Jamblih
Jamblih iz Halkide (grč. Ἰάμβλιχος) (Halkida (današnji Qinnesrin), Sirija, o.250. - ?, o.330.), grčki novoplatonistički filozof iz Sirije i jedan od posljednjih značajnijih predstavnika antičke filozofije.
Bio je učenik Anatolija i Porfirija od kojih je prihvatio novoplatonizam u koji je unio mnogo elemenata iz orijentalnih religija.[1] Vjeruje se da bio upućen u ezoterični svijet Egipćana i Kaldejaca.[2]
Rodio se o. 250. godine u Halkidi na sjeveru Sirije. Postao je učenik filozofa Porfirija s kojim je studirao u Rimu ili na Siciliji, da bi se oko 305. godine vratio u Siriju i osnovao vlastitu filozofsku školu u Apameji kod Antiohije.[3]
Napisao je veliki broj radova od kojih većina nije sačuvana. Napisao je djelo Kolekcija pitagorejske doktrine u deset knjiga od kojih su se sačuvale samo prve četiri i fragmenti pete knjige. Među spisima koji su opstali u neznatnim fragmentima nalaze se i komentari na Platona i Aristotela, a sačuvani su i Jamblihovi komentari na zbirku hermetičkih tekstova poznatih pod nazivom Kaldejska proročanstva.[3]
Najutjecajnije djelo mu je Teurgija ili O egipatskim misterijama u kojima opisuje visoku magiju koja djeluje kroz komunikaciju s bogovima.[4]
- ↑ Opća i nacionalna enciklopedija u 20 svezaka, str. 269.
- ↑ enciklopedija.lzmk.hr
- ↑ a b Iamblichus of Chalsis
- ↑ esotericarchives.com
- Opća i nacionalna enciklopedija u 20 svezaka, sv. IX, Zagreb, 2006. ISBN 953-7224-09-0