მისი საიმპერატორო უდიდებულესობის სვიტა
მისი საიმპერატორო უდიდებულესობის სვიტა, მოკლედ სვიტა (რუს. Свита Его Императорского Величества) — პიროვნებები, რომლებიც XVII — XX სუკუნის დასაწყისის რუსეთის იმპერიაში იმპერატორის გარემოცვაში იყვნენ.
1843 წლიდან სვიტა შედიოდა მთავარი საიმპერატორო ბინის (Императорская главная квартира) შემადგენლობაში. სვიტის წევრები იყვნენ გენერალ-ადიუტანტები (წოდება შემოღებულია პეტრე I-ის დროს), გენერალ-მაიორები ან კონტრ-ადმირალები (წოდება დაარსებულია 1827 წელს) და გენერალ-ადიუტანტები (წოდება დაარსდა 1775 წელს). სვიტის წევრები მორიგეობდნენ საიმპერატორო კარზე და ასრულებდნენ იმპერატორის განსაკუთრებულ დავალებებს.
ქართველი თავადები საიმპერატორო სვიტაში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- კონსტანტინე გიორგის ძე (?) იმერეტინსკი, უფლისწული, როტმისტრი, გენერალ-მაიორი (12 დეკემბერი, 1817). სვიტის წევრი 1812 წლის 28 მარტიდან.
- კონსტანტინე გრუზინსკი, უფლისწული, კაპიტანი. სვიტის წევრი 1813 წლის 12 ივნისიდან. გათავისუფლებულია სამსახურიდან 1816 წლის 31 იანვრიდან კოლეგიის მრჩევლად (Коллежский советник) გადაყვანასთან დაკავშირებით.
- ალექსანდრე ალექსის ძე ფანჩულიძევი (ფანჩულიძე), შტაბს-როტმისტრი. სვიტის წევრი 1815 წლის 10 დეკემბრიდან. გათავისუფლებულია სამსახურიდან 1819 წლის 19 იანვრიდან პოლკოვნიკის წოდებით.
- ალექსანდრე ლეონის ძე დადიანი, კაპიტანი. სვიტის წევრი 1829 წლის 16 ივლისიდან. გათავისუფლებულია სამსახურიდან 1837 წლის 11 ოქტომბერს სამსახურეობრივი მდგომარეობის ბოროტად გამოყენებისთვის (გვ. 136).
- ალექსანდრე გიორგის ძე ბაგრატიონ-იმერეტინსკი, გენერალ-მაიორი, კავალერიის გენერალი. სვიტის წევრი 1835 წლის 10 სექტემბრიდან. მეორედ 1852 წლის 17 სექტემბრიდან გარდაცვალებამდე.
- მოსე ზაქარიას ძე აღუთინსკი-დოლგორუკოვი (არღუთაშვილი), გენერალ-ლეიტენანტი. სვტის წევრი 1848 წლის 20 ივნისიდან გარდაცვალებამდე. დაინიშნა გერგებილის აღებისთვის.
- მიხეილ გიორგის ძე შერვაშიძე, გენერალ-ლეიტენანტი, აფხაზეთის მთავარი. სვიტის წევრი 1849 წლის 27 ივნისიდან; განთავისუფლდა სამსახურიდან 1865 წლის 5 თებერვლიდან (მიზეზი არ არის მითითებული).
- ნიკოლოზ დიმიტრის ძე ერისტოვი (ერისთავი), ვიცე-პოლკოვნიკი. სვიტის წევრი 1854 წლის 20 ივნისიდან გარდაცვალებამდე.
- გრიგოლ დიმიტრის ძე ორბელიანი, გენერალ-ლეიტენანტი, ინფანტერიის გენერალი, სახელმწიფო საბჭოს წევრი. სვიტის წევრი 1857 წლის 10 ნოემბრიდან გარდაცვალებამდე.
- ლევან ივანეს ძე მელიქოვი (მელიქიშვილი), გენერალ-ლეიტენანტი, არტილერიის გენერალი, სახელმწიფო საბჭოს წევრი. სვიტის წევრი 1861 წლის 13 სექტემბრიდან.
- იოსებ დავითის ძე თარხან-მოურავოვი (თარხან-მოურავი), გენერალ-ლეიტენანტი. სვიტის წევრი 1871 წლის 20 სექტემბრიდან გარდაცვალებამდე.
- რეას (რევაზ?) ივანეს ძე ანდრონიკოვი (ანდრონიკაშვილი), გენერალ-ლეიტენანტი. სვიტის წევრი 1871 წლის 21 სექტემბრიდან გარდაცვალებამდე (27 იანვარი, 1878).
- ალექსანდრე კონსტანტინეს ძე იმერეტინსკი (ბაგრატიონი), უბრწყინვალესი თავადი, გენერალ-ლეიტენანტი, მთავარი სამხედრო პროკურორი. სვიტის წევრი 1869 წლის 30 აგვისტოდან. მეორედ – 1878 წლის 16 აპრილიდან.
- გრიგოლ (გიორგი) ლევანის ძე დადიანი, უბრწყინვალესი თავადი, გენერალ-ლეიტენანტი, ინფანტერიის გენერალი. სვიტის წევრი 1857 წლის 6 დეკემბრიდან. მეორედ – 1880 წლის 11 მარტიდან.
- ვლადიმირ ვლადიმირის ძე იაშვილ (იაშვილი), გენერალ-მაიორი. სვიტის წევრი 1858 წლის 30 აგვისტოდან გარდაცვალებამდე.
- პეტრე რომანის ძე ბაგრატიონი, პოლკოვნიკი, გენერალ-ლეიტენანტი (30 აგვისტო, 1858). სვიტის წევრი 1852 წლის 23 ოქტომბრიდან.
- ალექსანდრე ნიკოლოზის ძე მანველიშვილი, გენერალ-ლეიტენანტი. სვიტის წევრი 1866 წლის 27 მარტიდან.
- ნესტორ დიმიტრის ძე წერეთელი, გენერალ-ლეიტენანტი. სვიტის წევრი 1869 წლის 30 აგვისტოდან.
- ალექსი გავრილის ძე კოვტორაძე (ქავთარაძე), 39–ე ქვეითი დივიზიის 1 ბრიგადის მეთაური. სვიტის წევრი 1877 წლის 8 ნოემბრიდან.
- ნიკოლაი კონსტანტინეს ძე იმერეტინსკი, გენერალ-ლეიტენანტი. სვიტის წევრი 1872 წლის 6 ივნისიდან.
- ილია ზაალის ძე ჩელოკაევი (ჩოლოყაშვილი), 1872 წლის 30 აგვისტოდან გარდაცვალებამდე (30 ივნისი, 1877)
- ივანე ეგორის (გივის) ძე ამილოხვაროვი (ამილახვარი), გენერალ-ლეიტენანტი, მე–2 კავალერიის დივიზიის მეთაური. სვიტის წევრი 1874 წლის 30 აგვისტოდან.
- ივანე ანტონის ძე დუმბაძე, გენერალ-მაიორი, სვიტის წევრი 1912 წლის დეკემბრიდან.