«Նար Հովհաննիսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նար Հովհաննիսյան
Հիմնական տվյալներ
Ծնվել է	մարտի 30, 1913; Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն
Երկիր	Ռուսական կայսրություն, ԽՍՀՄ և Հայաստան
Մահացել է	դեկտեմբերի 25, 1995 (82 տարեկան); Երևան, Հայաստան
Գերեզման	Թոխմախի գերեզմանատուն
Ժանրեր	օպերա
Մասնագիտություն	երգիչ և երաժշտության ուսուցիչ
Երգչաձայն	բաս
Գործիքներ	վոկալ
Աշխատավայր	Թբիլիսիի օպերայի և բալետի թատրոն, Ալեքսանդր Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոն և Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիա
Կրթություն	Թբիլիսիի Վանո Սարաջիշվիլիի անվան պետական կոնսերվատորիա (1941)
Պարգևներ	; և

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ տարբ

Content deleted Content added

ՎիզուալԵլատեքստ

Գծային

Ընթացիկ տարբերակը 19:08, 31 Հոկտեմբերի 2024-ի դրությամբ

Նար Միքայելի Հովհաննիսյան (մարտի 30, 1913(1913-03-30)^[1], Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն^[2]^[1] - դեկտեմբերի 25, 1995(1995-12-25), Երևան, Հայաստան), հայ խորհրդային երգիչ (բաս), ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ (1969), Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մասնակից։

Նար-Դոսի որդին է։

Կենսագրություն

1941 թվականին ավարտել է Թբիլիսիի կոնսերվատորիան (Ե. Ա. Վրոնսկու երգեցողության դասարան)։ 1931-1937 թվականներին՝ Թբիլիսիի օպերայի և բալետի թատրոնի խմբերգիչ, 1945-1951 թվականներին՝ մեներգիչ։ 1951 թվականից՝ Երևանի օպերայի և բալետի թատրոնի մեներգիչ։ Նրա հնչուն, հյութեղ, հարուստ երանգավորումով ձայնն առանձնապես արտահայտիչ է ցածր ձայնածավալում։ Դերասանական վառ տաղանդը, զուսպ, առնական խաղը հնարավորություն են ընձեռել կերտել երաժշտական-բեմական տպավորիչ կերպարներ՝ Դավիթ Բեկ (Արմեն Տիգրանյանի «Դավիթ Բեկ»), Նադիր շահ (Սպենդիարյանի «Ալմաստ»), Ներսես, Հոր-հոր աղա (Չուխաճյանի «Արշակ Բ», «Լեբլեբիջի»), Դև Ենոք (Գ. Արմենյանի «Խորտակում»), Թորոս (Բաբաևի «Արծվաբերդ»), Կոչուբեյ (Չայկովսկու «Մազեպա»), Կոնչակ (Բորոդինի «Իշխան Իգոր»), Ջրաղացպան (Դարգոմիժսկու «Ջրահարս»), Դոն Բազիլիո (Ռոսսինիի «Սևիլյան սափրիչ»), Ռամֆիս (Վերդիի «Աիդա»), Մեֆիստոֆել (Գունոյի «Ֆաուստ»), Օրովեզ (Բելլինիի «Նորմա»), Ցանգալա (Փալիաշվիլու «Դաիսի») և այլն։ 1954-1963 թվականներին դասավանդել է Երևանի կոնսերվատորիայում։ Համերգներով հանդես է եկել ԽՍՀՄ քաղաքներում և արտասահմանում (Սիրիա, Լիբանան, ԿԺԴՀ, Բելգիա, Հունգարիա, ԱՄՆ, ԳԴՀ, Լեհաստան, Լյուքսեմբուրգ, Աֆրիկայի 9 երկրներ)։ ՀԽՍՀ IV գումարման Գերագույն խորհրդի պատգամավոր։

Մասնակցություն Հայրենական պատերազմին

1941 թվականի հունիսի 24-ին Նար Հովհաննիսյանը կամավոր, որպես Սևծովյան հատուկ զորամասի շարքային զինվոր հիտլերյան հրոսակների դեմ մարտնչել է Հյուսիսային Կովկասում, Կերչի, Սևաստոպոլի, Թեոդոսիայի ազատագրմանը։ 1943 թվականին Հովհաննիսյանը ծանր կոնտուզիա է ստացել, տեղափոխվել է հոսպիտալ, այնտեղից էլ՝ Մոսկվա։ Մարտական սխրանքների համար պարգևատրվել է Հայրենական մեծ պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշանով՝ երկու անգամ, Մարտական ծառայության համար, Սևաստոպոլի պաշտպանության համար, Կովկասի պաշտպանության համար և բազմաթիվ շքանշաններով ու մեդալներով^[3]։

Պարգևներ

Լենինի շքանշան
Հայրենական մեծ պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշան
«Մարտական ծառայության համար» մեդալ
«Սևաստոպոլի պաշտպանության համար» մեդալ
«Կովկասի պաշտպանության համար» մեդալ

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Ованисян Нар Михайлович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
↑ Մուսաները չլռեցին։ Հայաստանի մշակույթի գործիչները 1941-1945 թթ. հայրենական մեծ պատերազմում, զոհված հայ արվեստագետներ։ Գիրք I. - Եր.: Խորհրդային գրող, 1989 թ., 392 էջ:

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 572)։

[_5e5775e65518eefb-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.

[_8e4525187c80e9a7-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Ованисян Нар Михайлович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[3] Մուսաները չլռեցին։ Հայաստանի մշակույթի գործիչները 1941-1945 թթ. հայրենական մեծ պատերազմում, զոհված հայ արվեստագետներ։ Գիրք I. - Եր.: Խորհրդային գրող, 1989 թ., 392 էջ:

[1]

[2]

[3]

@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+{{Տեղեկաքարտ Երաժիշտ
+| պատկեր = Նար Հովհաննիսյան.jpg
+| գույն = solo_singer
+}}
+'''Նար Միքայելի Հովհաննիսյան''' ({{ԱԾ}}), հայ խորհրդային երգիչ ([[բաս]]), [[ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ]] ([[1969]]), [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ի մասնակից։
+[[Նար-Դոս]]ի որդին է։
 == Կենսագրություն ==
 [[1941]] թվականին ավարտել է [[Թբիլիսիի Վանո Սարաջիշվիլիի անվան պետական կոնսերվատորիա|Թբիլիսիի կոնսերվատորիան]] (Ե. Ա. Վրոնսկու երգեցողության դասարան)։ [[1931]]-[[1937]] թվականներին՝ [[Թբիլիսիի օպերայի և բալետի թատրոն]]ի խմբերգիչ, [[1945]]-[[1951]] թվականներին՝ մեներգիչ։ [[1951]] թվականից՝ [[Երևանի Օպերայի և բալետի պետական ակադեմիական թատրոն|Երևանի օպերայի և բալետի թատրոնի]] մեներգիչ։ Նրա հնչուն, հյութեղ, հարուստ երանգավորումով ձայնն առանձնապես արտահայտիչ է ցածր ձայնածավալում։ Դերասանական վառ տաղանդը, զուսպ, առնական խաղը հնարավորություն են ընձեռել կերտել երաժշտական-բեմական տպավորիչ կերպարներ՝ [[Դավիթ Բեկ]] ([[Արմեն Տիգրանյան (երգահան)|Արմեն Տիգրանյանի]] «[[Դավիթ Բեկ (օպերա)|Դավիթ Բեկ»]]), [[Նադիր շահ]] ([[Սպենդիարյան-Ա.|Սպենդիարյանի]] «Ալմաստ»), Ներսես, Հոր-հոր աղա (Չուխաճյանի «[[Արշակ Բ]]», «Լեբլեբիջի»), Դև Ենոք (Գ. Արմենյանի «Խորտակում»), Թորոս (Բաբաևի «Արծվաբերդ»), Կոչուբեյ ([[Չայկովսկի Պյոտր|Չայկովսկու]] «Մազեպա»), Կոնչակ (Բորոդինի «Իշխան Իգոր»), Ջրաղացպան (Դարգոմիժսկու «Ջրահարս»), Դոն Բազիլիո (Ռոսսինիի «Սևիլյան սափրիչ»), Ռամֆիս ([[Վերդի Ջուզեպպե|Վերդիի]] «Աիդա»), Մեֆիստոֆել (Գունոյի «Ֆաուստ»), Օրովեզ (Բելլինիի «Նորմա»), Ցանգալա (Փալիաշվիլու «Դաիսի») և այլն։ [[1954]]-[[1963]] թվականներին դասավանդել է [[Երևանի կոնսերվատորիա]]յում։ Համերգներով հանդես է եկել [[ԽՍՀՄ]] քաղաքներում և արտասահմանում ([[Սիրիա]], [[Լիբանան]], [[ԿԺԴՀ]], [[Բելգիա]], [[Հունգարիա]], [[ԱՄՆ]], [[ԳԴՀ]], [[Լեհաստան]], [[Լյուքսեմբուրգ]], [[Աֆրիկա]]յի 9 երկրներ)։ ՀԽՍՀ IV գումարման Գերագույն խորհրդի պատգամավոր։