การดำน้ำซากเรือ
การดำน้ำพักผ่อนบนซากเรือ
นักดำน้ำที่ซากเรือHilma Hookerที่เนเธอร์แลนด์แอนทิลลีส

การดำน้ำซากเรือคือการดำน้ำเพื่อพักผ่อนหย่อนใจโดยจะ สำรวจ ซากเรือเครื่องบิน และโครงสร้างเทียมอื่นๆ คำนี้ใช้โดยนักดำน้ำเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจและนักดำน้ำด้านเทคนิคเป็นหลัก นักดำน้ำมืออาชีพมักจะดำน้ำบนซากเรือที่จม โดยจะหมายถึงงานเฉพาะ เช่น งานกู้ซากเรือ การสืบสวนอุบัติเหตุ หรือการสำรวจทางโบราณคดี แม้ว่าจุดดำน้ำซากเรือส่วนใหญ่จะอยู่ที่ซากเรือ แต่ก็มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นที่จะทำลายเรือที่ปลดระวางเพื่อสร้างแนวปะการังเทียมการดำน้ำดูเครื่องบินที่ตกก็ถือเป็นการดำน้ำซากเรือได้เช่นกัน[1]การดำน้ำซากเรือจำลองไม่ได้แยกแยะว่าเรือไปอยู่ใต้น้ำได้อย่างไร

การดำน้ำสำรวจซากเรือบางประเภทต้องเจาะเข้าไปถึงซากเรือ ทำให้ไม่สามารถขึ้นมายังผิวน้ำได้โดยตรงในบางส่วนของการดำน้ำ[2]

สิ่งแวดล้อม

สภาพแวดล้อมในการดำน้ำสำรวจซากเรือจมและยานพาหนะและโครงสร้างอื่นๆ ที่จมลงโดยโชคร้าย การกระทำของสงคราม หรือโดยตั้งใจให้เป็นเป้าหมายในการฝึกซ้อมทางทหาร เพื่อใช้เป็นแนวปะการังเทียม หรือเป็นแหล่งดำน้ำเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจสำหรับอุตสาหกรรมการดำน้ำเพื่อการท่องเที่ยว ซากเรือที่จมลงเพื่อเป็นแหล่งดำน้ำสำหรับนักท่องเที่ยวมักจะได้รับการทำความสะอาดและกำจัดอันตรายต่างๆ ออกไปก่อนจะจมลง แหล่งก๊าซสำรองเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องพกติดตัวไว้สำหรับกรณีฉุกเฉินเมื่อดำน้ำในสภาพแวดล้อมเหนือศีรษะ

สาเหตุของการจมน้ำ

ซากเรืออาจดึงดูดนักดำน้ำได้ด้วยเหตุผลหลายประการ:

  • ทำหน้าที่เป็นแนวปะการัง เทียม ซึ่งสร้างแหล่งที่อยู่อาศัยให้กับสัตว์ทะเล หลายประเภท [3]
  • มักเป็นโครงสร้างขนาดใหญ่ที่มีชิ้นส่วนและเครื่องจักรที่น่าสนใจมากมาย ซึ่งโดยปกติแล้วผู้สังเกตการณ์บนเรือลอยน้ำที่ทำงานจะไม่สามารถเข้าถึงได้[3]
  • มักจะมีประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ[3]
  • มันนำเสนอความท้าทายทักษะใหม่สำหรับนักดำน้ำในการจัดการความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการเจาะซากเรือ
  • เป็นส่วนหนึ่งของมรดกทางวัฒนธรรมใต้น้ำและอาจเป็นแหล่งโบราณคดี ที่สำคัญ [3]
  • มันให้ข้อมูลเชิงลึกโดยตรงเกี่ยวกับบริบทของการสูญเสีย เช่น ความเชื่อมโยงเชิงสาเหตุ ความสัมพันธ์ทางภูมิศาสตร์ รูปแบบการค้า และอีกหลายด้าน โดยให้ภาพรวมเล็กๆ ของมรดกทางทะเลและประวัติศาสตร์ทางทะเล ของเรา [3]
  • อาจมีสิ่งประดิษฐ์ที่มีมูลค่าทางประวัติศาสตร์ ศิลปะ และ/หรือทางการเงิน ซึ่งสามารถกู้คืนได้เพื่อผลกำไร ( การล่าขุมทรัพย์ ) หรือเพื่อการสะสม (ตั้งแต่ของสะสมหายากไปจนถึงของที่ระลึก สิ่งที่น่าจดจำหรือ "ถ้วยรางวัล" อื่นๆ เช่น สิ่งของส่วนตัวของลูกเรือหรือผู้โดยสาร อุปกรณ์เดินเรือช่องหน้าต่างหรือเครื่องเงินทองเหลือง ช้อนส้อม เครื่องลายครามที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์ หรือ ภาชนะบนโต๊ะอาหารอื่นๆ) [3]

ประเภทของการดำน้ำสำรวจซากเรือ

การดำน้ำซากเรือในเอสโตเนียเพื่อการวิจัยทางโบราณคดี

ในThe Advanced Wreck Diving Handbook [ 4] Gary Gentileแบ่งการดำน้ำซากเรือออกเป็น 3 ประเภท:

  • การดำน้ำแบบไม่ทะลุ (เช่น ว่ายน้ำนอกซากเรือ)
  • การดำน้ำแบบเจาะลึกจำกัด ภายใน "โซนแสง" สามารถมองเห็นส่วนภายในของซากเรือที่แสงส่องเข้ามาจากทางออกได้ อาจมีบางส่วนของภายในที่แสงส่องเข้ามาจากภายนอกส่องผ่านรูที่เล็กเกินกว่าจะทะลุผ่านได้ ซึ่งโดยทั่วไปจะไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของโซนแสง เนื่องจากไม่สามารถใช้เป็นเส้นทางหนีภัยได้ การเจาะลึกจำกัดจำกัดการเจาะลึกให้เหลือเพียงจุดที่นักดำน้ำสามารถมองเห็นทางออกได้
  • การดำน้ำทะลุทะลวงเต็มตัว เหนือ "โซนแสง"

แต่ละระดับถัดไปเกี่ยวข้องกับอันตรายเพิ่มเติมและความเสี่ยงที่มากขึ้น ดังนั้นโดยปกติแล้วจะต้องเรียนรู้และประสบการณ์เพิ่มเติมเพื่อพัฒนาทักษะที่จำเป็น และอาจต้องมีอุปกรณ์เพิ่มเติมและความสามารถในการใช้อุปกรณ์ดังกล่าวอย่างมีประสิทธิภาพด้วย[5]

การดำน้ำสำรวจซากเรือแบบไม่เจาะทะลุเป็นการดำน้ำสำรวจซากเรือที่อันตรายน้อยที่สุด แม้ว่านักดำน้ำยังคงต้องตระหนักถึงความเสี่ยงจากการพันกันของตาข่ายจับปลาและสายเบ็ดที่อาจติดอยู่กับซากเรือได้ (ซากเรือมักเป็นแหล่งตกปลาที่นิยมใช้) และพื้นที่ด้านล่างอาจมีความเสี่ยงที่จะมีขอบแหลมคมมากขึ้น[2]

การทะลุทะลวงเข้าไปในโซนแสงก่อให้เกิดอันตรายมากขึ้นเนื่องจากอยู่เหนือศีรษะและอยู่ใกล้กับโครงสร้างซากเรือมากขึ้น แต่เนื่องจากอยู่ใกล้จุดทางออกที่มองเห็นได้และมีแสงจากภายนอกอยู่บ้าง จึงจัดการอันตรายเหล่านี้ได้ง่ายขึ้น อย่างไรก็ตาม มีความเสี่ยงที่การพันกันและตะกอนจะไหลออกภายในโครงสร้างเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด รวมถึงต้องเคลื่อนที่ไปทางด้านข้างไปยังจุดทางออกที่กำหนดไว้ก่อนจึงจะโผล่ขึ้นมาได้ในกรณีฉุกเฉิน[2]

การเจาะทะลุเข้าไปทั้งหมดนั้นมีความเสี่ยงสูงที่สุด รวมไปถึงความเสี่ยงในการหลงทางภายในโครงสร้าง ความเสี่ยงที่จะมืดสนิทในกรณีที่ไฟดับหลายดวง และไม่สามารถหลบหนีได้โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือในกรณีที่ระบบจ่ายก๊าซหายใจหยุดชะงักโดยสิ้นเชิง[2]

การแบ่งประเภทเหล่านี้สอดคล้องกับการแบ่งประเภทแบบดั้งเดิมระหว่างการดำน้ำซากเรือแบบ "เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ " (สอนเป็นหลักสูตรพิเศษโดยหน่วยงานฝึกอบรมนักดำน้ำเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ และโดยปกติจะจำกัดเฉพาะ "โซนแสง" และ/หรือความลึกรวม 100-130 ฟุตบวกค่าการเจาะ) และการดำน้ำซากเรือแบบ " ทางเทคนิค " (สอนเป็นหลักสูตรแยกต่างหากโดยหน่วยงานฝึกอบรมนักดำน้ำทางเทคนิค) [2]

ขั้นตอนและความปลอดภัย

ซากเรืออาจก่อให้เกิดอันตรายต่อนักดำน้ำได้หลากหลายรูปแบบ ซากเรือมักถูกสายเบ็ดหรือตาข่ายพันอยู่ และโครงสร้างอาจเปราะบางและแตกหักโดยไม่ทันตั้งตัว การดำน้ำลึกซึ่งนักดำน้ำจะเข้าไปในซากเรือ เป็นกิจกรรมที่เสี่ยงอันตรายจากการหลงทาง ติดอยู่ในซากเรือ และก๊าซหายใจจะหมดลงในที่สุด การจัดการความเสี่ยงเหล่านี้ต้องใช้ทักษะและอุปกรณ์พิเศษ[6] ซากเรือที่สวยงามหรือได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดีจำนวนมากอยู่ในน้ำที่ลึกกว่า จึงต้องใช้ ความระมัดระวัง ในการดำน้ำลึกหน่วยงานฝึกอบรมแนะนำให้พกอุปกรณ์ตัดอย่างน้อยหนึ่งชิ้นในกรณีที่นักดำน้ำพันกับสายเบ็ด ตาข่าย หรือเชือก และควรมีแหล่งกำเนิดแสงสำรองในกรณีที่แสงหลักดับ หากจะดำน้ำลึกเข้าไปในซากเรือ หน่วยงานฝึกอบรมจะกำหนดให้ผูกแนวปฏิบัติก่อนเข้าไปในซากเรือและปล่อยออกด้านในซากเรือ แนวปฏิบัติสามารถช่วยให้นักดำน้ำหาทางออกได้ง่ายขึ้นในกรณีที่ทัศนวิสัยไม่ดี และมักจำเป็นต่อการเอาชีวิตรอด สำหรับการดำน้ำแบบเจาะทะลวง จำเป็นต้องมี ก๊าซหายใจสำรองที่เพียงพอเพื่อให้นักดำน้ำสามารถออกจากซากเรือและขึ้นสู่ผิวน้ำได้อย่างปลอดภัยในกรณีที่อุปกรณ์ขัดข้องเพียงครั้งเดียว ซึ่งเป็นไปตามระเบียบปฏิบัติของหน่วยงานฝึกอบรมและจรรยาบรรณทางวิทยาศาสตร์[ จำเป็นต้องมีการอ้างอิง ] นักดำน้ำซากเรือหลายคนใช้ กฎสามส่วนเป็นอย่างน้อยในการจัดการก๊าซ[7]วิธีนี้ช่วยให้ก๊าซ 1/3 ลงสู่ซากเรือและเข้าไปในซากเรือ 1/3 ก๊าซสำหรับออกจากซากเรือและขึ้นสู่ผิวน้ำ และก๊าซสำรอง 1/3 ในการดำน้ำที่ต้องหยุดเพื่อคลายความดัน อาจไม่เพียงพอ นอกจากนี้ เนื่องจากซากเรืออาจเปราะบางได้ มีโอกาสที่ตะกอนจะรบกวน หรือสัตว์ทะเลจำนวนมากที่ใช้ประโยชน์จากแหล่งที่อยู่อาศัยเทียมที่ซากเรือเสนอให้ จึงต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษเมื่อเคลื่อนไหวและตีครีบ นักดำน้ำหลายคนได้รับการสอนให้ใช้วิธีการตีครีบแบบอื่นๆ เช่นการเตะแบบกบหรือการเตะแบบกระพือปีกที่ดัดแปลง ซึ่งจะช่วยเบี่ยงเบนแรงผลักของครีบออกจากพื้นทะเล ซึ่งเป็นจุดที่ตะกอนส่วนใหญ่น่าจะตกตะกอน จำเป็นต้องมีการควบคุมแรงลอยตัวที่ดีเพื่อการดำน้ำที่ปลอดภัยและไม่ทำลายล้างในสภาพแวดล้อมของซากเรือ[2]

นักดำน้ำพร้อมช่องหน้าต่างพบซากเรืออับปางที่ Wreck Alley ในนิวยอร์ก

การเชื่อมต่อกับซากเรือ

มีหลายวิธีในการนำนักดำน้ำไปยังซากเรือ โดยวิธีที่เหมาะสมจะขึ้นอยู่กับสภาพพื้นที่ ในสภาพทัศนวิสัยไม่ดี การเกี่ยวซากเรือไว้กับซากเรือถือเป็นวิธีที่เชื่อถือได้ในการทำให้มั่นใจว่านักดำน้ำจะพบซากเรือได้ แต่ขั้นตอนนี้ต้องใช้ซากเรือที่มีโครงสร้างเหมาะสมสำหรับการเกี่ยวด้วยตะขอหรือสมอเชือกสลิงที่สามารถหย่อนลงจากซากเรือได้นั้นมีโอกาสน้อยที่จะทำให้ซากเรือได้รับความเสียหายหรือติดขัดและดึงขึ้นมาได้ยาก แต่ต้องมีทัศนวิสัยที่เหมาะสมเพื่อให้มั่นใจว่าจะพบซากเรือได้ เมื่อจำเป็นต้องกลับไปที่เชือกสลิงเพื่อขึ้นไป นักดำน้ำกลุ่มแรกที่ไปถึงอาจผูกเชือกสลิงไว้กับซากเรือโดยใช้เชือกนำทาง จากนั้นนักดำน้ำกลุ่มสุดท้ายที่ออกไปจะดึงขึ้นมา เมื่อมีกระแสน้ำแรง อาจจำเป็นต้องกระโดดลงจากกระแสน้ำ ซึ่งบางครั้งเรียกว่า "กระโดดร่มลง" หรือ "ปล่อยอิสระ" อาจทำเครื่องหมายซากเรือด้วยเชือกสลิงก่อน หากถือว่ามีประโยชน์หรือจำเป็น นักดำน้ำอาจโผล่ขึ้นมาบนสายสลิง สายสมอ หรือทุ่นลดความดันส่วน บุคคล ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม[8]

เมื่อใช้เชือกสมอเพื่อควบคุมการขึ้นและลง อาจใช้ "เชือกผูก" ระหว่างเชือกสมอและท้ายเรือ เพื่อให้สามารถถ่ายโอนระหว่างจุดเหล่านี้ในกระแสน้ำได้อย่างปลอดภัย เมื่อล่องเรือแบบมีเรือจริงมีวิธีอื่นๆ สำหรับการลง เช่น การทิ้งตัวลงและลงตามสายสลิง[9]

การนำทางแบบเจาะลึก

ในการดำน้ำเจาะลึกทางเทคนิค มีสองวิธีกว้างๆ

การใช้แนวทางปฏิบัติ

แนวทางทั่วไปเกี่ยวข้องกับการใช้แนวทางต่อเนื่องที่วางจากรอกสำหรับเรืออับปาง ผูกไว้ด้านนอกจุดทางเข้า ด้านในจุดทางเข้า และเป็นระยะๆ ด้านใน (เพื่อลดความเสี่ยงของการตัดเชือกหรือ "กับดักเชือก" [10] ) ในการเจาะลึกลงไป จะใช้รอกสองอัน ดังนั้นในกรณีที่สูญเสียการมองเห็นโดยสิ้นเชิง ซึ่งนักดำน้ำสูญเสียการติดต่อกับเชือกหลักหรือเชือกหลักถูกตัด เชือกรองสามารถยึดไว้แล้วใช้เป็นจุดอ้างอิงเพื่อกวาดหาเชือกหลัก[9]ขั้นตอนและเทคนิคในการนำทางภายในเรืออับปางโดยใช้เชือกนำทางนั้นเหมือนกันมากกับ การ เจาะถ้ำ[11]

การเจาะทะลุแบบก้าวหน้า

แนวทางทางเลือกที่ได้รับความนิยมในระดับหนึ่งโดยนักดำน้ำสำรวจซากเรือลึกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอเมริกา เรียกว่า "การเจาะแบบค่อยเป็นค่อยไป" การเจาะแบบค่อยเป็นค่อยไปหลีกเลี่ยงการใช้แนวทาง แต่ผู้ดำน้ำจะเจาะหลายครั้งติดต่อกัน โดยแต่ละครั้งจะลึกกว่าครั้งก่อน โดยจะจดจำรูปแบบสำหรับการเดินทางทั้งขาเข้าและขาออก วิธีนี้เสี่ยงต่อการสูญเสียการมองเห็นอย่างสมบูรณ์ในตะกอนตะกอน และการสูญเสียทิศทางในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย หรือเนื่องจากภาวะมึนงงจากไนโตรเจน[9]วิธีการนี้ต้องอาศัยการจดจำที่แม่นยำในกรณีที่เกิดข้อผิดพลาดซึ่งอาจทำให้เสียชีวิตได้ และในกรณีที่มีทางเลือกที่เชื่อถือได้มากกว่าซึ่งหาได้ง่ายและราคาไม่แพง การเจาะแบบค่อยเป็นค่อยไปถือเป็นเทคนิคการนำทางที่ไม่ปลอดภัยโดยทั่วไป และเมื่อเป็นเทคนิคการสำรวจ วิธีการนี้มักจะไม่แม่นยำ เว้นแต่จะมีการบันทึกการวัดไว้ด้วย วิธีนี้ไม่ได้รับการสอนโดยหน่วยงานฝึกอบรมนักดำน้ำเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจกระแสหลักใดๆ[12]

นักดำน้ำที่ดำน้ำแบบเจาะลึกจะได้รับการสอนให้พกไฟสามดวง ได้แก่ ไฟหลักและไฟสำรองสองดวง ซึ่งจะช่วยลดความเสี่ยงในการสูญเสียแสงภายในซากเรือได้เกือบทั้งหมด อย่างไรก็ตาม การสูญเสียทัศนวิสัยโดยสิ้นเชิงเนื่องจากตะกอนยังคงมีความเสี่ยง[9]

การดำน้ำลึกเพื่อทำลายซากเรือ

นักดำน้ำกลับมาจากการดำน้ำสำรวจซากเรือที่ความลึก 600 ฟุต (180 ม.)

ซากเรือในน้ำตื้นมักจะเสื่อมสภาพเร็วกว่าซากเรือในน้ำที่ลึกกว่า เนื่องจากมีกิจกรรมทางชีวภาพที่สูงกว่า ดังนั้น ซากเรือเก่าและขนาดใหญ่หลายลำที่มักจะดำน้ำแบบเจาะลึกจึงมักจะดำน้ำลึกกว่า ซึ่งอาจก่อให้เกิดความซับซ้อนเพิ่มเติมได้ หากตั้งใจให้การดำน้ำซากเรือเป็นการดำน้ำแบบลดความดัน นักดำ น้ำจะต้องพกก๊าซลดความดันไว้ในถังแก๊สที่ติดตั้งไว้ด้านข้าง[9] อย่างไรก็ตาม การเจาะเข้าไปในซากเรือหลายลำด้วยถังแก๊สทั้งที่ติดตั้งไว้ด้านหลังและด้านข้างนั้นทำได้ยาก ทำให้ต้องใช้การกำหนดค่าที่แตกต่างกัน หรือทิ้งก๊าซลดความดันไว้ภายนอกซากเรือก่อนจะเจาะเข้าไป ซึ่งทำให้มีความเป็นไปได้ที่นักดำน้ำจะไม่สามารถย้ายก๊าซลดความดันได้หากพวกเขาออกจากซากเรือในจุดอื่นที่พวกเขาเข้าไปในซากเรือ[13]นอกจากนี้ ได้มีการบังคับใช้กฎระเบียบเพื่อป้องกันการเสียชีวิตจากการดำน้ำโดยจำกัดการดำน้ำซากเรือในทะเลลึกเฉพาะผู้ที่ดำน้ำที่มีประสบการณ์เท่านั้น เช่นเรือ Britannic

การฝึกอบรม

เนื่องจากความนิยมที่เพิ่มมากขึ้นและความเสี่ยงในการดำน้ำสำรวจซากเรือที่สูงขึ้นองค์กรฝึกอบรมนักดำน้ำ หลายแห่ง เช่นScuba Diving InternationalและProfessional Association of Diving Instructorsจึงจัด หลักสูตร ฝึกอบรมนักดำน้ำ สำรวจซากเรือโดยเฉพาะ ซึ่งแนะนำให้นักดำน้ำเรียนก่อนดำน้ำสำรวจซากเรือ[14]หลักสูตรดังกล่าว[6]มักจะสอนทักษะต่างๆ เช่น การจัดการอากาศ และการใช้แนวทางและรอกอย่างถูกต้อง องค์กรดำน้ำเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจส่วนใหญ่จะสอนนักดำน้ำให้ดำน้ำลึกได้ไม่เกิน "โซนแสง" หรือระยะทางผิวน้ำรวมสูงสุด (ความลึกและการเจาะ) 100 ฟุต องค์กร ดำน้ำทางเทคนิค อื่นๆ เช่นIANTD , TDIและANDIสอนหลักสูตรสำรวจซากเรือขั้นสูงที่ต้องได้รับการฝึกอบรมและความสามารถที่ครอบคลุมมากขึ้น รวมถึงต้องมีอุปกรณ์ด้านความปลอดภัยมากขึ้น และเตรียมนักดำน้ำให้พร้อมสำหรับระดับการเจาะสำรวจซากเรือที่เกินกว่าพื้นที่ที่ได้รับแสงโดยรอบ Nautical Archaeology Societyในสหราชอาณาจักรสอนให้ตระหนักถึง ปัญหา ของมรดกทางวัฒนธรรม ใต้น้ำ ตลอดจนทักษะการปฏิบัติของนักดำน้ำและนักโบราณคดีในบริบทนี้ โครงการวิจัยบางโครงการกำลังตรวจสอบศักยภาพที่เทคโนโลยีดิจิทัลมีให้ในการนำแบบจำลองเสมือนจริงของซากเรือใต้น้ำมาใช้ในการฝึกอบรม[15]องค์กรอื่นๆ เช่น Artificial Reef Society of British Columbia (ARSBC) ตั้งใจสร้าง แนว ปะการังเทียมขึ้นเพื่อให้เหล่านักดำน้ำได้สำรวจ รวมทั้งเป็นพื้นผิวให้สัตว์ทะเลได้เจริญเติบโต[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

อุปกรณ์พิเศษ

ตราบใดที่ไม่มีการเจาะเข้าไปในซากเรือ ก็ไม่จำเป็นต้องติดตั้งอุปกรณ์ดำน้ำพิเศษบนซากเรือ และอุปกรณ์ต่างๆ จะต้องขึ้นอยู่กับสถานการณ์ภายนอกซากเรือ ตัวอย่างเช่น หากซากเรืออยู่ที่ระดับความลึกที่จัดเป็นการดำน้ำลึก เชิงเทคนิค ข้อกำหนดด้านอุปกรณ์พื้นฐานจะต้องขึ้นอยู่กับระดับความลึกนั้น

ในเขตการดำน้ำที่มีการเจาะทะลุจำกัด แนะนำให้ใช้รอกดำน้ำอย่างน้อย 1 ตัวและไฟหลัก 1 ดวง นอกเหนือจากอุปกรณ์พื้นฐานสำหรับสภาพแวดล้อมภายนอก ก๊าซหายใจเพิ่มเติมสำหรับกฎสามส่วนในสภาพแวดล้อมเหนือศีรษะจะเพิ่มขนาดถังที่จำเป็น ต้องมีก๊าซฉุกเฉินเพียงพอสำหรับให้ถึงผิวน้ำในกรณีฉุกเฉินที่คาดการณ์ได้อย่างสมเหตุสมผล อาจเป็นก๊าซสำรอง ที่จัดหาให้โดยบัดดี้หรือทีม หรือเป็นถังช่วยเหลือที่นักดำน้ำพกติดตัว

สำหรับการดำน้ำแบบเจาะลึก จำเป็นต้องมีอุปกรณ์ความปลอดภัยเพิ่มเติม[16]อุปกรณ์นี้คล้ายกับอุปกรณ์ที่ใช้ในการดำน้ำในถ้ำแต่สามารถใช้สายที่ทนทานต่อการตัดได้มากกว่า อุปกรณ์ส่วนใหญ่นี้มีไว้เพื่อลดความเสี่ยงในการสูญหายหรือติดอยู่ในซากเรือ ส่วนประกอบที่สำคัญที่สุดคือไฟและเส้นนำทาง ไฟประกอบด้วยไฟหลัก ไฟรอง และไฟบอกตำแหน่ง[ ต้องการคำอธิบาย ]อาจพกสายไว้และกางออกจากรอก หลัก รอกนิรภัย และรอกกระโดด/ปล่อยสาย จำเป็นต้องมีแหล่งจ่ายก๊าซสำรองฉุกเฉิน ขึ้นอยู่กับแผนการดำน้ำ[ ต้องการคำอธิบาย ]ถังคู่เป็นอุปกรณ์มาตรฐาน แม้ว่าจะมีถังขั้นบันไดด้วย[ ต้องการการอ้างอิง ]หมวกกันน็อคดำน้ำในถ้ำเป็นอุปกรณ์ป้องกันที่มีประโยชน์สำหรับศีรษะ และถุงมือจะป้องกันขอบโลหะที่คม อุปกรณ์ควรเก็บให้แน่นหนา เพื่อลดความเสี่ยงของการไปเกี่ยวเข้ากับซากเรือและเสียหายหรือทำให้นักดำน้ำติดอยู่ ยางรัดและคลิปโลหะหรือพลาสติกใช้เพื่อยึดอุปกรณ์ที่หลวมหรือห้อยลงมา

ผลกระทบของการดำน้ำพักผ่อนต่อซากเรือ

ผลกระทบของการดำน้ำเพื่อพักผ่อนหย่อนใจต่อคุณค่าการดำน้ำเพื่อพักผ่อนหย่อนใจและมรดกทางวัฒนธรรมของเรืออับปางนั้นพบว่ามี 4 ประเภทพื้นฐานดังนี้: [3]

  • การกำจัดสิ่งประดิษฐ์และการรบกวนที่เกี่ยวข้องกับสถานที่พังพินาศ
  • การสัมผัสโดยตรงกับซากเรือและสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลที่อาศัยอยู่บนซากเรือโดยนักดำน้ำและอุปกรณ์ของพวกเขา
  • ฟองอากาศที่ถูกปล่อยออกมาติดอยู่ภายในซากเครื่องบิน
  • ความเสียหายจากการกระแทกจากสมอเรือดำน้ำ ซึ่งนักวิจัยบางกลุ่มมองว่าเป็นรูปแบบความเสียหายที่รุนแรงที่สุดที่เกี่ยวข้องกับการดำน้ำซากเรือเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ

การป้องกันซากเรือ

ในหลายประเทศ ซากเรือได้รับการคุ้มครองทางกฎหมายจากการกู้ซากหรือการทำลายล้าง ที่ไม่ได้รับอนุญาต

ในสหราชอาณาจักร มีพระราชบัญญัติ 3 ฉบับที่คุ้มครองซากเรือ:

ซากเรือที่ได้รับการคุ้มครองจะระบุไว้ในแผนที่เดินเรือ (เช่นแผนที่การเดินเรือ ) ควรปฏิบัติตามข้อจำกัดในการดำน้ำ ซากเรือประวัติศาสตร์ (มักกำหนดให้มีอายุมากกว่า 50 ปี แต่ไม่ได้หมายความว่ามีอายุเสมอไป) มักได้รับการคุ้มครองจากการปล้นสะดมและการปล้นสะดมผ่านกฎหมายระดับชาติที่คุ้มครองมรดกทางวัฒนธรรม[17] ใน ระดับสากล ซากเรือเหล่านี้อาจได้รับการคุ้มครองโดยรัฐที่ให้สัตยาบันต่ออนุสัญญายูเนสโกว่าด้วยการคุ้มครองมรดกทางวัฒนธรรมใต้น้ำในกรณีนี้ ไม่อนุญาตให้ปล้นสะดม ตัวอย่างหนึ่งคือQueen Anne's Revengeซึ่งอยู่ระหว่างการบูรณะทางโบราณคดีโดยกรมทรัพยากรธรรมชาติและวัฒนธรรมแห่งนอร์ทแคโรไลนา (NC DNCR) ใกล้โบฟอร์ตอินเล็ต นอร์ทแคโรไลนา[18]

ในปี 2003 กระทรวงวัฒนธรรมของกรีซได้ออกคำสั่งของรัฐมนตรีให้ "ซากเรือหรือเครื่องบินที่จมมานานกว่า 50 ปีนับจากปัจจุบัน" เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรม/อนุสรณ์สถาน โดยมีเขตคุ้มครองโดยรอบ 300 เมตร เงื่อนไขในการเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานใดๆ ในกรีซกำหนดโดยกระทรวงวัฒนธรรม[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ในน่านน้ำแอฟริกาใต้ ซากเรือหรือเครื่องบิน และสินค้า เศษซาก หรือสิ่งประดิษฐ์ที่เกี่ยวข้องที่มีอายุมากกว่า 60 ปี และได้รับการคุ้มครองโดยพระราชบัญญัติทรัพยากรมรดกแห่งชาติหมายเลข 25 ปี 1999 (NHRA) [19]กฎหมายกู้ซากและค้นพบไม่บังคับใช้กับซากเรือประวัติศาสตร์ ซึ่ง NHRA ถือว่าเป็นวัสดุโบราณคดี และด้วยเหตุนี้ ซากเรือจึงเป็นทรัพย์สินของรัฐที่บริหารจัดการโดย SAHRA ในความดูแลของชาติ และห้ามมิให้มีการรบกวนในทางใดทางหนึ่ง ยกเว้นภายใต้เงื่อนไขของใบอนุญาตที่ออกโดยหน่วยงานทรัพยากรมรดกแห่งแอฟริกาใต้ (SAHRA) การฝ่าฝืนพระราชบัญญัตินี้จะมีโทษร้ายแรง รวมถึงค่าปรับจำนวนมากและโทษจำคุก เจ้าหน้าที่ตำรวจแอฟริกาใต้ เจ้าหน้าที่ศุลกากรและสรรพสามิตทุกคนสามารถทำหน้าที่เป็นผู้ตรวจสอบมรดกได้ภายใต้พระราชบัญญัตินี้ โดยมีอำนาจในการค้นหา ยึด และจับกุม ซากเรือประวัติศาสตร์สามารถเยี่ยมชมได้ โดยต้องไม่รบกวนหรือแทรกแซงสถานที่ และห้ามเคลื่อนย้ายหรือทำลายโบราณวัตถุ[20]

จุดดำน้ำซากเรือ

นักดำน้ำที่ซากเรือ SS Carnatic

มีแหล่งดำน้ำซากเรือที่ได้รับความนิยมหลายพันแห่งทั่วโลก[21] บางแห่งเป็นซากเรือที่สร้างขึ้นโดยมนุษย์หรือจมลงโดยตั้งใจเพื่อดึงดูดนักดำน้ำ (เช่นเรือ USS  Spiegel Groveและเรือ USS  OriskanyในฟลอริดาเรือMV  Bianca C.ในเกรเนดาและซากเรือRecifeในเปร์นัมบูกู / บราซิลซึ่งรวมถึงซากเรือที่สร้างขึ้นโดยมนุษย์และจากภัยพิบัติ) เส้นทางสำหรับนักดำน้ำซึ่งเรียกอีกอย่างว่าเส้นทางสำหรับซากเรือ สามารถใช้เพื่อให้นักดำน้ำสามารถเยี่ยมชมและทำความเข้าใจกับแหล่งโบราณคดีที่เหมาะสำหรับการดำน้ำได้[22]ตัวอย่างที่ดีเยี่ยมอย่างหนึ่งคือ "เส้นทางซากเรือ Florida Panhandle" ของ เครือข่ายโบราณคดีสาธารณะแห่งฟลอริดา (FPAN) [23]

ตลอดแนวชายฝั่ง Outer Banksความท้าทายในการเดินเรือที่เกิดจาก บริเวณ Diamond Shoalsนอกชายฝั่งCape Hatterasทำให้เรือสูญหายหลายพันลำและเสียชีวิตจำนวนไม่ทราบแน่ชัด เรือมากกว่า 5,000 ลำจมลงในน่านน้ำเหล่านี้นับตั้งแต่เริ่มมีการบันทึกข้อมูลในปี ค.ศ. 1526 [24] เรืออับปางที่มีชื่อเสียงที่สุดคือUSS  Monitor [ 25 ]ซึ่งเข้าร่วมในยุทธนาวีที่ Hampton Roadsในช่วงสงครามกลางเมืองอเมริกาเรือMonitorอับปางเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม ค.ศ. 1862 นอกชายฝั่งCape Hatterasในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเรือดำน้ำ U-boatของเยอรมันจะจอดอยู่นอกชายฝั่งและแล่นผ่านเรือบรรทุกสินค้าและเรือบรรทุกน้ำมันโดยมีฉากหลังเป็นแสงไฟบนชายฝั่ง เรือหลายสิบลำตามแนวชายฝั่งนอร์ทแคโรไลนาถูกตอร์ปิโดในลักษณะนี้โดยเรือดำน้ำเยอรมันในสิ่งที่เรียกว่าTorpedo Alley ซากเรือที่ได้รับความนิยมได้แก่เรือดำน้ำเยอรมัน  U-352 , USS Monitor , USS  Schurz ( SMS  Geier ), USS  Tarpon , USS  Yancey , USS  Indra , USS  AeolusและUSCGC  Spar [26 ]

ซากเรืออื่นๆ เป็นซากเรือที่สูญหายไปจากภัยพิบัติ (เช่นRMS  Rhoneในหมู่เกาะบริติชเวอร์จินZenobiaในไซปรัสและซากเรือจำนวนมากนอกชายฝั่งหมู่เกาะซิลลีในอังกฤษ) ในเขตMarlborough Soundsประเทศนิวซีแลนด์ ซาก เรือ MS  Mikhail Lermontovเรือสำราญยาว 177 เมตร (581 ฟุต) ที่สูญหายไปในปี 1986 เป็นจุดดำน้ำยอดนิยม ซากเรือจมนี้จมอยู่ที่ระดับความลึก 37 เมตร (121 ฟุต) ใต้น้ำ ถือเป็นฐานที่ยอดเยี่ยมสำหรับนักดำน้ำเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจและนักดำน้ำด้านเทคนิค[27] [28]

ซากโครงสร้างที่แปลกตากว่านั้น เช่น ซากท่าเรือสำหรับเรือสำราญเก่าในเซนต์ครอยซ์ หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐอเมริกาซึ่งถูกพายุเฮอริเคนที่ชื่อฮิวโก ทำลาย ในปี 1989 ในฐานะส่วนหนึ่งของการฟื้นฟูและเปลี่ยนท่าเรือเฟรเดอริกสเตดท่าเรือเก่าจะถูกรื้อออกและจมลงไปในทะเลลึก 3,600 เมตร (11,800 ฟุต) ท่าเรือเก่าส่วนใหญ่ถูกใช้สร้างแนวปะการังเทียม เรือบรรทุกหลายลำบรรทุกซากเรือไปตามชายหาดไกลออกไปสามกิโลเมตร (1.9 ไมล์) และทิ้งซากคานเหล็ก ยานพาหนะ ท่อคอนกรีต เสาส่ง และทางเท้าลงในน้ำลึก 33 เมตร (108 ฟุต) เพื่อสร้างจุดดำน้ำที่ปัจจุบันเรียกว่าอาร์มาเกดดอน

แหล่งดำน้ำซากเรือหลายแห่งเป็นเรือที่สูญหายไปในช่วงสงคราม เช่นเรือ SS  Thistlegormในทะเลแดง ซากเรือในอ่าวซูบิกและโครอนในฟิลิปปินส์ เรือSS  President Coolidgeในวานูอาตูและ "กองเรือผี" ในTruk Lagoonในหมู่เกาะอันดามันซากเรือ Inket ซึ่งเรือญี่ปุ่นจมลงในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นแหล่งดำน้ำใกล้เกาะ Duncan [ ต้องการอ้างอิง ]

บางภูมิภาคมีชื่อเสียงเป็นพิเศษในเรื่องจำนวนและคุณภาพของแหล่งดำน้ำซากเรือ เช่นTruk Lagoonในไมโครนีเซีย Scapa Flowในหมู่เกาะออร์กนีย์สกอตแลนด์Outer Banks ในนอร์ธแคโรไลนาซึ่งเรียกกันว่า " สุสานแห่งมหาสมุทรแอตแลนติก " และทะเลสาบใหญ่[29]

สำหรับนักดำน้ำเทคนิคแล้ว มีซากเรือไม่กี่แห่งที่ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวาง เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ซาก เรือ SS Andrea Doriaถือเป็นความท้าทายสูงสุดสำหรับนักดำน้ำที่ค้นหาซากเรือ แต่หลังจากที่ไตรมิกซ์ ได้รับความนิยมใน ฐานะก๊าซหายใจ นักดำน้ำเทคนิคในปัจจุบันจึงสามารถดำน้ำในซากเรือที่ลึกขึ้นและท้าทายมากขึ้น และ ปัจจุบัน บางส่วนของนักดำน้ำบางคนมองว่าซากเรือ Andrea Doriaเป็นซากเรือฝึกที่ดีสำหรับนักดำน้ำไตรมิกซ์[30]

ประวัติศาสตร์

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ "การค้นหาอยู่ในแผน" ทีมกู้ภัยดำน้ำของสมาคมเครื่องบินฮาร์วาร์ดแห่งแคนาดา 2008 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 มิถุนายน 2015
  2. ^ abcdef Kohler, Richie (29 กรกฎาคม 2021). "Hazards in Wreck Diving". www.dansa.org . สืบค้นเมื่อ12 เมษายน 2024 .
  3. ^ abcdefg Edney, Joanne (พฤศจิกายน 2549) "ผลกระทบของการดำน้ำเพื่อพักผ่อนหย่อนใจต่อซากเรือในออสเตรเลียและแปซิฟิก - บทวิจารณ์" วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ไมโครนีเซี ย 5 (1/2 รวมกัน) อัลบิวรี นิวเซาท์เวลส์ ออสเตรเลีย: Heritage Futures International ISSN  1449-7336
  4. ^ Gentile, Gary (กรกฎาคม 1988). Advanced Wreck Diving Guide (ฉบับที่ 3). Cornell Maritime Press. ISBN 978-0870333804-
  5. ^ "การดำน้ำสำรวจซากเรือเบื้องต้น เทียบกับ การดำน้ำสำรวจซากเรือขั้นสูง" Technical Diving International . 2012-08-06 . สืบค้นเมื่อ2012-08-07 .
  6. ^ ab - การฝึกอบรมและคุณสมบัติของนักดำน้ำ PADI Wreck Diver เก็บถาวร 2009-04-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  7. ^ Ange, Michael (15 สิงหาคม 2018). "วิธีดำน้ำในซากเรือ: Spiegel Grove". www.scubadiving.com . สืบค้นเมื่อ12 เมษายน 2024 .
  8. ^ Dituri, Joseph (สิงหาคม 2008). "23: Expeditions - Wrecks". ใน Mount, Tom; Dituri, Joseph (บรรณาธิการ). Exploration and Mixed Gas Diving Encyclopedia (พิมพ์ครั้งที่ 1). Miami Shores, Florida: International Association of Nitrox Divers. หน้า 273–278. ISBN 978-0-915539-10-9-
  9. ^ abcde Citelli, Joe (สิงหาคม 2008). "24: แง่มุมปฏิบัติของการดำน้ำสำรวจซากเรือลึก". ใน Mount, Tom; Dituri, Joseph (บรรณาธิการ). Exploration and Mixed Gas Diving Encyclopedia (พิมพ์ครั้งที่ 1). Miami Shores, Florida: International Association of Nitrox Divers. หน้า 279–286. ISBN 978-0-915539-10-9-
  10. ^ กับดักสายหมายถึงสถานการณ์ที่สายวางอยู่ระหว่างสองจุด แต่เมื่อสายตึง สายจะยืดออกผ่านช่องเปิดที่แคบกว่า ซึ่งนักดำน้ำไม่สามารถว่ายน้ำผ่านได้ ในกรณีนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับนักดำน้ำเนื่องจากสามารถย้อนกลับตามเส้นทางเดิมได้ แต่หากมองไม่เห็นเลย นักดำน้ำจะไม่สามารถติดตามสายได้โดยการสัมผัสเพียงอย่างเดียวเพื่อกลับไปยังจุดออก
  11. ^ Davis, Andy (7 สิงหาคม 2019). "Advanced Wreck Diving Techniques". scubatechphilippines.com . สืบค้นเมื่อ16 ตุลาคม 2021 .
  12. ^ องค์กรฝึกอบรมนักดำน้ำเทคนิคTDIมักใช้แนวทางที่เปิดกว้างและครอบคลุมสำหรับเทคนิคต่างๆ โดยไม่คำนึงถึงหลักการทั่วไปนี้ คู่มือ การดำน้ำสำรวจซากเรือขั้นสูง ของ TDI อธิบายว่าการเจาะลึกแบบค่อยเป็นค่อยไปเป็น "วิธีการในเทพนิยาย" (หน้า 26)
  13. ^ ในปี 1992 นักดำน้ำสองคน คริสและคริสซี่ รูส เสียชีวิตจากโรคจากภาวะลดความดันหลังจากติดอยู่ในซากเรือขณะดำน้ำดูเรือดำน้ำเยอรมัน  U-869นอกชายฝั่งนิวเจอร์ซี และไม่สามารถเคลื่อนย้ายก๊าซลดความดันได้หลังจากหนีออกมา เหตุการณ์นี้โด่งดังขึ้นหลังจากถูกบันทึกไว้ในหนังสือหลายเล่ม รวมถึงหนังสือขายดีอันดับหนึ่งของนิวยอร์กไทมส์ เรื่อง Shadow Divers
  14. ^ "ข้อควรพิจารณาด้านความปลอดภัยในการดำน้ำซากเรือ" รายงานการดำน้ำลึก Waikiki ล่าสุด Kaimana Divers สืบค้นเมื่อ6มีนาคม2016[ ลิงค์ตายถาวร ‍ ]
  15. ^ Bruno, F.; Barbieri, L.; Muzzupappa, M.; Tusa, S.; Fresina, A.; Oliveri, F.; Lagudi, A.; Cozza, A.; Peluso, R. (2019). "การเพิ่มการเรียนรู้และการเข้าถึงมรดกทางวัฒนธรรมใต้น้ำด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล: กรณีศึกษาของแหล่งเรืออับปาง "Cala Minnola"" Digital Applications in Archaeology and Cultural Heritage . 13 : e00103. doi :10.1016/j.daach.2019.e00103. S2CID  155526789.
  16. ^ Gentile, Gary (1994). Primary Wreck Diving Guide . สหรัฐอเมริกา: Gary Gentile Productions. หน้า 25–57 ISBN 0962145394-
  17. ^ "BBC Radio World Service Broadcast, "What Lies Beneath" ออกอากาศครั้งแรกวันศุกร์ที่ 22 สิงหาคม 2551" Bbc.co.uk. 22 สิงหาคม 2551 . สืบค้นเมื่อ19 กันยายน 2552 .
  18. ^ "เรือธงของหนวดดำ - คลังบทความโบราณคดี". Archive.archaeology.org . สืบค้นเมื่อ2015-09-17 .
  19. ^ พระราชบัญญัติทรัพยากรมรดกแห่งชาติ ฉบับที่ 25 ปี 2542 (PDF)พริทอเรีย: ผู้พิมพ์ของรัฐบาล พ.ศ. 2542 สืบค้นเมื่อ27 ธันวาคม 2559 – ผ่านทาง UNESCO
  20. ^ เจ้าหน้าที่ (2015). "MUCH Booklet 2015". www.sahra.org.za . . สำนักงานทรัพยากรมรดกแห่งแอฟริกาใต้. สืบค้นเมื่อ27 ธันวาคม 2016 .
  21. ^ "ฐานข้อมูลซากเรือและสิ่งกีดขวาง" www.nauticalcharts.noaa.govสำนักงานสำรวจชายฝั่ง สำนักบริหารมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติ กระทรวงพาณิชย์สหรัฐอเมริกา
  22. ^ เช่น Souter, C., 2006 การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและการศึกษาเกี่ยวกับนักดำน้ำ ใน Maritime Archaeology: Australian Approaches. The Springer Series in Underwater Archaeology. Staniforth, M. & Nash, M. (บรรณาธิการ) Springer, New York.
  23. ^ "เส้นทางเรืออับปางที่ฟลอริดา แพนแฮนเดิล" เส้นทางดำน้ำฟลอริดา แพนแฮนเดิล
  24. ^ Grussing, Valerie J. "Reanimating the Graveyard: Heritage Tourism Development of North Carolina Shipwrecks" (PDF) . thescholarship.ecu.edu . สืบค้นเมื่อ18 กรกฎาคม 2015 .
  25. ^ "Monitor NMS - The Monitor Collection". Monitor.noaa.gov. 2003-07-26 . สืบค้นเมื่อ2015-09-17 .
  26. ^ ฮูดี, พอล. "เรืออับปางในนอร์ทแคโรไลนา". nc-wreckdiving.com สืบค้นเมื่อ15กรกฎาคม2015
  27. ^ Mouli และ Tika Greenlaw (1986-02-16). "การดำน้ำสำรวจซากเรือในบริเวณ Marlborough Sounds นิวซีแลนด์". Godive.co.nz . สืบค้นเมื่อ2013-04-22 .
  28. ^ "Mikhail Lermontov - The New Zealand Maritime Record - NZNMM". Nzmaritime.co.nz . สืบค้นเมื่อ2013-04-22 .
  29. ^ ในหนังสือWreck Diving Adventuresผู้เขียนGary Gentileกล่าวว่า: "ผมพูดได้ไม่บ่อยนักว่าบริเวณเกรตเลกส์มีการดำน้ำสำรวจซากเรือที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก"
  30. ^ การอภิปรายเรื่องนี้สามารถพบได้ในหนังสือDark Descent ของ Kevin McMurray ซึ่งมี ISBN 0-7434-0063-1เขากล่าวถึงว่านักดำน้ำรุ่นเก่าบางคนมีปฏิกิริยาไม่ดีต่อการใช้Andrea Doriaเป็นซากเรือฝึก โดยมองว่าสิ่งนี้ทำให้ความสำเร็จของพวกเขาลดน้อยลง 
Wikivoyage มีคู่มือการเดินทางสำหรับการดำน้ำชมซากเรือ
  • WRECKSITE ฐานข้อมูลฟรีทั่วโลกของซากเรือกว่า 65,000 ลำ พร้อมประวัติ แผนที่เดินเรือ และตำแหน่ง GPS (ภาษาอังกฤษ เยอรมัน ฝรั่งเศส และดัตช์)
  • ฐานข้อมูลซากเรือและสิ่งกีดขวางของ NOAA
  • สมาคมวิจัยทางทะเล
  • อันตรายจากการดำน้ำซากเรือ
  • การดำน้ำซากเรือในสุสานแห่งมหาสมุทรแอตแลนติก
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=การดำน้ำซากเรือ&oldid=1251570648"