แบรนด์ ทอม ฟอร์ด
แบรนด์แฟชั่นหรูสัญชาติอิตาเลียน-อเมริกัน ก่อตั้งโดยทอม ฟอร์ด นักออกแบบแฟชั่นในปี 2548

ทอม ฟอร์ด เอสเอ
ทอม ฟอร์ด
ประเภทบริษัทบริษัทเอกชน ในเครือของบริษัท Estée Lauder ( Société Anonyme )
อุตสาหกรรมแฟชั่น
ก่อตั้ง2005 ; 19 ปีที่ผ่านมา ( 2548 )
ผู้ก่อตั้งทอม ฟอร์ด
สำนักงานใหญ่
เมืองนิวยอร์ก
บุคคลสำคัญ
สินค้า
  • เสื้อผ้าสำเร็จรูป
  • อุปกรณ์เครื่องหนัง
  • รองเท้า
  • เครื่องสำอาง
  • น้ำหอม
รายได้เพิ่มขึ้น654 ล้านเหรียญสหรัฐ (2021) [2]
เจ้าของ
เว็บไซต์ทอมฟอร์ดดอทคอม

Tom Ford SA (เขียนเป็นTOM FORD ) เป็นแบรนด์แฟชั่นหรู สัญชาติอเมริกัน ก่อตั้งโดยTom Ford นักออกแบบชื่อดัง ในปี 2005 ผลิตภัณฑ์ของบริษัทมีทั้งเสื้อผ้าสำเร็จรูปและสั่งตัดรวมไปถึงรองเท้า เครื่องประดับ กระเป๋าถือ และน้ำหอม[3]

บริษัทนี้เคยเป็นของ Tom Ford จนถึงปี 2023 เมื่อเขาทำการขายเสร็จสิ้น ปัจจุบันแบรนด์ Tom Ford เป็นของThe Estée Lauder Companiesในขณะที่ธุรกิจแฟชั่นเป็นของErmenegildo Zegna Groupผ่าน Tom Ford International

ประวัติศาสตร์

ทอม ฟอร์ดผู้ก่อตั้งแบรนด์และอดีตผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์

Tom Ford ลาออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์ที่Gucciในปี 2004 [4]และก่อตั้งแบรนด์ที่มีชื่อเดียวกันในเดือนเมษายน 2005 [5]แนวคิดแบรนด์ค้าปลีกของ Tom Ford ซึ่งได้รับการขนานนามว่าเป็นแบรนด์หรูแห่งแรกของศตวรรษที่ 21 เริ่มต้นขึ้นในปี 2004 โดยเป็นความร่วมมือระหว่าง Ford และDomenico de Sole ซึ่งเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจของเขา ด้วยการเปิดตัวไลน์เครื่องสำอาง[6]ในปีเดียวกันนั้น Ford ได้ประกาศความร่วมมือกับ Marcolin Group เพื่อผลิตและจำหน่ายกรอบแว่นและแว่นกันแดด ในปี 2005 เขาได้เปิดตัวเครื่องสำอางคอลเลกชั่น Tom Ford Estée Lauder [7] [8]

tomford.com เปิดตัวในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2549 โดยในช่วงแรกมีเพียงคำอธิบายผลิตภัณฑ์ของแบรนด์เท่านั้น และต่อมาได้ขยายเป็นร้านค้าออนไลน์[9]

ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2550 บูติกเรือธงของ Tom Ford แห่งแรกที่เป็นเจ้าของโดยตรงได้เปิดทำการที่ 845 Madison Avenue ในนิวยอร์กซิตี้

ในเดือนกันยายน 2010 ฟอร์ดเปิดตัวคอลเลกชันเสื้อผ้าสำเร็จรูปสำหรับผู้หญิงของแบรนด์ของเขาที่ร้านของเขาที่เมดิสันอเวนิว งานนี้มีทั้งนางแบบชื่อดังอย่างบียอนเซ่จูลีแอนน์ มัวร์ ลอเรน ฮัตตันแดฟนี กินเนสและริต้า วิลสันเข้า ร่วมงานด้วย

ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2558 บ้านได้เปิดบูติกเรือธงในไมอามีในย่านการออกแบบ ของเมือง นั้น[10] ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2560 บ้านได้เปิดร้านเสริมสวยแห่งแรกในลอนดอน[11]

ณ ปี 2017 Tom Ford Beauty ซึ่งเป็นเจ้าของโดยEstée Lauderประเมินยอดขายไว้ที่ 1 พันล้านเหรียญสหรัฐ[11]ณ ปี 2020 [อัปเดต]Tom Ford เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของ Tom Ford International โดยถือหุ้นอยู่ 63.75% [6]

ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งมา แบรนด์นี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าใช้ผู้หญิงเปลือยในแคมเปญโฆษณาต่างๆ นักข่าวหลายคนยืนยันว่าโฆษณาดังกล่าวหยาบคาย เหยียดเพศ หรือทำให้ผู้หญิงเป็นวัตถุ โฆษณาชิ้นหนึ่งมีภาพผู้หญิงเปลือยถือขวดน้ำหอมไว้ระหว่างขา อีกชิ้นมีภาพผู้หญิงเปลือยรีดกางเกงของผู้ชายขณะที่เขากำลังอ่านหนังสือพิมพ์ โฆษณาอีกชิ้นหนึ่งถูกห้ามในอิตาลี[12] [13] [14] [15]

ฟอร์ดตอบโต้คำวิจารณ์ที่ว่าเขามองว่าผู้หญิงเป็นวัตถุ โดยระบุว่าเขาเป็น "ผู้มองผู้หญิงเป็นวัตถุอย่างเท่าเทียมกัน" และ "ยินดีที่จะมองผู้ชายเป็นวัตถุเช่นกัน" เขาโต้แย้งว่า "คุณไม่สามารถแสดงภาพเปลือยของผู้ชายในวัฒนธรรมของเราได้ในลักษณะเดียวกับที่คุณสามารถแสดงภาพเปลือยของผู้หญิงได้" และชี้ให้เห็นว่าเขาเคยโฆษณาภาพเปลือยของผู้ชายที่อีฟส์ แซ็งต์ โลร็องต์ซึ่งถูกถอดออกจากการจำหน่าย[16] [17]

ในปี 2014 แบรนด์ได้เปิดตัวผลิตภัณฑ์ที่เรียกว่า "สร้อยคอจี้รูปอวัยวะเพศชาย" ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวก่อให้เกิดการโต้เถียง โดยคริสเตียนกล่าวว่าผลิตภัณฑ์นี้ไม่เหมาะสมเนื่องจากจี้มีรูปร่างคล้ายกับไม้กางเขนหรือไม้กางเขนของคริสเตียน[18] [19]ฟอร์ดตอบว่า "ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นไม้กางเขน แต่มันเป็นอวัยวะเพศชาย" และ "ผู้คนอ่านสิ่งต่างๆ ตามที่พวกเขาต้องการ" [17]

รายละเอียดการก่อตั้งแบรนด์ดังกล่าวมีอยู่ในเอกสารประกอบปี 2021 ชื่อTom Ford 002ซึ่งเขียนร่วมกับนักข่าวแฟชั่น Bridget Foley หนังสือเล่มนี้จัดพิมพ์โดยRizzoli International Publications

ขายให้กับบริษัท Estée Lauder

เมื่อวันที่ 28 เมษายน 2023 บริษัท Estée Lauder Companies (ELC) ได้ประกาศว่าได้เสร็จสิ้นการซื้อแบรนด์ Tom Ford ในราคา 2.8 พันล้านดอลลาร์[20]การขายดังกล่าวได้รับการประกาศครั้งแรกในเดือนพฤศจิกายน 2022 [21]

ภายใต้ส่วนหนึ่งของการขายZegna Groupได้เข้าควบคุม Tom Ford International ซึ่งเป็นเจ้าของและดำเนินธุรกิจแฟชั่นอย่างเต็มรูปแบบ ข้อตกลงดังกล่าวรวมถึงข้อตกลงการอนุญาตสิทธิ์และความร่วมมือระยะยาวเป็นเวลาขั้นต่ำ 20 ปีพร้อมการต่ออายุอัตโนมัติ 10 ปีภายใต้เงื่อนไขประสิทธิภาพขั้นต่ำบางประการ[22]

ก่อนหน้านี้ Tom Ford ได้อนุญาตให้ใช้ชื่อและการสร้างแบรนด์แก่ ELC สำหรับ Tom Ford Beauty (TFB) ซึ่งจำหน่ายเครื่องสำอางและน้ำหอม และแก่ Marcolin Group สำหรับแว่นตา โดยทั้ง TFB และ Tom Ford Perfums เป็นชื่อที่ Estée Lauder ใช้มาตั้งแต่ปี 2549 [23] [24]ภายใต้ ELC เสื้อผ้าสำเร็จรูปสำหรับผู้ชายและผู้หญิงได้รับอนุญาตให้แก่Zegnaซึ่งก่อนหน้านี้ถือใบอนุญาตสำหรับเสื้อผ้าบุรุษ[25]

ในวันที่ 28 เมษายน 2023 นักออกแบบPeter Hawkingsได้เข้ามาดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์ต่อจาก Ford [1]คอลเลกชันแรกของ Hawking เปิดตัวเมื่อวันที่ 21 กันยายนที่งาน Milan Fashion Week

ไฮเดอร์ อัคเคอร์มันน์ได้รับการประกาศให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์คนใหม่ในเดือนกันยายน 2024 หลังจากการลาออกของฮอว์คิง[26]คอลเลกชันแรกของเขาจะวางจำหน่ายในเดือนมีนาคม 2025

ทอม ฟอร์ด บิวตี้

กล้วยไม้ดำ (2006)

Black Orchid เป็นน้ำหอมกลิ่นแรกที่จำหน่ายภายใต้แบรนด์ Tom Ford Beauty [27]ในระหว่างดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์ของYves Saint Laurentฟอร์ดได้พัฒนากล้วยไม้สีดำหายากให้เป็นดอกไม้ประจำแบรนด์ชนิดใหม่[28]สารสกัดจากดอกไม้ถูกนำมาใช้ในการผลิตน้ำหอม ครีมบำรุงผิว และสบู่อาบน้ำ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของไลน์ Nu ของ YSL [29] [30] [31]ก่อนที่จะเปิดตัว Black Orchid ฟอร์ดเคยร่วมงานกับEstée Lauderโดยเซ็นสัญญาในเดือนเมษายน พ.ศ. 2548 และเปิดตัว Youth Dew Amber Nude ในฤดูใบไม้ร่วงปีถัดมา และ Azure ในฤดูใบไม้ผลิปี พ.ศ. 2549 [32]

ในวันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2006 หลังจากที่ได้ก่อตั้งแบรนด์ Black Orchid ขึ้นแล้ว ชื่อน้ำหอมใหม่ของ Ford ร่วมกับ Estée Lauder Companies ก็ได้รับการเปิดเผยต่อสาธารณะ[33] Women's Wear Dailyอธิบายว่าเป็น "น้ำหอมสำหรับผู้หญิง...เต็มไปด้วยความประหลาดใจ" และมีแผนเปิดตัวในเดือนพฤศจิกายนปีถัดมา โดยจะ "เหนือกว่าพารามิเตอร์ของการเปิดตัวน้ำหอมทั่วไป" [34] Black Orchid by Tom Ford Beauty ตามชื่ออย่างเป็นทางการและผลิตโดย Esteé Lauder Companies ได้เปิดตัวในที่สุดเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน[35]เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม Ford ได้จัดการประชุมแบบตัวต่อตัวกับบรรณาธิการจากสิ่งพิมพ์ด้านแฟชั่นชั้นนำ โดยเขาได้นำเสนอน้ำหอมซึ่งได้รับการอธิบายว่าเป็น "เสาหลักของสิ่งที่จะกลายเป็นกองเรือของ Ford ในด้านน้ำหอมและเครื่องสำอาง" [36]

Julia Restoin RoitfeldลูกสาวของCarine Roitfeld ซึ่งขณะนั้น ดำรงตำแหน่งบรรณาธิการบริหารของVogue Parisได้รับเลือกให้เป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์สำหรับน้ำหอมรุ่นนี้ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2549 ก่อนที่จะออกวางจำหน่าย[37] [38]ฟอร์ดได้บรรยายถึง Roitfeld รุ่นน้องว่า "เป็นความงามสำหรับฉันอย่างแท้จริง" [39]ต่อมาในเดือนนั้น มีการประกาศว่า Black Orchid จะวางจำหน่ายในร้านค้าเฉพาะทางระดับไฮเอนด์บางแห่งในช่วงแรก และจะเพิ่มจำนวนเป็นไม่เกิน 300 แห่งภายในฤดูใบไม้ผลิปีถัดมา[40]ในเวลาเดียวกันนั้น ยังมีการวางแผนเปิดตัวน้ำหอมยูนิเซ็กซ์ 12 กลิ่นที่จะจำหน่ายโดยร้านน้ำหอมภายในร้านค้าปลีกที่จะเปิดเร็วๆ นี้ด้วย[32] [41]

Black Orchid มีรายงานว่าแคมเปญโฆษณาโลกมูลค่า 20 ล้านดอลลาร์ โดยมีการผลิตน้ำหอม 15 ล้านกลิ่น และมีแผนจะสร้างรายได้ 40 ล้านดอลลาร์ในปีแรก[32]โดยจำหน่ายได้ระหว่าง 90 ดอลลาร์[42] [43]ถึง 135 ดอลลาร์สำหรับน้ำหอมหนึ่งขวด[43] [44]และ 600 ดอลลาร์สำหรับน้ำหอม[45] William P. Lauderซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งประธานและซีอีโอของ Estée Lauder ได้บรรยายถึงน้ำหอมนี้ว่าเป็น "ศิลาฤกษ์แห่งวิสัยทัศน์ของนาย Ford ที่จะนำความหรูหราเข้ามาสู่โลกแห่งน้ำหอมมากยิ่งขึ้น" [46]โดยได้รับการพัฒนาโดยให้ผู้ปลูกสร้างดอกไม้ที่มีสีเข้มที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ จากนั้นจึงเติมเห็ดทรัฟเฟิลสีดำไม้ดอกบัวเบอร์กาม็อตและวานิลลาลง ไป [47]แม้ว่าจะเป็นน้ำหอมสำหรับผู้หญิง แต่ Ford ก็ได้บอกกับผู้บริหารของ Estée Lauder ว่าเขาอยากให้น้ำหอมมีกลิ่นเหมือน "เป้าผู้ชาย" [48] Ford ได้ติดตามหากล้วยไม้สีดำที่มีอยู่ 1 ใน 4 ต้นผ่านทางผู้เชี่ยวชาญด้านกล้วยไม้ชาวสวิสและผู้ปลูก ใน ซานตาบาร์บารา[49]แม้ว่าจะมีรายงานว่ากล้วยไม้ที่ใช้โดยเฉพาะคือกล้วยไม้สีเข้ม[50]ฟอร์ดเองก็ได้ระบุว่าเขาถือสิทธิบัตรสำหรับกล้วยไม้ชื่อ Tom Ford ซึ่งได้รับการพัฒนาขึ้นในฟลอริดา และเขาได้บรรยายไว้ว่า "[อาจจะ] ไม่ใช่สีดำสนิท แต่เป็นสีช็อกโกแลตเข้ม" [51]

Black Orchid เปิดตัวเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน 2006 ที่ร้านเรือธง Saks Fifth Avenue [52]โดยที่ Ford ได้มาแนะนำกลยุทธ์ต่างๆ ให้กับพนักงานขาย Saks เช่นเดียวกับ ร้าน Neiman MarcusและHolt Renfrewซึ่งมีจำนวนจำกัดเพียง 50 ร้าน เริ่มจำหน่ายน้ำหอมกลิ่นนี้ในวันอาทิตย์ที่ 5 พฤศจิกายน[42]ในคืนวันที่ 2 พฤศจิกายน งานปาร์ตี้หลังเปิดตัวจัดขึ้นที่Top of the Rockโดยมีคนดังอย่างDamon Dash , Margherita Missoni , Stavros Niarchos , Zac Posen , Julia Restoin-Roitfeld , Carine Roitfeld , Rachel Roy , Donatella Versace , Olivia WildeและRachel Zoeเข้าร่วมงาน[49] [53] [54]สำหรับงานนี้ มีการติดตั้งม่านสีดำที่สถานที่จัดงานและฉีดน้ำหอม[50]

เมื่อวางจำหน่ายHarper's Bazaarได้บรรยายว่าน้ำหอมนี้มี "กลิ่นที่เย้ายวนและหอมดอกไม้" [55] [44]เนื่องใน โอกาสครบรอบ 150 ปี ของ Burberryทางร้านจึงได้จำหน่าย Black Orchid Eau de Parfum ในขวดคริสตัลสีดำLalique รุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่น ในราคา 345 ปอนด์[56]ขวดและฝาขวดเป็นกระจกสีดำแบบมีร่อง และฉลากสีทองสลักลวดลายนั้นชวนให้นึกถึงขวดสีดำ เช่น ขวดที่ใช้ในขวด Narcisse Noir ของParfums Caron , Soir ของ Perugia, Dans La Nuit ของHouse of Worth [ 57]ขวดน้ำหอมนี้ถ่ายภาพโดยIrving Penn [ 49] ในขณะที่นิตยสาร British Vogue ฉบับ เดือนธันวาคม พ.ศ. 2549 มี หน้าพับ 5 หน้าซึ่งบรรยายถึงน้ำหอมนี้[58]ส่วน Restoin Roitfeld ก็ถ่ายภาพของเธอ "ในภาพถ่ายสไตล์ฮอลลีวูดแบบเก่า ที่เต็มไป ด้วยความหรูหรา ทาลิปสติกสีแดง ผมสีฝันๆ และดวงตาที่เย้ายวน" [50]

โรส พริก (2020)

น้ำหอม Rose Prick ได้รับแรงบันดาลใจจาก สวนกุหลาบส่วนตัวของ Ford ซึ่งทำจากดอกกุหลาบป่า เช่น Rose de Mai กุหลาบตุรกีและบัลแกเรีย รวมถึงองค์ประกอบอื่นๆ เช่นชีเพรพัทชูลีอินโดนีเซีย วานิลลา และถั่วทองก้า [ 59]เครื่องหมายการค้าน้ำหอมนี้ยื่นขอจดทะเบียนที่สำนักงานสิทธิบัตรและเครื่องหมายการค้าสหรัฐอเมริกาเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม 2019 และใช้ในเชิงพาณิชย์เป็นครั้งแรกเมื่อน้ำหอมออกวางจำหน่ายเมื่อวันที่ 29 กุมภาพันธ์ 2020 [60] Fabrizio Fredaซีอีโอของ Estée Lauder อธิบายว่า "[ผสมผสาน] กลิ่นกุหลาบทั้งหมดเข้ากับกลิ่นเครื่องเทศอ่อนๆ" [61]น้ำหอมที่แฝงด้วยกลิ่นของ "ดอกกุหลาบบัลแกเรียอันหายาก ดอกกุหลาบเดอไมพริกไทยเสฉวน ขมิ้นแพทชูลี่และทองก้า" [62]วางจำหน่ายในเดือนกุมภาพันธ์ 2020 [63]ในราคา 335 ดอลลาร์สหรัฐ[64] (480 ดอลลาร์ออสเตรเลีย[62] 218 ปอนด์[65] 245 ยูโร[59] 405 ดอลลาร์แคนาดา) [66]สำหรับน้ำหอมประเภท Eau De Parfum ขนาด 50 มล. [62]ในขณะที่ขวดขนาด 10 มล.ขายในราคา 64 ยูโร[67]และขวดขนาด 100 มล . ในราคา 325 ปอนด์[68]น้ำหอมถูกจัดเก็บ "ในขวดสีชมพูด้านทึบ [ flagona ] [พร้อม] ตราประทับโลหะสีดำด้าน" ซึ่งได้รับการอธิบายว่า "[มี] ลักษณะทางสถาปัตยกรรมที่สง่างามเหมือนกระดานหมากรุก " [69] Rose Prick ยังเป็นชื่อลิปสติกเซ็ตที่South China Morning Post บรรยายไว้ ว่า "ทาได้เรียบเนียนตั้งแต่กลางวันจนถึงกลางคืน" [70]เช่นเดียวกับเทียนหอมราคา $132 [71] (£98) [72] ที่มีชื่อเดียวกัน ซึ่งบรรยายไว้ว่ามี "กลิ่นดอกไม้เผ็ดร้อน" [71]

เมื่อวางจำหน่ายที่Holt Renfrewในแคนาดา Rose Prick ขายหมดภายในสองวัน[66] Daily Telegraphแนะนำน้ำหอมนี้ให้กับผู้ที่ไม่ค่อยชอบกลิ่นดอกไม้[73]และเรียกมันว่า "น้ำหอมที่ติดทนนานในตอนเย็น" [68]ในขณะที่Women's Wear Dailyเรียกมันว่าเป็นหนึ่งในน้ำหอมที่ดีที่สุด 10 อันดับแรกของปี 2020 [64]ในทางกลับกันGlobe and Mailวิจารณ์ว่าชื่อของมัน "ให้ความรู้สึกมากกว่ากลิ่น...สิ่งที่ยังคงอยู่คือกลิ่นธูปหอมแพทชูลี่อ่อนๆ" [66]

น้ำหอมอื่นๆ

ในปี 2007 คอลเลกชั่นน้ำหอม Private Blend ได้เปิดตัวโดย Tom Ford Beauty ซึ่งมีกลิ่นที่แปลกใหม่และมีคุณภาพเฉพาะกลุ่ม มากขึ้น ในราคาที่สูงกว่า Tom Ford กล่าวถึง Private Blend ว่าเป็น "ห้องทดลองกลิ่นส่วนตัว" ของเขาเอง[74]ในปี 2021 คอลเลกชั่น Private Blend ประกอบด้วยกลิ่น 23 กลิ่น สเปรย์ Eau de Parfum Lost Cherry ได้รับรางวัล Allure 2021 Best of Beauty Award

ในการแสดงรันเวย์คอลเลกชันฤดูใบไม้ผลิ/ฤดูร้อน 2018 ที่จัดขึ้นในเดือนกันยายน 2017 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของNew York Fashion Weekทอม ฟอร์ดได้รับความสนใจจากสื่อด้วยการเปิดตัวน้ำหอม Private Blend ใหม่ที่มีชื่อว่า "Fucking Fabulous" [75]ทอม ฟอร์ดเผชิญกับความไม่เต็มใจจากบริษัท Estée Lauder ในการตั้งชื่อน้ำหอม โดยฟอร์ดเองกล่าวว่า "ก่อนอื่นเลย พวกเขาไม่อยากเปิดตัวด้วยซ้ำ" และเขาต้องยืนกรานในชื่อนี้เพราะ "ฉันรู้ว่ามันจะฮิตถ้าใช้ชื่อนั้น" [76]

อ้างอิง

  1. ^ โดย Borrelli, Silvia Sciorilli (28 เมษายน 2023). "Tom Ford bows out from eponymous brand after multibillion takeover deal". Financial Times . สืบค้นเมื่อ30 เมษายน 2023 .
  2. ^ "Bio". www.owler.com . สืบค้นเมื่อ13 กุมภาพันธ์ 2021 .
  3. ^ เทย์เลอร์, มอลลี่ (22 เมษายน 2551). "ทอม ฟอร์ด". บริติช โว้ก . สืบค้นเมื่อ19 กุมภาพันธ์ 2564 .
  4. ^ Avins, Mimi (28 กุมภาพันธ์ 2006). "Tom Ford to launch his own label". Los Angeles Times . สืบค้นเมื่อ19 กุมภาพันธ์ 2021 .
  5. ^ Som, Ashok; Blanckaert, Christian (2015). The Road to Luxury: The Evolution, Markets, and Strategies of Luxury Brand Management. John Wiley & Sons . หน้า 320 ISBN 9780470830024– ผ่านทางGoogle Books
  6. ^ ab Cabigiosu, Anna (2020). การแปลงเป็นดิจิทัลในอุตสาหกรรมแฟชั่นหรูหรา: การสร้างแบรนด์เชิงกลยุทธ์สำหรับผู้บริโภครุ่นมิลเลนเนียลSpringer Nature . หน้า 121 ISBN 9783030488109– ผ่านทางGoogle Books
  7. ^ Beatty, Sally (6 เมษายน 2005). "Estee Lauder Courts Tom Ford To Revive Brand". The Wall Street Journal . สืบค้นเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2021 .
  8. ^ ซิงเกอร์, นาตาชา (5 พฤศจิกายน 2005). "Estée Lauder Makes a Play for Youth". The New York Times . สืบค้นเมื่อ14 กุมภาพันธ์ 2021 .
  9. ^ Verjee, Neelam (26 ตุลาคม 2549). "แบรนด์ Tom Ford เปิดตัวทางออนไลน์" . The Times . ISSN  0140-0460 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  10. ^ Miami staff (3 พฤศจิกายน 2015). "Tom Ford's Flagship Opens in Design District". Miami Herald . สืบค้นเมื่อ14 กุมภาพันธ์ 2021 .
  11. ^ โดย Strugatz, Rachel (17 พฤศจิกายน 2017). "Tom Ford Beauty: On Track to Hit $1 Billion , Opening First Store". Women's Wear Dailyสืบค้นเมื่อ14 กุมภาพันธ์ 2021
  12. ^ Wallis, David (4 มิถุนายน 2012). "หน้าอกแห่งการโฆษณา: จาก Hooters สู่ปกของ 'Time' กลยุทธ์นี้ขายได้หรือขับไล่?" Adweek .สืบค้นเมื่อ5 มีนาคม 2016
  13. ^ ออลวูด, เอ็มมา โฮป (13 พฤษภาคม 2558). "แฟชั่นกับการเซ็นเซอร์: ประวัติศาสตร์ของโฆษณาที่ถูกห้าม". Dazed . สืบค้นเมื่อ 5 มีนาคม 2559 .
  14. ^ Stampler, Laura (10 เมษายน 2012). "โฆษณาสมัยใหม่เหล่านี้มีความลำเอียง ทางเพศมากกว่าโฆษณาในยุค 'Mad Men' เสียอีก" Business Insiderสืบค้นเมื่อ5 มีนาคม 2016
  15. ^ "อิตาลีชูนิ้วกลางให้กับโฆษณาล่าสุดของ Tom Ford". Adweek . 25 เมษายน 2008 . สืบค้นเมื่อ5 มีนาคม 2016 .
  16. ^ Hughes, Sali (21 มีนาคม 2015). "Tom Ford: 'I'm an equal opportunity objectifier'". The Guardian . สืบค้นเมื่อ4 มีนาคม 2016 .
  17. ^ ab "Tom Ford's Penis Necklace Controversy | Tom Ford Interview". CNBC International. 24 กุมภาพันธ์ 2015. สืบค้นเมื่อ4 มีนาคม 2016 .
  18. ^ Tsjeng, Zing (15 ธันวาคม 2014). "Christians outrages by Tom Ford's cross-shaped penis necklace". Dazed . สืบค้นเมื่อ5 มีนาคม 2016 .
  19. ^ Sharkey, Linda (11 ธันวาคม 2014). "Tom Ford's 18 carat gold penis necklace is now on sale – just in time for Christmas". The Independent . สืบค้นเมื่อ 5 มีนาคม 2016 .
  20. ^ "The Estée Lauder Companies Completes Acquisition of the Tom Ford Brand". Business Wire . สืบค้นเมื่อ24 กรกฎาคม 2023 .
  21. ^ O'Kane, Caitlin (17 พฤศจิกายน 2022). "Tom Ford เพิ่งขายแบรนด์แฟชั่นของเขาให้กับ Estée Lauder นั่นอาจทำให้เขาเป็นมหาเศรษฐี". CBS News . สืบค้นเมื่อ30 เมษายน 2023 .
  22. ^ "Ermenegildo Zegna Group Completes Acquisition of Tom Ford International and Enters Into a Long-Term License Agreement With The Estée Lauder Companies for TOM FORD FASHION". www.businesswire.com . 28 เมษายน 2023 . สืบค้นเมื่อ 7 ธันวาคม 2023 .
  23. ^ Pauly, Alexandra (2 สิงหาคม 2022). "Estée Lauder Might Buy Tom Ford — Fashion, Fragrance, and All". Highsnobiety . สืบค้นเมื่อ3 กันยายน 2022 .
  24. ^ Olsen, Kerry (4 มีนาคม 2011). "Tom Ford Extends Eyewear Pact". Women's Wear Daily . สืบค้นเมื่อ 3 กันยายน 2022 .
  25. ^ "Ermenegildo Zegna Group to Enter a Long-Term License for Tom Ford Fashion With the Estée Lauder Companies". www.businesswire.com . 15 พฤศจิกายน 2022. สืบค้นเมื่อ7 กุมภาพันธ์ 2023 .
  26. ^ Borrelli-Persson, Laird (4 กันยายน 2024). "Tom Ford and Haider Ackermann: Where Their Visions Intersect". Vogue . สืบค้นเมื่อ6 กันยายน 2024 .
  27. ^ "การประชุมทางโทรศัพท์ผลประกอบการไตรมาสที่ 1 ปี 2550 ของบริษัท Estée Lauder Companies Inc. - ขั้นสุดท้าย" . Fair Disclosure Wire . 25 ตุลาคม 2549 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2564 .
  28. ^ Sherwood, James (11 กันยายน 2001). "How Gucci became hot property Yesterday, the fashion world witnessed the conclusion to a multibillion- dollar battle for control of Gucci. So what makes the label so desirable? James Sherwood reveals Gucci's not-so-secret Weapon" . The Independent . ISSN  0951-9467 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  29. ^ Bernadette, Morra (11 ตุลาคม 2001). "Toronto was couture removal site" . Toronto Star . ISSN  0319-0781 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  30. ^ Hybert, Jess (24 ตุลาคม 2001). "Retail Therapy" . Birmingham Post . ISSN  0963-7915 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  31. ^ Goldstein, Melissa Milrad (ตุลาคม 2001). "Something Nu" . Town & Country . Vol. 155, no. 5259. ISSN  0040-9952 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  32. ^ abc Naughton, Julie (28 กรกฎาคม 2549). "Ford's Fully Plate: Stores, Films and Building a Beauty Brand" . Women's Wear Daily . Vol. 192, no. 18. ISSN  0043-7581 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  33. ^ "Ache for Orchids" . New York Post . 27 กุมภาพันธ์ 2006. ISSN  1090-3321 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  34. ^ Nagel, Andrea; Prior, Molly; Naughton, Julie; McIntyre, Megan (16 มิถุนายน 2549). "What Lies Ahead: form the Surprising Alliance Between Sephora and JC Penney to the Heightened State of Activity in the Mass Market Hair Category, the Second Half of the Year is Shaping Up to be Action-Packed and Highly Anticipated. Here, an Insider's Guide to the Season's Most Significant Goings-On" . Women's Wear Daily . Vol. 191, no. 127. ISSN  0043-7581 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  35. ^ เอ็ดการ์, มิเชลล์ (30 มิถุนายน 2549). "The Fall Frangrance Roundup" . Women's Wear Daily . เล่มที่ 191, ฉบับที่ 139. ISSN  0043-7581 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  36. ^ "Fashion Scoops: Tom Weighs Anchor...Trans Europe Express...Paris Encore" . Women's Wear Daily . Vol. 192, no. 14. 24 กรกฎาคม 2006. ISSN  0043-7581 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2021 .
  37. ^ วอลเดน, เซเลีย (27 เมษายน 2549). "Ford's Choice" . เดอะเดลีเทเลกราฟ . ISSN  0307-1235 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  38. ^ อิซโซ คิม (27 กรกฎาคม 2544) "แม่คือคำในแฟชั่นโบนัสสำหรับเด็ก ลูกสาวคือเครื่องประดับแฟชั่น? เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อยีนด้านสไตล์ถ่ายทอดมาจากแม่" Toronto Star ISSN 0319-0781  สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest
  39. ^ Woolnough, Damien (28 กรกฎาคม 2006). "The Buzz" . The Australian . ISSN  1038-8761 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  40. ^ "Man in Black" . Women's Wear Daily . เล่มที่ 192, ฉบับที่ 18. 28 กันยายน 2006. ISSN  0043-7581 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  41. ^ Colavita, Courtney (25 ตุลาคม 2006). "Tom Ford Launches Website" . Women's Wear Daily . เล่มที่ 192, ฉบับที่ 87. ISSN  0043-7581 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  42. ^ โดย Born, Pete; Naughton, Julie (24 กันยายน 2021). "Tom Ford Launches Black Orchid" . Women's Wear Daily . ISSN  0043-7581 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  43. ^ ab Fine, Jenny B. (20 ตุลาคม 2549). "Black Magic". Women's Wear Daily . เล่มที่ 192, ฉบับที่ 83. ISSN  0043-7581 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2564 .
  44. ^ โดย Parnass, Alexandra. "ค้นหากลิ่นที่เหมาะกับสไตล์ของคุณ" . Harper's Bazaar . ฉบับที่ 3540. หน้า 198–202. ISSN  0017-7873 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  45. ^ Morago, Greg (19 พฤศจิกายน 2549). "ร่างกาย แฟชั่น และความงาม" . Hartford Courant . ISSN  1047-4153 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  46. ^ "การประชุมทางโทรศัพท์ผลประกอบการไตรมาสที่ 4 ปี 2549 ของบริษัท Estée Lauder Companies Inc. - ขั้นสุดท้าย" . Fair Disclosure Wire . 16 สิงหาคม 2549 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  47. ^ Horyn, Cathy (22 ตุลาคม 2006). "The Remix; Fragrances | New From Tom Ford". The New York Times . หน้า 22. ISSN  0362-4331. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 กันยายน 2021 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2021 .
  48. ^ Herz, Rachel Sarah (2011). "17.2 ประวัติย่อของน้ำหอม". ใน Gottfried, Jay A. (ed.). Neurobiology of Sensation and Reward. Boca Raton, Florida : CRC Press / Taylor & Francis . ISBN 978-1-4200-6726-2เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิมเมื่อวันที่ 25 กันยายน 2021 – ผ่านทางสถาบันสุขภาพแห่งชาติ
  49. ^ abc Menkes, Suzy (6 พฤศจิกายน 2006). "สิ่งมีชีวิตแห่งราตรี: Tom Ford เผยวิญญาณของเขา - Style & Design - International Herald Tribune". The New York Times . ISSN  1553-8095. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 กันยายน 2021 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2021 .
  50. ^ abc ซิงเกอร์, นาตาชา (9 พฤศจิกายน 2549). "Tom Ford Black Orchid Is Ready for Its Close-Up". The New York Times . ISSN  1553-8095. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 พฤษภาคม 2561 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2564 .
  51. ^ "The Transom" . The New York Observer . 13 พฤศจิกายน 2006. ISSN  1052-2948 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  52. ^ Lomrantz, Tracey; Takhtehchian, Bahar; DiLuna, Amy (2 พฤศจิกายน 2549). "Shop aholic. Your Guide to the City's Best Steals and Deals" . New York Daily News . OCLC  9541172 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  53. ^ Rush, George; Molloy, Joanna; Huguenin, Patrick; Kinon, Christina (6 พฤศจิกายน 2006). "Dis-chord as Guitarist Shuns & Support" . New York Daily News . OCLC  9541172 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  54. ^ Bravo, Richard; Badia, Alex (13 พฤศจิกายน 2006). "A Belgian Banquet: Barney's Ftes Raf Simons in Style" . Daily News Record . เล่มที่ 36, ฉบับที่ 46 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  55. ^ "Best Beauty" . Harper's Bazaar . ฉบับที่ 3540. พฤศจิกายน 2006. ISSN  0017-7873 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  56. ^ ลาซาโร, แคลร์ (4 พฤศจิกายน 2549). "หนังสือขายดี ข่าวจากร้านค้า และเคล็ดลับดีๆ สำหรับฤดูกาลหน้า" . The Times . ISSN  0140-0460 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  57. ^ McCormack, Derek (18 พฤศจิกายน 2549). "Make scents of the season" . National Post . ISSN  1486-8008 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  58. ^ Smith, Stephanie D.; Conti, Samantha (6 พฤศจิกายน 2549). "Memo Pad: Take Two...Grand Dame" . Women's Wear Daily . Vol. 192, no. 96. ISSN  0043-7581 . สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2564 – ผ่านทางProQuest .
  59. ^ ab "Cult Product" . Sunday Independent . 8 มีนาคม 2020. ISSN  0039-5218 . สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  60. ^ "USPTO ออกเครื่องหมายการค้า: Tom Ford Rose Prick" . Federal News Service . 26 พฤศจิกายน 2020 . สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  61. ^ "การประชุมผู้ถือหุ้นประจำปีของบริษัท Estee Lauder Inc - ครั้งสุดท้าย" . Fair Disclosure Wire . 10 พฤศจิกายน 2020 . สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  62. ^ abc "Cherish" . Australian Financial Review . 7 กุมภาพันธ์ 2020. ISSN  1444-9900 . สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  63. ^ Young, Sarah (6 กุมภาพันธ์ 2020). "20 ผลิตภัณฑ์ความงามใหม่ที่คุณต้องรู้ในเดือนนี้" . The Independent . ISSN  0951-9467 . สืบค้นเมื่อ 28 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  64. ^ ab Shatzman, Celia (11 สิงหาคม 2020). "The Best Fragrances of 2020". Women's Wear Daily . ISSN  0043-7581. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 กรกฎาคม 2021. สืบค้นเมื่อ 28 กันยายน 2021 .
  65. ^ Fetto, Funmi (23 กุมภาพันธ์ 2020). "Don't wait to festival season to a neon glow". The Guardian . ISSN  1756-3224. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 กันยายน 2020 . สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 .
  66. ^ abc Atkinson, Nathalie (17 กรกฎาคม 2020). "น้ำหอม 10 กลิ่นแห่งฤดูร้อนที่มอบกลิ่นหอมอันอบอุ่น". The Globe and Mail . ISSN  0319-0714. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 ธันวาคม 2020. สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 .
  67. ^ Walsh, Rachel Marie (9 กุมภาพันธ์ 2021). "Product Watch: ดอกกุหลาบเป็นตัวเลือกคลาสสิกสำหรับวันวาเลนไทน์ — นี่คือ 5 ตัวเลือกยอดนิยม" Irish Examiner . ISSN  1393-9564. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2021 . สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 .
  68. ^ โดย Hooper, Camila (23 ธันวาคม 2020). "ของขวัญความงามคริสต์มาสสุดหรูที่ดีที่สุดสำหรับปี 2020". The Daily Telegraph . ISSN  0307-1235. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 ธันวาคม 2020. สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 .
  69. ^ "Tom Ford" . Cyprus Mail . 29 มิถุนายน 2020 . สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  70. ^ Tsang, Jacqueline (15 ธันวาคม 2020). "ไอเดียของขวัญความงามคริสต์มาส: เครื่องสำอางสุดหรูจาก Christian Louboutin, Tom Ford, Guerlain และอีกมากมายวางจำหน่ายแล้วในฮ่องกง". South China Morning Post . ISSN  1563-9371. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 พฤษภาคม 2021. สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 .
  71. ^ โดย Belfiore, Emily (20 มกราคม 2021). "เทียนวันวาเลนไทน์ที่ดีที่สุด 16 อัน" Women's Wear Daily . ISSN  0043-7581. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 เมษายน 2021 . สืบค้นเมื่อ 28 กันยายน 2021 .
  72. ^ McFarland, Jane (7 กุมภาพันธ์ 2021). "Tickled pink: Romance is not dead (yet). Avoid the overpriced clichés and spread the love with the most stylish of Gifts" . The Sunday Times . ISSN  0956-1382 . สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 – ผ่านทางProQuest .
  73. ^ "9 ผลิตภัณฑ์เสริมความงามที่ดีที่สุดที่ควรซื้อในตอนนี้ ตามความเห็นของผู้เชี่ยวชาญของ The Telegraph". The Daily Telegraph . 28 กุมภาพันธ์ 2020. ISSN  0307-1235. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 กันยายน 2021 . สืบค้นเมื่อ28 กันยายน 2021 .
  74. ^ ""Private Blend คือห้องทดลองกลิ่นส่วนตัวของฉัน" PRIVATE BLEND | TOM FORD". YouTube . สืบค้นเมื่อ19 กุมภาพันธ์ 2021 .
  75. ^ Reed, Sam (1 กันยายน 2017). "Tom Ford's New Fragrance Is "F—ing Fabulous"". The Hollywood Reporter . สืบค้นเมื่อ19 กุมภาพันธ์ 2021 .
  76. ^ Darcella, Aria (24 ตุลาคม 2018). "Tom Ford's Perfume Almost Didn't Get Its Fabulous Name". The Daily Front Row . สืบค้นเมื่อ19 กุมภาพันธ์ 2021 .
  • เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tom_Ford_(แบรนด์)&oldid=1254477795"