ห้องประชุมไรแมน

ห้องประชุมไรแมน

“โบสถ์แม่แห่งดนตรีคันทรี่” “บ้านเกิดของบลูแกรส” “คาร์เนกีฮอลล์แห่งภาคใต้” “เดอะไรแมน”
Ryman Auditorium ตรงข้ามกับ Rep. John Lewis Way North ของเมืองแนชวิลล์
ชื่อเดิม	Union Gospel Tabernacle (1892–1904) แกรนด์โอลโอปรีเฮาส์ (1963–1974)
ที่ตั้ง	116 Rep. John Lewis Way นอร์ธ แนชวิลล์ เทนเนสซี 37219
พิกัด	36°9′40.6″N 86°46′42.6″W / 36.161278°N 86.778500°W / 36.161278; -86.778500
เจ้าของ	บริษัท Ryman Hospitality Properties จำกัด
พิมพ์	ห้อง แสดงคอนเสิร์ต โรงละคร สถาน ที่ถ่ายทอดสัญญาณ
ประเภทที่นั่ง	ม้านั่ง
ความจุ	2,362 (1994–ปัจจุบัน)
การก่อสร้าง
สร้าง	1885–1892
เปิดแล้ว	1892
ปรับปรุงใหม่	1901, 1952, 1989, 1994, 2010
ขยายออกไป	1897, 1994, 2015
ราคาค่าก่อสร้าง	100,000 เหรียญสหรัฐ (เทียบเท่า 3,391,111 เหรียญสหรัฐในปี 2023)
เว็บไซต์
www.ไรแมนดอทคอม

Ryman Auditorium (เดิม ชื่อ Union Gospel Tabernacleและเปลี่ยนชื่อเป็นGrand Ole Opry Houseในช่วงหนึ่ง) เป็นสถานที่แสดงสดและพิพิธภัณฑ์ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน 2,362 ที่นั่ง ตั้งอยู่ที่ 116 Rep. John Lewis Way North ในใจกลางเมืองแนชวิลล์รัฐเทนเนสซี สหรัฐอเมริกา เป็นที่รู้จักกันดีในฐานะที่เป็นสถานที่จัดคอนเสิร์ตGrand Ole Opryตั้งแต่ปี 1943 ถึงปี 1974 และเป็นของและดำเนินการโดยRyman Hospitality Properties , Inc. Ryman Auditorium ได้รับการขึ้นทะเบียนในรายการสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชาติในปี 1971 และต่อมาได้รับการกำหนดให้เป็นสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชาติเมื่อวันที่ 25 มิถุนายน 2001 เนื่องจากมีบทบาทสำคัญในการทำให้เพลงคันทรีเป็นที่นิยม[ 1 ^{] [2]} Ryman เป็นเวทีที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานสำหรับศิลปินร็อคแอนด์โรลมานานหลายทศวรรษ และได้รับการเสนอชื่อให้เป็น Rock & Roll Hall of Fame Landmark ในปี 2022 ^[3]

หอประชุมเปิดทำการในชื่อUnion Gospel Tabernacleในปี 1892 การก่อสร้างนำโดยThomas Ryman (1843–1904) นักธุรกิจในแนชวิลล์ที่เป็นเจ้าของร้านเหล้าหลายแห่งและเรือแม่น้ำ หลายลำ Ryman นึกถึงแนวคิดของหอประชุมเป็นแทเบอร์นาเคิลสำหรับนักฟื้นฟูที่มีอิทธิพลSamuel Porter Jones [ ^4]เขาเข้าร่วมการฟื้นฟูในเต็นท์ ของ Jones ในปี 1885 ด้วยความตั้งใจที่จะก่อกวน แต่กลับกลายเป็นคริสเตียนที่เคร่งศาสนาและให้คำมั่นว่าจะสร้างแทเบอร์นาเคิลเพื่อให้ผู้คนในแนชวิลล์สามารถเข้าร่วมการฟื้นฟูขนาดใหญ่ในร่มได้ ใช้เวลาเจ็ดปีจึงจะสร้างเสร็จและมีค่าใช้จ่าย100,000 ดอลลาร์สหรัฐ (เทียบเท่ากับ 3,391,111 ดอลลาร์ในปี 2023) ^[5]โจนส์ได้จัดการฟื้นฟูครั้งแรกที่ไซต์เมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2433 โดยมีเพียงการสร้างฐานรากและผนังสูง 6 ฟุต (1.8 ม.) ของอาคารเท่านั้นให้เสร็จสมบูรณ์^[6]

สถาปนิกHugh Cathcart Thompsonออกแบบโครงสร้างนี้ ซึ่งเกินงบประมาณก่อสร้าง ทำให้อาคารแทเบอร์นาเคิลมี หนี้สิน 20,000 เหรียญสหรัฐ (เทียบเท่ากับ 678,222 เหรียญสหรัฐในปี 2023) โจนส์พยายามตั้งชื่อแทเบอร์นาเคิลเพื่อเป็นเกียรติแก่ไรแมน แต่ไรแมนปฏิเสธคำขอหลายครั้ง เมื่อไรแมนเสียชีวิตในปี 1904 พิธีรำลึกถึงเขาจึงจัดขึ้นที่แทเบอร์นาเคิล โดยมีโจนส์เป็นผู้ประกอบพิธี ระหว่างพิธี โจนส์เสนอให้เปลี่ยนชื่ออาคารเป็น Ryman Auditorium ซึ่งได้รับการตอบรับอย่างท่วมท้นจากผู้เข้าร่วม^[5]โจนส์เสียชีวิตไม่ถึงสองปีต่อมาในปี 1906

อาคารนี้เดิมออกแบบมาเพื่อให้มีระเบียง แต่ขาดเงินทุนจึงทำให้การสร้างเสร็จล่าช้า ระเบียงถูกสร้างขึ้นและเปิดให้ใช้ทันเวลาสำหรับการรวมตัวของUnited Confederate Veterans ในปี พ.ศ. 2440 โดยได้รับเงินทุนจากสมาชิกของกลุ่ม เป็นผลให้ระเบียงเคยถูกเรียกว่า Confederate Gallery ^[6]เมื่อสร้างระเบียงแล้วเสร็จ ความจุของ Ryman เพิ่มขึ้นเป็น 6,000 คน ในปี 2017 แผ่นป้าย "Confederate Gallery" ถูกถอดออกและแทนที่ด้วยแผ่นป้ายที่อ่านว่า "1892 Ryman Auditorium" ในปี พ.ศ. 2444 มีการเพิ่มเวทีซึ่งทำให้ความจุลดลงเหลือเพียง 3,000 คน

แม้ว่าอาคารจะได้รับการออกแบบให้เป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา - ซึ่งยังคงทำหน้าที่นี้มาโดยตลอดในช่วงปีแรกๆ - แต่บ่อยครั้งที่อาคารนี้ถูกให้เช่าแก่ผู้จัดงานสำหรับกิจกรรมที่ไม่เกี่ยวกับศาสนา เพื่อเป็นการชำระหนี้และเปิดทำการต่อไป ในปี 1904 Lula C. Naff ซึ่งเป็นแม่ม่ายและทำงานเป็นพนักงานพิมพ์ดีด เริ่มจองและส่งเสริมการบรรยาย คอนเสิร์ต การแข่งขันชกมวยและสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ ที่ Ryman ในเวลาว่าง ในปี 1914 เมื่อนายจ้างของเธอเลิกกิจการ Naff จึงรับจองกิจกรรมเหล่านี้เป็นงานเต็มเวลา ในที่สุดเธอก็ได้เปลี่ยนไปดำรงตำแหน่งผู้จัดการอย่างเป็นทางการของ Ryman ในปี 1920 ^{[7] [8]}เธอชอบใช้ชื่อ "LC Naff" เพื่อพยายามหลีกเลี่ยงอคติในตอนแรกในฐานะผู้บริหารหญิงในอุตสาหกรรมที่ผู้ชายครอบงำ Naff ได้รับชื่อเสียงจากการต่อสู้กับกลุ่มเซ็นเซอร์ในพื้นที่ ซึ่งขู่ว่าจะห้ามการแสดงต่างๆ ที่ถือว่าเสี่ยงเกินไป ในปีพ.ศ. 2482 นาฟฟ์ชนะคดีสำคัญที่ฟ้องคณะกรรมการเซ็นเซอร์แนชวิลล์ ซึ่งวางแผนจะจับกุมดาราจากละครเรื่องTobacco Roadเนื่องจากเนื้อหาค่อนข้างยั่วยุ ศาลตัดสินว่ากฎหมายที่กำหนดให้มีการเซ็นเซอร์นั้นไม่ถูกต้อง^[6]

ความสามารถของ Naff ในการจองการแสดงบนเวทีและนักแสดงที่มีชื่อเสียงระดับโลกในสถานที่รวมตัวในร่มที่ใหญ่ที่สุดของเมืองทำให้ Ryman อยู่ในแนวหน้าของจิตสำนึกของเมืองแนชวิลล์และเพิ่มชื่อเสียงให้กับเมืองในฐานะศูนย์กลางทางวัฒนธรรมสำหรับศิลปะการแสดง แม้ว่าอาคารจะเริ่มมีอายุมากขึ้นก็ตาม^[8] Harry Houdiniในปี 1924, WC Fields , Will Rogersในปี 1925, Charlie Chaplin , Bob HopeกับDoris Dayในปี 1949 และJohn Philip Sousa (รวมถึงคนอื่น ๆ ) แสดงที่สถานที่นี้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทำให้ Ryman ได้รับฉายาว่า " Carnegie Hall of the South" ^[9] Ryman ยังเป็นเจ้าภาพในการบรรยายโดยประธานาธิบดีสหรัฐฯTheodore RooseveltและWilliam Howard Taftในปี 1907 และ 1911 ตามลำดับ นักร้องโอเปร่าชาวอิตาลีEnrico Carusoปรากฏตัวในคอนเสิร์ตที่นั่นในปี 1919 นอกจากนี้ยังเป็นเจ้าภาพในพิธีเข้ารับตำแหน่งของผู้ว่าการรัฐเทนเนสซีสาม คน ^[6]

งานแรกที่ขายตั๋ว Ryman ได้หมดคือการบรรยายของHelen KellerและAnne Sullivan Macyในปี 1913 ^[6]ในขณะที่เป็นผู้บุกเบิกสำหรับผู้หญิงวัยทำงาน Naff ยังสนับสนุนสาเหตุของความหลากหลายทางเชื้อชาติอีกด้วย^[8]อาคารนี้ใช้เป็นสถานที่จัดงานประจำของFisk Jubilee Singers (พวกเขาแสดงที่นั่นในปี 1913) จากFisk University ที่อยู่ใกล้เคียง ซึ่งเป็น วิทยาลัยสำหรับคน ผิวสีกฎหมาย Jim Crowของรัฐกำหนดให้ผู้ชม Ryman ต้องแยกกลุ่มกัน โดยบางการแสดงกำหนดให้ "เฉพาะผู้ชมผิวขาว" และบางการแสดงกำหนดให้ "เฉพาะผู้ชมผิวสี" แต่ภาพถ่ายในสมัยนั้นแสดงให้เห็นว่าในทางปฏิบัติ ผู้ชม Ryman มักจะรวมกลุ่มกัน^[6] Naff เกษียณอายุในปี 1955 และเสียชีวิตในปี 1960 ^[7]

หลังจากเปิดตัวครั้งแรกในปี 1925 รายการวิทยุ เพลงคันทรี ท้องถิ่น ที่รู้จักกันในชื่อGrand Ole Opry (เดิมเรียกว่าWSM Barn Dance ) ได้กลายเป็นสถาบันของแนชวิลล์ ออกอากาศผ่านสถานีวิทยุ AM ช่องสัญญาณชัดเจน WSMสามารถรับฟังได้ใน 30 รัฐทั่วภาคตะวันออกของประเทศ แม้ว่าเดิมทีOpry จะไม่ใช่การแสดงบนเวที แต่เริ่มดึงดูดผู้ฟังจากทั่วภูมิภาคที่ไปที่สตูดิโอ WSM เพื่อชมการแสดงสด เมื่อผู้ชมมีจำนวนมากเกินไปสำหรับสตูดิโอ ในปี 1934 WSM ก็เริ่มออกอากาศการแสดงจาก Hillsboro Theatre (ปัจจุบันคือBelcourt Theatre ) Opryย้ายไปที่ Dixie Tabernacle ใน East Nashvilleในปี 1936 จากนั้นจึงย้ายไปที่War Memorial Auditoriumในปี 1939

หลังจากผ่านไปสี่ปี - และมีรายงานหลายฉบับเกี่ยวกับความเสียหายของเบาะที่เกิดจากฝูงชนที่ส่งเสียงดัง - โอพรีจึงถูกขอให้ย้ายออกจากอนุสรณ์สถานสงครามและมองหาบ้านใหม่อีกครั้ง ด้วยเก้าอี้ไม้และที่ตั้งของ Ryman Auditorium ผู้นำ Naff และสถาบันอื่นๆ จึงคิดว่าหอประชุมแห่งนี้จะเป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับผู้ชมดังกล่าว พวกเขาจึงเริ่มให้เช่าสถานที่นี้แก่ WSM เพื่อใช้ในการแสดง^[10] Grand Ole Opryออกอากาศครั้งแรกจาก Ryman เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 1943 และออกอากาศที่นั่นทุกสัปดาห์เป็นเวลาเกือบ 31 ปีหลังจากนั้น การแสดงทุกครั้งขายบัตรหมด และแฟนๆ หลายร้อยคนมักจะถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าชม^[10]

ในช่วงที่โรงละคร Ryman Auditorium โรงละคร Opryได้เป็นเจ้าภาพจัดงานให้กับดาราเพลงคันทรีชื่อดังในยุคนั้น และกลายเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก นอกจากจะออกอากาศทาง WSM แล้ว บางส่วนของการแสดง (ในช่วงเวลาต่างๆ ตลอดประวัติศาสตร์) ยังได้รับการถ่ายทอดทางเครือข่ายวิทยุและโทรทัศน์เพื่อให้ผู้ฟังได้รับรู้ในวงกว้างมากขึ้นอีกด้วย เนื่องจากการใช้งานในปัจจุบันของโรงละครแห่งนี้ผสมผสานกับต้นกำเนิดของอาคารที่เคยเป็นโบสถ์ จึงทำให้โรงละคร Ryman ได้รับฉายาว่า "โบสถ์แม่แห่งเพลงคันทรี" และยังคงใช้มาจนถึงทุกวันนี้

เนื่องจากช่วงเวลาที่สร้างและไม่ได้รับการออกแบบให้เป็นสถานที่แสดง Ryman จึงไม่มีบริเวณหลังเวทีที่แท้จริง มีห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับผู้ชายเพียงห้องเดียว ส่วนผู้หญิงต้องเข้าห้องน้ำผู้หญิงซึ่งไม่เพียงพอ^[11]พื้นที่ที่ไม่เพียงพอทำให้ผู้แสดงต้องรอในปีกอาคาร ทางเดินแคบๆ และตรอกหลังกำแพงด้านใต้ของอาคาร ดังนั้น ผู้แสดงหลายคนจึงมักเดินข้ามตรอกไปที่Tootsie's Orchid Lounge และบาร์อื่นๆ ซึ่งพวกเขาดื่มร่วมกับลูกค้าและบางครั้งก็แสดง การปฏิบัตินี้ทำให้บาร์ ฮอนกี้-ทองค์เป็นที่นิยมและน่าดึงดูดใจมากขึ้นตาม ถนน Lower Broadway ของ เมือง แนชวิลล์ ^[12]

ในช่วงกลางทศวรรษ 1960 วง Ryman ได้เป็นเจ้าภาพให้กับนักดนตรีมากมาย เช่นMarian Andersonในปี 1932, Bill Monroe and the Bluegrass Boys ในปี 1945, Little Jimmy Dickensในปี 1948, Hank Williamsในปี 1949, The Carter Sisters with Mother Maybelle Carterในปี 1950, Elvisในปี 1954, Johnny Cashในปี 1956, นักทรัมเป็ต Louis Armstrong ในปี 1957, Patsy Clineในปี 1960, Lester Flatt & Earl Scruggs (บลูแกรส) ในปี 1964 และMinnie Pearlในปี 1964 ^[13]

ก่อนวันที่ 27 กันยายน 1963 Ryman Auditorium ไม่มีเจ้าของคนเดียว แต่เป็นองค์กรอิสระที่ควบคุมโดยคณะกรรมการบริหาร ซึ่งเปลี่ยนไปเมื่อ WSM, Inc. ซื้ออาคารนี้ในราคา207,500 ดอลลาร์สหรัฐ (เทียบเท่า 2,065,076 ดอลลาร์สหรัฐในปี 2023) เมื่อ WSM เข้าควบคุมหอประชุมทั้งหมด จึงเปลี่ยนชื่ออาคารเป็นGrand Ole Opry Houseหลายคนยังคงเรียกอาคารนี้ด้วยชื่อที่คุ้นเคยว่า Ryman ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีหลังจากใช้งานมา 60 ปี^[6]

WSM ได้จัดหาเงินทุนสำหรับการปรับปรุงเล็กๆ น้อยๆ ของ Opry House ในปี 1966 เพื่อรักษาการใช้งานไว้ แต่ไม่นานก็เริ่มวางแผนย้าย Opry ไปยังที่ตั้งใหม่โดยสิ้นเชิง แม้ว่าอาคารจะอยู่ในสภาพทรุดโทรม ขาดเครื่องปรับอากาศและมีสภาพแวดล้อมที่ไม่น่าอยู่มากมายในละแวกเมือง แต่ความนิยมที่เพิ่มขึ้นของการแสดงมักดึงดูดฝูงชนจำนวนมากเกินกว่าที่จะเข้าไปในสถานที่ได้^[10]แผนงานที่ประกาศในปี 1969 มุ่งเน้นไปที่หอประชุมขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นเองซึ่งจะสร้างบรรยากาศที่ควบคุมได้และสะดวกสบายยิ่งขึ้นสำหรับผู้ชมและผู้แสดง รวมถึงสิ่งอำนวยความสะดวกในการผลิตวิทยุและโทรทัศน์ที่ดีขึ้น

บริษัทได้ซื้อที่ดินผืนใหญ่ในพื้นที่ชนบทซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่กี่ไมล์ โรงละคร โอปรี แห่งใหม่ ทำหน้าที่เป็นจุดยึดของศูนย์รวมความบันเทิงขนาดใหญ่ การพัฒนานี้จึงเป็นที่รู้จักในชื่อโอปรีแลนด์ ยูเอสเอในที่สุดก็รวมเอาสวนสนุกโอปรีแลนด์และโรงแรมโอปรีแลนด์เข้า ไว้ด้วยกัน

สวนสนุกเปิดทำการเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 1972 และสถานที่ใหม่ (เรียกอีกอย่างว่าGrand Ole Opry House ) เปิดตัวเมื่อวันเสาร์ที่ 16 มีนาคม1974 การแสดง ครั้งสุดท้ายของ Opryที่ Ryman เกิดขึ้นในเย็นวันก่อนหน้านั้นในวันศุกร์ที่ 15 มีนาคม การแสดงครั้งสุดท้ายในตัวเมืองนั้นเต็มไปด้วยอารมณ์ Sarah Cannon แสดงเป็นMinnie Pearlได้แสดงบทบาทและร้องไห้บนเวที^[14]ในความพยายามที่จะรักษาความต่อเนื่องกับ อดีตอันยาวนาน ของ Opryวงกลมขนาดใหญ่ถูกตัดออกจากพื้นเวที Ryman และฝังไว้ตรงกลางเวทีOpry แห่งใหม่ ^[15]ในการเก็บรักษาแบบดั้งเดิมอีกประการหนึ่ง Opry House แห่งใหม่ได้รับการออกแบบให้มีที่นั่งในม้านั่งยาว แม้ว่า (ไม่เหมือน Ryman) จะมีเบาะรองนั่ง

ในที่สุด อาคารใจกลางเมืองก็กลับมาเปิดอีกครั้งโดยไม่ได้มีการประกาศให้สาธารณชนทราบอย่างเป็นทางการ โดยใช้ชื่อ Ryman Auditorium เพื่อสร้างความแตกต่างจาก Grand Ole Opry House แห่งใหม่

เมื่อมีการประกาศแผนการสำหรับ Opryland USA ประธาน WSM Irving Waugh ยังได้เปิดเผยถึงความตั้งใจของบริษัทที่จะรื้อ Ryman และใช้วัสดุของ Ryman ในการสร้างโบสถ์ที่เรียกว่า "The Little Church of Opryland" ที่สวนสนุก^{[16] [17]} Waugh ได้นำที่ปรึกษาเข้ามาประเมินอาคารJo Mielziner โปรดิวเซอร์ละคร ที่เคยจัดการแสดงที่ Ryman ในปี 1935 กล่าวสรุปว่า Ryman นั้น "เต็มไปด้วยฝีมือการผลิตที่แย่และไม่มีคุณค่าอะไรเลยในฐานะโรงละครที่คุ้มค่าต่อการบูรณะ" ^[10] Mielziner เสนอให้รื้อหอประชุมและแทนที่ด้วยโรงละครที่ทันสมัย^​​[10]แต่แผนของ Waugh ได้รับการต่อต้านอย่างกึกก้องจากสาธารณชน รวมถึงนักดนตรีที่มีอิทธิพลหลายคนในยุคนั้น นักวิจารณ์สถาปัตยกรรมAda Louise Huxtableล้อเลียนคำตัดสินดังกล่าวในThe New York Timesโดยเขียนว่า "รางวัลชนะเลิศสำหรับการใช้สถานที่สำคัญโดยมิชอบ และความเข้าใจหลักการในการอนุรักษ์ที่ผิดพลาดโดยสิ้นเชิง สุภาพบุรุษทั้งหลาย ช่างน่าละอาย" (เธอได้รับรางวัลพูลิตเซอร์จากงานเขียนของเธอ) ^{[10] [11]}

อย่างไรก็ตามรอย อคัฟฟ์ผู้ เป็นแกนนำ ของโอพรีและผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของโอพรีแลนด์ ยูเอสเอ ได้กล่าวไว้ว่า "ผมไม่ต้องการให้มีการเล่นดนตรีในอาคารนั้นอีก" เขาเป็นผู้นำในการรื้ออาคารไรแมน แต่ไม่ประสบความสำเร็จ^[18]อคัฟฟ์ ผู้สนับสนุนอย่างแข็งขันในการย้ายโอพรีไปยังบ้านสมัยใหม่ กล่าวกับเดอะวอชิงตันโพสต์ในปี 1974 ว่า "ความทรงจำส่วนใหญ่ของผมเกี่ยวกับไรแมนออดิทอเรียมคือความทุกข์ยาก เหงื่อท่วมตัวบนเวทีนี้ ผู้ชมก็ทุกข์ทรมานเช่นกัน... เราถูกพันธนาการตลอดอาชีพการงานของผม" ^[17]อคัฟฟ์เกลียดห้องแต่งตัวของไรแมนเป็นอย่างยิ่งจนเขาซื้ออาคารใกล้เคียงเพื่อให้มีอาคารที่ใหญ่กว่า^[17]รูปปั้นขนาดเท่าตัวจริงของอคัฟฟ์ (อยู่ข้างๆ รูปปั้นของซาราห์ แคนนอนในบทบาทของมินนี่ เพิร์ล) ได้รับการติดตั้งในล็อบบี้ของไรแมนออดิทอเรียมที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้

สมาชิกของกลุ่มอนุรักษ์สถานที่ทางประวัติศาสตร์โต้แย้งว่า WSM, Inc. (และ Acuff โดยมอบฉันทะ) พูดเกินจริงเกี่ยวกับสภาพที่ย่ำแย่ของ Ryman โดยกล่าวว่าบริษัทกังวลว่าการผูกพันกับอาคารหลังเก่าจะส่งผลกระทบต่อธุรกิจที่ Opry House แห่งใหม่ นักอนุรักษ์เน้นย้ำถึงความสำคัญของอาคารนี้ต่อประวัติศาสตร์ศาสนาในภูมิภาคและได้รับการสนับสนุนในคดีของพวกเขาเป็นผล อาคารนี้ได้รับการประเมินอย่างเป็นทางการและได้รับการอนุมัติให้ขึ้นทะเบียนในรายการสถานที่ทางประวัติศาสตร์แห่งชาติในปี 1971 ในปี 1974 วุฒิสมาชิกสหรัฐอเมริกาจากรัฐเทนเนสซีHoward BakerและBill Brockร่วมกับเจ้าหน้าที่จากกระทรวงมหาดไทยของสหรัฐอเมริกาได้ร้องขอให้ WSM, Inc. (และบริษัทแม่ NLT Corporation) อนุรักษ์อาคารนี้ไว้ บริษัทได้ยื่นคำตัดสินเกี่ยวกับชะตากรรมของ Ryman ในที่สุดอาคารก็รอดพ้นจากการรื้อถอน แม้ว่าจะไม่มีความพยายามอย่างจริงจังใดๆ ที่จะปรับปรุงสภาพของมัน^{[6] [11]}

ห้องประชุมไรแมน
ทะเบียนสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชาติของสหรัฐอเมริกา
สถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชาติของสหรัฐอเมริกา
ที่ตั้ง	116 Fifth Ave. N แนชวิลล์ รัฐเทนเนสซี
พิกัด	36°9′40.6″N 86°46′42.6″W / 36.161278°N 86.778500°W / 36.161278; -86.778500
พื้นที่	1 ไร่ (0.40 เฮกตาร์)
สร้าง	1891
สถาปนิก	ฮิวจ์ แคธคาร์ท ทอมป์สัน
ฟื้นฟูแล้ว	1952, 1989, 1994
เลขที่อ้างอิง NRHP	71000819
วันที่สำคัญ
เพิ่มไปยัง NRHP	6 พฤษภาคม 2514 [19]
ได้รับการกำหนดให้เป็น NHL	3 มกราคม 2544 [1]

หลังจากที่ OpryออกไปRyman Auditorium ก็ไม่สามารถดึงดูดนักแสดงใหม่ๆ ได้ ส่วนใหญ่ว่างเปล่าและทรุดโทรมลงเป็นเวลาเกือบ 20 ปี ในช่วงเวลานั้น บริเวณโดยรอบก็เสื่อมโทรมลงเช่นกัน แม้ว่าจะมีสภาพทรุดโทรมและไม่มีการแสดง แต่ Ryman Auditorium ก็ไม่เคยปิดเลย ยังคงเป็นจุดหมายปลายทางสำหรับการท่องเที่ยวเชิงมรดกในเมือง^{[11] [16]}

เมื่อวันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2522 หลังจากได้รับแจ้งเบาะแสจากพลเมือง หน่วยเก็บกู้ระเบิดแนชวิลล์ได้ค้นพบและทำลายรถยนต์ระเบิด ขนาดใหญ่ ที่อาจทำให้พื้นที่สามช่วงตึกในตัวเมืองแนชวิลล์เสียหายหรือถูกทำลาย ซึ่งรวมถึงไรแมนด้วย พบว่า คลับเปลื้องผ้า ที่อยู่ใกล้เคียง เป็นเป้าหมายของมือระเบิด อุปกรณ์ดังกล่าวถูกทำลายลงภายในเวลาไม่ถึง 20 นาทีก่อนที่จะถึงเวลาจุดระเบิด^[20]

ในเดือนกันยายนปี 1983 ไม่นานหลังจากที่ NLT Corporation ถูกเข้าซื้อใน ข้อเสนอ ซื้อกิจการแบบไม่เป็นมิตรโดยAmerican General Insuranceอาคารดังกล่าวก็รวมอยู่ในรายการขายทรัพย์สินทั้งหมดของ WSM และ Opryland ให้กับ Gaylord Broadcasting Company ที่อยู่ในโอคลาโฮมาในราคา250,000,000 ดอลลาร์สหรัฐ (เทียบเท่ากับ 764,784,497 ดอลลาร์ในปี 2023) ^{[10] [21]} (ทรัพย์สินของ WSM ได้รับการจัดระเบียบเป็นบริษัทโฮลดิ้งในเครือชื่อ Opryland USA, Inc. ซึ่งจะเปลี่ยนชื่อเป็นGaylord Entertainment Companyหลังจากการแยกตัวออกไป ในปี 1991) Ed Gaylordประธานเจ้าหน้าที่บริหารของบริษัทได้รู้จักกับ ดารา Opry หลายคน ระหว่างที่เขามีส่วนร่วมในซีรีส์ทางโทรทัศน์ที่ออกอากาศมายาวนานเรื่องHee Hawความชื่นชอบที่เขามีต่อOpryและมิตรภาพกับบุคคลสำคัญ – โดยเฉพาะSarah Cannon – มักถูกอ้างถึงเป็นเหตุผลที่เขาสนใจในการเข้าซื้อกิจการ^[10] Ryman Auditorium ถูกเพิ่มเข้าไปในรายการขายโดยแทบจะเป็นเรื่องที่คิดได้ภายหลัง แต่การที่ Gaylord ชื่นชมประวัติศาสตร์ของสถานที่แห่งนี้ก็ช่วยรักษาสถานที่แห่งนี้ไว้ได้

ในปี 1986 เป็นส่วนหนึ่งของการฉลองครบรอบ 60 ปีของ Grand Ole Opry ซีบีเอสได้ออกอากาศรายการพิเศษที่นำเสนอ ดาราในตำนาน ของ Opry บางคน แสดงที่ Ryman ^[10]ในขณะที่หอประชุมไม่ได้ใช้งาน ภาพยนตร์สำคัญๆ ยังคงถ่ายทำในสถานที่นั้น รวมถึงElvisของJohn Carpenter (1979), Coal Miner's Daughter (1980 – ภาพยนตร์ชีวประวัติของ Loretta Lynn ที่ได้รับรางวัลออสการ์), Sweet Dreams (1985 – เรื่องราวของPatsy Cline ) และHonkytonk ManของClint Eastwood (1982) รายการพิเศษทางโทรทัศน์ในปี 1979 เรื่องDolly & Carol in Nashvilleมีส่วนหนึ่งที่Dolly Partonแสดงเพลงกอสเปลผสมบนเวที Ryman

ในปี 1989 บริษัท Opryland USA, Inc. เริ่มดำเนินการปรับปรุงภายนอกอาคาร Ryman ให้สวยงามขึ้น โครงสร้างของอาคารยังได้รับการปรับปรุงด้วย โดยบริษัทได้ติดตั้งหลังคาใหม่ เปลี่ยนหน้าต่างที่แตก และซ่อมแซมอิฐและไม้ที่แตก^[6]อย่างไรก็ตาม ภายในอาคารยังคงไม่ได้รับการแตะต้องมากนัก

ตั้งแต่วันที่ 30 เมษายนถึง 2 พฤษภาคม 1991 Emmylou Harrisและ Nash Ramblers ได้แสดงคอนเสิร์ตอะคูสติกสามครั้งในอาคารทรุดโทรม ซึ่งในระหว่างนั้นไม่มีใครได้รับอนุญาตให้นั่งบนหรือใต้ระเบียงเนื่องจากปัญหาความปลอดภัย^{[22] [23]}จำกัดความจุไว้ที่ประมาณ 200 คน^[10]บันทึกบางส่วนได้รับการปล่อยตัวเป็นอัลบั้มชื่อAt the Rymanซึ่งได้รับรางวัลแกรมมี่สาขาการแสดงคันทรียอดเยี่ยมโดยดูโอหรือกลุ่มในงานGrammy Awards ประจำปีครั้งที่ 35ในปี 1993 ^[23]คอนเสิร์ตและอัลบั้มที่ได้รับคำชมเชยอย่างสูงนี้ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางจากความสนใจใหม่ในการฟื้นฟู Ryman Auditorium ให้เป็นสถานที่ที่ยังคงมีชีวิตชีวา^{[22] [23]}

Ryman จัดคอนเสิร์ตและละครสั้นเรื่องThe Ryman: The Tabernacle Becomes A Shrineเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 1992 เพื่อเฉลิมฉลองครบรอบ 100 ปีของอาคาร^[6]ในเดือนตุลาคม 1992 ผู้บริหารของ Gaylord Entertainment ได้ประกาศแผนการปรับปรุงอาคารทั้งหมดและขยายพื้นที่เพื่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกที่ทันสมัยสำหรับทั้งนักแสดงและผู้ชม นี่เป็นส่วนหนึ่งของแผนริเริ่มที่ใหญ่กว่าของพวกเขาในการลงทุนเพื่อฟื้นฟูย่านใจกลางเมือง^[6]

ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2536 ได้เริ่มมีการปรับปรุงเพื่อพัฒนาให้เป็นหอประชุมแสดงคอนเสิร์ตระดับโลก ระบบอาคารได้รับการปรับปรุง เช่น เครื่องปรับอากาศเป็นครั้งแรก^[16]เก้าอี้ไม้ดั้งเดิมของหอประชุมถูกรื้อออก ปรับปรุงใหม่ และนำกลับไปที่อาคารเพื่อใช้เป็นที่นั่งของหอประชุม ปลายทั้งสองข้างของระเบียงรูปตัว U ที่ยื่นออกไป (ซึ่งก่อนหน้านี้ทอดยาวไปถึงผนังด้านใต้ของอาคาร) ได้ถูกรื้อออก สิ่งอำนวยความสะดวกหลังเวทีใหม่ถูกสร้างขึ้นภายในอาคารเดิม ส่วนต่อขยายซึ่งประกอบด้วยล็อบบี้ ห้องน้ำ จุดจำหน่ายอาหาร สำนักงาน และบันไดใหญ่ที่นำไปสู่ระเบียงถูกสร้างขึ้นและต่อเข้ากับด้านตะวันออกของหอประชุม ด้วยการเปลี่ยนแปลงนี้ ทางเข้าหลักของ Ryman จึงถูกย้ายจากด้านตะวันตกของอาคาร (Fifth Avenue North) ไปยังด้านตะวันออก (Fourth Avenue North) นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มลานทางเข้ากลางแจ้งที่นี่ และมีการติดตั้งรูปปั้นขนาดใหญ่ของ Thomas Ryman

การแสดงครั้งแรกที่โรงละคร Ryman ที่ได้รับการปรับปรุงใหม่คือการถ่ายทอดสดรายการA Prairie Home CompanionของGarrison Keillorเมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 1994 Keillor กล่าวว่าเขาได้รับแรงบันดาลใจให้สร้างA Prairie Home Companionขณะรายงานเกี่ยวกับการแสดงครั้งสุดท้ายของ Opryที่โรงละคร Ryman ในปี 1974 ให้กับThe New Yorker [ ^24]หลังจากนั้น โรงละคร Ryman ก็ได้เป็นเจ้าภาพจัดงานแสดงละครเพลงต้นฉบับ เรื่อง Always... Patsy Cline เป็นเวลานาน ซึ่งนำแสดงโดยMandy Barnettในบทบาทนำเกี่ยวกับชีวิตของนักร้องในตำนาน

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2541 โอพรีได้จัดการแสดงการกุศลที่ Ryman Auditorium ซึ่งถือเป็นการกลับมาที่สถานที่นี้เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่การแสดงครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2517 การแสดงดังกล่าวได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากแฟนๆ นักแสดง และฝ่ายบริหาร จึงได้มีการตัดสินใจจัดการ แสดงประจำ ของโอพรีที่นั่นในวันที่ 15 และ 16 มกราคม พ.ศ. 2542 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเฉลิมฉลองครบรอบ 25 ปีที่สถานที่แห่งใหม่นี้^[25]

จากความสำเร็จของการแสดงในเดือนมกราคมของปีนั้น ซึ่งเริ่มตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 1999 การแสดง Opryจึงถูกจัดแสดงที่ Ryman Auditorium เป็นเวลาสามเดือน นอกจากนี้ ยังช่วยให้หลีกเลี่ยงความขัดแย้งในการแสดงจากการก่อสร้าง ศูนย์การค้า Opry Mills (ซึ่งมาแทนที่สวนสนุก Opryland USA ในปี 2000) ซึ่งอยู่ติดกับ Grand Ole Opry House ได้การแสดง Opryกลับมาที่ Ryman ทุกปีสำหรับการแสดงทั้งหมดในเดือนพฤศจิกายน ธันวาคม และมกราคม จนถึงปี 2019-2020 ทำให้การแสดงสามารถตระหนักถึงรากฐานของตนเองได้ ในขณะที่ใช้ประโยชน์จากสถานที่จัดแสดงที่เล็กกว่าในช่วงนอกฤดูกาลท่องเที่ยว นอกจากนี้ยังทำให้ Grand Ole Opry House สามารถจัดการแสดงพิเศษในช่วงวันหยุดได้อีกด้วย Ryman ยังทำหน้าที่เป็นสถานที่หลักของ Opry ในช่วงฤดูร้อนของปี 2010 ขณะที่ Grand Ole Opry House กำลังอยู่ระหว่างการซ่อมแซมหลังจากได้รับความเสียหายจากน้ำท่วมครั้งใหญ่

ฤดูหนาวประจำปีที่ Ryman ถูกระงับในปี 2020 เนื่องจากการระบาดใหญ่ของ COVID-19ซึ่งในระหว่างนั้นOpryได้แสดงการแสดงแบบย่อเพื่อออกอากาศหน้า Grand Ole Opry House ที่ว่างเปล่า การแสดง Winter Ryman ไม่ได้รับการฟื้นคืนในปี 2021 แม้ว่าข้อจำกัดในการเข้าร่วมที่เกี่ยวข้องกับการระบาดใหญ่จะถูกยกเลิกก็ตาม^{[25] การแสดงของ} Opryกลับมาที่ Ryman อีกครั้งเป็นเวลาหนึ่งเดือนในเดือนมกราคม 2023 และแสดงเป็นเวลาสามคืนในเดือนมกราคม 2024 ในขณะที่ยังคงเป็นGrand Ole Opry อย่างเป็นทางการ การแสดงที่นั่นถูกเรียกเก็บเงินว่าเป็น Opry ที่ Ryman

Gaylord Entertainment Company เจ้าของสถานที่ตั้งแต่ปี 1983 ได้นำชื่อ Ryman มาใช้เมื่อเปลี่ยนเป็นทรัสต์เพื่อการลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ในปี 2012 ปัจจุบันบริษัทรู้จักกันในชื่อRyman Hospitality Properties , Inc. Ryman Auditorium บริหารจัดการโดย Opry Entertainment Group ซึ่งเป็นบริษัทในเครือที่บริษัทถือหุ้นส่วนใหญ่ การปรับปรุง Ryman ร่วมกับการก่อสร้างสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ เช่นBridgestone ArenaและWildhorse Saloonช่วยฟื้นฟูย่านใจกลางเมืองแนชวิลล์ให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งให้กลายเป็นจุดหมายปลายทางสำหรับนักท่องเที่ยวและคนในท้องถิ่นในช่วงกลางทศวรรษ 1990 ^[11]

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา Ryman ก็ได้กลายเป็นสถานที่จัดการแสดงที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งในแนชวิลล์ ผู้แสดงต่างยกย่องระบบเสียง ของ Ryman Auditorium ว่าเป็นหนึ่งในระบบเสียงที่ดีที่สุดในโลก^[26]

เรือ Ryman ไม่ได้รับความเสียหายจากอุทกภัยในรัฐเทนเนสซีเมื่อปี 2010และเหตุระเบิดที่เมืองแนชวิลล์เมื่อปี 2020ซึ่งทั้งสองเหตุการณ์นี้ส่งผลให้พื้นที่ในย่านใจกลางเมืองได้รับความเสียหายอย่างหนัก

ในเดือนมกราคม 2012 ได้มีการประกาศแผนการแทนที่เวทีอายุ 61 ปีของ Ryman ด้วยไม้สักบราซิลสีน้ำตาลปานกลาง[ 27 ^]พื้นเวทีใหม่ ซึ่งเป็นพื้นเวทีแห่งที่สามของสถานที่นี้ ยังคงขอบเวทีด้านหน้าที่ทำจากไม้โอ๊คสีบลอนด์ของเวทีรุ่นก่อนขนาด 18 นิ้ว ซึ่งคล้ายกับการรำลึกถึงเวที Ryman ด้วยการฝังไม้เป็นวงกลมที่ Opry House แห่งใหม่ คานรองรับไม้ฮิคคอรีดั้งเดิมของเวทีได้รับการเสริมด้วยฐานรากคอนกรีต คานขวาง และโครงยึดที่ช่วยเพิ่มความจุในการรับน้ำหนักของเวทีเป็นสามเท่า ทำให้มั่นใจได้ว่าเวทีจะยังคงใช้งานได้ดีสำหรับการแสดงในหลายทศวรรษข้างหน้า^{[27] [28]}

ในปี 2015 Ryman ได้ดำเนินการปรับปรุงและขยายพื้นที่อีก14,000,000 ดอลลาร์สหรัฐ (เทียบเท่ากับ 17,995,788 ดอลลาร์สหรัฐในปี 2023) การขยายพื้นที่ในปี 1994 ส่วนใหญ่ถูกควักไส้และปรับปรุงใหม่^[29]อาคารเดิมได้รับการตกแต่งเพียงเล็กน้อยเท่านั้นและยังคงใช้งานได้ตลอดการก่อสร้าง การปรับปรุงและขยายพื้นที่รวมถึงพื้นที่ล็อบบี้เพิ่มเติม ห้องน้ำที่ขยายใหญ่ขึ้น จุดจำหน่ายอาหาร และร้านค้าปลีก มีการเพิ่มร้านอาหารบริการด่วนแห่งใหม่ที่เรียกว่า "Cafe Lula" และตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่ Lula C. Naff ^[30]คาเฟ่ปิดตัวลงในปี 2020 เนื่องจากการระบาดของ COVID-19 และไม่ได้เปิดใหม่อีกเลย ร้านค้าปลีกที่ขยายพื้นที่ซึ่งขายของที่ระลึกของ Ryman ได้เปิดขึ้นแทนที่ในปี 2023 ร้านค้าปลีกเดิมจึงถูกแปลงเป็นเลานจ์ VIP

ก่อนเกิดโรคระบาด Opry Entertainment Group ได้จัดการแสดงที่ Ryman เป็นประจำตลอดทั้งปี นอกเหนือจากการ แสดง Opry at the Rymanในช่วงฤดูหนาวแล้ว หอประชุมยังเป็นเจ้าภาพจัดงานOpry Country Classicsทุกๆ ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง และงาน Bluegrass Nights ที่ Rymanทุกๆ ฤดูร้อน เนื่องจากกำหนดการจัดคอนเสิร์ตที่ถูกเลื่อนออกไปในช่วงการระบาดใหญ่ การแสดงแยกของ Opry เหล่านั้นจึงถูกยกเลิกหรือย้ายไปที่ Grand Ole Opry House ในปี 2021 เมื่อ COVID-19 เข้าโจมตีแนชวิลล์ ดนตรีสดที่ Ryman ก็หยุดชะงักลงชั่วขณะ จนกระทั่งสถานที่แห่งนี้เปิดตัวซีรีส์คอนเสิร์ต Livestream "Live at the Ryman" ในเดือนสิงหาคม 2020 สำหรับ King & Country , Cam , Chris Janson , Scotty McCreery , Brett YoungและOld Crow Medicine Showจัดการแสดงคืนวันศุกร์จากเวที Ryman สำหรับผู้ชมทางดิจิทัลทั้งหมด ในที่สุดBluegrass Nightsก็กลับมาที่ Ryman ในปี 2021 และOpry at the Rymanก็กลับมาอีกครั้งในเดือนมกราคม 2023 Opry Country Classicsยังคงจัดขึ้นที่ Grand Ole Opry House ยกเว้นการแสดงรอบบ่ายประจำปีระหว่างCMA Festในเดือนมิถุนายน 

Ryman ได้ต้อนรับผู้มีความสามารถหลากหลายตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา Wu-Tang Clan สร้างประวัติศาสตร์ในฐานะศิลปินนำของ Ryman คนแรกที่เล่นแนวฮิปฮอป Ryman ได้ต้อนรับ Trixie และ Katya ซึ่งเป็นแดร็กควีนคนแรก และสถานที่แห่งนี้ได้จัดการแสดงตลกครั้งแรกในเดือนสิงหาคม 2022 โดยมีนักแสดงตลก John Mulaney แสดงสแตนด์อัปโชว์สี่ครั้งภายในสามคืน^[31]

Ryman Auditorium ได้จัดการแสดงที่น่าสนใจหลายครั้ง รวมถึงการแสดง 10 รายการจาก Little Big Town ในปี 2017 ซึ่งจัดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของการเฉลิมฉลองครบรอบ 125 ปีของ Ryman ^[32]ในปี 2022 เพียงปีเดียว Vince Gill และ Amy Grant, Vince Gill (เดี่ยว), Jason Isbell และ Brett Eldredge ต่างก็จัดการแสดงที่ Ryman 

ในปี 2018 Ryman ได้รับการเสนอชื่อให้เป็นโครงสร้างที่เป็นสัญลักษณ์มากที่สุดในเทนเนสซีโดย Architectural Digest ^[33] Ryman ได้รับการเสนอชื่อให้เป็น โรงละครแห่งปี ของ Pollstarถึง 13 ครั้ง และได้รับการเสนอชื่อให้เป็นโรงละครแห่งปีของ Academy of Country Music ในปี 2022 นอกจากนี้ยังมีพิธีมอบรางวัล Academy of County Music Awards, Americana Music Association Awards, Nashville Songwriter Awards และรางวัลอื่นๆ ของอุตสาหกรรมอีกมากมายจัดขึ้นบนเวที Ryman

The Ryman มีบทบาทโดดเด่นในมิวสิควิดีโอเพลง "Where Have You Gone" ของAlan Jackson ในปี 2021

เมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม 2022 Ryman ได้กลายเป็นสถานที่สำคัญของ Rock & Roll Hall of Fame อย่างเป็นทางการ ในช่วงปลายปีนั้น Rock & Roll Hall of Fame ได้ร่วมมือกับ Ryman เพื่อเปลี่ยนปีกอาคารให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่อุทิศให้กับประวัติศาสตร์ดนตรีร็อกในเมืองแนชวิลล์ "Rock Hall at the Ryman" เปิดให้สาธารณชนเข้าชมเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน 2022 และมีสิ่งประดิษฐ์จากศิลปินมากมาย เช่น Elvis Presley, James Brown, Joan Jett, Foo Fighters และ Dolly Parton

Ryman ยังทำหน้าที่เป็นสถานที่รวมตัวสำหรับพิธีรำลึกถึงบุคคลสำคัญทางดนตรีคันทรีมากมายTammy Wynette , Chet Atkins , Skeeter Davis , Harlan Howard , Bill Monroe , Waylon Jennings , Johnny Cash , Billy Block, George Hamilton IV , Earl Scruggs , Jim Ed BrownและNaomi Juddต่างก็ได้รับการรำลึกถึงจากเวที Ryman ^[6]

Ryman เปิดให้เข้าชมในช่วงกลางวันเมื่อสถานที่แสดงไม่ได้ใช้งาน ทัวร์แบบมีไกด์จะรวมถึงการเข้าถึงสิ่งอำนวยความสะดวกด้านหลังเวที ในขณะที่ทัวร์แบบไม่ต้องเดินชมจะนำเสนอนิทรรศการที่จัดแสดงในตู้โชว์ทั่วทั้งหอประชุม ซึ่งจะถูกบังสายตาเมื่ออาคารนี้ถูกใช้สำหรับการแสดง นิทรรศการถาวรได้แก่ Rock Hall At The Ryman ซึ่งเป็นการร่วมมือกับRock & Roll Hall of Fameเพื่อจัดแสดงอิทธิพลของสถานที่นี้ใน แนว เพลงร็อกรวมถึงSoul of Nashville ซึ่งเป็นภาพยนตร์ โฮโลแกรมสั้นที่เป็นจุดแวะพักแรกของทัวร์ ภาพยนตร์เรื่องนี้ถ่ายทำในโรงภาพยนตร์ขนาด 100 ที่นั่งแบบดื่มด่ำ โดยมีนักแสดงรับบทเป็น Lula C. Naff เพื่อนำเสนอประวัติศาสตร์ของ Ryman นอกจากนี้ยังมีเพลงต้นฉบับที่ขับร้องโดยDarius Rucker , Sheryl Crow , Vince Gillและ Fisk Jubilee Singers ^[29]

สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่จัดแสดงคอนเสิร์ตดนตรีแนวอัลเทอร์เนทีฟร็อค บลูแกรสบลูส์คันทรีคลาสสิกโฟล์คกอสเปลแจ๊สป็อปฮิปฮอปและร็อ ค รวมไปถึง ละคร เพลง และการแสดงเดี่ยวตลก

• งานเทศนา Hardeman Tabernacle จัดขึ้นที่ Ryman ตั้งแต่ปี 1922 ถึงปี 1942 ชุดเทศนาพระกิตติคุณในพันธสัญญาใหม่โดย NB Hardeman ผู้เผยแพร่พระกิตติคุณกับคริสตจักรของพระคริสต์ งานเหล่านี้ขายหมดเกลี้ยงและมีผู้เข้าร่วมงานมากถึง 3,000 คน บทเรียนต่างๆ ได้รับการตีพิมพ์ใน Nashville Banner และ Tennessean ในขณะนั้น มหาวิทยาลัย Freed-Hardeman ในเมืองเฮนเดอร์สัน รัฐเทนเนสซี ใช้ชื่อของเขาเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้ง
• Ryman เป็นบ้านของ Grand Ole Opry ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2486 ถึง พ.ศ. 2517 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่มีศิลปินเพลงคันทรี่ดั้งเดิมมากมาย เช่นDolly Parton , Tammy Wynette , Loretta Lynn , Hank Williams (ผู้ได้รับการแสดงซ้ำถึง 6 ครั้ง), Bill MonroeและPatsy Clineได้เริ่มแสดงที่ Grand Ole Opry เป็นครั้งแรก
• งาน ประกาศรางวัล Country Music Associationจัดขึ้นและถ่ายทอดสดจาก Ryman ตั้งแต่ปี 1968 ถึงปี 1973
• ตอนส่วนใหญ่ของซีรีส์วาไรตี้ ของ ABC เรื่อง The Johnny Cash Showถูกบันทึกที่หอประชุมและออกอากาศระหว่างวันที่ 7 มิถุนายน 1969 ถึง 31 มีนาคม 1971 นอกจากพิธีกร แล้ว ซีรีส์นี้ยังมีCarl Perkins , Derek and the Dominos (การแสดงทางโทรทัศน์ครั้งเดียวของพวกเขา), Tennessee Three , Statler BrothersและCarter Familyมีตอนหนึ่งที่มีการปรากฏตัวต่อสาธารณะครั้งสุดท้ายของLouis Armstrongไอคอน ด้านแจ๊ส
• ในปี 1999 Bill Gaitherได้บันทึก วิดีโอและอัลบั้ม Farewell Celebration ของ The Cathedralsร่วมกับศิลปินอื่นๆ เช่นThe Statler Brothers , The Oak Ridge Boys , Guy PenrodและSandi Patti
• วันที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2546 แพตตี้ กริฟฟินบันทึกอัลบั้มสดของเธอA Kiss in Timeที่ Ryman
• ในปี พ.ศ. 2548 นีล ยังบันทึกภาพยนตร์คอนเสิร์ตที่กำกับโดยโจนาธาน เดมมี เรื่อง Neil Young: Heart of Goldที่โรงละคร Ryman
• ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2549 จอช เทิร์นเนอร์บันทึกอัลบั้มแสดงสดที่ Ryman ^[34]
• ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2549 วงดนตรีจากอังกฤษErasureได้บันทึกอัลบั้มแสดงสด (ทั้งในรูปแบบซีดีและดีวีดี) ชื่อว่าOn The Road To Nashville
• ในปี 2009 จอนนี่ แลงได้บันทึกการแสดงสดที่ Rymanซึ่งเปิดตัวที่อันดับ 2 บน ชาร์ต Billboard Blues
• เมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 ริงโก สตาร์ได้บันทึกคอนเสิร์ตวันเกิดครบรอบ 72 ปีของเขา ซึ่งมีชื่อว่า "Ringo at the Ryman" ร่วมกับวง All-Starrของ เขา
• ในปี 2014 Foo Fightersแสดงที่ Ryman ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของซีรีส์ทางโทรทัศน์เรื่องFoo Fighters: Sonic Highways
• เมื่อวันที่ 8 กันยายน 2559 Garth Brooksได้แสดงที่ Ryman เป็นครั้งแรกในอาชีพนักดนตรีของเขา (นานกว่า 30 ปี) ในขณะที่กำลังโปรโมตการบันทึกคอนเสิร์ตสดเพื่อเปิดตัวช่องใหม่ของเขาบนวิทยุ SiriusXM ชื่อว่า The Garth Channel
• วันที่ 27–28 กรกฎาคม 2018 แอนิตา เบเกอร์ ผู้ชนะรางวัลแกรมมี่ ได้แสดงที่ Ryman ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Farewell Tour โดยบัตรขายหมดทั้ง 2 รอบการแสดง
• เมื่อวันที่ 9 มิถุนายน 2019 Wu-Tang Clanได้แสดงคอนเสิร์ตครั้งแรกโดยประกอบไปด้วยเพลงฮิปฮอป เพียงอย่างเดียว ที่ Ryman
• เมื่อวันที่ 4 เมษายน 2021 ในช่วงการระบาดของ COVID-19 แคร์รี อันเดอร์วูดแสดงอัลบั้มMy Savior ของเธอ ในคอนเสิร์ตเสมือนจริงจากเวที Ryman ^[35]
• เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2021 หลังจากการยกเลิกข้อจำกัดจาก การระบาด ใหญ่ ของ โควิด-19 ไมลีย์ ไซรัสได้เป็นศิลปินหลักในรายการพิเศษของPeacock ในงาน Miley Cyrus Presents Stand by Youเพื่อเฉลิมฉลองเดือนแห่งความภาคภูมิใจโดยมีศิลปินอย่างLittle Big Town , Maren Morris , Brothers Osborneและอีกมากมายเข้าร่วมในคอนเสิร์ตเสมือนจริงสดจากเวที Ryman
• ในวันที่ 14 เมษายน 2022 วีลเลอร์ วอล์กเกอร์ จูเนียร์ได้เริ่มต้นทัวร์คัมแบ็กประจำปี 2022 ด้วยการแสดงในสถานที่ที่ขายบัตรหมด เขาทำลายสถิติยอดขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และสินค้า^[36]
• ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2565 Ryman ได้เป็นเจ้าภาพจัดการแสดงตลกครั้งแรกโดยมีนักแสดงตลกJohn Mulaneyแสดงสแตนด์อัปโชว์ 4 รายการภายใน 3 คืน^[31] 
• เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2024 Sum 41ได้แสดงเป็นส่วนหนึ่งของทัวร์ Setting Sumที่ Ryman, The InterruptersและJoey Valence & Braeเปิดการแสดง^[37]

• สถาบันดนตรีคันทรี่
• หอเกียรติยศดนตรีคันทรี่
• รายชื่อศิลปินเพลงคันทรี่

• ไอแลนด์, วิลเลียม. โบสถ์แม่แห่งแนชวิลล์: ประวัติของ Ryman Auditoriumแนชวิลล์, 1992
• เกรแฮม, เอลีเนอร์, บรรณาธิการแนชวิลล์, ประวัติศาสตร์โดยย่อและอาคารที่เลือก . คณะกรรมาธิการประวัติศาสตร์ของ Metro-Nashville-Davidson Co., 1974
• ฮาแกน เชต. แกรนด์ โอล โอปรี . นิวยอร์ก, 1989.
• เฮนเดอร์สัน, เจอร์รี่ “ประวัติศาสตร์ของ Ryman Auditorium ในเมืองแนชวิลล์ รัฐเทนเนสซี ตั้งแต่ปี 1892 ถึง 1920” (Ph.D. Diss., มหาวิทยาลัยแห่งรัฐหลุยเซียนา) บาตันรูจ รัฐหลุยเซียนา 2505
• เบเกอร์ อนิตา: "ซีรีส์คอนเสิร์ตอำลา" Ryman Auditorium, แนชวิลล์, เทนเนสซี, 2561
• Paulson, Dave. “Wu-Tang Clan at the Ryman: Rap Takes over The Mother Church of Country Music.” The Tennessean, Nashville Tennessean, 10 มิถุนายน 2019, www.tennessean.com/story/entertainment/music/2019/06/10/wu-tang-clan-ryman-auditorium-nashville/1292614001/.

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับRyman Auditorium

• เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ