ปลาสกาฟิช

บทความนี้มีปัญหาหลายประการโปรดช่วยปรับปรุงหรือพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้ในหน้าพูดคุย ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความเหล่านี้ ) บทความนี้ต้องมีการอ้างอิงเพิ่มเติมเพื่อการตรวจยืนยันโปรดช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงจากแหล่งที่เชื่อถือได้เนื้อหาที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกโต้แย้งหรือลบออก ค้นหาแหล่งที่มา:  "Skafish" – ข่าว  ·หนังสือพิมพ์  ·หนังสือ  ·นักวิชาการ  · JSTOR ( กุมภาพันธ์ 2563 )( เรียนรู้วิธีและเวลาที่จะลบข้อความนี้ ) บทความนี้ประกอบด้วยรายการอ้างอิงทั่วไปแต่ขาดการอ้างอิงแบบอินไลน์ที่ เพียงพอ Please help to improve this article by introducing more precise citations. (February 2020) (Learn how and when to remove this message) (Learn how and when to remove this message)

Skafish / ˈ s k eɪ f ɪ ʃ / เป็นวง ดนตรีพังก์สัญชาติอเมริกัน จาก ชิคาโกมีจิม สกาฟิช เป็นหัวหน้าวง ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของบ็อบบี้ สกาฟิช ดีเจจากชิคาโก วงนี้ก่อตั้งขึ้นในปี 1976 และมีการแสดงครั้งแรกในเดือนพฤศจิกายนปีนั้น

ในปี 1977 นิตยสาร Billboardได้พิมพ์บทวิจารณ์การแสดงของวงในฐานะการแสดงเปิดของSha Na Na ที่ โรงละคร Arie Crownในชิคาโก[ ^1] เมื่อพบว่า Skafish เป็น "อาหารเรียกน้ำย่อยที่แปลกประหลาดสำหรับฝูงชนที่ตรงไปตรงมาและอนุรักษ์นิยม" ที่ Sha Na Na ดึงดูดผู้วิจารณ์กล่าวว่า "[l] ผู้คนจำนวนมากถอยกลับไปที่ล็อบบี้เมื่อผ่านไปครึ่งหนึ่งของการแสดงของ Skafish ขณะที่คนอื่น ๆ เข้ามาใกล้เวที ข่มขู่ด้วยขีปนาวุธ ท่าทาง และการประณาม" ^[1] จิม สกาฟิชเองได้รับการอธิบายว่าเป็น "นักดนตรีวัย 20 ปีจากแกรี่ อินเดียน่า ซึ่งดูเหมือนจะอยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่านระหว่างผู้ชายและผู้หญิง ... แต่งตัวแบบไม่ระบุเพศ ผมเป็นทรงเด็กยกกระเป๋า" ในบางจุดของการแสดง "เปลื้องผ้าเหลือเพียงชุดว่ายน้ำผู้หญิงและทาลิปสติกบนใบหน้าด้วยความกังวล" ^[1] ในขณะที่อธิบายเพลงของวงว่า "เนื้อเพลงที่แปลกประหลาดและมุ่งตรงไปที่ตัวเอง [พร้อม] การเล่นซ้ำและมักจะไม่สอดคล้องกัน" นักวิจารณ์ได้ตั้งข้อสังเกตว่า Skafish "ให้ความรู้สึกว่าเขามีบางอย่างจะบอกกับผู้ฟังเกี่ยวกับตัวเขาเอง ... แต่ยังคงต้องดูกันต่อไปว่า Skafish มีอะไรจะบอกและจะบอกกับใคร" ^[1]

อัลบั้มแรกของวงกับIRS Recordsชื่อว่าSkafishบันทึกเสียงในช่วงฤดูร้อนปี 1979 ในสตูดิโอ PS ของเซาท์ชิคาโก ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงในด้านดนตรีโซล ฟังก์ และป๊อป บุคลากรในอัลบั้มประกอบด้วย Jim Skafish เล่นคีย์บอร์ดและร้องนำ Barbie Goodrich ร้องนำ Ken Bronowski เล่นกีตาร์และร้องนำ Larry Mysliwiec เล่นกลอง Larry Mazalan เล่นกีตาร์เบส และ Javier Cruz เล่นคีย์บอร์ด เซสชั่นต่างๆ ดำเนินไปอย่างยาวนานตลอดฤดูร้อนปี 1979 จนในที่สุดก็เกินงบประมาณการผลิตที่จำกัด ซึ่งเป็นเครื่องหมายการค้าของMiles Copeland III ผู้ก่อตั้ง IRS ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างมากสำหรับโปรเจ็กต์ต่างๆ เช่น อัลบั้ม แรกๆ ของ The PoliceและWishbone AshการเปิดตัวSkafishถูกเลื่อนออกไปหลายเดือนเนื่องจากข้อจำกัดทางการเงิน และในที่สุดโปรเจ็กต์นี้ก็ถูกมิกซ์ด้วยงบประมาณที่ต่ำและออกโดย IRS ก่อนที่วงจะออกทัวร์ยุโรปเป็นเวลานานกับ The Police, XTC , English Beat , UB40 , Steel Pulseและวงดนตรีแนวโพสต์พังก์ สกา และเร้กเก้วงอื่นๆ การยอมรับอัลบั้มนี้จากสาธารณชนอยู่ในระดับต่ำ ส่วนใหญ่เป็นเพราะมิกซ์ที่ต่ำกว่ามาตรฐานซึ่งทำให้พลังและความคิดริเริ่มของอัลบั้มลดลงอย่างมาก

ในปีพ.ศ. 2523 นิตยสาร โรลลิงสโตนได้ตีพิมพ์บทวิจารณ์คอนเสิร์ตที่จัดคอลัมน์เพื่อแสดงเปิดการแสดงอย่าง Skafish มากกว่าศิลปินนำอย่างThe Stranglers

ระหว่างการทัวร์ครั้งนี้ วงดนตรีได้ถ่ายทำส่วนการแสดงสำหรับการผลิตUrgh! A Music War ของ Copeland/Lorimar ส่วนการแสดงดังกล่าวถ่ายทำที่โรงละครโรมันในเมืองเฟรจูส ประเทศฝรั่งเศส โดยมีเพลงที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งอย่าง "Sign of the Cross" วงดนตรีที่เล่นในภาพยนตร์เรื่องนี้ประกอบด้วยสมาชิกชุดเดียวกับในอัลบั้ม ยกเว้นลี แกตลิน มือเบสจากชิคาโก ที่มาแทนที่มาซาลาน

หลังจากทัวร์ยุโรปวงได้ออกทัวร์อเมริกาสั้นๆ ไม่กี่ครั้ง เป็นศิลปินหลักและศิลปินเปิดการแสดงให้กับศิลปินอย่างIggy Pop , The Stranglers และศิลปินอื่นๆ ในปี 1983 พวกเขาได้บันทึกอัลบั้มที่สองของ IRS ชื่อConversationที่ Pumpkin studios ซึ่งเป็นเจ้าของและดำเนินการโดยGary Loizzo (นักร้องที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล Grammy ถึงสองครั้งจากThe American Breedและเป็นโปรดิวเซอร์ให้กับChicago , Styx , SurvivorและREO Speedwagon ) บุคลากรประกอบด้วยนักร้องและคีย์บอร์ดของ Skafish, กีตาร์ของ Ken Bronowski, นักร้องของ Barbie Goodrich, Javier Cruz คีย์บอร์ด, Lee Gatlin มือเบส และ Larry Mysliwiec (ซึ่งขณะนี้กำลังออกทัวร์กลองให้กับ Iggy Pop) มือกลอง Conversationซึ่งร่วมผลิตโดย Copeland, Skafish และ Loizzo ได้แยกตัวจากสไตล์โพสต์พังก์ของSkafishไปสู่สไตล์การเต้นรำที่เน้นจังหวะ และไม่ได้รับการยอมรับอย่างดีในเชิงพาณิชย์

หลังจากConversationวงได้ออกทัวร์ทางฝั่งตะวันตกหลายครั้ง และเลิกเล่นในปี 1985 Jim Skafish ยังคงแสดงดนตรีในนาม Skafish ต่อไปอีกหลายปี โดยมีนักดนตรีคนอื่นมาร่วมเล่นด้วยหลายคน ก่อนจะแยกย้ายกันไปแสดงเดี่ยวในที่สุด

จิม สกาฟิชยังคงบันทึกเสียงและแสดงดนตรีในแถบมิดเวสต์ เมื่อไม่นานมานี้ เขาเพิ่งผลิตอัลบั้มคริสต์มาสสไตล์แจ๊ส (Tidings Of Comfort And Joy, 2006) และเขายังโปรโมตและจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ของ Skafish เช่น What's This? 1976-1979 (2007) ให้กับฐานแฟนคลับลัทธิเล็กๆ แต่ภักดี ปัจจุบัน Mysliwiec เป็นตำรวจแถบมิดเวสต์ ส่วน Bronowski ยังคงแสดงดนตรี บันทึกเสียง และเป็นศาสตราจารย์ด้านการผลิตและศิลปะ AV ที่มหาวิทยาลัย Purdue Barbie Goodrich เสียชีวิตเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 1995 หลังจากต่อสู้กับโรคมะเร็งมาอย่างยาวนาน จนกระทั่งเสียชีวิตในวันที่ 18 เมษายน 2020 Javier Cruz ทำงานในแผนกไอทีของโรงเรียนประถมศึกษา Jane Addams ในชิคาโก และแสดงดนตรีกับวงคัฟเวอร์ Life จากเซาท์ชิคาโกเป็นครั้งคราว (ซึ่ง Jim Skafish เป็นสมาชิกอยู่ช่วงหนึ่งในช่วงต้นทศวรรษ 1980)

• สกาฟิช IRS SP 008, IRS Records (1980)
• บทสนทนา IRS SP 70038, บันทึก IRS (1983)
• “ข่าวคราวแห่งความสบายใจและความสุข: คริสต์มาสของวงแจ๊สเปียโนทรีโอ” จากค่าย La Befana Records (2006)
• "นี่คืออะไร? 1976-1979" 829 แผ่นเสียง (2008) 829 แผ่นเสียง (2008)
• "Bootleg 21-35" 829 แผ่นเสียง (2012; ดาวน์โหลดเท่านั้น)

• "Obsessions of You" / "Sink or Swim" IRS IR9011, IRS Records (1980)
• “คืนอันแสนวุ่นวายในคืนนี้”/“คนรักในความลับและคนรักในหน้ากาก” IRS SP 70967 (1983)

• IRS Greatest Hits Vols 2 & 3 (SP 70800): นำเสนอ "Disgracing The Family Name"
• Urgh! A Music War (A&M SP6019): นำเสนอ "Sign Of The Cross (Live)"
• These People Are Nuts (IRS 82010): มีเพลง "Sign Of The Cross (Live)" ด้วย

• Gimarc, George (1997). Post Punk Diary, 1980-1982 . นิวยอร์ก: Knopf Books for Young Readers ISBN 0-312-16968-X-
• Van Matre, Lynn (30 มิถุนายน 1978). "Rock". Chicago Tribuneหน้า B2
• โดนาโต มาร์ลา (8 พฤศจิกายน 1989) "จิม สกาฟิช ไม่ใช่แค่ใบหน้าที่สวยงามธรรมดาคนหนึ่ง แต่เขายังเผชิญกับชีวิตด้วยความยินดีอย่างสุดซึ้ง" Chicago Tribuneหน้า 16

• เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ