ซายจิราว เกวควาดที่ 3

บทความนี้มีปัญหาหลายประการโปรดช่วยปรับปรุงหรือพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้ในหน้าพูดคุย ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความเหล่านี้ ) บทความนี้ประกอบด้วยรายการอ้างอิงทั่วไปแต่ขาดการอ้างอิงแบบอินไลน์ที่ เพียงพอโปรดช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงที่แม่นยำยิ่งขึ้น ( สิงหาคม 2558 )( เรียนรู้วิธีและเวลาที่จะลบข้อความนี้ ) บทความนี้ต้องมีการอ้างอิงเพิ่มเติมเพื่อการตรวจยืนยันโปรดช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงจากแหล่งที่เชื่อถือได้เนื้อหาที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกโต้แย้งหรือลบออก ค้นหาแหล่งที่มา:  "Sayajirao Gaekwad III" – ข่าว  ·หนังสือพิมพ์  ·หนังสือ  ·นักวิชาการ  · JSTOR ( สิงหาคม 2558 )( เรียนรู้วิธีและเวลาที่จะลบข้อความนี้ ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาที่จะลบข้อความนี้ )

ซายจิราว เกวควาดที่ 3
Farzand-i-Khas-i-Daulat-i-Inglishia, Shrimant Maharaja Sir, Sena Khas Khel Shamsher Bahadur Maharaja Gaekwadแห่งBaroda , GCSI , GCIE , KIH
สยามจิเราที่ 3 แก็กวาด มหาราชาแห่งบาโรดา พ.ศ. 2462
มหาราชาแห่งบาโรดา
รัชกาล	10 เมษายน 2418 – 6 กุมภาพันธ์ 2482
ฉัตรมงคล	10 เมษายน พ.ศ. 2418 (ในบาโรดา )
รุ่นก่อน	มัลฮาร์ เรา แกควัด มาดาฟ เรา ธานจาวูร์การ์ ( โดยพฤตินัย )
ผู้สืบทอด	ประทาป ซิงห์ ราโอ เกควาด
เกิด	( 1863-03-11 )11 มีนาคม 2406
เสียชีวิตแล้ว	6 กุมภาพันธ์ 2482 (6 ก.พ. 2482)(อายุ 75 ปี) [1]
พระสนม	ชิมนาไบ 1 ชิมนาไบ 2
ปัญหา	พระศรีมันต์ มหาราชกุมารี พชุบาย เกวกวัด พระศรีมันต์ มหาราชกุมารี พุทละบาย เกวกวัด ยุวราช ซาฮิบ ฟาเตห์ซินเหรา เกวกวัด ศรีมันต์ มหาราชกุมาร ชัยสิงห์ เกววัด ศรีมันต์ มหาราชกุมารศิวะจิเรา แกควัด มหารานีอินทิรา เทวี ศรีมันต์ มหาราชกุมาร ไดยาชิเรา แกกวาด
ราชวงศ์	เกวคาด
พ่อ	กาชิราโอ เกวควาด
ศาสนา	ศาสนาฮินดู
ลายเซ็น

Sayajirao Gaekwad III (เกิดในนามShrimant Gopalrao Gaekwad ; 11 มีนาคม 1863 – 6 กุมภาพันธ์ 1939) เป็นมหาราชาแห่งรัฐบาโรดาตั้งแต่ 1875 ถึง 1939 และเป็นที่จดจำในฐานะผู้ปฏิรูปรัฐส่วนใหญ่ในช่วงที่ครองราชย์ พระองค์เป็นราชวงศ์Gaekwadของราชวงศ์มราฐะซึ่งปกครองพื้นที่บางส่วนของรัฐคุชราตในปัจจุบัน

Sayajirao เกิดใน ครอบครัว Marathaในหมู่บ้านKavlanaใน เขต Malegaonของ เขต Nashikในชื่อ Gopalrao Gaekwad บุตรชายคนที่สองของ Kashirao Bhikajirao (Dada Sahib) Gaekwad (1832–1877) และ Ummabai ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}เขาเป็นส่วนหนึ่งของสายเลือดนักเรียนนายร้อยของราชวงศ์ Gaekwadสืบเชื้อสายมาจาก การแต่งงาน แบบผิดศีลธรรมของราชาองค์แรกของ Baroda ดังนั้นจึงไม่มีใครคาดคิดว่าจะสืบทอดบัลลังก์^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

หลังจากการสิ้นพระชนม์ของเซอร์คานเดราโอ เกควาดมหาราชาแห่งบาโรดาในปี 1870 คาดว่ามัลฮาร์ราโอ น้องชายของเขา จะสืบทอดตำแหน่งต่อจากเขา อย่างไรก็ตาม มัลฮาร์ราโอได้พิสูจน์แล้วว่าเขามีนิสัยเลวทรามที่สุด และเคยถูกจำคุกในข้อหาสมคบคิดลอบสังหารน้องชายของเขา เนื่องจากมหารานี จามนาไบ (1853–1898) ภรรยาม่ายของคานเดราโอกำลังตั้งครรภ์ลูกหลังเสียชีวิต การสืบราชสมบัติจึงต้องล่าช้าออกไปจนกว่าจะพิสูจน์เพศของลูกได้ ปรากฏว่าลูกเป็นธิดา และเมื่อเธอประสูติเมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม 1871 มัลฮาร์ราโอจึงได้ขึ้นครองบัลลังก์

มัลฮาร์ราโอใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือยจนเกือบจะหมดคลังของบาโรดา (เขาจ้างปืนใหญ่ทองคำแท้สองกระบอกและพรมไข่มุก รวมถึงค่าใช้จ่ายอื่นๆ) และในไม่ช้าก็มีรายงานไปถึงโรเบิร์ต เฟย์เรผู้ ว่าการแคว้นเกี่ยวกับความโหดร้ายและกดขี่ข่มเหงของมัล ฮาร์ราโอ มัลฮาร์ราโอพยายามปกปิดการกระทำของตนโดยพยายามวางยาพิษเฟย์เรด้วยสารหนู ผสม ตามคำสั่งของลอร์ดซอลส์เบอรี รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอินเดีย มัล ฮาร์ราโอถูกปลดออกจากตำแหน่งเมื่อวันที่ 10 เมษายน ค.ศ. 1875 และถูกเนรเทศไปยังมัทราสซึ่งเขาเสียชีวิตอย่างเงียบๆ ในปี ค.ศ. 1882

เมื่อราชบัลลังก์ของบาโรดาว่างลง มหารานีจามนาไบจึงเรียกผู้นำของราชวงศ์ต่างๆ มาที่บาโรดาและเสนอตัวกับลูกชายเพื่อตัดสินใจเลือกผู้สืบทอดราชบัลลังก์ กาชิราโอและลูกชายทั้งสามของเขา คือ อานันทราโอ (1857–1917) โกปาลราโอ (1863–1939) และสัมปาตราโอ (1865–1934) เดินจากกาวลานาไปยังบาโรดา ซึ่งเป็นระยะทางประมาณ 600 กิโลเมตร เพื่อเสนอตัวกับจามนาไบ มีรายงานว่าเมื่อถามลูกชายแต่ละคนถึงเหตุผลที่เสนอตัวที่บาโรดา โกปาลราโอตอบอย่างไม่ลังเลว่า "ฉันมาที่นี่เพื่อปกครอง"

อังกฤษเลือกโกปาลราโอเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์ และมหารานี จามนาไบรับตำแหน่งในวันที่ 27 พฤษภาคม 1875 พระองค์ยังทรงได้รับการพระราชทานพระนามใหม่ว่าซายาจีราโอ พระองค์ขึ้นครองราชย์ที่บาโรดาเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน 1875 แต่เนื่องจากทรงเป็นผู้เยาว์ พระองค์จึงทรงครองราชย์ภายใต้สภาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์จนกระทั่งทรงบรรลุนิติภาวะ พระองค์ได้รับพระราชอำนาจปกครองเต็มรูปแบบเมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 1881 ในช่วงที่ทรงเป็นผู้เยาว์ พระองค์ได้รับการสั่งสอนทักษะการบริหารอย่างกว้างขวางโดยราชาเซอร์ ที. มาธาวา ราโอซึ่งได้ฝึกฝนลูกศิษย์ผู้เยาว์ของพระองค์ให้เป็นคนมองการณ์ไกลและมีความตั้งใจที่จะมอบสวัสดิการให้แก่ประชาชนของพระองค์ ในช่วงเวลานี้ มาธาวา ราโอได้ฟื้นฟูรัฐให้กลับคืนสู่สภาพปกติหลังจากที่มัลฮาร์ราโอได้ละทิ้งความวุ่นวายที่เกิดขึ้น

เมื่อทรงรับตำแหน่งผู้นำประเทศ พระองค์ได้ทรงเริ่มภารกิจแรกๆ หลายอย่าง เช่น การให้การศึกษาแก่ราษฎร การยกระดับผู้ถูกกดขี่ และการปฏิรูประบบตุลาการ เกษตรกรรม และสังคม พระองค์มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอของบาโรดา และการปฏิรูปการศึกษาและสังคมของพระองค์ ได้แก่ การห้ามการแต่งงานของเด็ก การออกกฎหมายการหย่าร้าง การยกเลิกการแบ่งแยกวรรณะ การเผยแพร่การศึกษา การพัฒนาภาษาสันสกฤต การศึกษาด้านอุดมการณ์ และการศึกษาด้านศาสนา รวมถึงการส่งเสริมศิลปะประณีต^[2]

ความคิดริเริ่มในการพัฒนาเศรษฐกิจของเขา ได้แก่ การจัดตั้งทางรถไฟ (ดูด้านล่าง) และการก่อตั้งธนาคารบาโรดา ในปีพ.ศ. 2451 ซึ่งยังคงมีอยู่และเป็นหนึ่งในธนาคารชั้นนำของอินเดียโดยมีการดำเนินงานมากมายในต่างประเทศเพื่อสนับสนุนชาวคุชราตในต่างแดน^[3]

พระองค์ทรงตระหนักดีว่าพระองค์เป็นผู้ปกครองชาวมราฐะแห่งคุชราต พระองค์จึงทรงแสดงตนเป็นหนึ่งเดียวกับประชาชนและหล่อหลอมทัศนคติแบบสากลนิยมและความกระตือรือร้นแบบก้าวหน้าและปฏิรูปของพวกเขา ห้องสมุดอันอุดมสมบูรณ์ของพระองค์ได้กลายเป็นศูนย์กลางของห้องสมุดกลางแห่งบาโรดาในปัจจุบัน โดยมีเครือข่ายห้องสมุดในเมืองและหมู่บ้านทั้งหมดในรัฐของพระองค์ พระองค์เป็นผู้ปกครองชาวอินเดียคนแรกที่นำการศึกษาระดับประถมศึกษาภาคบังคับและฟรีเข้ามาในรัฐของพระองค์ในปี 1906 ทำให้ดินแดนของพระองค์ล้ำหน้ากว่าอินเดียในสมัยที่อังกฤษปกครองอยู่ มาก ^[2]

เพื่อเป็นการยกย่องวิสัยทัศน์และทักษะการบริหารของเขาสมาคมการจัดการ Barodaจึงได้ก่อตั้งรางวัล Sayaji Ratna Award ขึ้น ในปี 2013 โดยตั้งชื่อตามเขา

แม้ว่าจะเป็นเจ้าชายของรัฐพื้นเมือง แต่พระองค์ก็ทรงปกป้องสิทธิและสถานะของพระองค์แม้ว่าสิ่งนี้จะทำให้พระองค์เกิดข้อโต้แย้งกับรัฐบาลอังกฤษก็ตาม ซายาจิเราขัดแย้งกับพวกเขาบ่อยครั้งในเรื่องหลักการและการปกครอง โดยมีการโต้เถียงกันอย่างต่อเนื่องและยาวนานทั้งทางวาจาและลายลักษณ์อักษรกับผู้อยู่อาศัยตลอดจนกับอุปราชและเจ้าหน้าที่ในรัฐบาลอินเดีย พระองค์ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นฟาร์ซันด์-อี-คาส-อี-ดาวลัต-อี-อิงลิเชีย ("บุตรผู้ได้รับความโปรดปรานของ ชาติ อังกฤษ ") เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2419 พระองค์เข้าร่วมงานเดลีดูร์บาร์ ในปี พ.ศ. 2420, พ.ศ. 2446 และ พ.ศ. 2454 เหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นที่งานเดลีดูร์บาร์ในปี พ.ศ. 2454 ซึ่งส่งผลกระทบอย่างกว้างไกลต่อความสัมพันธ์ของซายาจิเรากับราช

พระราชวัง Laxmi Vilasเมือง Vadodara สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2433 โดยมหาราชา Sayajirao Gaekwad III

ในพิธีมหาราชวังเดลีที่ยิ่งใหญ่และทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ในปี 1911 ซึ่งพระเจ้าจอร์จที่ 5 เสด็จเข้าร่วม ด้วย ซึ่งเป็นครั้งแรกที่พระมหากษัตริย์อังกฤษในขณะนั้นเสด็จเยือนอินเดีย ผู้ปกครองอินเดียทุกคนจะต้องแสดงความเคารพต่อพระมหากษัตริย์อย่างถูกต้องโดยการโค้งคำนับสามครั้งต่อหน้าพระองค์ จากนั้นจึงถอยออกไปโดยไม่หันหลังให้พระมหากษัตริย์^{[2] [4]}

ในฐานะผู้ปกครองชาวอินเดียที่มีเกียรติเป็นอันดับสาม Sayajirao อยู่ในลำดับที่สามในการเข้าเฝ้ากษัตริย์จักรพรรดิ เขาเคยสร้างความตื่นตระหนกให้กับเจ้าหน้าที่อังกฤษด้วยการปฏิเสธที่จะสวมเครื่องราชอิสริยาภรณ์และเครื่องราชอิสริยาภรณ์เต็มพระองค์ (คาดว่าผู้ปกครองจะสวมเครื่องราชอิสริยาภรณ์เต็มพระองค์ในโอกาสสำคัญ) ในขณะที่บางรายงานระบุว่าเขาปฏิเสธที่จะโค้งคำนับ แต่ Sayajirao โค้งคำนับจริง ๆ แม้ว่าจะเป็นเพียงพิธีการและเพียงครั้งเดียวก่อนจะหันหลังให้กับกษัตริย์จักรพรรดิ^[2]ตามคำบอกเล่าของGayatri Devi หลานสาวของเขา เธอกล่าวในอัตชีวประวัติ ของเธอ ว่าเนื่องจากเหตุผลบางประการเขาจึงไม่สามารถเข้าร่วมการซ้อมและไม่รู้ว่าจะทักทายกษัตริย์จักรพรรดิอย่างไร รายงานของผู้เห็นเหตุการณ์รายอื่นระบุว่าเขาเดินจากไปพร้อมกับ "หัวเราะ" ^[5]

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ Sayajirao ทำให้ชาวอังกฤษโกรธแค้นเพราะเขาสนับสนุนIndian National Congressและผู้นำอย่างเปิดเผย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้ากษัตริย์และจักรพรรดิถือเป็นฟางเส้นสุดท้าย ชาวอังกฤษไม่เคยไว้วางใจ Sayajirao อย่างเต็มที่อีกเลย แม้ว่าเขาจะได้รับการให้อภัยอย่างเปิดเผยเมื่อเขาได้รับรางวัล GCIE ในปี 1919 ^[2]

เขาบริจาคเงินเพื่อจัดตั้งห้องสมุดกลางในมหาวิทยาลัยพาราณสีฮินดู ซึ่งตั้งชื่อตามเขาว่า “ห้องสมุดกลาง Sayaji Rao Gaekwad”

ในรัชสมัยของพระองค์ เครือข่ายรถไฟรางแคบขนาดใหญ่ของ Gaekwar ในรัฐ Barodaซึ่งเริ่มดำเนินการในปี พ.ศ. 2405 ได้รับการขยายเพิ่มเติมโดยมีDabhoiเป็นศูนย์กลาง ซึ่งเครือข่ายนี้ยังคงเป็นเครือข่ายรถไฟรางแคบที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียจนถึงปัจจุบัน^[6]

ซายาจิเราจินตนาการถึงโครงการจัดหาน้ำสำหรับบาโรดาในปี 1892 ที่อัจวาซึ่งจะใช้แรงโน้มถ่วงเพื่อจัดหาน้ำดื่มให้กับชาวบาโรดา จนถึงปัจจุบัน พื้นที่ส่วนใหญ่ของเมืองวาโดดาราได้รับน้ำดื่มจากแหล่งนี้

สวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่เดิมเรียกว่า Kamati Baug และปัจจุบันเรียกว่า Sayaji Baug เป็นของขวัญที่พระองค์ประทานให้แก่เมือง Vadodara ในวันเฉลิมพระชนมพรรษาครบ 60 พรรษาที่ทรงครองราชย์ พระองค์ได้ทรงจัดสรรเงินจำนวนมากจากกองทุนส่วนตัวและของรัฐเพื่อจัดตั้งมหาวิทยาลัยใน Vadodara เพื่อประโยชน์ของนักศึกษาจากพื้นที่ชนบทของรัฐ ซึ่งในที่สุดพระราชนัดดาของพระองค์ Sir Pratapsinghrao Gaekwadผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัย Maharaja Sayajiraoและจัดตั้งกองทุนตามที่ปู่ของพระองค์ปรารถนา กองทุนนี้เรียกว่า Sir Sayajirao Diamond Jubilee and Memorial Trust และดูแลด้านการศึกษาและความต้องการอื่นๆ ของประชาชนในอดีตรัฐ Baroda

พระองค์ทรงยกย่องความสามารถจากผู้คนของพระองค์ พระองค์ทรงสนับสนุนการศึกษาและการฝึกอบรมบุคคลที่ในความคิดของพระองค์จะเปล่งประกายในชีวิต บุคคลที่พระองค์อุปถัมภ์ ได้แก่ดร. บาบาซาเฮบ หรือที่รู้จักในชื่อ ภิมราว รามจี อัมเบดการ์ซึ่งต่อมาเป็นหัวหน้าคณะกรรมาธิการร่างรัฐธรรมนูญอินเดียที่มีผลบังคับใช้ในปี 1950 วิ ทธัล รามจี ชินเดผู้ก่อตั้ง "ภารกิจเพื่อชนชั้นตกต่ำ" และหนึ่งในนักปฏิรูปทางสังคมและศาสนาที่สำคัญที่สุดในมหาราษฏระ^[7]และดาดาภาย นาโอโรจิซึ่งเริ่มชีวิตสาธารณะในฐานะเดวัน (รัฐมนตรี) ของมหาราชาในปี 1874 และต่อมาได้กลายเป็นสมาชิกชาวเอเชียคนแรกของสภาสามัญของอังกฤษโดยพระองค์ไม่ปิดบังความจริงที่ว่าพระองค์จะเป็นตัวแทนของราษฎร 250 ล้านคนในอินเดียด้วย พระองค์ยังทรงส่งชินตามัน วิษณุ ซาเน กรรมาธิการด้านการเกษตรของพระองค์ไปยังสหรัฐอเมริกาเพื่อทำการวิจัยในสาขาดังกล่าว พระองค์ทรงแต่งตั้งVT Krishnamachariเป็นDiwanแห่ง Vadodara

ซายาจิเราเคยไปอังกฤษทุกปีเพื่อคัดเลือกเยาวชนที่มีผลงานดีเด่นให้เข้าร่วมงาน และในครั้งหนึ่ง เขาได้พบกับ ศรีออโรพินโดวัย 20 ปีซึ่งเขาได้เสนองานให้ที่วิทยาลัยบาโรดา ในทันที ศรีออโรพินโดกลับมายังอินเดียในปี 1893 เพื่อเข้าร่วมงานในวิทยาลัยบาโรดานายพลชาวเบงกาลี อีกคนหนึ่งชื่อ ซัยยิด มุจตาบา อาลีก็ได้สอนหนังสือที่นั่นเช่นกัน

ในปีพ.ศ. 2438 มหาราชาอ้างว่าได้เห็นการบินที่ประสบความสำเร็จของเครื่องบินไร้คนขับซึ่งสร้างขึ้นโดยSB Talpadeซึ่งเกิดขึ้นแปดปีก่อนที่พี่น้องตระกูลไรท์จะขึ้นสู่ท้องฟ้า^[8]

มหาราชาทรงเป็นผู้อุปถัมภ์ศิลปะที่มีชื่อเสียง ในรัชสมัยของพระองค์ เมืองบาโรดาได้กลายเป็นศูนย์กลางของศิลปินและนักวิชาการราชา ราวิ วาร์มา จิตรกรชื่อดัง เป็นหนึ่งในผู้ที่ใช้เวลาช่วงหนึ่งที่ราชสำนักของพระองค์

Sayajirao ได้รับมอบหมายและจ่ายเงินให้ทำการวิจัยและตีพิมพ์ผลงานโดยJames Hornellเกี่ยวกับชีววิทยาทางทะเล ซึ่งจนถึงทุกวันนี้ยังคงเป็นแหล่งข้อมูลสำคัญ^[9]

ซายาจิเราเป็นเจ้าของคอลเล็กชั่นเครื่องประดับอันวิจิตรงดงาม ซึ่งรวมถึงเพชร "สตาร์ออฟเดอะเซาท์" ขนาด 128.48 กะรัต 25.696 กรัม เพชร "อักบาร์ ชาห์" และเพชร "ปริ๊นเซส ยูเจนี"

Sayajirao ยังเป็นผู้อุปถัมภ์ดนตรีคลาสสิกของอินเดียอีกด้วย Ustad Moula Bux ก่อตั้ง Academy of Indian Music (Gayan Shala) ภายใต้การอุปถัมภ์ของเขาในปี 1886 ต่อมา Academy นี้ได้กลายมาเป็น Music College และปัจจุบันเป็นคณะศิลปะการแสดงของ Maharaja Sayajirao University of Vadodaraนอกจาก Ustad Moula Bux แล้ว ราชสำนักของ Sayajirao ยังมีศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ เช่น Abdul Karim Khan, Inayat Khanและ Ustad Faiyaz Khanในปี 1916 การประชุม All India Music Conference ครั้งแรกจัดขึ้นที่ Baroda

มหาวิทยาลัยMaharaja Sayajirao แห่ง Vadodaraได้เริ่มเปิดหลักสูตรการเต้นรำแห่งแรกในอินเดียในปี 1950 ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา มีความสัมพันธ์และการแต่งงานระหว่างกษัตริย์และเจ้าหญิงแห่ง Baroda มากมาย นักดนตรีและนักเต้นมักเป็นส่วนหนึ่งของการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม เนื่องจากนักเต้น กวี และนักดนตรีถือเป็นสัญลักษณ์สถานะสำหรับราชสำนัก และมหาราชามีศิลปินมากที่สุดเท่าที่จะหาได้ ในปี 1880 มหาราณีลักษมี ไบ (Chimnabai I) แห่ง Tanjore ได้แต่งงานกับมหาราชา Sayajirao III Chimnabai I มีความรู้ด้านBharatanatyamและดนตรี Carnaticและเมื่อแต่งงานแล้ว เธอได้นำคณะมาด้วย ประกอบด้วยนักเต้น 2 คน นัตตุวานาร์ 2 คน (ผู้นำคอนเสิร์ต Bharatanatyam) และครู 2 คน (Khandwani 2002) ต่อมามีผู้ตามมาอีกหลายคน ได้แก่ Nattuvanar Appaswamy และ Kantimati ภรรยาของเขาซึ่งเป็นนักเต้น ซึ่งเคยเรียนกับ Kannusamy และ Vadively ซึ่งเป็นสมาชิกสองคนของTanjore Quartetหลังจากการเสียชีวิตของ Appaswamy ในปี 1939 Kantimati และลูกชายของพวกเขา Guru Shri Kubernath Tanjorkar ออกจาก Baroda เพื่อไปสอนหนังสือที่ Lucknow จากนั้นจึงทำงานในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ในอินเดียใต้ จนกระทั่งPratap Singh Rao Gaekwad ผู้สืบทอดตำแหน่งของ Sayajirao ได้เรียกครอบครัวกลับมาที่ Baroda ในปี 1949 เพื่อสอนหนังสือในแผนกดนตรีที่ Kalavan Palace ซึ่งต่อมาได้ย้ายไปที่ Maharaja Sayajirao University (Gaston 1996: 158–160) ต่อมา Guruvarya Shri Kubernath Tanjorkar ได้ก่อตั้งสถาบันของตนเองขึ้นที่ Tanjore Dance Music & Art Research Centre ที่ Baroda โดยมีลูกชายคือ Guru Shri Ramesh Tanjorkar และ Guru Smt ลีลา อาร์. ทันจอร์การ์ (ปัจจุบันครอบครัวของคูเบอร์นาถ ทันจอร์การ์ทุ่มเทให้กับการเต้นรำแบบภารตนาฏยัม รวมถึงหลานชายของพวกเขา ราเจชและอาชิช) ดังนั้น สิ่งที่เรามีอยู่ที่นี่คือประเพณีของนักเต้นและครูสอนการเต้นรำแบบภารตนาฏยัมที่มีชื่อเสียงมาก ซึ่งเป็นสมาชิกในครอบครัวที่ถือเป็นสาขาย่อยของ Tanjore Quartet bani (โรงเรียนสอนเต้น; Gaston 1996: 159) ซึ่งก่อตั้งขึ้นในคุชราตแล้วเมื่อมรินาลินีก่อตั้งสถาบันของเธอเอง อย่างไรก็ตาม มีความรู้สึกว่าสิ่งที่เธอทำนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่

มหาราชา Sayajirao แต่งงานครั้งแรกกับ Shrimant Lakshmibai Mohite แห่งTanjore ( Chimnabai I ) (พ.ศ. 2407–2427) เมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2423 โดยมีบุตรชายหนึ่งคนและบุตรสาวสองคนด้วยกัน:

• 1. พระศรีมันต์มหาราชกุมารี พชุบาย แกวกวัด (พ.ศ. 2424-2426)
• 2. พระศรีมันต์มหาราชกุมารีพุทละบายแกวกวัด (พ.ศ. 2425-2428)
• 3. พันโท ชริมันต์ ยุวราชาฟาเตห์ซินเหรา เกวกวัด ยุวราชซาฮิบแห่งบาโรดา (3 สิงหาคม พ.ศ. 2426 – 14 กันยายน พ.ศ. 2451) พระองค์สิ้นพระชนม์เมื่อยังเยาว์วัย มีพระราชโอรส 1 พระองค์ และพระราชธิดา 2 พระองค์ ได้แก่
  • Pratap Singh Rao Gaekwadผู้สืบราชบัลลังก์ในปี พ.ศ. 2482 ในตำแหน่งมหาราชาแห่งบาโรดา

ภรรยาคนแรกของเขาเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็กด้วยวัณโรคและซายาจิเราแต่งงานเมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 1885 กับ หญิง ชาวมราฐี อีกคนหนึ่ง จากเทวาสชื่อว่า Shrimant Gajrabai (1871–1958) ซึ่งต่อมากลายเป็นChimnabai IIเมื่อแต่งงานกัน เธอเป็นผู้เสนอสิทธิของสตรีชาวอินเดียอย่างแข็งขัน และพิสูจน์ให้เห็นถึงความมุ่งมั่นและความสามารถไม่แพ้สามีของเธอตลอดระยะเวลา 53 ปีของการแต่งงาน และเป็นที่รู้จักทั่วทั้งอินเดียอย่างเท่าเทียมกัน พวกเขามีลูกชายหลายคนและลูกสาวหนึ่งคน:

• 1. ศรีมันต์ มหาราชกุมาร ไชยสิงห์ เกววัด (12 พฤษภาคม พ.ศ. 2431 – 27 สิงหาคม พ.ศ. 2466) ไม่มีลูก
• 2. ศรีมันต์ มหาราชกุมารศิวะจิเรา แกควัด (31 กรกฎาคม พ.ศ. 2433 – 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2462) มีลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน
• 3. มหารานี อินทิรา เทวี มหารานีและมหารานี ผู้สำเร็จราชการเมืองคูช เบฮาร์ ( Indiraraje ) (19 กุมภาพันธ์ 1892 – 6 กันยายน 1968) แต่งงานกับจิเทนดรา นารายันแห่งคูช พิหารในปี 1911 มีทายาท ลูกหลานของเธอได้แก่ นางแบบริยะ เซนและไรมา เซนเธอกลายเป็นมหารานี ผู้สำเร็จราชการเมืองคูช เบฮาร์และเป็นมารดาของกายาตรี เทวีแห่งชัยปุระ
• 4. พันโท ชริมันต์ มหาราชกุมาร ไดยาชิลเรา แกกวาด (31 สิงหาคม พ.ศ. 2436 – 5 เมษายน พ.ศ. 2483) มีบุตรชายสามคนและลูกสาวสองคน

ทายาทคนอื่นๆ ของ Sayajirao จะแต่งงานกับผู้ปกครองของKolhapur , Sawantwadi , Akkalkot , Jath , Dewas Jr. , Kota , Dhar , Jasdan , SandurและGwalior

Arjan KoliและHari Koliเป็น พี่น้อง ชาว Koli สองคน จาก เมือง Dhariทั้งคู่ช่วยชีวิตมหาราชา Sayajirao Gaekwad III แห่งรัฐ Barodaจากสิงโตระหว่างการล่าในปี 1933 หลังจากนั้น พี่น้องทั้งสองก็ได้รับการเคารพในศาลเปิด (Baroda state darbar) และรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ของพวกเขาได้รับการตั้งขึ้นในราชสำนักSayaji Baugโดย Sayajirao Gaekwad ^[10]

หลังจากครองราชย์ยาวนานและมีเหตุการณ์สำคัญถึง 63 ปี พระเจ้าซายาจิราว เกควาทที่ 3 สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2482 อายุได้ 76 ปี ไม่ถึงหนึ่งเดือน พระนัดดาและรัชทายาทของพระองค์ คือพระปราตาป สิงห์ ราโอ เกควาทขึ้นเป็นมหาราชาแห่งบาโรดาพระองค์ต่อไป

• พ.ศ. 2406–2418: ศรีมันต์ โกพัลราวเกววัด
• พ.ศ. 2418–2419 (พ.ศ. 2418–2419) พระองค์ศรีมันต์มหาราชาไซยาจิเราที่ 3 แกควัด, เสนา คาส เคล ชัมเชอร์ บาฮาดูร์, มหาราชาแห่งบาโรดา
• พ.ศ. 2419–2430: พระองค์ฟาร์ซันด์-อี-คาส-อี-เดาลัต-อิ-อิงลิเชีย, ศรีมันต์ มหาราชา ไซยาจิเราที่ 3 แกควัด, เสนา คาส เคล ชัมเชอร์ บาฮาดูร์ มหาราชาแห่งบาโรดา
• พ.ศ. 2430–2462: His Highness Farzand-i-Khas-i-Daulat-i-Inglishia, Shrimant Maharaja Sir Sayajirao III Gaekwad, Sena Khas Khel Shamsher Bahadur, Maharaja of Baroda, GCSI
• พ.ศ. 2462–2482: His Highness Farzand-i-Khas-i-Daulat-i-Inglishia, Shrimant Maharaja Sir Sayajirao III Gaekwad, Sena Khas Khel Shamsher Bahadur, Maharaja of Baroda, GCSI, GCIE

• เหรียญทองของเจ้าชายแห่งเวลส์-1875
• เหรียญทองคำจักรพรรดินีแห่งอินเดีย -1877
• อัศวินผู้ยิ่งใหญ่แห่ง Order of the Star of India (GCSI)-1887
• เหรียญทองเดลีดูร์บาร์-1903
• เหรียญทองเดลีดูร์บาร์-1911
• อัศวินผู้บัญชาการใหญ่แห่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์จักรวรรดิอินเดีย (GCIE) - พ.ศ. 2462
• นายLLD ( มหาวิทยาลัยพาราณสีฮินดู ) - พ.ศ. 2467
• เจ้าพนักงานบังคับคดี Grand Cross แห่งOrder of St John (GCStJ)-1932
• เหรียญเงินรัชกาลพระเจ้าจอร์จที่ 5 -1935
• เหรียญราชาภิเษกของพระเจ้าจอร์จที่ 6 -1937

• แอตลาส สิงโตบาร์บารีปะทะเสือโคร่งเบงกอลแห่งซิมลา
• ธนาคารแห่งบาโรดา
• พิพิธภัณฑ์และหอศิลป์บาโรดา
• ห้องสมุดสายชีเรา เกววาด (หอสมุดกลาง) BHU
• รัฐเจ้าผู้ครองนคร
• จักรวรรดิมาราฐะ
• รางวัล Sayaji Ratna

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับSayajirao Gaekwad III

• เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของ Gaekwads แห่ง Baroda
• เอกสาร Sayajirao Gaekwad III ในคลังข้อมูลดิจิทัลเอเชียใต้อเมริกัน (SAADA)