คณะกรรมการการเงินวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา
คณะกรรมการการเงินวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา ( หรือเรียกอย่างเป็นทางการว่าคณะกรรมการการเงินวุฒิสภา ) เป็นคณะกรรมการถาวรของวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาคณะกรรมการมีหน้าที่ดูแลเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการจัดเก็บภาษีและมาตรการด้านรายได้อื่นๆ โดยทั่วไป และเรื่องที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินนอกประเทศ หนี้ที่ผูกมัดของสหรัฐอเมริกาศุลกากรเขตการจัดเก็บ และท่าเรือที่เข้าและออก การฝากเงิน ของรัฐ การแบ่งปันรายได้ ทั่วไป โปรแกรมสุขภาพภายใต้พระราชบัญญัติประกันสังคม (โดยเฉพาะMedicareและMedicaid ) และโปรแกรมสุขภาพที่ได้รับเงินสนับสนุนจากกองทุนภาษีหรือกองทุนทรัสต์เฉพาะ ประกันสังคมแห่งชาติข้อตกลงการค้าตอบแทนโควตาภาษีและการนำเข้าและเรื่องที่เกี่ยวข้อง และการขนส่งสินค้าที่ต้องเสียภาษี[1]ถือเป็นคณะกรรมการที่มีอำนาจมากที่สุดแห่งหนึ่งในรัฐสภา[2]
ประวัติศาสตร์
คณะกรรมการการเงินเป็นหนึ่งในคณะกรรมการชุดแรกที่จัดตั้งขึ้นในวุฒิสภา ก่อตั้งขึ้นครั้งแรกเมื่อวันที่ 11 ธันวาคม 1815 ในฐานะคณะกรรมการพิเศษและรู้จักกันในชื่อคณะกรรมการการเงินและสกุลเงินประจำชาติ [sic] ก่อตั้งขึ้นเพื่อบรรเทาปัญหาเศรษฐกิจที่เกิดจากสงครามในปี 1812 เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม 1816 วุฒิสภาได้จัดตั้งคณะกรรมการการเงินอย่างเป็นทางการเป็น คณะ กรรมการถาวรเดิมที คณะกรรมการมีอำนาจเหนือภาษีศุลกากร ภาษี การธนาคารและปัญหาสกุลเงินและการจัดสรร ภายใต้สิทธิอำนาจนี้ คณะกรรมการมีบทบาทสำคัญในหัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดในยุคนั้น รวมถึงปัญหาภาษีศุลกากรมากมายและสงครามธนาคาร[3]คณะกรรมการยังมีอิทธิพลในการก่อตั้งกระทรวงมหาดไทยในปี 1849 [4] ภายใต้การเป็นประธานของวิลเลียม พิตต์ เฟสเซนเดนคณะกรรมการมีบทบาทสำคัญในช่วงสงครามกลางเมืองการจัดสรรงบประมาณทั้งหมดสำหรับความพยายามในการทำสงคราม ตลอดจนการระดมทุนให้เพียงพอสำหรับการทำสงครามผ่านภาษีศุลกากรและภาษีเงินได้เป็นครั้งแรกของประเทศ นอกจากนี้ คณะกรรมการยังได้จัดทำพระราชบัญญัติเงินตราตามกฎหมาย พ.ศ. 2405 ซึ่งเป็นการพึ่งพาเงินกระดาษเป็นครั้งแรกของประเทศ[5]
ในปี พ.ศ. 2408 สภาผู้แทนราษฎรได้จัดตั้งคณะกรรมการจัดสรรงบประมาณเพื่อแบ่งเบาภาระของคณะกรรมการวิธีการและมาตรการต่างๆวุฒิสภาได้ปฏิบัติตามตัวอย่างนี้โดยจัดตั้งคณะกรรมการจัดสรรงบประมาณของวุฒิสภาในปี พ.ศ. 2410 [3]
แม้จะสูญเสียหน้าที่หลักอย่างหนึ่งไป คณะกรรมการก็ยังคงมีบทบาทสำคัญในประเด็นสำคัญของประเทศ คณะกรรมการเป็นศูนย์กลางของการอภิปรายเกี่ยวกับปัญหาเงินในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 การผ่านร่างพระราชบัญญัติBland–Allisonและพระราชบัญญัติ Sherman Silver Purchaseเป็นความพยายามที่จะแก้ไขความต้องการเงิน แม้ว่าในที่สุดปัญหาเรื่องเงินจะล้มเหลวในช่วงปลายศตวรรษก็ตาม[6] คณะกรรมการยังคงมีบทบาทในการอภิปรายเกี่ยวกับภาษีเงินได้ การยกเลิกภาษีเงินได้ในช่วงสงครามกลางเมืองในปี 1870 ในที่สุดก็ถูกหยิบยกขึ้นมาในปี 1894 ด้วยการผ่านกฎหมายภาษีเงินได้ฉบับใหม่ คำตัดสินของศาลฎีกาในคดีPollock v. Farmers' Loan & Trust Co. , 157 U.S. 429 (1895) ตัดสินว่าภาษีเงินได้ขัดต่อรัฐธรรมนูญ เนื่องจากไม่ได้อิงตามการแบ่งสรร การต่อสู้เพื่อภาษีเงินได้ในที่สุดก็มาถึงจุดสุดยอดด้วยพระราชบัญญัติภาษีศุลกากร Payne–Aldrichในปี 1909 ผู้นำวุฒิสภาหลายคนรวมถึงประธานNelson Aldrichได้อนุญาตให้มีการผ่านการแก้ไขรัฐธรรมนูญ สี่ปีต่อมาการแก้ไขรัฐธรรมนูญครั้งที่ 16ได้รับการให้สัตยาบันอย่างเป็นทางการ และในปี 1913 ภาษีเงินได้ในยามสงบครั้งแรกของประเทศก็ได้รับการสถาปนาขึ้น[7]
ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น คณะกรรมการสูญเสียอำนาจในการตัดสินปัญหาการธนาคารและสกุลเงินให้กับคณะกรรมการธนาคารและสกุลเงิน ที่เพิ่งจัดตั้งขึ้นใหม่ คณะกรรมการได้รับอำนาจในการตัดสินเรื่องสวัสดิการทหารผ่านศึกเมื่อผ่านพระราชบัญญัติประกันความเสี่ยงจากสงคราม พ.ศ. 2460 ได้สำเร็จ พระราชบัญญัติดังกล่าวเปลี่ยนเงินบำนาญจากเงินรางวัลเป็นสวัสดิการ และทำหน้าที่เป็นโครงการประกันชีวิตชุดแรกๆ ที่จัดตั้งขึ้นภายใต้รัฐบาลกลาง[3]
คณะกรรมการการเงินยังคงมีบทบาทสำคัญเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในชีวิตของทหารผ่านศึกของประเทศ คณะกรรมการช่วยรวบรวมระบบราชการของทหารผ่านศึกโดยปรับหน้าที่ความรับผิดชอบต่างๆ ให้กลายเป็นสำนักงานทหารผ่านศึก ซึ่งท้ายที่สุดจะกลายเป็นสำนักงานทหารผ่านศึก ในปี 1924 คณะกรรมการได้ผ่านร่างกฎหมายโบนัสซึ่งจ่ายค่าตอบแทนให้แก่ทหารผ่านศึกในสงครามโลกครั้งที่ 1 [8] สวัสดิการทหารผ่านศึกที่ปรับปรุงดีขึ้นนี้ได้รับความนิยมอย่างมากในปี 1944 ด้วยการผ่านร่างกฎหมายการปรับตัวของทหารผ่านศึกวุฒิสมาชิกเบนเน็ตต์ "แชมป์" คลาร์กซึ่งดำรงตำแหน่งประธานคณะอนุกรรมการทหารผ่านศึก ได้รับรองว่าร่างกฎหมายจะผ่านการพิจารณาของวุฒิสภาได้อย่างราบรื่น ร่างกฎหมายดังกล่าวไม่เพียงแต่ยุติข้อเรียกร้องตามปกติของทหารผ่านศึกที่กลับมาจากสงครามเกือบทุกครั้งที่สหรัฐฯ เข้าร่วมเท่านั้น แต่ยังให้สวัสดิการที่มากขึ้นกว่าที่ทหารผ่านศึกเคยได้รับมาก่อน ซึ่งรวมถึงเงินทุนสำหรับการศึกษาต่อเนื่อง เงินกู้ และประกันการว่างงาน[9]
กฎหมายของคณะกรรมการการเงินไม่ได้ถูกตอบรับดีเท่ากับร่างกฎหมาย GI ในช่วงเริ่มต้นของภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่คณะกรรมการได้ผ่านร่างกฎหมายภาษีศุลกากร Smoot–Hawleyร่างกฎหมายดังกล่าวทำให้ภาษีศุลกากรเพิ่มขึ้นอย่างมากและส่งผลเชิงลบต่อเศรษฐกิจของประเทศ ตามแนวทางเศรษฐกิจแบบดั้งเดิม สมาชิกของคณะกรรมการ รวมถึงประธานReed Smootรู้สึกว่าจำเป็นต้องปกป้องธุรกิจของอเมริกาเพื่อพยุงธุรกิจเหล่านี้ไว้ในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ ความพยายามดังกล่าวกลับไม่เป็นผลและสถานการณ์เศรษฐกิจก็เลวร้ายลง ร่างกฎหมายภาษีศุลกากร Smoot–Hawley ในที่สุดก็ถูกแทนที่ด้วยร่างกฎหมายภาษีศุลกากรแบบตอบแทนในปี 1934 ซึ่งให้อำนาจประธานาธิบดีในการเจรจาข้อตกลงการค้า ร่างกฎหมายนี้ไม่เพียงแต่กำหนดระบบนโยบายการค้าตามที่มีอยู่ในปัจจุบันเท่านั้น แต่ยังโอนนโยบายการค้าจากรัฐสภาไปยังประธานาธิบดีอย่างมีประสิทธิผลอีกด้วย[10]
คณะกรรมการยังมีบทบาทสำคัญในพระราชบัญญัติสำคัญสองฉบับที่จัดทำขึ้นภายใต้ข้อตกลงใหม่คณะกรรมการได้รับอำนาจเหนือพระราชบัญญัติการฟื้นฟูอุตสาหกรรมแห่งชาติเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงกฎหมายภาษีในร่างกฎหมาย ระบบราชการใหม่เป็นความพยายามของประธานาธิบดีแฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ในการกระตุ้นเศรษฐกิจและส่งเสริมการจ้างงานให้กับชาวอเมริกันที่ว่างงาน ขณะเดียวกันก็ควบคุมธุรกิจด้วย ในท้ายที่สุด การบริหารการฟื้นฟูแห่งชาติก็ล้มเหลวเนื่องจากสูญเสียการสนับสนุนจากประชาชน แต่พระราชบัญญัตินี้ทำหน้าที่เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับพระราชบัญญัติวากเนอร์และคณะกรรมการแรงงานแห่งชาติ[11]
กฎหมายประกันสังคมปี 1935 อาจเป็นกฎหมายฉบับใหญ่ที่สุดและยั่งยืนที่สุดที่คณะกรรมการการเงินกำหนดขึ้นในช่วงนโยบายนิวดีลคณะกรรมการได้รับอำนาจในการตัดสินคดีอีกครั้งเนื่องจากภาษีเงินเดือนที่บังคับใช้เพื่อจ่ายให้กับโครงการใหม่ กฎหมายดังกล่าวถือเป็นความพยายามครั้งแรกของรัฐบาลกลางในการให้สิทธิประโยชน์แก่ผู้สูงอายุและผู้ว่างงาน ส่งผลให้สวัสดิการทางเศรษฐกิจของผู้สูงอายุชาวอเมริกันจำนวนมากดีขึ้น[12]
ในปีพ.ศ. 2524 มติวุฒิสภากำหนดให้พิมพ์ประวัติของคณะกรรมาธิการการคลัง[3]
บทบาท
บทบาทของคณะกรรมการการเงินของวุฒิสภามีความคล้ายคลึงกับคณะกรรมการวิธีการและมาตรการของสภา ผู้แทนราษฎรมาก ข้อยกเว้นประการหนึ่งในแง่ของอำนาจคือ คณะกรรมการการเงินมีเขตอำนาจเหนือทั้ง Medicare และ Medicaid ในขณะที่คณะกรรมการวิธีการและมาตรการของสภาผู้แทนราษฎรมีเขตอำนาจเหนือ Medicare เท่านั้น ( คณะกรรมการพลังงานและพาณิชย์ของสภาผู้แทนราษฎรมีเขตอำนาจเหนือ Medicaid) ความแตกต่างอีกประการในแง่ของอำนาจคือมาตรการเพิ่มรายได้ทั้งหมดต้องมาจากสภาผู้แทนราษฎร ซึ่งทำให้คณะกรรมการวิธีการและมาตรการมีข้อได้เปรียบเล็กน้อยในการกำหนดนโยบายภาษี
นอกจากจะมีเขตอำนาจศาลเหนือกฎหมายแล้ว คณะกรรมการการเงินยังมีอำนาจในการกำกับดูแลอย่างกว้างขวาง โดยมีอำนาจในการสืบสวน ทบทวน และประเมินกฎหมายที่มีอยู่ รวมทั้งหน่วยงานที่บังคับใช้กฎหมายเหล่านั้น
เขตอำนาจศาล
ตามกฎ XXV ของวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา กฎหมาย ข้อความ คำร้อง หนังสือรำลึก และเรื่องอื่นๆ ทั้งหมดที่เสนอเกี่ยวกับหัวข้อต่อไปนี้จะส่งต่อไปยังคณะกรรมาธิการการเงินของวุฒิสภา:
- หนี้ผูกพันของสหรัฐอเมริกา ยกเว้นตามที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัติงบประมาณรัฐสภา พ.ศ. 2518
- ศุลกากร, เขตจัดเก็บ และท่าเรือเข้าและออก;
- การฝากเงินภาครัฐ;
- การแบ่งรายได้โดยทั่วไป;
- โครงการสุขภาพภายใต้พระราชบัญญัติประกันสังคมและโครงการสุขภาพที่ได้รับการสนับสนุนเงินทุนจากกองทุนภาษีหรือกองทุนทรัสต์เฉพาะ
- หลักประกันสังคมแห่งชาติ;
- ข้อตกลงทางการค้าแบบตอบแทน
- มาตรการรายได้โดยทั่วไป ยกเว้นตามที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัติงบประมาณรัฐสภา พ.ศ. 2518
- มาตรการด้านรายได้ที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินเกาะ
- ภาษีศุลกากรและโควตานำเข้าและเรื่องที่เกี่ยวข้อง; และ
- การขนส่งสินค้าที่ต้องเสียภาษี[1]
คณะกรรมาธิการการคลังของวุฒิสภา มีขอบเขตการทำงานที่กว้างขวางในด้านการเก็บภาษีการใช้จ่ายภาคบังคับการค้าระหว่างประเทศระบบประกันสังคมความช่วยเหลือชั่วคราวสำหรับครอบครัวที่มีความต้องการดอกเบี้ยหนี้สาธารณะและการเงินด้านการดูแลสุขภาพรวมถึงMedicare , Medicaidและโครงการประกันสุขภาพเด็กคณะกรรมาธิการการคลังของวุฒิสภาจึงถือได้ว่าเป็นคณะกรรมาธิการถาวรที่มีอิทธิพลมากที่สุดในทั้งสองสภาของรัฐสภา[13] [14] วุฒิสมาชิกจำนวนมากที่มีผลประโยชน์ในนโยบายที่แตก ต่างกันต้องการเป็นสมาชิกของคณะกรรมาธิการเนื่องจากมีบทบาทกว้างขวางในการกำหนดนโยบายทางการคลังภาษีการค้าสุขภาพและสังคม
สมาชิกรัฐสภาชุดที่ 118
| เสียงส่วนใหญ่[15] | ชนกลุ่มน้อย[16] |
|---|---|
|
|
อนุกรรมการ
| อนุกรรมการ[17] | เก้าอี้ | สมาชิกระดับชั้น |
|---|---|---|
| พลังงาน ทรัพยากรธรรมชาติ และโครงสร้างพื้นฐาน | เด็บบี้ สตาเบนอว์ (D-MI) | เจมส์ แลงก์ฟอร์ด (R-โอคลาโฮมา) |
| การค้าระหว่างประเทศ ศุลกากร และความสามารถในการแข่งขันระดับโลก | ทอม คาร์เปอร์ (ดี-ดีอี) | จอห์น คอร์นิน (R-TX) |
| การดูแลสุขภาพ | เบน คาร์ดิน (D-MD) | สตีฟ เดนส์ (R-MT) |
| ประกันสังคม เงินบำนาญ และนโยบายครอบครัว | เชอร์ร็อด บราวน์ (D-OH) | ทอม ทิลลิส (R-NC) |
| ภาษีและการกำกับดูแลของ IRS | ไมเคิล เบนเน็ตต์ (D-CO) | จอห์น ธูน (R-SD) |
| ความรับผิดชอบทางการเงินและการเติบโตทางเศรษฐกิจ | แม็กกี้ ฮัสแซน (D-NH) | ชัค แกรสลีย์ (R-IA) |
เก้าอี้
บัญชีรายชื่อคณะกรรมการประวัติศาสตร์
สภาคองเกรสชุดที่ 117
| ส่วนใหญ่ | ชนกลุ่มน้อย |
|---|---|
|
|
- คณะอนุกรรมการ
| อนุกรรมการ | เก้าอี้ | สมาชิกระดับชั้น |
|---|---|---|
| พลังงาน ทรัพยากรธรรมชาติ และโครงสร้างพื้นฐาน | เด็บบี้ สตาเบนอว์ (D-MI) | เจมส์ แลงก์ฟอร์ด (R-โอคลาโฮมา) |
| การค้าระหว่างประเทศ ศุลกากร และความสามารถในการแข่งขันระดับโลก | ทอม คาร์เปอร์ (ดี-ดีอี) | จอห์น คอร์นิน (R-TX) |
| การดูแลสุขภาพ | เบน คาร์ดิน (D-MD) | สตีฟ เดนส์ (R-MT) |
| ประกันสังคม เงินบำนาญ และนโยบายครอบครัว | เชอร์ร็อด บราวน์ (D-OH) | ทอม ทิลลิส (R-NC) |
| ภาษีและการกำกับดูแลของ IRS | ไมเคิล เบนเน็ตต์ (D-CO) | จอห์น ธูน (R-SD) |
| ความรับผิดชอบทางการเงินและการเติบโตทางเศรษฐกิจ | แม็กกี้ ฮัสแซน (D-NH) | ชัค แกรสลีย์ (R-IA) |
สภาคองเกรสชุดที่ 116
| ส่วนใหญ่ | ชนกลุ่มน้อย |
|---|---|
|
|
- คณะอนุกรรมการ
| อนุกรรมการ | เก้าอี้ | สมาชิกระดับชั้น |
|---|---|---|
| พลังงาน ทรัพยากรธรรมชาติ และโครงสร้างพื้นฐาน | ทิม สก็อตต์ (R-SC) | ไมเคิล เบนเน็ตต์ (D-CO) |
| ความรับผิดชอบทางการเงินและการเติบโตทางเศรษฐกิจ | บิล แคสซิดี้ (R-LA) | แม็กกี้ ฮัสแซน (D-NH) |
| การดูแลสุขภาพ | แพต ตูมีย์ (R-PA) | เด็บบี้ สตาเบนอว์ (D-MI) |
| การค้าระหว่างประเทศ ศุลกากร และความสามารถในการแข่งขันระดับโลก | จอห์น คอร์นิน (R-TX) | บ็อบ เคซีย์ จูเนียร์ (D-PA) |
| ภาษีและการกำกับดูแลของ IRS | จอห์น ธูน (R-SD) | มาร์ค วอร์เนอร์ (D-VA) |
| ประกันสังคม เงินบำนาญ และนโยบายครอบครัว | ร็อบ พอร์ตแมน (R-OH) | เชอร์ร็อด บราวน์ (D-OH) |
ที่มา[20]
สภาคองเกรสชุดที่ 115
| ส่วนใหญ่ | ชนกลุ่มน้อย |
|---|---|
|
|
อ้างอิง
- ^ ab "เขตอำนาจศาล". คณะกรรมการการเงินของวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา. 1887. สืบค้นเมื่อ31 พฤษภาคม 2019 .
บทความนี้รวมข้อความจากแหล่งนี้ซึ่งอยู่ในโดเมนสาธารณะ - ^ Faler, Brian (2 พฤศจิกายน 2014). "The rise of Ron Wyden". Politico . สืบค้นเมื่อ11 มิถุนายน 2023 .
- ^ abcd "ประวัติของคณะกรรมการการเงินวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา" สำนักพิมพ์รัฐบาล
- ^ Simms, Henry Harrison. ชีวิตของ Robert MT Hunter: การศึกษาด้านลัทธิการแบ่งแยกและการแยกตัว ริชมอนด์: William Byrd Press, 1935
- ^ Jellison, Charles A. Fessenden จาก Maine, วุฒิสมาชิกสงครามกลางเมือง. Syracuse: Syracuse University Press, 1962.
- ^ เชอร์แมน, จอห์น. ความทรงจำสี่สิบปีในสภา วุฒิสภา และคณะรัฐมนตรี: อัตชีวประวัติ 2 เล่ม 1895 พิมพ์ซ้ำ นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์กรีนวูด 1968
- ^ สตีเฟนสัน, นาธาเนียล ดับเบิลยู. เนลสัน ดับเบิลยู. อัลดริช: ผู้นำทางการเมืองอเมริกัน. 2473. พิมพ์ซ้ำ. นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์ Kennikat, 2514.
- ^ การให้สิทธิประโยชน์ของรัฐบาลกลางแก่ทหารผ่านศึก คณะกรรมาธิการสภาผู้แทนราษฎร พิมพ์ครั้งที่ 171 รัฐสภาชุดที่ 84 สมัยประชุมที่ 1 28 ธันวาคม 1955
- ^ เบนเน็ตต์, ไมเคิล. เมื่อความฝันเป็นจริง: ร่างกฎหมาย GI และการสร้างอเมริกาสมัยใหม่. วอชิงตัน: Potomac Books, Inc., 1999
- ^ Dobson, John. สองศตวรรษแห่งภาษีศุลกากร: ความเป็นมาและการเกิดขึ้นของคณะกรรมาธิการการค้าระหว่างประเทศของสหรัฐอเมริกา วอชิงตัน:สำนักงานพิมพ์ของรัฐบาลสหรัฐอเมริกา 2519
- ^ Ratner, Sidney. ภาษีและประชาธิปไตยในอเมริกา. Octagon Books, 1980.
- ^ สเวน, มาร์ธา เอช. แพต แฮร์ริสัน: ปีแห่งข้อตกลงใหม่ แจ็กสัน: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมิสซิสซิปปี้ 2521
- ^ “คณะกรรมการวุฒิสภาผู้ทรงอิทธิพลเชิญผู้บริหารบริษัทยาให้การเป็นพยาน” สำนักข่าวรอยเตอร์ 4 กุมภาพันธ์ 2019 – ผ่านทาง www.reuters.com
- ^ "คณะกรรมาธิการการคลังวุฒิสภา". GovTrack.us .
- ^ ส.ส. 30 (สภาคองเกรสชุดที่ 118)
- ^ ส.ส. 31 (รัฐสภาชุดที่ 118)
- ^ "Wyden, Crapo ประกาศการมอบหมายคณะอนุกรรมการการเงินของวุฒิสภา". คณะกรรมการการเงินของวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา . 9 กุมภาพันธ์ 2023. สืบค้นเมื่อ9 มีนาคม 2024 .
- ^ เป็นประธานการประชุมสมัยวิสามัญของรัฐสภาชุดที่ 29 การดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการเป็นเวลา 10 วันของเขาถือเป็นการดำรงตำแหน่งที่สั้นที่สุดเท่าที่มีการบันทึกไว้
- ^ มอร์ริลล์ดำรงตำแหน่งประธานยาวนานที่สุด โดยดำรงตำแหน่งมาเป็นเวลา 18 ปี ส่วนรัสเซลล์ ลองดำรงตำแหน่งประธานยาวนานที่สุด โดยดำรงตำแหน่งมาเป็นเวลา 16 ปี
- ^ "คณะกรรมการการเงินของวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา". www.finance.senate.gov . สืบค้นเมื่อ11 กุมภาพันธ์ 2017 .
ลิงค์ภายนอก
- เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ (เก็บถาวร)
- คณะกรรมการการเงินของ วุฒิสภากิจกรรมและรายงานกฎหมายCongress.gov
- ประวัติของคณะกรรมการการคลัง วุฒิสภาสหรัฐอเมริกา (pdf)ฉบับที่ 4 วอชิงตัน ดี.ซี.: สำนักพิมพ์รัฐบาล , 1981