สเปนเซอร์ วอลโพล
สเปนเซอร์ วอลโพล | |
|---|---|
 | |
| ผู้ว่าราชการจังหวัดเกาะแมนคนที่ 10 | |
| ดำรงตำแหน่งระหว่าง ปี พ.ศ. 2425–2436 | |
| พระมหากษัตริย์ | วิกตอเรีย |
| ก่อนหน้าด้วย | ลอร์ดล็อค |
| ประสบความสำเร็จโดย | เซอร์ เวสต์ ริดจ์เวย์ |
| รายละเอียดส่วนตัว | |
| เกิด | สเปนเซอร์ วอลโพล ( 1839-02-06 )6 กุมภาพันธ์ 1839 |
| เสียชีวิตแล้ว | 7 กรกฎาคม 2450 (7 กรกฎาคม 1907)(อายุ 68 ปี) |
| สัญชาติ | อังกฤษ |
| คู่สมรส | แมเรียน เจน เมอร์เรย์ |
| เด็ก | ลูกชายหนึ่งคนและลูกสาวหนึ่งคน |
เซอร์ สเปนเซอร์ วอลโพล เคซีบีเอฟบีเอ (6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2382 – 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2450) เป็นนักประวัติศาสตร์และข้าราชการชาวอังกฤษ [1] [2]
พื้นหลัง
เขาสืบเชื้อสายมาจากนายกรัฐมนตรีคนแรกโดยพฤตินัยโรเบิร์ต วอลโพลผู้ฟื้นคืนพรรค Whigโดยสืบเชื้อสายมาจากพี่ชายคนหนึ่งของเขาบารอนวอลโพลแห่งวอลเทอร์ตัน คนที่ 1 สเปนเซอร์ โฮเรโช วอลโพล (1807–1898) พ่อของเขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย สามสมัย ในสมัยเอิร์ลแห่งดาร์บี้คนที่ 14เขาเป็นหลานชายของสเปนเซอร์ เพอร์ซิวัลนายกรัฐมนตรี พรรค อนุรักษ์นิยม ผ่านทาง แม่ ของเขา [1] พรรคการเมืองกระแสหลักเพียงพรรคเดียวในช่วงชีวิตของเขาที่กำลังก่อตัวเป็นพรรค เสรีนิยมและอนุรักษ์นิยมในเวลานั้นจึงมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเขาตั้งแต่แรกเกิด และสัญลักษณ์ของพรรคแต่ละพรรคก็ประกอบเป็นครึ่งหนึ่งของชื่อของเขา
อาชีพ
สเปนเซอร์ วอลโพลได้รับการศึกษาที่อีตันและตั้งแต่ปี 1858 ถึง 1867 เป็นเสมียนในสำนักงานสงครามจากนั้นจึงกลายเป็นผู้ตรวจสอบการประมง[1]ในปี 1867 เขาแต่งงานกับแมเรียน เจน เมอร์เรย์ พวกเขามีลูกชายหนึ่งคนและลูกสาวหนึ่งคน[3]ในปี 1882 เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นรองผู้ว่าการเกาะแมนและตั้งแต่ปี 1893 ถึง 1899 เขาเป็นเลขานุการของไปรษณีย์ในปี 1898 เขาได้รับ พระราชทาน บรรดาศักดิ์อัศวิน[1]
วอลโพลเป็นข้าราชการที่มีประสิทธิภาพสูงสุดและสนทนาได้ดีในชีวิตส่วนตัว เขาจึงเป็นนักประวัติศาสตร์ที่ตีพิมพ์ผลงานได้สำเร็จ ความสัมพันธ์ในครอบครัวทำให้เขามีความผูกพันกับการศึกษาเกี่ยวกับกิจการสาธารณะโดยธรรมชาติ และการผสมผสานนโยบายของพรรควิกและพรรคอนุรักษ์นิยมในอดีตและปัจจุบันได้ช่วยสร้างมุมมองที่มีเหตุผล รอบคอบ และสมดุลเกี่ยวกับบุคคลสำคัญทางการเมืองของอังกฤษ อย่างไรก็ตาม เขาเอนเอียงไปทางฝ่ายวิกหรือพรรคเสรีนิยม สายกลาง รวมถึงในงานเขียนของเขาด้วย ผลงานหลักของเขาคือHistory of England from 1815 (1878–1886) ซึ่งแบ่งเป็น 6 เล่ม และตีพิมพ์ต่อเนื่องมาจนถึงปี 1858 และตีพิมพ์ต่อเนื่องในHistory of Twenty-Five Years (4 เล่ม 1904) [1]
ผลงานตีพิมพ์อื่นๆ ของเขา ได้แก่ ชีวประวัติของสเปนเซอร์ เพอร์ซิวัล (พ.ศ. 2437) และลอร์ดจอห์น รัสเซลล์ (พ.ศ. 2432) รวมถึงหนังสือStudies in Biography (พ.ศ. 2449) อันทรงคุณค่า [1]
ชื่อของเขาได้รับการรำลึกถึงในWalpole Parkในเมือง Ealing ซึ่งเดิมเป็นพื้นที่บ้านของครอบครัวเขาที่Pitzhanger Manorซึ่งทั้งสองหลังได้ถูกซื้อโดย Ealing Council ในปี พ.ศ. 2442
บรรณานุกรม
- Walpole, Spencer. A History of England from the Conclusion of the Great War in 1815 (6 เล่ม Longmans, Green, and Company, 1878–86) ออนไลน์ฟรี; มีหนังสือ WorldCat อยู่ในห้องสมุด 434 แห่งทั่วโลก
- Walpole, Spencer. History of Twenty-Five Years (4 เล่ม 1904–1908) ครอบคลุมตั้งแต่ปี 1856–1880 ออนไลน์ฟรี มีหนังสืออยู่ในคลังของ WorldCat ในห้องสมุด 228 แห่งทั่วโลก
อ้างอิง
- ^ abcdef ประโยคก่อนหน้าประโยคใดประโยคหนึ่งหรือมากกว่านั้นรวมข้อความจากสิ่งพิมพ์ที่อยู่ในโดเมนสาธารณะ ในปัจจุบัน : Chisholm, Hugh , ed. (1911). "Walpole, Sir Spencer". Encyclopædia Britannica . Vol. 28 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 290.
- ^ "Walpole, Sir Spencer". Who's Who . Vol. 59. 1907. หน้า 1827–1828
- ^ แมทธิว, HCG "'Walpole, Sir Spencer (1839–1907)". Oxford Dictionary of National Biography (ฉบับออนไลน์) สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดdoi :10.1093/ref:odnb/36712 (ต้องสมัครสมาชิกหรือเป็นสมาชิกห้องสมุดสาธารณะของสหราชอาณาจักร)
ลิงค์ภายนอก
สื่อที่เกี่ยวข้องกับ Spencer Walpole ที่ Wikimedia Commons- ผลงานของหรือเกี่ยวกับสเปนเซอร์ วอลโพลที่วิกิซอร์ส
