เพลง

บทความนี้ต้องการการอ้างอิงเพิ่มเติมเพื่อการตรวจสอบโปรดช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงจากแหล่งที่มาที่เชื่อถือได้เนื้อหาที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกโต้แย้งและลบออก ค้นหาแหล่งที่มา:  "เพลง" – ข่าว  ·หนังสือพิมพ์  ·หนังสือ  ·นักวิชาการ  · JSTOR ( พฤศจิกายน 2016 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

เพลงเป็นผลงานดนตรี ที่ มนุษย์บรรเลงเสียงมักจะขับร้องทำนอง (เสียงที่มีระดับเสียงคงที่และชัดเจน) โดยใช้รูปแบบของเสียงและความเงียบ เพลงมีโครงสร้างเช่นรูปแบบ ABA ทั่วไป และมักประกอบด้วยส่วนที่ทำซ้ำหรือแสดงซ้ำในภายหลัง เพลงที่ไม่มีเครื่องดนตรีเรียกว่าอะคาเพลลา

คำที่เขียนขึ้นโดยเฉพาะสำหรับดนตรี หรือสำหรับดนตรีที่สร้างขึ้นโดยเฉพาะ เรียกว่าเนื้อเพลงหากบทกวีที่มีอยู่ก่อนถูกกำหนดให้เป็นดนตรีที่แต่งขึ้นในดนตรีคลาสสิก เพลงนั้นจะเป็นเพลงศิลปะเพลงที่ร้องด้วยระดับเสียงซ้ำๆ โดยไม่มีโครงร่างและรูปแบบที่ชัดเจนซึ่งขึ้นลงจะเรียกว่าเพลงสวดเพลงที่แต่งขึ้นในสไตล์เรียบง่ายที่เรียนรู้มาอย่างไม่เป็นทางการ "ด้วยหู" มักเรียกว่าเพลงพื้นบ้านเพลงที่แต่งขึ้นสำหรับตลาดมวลชนซึ่งออกแบบมาเพื่อให้ร้องโดยนักร้องมืออาชีพที่ขายแผ่นเสียงหรือการแสดงสด เรียกว่าเพลงยอดนิยมเพลงเหล่านี้ซึ่งมีความน่าดึงดูดใจในวงกว้าง มักแต่งขึ้นโดยนักแต่งเพลง นักแต่งเพลง และนักแต่งเนื้อเพลงมืออาชีพ เพลงศิลปะแต่งขึ้นโดยนักแต่งเพลงคลาสสิกที่ผ่านการฝึกฝนสำหรับการแสดงคอนเสิร์ตหรือการแสดงเดี่ยว เพลงจะแสดงในสตูดิโอและ มี การบันทึกเสียงหรือแสดง "สด" ให้กับผู้ชม (ในบางกรณี เพลงอาจแสดงสดและบันทึกพร้อมกัน) เพลงอาจปรากฏในโรงละคร (เช่นโอเปร่า ) ภาพยนตร์ และรายการทีวี

เพลงอาจเป็นสำหรับนักร้องเดี่ยว นักร้องนำที่ได้รับการสนับสนุนจากนักร้อง แบ็ คอัพ ดูโอทริโอหรือวงดนตรีขนาดใหญ่ที่มีเสียงร้องที่ประสานกัน มากขึ้น แม้ว่าคำศัพท์นี้โดยทั่วไปจะไม่ใช้กับรูปแบบการร้องเพลงคลาสสิกขนาดใหญ่ เช่น โอเปร่าและโอราโทริโอซึ่งใช้คำศัพท์เช่นอารีอาและเรซิเททีฟแทน^[1]เพลงสามารถร้องโดยไม่มีเครื่องดนตรีประกอบ ( อะคาเปลลา ) หรือมีเครื่องดนตรีประกอบ ในดนตรีป็อป นักร้องอาจแสดงร่วมกับนักกีตาร์อะคูสติก นักเปียโน นักเล่นออร์แกน นักเล่นหีบเพลง หรือวงดนตรีสนับสนุนในดนตรีแจ๊ส นักร้องอาจแสดงร่วมกับนักเปียโนคนเดียว วงดนตรีเล็กๆ (เช่น ทริโอหรือควอเต็ต) หรือกับวงบิ๊กแบนด์ นักร้องคลาสสิกอาจแสดงร่วมกับนักเปียโนคนเดียว วงดนตรีเล็กๆ หรือวงออร์เคสตรา ในดนตรีแจ๊สและบลูส์ นักร้องมักจะเรียนรู้เพลง "ด้วยหู" และพวกเขาอาจด้นสดบางท่อนทำนอง ในดนตรีคลาสสิก ทำนองจะถูกเขียนขึ้นโดยนักประพันธ์เพลงในรูปแบบแผ่นโน้ตเพลง เพื่อให้นักร้องได้เรียนรู้การอ่านโน้ตเพลง

เพลงที่มีเสียงร้องมากกว่าหนึ่งเสียงต่อท่อนร้องแบบโพลีโฟนีหรือฮาร์โมนีถือเป็นผลงานประสานเสียง เพลงสามารถแบ่งออกได้อย่างกว้างๆ เป็นรูปแบบและประเภทต่างๆ มากมาย ขึ้นอยู่กับเกณฑ์ที่ใช้ ผ่าน การขยายความหมายความหมายที่กว้างขึ้นของคำว่า "เพลง" อาจหมายถึงเครื่องดนตรีเช่นเพลง Songs Without Words ในศตวรรษที่ 19 สำหรับเปียโนเดี่ยว^{[2] [3] [4]}

เพลงศิลป์เป็นเพลงที่สร้างขึ้นสำหรับการแสดงโดยศิลปินคลาสสิก โดยมักจะมีเปียโนหรือเครื่องดนตรีอื่นๆ ประกอบ แม้ว่าจะสามารถร้องเดี่ยวได้ เพลงศิลป์ต้องใช้เทคนิคการร้องที่แข็งแกร่ง ความเข้าใจในภาษา การออกเสียง และบทกวีเพื่อการตีความ แม้ว่านักร้องเหล่านี้อาจแสดงเพลงยอดนิยมหรือเพลงพื้นบ้านในรายการของพวกเขาก็ตาม ลักษณะเฉพาะเหล่านี้และการใช้บทกวีเป็นสิ่งที่ทำให้เพลงศิลป์แตกต่างจากเพลงยอดนิยม เพลงศิลป์เป็นประเพณีของประเทศในยุโรปส่วนใหญ่ และปัจจุบันก็มีประเทศอื่นๆ ที่มีประเพณีดนตรีคลาสสิกด้วย ชุมชนที่พูดภาษาเยอรมันใช้คำว่าเพลงศิลป์ ("Kunstlied") เพื่อแยกความแตกต่างระหว่างผลงานที่เรียกว่า "จริงจัง" กับเพลงพื้นบ้าน ( Volkslied ) เนื้อเพลงมักเขียนโดยกวีหรือผู้แต่งเนื้อเพลง และนักแต่งเพลงจะแต่งเพลงแยกกัน เพลงศิลป์อาจมีรูปแบบที่ซับซ้อนกว่าเพลงยอดนิยมหรือเพลงพื้นบ้าน แม้ว่าเพลง Lieder ยุคแรกๆ หลายเพลงของศิลปินอย่างFranz Schubertจะมีรูปแบบที่เรียบ ง่าย ดนตรีประกอบของเพลงศิลป์ในยุโรปถือเป็นส่วนสำคัญของการแต่งเพลง เพลงศิลปะบางเพลงได้รับการยกย่องมากจนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของชาติ

เพลงศิลปะมีต้นกำเนิดมาจากประเพณีการร้องเพลงรัก โรแมนติก ซึ่งมักจะร้องให้กับบุคคลในอุดมคติหรือในจินตนาการ และจากเพลงเกี่ยวกับศาสนานักร้องและกวีในยุโรปได้ริเริ่มประเพณีการร้องเพลงโรแมนติกที่ได้รับการบันทึกไว้ ซึ่งสืบต่อมาโดยนักดนตรีเล่นลูทในสมัยเอลิซาเบธ เพลงศิลปะยุคแรกๆ บางส่วนพบได้ในดนตรีของเฮนรี เพอร์เซลล์ประเพณีการร้องเพลงรักที่มีดนตรีประกอบที่ไหลลื่น มักจะเป็นจังหวะสามจังหวะ ได้เข้ามาสู่โอเปร่าในศตวรรษที่ 19 และแพร่กระจายไปทั่วทั้งยุโรปจากที่นั่น ประเพณีนี้ได้ขยายไปสู่ดนตรีป็อปและกลายเป็นหนึ่งในรากฐานของเพลงป็อป แม้ว่าโดยทั่วไปแล้วเพลงรักจะมีดนตรีประกอบที่เรียบง่าย แต่เพลงศิลปะมักจะมีดนตรีประกอบที่ซับซ้อนและล้ำสมัย ซึ่งช่วยเสริม แต่ง เสริมแต่ง หรือสร้างความแตกต่างให้กับเสียงร้อง บางครั้งผู้แสดงดนตรีประกอบจะมีท่วงทำนอง ในขณะที่เสียงร้องจะร้องในส่วนที่ดราม่ากว่า

เพลงพื้นบ้านคือเพลงที่มักไม่มีที่มา (หรือเป็นสาธารณสมบัติ ) ซึ่งถ่ายทอดทางปาก เพลง เหล่านี้มักจะเป็นส่วนสำคัญของเอกลักษณ์ ประจำชาติหรือวัฒนธรรม เพลงศิลปะมักจะเข้าใกล้สถานะของเพลงพื้นบ้านเมื่อผู้คนลืมว่าใครเป็นผู้ประพันธ์ เพลงพื้นบ้านยังมักถ่ายทอดโดยไม่ใช้ปากเปล่า (นั่นคือ ในรูปแบบแผ่นโน้ต ) โดยเฉพาะในยุคปัจจุบัน เพลงพื้นบ้านมีอยู่ในแทบทุกวัฒนธรรม คำว่าVolkslied ในภาษาเยอรมัน ถูกคิดขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ในกระบวนการรวบรวมเพลงเก่าและเขียนเพลงใหม่ เพลงยอดนิยมอาจกลายเป็นเพลงพื้นบ้าน ในที่สุด โดยกระบวนการเดียวกันของการแยกตัวจากแหล่งที่มา เพลงพื้นบ้านอยู่ในสาธารณสมบัติตามคำจำกัดความ แม้ว่าจะมีศิลปินเพลงพื้นบ้านจำนวนมากที่เผยแพร่และบันทึกเนื้อหาต้นฉบับที่มีลิขสิทธิ์ ประเพณีนี้ยังนำไปสู่รูปแบบการแสดงแบบนักร้องนักแต่งเพลง ซึ่งศิลปินจะเขียนบทกวีสารภาพหรือคำกล่าวส่วนตัวและร้องตามเพลง โดยส่วนใหญ่มักจะมีกีตาร์ประกอบ

เพลงยอดนิยมมีหลายประเภท เช่นเพลงคบเพลิง เพลงบัลลาด เพลงแปลกใหม่ เพลง แอ นธีม เพลงร็อคเพลงบลูส์ และเพลงโซล รวมถึงเพลงอินดี้ เพลงแนวอื่นๆ เช่นเพลงแร็ป เพลง พื้นบ้าน ได้แก่ เพลงบัลลาด เพลงกล่อมเด็กเพลงรัก เพลงไว้อาลัย เพลงเต้นรำเพลงงานเพลงพิธีกรรมและอื่นๆ อีกมากมาย

เพลงกีฬาเป็นเพลงพื้นบ้านที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการล่าสุนัขจิ้งจอกการแข่งม้าการพนันและการพักผ่อนหย่อนใจอื่นๆ

แม้ว่าเพลงเกี่ยวกับนักมวยและม้าแข่งที่ประสบความสำเร็จจะเป็นที่นิยมในศตวรรษที่ 19 แต่ในปัจจุบันมีเพียงไม่กี่เพลงที่ร้องโดยนักร้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การล่าสุนัขจิ้งจอกถือเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องทางการเมืองเพลงที่มีชื่อเสียงที่สุดเกี่ยวกับนักล่าสุนัขจิ้งจอกคือ " D'ye ken John Peel " ซึ่งรวมอยู่ในThe National Song Bookในปี 1906 และปัจจุบันมักได้ยินเป็นเพลงเดินแถวAL Lloydบันทึก EP สองเพลงบัลลาดเกี่ยวกับกีฬา ได้แก่ "Bold Sportsmen All" (1958) และ "Gamblers and Sporting Blades (Songs of the Ring and the Racecourse)" (1962) High Level Rantersและ Martin Wyndham-Read บันทึกอัลบั้มชื่อ "English Sporting Ballads" ในปี 1977 The Prospect Before Us (1976) โดยThe Albion Dance Bandมีเพลงล่าสัตว์ที่ไม่ค่อยได้ยินสองเพลง

คำว่าเพลงลูทนั้นหมายถึงรูปแบบดนตรีตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 16 ถึงต้นศตวรรษที่ 17 ยุคเรอเนสซองส์ตอนปลายถึงยุคบาโรกตอนต้น ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในอังกฤษและฝรั่งเศส เพลงลูทมักจะอยู่ในรูปแบบสโตรฟิกหรือบทซ้ำที่มีเนื้อสัมผัสแบบโฮโมโฟนิก บทเพลงนั้นเขียนขึ้นสำหรับเสียงเดี่ยวพร้อมเครื่องดนตรีประกอบ ซึ่งโดยปกติแล้วจะเป็นลูท ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเครื่องดนตรีประกอบประเภทอื่นๆ เช่น เบสไวโอลหรือเครื่องสายอื่นๆ และอาจถูกเขียนขึ้นสำหรับเสียงอื่นๆ ก็ได้ บทเพลงอาจเล่นเดี่ยวหรือกับเครื่องดนตรีกลุ่มเล็กๆ

เพลงครึ่งเพลง ครึ่งเพลง หรือครึ่งเพลง เป็นรูปแบบหนึ่งของดนตรีประสานเสียงที่ประกอบด้วย เพลง ฆราวาส (ไม่ใช่เพลงของคริสตจักร) ที่เขียนหรือเรียบเรียงสำหรับร้องหลาย ๆ ท่อนเพลงครึ่งมักจะร้องโดย คณะนักร้องประสานเสียง SATBแต่บางครั้งก็ร้องโดยวงดนตรีชายล้วนหรือหญิงล้วน^[5]

เพลงที่มี จังหวะเร็วปานกลางถึงเร็วมากโดยมีรูปแบบจังหวะที่ต่อเนื่องกันอย่างรวดเร็ว โดยแต่ละพยางค์ของเนื้อเพลงจะสัมพันธ์กับโน้ตหนึ่งตัว เพลงที่มีจังหวะเร็วเป็นเพลงหลักของโอเปร่าแนวตลกโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ของ กิลเบิร์ตและซัลลิแวนแต่ยังใช้ในละครเพลงและที่อื่นๆ อีก ด้วย ^[6]

วิกิคำคมมีคำคมที่เกี่ยวข้องกับเพลง

วิกิซอร์สมีข้อความต้นฉบับที่เกี่ยวข้องกับบทความนี้:

เพลง

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับเพลง

• อากาศ (ดนตรี)
• เพลงสัตว์
  • เสียงร้องของนก
  • เพลงปลาวาฬ
  • ซูมิวสิคอโลจี
• อาเรีย
• บทเพลงสรรเสริญ
• แคนตัส ฟิร์มัส
• บทเพลงสรรเสริญ
• บรรเลงดนตรี
• รายชื่อเพลง
• มาดริกัล (ดนตรี)
• บทกวีและบทเพลง
• โครงสร้างเพลง
• บทกวีขับร้อง
• เพลงประกอบ
• ดนตรีร้อง

• Gosse, Edmund William ; Gadow, Hans Friedrich (1911). "Song"  . Encyclopædia Britannica . Vol. 25 (พิมพ์ครั้งที่ 11). หน้า 400–414.
• Marcello Sorce Keller (1984), "ปัญหาการจำแนกประเภทในการวิจัยเพลงพื้นบ้าน: ประวัติศาสตร์โดยย่อ" Folklore XCV, ฉบับที่ 1, 100–104
• Jean Nicolas De Surmont (2017) จากบทกวีเสียงสู่เพลง สู่ทฤษฎีของวัตถุในเพลงมีคำนำโดย Geoff Stahl เมืองสตุตการ์ท ประเทศออสเตรีย
• Jean Nicolas De Surmont: จากบทกวีเสียงสู่บทเพลง สู่ทฤษฎีของวัตถุแห่งบทเพลง Tr. Anastasija Ropa พร้อมคำนำโดย Geoff Stahl สตุ๊ตการ์ท: Ibidem, 2017 ISBN 978383821072-8 . 175 หน้า