Սիմոնե Ինձագի
 իտալ.՝ Simone Inzaghi | |||
|---|---|---|---|
_48.jpg) | |||
| Քաղաքացիությունը |
 Իտալիա | ||
| Ծննդյան ամսաթիվ | ապրիլի 5, 1976[1][2] (48 տարեկան) | ||
| Ծննդավայր | Պյաչենցա, Էմիլիա Ռոմանիա, Իտալիա | ||
| Հասակ | 185 սանտիմետր | ||
| Քաշ | 82 կիլոգրամ | ||
| Դիրք | հարձակվող | ||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
|
| |||
Սիմոնե Ինձագի (իտալ.՝ Simone Inzaghi, ապրիլի 5, 1976[1][2], Պյաչենցա, Էմիլիա Ռոմանիա, Իտալիա), իտալացի նախկին ֆուտբոլիստ, «Ինտեր» ակումբի մարզիչ, իտալացի ֆուտբոլային մարզիչ Ֆիլիպպո Ինձագիի կրտսեր եղբայրը։
Կարիերա
Սիմոնե Ինձագին իր կարիերան սկսել է 1993 թվականին տեղի «Պյաչենցայում»։ Առաջին մրցաշրջանում Ինձագին խաղային պրակտիկա է ձեռք բերել և վարձավճարով ուղարկվել կիսապրոֆեսիոնալ «Կարպի» ակումբ, որտեղ անցկացրել է 9 խաղ։ Հաջորդ մրցաշրջանը Սիմոնե Ինձագին անցկացրել է «Նովարա» ակումբում, որն այդ ժամանակ հանդես էր գալիս Սերիա D-ում։ Սիմոնե Ինձագին հաջորդ երկու մրցաշրջաններն անցկացրել է «Լումեցանայում» և «Բրեշելոյում»։
1998 թվականին նա վերադարձել է «Պյաչենցա», 1998-1999 մրցաշրջանի 30 խաղում նա կարողացել է 15 անգամ գրավել դարպասը։ 1999-2000 թվականների մրցաշրջանում Սիմոնե Ինձագին պայմանագիր է կնքել Ա Սերիայի Հռոմի Լացիո։ Նա իր առաջին մրցաշրջանը հաջող է ելույթ ունեցել «Լացիոյի» կազմում։
Ինձագին Լիգայի 22 հանդիպումներում խփել է 7 գոլ, իսկ ՈւԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի 11 խաղում՝ 9 գոլ։ 2000 թվականի մարտի 14-ին Ինձագին 4 գոլ է խփել Մարսելի Օլիմպիկի դարպասին՝ դառնալով երկրորդ խաղացողը Մարկո վան Բաստենից հետո, որը Չեմպիոնների լիգայի մեկ խաղում երեքից ավելի գոլ է խփել։ 2022 թվականի օգոստոսի դրությամբ Ինձագին մնում է միակ իտալացին, որը 4 գոլ է խփել Չեմպիոնների լիգայի խաղում։ Սիմոնե և Ֆիլիպո Ինձագիները նույնպես մնում են միակ եղբայրները, որոնք հեթ-տրիկի հեղինակ են դարձել Չեմպիոնների լիգայում։
1999-2000 մրցաշրջանում Ինձագին «Լացիոյի» կազմում դարձել է Ա Սերիայի չեմպիոն, Իտալիայի գավաթակիր և սուպերգավաթակիր։ Նույն մրցաշրջանում Սիմոնեն իր նորամուտն է նշել Իտալիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի կազմում իսպանացիների դեմ խաղում։
2004 թվականին նա վարձավճարով ուղարկվել է «Սամպդորիա», սակայն կարճ ժամանակ անց՝ նորից «Լացիո», որտեղ սկսել է ավելի ու ավելի քիչ խաղալ․ հաջորդ 2 տարիների ընթացքում նա խաղադաշտ է դուրս եկել ընդամենը 12 անգամ։ Հետագայում նա տեղափոխվել է «Ատալանտա»։ Ինձագին նորից փորձել է գտնել իր խաղը, սակայն չի ստացվել։ Նա խաղադաշտ է դուրս եկել 19 խաղում, սակայն գոլեր չի խփել։ 2008-2009 մրցաշրջանում Սիմոնե Ինձագին կրկին վերադարձել է «Լացիո»։ Այդ մրցաշրջանում նա 2004 թվականից ի վեր իր առաջին գոլն է խփել «Լեչեի» դեմ խաղում։
2010 թվականի մայիսի 23-ին Ինձագին ավարտել է իր ֆուտբոլային կարիերան[3]։
Մարզչական կարիերա
2014 թվականի հունվարի 7-ին նշանակվել է «Լացիոյի» երիտասարդական թիմի գլխավոր մարզիչ։ 2016 թվականի ապրիլի 3-ից «Լացիոյի» առաջին թիմի գլխավոր մարզիչն է[4][5]։ 2016-2021 թվականներին եղել է «Լացիոյի» հիմնական թիմի գլխավոր մարզիչը, 2020 թվականի հունվարի 11-ին «Լացիոն» նրա գլխավորությամբ 10-րդ անընդմեջ հաղթանակն է տարել Ա Սերիայում՝ սեփական հարկի տակ հաղթելով «Նապոլիին»։ Այդ ցուցանիշը դարձել է լավագույնը ակումբի պատմության մեջ բոլոր մարզիչների մեջ[6]։ 2021 թվականի հունիսի 3-ին հայտարարվել է, որ Սիմոնեն երկու տարվա պայմանագիր է ստորագրել «Ինտերի» հետ և դարձել ակումբի գլխավոր մարզիչը[7][8]։
2022 թվականի մարտին «Ինտերի» ղեկավարությունը Ինձագիին առաջարկել է երկարաձգել պայմանագիրը մինչև 2024 թվականը՝ ևս մեկ մրցաշրջանով։ Նոր համաձայնագրով մարզչի աշխատավարձը տարեկան 4,5-ից հասնել է 5 միլիոն եվրոյի[9]։
Ընտանիք
Ունի որդի՝ Թոմազոն (ծնված 2001 թվականի ապրիլի 29-ին), մոդել և դերասանուհի Ալեսիա Մարկուզիից։ 2018 թվականին նա ամուսնացել է Գայա Լուկարելլայի հետ։
Ավագ եղբայրը՝ Ֆիլիպոն, նույնպես եղել է ֆուտբոլիստ, հարձակվող, 2006 թվականի աշխարհի չեմպիոն, Չեմպիոնների լիգայի կրկնակի հաղթող և Իտալիայի եռակի չեմպիոն։ «Ռեգինա» ֆուտբոլային ակումբի գլխավոր մարզիչն է։
Նվաճումներ
Որպես ֆուտբոլիստ
«Լացիո»
- Իտալիայի չեմպիոն՝ 1999-2000 թվականներ
- ՈւԵՖԱ-ի Սուպերգավաթի հաղթող՝ 1999 թվական
- Իտալիայի գավաթակիր (3)։ 1999-2000, 2003-2004, 2008-2009
- Իտալիայի Սուպերգավաթի հաղթող (2)։ 2000, 2009
Որպես մարզիչ
«Լացիո»
- Իտալիայի գավաթակիր՝ 2018-2019 թվականներ
- Իտալիայի Սուպերգավաթի հաղթող (2)։ 2017, 2019
- Իտալիայի գավաթակիր (2)։ 2021-2022, 2022-2023
- Իտալիայի սուպերգավաթի հաղթող (2)։ 2021, 2022
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
- ↑ 2,0 2,1 Արգենտինական ֆուտբոլի տվյալների շտեմարան (իսպ.)
- ↑ «Симоне Индзаги завершил карьеру». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ մայիսի 26-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 12-ին.
- ↑ «Comunicato» (իտալերեն). Sito ufficiale della SS Lazio. 7.01.2014. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 11-ին.
- ↑ «Официально: Симоне Индзаги — тренер «Лацио»» (ռուսերեն). www.footboom.com. 09.07.2016. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ փետրվարի 24-ին. Վերցված է 10.07.2016-ին.
- ↑ «Фокус Индзаги, или лучший «Лацио» всех времён». Террикон - Новости Футбола и спорта. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 14-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 14-ին.
- ↑ «Лацио» объявил об уходе Индзаги
- ↑ Михаил Рождественский. ««Интер» объявил о назначении Симоне Индзаги на пост главного тренера». www.championat.com (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 3-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 3-ին.
- ↑ «СМИ: "Интер" продлит контракт с тренером Индзаги до 2024 года» (ռուսերեն). РИА Новости — новость. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 16-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 9-ին.
Արտաքին հղումներ
- Italia1910 profile (it)