Here naverokê

Rojhilatnas

Ji Wîkîpediya, ensîklopediya azad.

Rojhilatnas di warê rojhilatnasiyê de zanistvanek e. Li gorî meyla xwe, rojhilatnas bi warên zimanî û çandî yên berê an yên niha yên Rojhilata Nêzîk mijûl dibin .

Çalakiya zanistî dikare heya geşedanên dîrokî yên hevdem an jî serdemên girîng ên arkeolojîkî, ku jê re arkeolojiya rojhilata navîn jî tê gotin, dirêj bike. Bi zanîna xwe ya zimannasiyê, rojhilatnas dikarin şert û mercên ramyarî, çandî û aborî yên herêmê ragihînin û ji bo têgihîştina geşedanan bibin alîkar.

Digel hawîrdora zanîngehê ya klasîk, rojhilatnas li pargîdaniyên bazirganî yên ku têkiliyên xwe bi Rojhilat re, an jî di rêxistinên din de diparêzin, dixebitin.

Xebatên Rojhilatnasiyê zanîngehek zanîngehê ye û li zanîngehan tê pêşkêş kirin. Bi gelemperî, qurs dibin destûrnameyek masterê, lê zanîngehên takekesî qursên dîplomayê jî pêşkêş dikin.

Dema standard ya xwendinê heya nuha hem ji bo Magister û hem jî ji bo Dîplomayê 9 semîner bûne. Demjimêra rastîn a xwendinê zêdetirî 12,5 semesteran bû. 

Wekî beşek ji Pêvajoya Bolognayê, naha bernameyên destûra lîsansê yên sê-salî di warê lêkolînên rojhilatnasiyê de jî têne pêşkêş kirin, ku dikarin di çarçoveya bernameyên destûra masterê yên du-salî de bêne kûr kirin.

Mijarên taybet

[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

Piraniya rojhilatnasan berê di dema xwendina xwe de pispor dibin, ku ev ji jêhatîbûnên pêwîst ên ziman ji bo herêmên takekesî yên Rojhilata Navîn derdikeve. Mînak ev in:

Bi kevneşopî, Lêkolînên Rojhilatî jî pir caran ji Lêkolînên Asyaya Başûr (mînak Hîndnasî) û Lêkolînên Asyaya Rojhilat (Çînnasî, Japonnasî) têne veqetandin.

Lîsteya rojhilatnasan

[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]
  • Erika Bär: Bibliographie zur deutschsprachigen Islamwissenschaft und Semitistik vom Anfang des 19. Jahrhunderts bis heute. Bd. 1. Publikationen lebender Gelehrter. Reichert Verlag, Wiesbaden 1985. Bd. 2. und Bd. 3 Verstorbene Gelehrten. Reichert Verlag, Wiesbaden 1991–1994
  • Gustave Dugat: Histoire des Orientalistes de l'Europe du XIIe au XIXe siècle. Paris 1868–70
  • Johan Fück: Die arabischen Studien in Europa bis in den Anfang des 20. Jahrhunderts. Leipzig 1956
  • G. Makdisi: The rise of colleges. Institutions of learning in Islam and the West. Edinburgh 1981
  • Rudi Paret: The study of Arabic and Islam at German universities: German orientalists since Theodor Nöldeke. Franz Steiner Verlag, Wiesbaden 1968
  • Wolfgang Behn: Concise biographical companion to Index Islamicus: an international who's who in Islamic studies from its beginnings down to the twentieth century: bio-biographical supplement to Index Islamicus, 1665-1980. Leiden, Brill 2004
  • C. Edmund Bosworth (Hrsg.): A Century of British Orientalists, 1902-2001. London: Published for the British Academy by Oxford University Press, 2001
  • S.D. Goitein: The Life Story of a Scholar. in: Robert Attal: A Bibliography of the Writings of Prof. Shelomo Dov Goitein, Jerusalem, 1975.S.xiii-xxviii
  • Ludmila Hanisch: Die Nachfolger der Exegeten: deutschsprachige Erforschung des Vorderen Orients in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts. Wiesbaden, Harrassowitz 2003
  • Martin Kramer (Hrsg.): The Jewish Discovery of Islam: Studies in Honor of Bernard Lewis. Tel Aviv.Moshe Dayan Center for Middle Eastern and African Studies. Tel Aviv University, 1999
  • I. Krachkovskii: Ocherki po istorii russkoi arabistiki.In: I. Yu. Krachkovskii: Izbrannye Sochineniia. Moscow-Leningrad: USSR Academy of Sciences Publishing House. 1958. S. 9–188.
  • Manuela Marin: Arabistas en España: un asunto de familia In: Al-Qantara XIII (1992), S. 379–393
  • Badawi,'Abd al-Rahman: Mawsu'at al-Mustashriqin. (Lexikon der Orientalisten). Beirut. Dar al-'Ilm li-l-Malayin. 3. Auflage 1993. 640 S. (in arabischer Sprache)

Girêdanên derve

[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]