(փխբ․) ջերմությունը՝ պայծառությունը թուլանալ, մարել ◆ Արևը… թառամած ճառագայթներով ներկում էր բարձր շենքերի կտուրները։(Նար-Դոս)
(փխբ․) զարգանալուց դադարել, լճանալ, առաջադիմություն՝ զարգացումը խիստ թուլանալ ◆ Շահ Աբասի ժամանակ ծաղկած ու նրանից հետո թառամած վաճառականությունը մի փոքր շունչ առավ։(Րաֆֆի)
(փխբ․) ծերանալ
(փխբ․) նվաղել, սիրտը մարել
(փխբ․) երիտասարդական թարմությունը կորչել՝ կորցնել ◆ Նախանձը չափ չուներ այդ փառասեր Արծրունու սրտում, թեև նա արդեն հասակ առած և թառամած կին էր։(Րաֆֆի)◆ Օրիորդն օրեցօր թառամում է, մաշվում ու հալվում։(Շիրվանզադե)
(փխբ․) եռանդը՝ աշխուժությունը կորչել ◆ Թառամում է սիրտս ահա, պաղ է էս կյանքն ու տխուր։Հովհաննես Թումանյան
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։
