«Հոգևոր ասպետական միաբանություններ»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ Pandukht տեղափոխեց էջը «Հոգևոր ասպետական օրդեններ»-ից «Հոգևոր ասպետական միաբանություններ» |
|||
| (12 intermediate revisions by 8 users not shown) | |||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Հոգևոր ասպետական |
'''Հոգևոր ասպետական միաբանություններ''', ասպետների ռազմա-վանական կազմակերպություններ [[Արևմտյան Եվրոպա]]յում։ Ստեղծվել են 12—13-րդ դարերում, [[խաչակրաց արշավանքներ]]ի ժամանակ, [[Կաթոլիկություն|կաթոլիկ եկեղեցու]] ղեկավարությամբ՝ արևելքում խաչակիրների տիրույթները պաշտպանելու և ընդլայնելու նպատակով, ինչպես նաև ''«անհավատների»'' ([[մուսուլման]]ներ, [[Հեթանոսություն|հեթանոս]]ներ) դեմ պայքարի պատրվակով [[Եվրոպա]]յում նոր հողեր նվաճելու համար։ Հոգևոր ասպետական միաբանություններից էին «հյուրընկալների», «տաճարականների», [[Տևտոնական միաբանություն]]ները և այլն։ Միաբանության անդամները որպես վանականներ ուխտում էին լինել հնազանդ, ժուժկալ, որպես ֆեոդալ-ասպետներ կրում էին զենք, մասնակցում նվաճողական արշավանքների և այլն։ Հոգևոր ասպետական միաբանությունների կառուցվածքը հիերարխիկ էր։ |
||
| ⚫ | Միաբանությունը գլխավորում էր ցմահ ընտրված և պապից հաստատված մեծ մագիստրոսը։ Նրան էին ենթարկվում «[[պրովինցիա]]ների» (միաբանության տեղական ստորաբաժանումներ) պետերը, մարշալները (ֆինանսներ վարողներ), կոմանդորները (ամրոցների, դղյակների պարետներ)։ Պարգևների, զավթումների, վաշխառուական և առևտրական գործարքների միջոցով միաբանությունները ձեռք էին բերում մեծ հարստություններ, դառնում խոշոր հողատերեր և հասնում տնտեսական ու քաղաքական հզորության։ Եվրոպական պետություններում կենտրոնացված իշխանության ամրապնդման հետևանքով հոգևոր ասպետական միաբանությունները կորցրեցին իրենց նշանակությունը, թեպետ նրանցից մի քանիսը (օրինակ, Տետոնական, «հյուընկալների») գոյատևում են ցայսօր։ |
||
== Օրդենի լիազորությունները == |
|||
| ⚫ | |||
{{Պատմություն-անավարտ}} |
|||
{{ՀՍՀ}} |
|||
{{ՀՍՀ|հատոր=6|էջ=504}} |
|||
{{Արտաքին հղումներ}} |
|||
[[Կատեգորիա:Կաթոլիկություն]] |
[[Կատեգորիա:Կաթոլիկություն]] |
||
Ընթացիկ տարբերակը 03:42, 23 հունվարի 2024-ի դրությամբ
Հոգևոր ասպետական միաբանություններ, ասպետների ռազմա-վանական կազմակերպություններ Արևմտյան Եվրոպայում։ Ստեղծվել են 12—13-րդ դարերում, խաչակրաց արշավանքների ժամանակ, կաթոլիկ եկեղեցու ղեկավարությամբ՝ արևելքում խաչակիրների տիրույթները պաշտպանելու և ընդլայնելու նպատակով, ինչպես նաև «անհավատների» (մուսուլմաններ, հեթանոսներ) դեմ պայքարի պատրվակով Եվրոպայում նոր հողեր նվաճելու համար։ Հոգևոր ասպետական միաբանություններից էին «հյուրընկալների», «տաճարականների», Տևտոնական միաբանությունները և այլն։ Միաբանության անդամները որպես վանականներ ուխտում էին լինել հնազանդ, ժուժկալ, որպես ֆեոդալ-ասպետներ կրում էին զենք, մասնակցում նվաճողական արշավանքների և այլն։ Հոգևոր ասպետական միաբանությունների կառուցվածքը հիերարխիկ էր։
Միաբանությունը գլխավորում էր ցմահ ընտրված և պապից հաստատված մեծ մագիստրոսը։ Նրան էին ենթարկվում «պրովինցիաների» (միաբանության տեղական ստորաբաժանումներ) պետերը, մարշալները (ֆինանսներ վարողներ), կոմանդորները (ամրոցների, դղյակների պարետներ)։ Պարգևների, զավթումների, վաշխառուական և առևտրական գործարքների միջոցով միաբանությունները ձեռք էին բերում մեծ հարստություններ, դառնում խոշոր հողատերեր և հասնում տնտեսական ու քաղաքական հզորության։ Եվրոպական պետություններում կենտրոնացված իշխանության ամրապնդման հետևանքով հոգևոր ասպետական միաբանությունները կորցրեցին իրենց նշանակությունը, թեպետ նրանցից մի քանիսը (օրինակ, Տետոնական, «հյուընկալների») գոյատևում են ցայսօր։
|
Սա պատմության մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 504)։ 
|
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հոգևոր ասպետական միաբանություններ» հոդվածին։ |
| ||||||
