Jump to content

հանդուգն

Վիքիբառարան-ից
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ յանդուգն

վանկեր՝ հան•դու•գ(ը)ն 

Ստուգաբանություն

Ծագումն անհայտ է։ Կա պարսկերեն han duga «հրովարտակ», բայց իմաստով հեռու է։

Ածական

  1. չափազանց համարձակ, վտանգներն արհամարհող, խիզախ ◆ Ու նա կատաղած` հանդուգն անեծքով ծառս եղավ դուշման երկնքի դիմաց: Հովհաննես Թումանյան
  2. խոսելու՝ վերաբերմունքի մեջ անզուսպ՝ անխոհեմ, անպատկառ, ժպիրհ ◆ Լռիր, հանդուգն, կոտորվեք դուք: (Աթաբեկ Խնկոյան)
  3. անձնապաստան, չափազանց ինքնավստահ
  4. ոչ հարգալից, չափը չճանաչող, անպատկառ
  5. (մկբ․) հանդուգն կերպով, հանդգնաբար

Հոմանիշներ

  1. համարձակ, խիզախ, անվեհեր
  2. անզուսպ, հոխորտ
  3. անպատկառ, լկտի, լպիրշ, (հին)՝ ժմերտ, ժիտ, ժպիրհ
  4. անձնապաստան, ինքնավստահ

Արտահայտություններ

Աղբյուրներ