សូរ
សូ សំ. ក្ល. ( ន. ) (ស្វរ “សព្ទ, សំឡេង; ផ្លាស់ជើង វ (្វ) ក្រោមតួ ស ជាស្រៈ ូ > សូ; បា. សរ”) សព្ទ, សំឡេង; សំឡេងលាន់ឮ : សូរភ្លេង, សូរផ្គរ, សូរកាំភ្លើង, ឥតសូរ ។ សូរសព្ទ សូរសំឡេងឬសំឡេងក្លៀវក្លា, សំឡេងខ្លាំង ។ សូរសព្ទសំនៀងនៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធប្រកបដោយអង្គ ៨ ហៅថា អដ្ឋង្គុបតសរៈ ឬ អដ្ឋង្គិកសរៈ គឺ ១-ស្រឡះស្រឡំស្មើៗ; ២-ស្រទន់ពីរោះ; ៣-ឲ្យអ្នកស្ដាប់ងាយដឹងងាយយល់; ៤-គួរឲ្យអ្នកស្ដាប់ចង់ស្ដាប់មិនធុញទ្រាន់; ៥-ក្បោះក្បាយមិនស្អកស្អា; ៦-មានសូរនិគ្គហិតមូលក្រឡង់; ៧-មានសូរជ្រៅក្នុងទ្រូង; ៨-ក្រាងក្រអៅ ។ សូរសៀង (ល. ស្យង, ស. សើ្យង, អ. ថ. ស៎ៀង “សំឡេង”) សូរសំឡេងឬសំឡេងភ្លៀងក្លា; (រ. ស.) : ព្រះសូរសៀង ។
--រ៉ៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (ឝូរ) ក្លៀវក្លា, អង់អាច, ក្លាហាន, អាចហាន, ដែលមានចិត្តមុត, មោះមុត ។ ន. អ្នកក្លៀវក្លា, អ្នកអង់អាច,... អ្នកចម្បាំង ។ (សំ. សូរ) ព្រះអាទិត្យ ។ សូរចិត្ត ចិត្តក្លាហាន ។ សូរបុរស បុរសក្លៀវក្លា; អ្នកចម្បាំង ។ សូរពាក្យ ឬ --វាក្យ សម្ដីក្លៀវក្លា, សម្ដីក្អេងក្អាង; សម្ដីអ្នកក្លៀវក្លា ។ សូរភាព ភាពក្លៀវក្លា, សេចក្ដីអង់អាច ។ សូរយុទ្ធ ចម្បាំងក្លាខ្លាំង ។ សូរសីហនាទ សីហនាទដ៏ក្លៀវក្លា ។ ព. ប្រ. សព្ទបន្លឺឬកម្ទរឡើងដូចជាសម្រែកសីហៈក្លៀវក្លា : ព្រះរាជឱង្ការនូវព្រះបន្ទូលសូរសីហនាទ (--សូរ៉ៈ--) សំបុត្រប្រកាសរបស់ក្សត្រិយ៍ទ្រង់រាជ្យ ចេញឲ្យសាធារណជនដឹងគ្រប់គ្នា ។ សូរសៀង (ស. សើ្យង អ. ថ. ស៎ៀង “សំឡេង”) សំឡេងក្លៀវក្លា; (រ. ស.) : ព្រះសូរសៀង ។ សូរសេនា សេនាចិត្តមុត ។ល។
- sound, son អ្វីដែលត្រចៀកយើងស្ដាប់ឮ បន្ទាប់ពីមានការប៉ះគ្នារវាងក្រដាសត្រចៀកនិងវត្ថុភ្ញោច (រលក) ដែលរសាត់តាមអាកាសចេញមកពីគ្រប់ទិសទី [(ដូចរលកលើទឹកដែលរាលធំទៅៗ កាលណាយើងចោលដុំថ្ម ឬ ដុំដី ទៅក្នុងទឹក) ហើយរលកនោះត្រូវបានកើតចេញពីលំញ័រដែលកើតឡើងពីការប៉ះទង្គិចរវាងកម្លាំងអ្វីមួយ (ការទាញ/ការកូតចាប៉ី/ទ្រ), ការគោះ, ការផ្លុំ, ការជ្រុះ, ការបក់បោក,...) ទៅលើវត្ថុអ្វីមួយ (ខ្សែចាប៉ី/ទ្រ, ស្គរ, ខ្លុយ, កម្រាលឥដ្ឋ, ស្លឹកឈើ,...)]។