Գուստավ Ռոզենկամպֆ
| Գուստավ Ռոզենկամպֆ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | հունվարի 6, 1764 |
| Մահացել է | ապրիլի 28, 1832 (68 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն |
| Մասնագիտություն | քաղաքական գործիչ |
| Ամուսին | Marie-Francoise Wilhelmina von Rosenkampff (Moret de Blaramberg)?[1] |
| Ծնողներ | հայր՝ Kaspar Heinrich von Rosenkampff?, մայր՝ Juliane von Rosenkampff? |
Գուստավ Անդրեևիչ Ռոզենկամպֆ,հունվարի 6, 1764 - ապրիլի 28, 1832, Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն Գուստավ Ադոլֆ ֆոն Ռոզենկամպֆ, գերմ. Gustav Adolf von Rosenkampf, ռուս իրավաբան, Օրինաստեղծ հանձնաժողովի գլխավոր քարտուղար և առաջին բարեփոխիչ։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Բալթյան ազնվականության ներկայացուցիչ Գուստավ Ռոզենկամպֆը ծնվել է 1764 թվականի հունվարի 6-ին Լիվոնիայում, Դերպտի շրջանի Կերզել-Լյուդենգոֆ (Էստ. Կաարեպերե) կալվածքում, որը պատկանում էր իր հորը` Չարլզ XII թագավորի կողմից ազնվականության աստիճան բարձրացրած շվեդ սպայի ժառանգ։ Նախնական կրթությունը ստանալով տանը, փիլիսոփայական գիտությունների դոկտոր Ֆինդեյզենի ղեկավարությամբ, սովորել է Լայպցիգի համալսարանում (1782-1785 թվականներին)[2]։ Ռուսաստան վերադառնալուց հետո նշանակվել է Արտաքին գործերի կոլեգիայում արխիվի պաշտոնյա։
Մասոն է, 1785 թվականին Սանկտ Պետերբուրգի «Урании» մասոնական օթյակի, այնուհետև «Բևեռային աստղ» օթյակի անդամ[3]։
1789 թվականին 9-րդ դասի կոչումով անցել է թոշակի, որից հետո մեկնել է հայրենիք՝ Լիվոնիա, որտեղ զբաղվել է հողագործությամբ։
Շուտով Ռոզենկամպֆը ընտրվեց Լիվոնյան ազնվականության Լանդտագում՝ որպես Դորպատ թաղամասի գնահատող և իրեն նվիրեց ազնվական ընտրությունների ծառայությանը՝ միաժամանակ զբաղվելով տարբեր մասնավոր գործերով՝ որպես իրավաբան։
Հատկանշվելով իր իրավական գիտելիքներով և իր պաշտոնական պարտականությունների բարեխիղճ կատարմամբ՝ Ռոզենկամպֆը շուտով ազնվականների կողմից ընտրվեց շրջանային դատավորի պաշտոնում (Kreisrichter), իսկ 1791 թվականին՝ Դորպատ և Վերրո շրջանների Լանդրիխթերի կարևոր պաշտոնում։ 1797 թվականին նա ամուսնացել է տասնյոթամյա Մարիա Պավլովնայի հետ (հայրական ազգանունը` Մարիա Ֆրանցիսկա Վիլհելմինա Բլրամբերգ)։ Այս ամուսնությունն անզավակ էր[4][5]։
1802 թվականին իր անձնական գործերի համար ժամանելով Սանկտ Պետերբուրգ՝ Ռոզենկամպֆը վերսկսեց ծանոթությունը իր նախկին համալսարանական գործընկեր Օ. Պ. Կոզոդավլևի հետ, որն այն ժամանակ արդեն սենատոր էր, և նրա անունից գրություն գրեց. «Որոշ դիտողություններ Ռուսաստանի հետ կապված քրեական և քաղաքացիական օրենքների վերաբերյալ», որը հրապարակվել է Կարամզինի կողմից հրատարակված «Եվրոպայի տեղեկագրում» (հունվար, թիվ 2, 1803 թ.), այս հոդվածը հայտնի դարձավ Ալեքսանդր I կայսրին և Գաղտնի կոմիտեին։ 1803 թվականին Ռոզենկամպֆը միացավ Օրենք մշակող հանձնաժողովին, կազմեց այս հանձնաժողովի վերափոխման նախագիծը և 1804 թվականին ստացավ գլխավոր քարտուղարի և առաջին ռեֆերենդարի պաշտոնը։ Ունենալով տեսական լայն գիտելիքներ՝ նա շատ քիչ գիտեր ռուսաց լեզվի և ռուսերենի օրենքները և իր ամբողջ ժամանակը ծախսում էր գործող իրավունքի և դրա աղբյուրների ուսումնասիրության վրա։ Հետևաբար, նոր հանձնաժողովի գործողությունները նույնքան դանդաղ և անհաջող էին, որքան նախորդ հանձնաժողովների գործողությունները և հավասարազոր էին մի ենթադրությունից մյուսին անցման։ Սպերանսկու հանձնաժողով մտնելով 1808 թվականին այն կրկին վերափոխվեց. Ռոզենկամպֆը նշանակվել է նրա քաղաքացիական բաժնի ղեկավար։
1811 թվականին նա ստացել է լիիրավ պետական խորհրդական և նշանակվել Ֆինլանդիայի չլուծված գործերի կառավարման հատուկ կոմիտեի նախագահ։ 1812 թվականի մայիսի 11-ին Ռոզենկամպֆը նշանակվեց Օրենքների մշակման հանձնաժողովին կից նոր ստեղծված հատուկ խորհրդի կազմում, որը բաղկացած էր նրանից՝ Տուրգենևից և Յա. Ա. Դրուժինինից։ Այս խորհուրդը գերատեսչությունների ղեկավարներից ստացավ նրանց բոլոր նախագծերը Պետական խորհրդին ներկայացնելու համար արքայազն Պ.Վ.Լոպուխինից։ Այսպիսով, Ռոզենկամպֆը դարձավ Օրենք մշակող հանձնաժողովի աշխատանքների գլխավոր ղեկավարներից մեկը։
1813 թվականին Ռոզենկամպֆը պարգևատրվել է Սբ. Աննա 1-ին աստիճանի շքանշանով, 1817 թվականին եղբորորդու հետ ստացել է Ֆինլանդիայի Մեծ Դքսության բարոնական արժանապատվությունը։ 1817 թվականից Ռոզենկամպֆը հրատարակում է այսպես կոչված «Օրենսդրության ամսագիրը», որը տպագրվում էր մինչև 1819 թվականը։ 1820 թվականին (հունիսի 17) ստացել է Սբ. Վլադիմիր 2-րդ աստիճանի շքանշան։
1822 թվականի ապրիլի 13-ին Ռոզենկամպֆը հեռացվեց օրենքների մշակման հանձնաժողովից։ Միաժամանակ Ռոզենկամպֆին ոչ մի թոշակ չեն նշանակել, սակայն նա շարունակել է ստանալ նույն աշխատավարձը՝ մնալով Ֆինլանդիայի գործերի կոմիտեի անդամ, որի փակվելուց հետո 1826 թվականին Ռոզենկամպֆը մնացել է առանց աշխատավարձի և թոշակի։ Օրենքների մշակման հանձնաժողովում Ռոզենկամպֆն աշխատել է քաղաքացիական և քրեական օրենսգրքերի, առևտրի կանոնադրության, իրավական դատավարության կանոնադրության, քաղաքացիական ծառայության կանոնադրության և աշխատանքի ընդունման մասին օրենքների նախագծերի վրա. խմբագրել է մերձբալթյան գավառների գյուղացիների մասին կանոնակարգերը
Ռոզենկամպֆի ղեկավարությամբ օրենքների մշակման հանձնաժողովը համեմատեց բյուզանդական իրավունքի դրույթները ռուսական օրենքներում դրանց հետքերի հետ. հարցը, սակայն, սահմանափակվում էր բյուզանդական աղբյուրներից համապատասխան հատվածների վերատպմամբ ու թարգմանությամբ։
Հանձնաժողովի դասերը Ռոզենկամպֆին ծանոթացնում էին ղեկավարի գրքերին, որոնց պատմությունը և նրանց կապը աշխարհիկ իշխանությունների հրամանագրերի հետ այն ժամանակ շատ քիչ հայտնի էին։ Իր հետազոտության հիման վրա նա գրել է «Հարավարտի գրքի ակնարկը պատմական հայացքով» էսսեն։
Գուստավ Անդրեևիչ Ռոզենկամպֆը մահացավ 1832 թվականի ապրիլի 16-ին աղքատության մեջ, այնպես որ նրա թաղման համար նույնիսկ 100 ռուբլի չգտնվեց, իսկ թաղման համար անհրաժեշտ գումարը տրամադրվեց Հանրային կրթության նախարարության միջոցներից։ Ցանկանալով պատշաճ կերպով թաղել իր ամուսնուն, նրա այրին վաճառեց հանգուցյալի գրադարանը և տան լավագույն կահույքը, և ինքն էլ տեղափոխվեց մի փոքրիկ բնակարան, որտեղ, ըստ Մ. Պ. Պոգոդինի, նա մահացավ «սովից»։ Նրան թաղեցին Սանկտ Պետերբուրգի Ալեքսանդր Նևսկի Լավրայի գերեզմանատանը։
Ռոզենկամպֆը Մոսկվայի համալսարանի պատվավոր անդամ էր, ինչպես նաև Ռուսաստանի պատմության և հնությունների ընկերության, Սանկտ Պետերբուրգի Ազատ տնտեսական և հանքաբանական ընկերությունների անդամ։
Ռոզենկամպֆի որոշ գործեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Essay statistique sur la Russie (Лейпциг, 1785)
- De genuina inter fedum novum et antiquum differentia
- Некоторые замечания на уголовные и гражданские законы в отношении к России («Вестник Европы», 1803, VII)
- Труды комиссии составления законов (т. I: «История организации комиссии», СПб., 1804; 2-е изд., СПб., 1822; переведено на немецкий, французский, английский, польский и латинский языки)
- Уголовное право (т. I, СПб.)
- Рассуждение о тарифе (СПб., 1817)
- Критический журнал российского законодательства (1817—19)
- Institutionen des russischen Rechts etc. (ч. I, СПб., 1819; 2-я часть осталась в рукописи)
- О Кормчей книге : Введение к сочинению барона Г. А. Розенкампфа. Санктпетербург : В типографии Карла Крайя, 1827
- Объяснение некоторых мест в Несторовой летописи. Санкт-Петербург : тип. К. Крайя, 1827
- Обозрение кормчей книги в историческом виде (М., 1829; 2-е издание, СПб, 1839, исправное и более полное, было выпущено в количестве лишь 100 экземпляров)
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Майков П. М. Розенкампф, Густав Андреевич // Русский биографический словарь : в 25 томах. — СПб.—М., 1896—1918.
- Розенкампф, Густав Андреевич // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Майков П. М. Розенкампф, Мария Павловна (ռուս.) // Русский биографический словарь — СПб.: 1913. — Т. 16. — С. 371.
- ↑ ВТ-РБС|Розенкампф, Густав Андрееви, Майков, Пётр Михайлович
- ↑ Серков А. И. Русское масонство. 1731—2000 гг. Энциклопедический словарь. М.: Российская политическая энциклопедия, 2001. 1224 с.
- ↑ ВТ-РБС|Розенкампф, Мария Павловна|Майков П. М.
- ↑ «Русский архив, 1870 год, страница 1334.