ที่จอดรถหลายชั้น

ที่จอดรถหลายชั้น^{[1] [2]} ( ภาษาอังกฤษเครือจักรภพ ) หรือโรงจอดรถ ( ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน ) ^[1]เรียกอีกอย่างว่าอาคารจอดรถหลายชั้น [ ^3] โครงสร้างที่จอดรถลาน จอดรถ (ส่วนใหญ่เป็นของแคนาดา ) ทางลาดจอดรถชั้นจอดรถหรือที่จอดรถในร่มเป็นอาคารที่ออกแบบมาสำหรับจอดรถรถยนต์ มอเตอร์ไซค์ และจักรยาน ซึ่งที่จอดรถจะเกิดขึ้นในชั้นหรือระดับมากกว่าหนึ่งชั้น สิ่งอำนวยความสะดวกหลายชั้นแห่งแรกที่รู้จักสร้างขึ้นในลอนดอนในปี 1901 และที่จอดรถใต้ดินแห่งแรกสร้างขึ้นในบาร์เซโลนาในปี 1904 (ดูประวัติ) ^[1]คำว่าหลายชั้น (หรือหลายชั้น) แทบจะไม่เคยใช้ในสหรัฐอเมริกาเลย เพราะโครงสร้างที่จอดรถเกือบทั้งหมดมีชั้นจอดรถหลายชั้น โครงสร้างที่จอดรถอาจได้รับความร้อนหากปิดล้อม

การออกแบบโครงสร้างที่จอดรถอาจเพิ่มต้นทุนในการวางแผนพัฒนารูปแบบใหม่ได้มาก โดยในสหรัฐอเมริกา ต้นทุนอยู่ที่ประมาณ 28,000 ดอลลาร์ต่อพื้นที่ และ 56,000 ดอลลาร์ต่อพื้นที่ใต้ดิน (ไม่รวมค่าที่ดิน) และเมืองต่างๆ อาจกำหนดให้ต้องมีที่จอดรถสำหรับอาคารใหม่^[4]เมืองบางแห่ง เช่น ลอนดอน ได้ยกเลิกข้อกำหนดที่จอดรถขั้นต่ำที่บังคับใช้ก่อนหน้านี้^[5]ข้อกำหนดที่จอดรถขั้นต่ำเป็นลักษณะเด่นของกฎหมายผังเมืองและการแบ่งเขตสำหรับเทศบาลในสหรัฐอเมริกา (รัฐต่างๆ ไม่ได้กำหนดข้อกำหนดที่จอดรถ ในขณะที่เทศมณฑลและเมืองต่างๆ กำหนดได้) ^[6]

ที่จอดรถหลายชั้นแห่งแรกที่เป็นที่รู้จักเปิดให้บริการในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2444 โดยบริษัท City & Suburban Electric Carriage ที่ 6 Denman Street ใจกลางกรุงลอนดอน ลานจอดรถแห่งนี้มีพื้นที่จอดรถสำหรับรถยนต์ 100 คันในอาคาร 7 ชั้น รวมพื้นที่ทั้งหมด 19,000 ตารางฟุต บริษัทเดียวกันนี้ได้เปิดลานจอดรถแห่งที่สองในปีพ.ศ. 2445 โดยสามารถรองรับรถยนต์ได้ 230 คัน บริษัทมีความเชี่ยวชาญด้านการขาย การจัดเก็บ การดูแลรถ และการจัดส่งตามความต้องการของรถยนต์ไฟฟ้าที่สามารถวิ่งได้ประมาณ 40 ไมล์และมีความเร็วสูงสุด 20 ไมล์ต่อชั่วโมง

โรงจอดรถที่เก่าแก่ที่สุดในสหรัฐอเมริกาถูกสร้างขึ้นในปี 1918 สำหรับโรงแรม La Salle ที่ 215 West Washington Street ในย่าน West Loop ใจกลางเมืองชิคาโก รัฐอิลลินอยส์ ออกแบบโดย Holabird และ Roche ^[7]โรงแรม La Salle ถูกทำลายในปี 1976 แต่โครงสร้างที่จอดรถยังคงอยู่เนื่องจากได้รับการกำหนดให้เป็นสถานะสถานที่สำคัญเบื้องต้น^[8]และโครงสร้างอยู่ห่างจากโรงแรมไปหลายช่วงตึก ถูกทำลายในปี 2005 หลังจากไม่ได้รับสถานะสถานที่สำคัญจากเมืองชิคาโก^[9]ตึกอพาร์ตเมนต์ 49 ชั้น 215 West เข้ามาแทนที่ โดยมีโรงจอดรถด้วย^[10]เมื่อCapital Garageสร้างขึ้นในปี 1927 มีรายงานว่าเป็นโครงสร้างที่จอดรถที่ใหญ่ที่สุดในประเภทนี้ในประเทศ แต่ถูกระเบิดในปี 1974 ^[11]

การเคลื่อนย้ายยานพาหนะระหว่างชั้นสามารถเกิดขึ้นได้โดยวิธีดังต่อไปนี้:

• ทางลาดจอดรถภายในและทางลาดด่วนโดยไม่ต้องจอดรถ – ทั่วไป
• ทางลาดด่วนภายในแบบวงกลมหรือแบบเกลียว
• ทางลาดภายนอก – ซึ่งอาจมีลักษณะเป็นทางลาดแบบวงกลมหรือแบบเกลียว
• ลิฟต์รถ(หรือลิฟต์) – ที่พบเห็นน้อยที่สุด
• ระบบหุ่นยนต์อัตโนมัติ – การผสมผสานระหว่างทางลาดและลิฟต์

ในกรณีที่สร้างที่จอดรถบนพื้นที่ลาดชัน อาจเป็นแบบสองระดับหรือแบบลาดเอียงก็ได้

โครงสร้างที่จอดรถหลายแห่งเป็นอาคารอิสระที่อุทิศให้กับการใช้งานดังกล่าวโดยเฉพาะ โหลดการออกแบบสำหรับที่จอดรถมักจะน้อยกว่าอาคารสำนักงานที่ให้บริการ (50 psf เทียบกับ 80 [100] psf) ทำให้พื้นมีช่วงยาว 55–65 ฟุต ซึ่งทำให้รถจอดเป็นแถวได้โดยไม่ต้องมีเสาค้ำระหว่าง [เรียกว่าช่วงยาว] ที่จอดรถแบบโพเดียมด้านล่างอาคารสูงและอาคารกลางมักจะมีช่วงสั้น 25–30 ฟุตระหว่างเสา เนื่องจากพื้นสำนักงาน/ที่อยู่อาศัย/ค้าปลีกด้านบนต้องการการรองรับมากกว่า [100 psf ตามมาตรฐานอาคารระหว่างประเทศ] เสาในโครงสร้างช่วงสั้นกีดขวางพื้นที่จอดรถแบบแถวและจะมีประสิทธิภาพน้อยกว่าแบบช่วงยาว ประสิทธิภาพการจอดรถวัดเป็นจำนวนรถยนต์ต่อพื้นที่ตารางฟุต [จำนวนรถยนต์/พื้นที่ระดับ] ระบบโครงสร้างทั่วไปในสหรัฐอเมริกาสำหรับโครงสร้างช่วงยาว ได้แก่ ระบบพื้น คอนกรีตอัดแรง แบบสามทางคู่ระบบพื้นคอนกรีตหล่อในที่แบบดึงรั้งหลัง หรือที่จอดรถแบบโพเดียมช่วงสั้นพร้อมแผ่นพื้นแบบดึงรั้งหลังและแผงรับน้ำหนัก [หัวรับน้ำหนัก] การฝังเหล็กหรือแผ่นที่หนากว่าช่วยลดความจำเป็นในการใช้แผงวางของ ทำให้มีระยะห่างจากพื้นสูงขึ้นสำหรับยานยนต์ที่มีโปรไฟล์สูงขึ้น

ในยุคปัจจุบัน โครงสร้างที่จอดรถที่สร้างขึ้นเพื่อรองรับที่พักอาศัยและธุรกิจบางแห่งถูกสร้างขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของอาคารขนาดใหญ่ โดยมักจะอยู่ใต้ดินเป็นส่วนหนึ่งของชั้นใต้ดิน เช่น ลานจอดรถที่สถานีแอตแลนติกที่ได้รับการพัฒนาใหม่ในแอตแลนตาวิธีนี้ช่วยประหยัดพื้นที่สำหรับการใช้งานอื่นๆ (แทนที่จะเป็นที่จอดรถผิวดิน) ถูกกว่าและใช้งานได้จริงมากกว่าโครงสร้างแยกต่างหากในกรณีส่วนใหญ่ และซ่อนจากสายตา วิธีนี้ช่วยปกป้องลูกค้าและรถยนต์ของพวกเขาจากสภาพอากาศ เช่น ฝน หิมะ หรือแสงแดดฤดูร้อนที่ร้อนอบอ้าวซึ่งทำให้ภายในรถมีอุณหภูมิที่สูงมาก ที่จอดรถใต้ดินที่มีเพียง 2 ชั้นถือเป็นแนวคิดที่สร้างสรรค์ในปี 1964 เมื่อผู้พัฒนาLouis Lesserพัฒนาโครงสร้างที่จอดรถใต้ดิน 2 ชั้นใต้หอพักสูง 10 ชั้น 6 แห่งที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐแคลิฟอร์เนีย ลอสแองเจลิสซึ่งขาดพื้นที่สำหรับการขยายแนวนอนในมหาวิทยาลัยที่มีพื้นที่ 176 เอเคอร์ (0.71 ตาราง^{กิโลเมตร} ) โครงสร้างที่จอดรถสองชั้นที่เรียบง่ายนี้ถือว่าแปลกพอสมควรในปีพ.ศ. 2507 จนต้องมีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งที่มีชื่อว่า "Parking Underground" บรรยายถึงลานจอดรถแห่งนี้ว่าเป็น "แนวคิด" ที่สร้างสรรค์และเป็น "พื้นที่ใต้ดิน" ^{[12] [13]}ในโตรอนโตโครงสร้างที่จอดรถใต้ดินขนาด 2,400 คันใต้Nathan Phillips Squareถือเป็นหนึ่งในโครงสร้างที่จอดรถที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ที่จอดรถที่ให้บริการศูนย์การค้าสามารถสร้างติดกับศูนย์การค้าเพื่อให้เข้าถึงได้ง่ายขึ้นในแต่ละชั้นระหว่างร้านค้าและที่จอดรถ ตัวอย่างหนึ่งคือMall of Americaในบลูมิงตัน มินนิโซตาสหรัฐอเมริกา ซึ่งมีลานจอดรถขนาดใหญ่สองแห่งติดกับอาคารทางด้านตะวันออกและตะวันตก ตำแหน่งทั่วไปสำหรับที่จอดรถภายในศูนย์การค้าในสหราชอาณาจักรคือบนหลังคา รอบๆ ระบบสาธารณูปโภคต่างๆ ช่วยให้ลูกค้าสามารถขึ้นลิฟต์ลงไปในศูนย์การค้าได้โดยตรง ตัวอย่างเช่นThe Oracleในเรดดิ้งและFestival Placeในเบซิงสโตคโรงจอดรถที่ไม่มีการใช้งานแบบผสมผสานสามารถใช้ประโยชน์จากพื้นที่หลังคาได้อย่างยอดเยี่ยม: The Grove Parking Garage เป็นสถานที่สำหรับชมภาพยนตร์บนหลังคาชั้นที่ 8 ^[14]สามารถชมการแข่งขัน Grand Prix of Long Beach, CA ได้จากชั้นหลังคาของ The Aquarium of the Pacific Parking Garage และ The Pike Parking Garage (ตรงข้ามกับ Queensway Structure) สร้างขึ้นด้วยแผ่นหลังคาหลังการดึงที่หนาเพื่อรองรับฝูงชน

โครงสร้างที่จอดรถเหล่านี้มักจะมีเพดานสูง [7 ฟุต 2 นิ้ว และ 8 ฟุต 4 นิ้ว สำหรับที่จอดรถสำหรับผู้พิการ] ซึ่งจำกัดการเข้าถึงโดยรถตู้ขนาดใหญ่และยานพาหนะขนาดใหญ่อื่นๆ เมื่อวันที่ 15 ธันวาคม 2013 ชายคนหนึ่งถูกฆ่าระหว่างการปล้นในโรงจอดรถที่ห้างสรรพสินค้าThe Mall at Short Hillsในเมือง Millburn รัฐนิวเจอร์ซีเจ้าหน้าที่พยาบาลฉุกเฉินที่ตอบสนองต่อการยิงถูกล่าช้าเนื่องจากรถพยาบาลของพวกเขามีขนาดใหญ่เกินกว่าที่จะเข้าไปในโครงสร้างได้^[15]

ในสหรัฐอเมริกา ค่าใช้จ่ายในการสร้างที่จอดรถในอาคารมีการประเมินว่าอยู่ที่ราวๆ 25,000 ดอลลาร์สหรัฐต่อที่จอดรถ ในขณะที่ที่จอดรถใต้ดินมีราคาอยู่ที่ประมาณ 35,000 ดอลลาร์สหรัฐต่อที่จอดรถ^[5]

โครงสร้างที่จอดรถต้องรับน้ำหนักมากและการเคลื่อนย้ายของยานพาหนะที่เคลื่อนที่ และต้องรับแรงทางกายภาพที่เกี่ยวข้องข้อต่อขยายใช้ระหว่างส่วนต่างๆ ไม่เพียงเพื่อการขยายตัวเนื่องจากความร้อนเท่านั้น แต่ยังเพื่อรองรับการโค้งงอของส่วนต่างๆ ของโครงสร้างอันเนื่องมาจากการจราจรของยานพาหนะด้วย โดยทั่วไปโครงสร้างที่จอดรถจะไม่ต้องผ่านการตรวจสอบอาคารหลังจากได้รับการตรวจสอบใบอนุญาตเข้าใช้ ครั้งแรก แล้วการปรับปรุงโครงสร้างเพื่อป้องกันแผ่นดินไหวสามารถทำได้ในกรณีที่เกิดแผ่นดินไหว

โครงสร้างที่จอดรถบางส่วนพังถล่มลงมาบางส่วน ไม่ว่าจะในระหว่างการก่อสร้างหรือหลายปีต่อมา ในเดือนกรกฎาคม 2009 ส่วนชั้นที่สี่ของอาคาร Centergy ในย่านมิดทาวน์ของแอตแลนตาพังถล่มลงมาและทำลายรถยนต์ไปกว่า 30 คันแต่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ในเดือนธันวาคม 2007 รถคันหนึ่งชนเข้ากับผนังของลานจอดรถที่ห้างสรรพสินค้าSouthPark Mallในเมืองชาร์ลอตต์ รัฐนอร์ทแคโรไลนาทำให้ลานจอดรถอ่อนแอลงและเกิดการพังถล่มเล็กน้อยซึ่งทำลายรถยนต์ด้านล่างไป 2 คัน ในวันเดียวกันนั้น อาคารที่กำลังก่อสร้างแห่งหนึ่งในเมืองแจ็กสันวิลล์ รัฐฟลอริดาก็พังถล่มลงมาในขณะที่กำลังเทคอนกรีตบนชั้นที่หก^[16]

ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2551 การพังทลายลงอย่างกะทันหันของชั้นกลางของดาดฟ้าในเมืองมอนทรีออลนั้นมีสัญญาณเตือนตามมาหลายสัปดาห์ก่อนหน้านั้น เช่น รอยแตกร้าวและน้ำรั่ว^[17]

ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2555 ชั้นที่จอดรถบนดาดฟ้าของ ห้างสรรพสินค้า Algo Centreถล่มลงมาทับตัวอาคาร ทะลุผ่านแผงขายลอตเตอรี่ชั้นบนที่อยู่ติดกับศูนย์อาหารและบันไดเลื่อนไปยังชั้นล่าง ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 2 ราย^[18]

ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2555 มีผู้เสียชีวิต 4 รายและบาดเจ็บอีก 9 รายเมื่อโครงสร้างที่จอดรถที่อยู่ระหว่างการก่อสร้างในวิทยาเขตของMiami-Dade Collegeในรัฐฟลอริดาพังถล่ม^[19]คาดว่าเกิดจากเสาที่สร้างไม่เสร็จ^[20]

การพังทลายของอาคารหลัก ของคอนโดมิเนียมเซิร์ฟไซด์ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนไป 98 ราย น่าจะเกิดจากความล้มเหลวของการเสื่อมสภาพในระยะยาวของโครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็ก ในโรงจอดรถชั้นใต้ดิน^[21]

เนื่องจากที่จอดรถหลายชั้นเริ่มเป็นที่นิยมมากขึ้นตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 20 การก่อสร้างโครงสร้างดังกล่าวจำนวนมากจึงใช้คอนกรีตสำเร็จรูปเพื่อลดเวลาในการก่อสร้าง การออกแบบเกี่ยวข้องกับการนำชิ้นส่วนโครงสร้างที่จอดรถมาประกอบกัน ชิ้นส่วนของคอนกรีตสำเร็จรูป ได้แก่ แผงผนังโครงสร้างหลายชั้น เสาภายในและภายนอก พื้นโครงสร้างคานแผงผนัง บันได และแผ่นพื้น ชิ้นส่วนคอนกรีตสำเร็จรูปจะถูกขนส่งโดยใช้รถกึ่งพ่วงพื้นเรียบไปยังไซต์งาน อาจจำเป็นต้องวางโมดูลพื้นโครงสร้างโดยเอียงในระหว่างการขนส่งเพื่อให้ครอบคลุมพื้นที่มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในขณะที่สามารถขนส่งบนถนนได้อย่างง่ายดาย โมดูลจะถูกยกขึ้นโดยใช้ระบบยึดยกคอนกรีตสำเร็จรูปที่ไซต์งานเพื่อประกอบ การตกแต่งอาจรวมถึงการใช้ฝาปิดเพื่อปิดรูในคอนกรีตสำเร็จรูปที่มีตัวยึดยก และการติดตั้งด้านหน้าอาคารที่ด้านนอกของโครงสร้าง

ในการก่อสร้างโมดูลสำเร็จรูปสมัยใหม่ มีคุณสมบัติอื่นๆ ที่จะช่วยเพิ่มความแข็งแรงของโครงสร้าง ตัวอย่างเช่น การใช้ลวดอัดแรงกับคอนกรีตอัดแรงภายหลังสำหรับการก่อสร้างผนังรับแรงเฉือนตัวอย่างอีกประการหนึ่งคือ การใช้โพลีเมอร์เสริมคาร์บอนไฟเบอร์เพื่อทดแทนลวดตาข่ายเหล็กเพื่อลดภาระและให้ความต้านทานการกัดกร่อนมากขึ้น โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีอากาศหนาวเย็นซึ่งใช้เกลือในการละลายหิมะ^[22]

โครงสร้างเหล่านี้มักไม่เป็นที่รู้จักในด้านคุณค่าทางสถาปัตยกรรม ดังที่Architectural Recordได้ระบุไว้ว่า "ในอาคารประเภทต่างๆ โรงจอดรถมักจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในบริเวณใกล้เคียงกับเรือนจำและด่านเก็บเงิน" ^[23] The New York Timesได้เรียกโครงสร้างที่จอดรถว่าเป็น "ความคิดที่น่ากลัวของการออกแบบในอเมริกา" ^[24]

โครงสร้างจำนวนหนึ่งได้รับคำชมเชยอย่างมากสำหรับการออกแบบ รวมถึง

• 1111 Lincoln Roadใน ส่วน South BeachของMiami Beach รัฐฟลอริดาได้รับการออกแบบโดยบริษัทสถาปัตยกรรมสวิสชื่อดังระดับโลกอย่างHerzog & de Meuron [ ^{23] [24]}
• สถานีขนส่งBrutalist Preston ในสหราชอาณาจักรซึ่งมีลานจอดรถหลายชั้น
• ที่จอดรถ Castle Terraceในเอดินบะระ ประเทศอังกฤษ
• ในประเทศสหรัฐอเมริกา มีหลายแห่งที่ได้รับการจดทะเบียนในรายการสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งชาติรวมถึงNorth Terminal Garage ของบอสตัน ^[25]ในการพัฒนาล่าสุด Queensway Bay Parking Garage ในลองบีช รัฐแคลิฟอร์เนีย ได้รับรางวัลสำหรับด้านหน้าอาคารที่เป็นเอกลักษณ์ในปี 1992 ออกแบบโดย International Parking Design และสร้างโดย Bomel Construction Company Inc.

คำว่าที่จอดรถหลายชั้น (มักย่อเป็นหลายชั้นหรือหลายชั้น ) ^[3]ใช้ในสหราชอาณาจักร ฮ่องกง และ ประเทศ เครือจักรภพ หลาย ประเทศ และปัจจุบันนี้สะกดโดยไม่ใช้เครื่องหมายขีดกลาง^{[1] [2]}ในสหรัฐอเมริกา คำว่าโครงสร้างที่จอดรถถูกใช้^[26]โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อจำเป็นต้องแยกโครงสร้างดังกล่าวออกจาก "โรงรถ" ที่เชื่อมต่อกับบ้าน ในบางพื้นที่ในอเมริกาเหนือ "โรงรถ" หมายถึงโครงสร้างในร่มซึ่งมักจะอยู่ใต้ดินเท่านั้น สิ่งอำนวยความสะดวกที่จอดรถกลางแจ้งหลายชั้นเรียกอีกอย่างหนึ่งตามภูมิภาค:

• โรงจอดรถมีการใช้ในระดับที่แตกต่างกันไปทั่วทั้งสหรัฐอเมริกาและแคนาดา โดยมักหมายถึงที่จอดรถใต้ดิน และได้รับการออกแบบโดยวิศวกรโครงสร้างและสถาปนิกอย่างมืออาชีพ
• โครงสร้างที่จอดรถถูกใช้ทั่วโลก และมีความหมายพ้องกับ “อาคารจอดรถ”
• พื้นที่จอดรถส่วนใหญ่ใช้กันในภาคใต้ของสหรัฐอเมริกา
• ทางลาดจอดรถใช้ในแถบมิดเวส ต์ตอนบน โดยเฉพาะมินนิโซตาและวิสคอนซินและพบเห็นได้ไกลไปทางตะวันออกถึงเมืองบัฟฟาโล รัฐนิวยอร์ก^{[27] [28] [29]}
• Parkadeถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในแคนาดาตะวันตกและแอฟริกาใต้
• อาคารจอดรถใช้ในนิวซีแลนด์

สถาปนิกและวิศวกรโครงสร้างในสหรัฐอเมริกาอาจเรียกอาคารนี้ว่าโครงสร้างที่จอดรถเนื่องจากงานของพวกเขาเกี่ยวข้องกับโครงสร้างทั้งหมด และเนื่องจากคำนี้เป็นคำสามัญในสหรัฐอเมริกา เมื่อสร้างเป็นฐานของตึกสูง บางครั้งก็เรียกว่าแท่นจอดรถ [ ^30] กฎหมายอาคารของสหรัฐอเมริกาใช้คำว่าโรงรถเปิดโล่งเพื่ออ้างถึงโครงสร้างที่ออกแบบมาสำหรับการเก็บรถยนต์ โดยมีช่องเปิดตลอดแนวอย่างน้อย 40% ของเส้นรอบวง ตรงกันข้ามกับโรงรถแบบปิดที่ต้องมีเครื่องระบายอากาศ^[31]การระบายอากาศตามธรรมชาติหรือเชิงกลช่วยให้มีอากาศบริสุทธิ์ไหลเวียนเพื่อกระจายไอเสียรถยนต์ในสภาวะปกติ หรือก๊าซร้อนและควันในกรณีเกิดไฟไหม้

โดยทั่วไปที่ปรึกษาด้านที่จอดรถในสหราชอาณาจักรจะอธิบายจำนวนชั้นที่จอดรถโดยใช้ "G+x" โดย G หมายถึงพื้น และ x หมายถึงจำนวนชั้นเหนือพื้น ตัวอย่างเช่น G+5 เป็นโครงสร้างที่จอดรถหลายชั้นที่มีชั้นล่างและชั้นเหนือขึ้นไปอีก 5 ชั้น รวมเป็น 6 ชั้น หลักการข้างต้นใช้ไม่ได้กับสหรัฐอเมริกา โดยที่ B+x หมายถึงระดับชั้นใต้ดินที่เพิ่มสูงขึ้นเป็นจำนวน x ในขณะที่ลดต่ำลงในระดับความสูง L1 หรือระดับพื้นดิน [ต่างจากมาตรฐานยุโรปที่ระดับพื้นดินอยู่ต่ำกว่าระดับ 1] โดยมีระดับที่เพิ่มเข้ามาเป็น L2 เป็นต้น^[26]

• คอนกรีต
• โครงสร้างเหล็ก
• ระบบอัตโนมัติ (เครื่องกล)

ที่จอดรถแบบโครงสร้างคือที่จอดรถที่ทำจากส่วนประกอบโครงสร้างเหล็กที่เชื่อมต่อถึงกันเพื่อรับน้ำหนักและให้ความแข็งแรงของโครงสร้างอย่างเต็มที่

เหล็กเป็นวัสดุที่มีความแข็งแรงสูงซึ่งใช้ปริมาณวัสดุน้อยกว่าโครงสร้างประเภทอื่น เช่น คอนกรีตและไม้ คุณสมบัติของโครงสร้างเหล็ก:

• ประหยัดต้นทุน: การผลิตและการก่อสร้างมีราคาไม่แพง และต้องการการบำรุงรักษาน้อยกว่าวิธีการก่อสร้างแบบดั้งเดิม
• ความเร็ว: ช่วยให้สามารถก่อสร้างหรือประกอบชิ้นส่วนล่วงหน้านอกสถานที่ได้ และติดตั้งในสถานที่ได้อย่างรวดเร็ว ซัพพลายเออร์บางรายอ้างว่าสามารถก่อสร้างได้ภายในไม่กี่วัน
• ความทนทาน: ซัพพลายเออร์อ้างว่ามีอายุการใช้งานมากกว่า 50 ปี
• ความสามารถในการถอดออกได้: โครงสร้างที่จอดรถเหล็กสามารถออกแบบให้ถอดออกได้ในภายหลัง
• ความสามารถในการขยาย: โครงสร้างที่จอดรถเหล็กสามารถขยายได้อย่างง่ายดายในภายหลัง
• ความคิดสร้างสรรค์: เหล็กทำให้มีช่วงเสาที่ยาวได้โดยไม่ต้องใช้เสา

แผ่นฝ้าเพดานของที่จอดรถโครงสร้างเหล็กมักทำจากวัสดุผสม เช่น แผ่นเหล็กลูกฟูกและคอนกรีต พื้นผิวของที่จอดรถชั้นหนึ่งสามารถปล่อยให้โล่งหรือปิดทับด้วยอีพอกซีหรือยางมะตอยได้

ความต้องการ คุณสมบัติของเหล็ก และนวัตกรรมต่างๆ นำไปสู่การพัฒนาโครงสร้างที่จอดรถแบบเหล็กแบบถอดได้ ไม่มีฐานราก และเป็นแบบแยกส่วน

ความต้องการที่จอดรถมักเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว อย่างมีนัยสำคัญ และบางครั้งไม่คาดคิด ที่จอดรถแบบโมดูลาร์อาจเป็นทางออกที่เหมาะสม หากพื้นที่ที่มีอยู่ไม่เพียงพอและสามารถขยายขึ้นไปด้านบนได้ หรือเมื่อใดก็ตามที่ไม่สามารถสร้างที่จอดรถหลายชั้นได้ แนวคิดการก่อสร้างที่จอดรถแบบโมดูลาร์เกิดขึ้นโดยใช้วิธีการประกอบแบบโมดูลาร์ขององค์ประกอบแนวตั้งและแนวนอน (เช่น เสาและคาน) โครงสร้างที่จอดรถแบบโมดูลาร์มีความอเนกประสงค์และสามารถสร้างเป็นเฟสหรือในขนาดและรูปร่างที่แตกต่างกัน โซลูชันนี้ทำให้สามารถพัฒนาโครงสร้างที่จอดรถได้แม้ในกรณีที่มีเงื่อนไขหรือข้อจำกัดเฉพาะ เช่น แหล่งโบราณคดีหรือใจกลางเมือง เนื่องจากช่วยให้:

• เพื่อเพิ่มพื้นที่จอดรถเป็นสองเท่าโดยแทบไม่ต้องทิ้งรอยใดๆ ไว้บนพื้นดิน เนื่องจากไม่จำเป็นต้องมีการทรุดตัวสำหรับการขุดหรือการสร้างฐานรากแบบดั้งเดิม
• เพิ่มพื้นที่จอดรถเป็นสองเท่าด้วยระบบที่จอดรถแบบชั้นเดียวที่ทำจากเหล็กกล้าเบา
• ส่วนประกอบโมดูลาร์สำเร็จรูปของระบบทำให้แต่ละโครงการมีความอเนกประสงค์และเหมาะสำหรับพื้นที่ทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็ก

โครงสร้างที่จอดรถเหล่านี้โดยทั่วไปสามารถถอดประกอบได้และสามารถย้ายตำแหน่งได้เพื่อหลีกเลี่ยงการเลือกเปลี่ยนพื้นผิวเป็นพื้นที่จอดรถโดยถาวร โครงสร้างเหล่านี้สามารถใช้เป็นโครงสร้างถาวรหรือได้รับการออกแบบให้เป็นพื้นที่จอดรถชั่วคราวเพื่อตอบสนองความต้องการที่จอดรถชั่วคราวได้ ชั้นจอดรถจำนวนหนึ่งถูกถอดประกอบหลังจากผ่านไปไม่กี่ปีเพื่อเปิดทางสำหรับการพัฒนาโครงสร้างถาวร และย้ายตำแหน่งเพื่อตอบสนองความต้องการที่จอดรถในท้องถิ่น

การใช้ระบบจอดรถอัตโนมัติ (APS) ครั้งแรกเกิดขึ้นในปารีสในปี 1905 ที่ Garage Rue de Ponthieu ^[32] APS ประกอบด้วยโครงสร้างคอนกรีตหลายชั้นที่ล้ำสมัย^[32]พร้อมลิฟต์ภายในเพื่อขนส่งรถยนต์ไปยังชั้นบนซึ่งเจ้าหน้าที่จอดรถ^{[33] บทความในนิตยสาร} Popular Mechanics ปี 1931 คาดการณ์เกี่ยวกับการออกแบบโรงรถใต้ดินซึ่งรถยนต์จะถูกนำไปยังพื้นที่จอดรถโดยสายพานลำเลียงจากนั้นจึงใช้ลิฟต์ไปยังรถรับส่งที่ติดตั้งบนราง^[34]

จำเป็นต้องพิจารณาต้นทุนรวมในการเป็นเจ้าของที่จอดรถอัตโนมัติอย่างรอบคอบ ต้นทุนจริงในการก่อสร้างที่จอดรถอัตโนมัติมักจะสูงกว่าโครงสร้างที่จอดรถแบบธรรมดา อย่างไรก็ตาม ต้นทุนนี้สามารถชดเชยได้ด้วยประสิทธิภาพการใช้พื้นที่ที่สูงขึ้น รวมถึงขยะจากการขุดที่ลดลงจากการใช้พื้นที่น้อยลง ต้นทุนของอุปกรณ์เครื่องกลที่จำเป็นในการขนส่งรถยนต์จะต้องเพิ่มเข้าไปในต้นทุนการก่อสร้าง นอกจากนี้ จำเป็นต้องเพิ่มต้นทุนการดำเนินงานและการบำรุงรักษาอุปกรณ์เครื่องกลเพื่อกำหนดต้นทุนรวมในการเป็นเจ้าของ สามารถประหยัดต้นทุนอื่นๆ ได้ เช่น ไม่จำเป็นต้องใช้ระบบระบายอากาศ ที่ใช้พลังงานมาก เนื่องจากรถยนต์ไม่ได้ขับเข้าไปข้างใน และอาจไม่จำเป็นต้องมีคนเก็บเงินหรือเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย สำหรับโครงสร้างที่จอดรถที่มีการระบายอากาศตามธรรมชาติ ไม่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ระบายอากาศ^[35]

ที่จอดรถอัตโนมัติใช้เทคโนโลยีที่คล้ายคลึงกันกับเทคโนโลยีที่ใช้สำหรับการจัดการเชิงกลและการดึงเอกสาร คนขับจะจอดรถไว้ที่โมดูลทางเข้า จากนั้นจึงเคลื่อนย้ายรถไปยังช่องจอดรถด้วยรถเข็น หุ่นยนต์ สำหรับคนขับ กระบวนการจอดรถจะลดเหลือเพียงการจอดรถไว้ในโมดูลทางเข้า

ในช่วงเวลาเร่งด่วน อาจต้องรอคิวเข้าหรือออกก่อน เนื่องจากการโหลดผู้โดยสารและสัมภาระจะเกิดขึ้นที่ทางเข้าและทางออกแทนที่จะเป็นที่ช่องจอดรถ การโหลดดังกล่าวจะปิดกั้นทางเข้าหรือทางออกไม่ให้ผู้อื่นเข้าถึงได้ โดยทั่วไปไม่แนะนำให้ใช้ที่จอดรถอัตโนมัติสำหรับสถานที่ที่มีปริมาณการใช้งานสูงในชั่วโมงเร่งด่วน

ปัจจัยเพิ่มเติมที่ต้องนำมาพิจารณามีดังนี้:

• กลัวรถเสีย (ผู้ใช้จะได้รถคืนอย่างไร)
• ต้องมีสัญญาบำรุงรักษากับซัพพลายเออร์

โรงงานผลิตรถยนต์และตัวแทนจำหน่ายรถยนต์มักใช้ที่จอดรถอัตโนมัติเพื่อจัดเก็บสินค้าคงคลัง ซึ่งจะใช้พื้นที่ได้ดีที่สุดหากโรงงานเหล่านี้ดำเนินการในเขตเมือง นอกจากนี้ ที่จอดรถยังอาจได้รับการตกแต่งเพื่อส่งเสริมแบรนด์อีกด้วย^[36]ตัวอย่างเช่น ที่Autostadtมีไซโลกระจกสูง 60 เมตร/200 ฟุต (AutoTürme) สองแห่งซึ่งใช้เป็นที่เก็บรถยนต์ Volkswagen รุ่นใหม่ หอคอยทั้งสองแห่งนี้เชื่อมต่อกับโรงงาน Volkswagen ด้วยอุโมงค์ยาว 700 เมตร เมื่อรถยนต์มาถึงหอคอย รถยนต์จะถูกยกขึ้นไปด้วยความเร็ว 1.5 เมตรต่อวินาที ภาพเรนเดอร์ของ Autostadt แสดงให้เห็นหอคอย 6 แห่ง เมื่อซื้อรถยนต์จาก Volkswagen (เฉพาะแบรนด์หลักเท่านั้น ไม่ใช่แบรนด์ย่อย) ในบางประเทศในยุโรป ลูกค้าสามารถเลือกให้ส่งรถยนต์ไปยังตัวแทนจำหน่ายที่ซื้อมา หรือหากลูกค้าต้องการเดินทางไปที่ Autostadt เพื่อไปรับรถยนต์ก็ได้ หากเลือกอย่างหลัง Autostadt จะมอบสิทธิ์เข้าชมฟรี บัตรรับประทานอาหาร และกิจกรรมต่างๆ มากมายให้กับลูกค้า ซึ่งลูกค้าจะสามารถติดตามได้บนหน้าจอขณะที่ลิฟต์อัตโนมัติรับรถที่เลือกไว้ในไซโลแห่งหนึ่ง จากนั้นรถจะถูกขนส่งออกไปหาลูกค้าโดยไม่ต้องขับแม้แต่มิเตอร์เดียว และมาตรวัดระยะทางจึงอยู่ที่ "0" ^[37]

ที่จอดรถอัตโนมัติได้รับความนิยมในอาคารที่พักอาศัยหลายชั้นในนิวยอร์กซิตี้และปารีสในโตรอนโตที่จอดรถอัตโนมัติเริ่มได้รับความนิยมในโครงการพัฒนาคอนโดมิเนียมใจกลางเมืองตั้งแต่ทศวรรษ 2010 เนื่องจากผู้พัฒนาต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดพื้นที่จอดรถขั้นต่ำที่เมืองกำหนดในขณะที่สร้างอาคารบนที่ดินที่มีขนาดเล็กลงเรื่อยๆ^{[38] [39]}

ที่จอดรถสมัยใหม่ใช้เทคโนโลยีหลากหลายเพื่อช่วยให้ผู้ขับขี่ค้นหาที่จอดรถว่างตำแหน่งของรถเมื่อกลับไปที่รถ และปรับปรุงประสบการณ์ของพวกเขา ซึ่งรวมถึงระบบไฟส่องสว่างแบบปรับได้เซ็นเซอร์และไฟ LED แสดงตำแหน่งที่จอดรถ (สีแดงสำหรับที่จอดรถว่าง สีเขียวสำหรับที่จอดรถว่าง และสีน้ำเงินสำหรับคนพิการ อยู่เหนือที่จอดรถทุกช่อง) ระบบระบุตำแหน่งภายในอาคาร (IPS) รวมถึงรหัส QRและ ตัวเลือก การชำระเงินผ่านมือถือห้างสรรพสินค้า Santa Monica Place ในแคลิฟอร์เนียมีกล้องในแต่ละช่องจอดซึ่งสามารถช่วยนับจำนวนที่จอดรถและค้นหารถที่หายไปได้^[41]

ผู้ให้บริการเทคโนโลยีการจองออนไลน์ได้รับการสร้างขึ้นเพื่อช่วยให้ผู้ขับขี่ค้นหาที่จอดรถระยะยาวได้โดยอัตโนมัติ ในขณะเดียวกันก็ให้ส่วนลดที่สำคัญสำหรับผู้ที่จองที่จอดรถล่วงหน้า ผู้ให้บริการเหล่านี้ใช้เทคโนโลยีการตรวจสอบการจัดการสินค้าคงคลังแบบเรียลไทม์เพื่อแสดงที่จอดรถพร้อมความพร้อมใช้งาน โดยจัดเรียงตามราคาและระยะทางจากสนามบิน

การพัฒนาล่าสุดด้านเทคโนโลยีอื่นๆ ได้แก่ ระบบตรวจจับและนับยานพาหนะ ระบบควบคุมจุดขายและรายได้ ระบบตรวจสอบการจราจรและความจุ จุดขายที่จอดรถพร้อมพนักงานรับจอดรถ ระบบการจัดการและการควบคุมรายได้ ระบบเหล่านี้ช่วยในการค้นหาเส้นทางสำหรับลูกค้าที่จอดรถพร้อมแสดงพื้นที่ว่างในทุกทาง การตรวจสอบพื้นที่โดยใช้เครื่องส่งสัญญาณ wifi แบบดัดแปลงในแต่ละพื้นที่เพื่ออัปเดตป้ายพื้นที่ว่างและแจ้งเตือนฝ่ายจัดการที่จอดรถเกี่ยวกับคอขวดและมาตรการแก้ไข การควบคุมรายได้ การจัดการความจุ และจุดขายที่จอดรถพร้อมพนักงานรับจอดรถเป็นปัญหาสำคัญสำหรับการจัดการที่จอดรถในสำนักงานและร้านค้าปลีก และยังเป็นวิธีการแทรกแซงการจัดการที่จอดรถอีกด้วย โดยที่ Irvine Spectrum Center ในเมือง Irvine รัฐแคลิฟอร์เนีย ซึ่งมีโครงสร้างที่จอดรถ 3 แห่ง ใช้ระบบเหล่านี้ทั้งหมด^[42]เมืองซานตาโมนิกาใช้การตรวจสอบการจราจรและความจุกับโครงสร้างที่จอดรถ 30 แห่ง ดิสนีย์แลนด์ในเมืองอนาไฮม์ รัฐแคลิฟอร์เนีย ใช้โซลูชันไฮเทคเหล่านี้ส่วนใหญ่ในโรงจอดรถ 8 แห่ง

ในปี 1991 เรือเดินทะเล ปี 1975 ถูกแปลงเป็นลานจอดรถหลายชั้นแบบลอยน้ำเรือได้รับชื่อใหม่ว่าP-Arken (เล่นคำระหว่างคำว่าparkและark ) และถูกลากจูงอย่างถาวรที่ท่าเรือLilla Bommenของเมือง Gothenburgใกล้กับSkeppsbron ^{[43] [44] [45] [46]}

ในเดือนพฤศจิกายน 2019 เรือบรรทุกจอดรถยนต์หุ้มเต็มคันได้รับการจดสิทธิบัตรในสหรัฐอเมริกา ด้านข้างที่เป็นเหลี่ยมมุมได้รับการออกแบบมาเพื่อป้องกันลม ฝน และเศษซากต่างๆ^{[47] [48]}

ในเดือนตุลาคม 2009 พิพิธภัณฑ์อาคารแห่งชาติได้เปิดนิทรรศการที่อุทิศให้กับการศึกษาเกี่ยวกับโรงจอดรถและผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมที่สร้างขึ้น นิทรรศการนี้มีชื่อว่าHouse of Cars: Innovation and the Parking Garage [ ^49]จัดแสดงจนถึงวันที่ 11 กรกฎาคม 2010 ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการออกแบบและการสร้างโครงสร้างที่จอดรถสามารถดูได้ใน "Parking Structures: planning, design, construction, maintenance, and repair" ^[26]ทรัพยากรนี้เป็นฉบับที่สามแล้ว เขียนโดยพนักงานที่มีชื่อเสียงของ Walker Parking Consultants ซึ่งเป็นผู้ออกแบบโครงสร้างที่จอดรถชั้นนำในสหรัฐอเมริกา

• Arcadeหรือ “Parkade” เป็นคำผสมระหว่าง Parking (ที่จอดรถ) และ Arcade (อาเขต) เนื่องจากมีโครงสร้างที่คล้ายกัน
• เครื่องสแต็คเกอร์อัตโนมัติ
• ออโตสตัดท์
• ระบบจอดรถอัตโนมัติ
• ระบบจอดรถอัตโนมัติ
• ตำแหน่งรถอัตโนมัติ
• คอนโดรถยนต์
• ระบบที่จอดรถ
• คำแนะนำและข้อมูลการจอดรถ
• ทรินิตี้สแควร์ เกตส์เฮด

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับที่จอดรถหลายชั้น

• "ระบบจอดรถอัตโนมัติแบบมองไม่เห็น สิทธิบัตร RU 97419"
• แมรี่ เบธ คลัตต์ (21 ตุลาคม 2548) "คลังเรื่องราวประจำสัปดาห์: วัฒนธรรมรถยนต์" การอนุรักษ์ออนไลน์ . กองทุนอนุรักษ์ประวัติศาสตร์แห่งชาติ เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2550 . สืบค้นเมื่อ22 กุมภาพันธ์ 2550 .
• “โรงจอดรถหุ่นยนต์ ไม่ต้องให้ทิป”