NGC 1
| NGC 1 | |
|---|---|
 | |
| Դիտարկումների տվյալներ էպոխա J2000.0 | |
| Տեսակ | գալակտիկա |
| Համաստեղություն | Պեգաս |
| Ուղղակի ծագում | 00h 07m 15,9s |
| Շեղում | +27° 42′ 32″ |
| Կարմիր շեղում | +0,013176 ± 0,000093 |
| Հեռավորություն | 74,13 մեգապարսեկ[1] |
| Տիպային դասակարգում | Sb[2] և SAbc[3] |
| Տեսանելի մեծություն | 1,55' х 1,02' |
| Բացարձակ մեծություն | 13,65 |
| Շառավիղ | 90 000 լուսային տարի |
| Հետազոտության պատմություն | |
| Հայտնաբերող | Հենրիխ դ՛Արեստ[4] |
| Հայտնաբերման թվական | սեպտեմբերի 30, 1861[4] |
| Նշանակումներ | |
| GC 1, UGC 57, PGC 564, Holm 2a[5] | |
NGC 1 (այլ նշանակումներ՝ GC 1, UGC 57, PGC 564, Holm 2a[5]), պարուրաձև գալակտիկա Պեգասի համաստեղությունում։ Տեղակայված է Երկիր մոլորակից 190 միլիոն լուսային տարի հեռավորության վրա[6]։ Տրամագիծը 90.000 լուսային տարի է, որը մի քիչ փոքր է Ծիր Կաթինից։ Այն հայտնաբերել է գերմանացի աստղագետ Հենրիխ դ’Արեստը 1861 թվականի սեպտեմբերի 30-ին։
Գալակտիկան «Նոր ընդհանուր կատալոգի» առաջին օբյեկտն է[7][8]։ Կատալոգավորումը (J1860.0 էպոխա) ընթացել է ուղղակի ծագումով[7]՝ սկսած ամենացածրից։
Այդ ժամանակվանից ի վեր կոորդինատները տեղաշարժվել են երկրագնդի առանցքի պրեցեսիայի պատճառով, և գալակտիկան այժմ չունի ամենացածր ուղիղ ծագումը NGC-ում թվարկված օբյեկտների մեջ[9]. առնվազն 30 NGC օբյեկտներ ունեն ավելի փոքր ուղիղ ծագում 2000.0 էպոխայի հասարակածային կոորդինատներում[6]։ NGC 1-ը տեսողականորեն կարելի է դիտել սիրողական 6 դյույմանոց աստղադիտակներով[6]։
NGC 1-ը նկարագրված է «Նոր Ընդհանուր կատալոգում» որպես «մռայլ, փոքր, կլոր, 11-րդ և 14-րդ մեծության աստղերի միջև»[7]։ Մոտ 1,8 աղեղային րոպե դեպի հարավ գտնվում է ավելի մռայլ և շատ ավելի հեռավոր NGC 2 գալակտիկան։ Գալակտիկաները կազմում են տեսանելի զույգ[10], սակայն նրանք ֆիզիկապես կապված չեն միմյանց հետ, քանի որ նրանց միջև հեռավորությունը մոտ 45 Մպկ է (մոտ 140 միլիոն լուսային տարի), գրեթե կեսը, ինչը մեզ բաժանում է NGC 2-ից։
NGC 1 գալակտիկան մտնում է NGC 23 գալակտիկաների խմբի մեջ։ Բացի NGC 1-ից, խմբում ընդգրկված են նաև UGC 69-ը, NGC 23-ը, NGC 26-ը, UGC 127-ը, UGC 79-ը և UGC 110-ը։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Tully R. B. Cosmicflows-3 // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2016. — Vol. 152, Iss. 2. — P. 50. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/0004-6256/152/2/50 — arXiv:1605.01765
- ↑ SIMBAD Astronomical Database
- ↑ García-Benito R., Zibetti S., Husemann B., Spekkens K., Stanishev V., Ven G. v., Gallazzi A., Galbany L., Pérez E., Iglesias-Páramo J. et al. CALIFA, the Calar Alto Legacy Integral Field Area survey // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2015. — Vol. 576. — P. 135–135. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201425080 — arXiv:1409.8302
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Seligman C. NGC 1 (= PGC 564)
- ↑ 5,0 5,1 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 0001. Վերցված է 2006 թ․ նոյեմբերի 4-ին.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Harrington P. S. NGC 1 and NGC 2 // Cosmic Challenge: The Ultimate Observing List for Amateurs. — Cambridge University Press, 2011. — P. 342-343. — xii+469 p. — ISBN 9781139493680
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Dreyer J. L. E. New general catalogue of nebulæ and clusters of stars, being the Catalogue of the late Sir John F. W. Herschel, Bart, revised, corrected, and enlarged(անգլ.) // Memoirs of the Royal Astronomical Society. —London, 1888. — Т. 49. — С. 1—237. —
- ↑ «Your NED Search Results». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
- ↑ Erdmann, R.E., Jr., The Historically Corrected New General Catalogue of Nebulæ and Clusters of Stars, p. 12, «retrieved» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2013 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. and archived 13th June 2008.
- ↑ Steinicke W. Observing and Cataloguing Nebulae and Star Clusters: From Herschel to Dreyer's New General Catalogue. — 2010. — P. 160. — 648 p. — ISBN 9781139490108