พรรคสังคมนิยมและเสรีภาพ

พรรคสังคมนิยมและเสรีภาพ

ปาร์ตีโด สังคมิสโม และ ลิเบอร์ดาเด
พรรคสังคมนิยมและเสรีภาพ ปาร์ตีโด สังคมิสโม และ ลิเบอร์ดาเด
คำย่อ	พีเอสโอแอล
ประธาน	เปาล่า โคราดี
ก่อตั้ง	6 มิถุนายน 2547
แยกออกจาก	พรรคแรงงาน
สำนักงานใหญ่	SDS, Edificio Venâncio V, Loja 28, บราซิเลีย
สมาชิกภาพ(2023)	291,552
อุดมการณ์	สังคมนิยมประชาธิปไตย; สังคมนิยมแห่งศตวรรษที่ 21 ; ประชานิยมฝ่ายซ้าย
ตำแหน่งทางการเมือง	ฝ่ายซ้ายถึงฝ่ายซ้ายสุด
สังกัดประเทศ	สหพันธ์ PSOL REDE
ความร่วมมือระหว่างประเทศ	กลุ่มต่างๆ ใน PSOL มีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่แตกต่างกัน
สีสัน	สีเหลือง; สีแดง; สีม่วง; ส้ม
หมายเลขประจำตัวTSE	50
สภาผู้แทนราษฎร	13 / 513
วุฒิสภาแห่งสหพันธรัฐ	0 / 81
ตำแหน่งผู้ว่าราชการจังหวัด	0 / 27
สภานิติบัญญัติแห่งรัฐ	22 / 1,024
นายกเทศมนตรี	5 / 5,570
สมาชิกสภาเทศบาล	89 / 56,810
สัญลักษณ์การเลือกตั้ง
ธงปาร์ตี้
เว็บไซต์
	psol50.org.br
	การเมืองของบราซิล; พรรคการเมือง; การเลือกตั้ง;

พรรคการเมืองในบราซิล

พรรคสังคมนิยมและเสรีภาพ ( โปรตุเกส : Partido Socialismo e Liberdade IPA: [paʁˈtʃidu sosjɐˈlizmwi libeʁˈdadʒi] , PSOL IPA: [peˈsɔw] ) เป็นพรรคการเมือง ฝ่ายซ้าย ใน บราซิล พรรคอธิบายตัวเองว่าเป็นสังคมนิยมและเป็น ประชาธิปไตย

หัวหน้าพรรคคือ Juliano Medeiros และเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลกลางIvan Valente , Talíria Petrone , Sâmia Bomfim , Fernanda Melchionna , Glauber Braga , Luiza Erundina , Erika Hilton , Chico Alencar , Célia Xakriabá , Guilherme Boulos , บาทหลวง Henrique Vieira, Tarcísio Mottaและ Luciene Cavalcante ^[5]นอกจากนายกเทศมนตรีของเบเลม เอ็ดมิลสัน โรดริเกสและรัฐมนตรีของชาวพื้นเมือง โซเนีย กัวจาจาราพร้อมด้วยผู้นำฝ่ายซ้ายและปัญญาชนชาวบราซิลที่มีชื่อเสียงอีกจำนวนหนึ่ง เช่น มิลตัน เทเมอร์ [arz; pt] , แฮมิลตัน แอสซิส , ไมเคิล โลวี , ลูเซียน่า เกนโร , วลาดิมีร์ ซาฟาเทิล , เรนาโต โรเซโน [pt] , คาร์ลอส เนลสัน คูตินโญ่ [pt] , ริคาร์โด้ อันตูเนส [pt] , ฟรานซิสโก เด โอลิเวร่า [fr; pt] , João Machado, Pedro Ruas [pt]และคนอื่นๆ.

PSOL ก่อตั้งขึ้นหลังจากที่Heloísa Helena , Luciana Genro, Babá และ João Fontes ถูกขับออกจากพรรคแรงงานหลังจากลงคะแนนเสียงไม่เห็นด้วยกับการปฏิรูปเงินบำนาญที่Lula เสนอ พวกเขาคัดค้านการตัดสินใจของรัฐบาล Lula โดยมองว่าเป็นแนวคิดอนุรักษ์นิยมเกินไป และพรรคแรงงานยังร่วมมือกับนักการเมืองฝ่ายขวาที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง เช่น อดีตประธานาธิบดีJosé SarneyและFernando Collor

หลังจากรวบรวมรายชื่อได้มากกว่า 438,000 รายชื่อ PSOL ก็กลายเป็นพรรคการเมืองที่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการลำดับที่ 29 ของบราซิล และเป็นพรรคการเมืองแรกที่ได้รับการยอมรับด้วยวิธีนี้^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

อุดมการณ์และการสนับสนุน

อุดมการณ์ของพรรคการเมืองนั้นแตกต่างกันไประหว่างฝ่ายซ้ายและฝ่ายซ้ายจัด องค์ประกอบของแผนงานที่พบในพรรคการเมืองนั้นเกี่ยวข้องกับลัทธิสังคมนิยมต่อต้านทุนนิยมและต่อต้านจักรวรรดินิยมมี แนวโน้มของลัทธิ มาร์กซิสต์ทรอตสกีสังคมนิยมนิเวศและสหภาพแรงงานภายในพรรคการเมือง ในบรรดาสิ่งอื่นๆ แผนงานของพรรคการเมืองนั้นรวมถึงการลดชั่วโมงการทำงานการปฏิรูปที่ดินและเมืองการเพิ่มการใช้จ่ายด้านสุขภาพการศึกษาและโครงสร้างพื้นฐานและการเลิกจ้างกองทุนการเงินระหว่างประเทศ [ ^6]นอกจากนี้ยังมุ่งหวังที่จะยกเลิกการทำแท้ง^[7]เนื่องจากเป็นพรรคการเมืองที่ก่อตั้งขึ้นจากแนวโน้มต่างๆ ที่มีสเปกตรัมทางการเมืองของฝ่ายซ้ายร่วมกัน จึงเป็นการแบ่งแยกอย่างชัดเจนในประเด็นของแหล่งกำเนิด ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ และองค์ประกอบของผู้นำ การก่อตัวของแนวโน้มต่างๆ ที่ระบุไว้ในกฎบัตรของพรรคการเมืองสามารถจัดได้อย่างอิสระโดยไม่มีการแทรกแซงโดยตรงจากผู้นำพรรคการเมือง ทำให้กลุ่มภายในพรรคการเมืองมีความเป็นอิสระ โดยต้องปฏิบัติตามสิทธิพิเศษทางการเมืองของกฎบัตรและแผนงานของพรรคการเมือง^[6]

แนวโน้มภายใน

คำย่อ	ชื่อในภาษาโปรตุเกส	ชื่อภาษาอังกฤษ	อุดมการณ์	ความร่วมมือระหว่างประเทศ
เอพีเอส-เนบราสก้า	Ação Popular Socialista - ยุคโนวา	การกระทำของประชาชนสังคมนิยม - ยุคใหม่	สังคมนิยมประชาธิปไตย
	เรเบเลียว อีโคโซเซียลิสต้า	การกบฏของสังคมนิยมนิเวศ	ลัทธิทร็อตสกี ลัทธิมานเดลิซึม สังคมนิยมเชิงนิเวศ^[5]	อินเตอร์เนชันแนลครั้งที่สี่ (รวมตัวอีกครั้ง)
	บัวบก	ประกายไฟ	ลัทธิทรอตสกี ลัทธิมานเดลิซึม สังคมนิยมเชิงนิเวศ	อินเตอร์เนชันแนลครั้งที่สี่ (รวมตัวอีกครั้ง)
	ฟอร์ตาเลเซอร์หรือ PSOL	เสริมสร้าง PSOL	ลัทธิทร็อตสกี [ ^8] ลัทธิประชานิยมฝ่ายซ้าย
	การก่อความไม่สงบ	การก่อกบฏ	ลัทธิทร็อตสกี ลัทธิแมนเดลิซึม สังคมนิยมเชิงนิเวศ^[9]	อินเตอร์เนชันแนลครั้งที่สี่ (รวมตัวอีกครั้ง)
แอลเอสอาร์	Liberdade, Socialismo และ Revolução	เสรีภาพ สังคมนิยม และการปฏิวัติ	ลัทธิทร็อตสกี	ทางเลือกสังคมนิยมระหว่างประเทศ
เอ็มอีเอส	มูวิเมนโต เอสเคอร์ดา โซเซียลิสต้า	ขบวนการสังคมนิยมฝ่ายซ้าย	ลัทธิทร็อตสกี้ ลัทธิโมเรนิสม์	อินเตอร์เนชันแนลครั้งที่สี่ (รวมตัวอีกครั้ง)
พีเอส	พรีมาเวร่า โซเชียลิสตา	สังคมนิยมสปริง	สังคมนิยมประชาธิปไตย
	ความต้านทาน	ความต้านทาน	ลัทธิทร็อตสกี
	การปฏิวัติโซลิดาเรีย	การปฏิวัติแห่งความสามัคคี	ประชานิยมฝ่ายซ้าย^[10]
เอสบีวีที	ซับเวอร์ตา	ล้มล้าง	ลัทธิทร็อตสกี ลัทธิมานเดลิซึม สังคมนิยมนิเวศ Buen vivir ^[11]	อินเตอร์เนชันแนลครั้งที่สี่ (รวมตัวอีกครั้ง)

PSOL ยังอนุญาตให้พรรคการเมืองที่ไม่ได้จดทะเบียนบางพรรคสามารถส่งผู้สมัครผ่าน หมายเลขทะเบียน TSEได้ อย่างไรก็ตาม องค์กรเหล่านี้ไม่สามารถเข้าร่วมการประชุมใหญ่ของพรรคได้ นี่คือองค์กรที่เคยใช้ตำนานการเลือกตั้งของ PSOL ในบางช่วงเวลา:

คำย่อ	ชื่อในภาษาโปรตุเกส	ชื่อภาษาอังกฤษ	อุดมการณ์
บีพี	บริกาดาส ป๊อปปูล่าส์	กองกำลังประชาชน	ลัทธิมากซ์-เลนินชาตินิยมฝ่ายซ้ายสังคมนิยมแห่งศตวรรษที่ 21 ลัทธิโบลิวาร์นิสม์
รถไฟฟ้ามหานคร	Movimento Revolucionário de Trabalhadores	ขบวนการปฏิวัติของกรรมกร	ลัทธิทร็อตสกี
พีซีอาร์	Partido Comunista Revolucionário	พรรคคอมมิวนิสต์ปฏิวัติ	ลัทธิมาร์กซ์-เลนิน , ลัทธิสตาลิน , ลัทธิเกวารี , ลัทธิฮอกซาอิสต์ , ลัทธิต่อต้านการแก้ไข
พีซีแอลซีพี	โปโล คอมมูนิสต้า ลุยซ์ คาร์ลอส เปรสเตส	ลุยซ์ คาร์ลอส เพรสเตส ศูนย์กลางคอมมิวนิสต์	ลัทธิมากซ์-เลนิน ชาตินิยมฝ่ายซ้าย
ราอิซ	ไรซ์ - โมวิเมนโต ชิดานิสตา	รากเหง้า-ขบวนการประชาชน	สังคมนิยมเชิงนิเวศ, เทโก ปอรัง , อูบุนตู
อาร์ซี	การคืนเงินของคอมมิวนิสต์	การสถาปนาคอมมิวนิสต์อีกครั้ง	สังคมนิยมปฏิวัติ

สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

ตั้งแต่เดือนตุลาคม พ.ศ.2566.

ส.ส.ส.

ชื่อ	สถานะ	แนวโน้มภายใน
เฟอร์นันดา เมลชิออนนา	ริโอแกรนด์โดซูล	เอ็มอีเอส
เซเลีย ชาครีอาบา	มินาสเจอไรส์	เป็นอิสระ
ทาร์ซิซิโอ ม็อตตา	ริโอ เดอ จาเนโร	เป็นอิสระ
ชิโก้ อเลนการ์	ริโอ เดอ จาเนโร	เป็นอิสระ
เฮนริเก้ วิเอร่า	ริโอ เดอ จาเนโร	การปฏิวัติโซลิดาเรีย
ทาลิเรีย เปโตรเน	ริโอ เดอ จาเนโร	ซับเวอร์ตา
กลอเบอร์ บราก้า	ริโอ เดอ จาเนโร	เป็นอิสระ
อีวาน วาเลนเต้	เซาเปาโล	พรีมาเวร่า โซเชียลิสตา
ลุยซ่า เอรุนดิน่า	เซาเปาโล	เป็นอิสระ
ซามิอา บอมฟิม	เซาเปาโล	เอ็มอีเอส
เอริก้า ฮิลตัน	เซาเปาโล	การปฏิวัติโซลิดาเรีย
ลูเซียน คาวัลแคนเต้	เซาเปาโล	การศึกษาในวันแรก
กิลเยร์เม บูลอส	เซาเปาโล	การปฏิวัติโซลิดาเรีย

ส.ส.

ชื่อ	สถานะ	แนวโน้มภายใน
คาร์ลอส จานนาซี	เซาเปาโล	การศึกษาในวันแรก
บานคาดา เฟมินิสต์	เซาเปาโล	Resistência/Insurgência/Subverta
เอเดียน มาเรีย	เซาเปาโล	การปฏิวัติโซลิดาเรีย
โมนิก้า เดอ โมวิเมนโต เพรสตาส	เซาเปาโล	เอ็มอีเอส
กิลเยร์เม คอร์เตซ	เซาเปาโล	ความต้านทาน
เรนาต้า ซูซ่า	ริโอ เดอ จาเนโร	การปฏิวัติโซลิดาเรีย
ฟลาวิโอ เซราฟินี	ริโอ เดอ จาเนโร	ซับเวอร์ตา
ดานี่ มอนเตโร่	ริโอ เดอ จาเนโร	มาโลกา โซเซียลิสต้า
ศาสตราจารย์โฮเซมาร์	ริโอ เดอ จาเนโร	เอ็มอีเอส
ยูริ มูร่า	ริโอ เดอ จาเนโร	การปฏิวัติโซลิดาเรีย
ลูเซียน่า เจ็นโร	ริโอแกรนด์โดซูล	เอ็มอีเอส
มาเตอุส โกเมส	ริโอแกรนด์โดซูล	ความต้านทาน
ฟาบิโอ เฟลิกซ์	เขตการปกครองของรัฐบาลกลาง	เอ็มอีเอส
แม็กซ์ มาซิเอล	เขตการปกครองของรัฐบาลกลาง	การก่อความไม่สงบ
คามิลา วาลาเดา	เอสปิริตู ซานโต	เอ็มอีเอส
ลินดา บราซิล	เซร์จิเป	เป็นอิสระ
เรนาโต โรเซโน	เซอาร่า	การก่อความไม่สงบ
ฮิลตัน โคเอลโญ	บาเอีย	เอพีเอส-เนบราสก้า
ดานี่ ปอร์เตลา	เปอร์นัมบูกู	การปฏิวัติโซลิดาเรีย
ลิเวีย ดูอาร์เต้	ปารา	พรีมาเวร่า โซเชียลิสตา
เบลล่า กอนซัลเวส	มินาสเจอไรส์	การปฏิวัติโซลิดาเรีย
มาร์คิโต้	ซานตาคาทาริน่า	เป็นอิสระ

นายกเทศมนตรี

ชื่อ	เทศบาล	แนวโน้มภายใน
เอ็ดมิลสัน โรดริเกซ	เบเลง โด ปารา	พรีมาเวร่า โซเชียลิสตา

Clécio Luís นายกเทศมนตรีเมืองMacapáออกจากพรรคเพื่อเข้าร่วมSustainability Network

การเลือกตั้ง

2549

PSOL แต่งตั้งให้ Heloísa Helena ลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในการเลือกตั้งปี 2549 ผู้สมัครรองประธานาธิบดีคือ César Benjamin ผู้มีสติปัญญา พรรคนี้ลงสมัครในนามพรรคฝ่ายซ้ายร่วมกับพรรคการเมืองอื่นอีกสองพรรค ได้แก่ พรรค Trotskyist United Socialist Workers' Party (PSTU) และพรรคคอมมิวนิสต์บราซิลมา ร์กซิสต์-เลนินนิสต์ (PCB)

พันธมิตรขยายไปสู่การเลือกตั้งผู้ว่าการรัฐ ตัวอย่างเช่น ในเมืองMinas Geraisวาเนสซา โปรตุเกส จาก PSTU ลงสมัครรับตำแหน่งผู้ว่าการรัฐโดยได้รับการสนับสนุนจาก PSOL แม้ว่าจะไม่ใช่ของ PCB ก็ตาม ผู้สมัครชิงตำแหน่งผู้ว่าการรัฐ PSOL ที่โดดเด่น ได้แก่Plínio de Arruda Sampaioในเซาเปาโล , Milton Temer [pt]ในรีโอเดจาเนโรและ Roberto Robaina ในRio Grande do Sul อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดก็พ่ายแพ้

เฮโลอิซา เฮเลนา เข้าเส้นชัยในการเลือกตั้งประธานาธิบดีในอันดับที่ 3 โดยได้รับคะแนนเสียง 6.5 ล้านเสียงทั่วประเทศ (คิดเป็นร้อยละ 6.85 ของคะแนนเสียงที่ถูกต้อง) สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของรัฐบาลกลาง 3 คน ได้แก่ ลูเซียนา เจนโร ชิโก อาเลนการ์ และอีวาน วาเลนเต ได้รับการเลือกตั้งอีกครั้ง

2010

ในผู้สมัครรับเลือกตั้งประธานาธิบดีปี 2010 พลินิโอ เดอ อาร์รูดา ซัมปาโย ได้รับคะแนนเสียง 888,000 คะแนน (0.87%) พลินิโอเสนอโครงการปฏิรูปที่ดินในปี 1964 ขณะที่เขาดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีของรัฐบาลกลาง แต่การรัฐประหารในปี 1964 ทำให้โครงการนี้ต้องยุติลง และพลินิโอก็สูญเสียตำแหน่ง แม้ว่าเขาจะได้รับคะแนนเสียงเพียงเล็กน้อย แต่พลินิโอก็มีชื่อเสียงโด่งดังหลังการเลือกตั้ง เนื่องจากเขามีคุณสมบัติเป็นผู้ต่อต้านผู้สมัคร

PSOL เลือกผู้แทนสามคนอีกครั้ง ได้แก่ Chico Alencar, Ivan Valente และ Jean Wyllys

Toninho do PSOL จากเขตเลือกตั้งกลางได้รับผลการเลือกตั้งผู้ว่าการรัฐที่ดีที่สุด โดยได้คะแนนเป็นอันดับสามด้วยคะแนน 14.25%

2012

ในปี 2012 PSOL ได้รับผลงานดีที่สุดจนถึงตอนนี้ Clecio Luis และ Gelsimar Gonzaga ได้รับเลือกให้เป็นนายกเทศมนตรีในMacapáซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐ Amapá และ Itaocara

ในเมืองเบเลง ซึ่งเป็นเมืองใหญ่เป็นอันดับสองทางตอนเหนือ และในเมืองริโอเดอจาเนโร PSOL จบอันดับที่ 2 และได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาเมือง 4 คน ซึ่งเป็นกลุ่มที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ในสภาเหล่านั้น ในเมืองเบเลง เอ็ดมิลสัน โรดริเกซได้รับคะแนนเสียง 43.39% และในเมืองริโอเดอจาเนโร มาร์เซโล เฟรโซได้รับคะแนนเสียง 28.15% หรือเกือบ 1 ล้านคะแนนเสียง

สถานที่อื่นๆ เช่น เซาเปาโล ฟอร์ตาเลซา กัมปินาส เบโลโอรีซอนตี กูรีตีบา ซัลวาดอร์ นาตาล โฟลเรียนอโปลิส นิเตรอย เซา กอนซาโล และเปโลตาส PSOL ได้รับผลลัพธ์ที่น่านับถือในปี 2555 มีสมาชิกสภาเมือง 49 คนจาก PSOL ได้รับเลือก

2014

ในตอนแรก PSOL ได้เสนอชื่อRandolfe Rodriguesซึ่งเป็นวุฒิสมาชิกจากAmapáให้เป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในปี 2014 โดยมีLuciana Genro อดีตรองหัวหน้าพรรคและผู้ร่วม ก่อตั้งพรรคเป็นคู่หู^[12]Chico Alencarรองหัวหน้าพรรคและทนายความ Renato Roseno [pt]ก็ลงสมัครชิงตำแหน่งในพรรคด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม Genro ซึ่งเป็นสมาชิกของกลุ่ม Left Socialist Movement เข้ามาแทนที่เขาในตำแหน่งสูงสุดในบัตรเลือกตั้ง โดยเธอได้รับคะแนนเสียง 1,612,186 คะแนน และจบในอันดับที่ 4

แคมเปญของ Genro ได้รับการสนับสนุนจากปัญญาชนและคนดังชาวบราซิลคนสำคัญ ซึ่งรวมถึง Chico de Oliveira, Rogério Arantes, Vladimir Safatle, Michel Löwy , Gregorio Duvivier , Valesca Popozuda , Zélia Duncan , Karina Buhr , Clara Averbuck, Marina Lima, Juca Kfouri, Preta Gil, Laerte Coutinho, Marcelo Yuka และป๊อปสตาร์ระดับโลกJessica สุตตะ . ผู้สมัครของเธอได้รับการยกย่องอย่างดีในชุมชน LGBT

PSOL เลือกผู้แทนระดับรัฐบาลกลาง 5 คนและผู้แทนระดับรัฐ 12 คนMarcelo Freixo (RJ) ได้รับคะแนนเสียงสูงสุดสำหรับผู้แทนระดับรัฐในบราซิลด้วยคะแนนเสียง 350,408 คะแนน Carlos Giannazi เป็นคนฝ่ายซ้ายที่ได้รับคะแนนเสียงมากที่สุดในเซาเปาโลด้วยคะแนนเสียง 164,929 คะแนน

ผู้สมัครชิงตำแหน่งผู้ว่าการรัฐTarcísio Motta (RJ) ได้คะแนนเสียง 8.92% (14.62% ในเมืองริโอจาเนโร) และ Robério Paulino (RN) ได้คะแนนเสียง 8.74% (22.45% ในเมืองนาตาล) ได้รับคะแนนเสียงที่ยอดเยี่ยม ส่วนผู้สมัครวุฒิสภาHeloísa Helena (AL) ได้คะแนนเสียง 31.86% แต่เธอแพ้การเลือกตั้งให้กับอดีตประธานาธิบดีบราซิลFernando Collor de Melloซึ่งถูกถอดถอนออกจากตำแหน่ง

2018

ในปี 2018 PSOL ได้เลือกผู้นำแรงงานที่มีผลงานมากมาย อย่าง Guilherme Boulosเป็นผู้ได้รับการเสนอชื่อให้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีความสัมพันธ์อันใกล้ชิดระหว่าง Boulos กับอดีตประธานาธิบดีLulaทำให้เกิดความกังวลว่าการเสนอชื่อของเขาจะทำให้เอกลักษณ์เฉพาะตัวของ PSOL เสื่อมถอยลง^[13]มีการกล่าวหาว่าผู้นำพรรคได้ผลักดัน Boulos โดยไม่คำนึงถึงผู้สมัครคนอื่นๆ สำหรับการเสนอชื่อชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของพรรค รวมถึงนักเศรษฐศาสตร์ (และลูกชายของ Plínio de Arruda Sampaio ผู้ได้รับการเสนอชื่อชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในปี 2010) Plínio de Arruda Sampaio Jr.นักเคลื่อนไหวและนักการศึกษาHamilton AssisและนักวิชาการNildo Ouriquesผู้นำชาวพื้นเมืองอย่างSônia Guajajaraซึ่งพยายามเสนอชื่อชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในตอนแรก ได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีคู่หูของเขา

2022

เมื่อวันที่ 30 เมษายน PSOL ได้ให้การสนับสนุนอย่างเป็นทางการต่อการลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของLuiz Inácio Lula da Silva ( PT ) โดยพรรคได้อนุมัติการสนับสนุนดังกล่าวในระหว่างการประชุมเลือกตั้ง^[14]เมื่อวันที่ 7 พฤษภาคมPT ได้ให้การสนับสนุนอย่างเป็นทางการต่อการ ลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของอดีตประธานาธิบดี Lula และอดีตผู้ว่าการรัฐเซาเปาโล Geraldo Alckmin ( PSB ) ^[15]ในเดือนมิถุนายน กลุ่มพันธมิตร PSOL ได้จัดตั้งขบวนการต่อต้านพรรคเพื่อประท้วงการสนับสนุนการลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของอดีตประธานาธิบดีLuiz Inácio Lula da Silva (PT) และอดีตผู้ว่า การ Geraldo Alckmin ( PSB ) ^[16]

ผลการเลือกตั้ง

ประธานาธิบดี

ปีการเลือกตั้ง	ผู้สมัคร	รอบที่ 1		รอบที่ 2
ปีการเลือกตั้ง	ผู้สมัคร	จำนวนคะแนนโหวตรวม	% ของคะแนนโหวตทั้งหมด	จำนวนคะแนนโหวตรวม	% ของคะแนนโหวตทั้งหมด
2549	เฮโลอิซ่า เฮเลน่า	6,575,393	6.9 (#3)
2010	พลินีโอ เดอ อาร์รูดา ซัมไพโอ	886,816	0.9 (#4)
2014	ลูเซียน่า เจ็นโร	1,612,186	1.6 (#4)
2018	กิลเยร์เม บูลอส	617,122	0.6 (#10)
2022	ไม่มีผู้สมัคร รับรองลุยซ์ อินาซิโอ ลูลา ดา ซิลวา	-	-

การเลือกตั้งสภานิติบัญญัติ

การเลือกตั้ง	สภาผู้แทนราษฎร				วุฒิสภาแห่งสหพันธรัฐ				บทบาทในรัฐบาล
การเลือกตั้ง	โหวต	-	ที่นั่ง	-	โหวต	-	ที่นั่ง	-	บทบาทในรัฐบาล
2549	1,149,619	1.23%	3 / 513	ใหม่	351,527	0.42%	1 / 81	ใหม่	ฝ่ายค้าน
2010	1,142,737	1.18%	3 / 513	0	3,041,854	1.78%	2 / 81	1	ฝ่ายค้าน
2014	1,745,470	1.79%	5 / 513	2	1,045,275	1.17%	1 / 81	1	อิสระ(2014-2016)
2014	1,745,470	1.79%	5 / 513	2	1,045,275	1.17%	1 / 81	1	ฝ่ายค้าน(2559-2561)
2018	2,783,669	2.83%	10 / 513	5	5,273,853	3.08%	0 / 81	1	ฝ่ายค้าน
2022 ^[ก]	3,852,246	3.52%	12 / 513	2	675,244	0.68%	0 / 81	0	การรวมกลุ่ม

^ ดำเนินการร่วมกับสหพันธ์เครือข่ายความยั่งยืน

อ้างอิง

↑ "Estatísticas do eleitorado – Eleitores filiados". เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 9 พฤษภาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ2 กันยายน 2558 .
↑ "PSOL, อืม ปาร์ติโด จำเป็นสำหรับอนุสัญญาประชาธิปัตย์". 19 กันยายน 2020.
↑ เซนรา, ริคาร์โด้; กิมาไรส์, ติอาโก (31 ตุลาคม 2559). "Como as eleições municipais desidrataram os partidos de esquerda". บีบีซี บราซิล (ในภาษาโปรตุเกส) สืบค้นเมื่อ3 ธันวาคม 2560 .
↑ กอนซัลเวส ดา ซิลวา, ฮูลิโอ เซซาร์. "Partido dos Professores: ชนชั้นสูง partidária e evolução política do Partido Socialismo e Liberdade (PSOL)" ผู้พิพากษาการเลือกตั้งแห่งบราซิล (ภาษาโปรตุเกส) เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 3 มีนาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ3 ธันวาคม 2560 .
↑ ab "PSOL elege a maior bancada de deputados federais da história do partido". Rede NINJA (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ29 พฤษภาคม 2566 .
↑ ab "PSOL - Relação da Origem no desenvolvimento de sua Organização, Participação Eleitoral e Atuação Parlamentar" (PDF )
^ "สำเนาเก็บถาวร". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 ตุลาคม 2018 . สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2023 .{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
↑ "Formação" [การฝึกอบรม]. Fortalecer หรือ PSOL (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ29 กันยายน 2565 .
↑ "เกวม โซมอส". Insurgência (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2565 .
↑ "โอ้ เก ดีเฟมอส". Revolução Solidária (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2565 .
↑ "O que nos une?". Subverta (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) 25 มีนาคม 2560 . สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2565 .
↑ G1, ทำ; บราซิเลีย, em (1 ธันวาคม 2556) "PSOL escolhe Randolfe Rodrigues เป็นผู้โต้แย้งตำแหน่งประธานาธิบดีในปี 2014" Politica (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2564 .{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link)
↑ เด 2018, โรเจอริโอ ดาฟลอนโรเกริโอ ดาฟลอน9 เด มาร์โก; 22.36 น. "A guerra pelo PSOL: uma reunião com o petista Tarso Genro desencadeou o inferno" The Intercept Brasil (ในภาษาโปรตุเกส) สืบค้นเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2564 .{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link)
↑ "PSOL oficializa apoio à pré-candidatura de Lula à Presidencia". G1 (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ2 มิถุนายน 2565 .
↑ "PT oficializa pré-candidatura de Lula à Presidencia e lança Geraldo Alckmin (PSB) como Candidato a vice". G1 (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ2 มิถุนายน 2565 .
↑ "Contra aliança com Lula e Alckmin, grupo de filiados deixa o PSOL". www.uol.com.br (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ2 มิถุนายน 2565 .

ก่อนหน้าด้วย 45 – BSDP (ป.ป.ช.)	จำนวนพรรคการเมืองทางการของบราซิล 50 พรรค – SOLP (PSOL)	ประสบความสำเร็จโดย 51 – ปาตรี

[17] ดำเนินการร่วมกับสหพันธ์เครือข่ายความยั่งยืน

[1] "Estatísticas do eleitorado – Eleitores filiados". เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 9 พฤษภาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ2 กันยายน 2558 .

[2] "PSOL, อืม ปาร์ติโด จำเป็นสำหรับอนุสัญญาประชาธิปัตย์". 19 กันยายน 2020.

[3] เซนรา, ริคาร์โด้; กิมาไรส์, ติอาโก (31 ตุลาคม 2559). "Como as eleições municipais desidrataram os partidos de esquerda". บีบีซี บราซิล (ในภาษาโปรตุเกส) สืบค้นเมื่อ3 ธันวาคม 2560 .

[4] กอนซัลเวส ดา ซิลวา, ฮูลิโอ เซซาร์. "Partido dos Professores: ชนชั้นสูง partidária e evolução política do Partido Socialismo e Liberdade (PSOL)" ผู้พิพากษาการเลือกตั้งแห่งบราซิล (ภาษาโปรตุเกส) เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 3 มีนาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ3 ธันวาคม 2560 .

[:0-5] "PSOL elege a maior bancada de deputados federais da história do partido". Rede NINJA (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ29 พฤษภาคม 2566 .

[whattocall-6] "PSOL - Relação da Origem no desenvolvimento de sua Organização, Participação Eleitoral e Atuação Parlamentar" (PDF )

[7] "สำเนาเก็บถาวร". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 ตุลาคม 2018 . สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2023 .{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)

[8] "Formação" [การฝึกอบรม]. Fortalecer หรือ PSOL (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ29 กันยายน 2565 .

[9] "เกวม โซมอส". Insurgência (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2565 .

[10] "โอ้ เก ดีเฟมอส". Revolução Solidária (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2565 .

[11] "O que nos une?". Subverta (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) 25 มีนาคม 2560 . สืบค้นเมื่อ9 ตุลาคม 2565 .

[12] G1, ทำ; บราซิเลีย, em (1 ธันวาคม 2556) "PSOL escolhe Randolfe Rodrigues เป็นผู้โต้แย้งตำแหน่งประธานาธิบดีในปี 2014" Politica (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2564 .{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link)

[13] เด 2018, โรเจอริโอ ดาฟลอนโรเกริโอ ดาฟลอน9 เด มาร์โก; 22.36 น. "A guerra pelo PSOL: uma reunião com o petista Tarso Genro desencadeou o inferno" The Intercept Brasil (ในภาษาโปรตุเกส) สืบค้นเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2564 .{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link)

[14] "PSOL oficializa apoio à pré-candidatura de Lula à Presidencia". G1 (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ2 มิถุนายน 2565 .

[15] "PT oficializa pré-candidatura de Lula à Presidencia e lança Geraldo Alckmin (PSB) como Candidato a vice". G1 (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ2 มิถุนายน 2565 .

[16] "Contra aliança com Lula e Alckmin, grupo de filiados deixa o PSOL". www.uol.com.br (ในภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล) สืบค้นเมื่อ2 มิถุนายน 2565 .