თაფლიწოვიასებრნი[1] (ლათ.Meliphagidae) — ფრინველთაოჯახიბეღურასნაირთარიგისა. მათი სხეულის სიგრძეა 10–32 სმ. ენის ბოლოზე განსაკუთრებული ჯაგრისი აქვთ, რომელიც ყვავილიდან ნექტრის ამოწოვის დროს ეხმარება (აქედან სახელწოდება). სხეულის აგებულებითა და ზნე-ჩვეულებებით წააგვანან ყარანას, წივწივას, სინეგოგას, ჩხიკვსა და ჭკას. შეფერილობა ძირითადად მკრთალია, მურა ან მომწვანო. ოჯახი აერთიანებს 168[2]–187[3] სახეობას. გავრცელებული არიან ავსტრალიაზე, ახალ ზელანდიაში, ახალ გვინეაზე, მელანეზიის, მიკრონეზიისა და პოლინეზიის, აგრეთვე, ჰავაის კუნძულებზე; 1 სახეობა სამხრეთ აფრიკაშიც გვხვდება. უპირატესად მეხეური და ბუჩქნარის ფრინველებია. ბუდეს ხეზე აკეთებენ, ზოგჯერ მაღალ კოლბოხებზე; დედალი დებს 1–4 კვერცხს. ძირითადად იკვებებიან ნექტრით, ყვავილის მტვრით, მწერებით, იშვიათად კენკრითა და მცირე ზომის ნაყოფებით. გააჩნიათ დიდი მნიშვნელობა, როგორც მცენარეთა მამტვერებლებს. რამდენიმე სახეობა ზიანს აყენებს ბაღებს.[4]
