มหาวิทยาลัยปารีส-ซาเคลย์

มหาวิทยาลัยปารีส-ซาเคลย์

มหาวิทยาลัยปารีส-ซาเคลย์
ชื่อเดิม	มหาวิทยาลัยปารีส ซูด XI คณะวิทยาศาสตร์ปารีสในออร์เซย์
พิมพ์	มหาวิทยาลัยวิจัยสาธารณะ
ที่จัดตั้งขึ้น	ค.ศ. 1150 มหาวิทยาลัยปารีส ค.ศ. 1956 มหาวิทยาลัยปารีสในออร์แซค.ศ. 1971 มหาวิทยาลัยปารีส-ซุดค.ศ. 2014 ในฐานะชุมชน[1] 2019 แทนที่มหาวิทยาลัยปารีส-ซุด
สังกัด	สำนักงานอธิการบดีมหาวิทยาลัยปารีส Udice Group
นายกรัฐมนตรี	เบอร์นาร์ด เบนนิเยร์ (อธิการบดีมหาวิทยาลัยปารีส)
ประธาน	ศาสตราจารย์ กามิลล์ กาแลป[2]
บุคลากรสายวิชาการ	10,500 [3]
นักเรียน	60,000 [3]
นักศึกษาระดับปริญญาตรี	5,400
บัณฑิตศึกษา	23,300
นักศึกษาปริญญาเอก	6,000
ที่ตั้ง	ออร์เซย์ - อีล-เดอ-ฟร็องซ์ - ฝรั่งเศส 48°42′42″N 2°10′17″E / 48.7117343°N 2.1712888°E / 48.7117343; 2.1712888
วิทยาเขต	เมืองขนาดกลาง 200 เฮกตาร์ (490 เอเคอร์)
เว็บไซต์	มหาวิทยาลัยปารีสซาเคลย์

มหาวิทยาลัย Paris-Saclay ( ฝรั่งเศส : Université Paris-Saclay ) เป็นสถาบันวิจัยเทคโนโลยีและมหาวิทยาลัยวิจัยสาธารณะ ที่รวมกัน ในเมืองOrsay ประเทศฝรั่งเศส Paris-Saclay ก่อตั้งขึ้นในปี 2019 หลังจากการควบรวมโรงเรียนเทคนิคระดับใหญ่ 4 แห่งรวมถึงสถาบันเทคโนโลยี โรงเรียนวิศวกรรม และสถานที่วิจัยหลายแห่ง ทำให้มีวิทยาลัยที่ประกอบกัน 15 แห่งที่มีนักศึกษารวมกันกว่า 48,000 คน^[4]

ด้วยการควบรวมกิจการ รัฐบาลฝรั่งเศสได้แสดงความปรารถนาอย่างชัดเจนที่จะแข่งขันกับสถาบันวิจัยเทคโนโลยีชั้นนำของอเมริกา เช่นMIT ^{[5] [6] [7]}มหาวิทยาลัยมีห้องปฏิบัติการมากกว่า 275 แห่งในสาขาฟิสิกส์อนุภาค^[8] ฟิสิกส์นิวเคลียร์[ ^{9] [10]} ฟิสิกส์ดาราศาสตร์ [ ^11] ฟิสิกส์อะตอมและฟิสิกส์โมเลกุล^[12] ฟิสิกส์สสารควบแน่น^[13] ฟิสิกส์เชิงทฤษฎี^[14] อิเล็กทรอนิกส์นาโนวิทยาศาสตร์และนาโนเทคโนโลยี [ ^15]เป็นส่วนหนึ่งของคลัสเตอร์Paris-Saclayที่ ใหญ่กว่า ซึ่งเป็น วิทยาเขตวิชาการ ที่เน้นการวิจัยซึ่งครอบคลุมถึงมหาวิทยาลัย Paris-Saclay สถาบันโพลีเทคนิคแห่งปารีสรวมกับคลัสเตอร์ธุรกิจสำหรับบริษัทเทคโนโลยีชั้นสูง^{[16] [17]} Paris-Saclay ยังรวมถึงInstitut des Hautes Études Scientifiques ด้วย ซึ่งมีส่วนสนับสนุนมากมายต่อการพัฒนาคณิตศาสตร์สมัยใหม่ เช่นเรขาคณิตพีชคณิต สมัยใหม่ และทฤษฎีภัยพิบัติ^[18 ]

Paris-Saclay มีวิทยาเขตหลักสองแห่ง ได้แก่ วิทยาเขตในเมืองPlateauขนาด 495 เอเคอร์ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างOrsay , Gif-sur-YvetteและPalaiseau (พร้อมด้วยCampus Agro Paris-Saclay ) และมีศูนย์กลางอยู่ที่Quartier de Moulonและวิทยาเขตประวัติศาสตร์ในหุบเขา ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่Château de Launayซึ่งเป็นสำนักงานใหญ่ในอดีตของมหาวิทยาลัย^[19]นอกจากนี้ยังมีวิทยาเขตกระจายอำนาจหลายแห่ง เช่น วิทยาเขตทางการแพทย์ในโรงพยาบาล Bicêtreที่Kremlin-Bicêtreและวิทยาเขตคณะนิติศาสตร์ที่SceauxมหาวิทยาลัยVersaillesและมหาวิทยาลัย Évryซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Paris-Saclay มีวิทยาเขตในVersailles , Guyancourt , Vélizy-Villacoublay , Saint-Germain-en-LayeและÉvry- Courcouronnes

ณ ปี 2021 มีผู้ได้รับรางวัล Fields Medal จำนวน 11 ราย และ ผู้ได้รับ รางวัลโนเบล 4 ราย มีส่วนเกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยและสถาบันวิจัยที่เกี่ยวข้อง^[20]

ในปี 2019 มหาวิทยาลัย Paris-Saclay ได้เข้ามาสืบทอดต่อจากมหาวิทยาลัย Paris-Sudซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 1971 ^[21]ซึ่งต่อมาก็ได้สืบทอดต่อจากมหาวิทยาลัย Paris (ในOrsay ) ซึ่งก่อตั้งขึ้นประมาณปี  1150

มหาวิทยาลัย Paris-Saclay ก่อตั้งขึ้นในปี 2015โดยเป็นชุมชนมหาวิทยาลัย (ComUE) และในปี 2019ในฐานะมหาวิทยาลัยวิทยาลัยโดยมีเป้าหมายที่จะเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำในฝรั่งเศสที่เน้นการวิจัย

หลังสงครามโลกครั้งที่ 2การเติบโตอย่างรวดเร็วของฟิสิกส์นิวเคลียร์และเคมีทำให้การวิจัยต้องใช้เครื่องเร่งอนุภาคที่มีพลังมากขึ้น ซึ่งต้องใช้พื้นที่ขนาดใหญ่ มหาวิทยาลัยปารีส École Normale SupérieureและCollège de Franceมองหาพื้นที่ทางตอนใต้ของปารีสใกล้กับเมืองออร์แซ

ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษปี 1940นักฟิสิกส์ชาวฝรั่งเศสIrène Joliot-CurieและFrédéric Joliot-Curie ซึ่งเป็นศาสตราจารย์ประจำคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยปารีสได้วางแผนการกระจายอำนาจของมหาวิทยาลัยไปยังเขตชานเมืองทางใต้ของปารีสใกล้กับ แวร์ซาย ในปี 1942 Irène Joliot-Curie ได้แจ้งอธิการบดีของมหาวิทยาลัยถึงการมีอยู่ของพื้นที่ที่มีศักยภาพใกล้กับเมืองออร์เซย์บนที่ราบสูงซาเคลย์

ในช่วงทศวรรษปี 1950 แผนกวิจัยของ Grandes Ecoles และมหาวิทยาลัย หลายแห่งได้รับการจัดตั้งขึ้นในบริเวณใกล้เคียงที่ราบสูง Saclayในปี 1954ฝรั่งเศสได้ตัดสินใจรวมการมีส่วนร่วมในCERNเข้ากับการพัฒนางานวิจัย ฟิสิกส์นิวเคลียร์ ของตนเอง

ในปี 1955 มหาวิทยาลัยปารีสได้ย้ายไปยังที่ราบสูงซาเคลย์โดยซื้อที่ดิน 50 เฮกตาร์ในออร์แซอีแรน โจลิโอต์-กูรีเสนอให้ก่อตั้งสถาบันฟิสิกส์นิวเคลียร์ออร์แซ และเริ่มมีการก่อสร้างในปี 1955 เธอเสียชีวิตในปี 1956 และเฟรเดอริกได้กลายมาเป็นผู้อำนวยการคนแรกของสถาบัน ในเวลาเดียวกัน ห้องปฏิบัติการเครื่องเร่งอนุภาคเชิงเส้นออร์แซ (LAL) ของมหาวิทยาลัยปารีสก็ถูกสร้างขึ้น

จำนวนนักศึกษาที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและสถานการณ์การเรียนการสอนที่มหาวิทยาลัยซอร์บอนน์ (วิทยาเขตหลักของมหาวิทยาลัยปารีส) กลายเป็นปัญหาที่เพิ่มมากขึ้น ดังนั้นในปี 1958 จึงมีการตัดสินใจโอนการสอนวิทยาศาสตร์บางส่วนที่มหาวิทยาลัยปารีสไปที่มหาวิทยาลัยออร์เซ ย์

ในปี 1965วิทยาเขตวิทยาศาสตร์ Orsay ได้รับสถานะแยกจากมหาวิทยาลัยปารีส อย่างเป็นทางการ หลังจากเป็นคณะวิทยาศาสตร์ Orsayของมหาวิทยาลัยปารีส ซึ่งแยกจากคณะวิทยาศาสตร์ปารีสแล้ว วิทยาเขตก็กลายเป็นมหาวิทยาลัยเต็มรูปแบบ คือ มหาวิทยาลัยปารีส-ซูด (Paris XI)ในปี 1971 คณะวิทยาศาสตร์ได้รับการผนวกเข้ากับคณะแพทยศาสตร์ที่เครมลิน-บีแซทคณะนิติศาสตร์และเศรษฐศาสตร์ Jean Monnet ที่Sceauxและคณะเภสัชศาสตร์ที่Châtenay-Malabryก่อให้เกิดมหาวิทยาลัยสหสาขาวิชาทางตอนใต้ของปารีส

ในปี 2007ได้มีการจัดตั้งศูนย์วิจัยและการศึกษาระดับสูงขึ้นที่เมือง OrsayและSaclayศูนย์วิจัยแห่งนี้มีสมาชิกผู้ก่อตั้ง 3 ราย ได้แก่มหาวิทยาลัย Paris-SudมหาวิทยาลัยVersaillesและ École normale supérieure de Cachan ซึ่งต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็นENS Paris-Saclay [ ^22]

ในปี 2008มหาวิทยาลัยปารีส-ซูดและมหาวิทยาลัยแวร์ซายเป็นหนึ่งใน 21 สถาบันที่ได้รับรางวัลจากPlan Campus ของฝรั่งเศส ซึ่ง ศูนย์วิจัยและอุดมศึกษา ซาเคลย์มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย สถาบันเหล่านี้จึงได้ร่วมมือกันในระดับที่ใหญ่กว่า นั่นคือการจัดตั้งมหาวิทยาลัยระดับวิทยาลัย: Université Paris-Saclay โครงการมหาวิทยาลัยนี้เปิดตัวหลังจากได้รับการรับรองจากกระทรวงอุดมศึกษาและการวิจัยของฝรั่งเศสซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Campus Plan ^[23]

มูลนิธิความร่วมมือทางวิทยาศาสตร์ ของ Campus Paris-Saclayซึ่งในขณะนั้นAlain Bravo เป็นประธาน ได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อรวมสถาบันวิชาการและวิทยาศาสตร์ต่างๆ เข้าด้วยกัน จัดการ เครือข่ายการวิจัยเชิงวิชาการขั้นสูง DigiteoและTriangle de la physique (RTRA) และสร้างชุมชน^[24]ด้วยแผนการพัฒนา ศูนย์กลางเทคโนโลยี Paris-Saclayสถาบันต่างๆ จำนวนมากกำลังวางแผนที่จะย้ายไปที่นั่น^{[25] [26]}

ในปี 2014สมาชิกต่างๆ ได้นำกฎบัตรของระบบมหาวิทยาลัยปารีส-ซาเคลย์ (ComUE) มาใช้ ซึ่งทำให้สามารถมอบปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอกได้ ในที่สุด ระบบมหาวิทยาลัยก็จะกลายเป็นมหาวิทยาลัยเต็มรูปแบบ

ปีการศึกษาแรกของระบบมหาวิทยาลัยเริ่มเมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. 2558 [ 27 ^]

เพื่อให้ได้รับการยอมรับว่าเป็นองค์กรที่มีขนาดและคุณภาพเพียงพอ มหาวิทยาลัยจึงได้จัดกลุ่มโรงเรียนชั้น นำบางแห่ง ในฝรั่งเศสใหม่ร่วมกับมหาวิทยาลัยของรัฐภายใต้วิทยาเขตเดียวบนที่ราบสูงซา เคลย์ สถาบันสมาชิกแต่ละแห่งจะยังคงเป็นอิสระ แต่แบ่งปันทรัพยากรที่มีอยู่และที่เพิ่งลงทุนไปจำนวนมาก ซึ่งเป็นไปตามรูปแบบที่คล้ายกับรูปแบบที่มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดและเคมบริดจ์ นำมาใช้ โดยที่วิทยาลัยในสังกัดแต่ละแห่งยังคงความเป็นอิสระในขณะที่ถูกจัดกลุ่มภายใต้ ' มหาวิทยาลัย ' ^[17]ตามที่ Dominique Vernay ประธานมูลนิธิพัฒนา Paris-Saclay กล่าว มหาวิทยาลัยมีเป้าหมายที่จะอยู่ในตำแหน่งสิบอันดับแรกในการจัดอันดับมหาวิทยาลัยโลกทางวิชาการ (ARWU) แต่ "เป้าหมายแรกคือการเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำในยุโรปแผ่นดินใหญ่" ^[5]

เมื่อเผชิญกับความขัดแย้งระหว่างสมาชิก (ระหว่างโรงเรียนและมหาวิทยาลัย หรือระหว่างกระทรวงกำกับดูแล) โครงการก็เริ่มหยุดชะงัก ดังที่Cour des Comptesระบุไว้ในรายงานเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2017 โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขาดแคลนสิ่งอำนวยความสะดวกด้านที่อยู่อาศัยและการขนส่ง รวมถึงการขาดวิสัยทัศน์เชิงกลยุทธ์ แม้จะมีการวางแผน (มุ่งมั่นหรือคาดการณ์ไว้) ไว้ 5 พันล้านยูโรก็ตาม^{[28] [29] [30]}ในปี 2017มหาวิทยาลัยParis-Sudเสนอให้ควบรวมเข้ากับระบบมหาวิทยาลัย (ComUE) เพื่อสร้างมหาวิทยาลัย Paris-Saclay เป็นมหาวิทยาลัยระดับวิทยาลัยและบูรณาการโรงเรียนเข้ากับสถาบันในอนาคตในฐานะสถาบันส่วนประกอบ^[31]ภาวะชะงักงันนี้ส่งผลให้ประธานาธิบดีเอ็มมานูเอล มาครงประกาศเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม 2017 ในระหว่างการเปิด อาคารใหม่ของ CentraleSupélec ที่ Paris-Saclay โดยประกาศแยกสมาชิกต่างๆ ออกเป็นสองหน่วยงานมหาวิทยาลัย ได้แก่มหาวิทยาลัย Paris-Saclay และสถาบันโพลีเทคนิคแห่งปารีส^{[32] [33] [34]}

เมื่อวันที่ 25 ตุลาคม 2017 ประธานาธิบดีฝรั่งเศสเอ็มมานูเอล มาครงได้ทำพิธีเปิดโรงเรียนคณิตศาสตร์ระดับบัณฑิตศึกษา Orsay แห่งใหม่ ซึ่งเป็นการรวมทีมห้องปฏิบัติการคณิตศาสตร์จากมหาวิทยาลัย Paris-Saclay และCNRS รวมถึง คณาจารย์บางส่วน และห้องสมุดมหาวิทยาลัย Jacques Hadamard เข้าด้วยกัน^[35]

ในเดือนมกราคม 2020 มหาวิทยาลัยแห่งนี้จะมาแทนที่University of Paris-Sudและในปี 2025 University of VersaillesและUniversity of Evryจะรวมเข้าด้วยกันด้วย^[36]มหาวิทยาลัยทั้งสองแห่งนี้ควรพัฒนาไปสู่สถานะของ 'มหาวิทยาลัยแบบบูรณาการ' และเปลี่ยนชื่อเป็นUniversity of Paris-Saclay ใน VersaillesและUniversity of Paris-Saclay ใน Évry ^{[37] [38]}

นับตั้งแต่ปี 2020 เป็นต้นมา Paris-Saclay ประสบความสำเร็จในการจัดอันดับเซี่ยงไฮ้ อย่างสูงสุดทุกปี โดยอยู่ในอันดับที่ 1 ของโลกในด้านคณิตศาสตร์ และอันดับที่ 9 ในด้านฟิสิกส์^{[39] [40]}

ในเดือนเมษายน 2022 มหาวิทยาลัย Paris-Saclay ได้เปิดตัว ' Agro Paris-Saclay Campus' แห่งใหม่ ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ 4.2 เฮกตาร์ในเทศบาลPalaiseauใกล้กับOrsayโดยจะรองรับนักศึกษาเกือบ 2,000 คนและอาจารย์นักวิจัย นักวิจัย ช่างเทคนิค และเจ้าหน้าที่ 1,350 คนจากAgroParisTech Grande Écoleของมหาวิทยาลัย Paris-Saclay ^{[41] [42]}

เมื่อวันที่ 18 เมษายน 2023 มหาวิทยาลัย Paris-Saclay ได้เปิดศูนย์วิจัยวิชาการด้านเภสัชกรรม ที่ใหญ่ที่สุดในฝรั่งเศส นั่นคือ Henri-Moissan Centre ซึ่งรวบรวมคณะเภสัชศาสตร์ ภาควิชาเคมีและชีววิทยา และสถาบันOrsay Institute of Molecular Chemistry and Materialsไว้ในศูนย์เดียว นักศึกษา 3,000 คน และนักวิจัย ครู และเจ้าหน้าที่บริหาร 1,000 คน ทยอยย้ายเข้ามาตั้งแต่ต้นปีการศึกษาใหม่ในเดือนกันยายน 2022 ^[43]

ตั้งแต่เดือนตุลาคม พ.ศ. 2566 มหาวิทยาลัยได้เป็นพันธมิตรกับGrande École IPSA ซึ่งเป็นสถาบันเอกชนของฝรั่งเศส สำหรับปริญญาสองใบด้านอวกาศ^[44]

ในเดือนกุมภาพันธ์ 2024 Paris-Saclay ซึ่งรวบรวมนักศึกษาเกือบ 50,000 คน กำลังเผชิญกับวิกฤตความเป็นผู้นำ คณะกรรมการบริหารยังไม่สามารถเลือกประธานในอนาคตได้ และอยู่ภายใต้การดูแลของผู้บริหารชั่วคราวมาหลายเดือนแล้ว [ ^{45] [46]}หลังจากวิกฤตหลายเดือน อดีตผู้บริหารชั่วคราว Camille Galap ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้ามหาวิทยาลัยเรือธงของฝรั่งเศสเมื่อวันที่ 11 มิถุนายน 2024 โดยมีความหวังว่าจะนำสถาบันพ้นจากปัญหาทางสถาบันที่กำลังเผชิญอยู่ได้ แท้จริงแล้ว การมีบุคคลภายนอกที่มีคุณสมบัติเหมาะสมอยู่ในคณะกรรมการบริหารมากกว่าตัวแทนของครู นักวิจัย หรือ นักศึกษา ถือเป็นการปิดกั้นสถาบัน สถานการณ์นี้เกิดขึ้นได้เพราะสถานะที่โดดเด่นของมหาวิทยาลัย^[47]

มหาวิทยาลัย Paris-Saclay ประกอบด้วยคณะวิทยาศาสตร์ 5 คณะ ได้แก่ แพทยศาสตร์ เภสัชศาสตร์ นิติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ การจัดการ และวิทยาศาสตร์การกีฬา คณะวิศวกรรมศาสตร์ สถาบันเทคนิค 3 แห่งที่เชี่ยวชาญด้านวิทยาศาสตร์และเทคนิคในเมือง Cachan , OrsayและSceauxและคณะมหาวิทยาลัยระดับปริญญาตรี^[48]

มหาวิทยาลัยยังรวบรวมgrandes écoles สี่แห่งไว้ด้วยกัน ได้แก่CentraleSupélec , AgroParisTech , ENS Paris-SaclayและInstitut d'Optique Graduate Schoolโดยมีสถาบันร่วมสองแห่ง ได้แก่Versailles Saint-Quentin-en-Yvelines University (UVSQ) และUniversity of Évry Val d' เอสซอนน์ (UEVE) ^[48]

โดยผสมผสานทรัพยากรจากมหาวิทยาลัยและโรงเรียนใหญ่ ของฝรั่งเศสต่อไปนี้ ตลอดจนทรัพยากรบางส่วนจากองค์กรวิจัยต่างๆ และ คลัสเตอร์ Systematic Paris-Region : ^[49]

ในช่วงแรก ชุมชนมหาวิทยาลัยยังรวมถึงโรงเรียนระดับบัณฑิต อีกห้าแห่ง ได้แก่ École Polytechnique , Télécom Paris , Telecom SudParis , ENSTA ParisและENSAE Parisอย่างไรก็ตาม เนื่องจากความแตกต่างในการจัดมหาวิทยาลัยโรงเรียนระดับบัณฑิต ทั้งห้าแห่งนี้จึงได้จัดตั้งมหาวิทยาลัย Polytechnic Institute of Parisขึ้นเป็นมหาวิทยาลัยของตนเอง ซึ่งประธานาธิบดีฝรั่งเศส เอ็มมานูเอล มาครง ประกาศเรื่องนี้ระหว่างการกล่าวสุนทรพจน์ที่Paris-Saclay [ ^50]คลัสเตอร์ทั้งสองนี้วางแผนที่จะร่วมมือกันและมีส่วนร่วมในการจัดระเบียบปริญญาโทหลายหลักสูตรกับมหาวิทยาลัย Paris-Saclay ^[51]

องค์กรวิจัยต่อไปนี้ได้จัดตั้งศูนย์วิจัยภายในมหาวิทยาลัย Paris-Saclay ทรัพยากรที่องค์กรเหล่านี้สนับสนุนจะยังคงเป็นอิสระจากสถาบันสมาชิกอื่นๆ เป็นส่วนใหญ่ เมื่อมหาวิทยาลัย Paris-Saclay บูรณาการอย่างเต็มรูปแบบแล้ว ศูนย์วิจัยของมหาวิทยาลัยคาดว่าจะบรรลุโปรไฟล์ที่คล้ายกับห้องปฏิบัติการขับเคลื่อนไอพ่นของCaltech :

• CEA (คณะกรรมาธิการพลังงานปรมาณูและพลังงานทางเลือก)
• CNRS (ศูนย์วิจัยวิทยาศาสตร์แห่งชาติฝรั่งเศส)
• Inria (สถาบันวิจัยวิทยาการคอมพิวเตอร์และระบบอัตโนมัติแห่งฝรั่งเศส)
• INSERM (สถาบันวิจัยสุขภาพและการแพทย์ฝรั่งเศส)
• Institut des Hautes Études Scientifiques (สถาบันการศึกษาวิทยาศาสตร์ขั้นสูง)
• INRA (สถาบันวิทยาศาสตร์การเกษตรแห่งชาติฝรั่งเศส)
• ONERA (คณะกรรมการแห่งชาติด้านการศึกษาวิจัยและการบินอวกาศ)
• SOLEIL ( โรงงาน ซินโครตรอน แห่งชาติ )
• สถาบัน Pascal - มหาวิทยาลัย Paris-Saclay ^[56]
• สถาบันฟิสิกส์ทฤษฎี

วิทยาเขต หลักของParis-Saclayครอบคลุมพื้นที่ 495 เอเคอร์ (200 เฮกตาร์) ตั้งอยู่บนที่ราบสูง SaclayและQuartier de Moulon (“วิทยาเขตเมือง”) ในOrsayห่างจากใจกลางเมืองปารีส ไปทางใต้ประมาณ 20 กม. และขยายออกไปยังพื้นที่โดยรอบของGif -sur-YvetteและPalaiseauที่ราบสูงเป็นที่ตั้งของอาคารใหม่ของคณะเภสัชศาสตร์ ภาควิชาเคมี ชีววิทยา และฟิสิกส์ของคณะวิทยาศาสตร์ Lumen ห้องสมุดหลักของมหาวิทยาลัยÉcole normale supérieureและCentraleSupélec engineering grande école

พื้นที่ที่อยู่ติดกันของที่ราบสูงในเขตเทศบาลPalaiseau ที่อยู่ใกล้เคียง ได้แก่ อาคารหลักของAgroParisTechสถาบันวิทยาศาสตร์ชีวภาพและอุตสาหกรรมและสิ่งแวดล้อมของมหาวิทยาลัย และศูนย์นาโนวิทยาศาสตร์และนาโนเทคโนโลยี (C2N) ของมหาวิทยาลัย

นอกจากนี้ วิทยาเขตยังขยายไปทางทิศใต้ของBois de la Guyonnerieในหุบเขาอีกด้วย วิทยาเขตหุบเขาตั้งอยู่ใกล้กับใจกลางเมือง Orsay และสถานีรถไฟ RER Orsay-Villeวิทยาเขตหุบเขามีศูนย์กลางอยู่ที่Château de Launayซึ่งเป็นที่ตั้งของแผนกอื่นๆ ของคณะวิทยาศาสตร์ ห้องสมุดวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัย เช่น ห้องสมุด Hadamardและห้องปฏิบัติการหลัก

โรงเรียนกฎหมาย J. Monnet ตั้งอยู่ในวิทยาเขตขนาด 4.5 เอเคอร์ในเมืองSceaux ห่างจากทางใต้ของ กรุงปารีสไป 6 กิโลเมตรโรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนต่อจากศูนย์ Sceaux Center for Legal Studies ของมหาวิทยาลัยปารีส ซึ่งเปิดทำการใน ปี 1968ห่างไปทางทิศใต้เพียงไม่กี่เมตรคือIUT of Sceaux ซึ่งเป็นโรงเรียนวิชาชีพของมหาวิทยาลัยที่เปิดสอนหลักสูตรระดับปริญญาตรีที่เน้นด้านการปฏิบัติเป็นหลัก

คณะแพทยศาสตร์ตั้งอยู่บนพื้นที่ของโรงพยาบาลมหาวิทยาลัย Bicêtreห่างจากสถานีรถไฟใต้ดินHôpital Bicêtre เพียงไม่กี่เมตร คณะแพทยศาสตร์มีอาคารเก่าแก่และอาคารใหม่ขนาด 8,000 ตารางเมตรที่ใช้สำหรับการวิจัย

โรงเรียนสมาชิกแต่ละแห่งของมหาวิทยาลัย Paris-Saclay จัดการฝึกอบรมในสาขาวิทยาศาสตร์ที่กำหนด นักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนในโรงเรียนระดับบัณฑิตศึกษาแห่งใดแห่งหนึ่งจะสามารถเข้าถึงทรัพยากรทางวิชาการจากโรงเรียนอื่นๆ ได้ ขึ้นอยู่กับความต้องการของโปรแกรมที่ลงทะเบียนไว้

สาขาวิชาต่าง ๆ ที่มีอยู่ในมหาวิทยาลัย Paris-Saclay แบ่งประเภทกว้าง ๆ ดังต่อไปนี้:

• ความหลากหลายทางชีวภาพ เกษตรกรรมและอาหาร สังคม สิ่งแวดล้อม ( ความหลากหลายทางชีวภาพ เกษตรกรรมและการเลี้ยงดู Société สิ่งแวดล้อม );
• ชีววิทยา การแพทย์ การศึกษาทางเภสัชกรรม ( ชีววิทยา การแพทย์ เภสัชกรรม );
• กฎหมาย รัฐศาสตร์ ( Droit และ Science Politique );
• มนุษยศาสตร์ ( Humanités );
• วิศวกรรมศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีสารสนเทศ ( Ingénierie, Sciences et Technologies de l'information );
• วิทยาศาสตร์การกีฬาและการเคลื่อนไหวของมนุษย์ ( Sciences du Sport et du Mouvement Humain );
• วิทยาศาสตร์พื้นฐาน ( วิทยาศาสตร์ฟอนดาเมนตาเลส );
• สังคมศาสตร์ ( Sciences Sociales ).

คาดว่าโครงการวิชาการในแต่ละโรงเรียนทั้ง 8 แห่งจะปฏิบัติตามรูปแบบแองโกล-อเมริกัน: ^[57]

• โรงเรียนระดับปริญญาตรี Paris-Saclay – หลักสูตรระดับปริญญาตรีจัดทำโดยคณะ Paris-Saclay และมหาวิทยาลัยของรัฐ 2 แห่งใน Paris-Saclay ได้แก่มหาวิทยาลัย Versailles-Saint-Quentinและมหาวิทยาลัย Évry Val-d'Essonne
• โรงเรียนระดับบัณฑิตศึกษา Paris-Saclay – ปริญญาโทสอนทั้งภาษาฝรั่งเศสและภาษาอังกฤษ มีหลักสูตรปริญญาโททั้งหมด 49 หลักสูตร^[58]
• โรงเรียนวิจัยหรือปริญญาเอก Paris-Saclay – โปรแกรมปริญญาเอกเปิดสอนผ่านโรงเรียนปริญญาเอก 20 แห่ง^{[27] ปริญญาเอกที่ได้รับหลังจากวันที่ 30 กันยายน 2015 จะมอบให้ภายใต้ชื่อ "มหาวิทยาลัย Paris-Saclay" โดยจะมีการกล่าวถึงมหาวิทยาลัยหรือ} โรงเรียนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับนักศึกษาด้วย

มหาวิทยาลัย Paris-Saclay รวบรวมหน่วยวิจัยมากกว่า 300 หน่วย จัดเป็น 10 คณะปริญญาเอก: ^[59]

• เคมี ( ชิมิ )
• วิศวกรรมไฟฟ้า เลนส์ และอิเล็กทรอนิกส์ (EOE: Ingénierie électrique, optique et électronique )
• คณิตศาสตร์ ( คณิตศาสตร์ )
• กลศาสตร์ พลังงาน และกระบวนการทางกายภาพ (MEP: Mécanique, énergétique et procédés )
• ฟิสิกส์ใต้อะตอมและฟิสิกส์ดาราศาสตร์ (P2I: Physique des deux infinis )
• ฟิสิกส์ของคลื่นและสสาร (PHOM: Physique des ondes et de la matière )
• วิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์และจักรวาลวิทยา (SPU: Sciences de la planète et de l'Univers )
• วิทยาศาสตร์เพื่อชีวิต (SDV: Sciences de la Vie )
• มนุษย์และสังคมศาสตร์ (SHS: Sciences de l'Homme et de la Société )
• วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (STIC: Sciences et technology de l'information et de la communication )

มหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้รับการยกย่องอย่างสูงในด้านคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ และวิทยาการคอมพิวเตอร์ โดยอยู่ในอันดับ 1 ของประเทศในการจัดอันดับโลกที่มีชื่อเสียงมากมาย เช่นQS World University Rankings , Times Higher Education World University Rankings , Academic Ranking of World Universities , US News & World Reportและนิตยสารในประเทศหลายฉบับ

นอกจากนี้ยังเชื่อมโยงกับโรงเรียนวิศวกรรมศาสตร์ใหญ่สองแห่ง ได้แก่École polytechniqueและCentraleSupélecซึ่งถือเป็นโรงเรียนวิศวกรรมศาสตร์ 2 อันดับแรกของฝรั่งเศส

ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2567 มหาวิทยาลัย Paris-Saclay ติดอันดับที่ 12 ใน 1,000 มหาวิทยาลัยชั้นนำของโลกจากการ จัดอันดับ Shanghai Rankingและอันดับ 2 ของโลกในสาขาคณิตศาสตร์จากการจัดอันดับมหาวิทยาลัยโลกทางวิชาการ (ARWU)และอันดับ 3 ของโลกในสาขาฟิสิกส์ (อันดับ 1 ในยุโรป) ^[66]

มหาวิทยาลัย Paris-Saclay ได้เข้ามาแทนที่มหาวิทยาลัย โรงเรียนใหญ่ และสถาบันวิจัยที่มีอยู่เดิมหลายแห่งในปารีสอย่างเป็นทางการ โดยมหาวิทยาลัยเหล่านี้ยังคงดำเนินการอยู่ในฐานะแผนกต่างๆ ภายในโครงสร้างโดยรวมของมหาวิทยาลัย Paris-Saclay ดังนั้น รายชื่อด้านล่างนี้จึงรวมถึงผู้ได้รับรางวัลก่อนและหลังปี 2019 ซึ่งสถาบันของพวกเขาจะถูกรวมเข้ากับมหาวิทยาลัยในภายหลัง

• 2022: Alain Aspect – ปริญญาตรี ปริญญาเอก และศาสตราจารย์ENS Paris-Saclay , IOGS , มหาวิทยาลัย Paris-Sud ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์
• 2007: Albert Fert – ศาสตราจารย์, มหาวิทยาลัย Paris-Sud (LPS, CNRS/Thales) – รางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์
• 1991: Pierre-Gilles de Gennes - ศาสตราจารย์, CEA, Paris-Sud University (LPS) - รางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์
• พ.ศ. 2478: อีแรน โจลิโอต์-กูรีและเฟรเดอริก โจลิโอต์-กูรีผู้ก่อตั้งคณะวิทยาศาสตร์ออร์เซย์ กรรมการ CEA ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี

• 2022: Hugo Duminil-Copin – อาจารย์และศาสตราจารย์ IHES
• 2010: Cédric Villani – ประธาน IHES-University of Lyon
• 2010: Ngô Báo Châu – ปริญญาเอกและศาสตราจารย์Paris-Sud University (IMO  [fr] )
• 2549: Wendelin Werner – ศาสตราจารย์ – มหาวิทยาลัย Paris-Sud (IMO  [fr] )
• 2002: Laurent Lafforgue – ปริญญาเอกและศาสตราจารย์ – Paris-Sud University , IHES
• 1998: แม็กซิม คอนเซวิช – ศาสตราจารย์ – IHES
• 1994: Jean-Christophe Yoccoz – ปริญญาเอกและศาสตราจารย์มหาวิทยาลัย Paris-Sud
• 1994: Jean Bourgain – ศาสตราจารย์, IHES
• 1982: อแลง คอนเนส – ศาสตราจารย์, IHES
• 1978: Pierre Deligne - ปริญญาเอกและศาสตราจารย์, Paris-Sud University
• พ.ศ. 2509: Alexandre Grothendieck – ศาสตราจารย์ IHES
• 1958: เรอเน ธอม – ศาสตราจารย์ IHES

• รายชื่อมหาวิทยาลัยในยุคกลาง
• รายชื่อมหาวิทยาลัยของรัฐในประเทศฝรั่งเศสแบ่งตามสถาบันการศึกษา
• วิทยาเขตของมหาวิทยาลัยปารีส-ซาเคลย์
• โรงเรียนแพทย์ปารีส-ซาเคลย์
• สถาบันโพลีเทคนิคแห่งปารีส

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับUniversité Paris- Saclay

• เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ