ซอนนี่ อาลี
| ซุนนี อาลี | |
|---|---|
| กษัตริย์แห่งซองไห | |
| รัชกาล | 1464 – 6 พฤศจิกายน 1492 |
| ผู้สืบทอด | ซุนนี บารู |
| ราชวงศ์ซุนนี | |
| รัชกาล | ค.ศ. 1464 – 1492 |
| รุ่นก่อน | ซุนนี สุไลมาน |
| ผู้สืบทอด | ซุนนี บารู |
| เสียชีวิตแล้ว | 1492 |
| พ่อ | ซอนนี่ มูฮัมหมัด ดาโอ[1] |
| ศาสนา | อิสลาม |
ซุนนีอาลีหรือที่รู้จักกันในชื่อซิอาลีซุนนีอาลีเบอร์ (เบอร์ หมายถึง "ผู้ยิ่งใหญ่") [2] ครองราชย์ตั้งแต่ประมาณปี ค.ศ. 1464 ถึง 1492 โดยเป็นผู้ปกครองลำดับที่ 15 ของราชวงศ์ซุนนีแห่งอาณาจักรซองไฮเขาเปลี่ยนรัฐที่ค่อนข้างเล็กนี้ให้กลายเป็นอาณาจักรโดยการพิชิตทิมบักตูมัสซินา สามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนเจอร์ตอนในและเจนเน
ชีวิตช่วงต้น
อาลีซุนนีเกิดเป็นบุตรชายของซอนนี มูฮัมหมัด ดาโอ ซึ่งปรากฏอยู่ในบัญชีรายชื่อกษัตริย์ของทาริก อัล-ซูดานและทาริก อัล-ฟัตตาชในฐานะผู้ปกครองซอนนีคนที่ 10 แม่ของเขามาจากฟารา ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ยังคงมีการนับถือศาสนาเพแกนอยู่มาก และอาลีเติบโตมาในสภาพแวดล้อมนี้ ในฐานะชาวซอนนี เขาได้รับการศึกษาด้านศาสนาอิสลาม แต่ปฏิบัติตามความเชื่อแบบผสมผสานที่ไม่ธรรมดา[1]
รัชกาล
เมื่อซุนนี อาลี ขึ้นครองราชย์ ซองไฮก็ควบคุม ลุ่ม แม่น้ำไนเจอร์ตั้งแต่เดนดีไปจนถึงเมมาการพิชิตครั้งสำคัญครั้งแรกของเขาคือเมืองโบราณทิมบักตูซึ่งถูกควบคุมโดยชาวทัวเร็กตั้งแต่การล่าถอยของมาลีเมื่อไม่กี่ทศวรรษก่อน ในปี ค.ศ. 1469 ชาวทิมบักตู-โคอิ อุมาร์ ได้ขอความคุ้มครองจากซองไฮ เขาดำเนินนโยบายปราบปรามนักวิชาการของทิมบักตูซึ่งเขาเห็นว่ามีความเกี่ยวข้องกับชาวทัวเร็ก [ 3]
อาลีซุนนีได้จัดกองเรืออันทรงพลังบนแม่น้ำไนเจอร์และในปี ค.ศ. 1473 ได้ใช้กองเรือนี้ในการปิดล้อมแม่น้ำเจนเนซึ่งแม่น้ำนี้ยอมแพ้หลังจากอดอาหารตาย เพื่อนำกองเรือของเขามาใช้ในการพยายามยึดครองเมืองวาลาตาเขาพยายามขุดคลองที่ห่างจากเมืองราสเอลมาหลายร้อยกิโลเมตรไปยังเมือง อย่างไรก็ตาม ในปี ค.ศ. 1483 เขาต้องล้มเลิกโครงการนี้เพื่อเอาชนะการรุกรานของชาวมอสซี [ 4] [5]
นโยบายภายในประเทศ
นอกจากศัตรูภายนอกแล้ว ซุนนี อาลี ยังทำสงครามต่อต้านชาวฟูลานีแห่งมัสซินาและชนเผ่าเร่ร่อนอื่นๆ ที่เข้ามาโจมตีภายในพรมแดนของเขา[6]เมืองหลวงหลักของเขาคือเกา แต่เขาตั้งฐานที่คูกิยา คาบารา และทินดีร์มาในช่วงเวลาต่างๆ ขึ้นอยู่กับว่าเขาทำสงครามที่ไหน[7]ซุนนี อาลีปกครองทั้งมุสลิมในเมืองและชาวชนบทที่ไม่ใช่มุสลิมในช่วงเวลาที่การอยู่ร่วมกันแบบดั้งเดิมของความเชื่อที่แตกต่างกันกำลังถูกท้าทาย การยึดมั่นในลัทธิวิญญาณ นิยมของชาวแอฟริกัน ในขณะที่ยังนับถือศาสนาอิสลาม ทำให้ผู้เขียนบางคนบรรยายว่าเขาเป็นมุสลิมทั้งภายนอกและในนาม[8]อย่างไรก็ตาม ศิลาจารึกที่ฝังศพจากคูกิยาทำให้เกิดข้อสงสัยเกี่ยวกับการวิพากษ์วิจารณ์ซุนนี อาลีของนักประวัติศาสตร์ เนื่องจากพวกเขากำลังเขียนในนามของอัสเกียสที่โค่นล้มราชวงศ์ซุนนี[9]
การตายและการสืบทอด
การเสียชีวิตของเขาในวันที่ 6 พฤศจิกายน 1492 เป็นเพียงการคาดเดา ตามTarikh al-Sudanอาลีจมน้ำเสียชีวิตขณะข้ามแม่น้ำไนเจอร์[8]ประเพณีปากเปล่าเชื่อว่าเขาถูกฆ่าโดยAskia Muhammad Tureลูกชาย ของน้องสาวของเขา [10]ลูกชายของ Sonni Ali ซึ่งเป็นชาวซุนนีบารูได้รับการประกาศให้เป็นกษัตริย์ของ Songhay ทันทีโดยผู้บัญชาการกองทัพ[1]แต่เขาถูกท้าทายโดย Askia เพราะ Baru ไม่ได้รับการมองว่าเป็นมุสลิมที่ซื่อสัตย์[11]ในที่สุด Askia ก็เอาชนะชาวซุนนีบารูและยึดอำนาจ
อ้างอิง
- ^ abc Levtzion 1977, หน้า 424.
- ^ วอล์กเกอร์, โรบิน (1999). จักรวรรดิซองไฮแห่งแอฟริกาตะวันตกใน 10 บทเรียนง่ายๆ: บทนำสู่ประวัติศาสตร์คนผิวสี เซียฟ มิลลาร์ เบอร์มิงแฮม: Concept Learning Ltd. ISBN 1-903181-00-3.OCLC 47678165 .
- ^ Levtzion 1977, หน้า 421.
- ^ Levtzion 1977, หน้า 425.
- ↑ เคน, อูมาร์ (2021) "La Formation du Royaume Jaalalo du Kingi par Tenghella". ในฤดูใบไม้ร่วง Mamadou; ฟอล โรกายะ; มาเน่, มามาดู (บรรณาธิการ). Bipolarisation du Senegal du XVIe - XVIIe siecle (ในภาษาฝรั่งเศส) ดาการ์: รุ่น HGS พี 54.
- ^ Levtzion 1977, หน้า 426.
- ↑ ฮันวิค, จอห์น โอ. (2003) "ทรงเฮ: เรียงความเชิงตีความ". Timbuktu และจักรวรรดิ Songhay: Tarikh al-Sudan ของ Al-Sadi จนถึงปี 1613 และเอกสารร่วมสมัยอื่นๆ ไลเดน: ยอดเยี่ยม พี xxxviii ไอเอสบีเอ็น 978-9004128224-
- ^ อับ ซาดี, อับดุล-เราะห์มาน อิบน์ อับดุลลาห์ (1999). ทิมบักตูและอาณาจักรซองเฮย์: หนังสือ Taʼrīkh al-Sūdān ของอัลซาดี ลงไปจนถึงปี 1613 และเอกสารร่วมสมัยอื่นๆ จอห์น โอ. ฮันวิก ไลเดน: บริลล์ISBN 90-04-11207-3.OCLC 40602667 .
- ^ Conrad, David (2005). "บทวิจารณ์จารึกอาหรับยุคกลางจากสาธารณรัฐมาลี: จารึก พงศาวดาร และประวัติศาสตร์ซองเฮย์-ตูอาเร็ก โดย PF de Moraes Farias" วารสารการศึกษาประวัติศาสตร์แอฟริกันระหว่างประเทศ 38 ( 1 ): 105–112. JSTOR 40036465 สืบค้นเมื่อ26 มีนาคม 2024
- ^ Lipschutz, Mark R. (1986). พจนานุกรมชีวประวัติประวัติศาสตร์แอฟริกา R. Kent Rasmussen (ฉบับที่ 2 ขยายและปรับปรุง) เบิร์กลีย์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียISBN 0-520-05179-3.OCLC 14069361 .
- ^ Ohaegbulam, Festus Ugboaja (1990). สู่ความเข้าใจประสบการณ์ของชาวแอฟริกันจากมุมมองทางประวัติศาสตร์และร่วมสมัย สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแห่งอเมริกาISBN 978-0-8191-7941-8-
แหล่งที่มา
- Levtzion, Nehemiah (1977). "5 - มัฆริบตะวันตกและซูดาน". ใน Oliver, Ronald (ed.). The Cambridge History of Africa Volume 3: From c.1050 to c.1600. Cambridge University Press. หน้า 331–462. ISBN 9781139054577. ดึงข้อมูลเมื่อ12 มีนาคม 2567 .
ลิงค์ภายนอก
- อาณาจักรแห่งซูดานในยุคกลาง - มหาวิทยาลัยเซเวียร์
- ตำนานแอฟริกันโบราณ
- จักรวรรดิแอฟริกันในยุคแรกและการเชื่อมโยงทั่วโลก
- มายธิงลิงก์