ออตโตที่ 1 ดยุกแห่งคารินเทีย
ออตโต้แห่งเวิร์ม | |
|---|---|
| ดยุกแห่งคารินเทีย | |
 ภาพในChronica sancti Pantaleonis , c. 1237 | |
| เกิด | ค.ศ. 950 |
| เสียชีวิตแล้ว | 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547 (อายุ 53–54 ปี) |
| ฝังไว้ | บรูชซัล (?) |
| ตระกูลขุนนาง | ราชวงศ์ซาลิอัน |
| คู่สมรส | จูดิธแห่งคารินเทีย |
| ปัญหา | เฮนรีแห่งสเปเยอร์ สมเด็จพระสันตปาปาเกรกอรีที่ 5 คอนราดที่ 1 ดยุกแห่งคารินเทีย |
| พ่อ | คอนราด ดยุกแห่งลอร์เรน |
| แม่ | ลิทการ์ดแห่งแซกโซนี |
ออตโตที่ 1 (ประมาณ ค.ศ. 950 [1] – 4 พฤศจิกายน ค.ศ. 1004) หรือที่เรียกว่าออตโตแห่งเวิร์มส์สมาชิกของราชวงศ์ซาเลียนดำรงตำแหน่งดยุกแห่งคารินเทียตั้งแต่ปี ค.ศ. 978 ถึง 985 และอีกครั้งตั้งแต่ปี ค.ศ. 1002 จนกระทั่งสิ้นพระชนม์
ชีวประวัติ
อ็อตโตเป็นบุตรชายคนเดียวของลิอุตการ์ด ธิดาของจักรพรรดิอ็อตโตที่ 1และคอนราดผู้แดง ดยุคแห่งโลธาริงเกีย [ 2 ] [3]แม่ของอ็อตโตเสียชีวิตสามปีหลังจากที่เขาเกิด และอ็อตโตใช้ชีวิตช่วงต้นส่วนใหญ่ในราชสำนักของปู่ของเขาจนกระทั่งจักรพรรดิสวรรคตในปี 973 อ็อตโตที่ 2 ลุงฝ่ายแม่ของเขา ขึ้นครองบัลลังก์ของจักรวรรดิ
ออตโตแห่งวอร์มส์ได้รับการบันทึกครั้งแรกว่าเป็นเคานต์ในนาเฮเกาประมาณปี 956 [4]เขายังถือครองสเปเยอร์เกาและวอร์มส์เการวมถึงมณฑลอื่นๆ อีกหลายแห่งในพื้นที่[4]ในปี 978 จักรพรรดิออตโตที่ 2 แต่งตั้งให้เขาเป็นดยุคแห่งคารินเทียและมาร์เกรฟแห่งเวโรนา [ 4]หลังจากที่เฮนรี่ผู้น้อง ซึ่ง เป็นบรรพบุรุษของ เขาจากลูอิตโพล ดิงก่อกบฏต่ออำนาจของจักรวรรดิอย่างไม่ประสบความสำเร็จในช่วงสงครามสามเฮนรีและถูกปลดออกจากอำนาจ อย่างไรก็ตาม ในปี 985 จักรพรรดินีธีโอฟานู ซึ่งเป็นม่ายของจักรพรรดิออตโตได้คืนอำนาจของคารินเทียให้กับลูอิตโพลดิง เพื่อให้ได้รับการสนับสนุนในการสืบทอดตำแหน่งต่อจากลูกชายคนเล็กของพวกเขาออตโตที่ 3และออตโตก็สูญเสียดัชชี[5]พระองค์ทรงรักษาตำแหน่งดยุกไว้เป็น "ดยุกแห่งวอร์มส์ " [5]ทรงได้รับKaiserpfalzแห่งLauternและทรงยึดที่ดินจำนวนมากของ อาราม Wissembourg ( Weißenburg ) เป็นค่าชดเชย
เมื่อดยุคเฮนรีที่ 2 แห่งบาวาเรีย สิ้นพระชนม์ ในปี 995 ออตโตก็ได้รับดัชชีแห่งคารินเทีย[a]และมาร์ชแห่งเวโรนาอีก ครั้ง [6]เมื่อจักรพรรดิออตโตที่ 3 สิ้นพระชนม์ในปี 1002 ออตโตแห่งวอร์มส์และดยุคเฮนรีที่ 4 แห่งบาวาเรียก็ได้รับการเสนอชื่อให้เป็นกษัตริย์องค์ใหม่ของเยอรมนี ออตโตถอนตัวจากการเลือกตั้งและได้รับดัชชีแห่งคารินเทียจากเฮนรีเป็นการตอบแทน อย่างไรก็ตาม เขาถูกบังคับให้ยกทรัพย์สินในไรน์แลนด์ให้กับบิชอป เบอร์ชาร์ดแห่งวอร์มส์ซึ่ง เป็นคู่แข่งกันมาช้านาน
อ็อตโตเสียชีวิตในสองปีต่อมา และลูกชายของเขา คอนราดก็ได้ สืบทอดตำแหน่งดยุคแห่งคารินเทียต่อจากเขา
ตระกูล
อ็อตโตแต่งงานกับจูดิธ (เสียชีวิตในปี 991) [7]ซึ่งอาจเป็นหลานสาวของดยุคอาร์นูลฟ์ผู้ชั่วร้ายแห่งบาวาเรีย ทั้งคู่มีบุตรด้วยกันดังต่อไปนี้:
- เฮนรี่แห่งสเปเยอร์ (เสียชีวิตก่อนปี ค.ศ. 1000) เคานต์ในวอร์มสเกา[3]
- สมเด็จพระสันตปาปาเกรกอรีที่ 5 (สิ้นพระชนม์เมื่อปี 999) [3]
- คอนราดที่ 1 ดยุกแห่งคารินเทีย (1004–1011) [3]
- วิลเลียมบิชอปแห่งสตราสบูร์ก (1028–1047) [7]
หมายเหตุ
- ^ แหล่งข้อมูลบางแห่งระบุว่าออตโตไม่ได้รับการคืนสู่อาณาจักรของตนจนกระทั่งปี ค.ศ. 1002 [6]
อ้างอิง
- ^ Jackman 2012, หน้า 16.
- ^ Reuter 2013, หน้า 176.
- ^ abcd Brooke 2014, หน้า 438.
- ^ abc Jeep 2001, หน้า 688.
- ^ ab Reuter 2013, หน้า 185.
- ↑ อับ ก วัตคิน และคณะ พ.ศ. 2465 หน้า 212.
- ^ ab Wilson 2016, หน้า 33
แหล่งที่มา
- Brooke, Christopher (2014). ยุโรปในยุคกลางตอนกลาง: 962-1154 . Routledge
- Gwatkin, Henry Melvill; Whitney, James Pounder; Tanner, Joseph Robson; Previté-Orton, Charles William; Brooke, Zachary Nugent, บรรณาธิการ (1922). The Cambridge Medieval Historyเล่ม 3. The Macmillan Company
- แจ็คแมน, โดนัลด์ ซี. (2012). ชิ้นส่วนของ Kleeberg ในเขต Gleiberg . ฉบับ Enlaplage
- Jeep, John M., ed. (2001). เยอรมนีในยุคกลาง: สารานุกรม . Routledge
- Reuter, Timothy (2013). เยอรมนีในยุคกลางตอนต้น C. 800-1056 . Routledge.
- วิลสัน, ปีเตอร์ เอช. (2016). หัวใจแห่งยุโรป: ประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด