ อังกฤษโบราณ และละติน) Princeton Theological Seminary . Cambridge University Press . 1858. หน้า 51 {{cite book}}: CS1 maint: others (link)

อ่านเพิ่มเติม

Sweet, H., ed. (1885) The Oldest English Texts: glossaries, the Vespasian Psalter, and other works written before AD 900 . ลอนดอน: สำหรับ Early English Text Society
Sweet, H., ed. (1946) Sweet's Anglo-Saxon Reader ; ed. 10th, revised by CT Onions. Oxford: Clarendon Press. ("Northumbrian texts"—pp. 166–169)

[1] ใน MS. Voss. lat. Q. 166 ที่มหาวิทยาลัยไลเดน (ดูบทความโดย RW Zandvoort ในEnglish and Germanic Studiesเล่ม 3 (1949-50))

[2] "Ulster-Scots Language". Ulsterscotsagency.com. 30 มกราคม 2012. สืบค้นเมื่อ30 ธันวาคม 2012 .

[Campbell-3] แคมป์เบลล์, อลิสแตร์ (1959). Old English Grammar . Oxford: Oxford University Press . หน้า 4. ISBN 0-19-811943-7-

[Scragg-4] Scragg, DG (1974). ประวัติศาสตร์การสะกดคำภาษาอังกฤษ. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์. หน้า 6. ISBN 978-0-7190-0553-4-

[:0-5] Wales, Katie (2006). Northern English: A Social and Cultural History. Cambridge University Press. หน้า 49–50 ISBN 978-1-139-45705-7-

[6] Beal, Joan C. (2012). Urban North-Eastern English. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเอดินบะระ หน้า 4. ISBN 978-0-7486-6445-0-

[Skinner-7] สกินเนอร์, จูน ซอว์เยอร์ส (1999). Maverick Guide to Scotland. Pelican Publishing. หน้า 60. ISBN 978-1-4556-0866-9-

[8] Penhallurick, Rob (2010). การศึกษาภาษาอังกฤษ. Macmillan International Higher Education. หน้า 73. ISBN 978-1-137-03621-6-

[9] สมิธ, อัลเบิร์ต ฮิวจ์ (1933) บทกวีสามบทของนอร์ธัมเบรีย: เพลงสรรเสริญของเคดมอน เพลงแห่งความตายของเบด และปริศนาแห่งไลเดน สื่อที่กระตือรือร้น

[CSL-10] "Germanic and Other Languages". Centre for the Scots Leid . สืบค้นเมื่อ16 กันยายน 2020 .

[Oxford_University_Press-11] Horobin, Simon (2016). How English Became English: A Short History of a Global Language. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด หน้า 101 ISBN 978-0-19-875427-5-

[12] Chatto.]), Stephen OLIVER (ผู้น้อง, นามแฝง [เช่น William Andrew; Chatto, William Andrew (1835). "Rambles in Northumberland and on the Scottish Border ... By S. Oliver, etc". Chapman and Hall.{{cite news}}: CS1 maint: หลายชื่อ: รายชื่อผู้เขียน ( ลิงค์ )

[13] "ประวัติศาสตร์และวิวัฒนาการ". Northumbrian Language Society . สืบค้นเมื่อ16 กันยายน 2020 .

[14] "Northumbrian Language Society". www.NorthumbrianLanguageSociety.co.uk . สืบค้นเมื่อ13 กันยายน 2020 .

[15] "ภาษาที่โดดเด่นของนอร์ธัมเบรีย - ชีวิตในภาคเหนือ" www.livingnorth.com . สืบค้นเมื่อ13 กันยายน 2020 .

[16] "Lakeland Dialect Society". www.lakelanddialectsociety.co.uk . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2023 .

[17] "การเฉลิมฉลองภาษาถิ่นที่จะจัดขึ้นบนชายฝั่งบาสเซนธ์เวต"

[18] Marsden, Richard (2004), Old English Reader, Cambridge: Cambridge University Press, หน้า 80, รวบรวมด้วยต้นฉบับจำลอง

[19] บทเพลงแห่งความตายของ Bede: เวอร์ชัน Northumbrian

[20] MB Parkes, 'The Manuscript of the Leiden Riddle', Anglo-Saxon England, 1 (1972), 207–17 (หน้า 208); DOI: 10.1017/S0263675100000168 เพิ่มเครื่องหมายความยาวลงในการถอดความของ Parkes บนพื้นฐานของJohn R. Clark Hall , A Concise Anglo-Saxon Dictionary , ฉบับที่ 4 โดย Herbet D. Meritt (Cambridge: Cambridge University Press, 1960)

[21] บราวน์ 1908:297 . harvcolnb error: no target: CITEREFBrowne1908 (help)

[22] พระวรสารนักบุญแมทธิวในฉบับแองโกล-แซกซอนและนอร์ธัมเบรีย เรียบเรียงตามหลักสหวิทยาการ โดยเปรียบเทียบต้นฉบับที่ดีที่สุด (ภาษาอังกฤษ อังกฤษโบราณ และละติน) Princeton Theological Seminary . Cambridge University Press . 1858. หน้า 51 {{cite book}}: CS1 maint: others (link)