norwegski
norwegski
norwegski (hornjoserbšćina)
[wobdźěłać]| kazus | singular f | singular m | singular n | dual | plural |
|---|---|---|---|---|---|
| nominatiw | norwegska | norwegski | norwegske | norwegskej (norwegskaj) |
norwegske (norwegscy) |
| genitiw | norwegskeje | norwegskeho | norwegskeho | norwegskeju | norwegskich |
| datiw | norwegskej | norwegskemu | norwegskemu | norwegskimaj | norwegskim |
| akuzatiw | norwegsku | norwegski (norwegskeho) |
norwegske | norwegskej (norwegskeju) |
norwegske (norwegskich) |
| instrumental | norwegskej | norwegskim | norwegskim | norwegskimaj | norwegskimi |
| lokatiw | norwegskej | norwegskim | norwegskim | norwegskimaj | norwegskich |
| adjektiw | norwegski |
|---|---|
| adwerb | norwegsce abo norwegski |
Ortografija
Dźělenje słowow:
nor-weg-ski
Semantika
Synonymy:
- [1] norwegiski, norski
Přikłady:
- [1] Słužobnik pak nam přeradźi, zo ma kejžor nětko prózdniny kaž my a zo wón ze swojej łódźu "Hohenzollern" w norwegskim morju prěki a pódłu jězdźi, zo by so po napinacym kejžorowanju tróšku wokřewił. (Iselt)
:Tam bě mjenujcy němski kejžor pomnik norwegskoho rjeka Fridjofa postajić dał jako dźak za mnohe rjane hodźiny, kotrež je kejžor na swojich pućowanjach w norwegskich krajinach a morjach měł. (Katolski Posoł 1913)
- Před někotrymi lětami dósta norwegski germanist a eksperta na polu slědźenja wo Georgu Sauerweinje (našim Juru Surowinje), Oskar Vistdal, list dr. Frida Mětška. (Rozhlad 1991)
Wotwodźene wopřijeća:
- norwegšćina = norwegska rěč
Přełožki
[wobdźěłać]
|
|