ჯაფარ პანაჰი - ვიკიპედია

ჯაფარ პანაჰი (სპარს. جعفر پناهی; დ. 11 ივლისი, 1960) — ირანელი კინორეჟისორი.

პანაჰის პირველი ფილმი „თეთრი ბუშტი“ 1995 წელს კანის კინოფესტივალზე ოქროს კამერას იღებს. მისი მეორე ფილმი „სარკე“ ლოკარნოს კინოფესტივალზე ოქროს ლეოპარდით დაჯოლდოვდა. მისი ყველაზე გამორჩეული ნამუშევარი დღეისთვის არის „წრე“ (2000), რომელშიც ირანის ისლამისტური რეჟიმის მიერ ქალთა მიმართ მოპყრობაა აღწერილი. ამ ფილმისთვის იგი ვენეციის კინოფესტივალზე ოქროს ლომით დაჯილდოვდა.

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

შეგიძლიათ იხილოთ მედიაფაილები თემაზე „ჯაფარ პანაჰი“ ვიკისაწყობში.
ჯაფარ პანაჰი კინოფილმების ინტერნეტ-მონაცემთა ბაზაში

ხ • გ • რ

სახაროვის პრემია

ნელსონ მანდელა – ანატოლი მარჩენკო (1988) · ალექსანდრე დუბჩეკი (1989) · აუნ სან სუ ჩი (1990) · ადემ დემაჩი (1991) · მაისის მოედნის მშობლები (1992) · Oslobođenje (1993) · ტასლიმა ნასრინი (1994) · ლეილა ზანა (1995) · უეი ჯინშენგი (1996) · სალიმა გეზალი (1997) · იბრაჰიმ რუგოვა (1998) · შანანა გუჟმაუ (1999) · ¡Basta Ya! (2000) · ნურით პელედ-ელჰანანი – ისათ ღაზავი – ზაქარიას კანვენჰო (2001) · ოსვალდო პაია (2002) · კოფი ანანი – გაერო (2003) · ბელარუსის ჟურნალისტთა ასოციაცია (2004) · ქალები თეთრებში – რეპორტიორები საზღვრების გარეშე – ჰაუვა იბრაჰიმი (2005) · ალექსანდრე მილინკევიჩი (2006) · სალიჰ მაჰმუდ ოსმანი (2007) · ჰუ ცზია (2008) · მემორიალი (2009) · გილერმო ფარინიასი (2010) · ასმაა მაჰფუზი – აჰმედ ალ-სენუსი – რაზან ზაიტუნეჰი – ალი ფერზატი – მოჰამედ ბუაზიზი (2011) · ნასრინ სოტუდე – ჯაფარ პანაჰი (2012) · მალალა იუსაფზაი (2013) · დენი მუკვეგე (2014) · რაიფ ბადავი (2015) · ნადია მურადი – ლამია აჯი ბაშარი (2016) · ვენესუელის დემოკრატიული ოპოზიცია (2017) · ოლეგ სენცოვი (2018) · ილჰამ ტოჰტი (2019) · ბელარუსის დემოკრატიული ოპოზიცია (2020) · ალექსეი ნავალნი (2021) · უკრაინა (2022) · მაჰსა ამინი და მოძრაობა ქალი, სიცოცხლე, თავისუფლება (2023) · მარია კორინა მაჩადო და ედმუნდო გონსალესი (2024)