การขว้างปาหินใส่ไอชา อิบราฮิม ดูฮูลอฟ
การประหารชีวิตเด็กหญิงชาวโซมาเลียต่อหน้าธารกำนัล
ไอชา อิบราฮิม ดูฮูลอฟ
ภาพหน้าจอ YouTubeอนุสรณ์ของ Aisha Ibrahim Duhulow
เกิดประมาณปี พ.ศ. 2537-2538
เสียชีวิตแล้ว27 ตุลาคม 2551 (อายุ 13 ปี)
คิสมาโยโซมาเลีย
สาเหตุการเสียชีวิตการประหารชีวิตโดยการขว้างด้วยหิน
สัญชาติโซมาเลีย

การขว้างปาหินใส่ไอชา อิบราฮิม ดูฮูโลว์เป็นการประหารชีวิตต่อหน้าธารกำนัลของ กลุ่มก่อการร้าย อัลชาบาบเมื่อวันที่ 27 ตุลาคม 2551 ในเมืองท่าทางตอนใต้ของคิสมาโยประเทศโซมาเลียพ่อและป้าของดูฮูโลว์ระบุว่าเธอเป็นเด็กหญิงอายุ 13 ปี และเธอถูกจับกุมและขว้างด้วยหินจนเสียชีวิตหลังจากพยายามแจ้งว่าเธอถูกข่มขืน รายงานเบื้องต้นระบุว่าดูฮูโลว์เป็นหญิงอายุ 23 ปีที่ถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานล่วงประเวณีอย่างไรก็ตาม เธอมีอายุต่ำกว่าเกณฑ์ที่จะสมรสได้ การประหารชีวิตเกิดขึ้นในสนามกีฬาสาธารณะซึ่งมีผู้คนประมาณ 1,000 คนเข้าร่วม โดยบางคนพยายามเข้าขัดขวางแต่ถูกกลุ่มก่อการร้ายยิงเสียชีวิต[1] [2] [3]

ตามรายงานของแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนลกลุ่มอัลชาบับได้แจ้งข้อกล่าวหาต่อดูฮูลอฟในข้อหาล่วงประเวณีอย่างเป็นทางการ[4]

พื้นหลัง

ในปี 1991 รัฐบาลของประธานาธิบดีโซมาเลียในขณะนั้นSiad Barreถูกโค่นล้มโดยกลุ่มติดอาวุธผสม[5] สหภาพศาลอิสลาม ( ICU) เข้าควบคุมครึ่งทางตอนใต้ของโซมาเลียในปี 2006 โดยบังคับใช้กฎหมายชารีอะห์[6]ในปี 2006 รัฐบาลกลางเฉพาะกาล (TFG) ซึ่งได้รับความช่วยเหลือจากกองทหารเอธิโอเปียสามารถยึดเมืองหลวงโมกาดิชู คืนได้ ซึ่งส่วนใหญ่ขับไล่ผู้นำของ ICU ออกนอกประเทศอัลชาบับซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนของกองกำลังติดอาวุธของ ICU อยู่ต่อในภายหลังเพื่อดำเนินการสงครามกองโจรกับ TFG และกองทัพเอธิโอเปีย[5] [6]ในปี 2008 กลุ่มนี้ถูกกำหนดให้เป็นองค์กรก่อการร้ายโดยสหรัฐอเมริกา ซึ่งได้ยิงขีปนาวุธโจมตีกลุ่มก่อการร้ายในช่วงต้นปี[7]พลเรือนในพื้นที่หลายพันคนถูกสังหารโดยกลุ่มก่อการร้ายในช่วงที่การก่อความไม่สงบ รุนแรงที่สุด ระหว่างเดือนธันวาคม พ.ศ. 2549 ถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2551 ในช่วงหลายเดือนก่อนที่จะมีการประหารชีวิตดูฮูลอฟ อัลชาบับได้เพิ่มความแข็งแกร่งขึ้น โดยสามารถยึดครองท่าเรือคิสมาโยปิดสนามบินนานาชาติเอเดนอัดเด ในโมกาดิชู และรื้อถอนสิ่งกีดขวางทางสนับสนุนรัฐบาลได้[5]

เหตุการณ์

Duhulow และครอบครัวของเธอได้ย้ายไปยังเมืองทางตอนใต้ของKismayoประเทศโซมาเลีย จากค่ายผู้ลี้ภัย Hagardeer ในDadaabประเทศเคนยา ในเดือนกรกฎาคม 2008 [8] [9]ตามที่ Muno Mohamed Osman หนึ่งในครูของเธอ ซึ่งได้สอน Duhulow มาเป็นเวลาไม่กี่เดือนและจำเธอได้ไม่ดีนัก เธอต้องดิ้นรนระหว่างเรียนและ "ดูไม่แข็งแรงทางจิตใจ[...] เธอมักจะมีปัญหากับนักเรียน ครู[...] เธอเป็นเพียงเด็ก" [9]สามเดือนหลังจากที่เธอมาถึง Kismayo มีรายงานว่า Duhulow ถูกข่มขืนโดยชายติดอาวุธสามคนในขณะที่เดินทางด้วยการเดินเท้าเพื่อไปเยี่ยมคุณยายของเธอที่โมกาดิชูในเดือนตุลาคม 2008 [8] [10]ป้าของเธอพาเธอไปที่สถานีตำรวจเพื่อรายงานเหตุการณ์ดังกล่าวต่อ กองกำลังติดอาวุธอิสลาม อัลชาบาบใน Kismayo ซึ่งควบคุมระบบศาลของเมืองในขณะนั้น พวกเขาถูกขอให้กลับไปที่สถานีตำรวจในอีกไม่กี่วันต่อมา โดยได้รับแจ้งว่าผู้ต้องสงสัยสองคนถูกจับกุม ต่อมากลุ่มกบฏจับกุมดูฮูโลว์ภายใต้ข้อกล่าวหาว่าเธอ "จีบ" ชายเหล่านั้นและล่วงประเวณี[10]จากนั้นเธอถูกตัดสินประหารชีวิตด้วยการขว้างปาหิน ศาลของกลุ่มก่อการร้ายยืนยันว่าดูฮูโลว์ยอมรับสารภาพผิด และเธอถูกขอให้พิจารณาคำสารภาพของเธอใหม่หลายครั้ง แต่เธอกลับยืนกรานว่าต้องการให้ใช้กฎหมายชารีอะห์และการลงโทษที่เกี่ยวข้อง[4]กลุ่มก่อการร้ายคนหนึ่งชื่อชีค ฮายาคาลาห์ กล่าวว่า "หลักฐานมาจากฝ่ายของเธอ และเธอได้ยืนยันอย่างเป็นทางการว่าเธอมีความผิด[...] เธอบอกกับเราว่าเธอพอใจกับการลงโทษภายใต้กฎหมายอิสลาม" [11]กลุ่มกบฏไม่ได้พยายามจับกุมผู้ต้องสงสัยที่โจมตีดูฮูโลว์[12]

การดำเนินการ

เมื่อวันที่ 27 ตุลาคม 2551 ในช่วงบ่าย กลุ่มก่อการร้ายหลายคนได้เคลื่อนย้าย Duhulow ไปยังสนามกีฬาสาธารณะในเมือง Kismayo ซึ่งมีผู้คนอยู่ประมาณ 1,000 คน[4] [12]มีรายงานว่าเธอต่อสู้กับกลุ่มก่อการร้ายและในจุดหนึ่งได้ตะโกนว่า "คุณต้องการอะไรจากฉัน[...] ฉันจะไม่ไป ฉันจะไม่ไป อย่าฆ่าฉัน" [4]ต่อมา กลุ่มก่อการร้ายสี่คนได้บังคับให้ Duhulow ลงไปในหลุมที่ขุดไว้ และฝังเธอจนถึงคอ[12]กลุ่มก่อการร้ายประมาณ 50 คนเข้าร่วมในการประหารชีวิตที่เกิดขึ้น โดยขว้างก้อนหินใส่ศีรษะของเธอ[13]ตามคำบอกเล่าของพยาน พยาบาลได้รับคำสั่งให้ตรวจสอบว่า Duhulow ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่[12] [14]หลังจากผ่านไปสิบนาที เธอถูกขุดออกจากหลุม และพยาบาลสองคนยืนยันว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ หลังจากนั้น Duhulow ก็ถูกใส่กลับเข้าไปในหลุมและการขว้างปาหินก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าพยานหลายคนในเหตุการณ์จะกลัวกลุ่มติดอาวุธมากเกินกว่าจะเข้าแทรกแซง แต่ผู้คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หลายคนก็พยายามช่วยเธอไว้ ผู้ก่อความไม่สงบตอบโต้ด้วยการยิงใส่พวกเขา ส่งผลให้เด็กชายวัย 8 ขวบเสียชีวิต[2] [12]ต่อมาโฆษกของกลุ่มอัลชาบับได้ออกมากล่าวขอโทษต่อเหตุการณ์ที่เด็กหญิงวัย 8 ขวบเสียชีวิต และให้คำมั่นว่ามือปืนจะถูกลงโทษ[2]

ผลกระทบ

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2551 นาดา อาลี จากองค์กรฮิวแมนไรท์วอตช์ (HWR) อ้างถึงดูฮูโลว์เป็นตัวอย่างของผู้หญิงในพื้นที่ตอนกลาง-ใต้ของโซมาเลีย ซึ่งในขณะนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของกลุ่มกบฏ และแทบไม่มีโอกาสได้รับบริการด้านการพิจารณาคดีอย่างเป็นธรรมและบริการด้านสุขภาพ เธอกล่าวว่า "การเสียชีวิตอย่างน่าสยดสยองของไอชาอาจทำให้เหยื่อข่มขืนไม่กล้าแจ้งความหรือแสวงหาความยุติธรรมจากกลุ่มกบฏอิสลาม" นอกจากนี้ อาลียังเรียกร้องให้คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติจัดตั้งคณะกรรมาธิการสอบสวนระหว่างประเทศเพื่อสอบสวนอาชญากรรมที่เลวร้ายที่สุดที่รายงานต่อพลเรือนในช่วงความขัดแย้ง[15]

เดบี กูดวิน นักข่าวของซีบีซี เขียนว่า "ไอชาได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของอันตรายจากลัทธิหัวรุนแรงต่อโลก" [9]เมื่อวันที่ 27 ตุลาคม 2010 กลุ่มแอมเนสตี้แห่งนิวคาสเซิลจัด "การบรรยายรำลึกประจำปีครั้งที่ 2" เพื่อรำลึกถึงวันครบรอบ 2 ปีการเสียชีวิตของดูฮูลอว์[16]ในปีเดียวกันนั้น รองศาสตราจารย์ซูซานน์ โชลท์ซ ได้อุทิศหนังสือของเธอSacred Witness: Rape in the Hebrew Bible (2010) ให้กับป้าทวดของเธอ เหยื่อการข่มขืนในคองโก และดูฮูลอว์ โดยกล่าวว่า "ฉันยกย่องไอชาและสิ่งที่เธอต้องอดทนในชีวิตวัยเยาว์ของเธอ" [17]

การตอบกลับ

อัลชาบับ

กองกำลังติดอาวุธอัลชาบับห้ามไม่ให้นักข่าวถ่ายภาพเหตุการณ์ขว้างปาหิน แต่กลับอนุญาตให้นักข่าวบันทึกเหตุการณ์ได้[1]ในตอนแรก กลุ่มก่อการร้ายรายงานว่าเหยื่อที่ถูกขว้างปาหินเป็นผู้หญิงที่สารภาพว่าเคยล่วงประเวณี พยานและนักข่าวท้องถิ่นคาดว่าเธออายุ 23 ปีจากลักษณะภายนอก[2] [14]ไม่กี่วันต่อมาแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนลรายงานว่าพ่อของดูฮูโลว์บอกพวกเขาว่าเธออายุเพียง 13 ปี ยังไม่ถึงเกณฑ์แต่งงาน และเธอถูกจับกุมและประหารชีวิตหลังจากพยายามแจ้งว่าเธอถูกข่มขืน[1] [14]ป้าของเธอซึ่งพาเธอไปหาตำรวจเพื่อแจ้งความเรื่องการถูกทำร้าย ย้ำคำกล่าวของพ่อเกี่ยวกับอายุของเธอ[10]นักรณรงค์สิทธิมนุษยชนในพื้นที่แจ้งต่อBBC News ในเวลาต่อมา ว่าเขาได้รับคำขู่ฆ่าจากอัลชาบับเนื่องจากถูกกล่าวหาว่าเผยแพร่ข้อมูลเท็จเกี่ยวกับเหตุการณ์ดังกล่าว อย่างไรก็ตาม เขาปฏิเสธว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับข่าวเผยแพร่ของแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล[1]

องค์กรระหว่างประเทศ

ปฏิกิริยาที่น่าสังเกตจากองค์กรระหว่างประเทศทันทีหลังจากเหตุการณ์ Duhulow ได้แก่:

  • เดวิด โคปแมน ผู้รณรงค์เพื่อโซมาเลียของแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนลกล่าวว่า "นี่ไม่ใช่ความยุติธรรม และไม่ใช่การประหารชีวิต เด็กคนนี้ต้องทนทุกข์ทรมานจากการเสียชีวิตอย่างน่าสยดสยองตามคำสั่งของกลุ่มต่อต้านติดอาวุธที่ควบคุมคิสมาโยอยู่ในขณะนี้ การสังหารครั้งนี้เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนอีกครั้งหนึ่งที่ผู้ก่อเหตุก่อขึ้นในความขัดแย้งในโซมาเลีย และแสดงให้เห็นอีกครั้งถึงความสำคัญของการดำเนินการระดับนานาชาติในการสืบสวนและบันทึกการละเมิดดังกล่าวผ่านคณะกรรมการสอบสวนระหว่างประเทศ" [2]
  • คริสเตียน บัลสเลฟ-โอเลเซน ผู้แทน องค์การยูนิเซฟประจำโซมาเลีย กล่าวตอบสนองต่อเหตุการณ์สังหารดังกล่าวว่า “นี่เป็นเหตุการณ์ที่น่าสลดใจและน่าสลดใจ เด็กคนหนึ่งตกเป็นเหยื่อถึงสองครั้ง ครั้งแรกคือผู้ก่อเหตุข่มขืน และครั้งที่สองคือผู้รับผิดชอบในการบังคับใช้กฎหมาย” [18]องค์การยูนิเซฟยังยกตัวอย่างเหตุการณ์ดังกล่าวว่าเป็นตัวอย่างของความเปราะบางที่ผู้หญิงในพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากความขัดแย้งในโซมาเลียต้องเผชิญในขณะนั้น
  • ราธิกา คูมาราสวามีรองเลขาธิการสหประชาชาติและผู้แทนพิเศษด้านเด็กและความขัดแย้งทางอาวุธ กล่าวว่า “เหตุการณ์ดังกล่าวเน้นย้ำถึงความรุนแรงต่อเด็กและสตรีในโซมาเลียที่รุนแรงยิ่งขึ้นจากความไร้กฎหมายที่เพิ่มมากขึ้น เป็นหน้าที่ของชุมชนระหว่างประเทศและหน่วยงานท้องถิ่นที่จะหยุดยั้งการละเมิดเหล่านี้และให้แน่ใจว่ามีการคุ้มครองเด็กที่ดีขึ้น ไม่ควรละเลยความพยายามใดๆ” [19]
  • แคมเปญโลกเพื่อยุติการสังหารและการขว้างปาหินผู้หญิงออกแถลงการณ์เรียกร้องให้ผู้คน "เขียนจดหมายถึงตัวแทนของโซมาเลีย สหภาพแอฟริกา และสำนักงานสิทธิมนุษยชนของสหประชาชาติต่างๆ เพื่อกระตุ้นให้พวกเขาดำเนินการโดยการสืบสวนคดีฆาตกรรมนี้ นำผู้ก่อเหตุเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม และประณามการกระทำของกลุ่มกบฏเหล่านี้" [20]

ปฏิกิริยาตอบสนองของท้องถิ่น

โมฮัมหมัด อับดุลลาฮี ผู้อำนวยการโครงการโซมาเลียคอมมูนิตี้ในสหราชอาณาจักร กล่าวว่าผู้อพยพชาวโซมาเลียจำนวนมากในสหราชอาณาจักรเห็นอกเห็นใจอัลชาบับในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและได้ส่งเงินให้กับพวกเขาแล้ว เขากล่าวต่อไปว่า “ที่นี่ในอังกฤษ พวกเขาไม่ได้เห็นความรุนแรงที่พวกเขากำลังยุยง หรือตระหนักว่าอัลชาบับมีนโยบายที่แข็งกร้าวมาก ผู้คนจำนวนมากรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินเรื่องเหตุการณ์ขว้างปาหิน และกล่าวว่าเหตุการณ์ดังกล่าวไม่ใช่เหตุการณ์ของศาสนาอิสลาม ในกรณีนั้น พวกเขาควรคิดให้ดีก่อนส่งเงิน” [7]

หนังสือพิมพ์แอฟริกันMaghrebiaรายงานว่าเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้เกิดความโกรธแค้นใน ภูมิภาค Maghrebทางตะวันตกเฉียงเหนือของแอฟริกา Bassima Hakkaoui สมาชิกรัฐสภาจากพรรค Justice and Development Party ของโมร็อกโก ให้ความเห็นว่า "โดยหลักการแล้ว รัฐมีกฎหมายที่ระบุว่าฝ่ายใดควรเป็นผู้ตัดสินคดี รวมถึงลักษณะของอาชญากรรมด้วย การลงโทษประหารชีวิตผู้หญิงที่ถูกข่มขืนถือเป็นสิ่งที่ขัดต่อหลักตรรกะ" Hamid Baalla นักการศึกษาด้านอิสลามเห็นด้วย โดยกล่าวว่า "คุณไม่สามารถบรรยายถึงคนที่กระทำการดังกล่าวว่าเป็นมุสลิมได้ คนเหล่านี้เป็นพวกหัวรุนแรงและสุดโต่ง" [21] Amina Bouayache ประธานองค์กรเพื่อสิทธิมนุษยชนโมร็อกโก อธิบายว่าเหตุการณ์ดังกล่าวเป็น "การกระทำที่ไร้มนุษยธรรมและป่าเถื่อน" และ Hind Mbarki นักรณรงค์ด้านสิทธิสตรีอธิบายว่าเป็น "การก่อการร้ายต่อชาวโซมาเลีย โดยเฉพาะผู้หญิง" [21]

การขว้างปาหินครั้งนี้ได้รับการประณามอย่างเท่าเทียมกันในตูนิเซียและแอลจีเรียซึ่งซาเกีย กาวาอู หัวหน้าสมาคมมูเนียเพื่อการคุ้มครองสตรีโสด กล่าวถึงสถานการณ์นี้ว่าเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้[21]ฮูซีน โมฮัมเหม็ด นักวิชาการมุสลิมกล่าวว่า "การล่วงประเวณีในกรณีของไอชาไม่ได้เกิดขึ้นโดยสมัครใจ เธอเป็นเหยื่อการข่มขืน เช่นเดียวกับกรณีของเด็กสาวและสตรีจำนวนมากในแอลจีเรียที่ถูกข่มขืนโดยกลุ่มหัวรุนแรง ดังนั้น การตัดสินประหารชีวิตเธอจึงไม่เกี่ยวข้องกับศาสนาอิสลาม" [21]คาดิญะ เชอริฟ ประธานสมาคมสตรีประชาธิปไตยแห่งตูนิเซียกล่าวว่า "เราประณามความรุนแรงต่อสตรีไม่ว่าด้วยเหตุผลหรือจุดประสงค์ใดก็ตาม โดยเฉพาะความรุนแรงที่ปฏิเสธสิทธิในการดำรงชีวิตของมนุษย์" [21]โซฟีเอน เบน ฮมิดา สมาชิกสันนิบาตเพื่อปกป้องสิทธิมนุษยชนแห่งตูนิเซีย กล่าวว่า “การกระทำนี้เกิดขึ้นโดยคนที่อยู่นอกประวัติศาสตร์ อันตรายไม่ได้อยู่ที่คนเหล่านั้น แต่อยู่ที่คนที่แค่ดูสิ่งที่พวกเขาทำโดยไม่เผชิญหน้ากับพวกเขาอย่างแข็งกร้าวและเด็ดขาด” [21]อิกบัล การ์บี ศาสตราจารย์ด้านชารีอะห์และหลักการทางศาสนาที่มหาวิทยาลัยเซทูนา เรียกเหตุการณ์นี้ว่า “การกระทำอันป่าเถื่อนที่สมควรได้รับการประณาม” [21]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ abcd "เหยื่อที่ถูกขว้างปาหิน 'ร้องขอความเมตตา'" BBC News . 4 พฤศจิกายน 2008 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 กันยายน 2013 . สืบค้นเมื่อ3 กันยายน 2013 .
  2. ^ abcde "Somalia: Girl stoned was a child of 13". Amnesty International . 31 ตุลาคม 2008. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-11-09 . สืบค้นเมื่อ2 กันยายน 2013 .
  3. ^ "เหยื่อข่มขืนถูกขว้างด้วยก้อนหินจนตาย". The Age . 4 พฤศจิกายน 2008 . สืบค้นเมื่อ6 กันยายน 2013 .
  4. ^ abcd "เหยื่อที่ถูกขว้างปาหิน 'ร้องขอความเมตตา'" BBC News . 4 พฤศจิกายน 2008 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-24 . สืบค้นเมื่อ2 กันยายน 2013 .
  5. ^ abc "Amnesty International Denounces Stoning Death of 13-Year-Old Somali Girl". Fox News . 2 พฤศจิกายน 2551. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 มิถุนายน 2556 . สืบค้นเมื่อ 4 กันยายน 2556 .
  6. ^ ab "นักรบโซมาลีขว้างหินใส่ 'เหยื่อข่มขืน'". Al-Jazeerah . 2 พฤศจิกายน 2008. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 มกราคม 2014. สืบค้นเมื่อ4 กันยายน 2013 .
  7. ^ โดย Freeman, Colin (8 พฤศจิกายน 2008). "Somali "Taliban" behind stonen of 13-year-old girl gets funds from Britain". The Daily Telegraph . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 กันยายน 2013. สืบค้นเมื่อ 5 กันยายน 2013 .
  8. ^ ab "เหยื่อข่มขืนถูกขว้างด้วยก้อนหินจนตายในโซมาเลีย มีอายุเพียง 13 ปี UN กล่าว" New York Times . 4 พฤศจิกายน 2008 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-10 . สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2013 .
  9. ^ abc Goodwin 2011, หน้า 139.
  10. ^ abc Benson & Stangroom 2009, หน้า 173.
  11. ^ "เด็กหญิงวัย 13 ปี ถูกขว้างด้วยก้อนหินจนเสียชีวิตในโซมาเลีย ขณะที่ผู้คนกว่า 1,000 คนเฝ้าดู ถูกตั้งข้อหาล่วงประเวณีหลังถูกข่มขืน" New York Daily News . 1 พฤศจิกายน 2008. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 กันยายน 2013 . สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2013 .
  12. ^ abcde Howden, Daniel (9 พฤศจิกายน 2008). "'อย่าฆ่าฉัน' เธอตะโกน จากนั้นพวกเขาก็ขว้างหินใส่เธอจนตาย". 7=The Independent . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 กันยายน 2013 . สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2013 .
  13. ^ Pollitt, Katha (9 มีนาคม 2010). "The Nation: US Ranks 31 In The Global Gender Gap". NPR . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 กันยายน 2013 . สืบค้นเมื่อ 6 กันยายน 2013 .
  14. ^ abc McGreal, Chris (2 พฤศจิกายน 2008). "เหยื่อข่มขืนชาวโซมาเลีย อายุ 13 ปี ถูกขว้างด้วยก้อนหินจนเสียชีวิต". The Guardian . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 กันยายน 2013. สืบค้นเมื่อ 3 กันยายน 2013 .
  15. ^ “แล้วผู้หญิงโซมาลีล่ะ?” องค์กร Human Rights Watch . 9 ธันวาคม 2551. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กันยายน 2556 . สืบค้นเมื่อ6 กันยายน 2556 .
  16. ^ Dickinson 2012, หน้า 131.
  17. ^ Scholz 2010, หน้า XII.
  18. ^ "Somalia: UNICEF speaks out against stoner death of 13-year - year rape victim". ศูนย์ข่าวสหประชาชาติ 4 พฤศจิกายน 2551 สืบค้นเมื่อ2 กันยายน 2556
  19. ^ "เหยื่อการขว้างปาหินชาวโซมาเลียเป็นเพียงเด็ก ไม่ใช่ผู้หญิงที่ล่วงประเวณี" Afrol . 7 พฤศจิกายน 2008 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-22 . สืบค้นเมื่อ 5 กันยายน 2013 .
  20. ^ Rodriguez, Julie (20 พฤศจิกายน 2008). "Somali Rape Victim Stoned Stoned, Disabled Women Face Greater Risk of Abuse". FNews Magazine . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04 . สืบค้นเมื่อ 3 กันยายน 2013 .
  21. ^ abcdefg Touahri, Sarah; Arfaoui, Jamel; Jameh, Said (7 พฤศจิกายน 2008). "ชาวมาเกร็บโกรธแค้นด้วยการขว้างปาหินใส่เด็กหญิงโซมาลีที่ถูกข่มขืน". Maghrebia . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 กรกฎาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ 5 กันยายน 2013 .

บรรณานุกรม

อ่านเพิ่มเติม

  • ฮาร์มอน, คริสโตเฟอร์; แพรตต์, แอนดรูว์; กอร์กา, เซบาสเตียน (2010). สู่กลยุทธ์อันยิ่งใหญ่ในการต่อต้านการก่อการร้าย. แม็กกรอว์ ฮิลล์ โปรเฟสชันแนล . หน้า 4 ISBN 978-0073527796-
  • Niose, David (2012). Nonbeliever Nation: The Rise of Secular Americans. แมคมิลแลนISBN 978-1137055286-
  • วุฒิสภาสหรัฐอเมริกา (2008) บันทึกการประชุมรัฐสภา เล่มที่ 154 ตอนที่ 18 สำนักพิมพ์รัฐบาล หน้า 24,357 ISBN 9780160732300-
  • Willems, Jan CM (2010). สิทธิเด็กและการพัฒนาของมนุษย์: ผู้อ่านหลายสาขาวิชา Intersentia หน้า 71–72 ISBN 978-9400000322-
สืบค้นจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=การขว้างปาหินใส่ไอชา อิบราฮิม ดูฮูโลว์&oldid=1222903107"