კრისტიან სეტიპანი
იერსახე
კრისტიან სეტიპანი | |
---|---|
მშობლიური სახელი | Christian Settipani |
დაბადების თარიღი |
31 იანვარი, 1961 პარიზი, საფრანგეთი |
ეროვნება | ფრანგი |
ალმა-მატერი | პარიზის უნივერსიტეტი 1 პანთეონი-სორბონი |
პროფესია | ძველი მსოფლიო და შუა საუკუნეები |
კრისტიან სეტიპანი – (ფრანგ. Christian Settipani) — ფრანგი ისტორიკოსი და გენეალოგი.
ბიოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]დაიბადა 1961 წლის 31 იანვარს პარიზში. ისტორიკოსი-თვითნასწავლი. მიიღო სორბონის დიპლომი (1997). 2013 წელს ლოთარინგიის უნივერსიტეტში დაიცვა დოქტორის დისერტაცია. ლექციებს კითხულობს სორბონში, ქ. მარნ-ლა-ვალეს უნივერსიტეტში, ლიონის უნივერსიტეტში, პოლ ვერლენის უნივერსიტეტში. ევროპის და ახლო აღმოსავლეთის თავადურ საგვარეულოთა გენეალოგიის, ადრეული შუა საუკუნეების სათავადოთა ისტორიის სპეციალისტი. დაადგინა გენეალოგიური კავშირები გვიანდელი რომის იმპერიისა და ადრეული შუა საუკუნეების ელიტის წარმომადგენლებს შორის.
წიგნები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Les ancêtres de Charlemagne. Paris, éd. Christian, 1989, 172 p.
- Nos ancêtres de l’Antiquité. Etude des possibilités de liens généalogiques entre les familles de l’Antiquité et celles du haut Moyen Age, Paris, Francis Christian, 1991, 264 p.
- La préhistoire des Capétiens (482—987) : Mérovingiens, Arnulfiens, Carolingiens, Robertiens, tome I, avec la collaboration de P. Van Kerrebrouck, Villeneuve d’Ascq, P. Van Kerrebrouck, 1993, 546 p.
- Continuité gentilice et continuité familiale dans les familles sénatoriales romaines : mythe et réalité, Oxford, 2000 (Occasionnal Publications, II), 598 p.
- La noblesse du Midi carolingien. Études sur quelques grandes familles d’Aquitaine et de Languedoc du IXe au XIe s. (Toulousain, Perigord, Limousin, Poitou, Auvergne), Oxford, 2003 (Occasionnal Publications, V), 389 p.
- Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs. Les princes caucasiens à Byzance du VIe au IXe siècles, Paris, De Boccard, 2006, 638 p.
სტატიები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- «Ruricius Ier, évêque de Limoges et ses alliances familiales», Francia, 18, 1, 1991, p. 195—222.
- «La transition entre Mythe et Réalité», Archivum, 37, 1992, p. 27-67.
- «Les origines maternelles du comte de Bourgogne Otte-Guillaume», Annales de Bourgogne, 66, 1994, p. 5-63.
- «Les Conradiens : un débat toujours ouvert», en collaboration avec Jean-Pierre Poly, Francia, 23, 1, 1996 (Prosopographica), p. 135—166.
- «Les comtes d’Anjou et leurs alliances aux Xe et XIe siècles», dans Family trees and the Roots of Politics. Britain and France from the Tenth to the Twelfth Century, K. S. B. Keats-Rohan éd., Oxford, 1997, p. 211—268.
- «L’origine des comtes de Nevers : nouveaux documents», Onomastique et parenté, 1, 2000, p. 85-112.
- «L’apport de l’onomastique à l’étude des ‘fausses’ généalogies carolingiennes», Onomastique et parenté, 1, 2000, p. 185—229.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- L’Année épigraphique დაარქივებული 2016-08-05 საიტზე Wayback Machine. . Accueil du site.