Ebu Elî Hesen Merakuşî (bi berberî: ⵍⵃⴰⵙⴰⵏ ⴰⵎⵔⵔⴰⴽⵛⵉ,[çavkanî hewce ye] bi erebî: Abu Ali al-Hassan al-Marrakushi) (dawiya sedsala 13an) astronom û matematîknasê berberî ji Padîşahiya Marrakeşê bû. Ew bi taybetî di warê sêgoşenasî û stêrnasiya pratîk de girîng bû.
Ew nivîskarê gotareke berfereh li ser stêrnasiya gewherî û amûrên stêrnasî (roj, astrolab) bi navê Jamiʿ al-mabādiʾ wa’l-ghāyāt fī ʿilm al-miqāt (Berhevoka Prensîp û Armancên Zanista Demê) ye. Nîvê yekem ji hêla J. J. Sédillot ve di destpêka sedsala nozdehan de ji bo fransî hate wergerandin û di sala 1834an de piştî mirinê hate çapkirin. Ev niha wekî çavkaniya herî bêkêmasî ya li ser amûrên stêrnasî yên îslamî yên serdema navîn tê hesibandin. Di salên 1276–1282an de li Qahîreyê ev destan nivîsî.
